#prenten

[uiltjesklask3]

weekbriefje thema sint en piet

Ik geraak al ganse dag niet op gimme om het weekbriefje te posten. Vandaar dat ik het even hier post.

Beste ouder(s)

Hopelijk hebben jullie een fijne vakantie gehad. Want we vliegen er terug in en zullen deze week werken rond sint en piet. Het boek dat centraal staat is “Lotta en de brieven.”  We leren hierbij hoe we een brief moeten opstellen, waar we deze moeten posten en dat er een postzegel op onze brief moet gekleefd worden.   (dit boek krijgen we vrijdag van de sint)  Vanaf deze week gaan we ook onze koek in de namiddag  op de speelplaats tijdens de pauze op eten en dus niet meer in de klas. We gaan dit proberen om extra lestijd vrij te maken. En natuurlijk omdat we al wat groter worden en ons voorbereiden op het 1ste leerjaar – vanaf het 1ste leerjaar moeten ze alle tussendoortjes op de speelplaats opeten. Indien jullie hier problemen van ondervinden hoor ik dit graag.

OPGELET: MAANDAG  11 NOVEMBER GEEN SCHOOL!

LEUKE WEETJES:

Op maandag 4/11 vieren we de verjaardag van Kaan

Op dinsdag 5/11 vieren we de verjaardag van Nore

Op donderdag gaan we onze schoen zetten in onze klas. (de juf brengt schoen mee)

Op vrijdag 8/11 komt de sint op bezoek op school dus houden we geen praatronde -dus gelieve geen voorwerp mee te geven

Doelen die aan bod komen:

We leren de letter J

We leren turven  tijdens onthaal (de datum), in de poppenhoek (verlanglijstjes turven), in de wiskundige hoek (van cijfer naar turven en omgekeerd), turven wie er een woord kent dat begint met de J (kleuters mogen vanaf nu zelf turven op bord, voordien deed ik dit en keken ze)

We maken zelf speculaas en volgen het stappenplan waarbij de volgorde zichtbaar is door turven (juf laat per ongeluk alle prenten vallen en de kleuters moeten deze terug in juiste volgorde leggen) we herhalen hierbij de woordenschat van het vorige thema herfst: recept en ingrediënten

Gooien met pakjes in de schoorsteen  - bepaalde afstand overbruggen + turven hoeveel keer je in de schoorsteen kan gooien

We gaan aftellen a.d.h.v. aftelkalender naar de sint

We maken woorden met letterkoekjes

Moetjesblad: 5 werkjes

We leren ons adres – waar woon je?

Onze symbaloo: https://www.symbaloo.com/home/mix/13ePGj6eAI

onze tumblr: https://www.tumblr.com/uiltjesklask3

[roderidderhottakes]

De Rode Ridder - De wilde horde

Nog eens een uitspraak:

“Nadert niet, heren! Mijn ratel zal u duidelijk maken waarom!”

Melaatsen en ratels, name a more iconic duo. Liever niet, want er zullen er wel duizenden meer iconisch zijn.

Twee prenten eerder vertelde een boer nog dat de man op sterven lag, maar hij heeft nog energie genoeg om een uitleg te geven. Wat scheelt er aan: “Pas op, ik ben ziek.”? Neenee, niet kort maar krachtig, maar “Hela, ik heb een ratel vast, weet je wat dat wilt zeggen? Moet ik het uitleggen? Koffietje en koekje ondertussen?”

[pandaklas]

Onze kleuters hielpen ons om de prenten van het verhaal weer op volgorde te leggen zodat we het verhaaltje nogmaals konden vertellen

[deberghuthorizon]

In Nederlands werden we échte schrijvers.

Met onze schoudervriend legden we prenten in een volgorde naar keuze en bedachten er vervolgens een origineel verhaal bij.

Topwerk!

[drakenklask2]

Kadosj de kameel kwam vandaag op bezoek.

We:

* leerden in welke situaties we mogen volgen zoals Kadosj en in welke situaties we "stop, daar doe ik niet aan mee" moeten zeggen aan de hand van prenten.

* gaven de kameel terug bulten aan de hand van een telspel.

[rotterdamvanalles]

Gezicht op de hofplein met rechts cafè-restaurand loos met links de schiebrug, 1906-1911

De Schiebrug (vroeger bekend als de Hofbrug) was een vaste brug over de Rotterdamse Schie in de Nederlandse stad Rotterdam. De brug kwam aan de naam omdat dit destijds de belangrijkste brug over de Rotterdamse Schie was. Onduidelijk is wanneer de eerste brug is gemaakt, maar de oudste prenten waarop de brug te zien is dateren al van de 18e eeuw. De eeuwenoude brug werd vervangen in 1906, en gesloopt in 1940, nadat het nieuwe herinrichtingsplan van het Hofplein was goedgekeurd door de Rotterdamse raad, omdat de Rotterdamse Schie in het centrum werd gedempt, waardoor de brug overbodig werd.

De Schiebrug was een van de oudste bruggen van Rotterdam. Het is niet duidelijk wanneer deze brug precies is gebouwd, maar de oudste nog bestaande prenten laten zien dat de brug al in de achttiende eeuw bestond, nabij de Delftsche Poort. In die periode stond de brug bekend als de Hofbrug, vernoemd naar de oude poort met vergelijkbare naam die destijds in de stad aanwezig was.

Op donderdag 17 januari 1895 besloot de Rotterdamse gemeenteraad om 1100 gulden te besteden voor de aanleg van een nieuwe houten voetgangersbrug naast de Schiebrug, nabij de Delftsche Poort en over de Schiekolk. Dit werd gedaan om de brug veiliger te maken voor het overige verkeer van die tijd.

In het begin van de jaren tien van de twintigste eeuw begon de Schiebrug problemen te veroorzaken. De brug was te klein geworden voor het nieuwe autoverkeer, maar ook de nieuwe elektrische tram bleek te zwaar. In een gemeenteraadszitting op 23 maart 1905 werd besloten tot de sloop van de originele brug en de constructie van een nieuwe. De bouw (inclusief grondwerken) kostte in totaal 62.500 gulden, waarvan 30.000 gulden door de RET bekostigd werden. Voor het voetgangersverkeer alsmede de paardentrams, werden twee noodbruggen van hout aangelegd zodat zij ongehinderd hun weg konden vervolgen tijdens de werkzaamheden. De eerste werkzaamheden begonnen op 27 juni 1905 en werden voltooid in eind maart of begin april 1906.

Tijdens de voetbalwedstrijd van het Nederlands elftal tegen het Belgisch elftal voor de Olympische Zomerspelen van 1920 kwamen honderden mensen naar de omgeving van de Rotterdamse Schie, het Hofplein en de Schiebrug om de wedstrijd te volgen. Veel mensen stonden op de brug en sommigen zaten zelfs op de balustrades om een plekje te bemachtigen.

Nadat de Rotterdamse gemeenteraad had besloten om het plan van Willem Gerrit Witteveen voor de reconstructie van het Hofplein in 1938 en de demping van de Rotterdamse Schie op 22 juni 1939 goed te keuren, was het einde van de Schiebrug nabij. De sloop van de brug geschiedde in twee fases. Sloopwerkzaamheden begonnen in oktober van 1939 met de verwijdering van de balustrades en eindigden vermoedelijk in april 1940 met de laatste verwijderingen van de funderingen, een maand voor het bombardement op de stad op 14 mei 1940.

In 1973 werden restanten van de Schiebrug bij het naoorlogse Hofplein gevonden. Omdat het Shell-gebouw in de omgeving wilde uitbreiden, werden ook deze restanten gesloopt.

Foto komt uit de collectie van @stadsarchief010 en informatie komt van wikipedia.

[petermot]

M.C. Escher, een biografie, door Wim Hazeu

Bespreking: Peter Motte, 700 woorden Het voordeel van een biografie schrijven over Escher is dat de graficus behalve zijn prenten ook brieven, artikelen en notitieboekjes heeft nagelaten.  Gecombineerd met de artikelen en brieven van anderen kun je daardoor een tamelijk compleet beeld van de man opbouwen. De tekst van het boek zelf is zo’n 450 p’s (en daar komt nog ongeveer 60 p’s illustraties…

[regiowestfriesland]

Vlooienmarkt in het Snouck van Loosenpark in Enkhuizen

Op zaterdag 13 juli 2024 organiseert het bewonerscomité Snouck van Loosenpark samen met Organisatieburo Mikkivoor de 24de keer haar jaarlijkse vlooienmarkt.  Van 9.30 tot 16.00 uur is iedereen van harte welkom en staan er meer dan honderd marktkramen met de meest uiteenlopende tweedehands spullen voor uw klaar.  Bent u op zoek naar prenten, ansichtkaarten, (strip)boeken, dvd’s, kleding, cd’s of…

[peterpijls1965]

Een Hiroshige voor de bakker

Houtblokprent ´Green House´ door Harunbo (1724-1770). Het betreft een shunga, Japans voor erotische kunst. De meeste shunga zijn ukiyo-e, doorgaans uitgevoerd als blokdruk. Letterlijk vertaald betekent shunga ´beeld van de lente´. Lees ´lente´ als eufemisme voor seks.

Aan een Amsterdamse gracht ligt Van Hier Tot Tokio, dat in ieder geval vroeger shunga verkocht. Tot m´n verbazing lagen ze niet onder glas, maar verspreid door de hele zaak op kasten en tafels, een makkelijke prooi voor dieven.

Erg kostbaar kunnen deze prenten niet geweest zijn, en dat is begrijpelijk, omdat het blokdrukken van hout waren die een hoge oplage konden genereren.

In de Meiji-tijd, zeg eind negentiende eeuw, kon een middenstander in Japan zich een originele Hokusai of Hiroshige veroorloven. Ook die kunstenaars konden hun prenten in grote hoeveelheden verkopen door de blokdruktechniek.

In Van Hier Tot Tokyo kocht ik ooit een stenen watervont voor in de zentuin. Het was loodzwaar, en het werd door mijn ex-vrouw wel eens weggerold uit de hoek waar ik het een geschikte plek had toebedacht. Volgens haar was die plek niet fēng shuǐ.

#hokusai

[uiltjesklas]

Naar het eerste leerjaar we vonden prenten van kalenders. Hebben wij dezelfde?

[jurjenkvanderhoek]

IN STILTE VAN DE DIALOOG HOOR IK MEZELF ADEMEN

In de door zonnestralen aangelichte stilte van Kunstlokaal No.8 is het sereen rumoerig. De werken in die ruimte zijn zwijgzaam onderling in gesprek. Roezemoezig staan ze elkaar in beeld te woord. Als bezoeker aan de tentoonstelling voel ik mij een indringer. Echter probeer ik niet al teveel onrust te brengen. Ben ik angstvallig afzijdig. Loop op kousenvoeten zodat mijn schoenzolen niet piepen op de krakende houten vloer. Het storende geluid zal de werken opschrikken uit hun samenspraak en mij geen toegang tot hun duiding geven. Daarom ben ik contemplatief aanwezig, zoek de rust als van een kloosterling in mezelf om de kunst te kunnen beleven. Meditatief beschouw ik wat het kunstlokaal mij doet zien. Kijk ik in gedachten verzonken om het gesprek te volgen tussen de werken onderling. Dan richt het werk zich als vanzelf tot mij, word ik één met de tentoonstelling. Dan hoor ik zoals ik nog nooit gezien heb.

Ditmaal converseren de foto´s van Hans Sas met de tekeningen van Bowe Roodbergen. Bevraagt de stilte het vergezicht. Beantwoordt een tijdloos weidse horizont een zinnig diep-kijken. Hans Sas beziet met zijn cameralens objectief de natuurlijke ruimte. In de grootsheid vangt hij net het detail dat ongezien is maar hem de aandacht trekt. Met een scherp oog voor het creatieve element in de verder gewoon zakelijke omgeving. De creatie wordt recreatief ingevuld. In wat we dagelijks om ons heen zien merkt Sas de spannende ondertoon. Wij kijken wel maar zien niet, wij horen wel maar luisteren niet. De fotograaf ziet voor ons waar wij allang overheen en -langs kijken. Afgevallen blad op bewortelde grond. Bekalkt krathout. Naambordjes in bloembed zichtbaar door het glas van een antieke tuinkas. Je merkt het niet op, maar wordt er door Sas bij bepaald. Hij trekt mij in de sfeer van het landschap. Hij laat mijn blik bewegen over zijn uitzicht. In stille gewaarwording roept de bevroren stemming spanning op. De meerpaal lijkt de einder te stutten, laat zich spiegelen in het water en vormt met een dijkje een rustig perspectief.

Het werk van Hans Sas rijmt met dat van Bowe Roodbergen. Het vormt geen kwatrijn of sonnet, heeft geen refrein of rondeel. Maar is een vrij vers waarin de beeldspraak het ritme bepaald. De gestileerde ollekebollekes en haikus zijn in balans. Er is halfrijm, volrijm en eindrijm. En, dat is het meest interessant, er is binnenrijm. In de versregels van de fotografie bijvoorbeeld rijmen twee gelieerde prenten. Dat uit zich vooral in de beelden van het landschap. Groene basaltblokken van een pier weerklinken in de groene greppel tussen geploegde aarde. Verrotte dubbele rij palen waaieren naar de einder zoals een stroompje meanderend een weg zoekt in het waddenslik. Het rijm schept rust, de stilte is niet ver weg. De werken zingen samen een woordloos lied, declameren zwijgzaam een regelloze volzin.

In zijn werk maakt Bowe Roodbergen de stilte voelbaar zoals Hans Sas het zichtbaar maakt. Vooral in de tekeningen van Roodbergen is de poëzie nooit ver weg. Ritmisch bewegen vlakken zich over de ruimte op papier. De vijftig tinten grijs worden onderbroken door zwarte lijnen of een lichte kleurtoets, welke de compositie spannend maken. Het breekt schreeuwend de fluisterende sfeer van het potlood open. Het stileert de werkelijkheid in abstracte vormgeving. De realiteit laat zich vertalen door een aandachtig opmeten van vormen, uitmeten van vlakken. Het landschap is verkaveld, de omgeving is opgedeeld in segmenten aarde. De wereld gerubriceerd. In ´BR 24-5´ geeft een rasterende ruitvorm een nieuwe kijk op een plantaardige vorm en rijmt op de gouden en zilveren ´Vierkantjes Ag´, die zich spiegelt in het papieren object ´BR 21.12´. Ook hier heeft de dichter, samensteller van de expositie, gezorgd voor een beroerende binnenrijm.

En natuurlijk grijpen de foto´s de aandacht, waar de tekeningen een dieper inlevingsvermogen eisen. Wanneer beide kunstenaars zich spiegelen aan een voorganger wordt de poëtische inslag meer dan voelbaar. Het landschap van Willem van Althuis vertaalt zich in enkele composities van Roodbergen, terwijl Sas de visafslag van Laaxum ter hand heeft genomen. Nevel omhult het met een filter opgenomen gebouwtje. Het vervallen pand is meermalen door Van Althuis geportretteerd, gerenoveerd door olieverf in een serie stillevens. Daarop sloeg Hans Sas aan en heeft een rij foto´s bewerkt waarop de afslag letterlijk beeldend in de vergetelheid schijnt weg te zakken. Bowe Roodbergen raakte onder de indruk van het consequent reduceren van de werkelijkheid. Van Althuis liet op meerdere van zijn werken alles verdwijnen in een waas, alleen de essentie van de atmosfeer bleef over. De wereld is klein op zijn schilderijen, zoals deze beperkt is in mist met 50 meter zicht. Maar ondertussen mysterieus groot, omdat je niet weet wat er achter dat begrensde zicht zich afspeelt. Roodbergen legt over de zwarte nevel op de einder een witte lijn, daarmee tekent hij een horizon waardoor de omgeving handzaam blijft, tastbaar en begrijpelijk.

Stilte, ademen. Expositie werken van Bowe Roodbergen en Hans Sas bij Kunstlokaal No.8, Schoterlandseweg 55 in Jubbega-Schurega. 6 tot en met 28 april 2024.

[roderidderhottakes]

De Rode Ridder - Koning Arthur

Hopla! Direct midden in de actie! Eén gemaskerde man kan maar liefst zeven man tegenhouden (en al twee minstens bewusteloos kloppen).

Wat de prent zo vreemd maakt, is dat hoewel deze overloopt van de actie (vechten! Zwaarden geheven!) alles zeer statisch oogt. Zijn dit mannen die voor hun leven vechten of zijn dit actiefiguurtjes die in een bepaalde houding zijn gezet?

In andere prenten wordt steeds beweging gezet om de actie duidelijker te maken. Dat is hier niet het geval. Normaal zou de gemaskerde man een tegenstander neersteken, deze zou dan worden getekend midden in zijn val, maar hier staan iedereen kaarsrecht, zwaard in de lucht.

Zonder het verhaal zou je nog twijfelen of ze aan het vechten zijn of dat de gemaskerde man hen ophitst om samen op plundertocht te trekken.

[brilmans]

Natuurhistorische parels!

In de kringloop

Wanneer ik een kringloopwinkels bezoek loop ik altijd linea recta richting de ‘boekenhoek’ om daar de natuurboeken door te spitten op antiquarische parels. Vaak ben ik daar zo mee klaar, omdat er onder de noemer ‘natuur’ nauwelijks een boek te vinden is. Een plank vol is veel!

Vaak vind ik dan ook niets, maar zo heel af en toe heb ik mazzel. Zo ook vandaag. In een kringloop aan de Haagse Pletterijkade trof ik tussen de contemporaine kattenencyclopedieën, tuinplantenbundels en aquariumgidsen twee mooie uitgaven: Hei en dennen (1948) en Geïllustreerde Flora van Nederland (1956) beiden van E. Heimans en Jac. P. Thijsse, waarbij opgemerkt moet worden dat aan laatstgenoemde werk ook de de botanicus Heinsius meewerkte. In de volksmond -of moet ik hier schrijven: door een schamele schare natuurliefhebbers- wordt de Geïllustreerde Flora van Nederland daarom ook de HH&T genoemd.

Wanneer ik klaar ben met de boeken kijk ik steevast of er tussen de ‘huishoudens van Jan Steen’, ‘de zonnebloemen van Van Gogh’ en het prutswerk van Henk en Ingrid nog mooie , prenten met natuurhistorische waarde te vinden zijn. Net als bij de boeken is dat zelden het geval. Maar soms…

Een Weinmann’s

Vandaag viel mij oog op een onooglijke lijst, met daarin een botanische prent waar ik enthousiast van werd. Van een afstand zag het er veelbelovend uit. En toen ik bij nadere inspectie zag dat het een heuse diepdruk betrof wist ik het zeker, die prent wilde ik hebben. Dat elke aanwijzing naar de maker of ouderdom ontbrak, nam ik voor lief.

Hand gekleurde gravure uit Phytanthoza iconographia Nr. 391 (a. Cistus cum Hypocystide, Ladanifere cypria, Ladanum Hypocyste b. Cistos Ledon, populnea fronde)

Na wat afdingen mocht ik de boeken en de prent voor acht euro hebben. Een koopje dus. Zeker nu ik heb weten te achterhalen waaruit de prent afkomstig is.

De gravure "Cistus cum Hypocistide" is afkomstig "Phytanthoza Iconographia" het meesterwerk van de 18e eeuwse apotheker en botanicus Johann Wilhelm Weinmann (1683-1741). En ergens in 1737 vervaardigd door Johann Jacob Haid.

Het geschepte papier, de afdruk van de etsplaat in het papier en de handgeschilderde kleuren doen stellig vermoeden dat het om een origineel gaat en daarmee is het een fantastische aanwinst voor de verzameling: een natuurhistorisch prent rechtstreeks uit de verlichting of zoals Weinmann waarschijnlijk had gezegd: die Aufklärung

Ps. De afbeelding stelt twee planten voor uit de zonneroodjesfamilie, waarvan een geparodieerd is door de parasitaire plant Cytinus hypocistis.

[pandaklas]

Patroon paraplu geel-rood - paraplu open of toe.

Sorteren van kledij wat past bij de zon/de regen/sneeuw.

Aankleedpopjes concreet en met prenten.

Regendruppels rollen - kleur blauw

Gooien met de dobbelsteen en evenveel keer springen in de “plas”

[jufmarleen]

We kregen vrijdag bezoek van Victor, het praatmaatje. Deze voorstelling rond gevoelens kregen alle 3de kleuters in de klas dank zij de Rotaryclub. Een fijne beleving en zeer herkenbaar voor onze kleuters. Pop Victor mag in de klas blijven, ook enkele prenten en een boekje kregen we erbij om in de klas te gebruiken, waarvoor DANK!

[joostjongepier]

Wat?   Zelfportret (1615-1618), Het vertrek van een hoogwaardigheidsbekleder uit Middelburg (1615), De winter (1614), De winter (1625) met detail, Boerenvastenavond (ca. 1625) met detail, De Schilder-winckel (1623), Zeeuwsche Nachtegael (1623), Frederik V, keurvorst van de palts, koning van Bohemen, en zijn echtgenote Elizabeth Stuart te paard (1626) en ‘Wat maeckme[n] al om gelt!’ (1631) door Adriaen van de velde

Waar?   Tentoonstelling De omgekeerde wereld van Adriaen van de Venne in het Zeeuws Museum, Middelburg

Wanneer?   27 december 2023

Adriaen van de Venne (1590-1662) is voor veel mensen een onbekende kunstenaar. Zelf kende ik voor het zien van de tentoonstelling in het Zeeuws museum één werk van hem: De zielenvisserij. In dat schilderij wordt weergegeven hoe protestanten en katholieken proberen de meeste zieltjes op te vissen. Dit schilderij ontbreekt helaas op deze expositie, maar wat er wél hangt is ook zeker de moeite waard en laat zien hoe veelzijdige Van de Venne was. Hij was schilder, dichter en ontwerper van prenten en boekillustraties.

Het vertrek van een hoogwaardigheidsbekleder uit Middelburg toont waarschijnlijk het vertrek van de graaf van Nothingham, Charles Howard, opperbevelhebber van de Engelse vloot tegen de Spaanse Armada. Ook de Zeeuws-Hollandse vloot had aan deze strijd deelgenomen. Op de achtergrond zien we een fraai panorama van de stad Middelburg met onder meer het stadhuis en de Nieuwe Kerk.

Van de Venne schilderde vaak de seizoenen in de vorm van landschappen. Soms als tweetal van alleen zomer en winter, soms als serie van alle vier seizoenen. Niet zozeer de seizoensgebonden activiteiten staan bij Van de Venne centraal, maar aanvankelijk vooral het vermaak van de elite en later met name de onhebbelijkheden van het gewone volk.  De titel van de Middelburgse expositie is ontleend aan het feit dat de kunstenaar in veel van zijn werk laat zien hoe het niet hoort.

Op Boerenvastenavond trekt een carnavaleske optocht door het dorp. Rechts op de voorgrond gaan een aantal dorpsbewoners met elkaar op de vuist. Zowel Boerenvastenavond als Winter tonen een poepende man, met op enige afstand een hond die hetzelfde zit te doen. Het gedrag van de mens lijkt niet veel beter dan dat van een simpel dier.

Vanaf 1618 gaat Adriaen nauwer samenwerken met zijn broer Jan, die zich als prentverkoper in Middelburg heeft gevestigd. In 1618 vestigt Jan een uitgeverij, drukkerij en kunsthandel aan de Korte Burg, die bekend wordt onder de naam Schildery-winckel. De meeste ontwerpen voor prenten en boekillustraties worden door Adriaen aangeleverd. In 1623 neemt Jan een drukpers in gebruik, met als eerste publicatie de dichtbundel Zeeuwsche Nachtegaal. Deze bundel is een samenwerking tussen Zeeuwse dichters met als doel Zeeland cultureel op de kaart te zetten. Naast alle illustraties levert Adriaen ook een gedicht waarin de innige relatie tussen schilder- en dichtkunst centraal staat.

Na zijn vertrek naar Den Haag gaat Adriaen van de Venne zich specialiseren in het gebruik van de grisailletechniek: het schilderen in nuances van één kleur. Zelden is deze techniek eerder gebruikt voor op zichzelf staande schilderijen. Van de Venne doet dit wel, bijvoorbeeld in het portret van Frederik V en Elizabeth Stuart te paard. Maar hij maakt ook veel ‘grauwtjes’, zoals de grisailles genoemd worden, met als hoofdonderwerp boeren of bedelaars, die zich niet gedragen zoals het hoort. Op ‘Wat maeckme[n] al om gelt!’ zien we een boer die op het punt staat een bordeel binnen te gaan. Het opschrift slaat op de vrouw achter het venster, die zichzelf verkoopt voor geld. In het bordeel zal de boer beroofd worden van zijn geld, zodat hij al het geld dat hij met zijn waren in de stad heeft verdiend, weer verliest. Moraal: hou je seksuele lusten in bedwang.