#pisngi

[imujings]

really don’t rhink ppl understand the chokehold woozi in glasses has on me

there are tears in my ehyes

[blob-monster]

[lianchuann]

[hjjsrot]

HALILI ✶

"baby, panalo. mvp." tinaas ni jake ang trophy na bitbit niya at binigyan ka ng malaking ngiti.

hindi mo napansin na nakapasok na pala siya sa apartment mo dahil sa lakas ng movie sa tv mo ngayon. napatingin ka lang sa kanya at nagkunyaring nakasimangot, dahilan ng mababang halakhak niya.

"wala bang congrats baby diyan?" ibinaba niya ang gym bag at trophy niya sa lapag at naglakad papunta sa kabilang gilid ng double bed para makatabi ka. sinalubong ka niya ng isang halik sa sentido at isa sa pisngi bago nahiga sa tabi mo nang nakatukod ang siko upang titigan ka.

"bakit ka nandito?" tanong mo agad sa kanya at umiwas sa nakakailang niyang tingin. kulang nalang tunawin ka neto e. alam niya namang hindi mo gusto na nadalaw siya tuwing weekends, lalo na kapag gabi dahil kakatapos mo lang ng part-time job mo bilang waitress at working student ka pa.

alam ni jake kung gaano ka kaabala, ngunit hindi niya mapigilang hindi ka mayakap ngayon dahil miss na miss ka na niya. ang tagal rin niyang hindi nakapunta sayo dahil pokus siya sa basketball training niya.

"palambing lang naman... inaantok na nga ako, parang gusto ko na matulog agad." totoo ang sinasabi niya, walang halong malisya ang pagpunta niya dito. umiling ka nalang dahil lagi naman siyang hayok makasama ka kapag nagkikita kayo.

nang hindi ka sumagot ay itinaas niya nalang ang comforter upang makatulog na sa tabi mo. laking gulat niya nalang na wala ka palang ibang suot. t-shirt lang talaga. napatigil naman siya at napatingin sayo na nakatuon pa rin ang atensyon sa tv. kung hindi niya lang alam na ayaw mo ng bisita tuwing linggo, baka akalain niya pang inaakit mo siya.

ngumisi lang siya na para bang may binabalak. hindi naman siguro makakabagabag sa pahinga mo ang iniisip niya, diba?

imbes na mahiga na lang at ituloy ang tulog niya, ginaya ka nalang niya at nagkumot habang nakaupo, nagpapanggap na hindi niya napansin na wala kang kahit anong pambaba. hindi niya kinalimutang umakbay sayo na hindi mo pa rin pinapansin, dahil titig ka rin sa pinapanood mo ngayon. alam ni jake na ganito ka tuwing inaantok ka na, wala nang pokus sa mga bagay sa paligid mo hanggang sa makatulog ka nalang. pero papayag ba talaga siyang itulog nalang ang libog niya sayo ngayon?

nang hindi ka parin umimik, ibinaba niya ang kamay niya mula sa balikat mo para isingit sa bewang mo. ang mga daliri niya ay marahang naglalaro sa tagiliran mo, tila ba hindi na makahintay na hindi ka mahawakan.

wala pa ring imik. kailan ka ba mamamansin?

ang hindi alam ni jake, pansin na pansin mo siya. kanina mo pa iniiwas ang tingin mo sa kanya dahil baka hindi mo rin mapigilan sarili mo. ilang buwan ba naman ang tinagal ng preparasyon nila para sa sunod-sunod na laro at championship ngayong season, literal na hindi mo na siya nakita ng ilang linggo.

hindi mo napigilang hindi mapasinghap ng higpitan niya ang hawak sa bewang mo para mapalapit sa kanya at mahalikan ang panga mo. gamit ang kabilang kamay niya ay hinigit niya pababa ang kwelyo ng oversized t-shirt mo para bigyan ng sunod-sunod na halik ang bahagi sa gitna ng iyong leeg at balikat.

"a-akala ko ba matutulog ka na?" mahinang tanong mo habang ninanamnam mo ang malambot niyang labi sa leeg mo.

"sinong hindi magigising sa suot mo ngayon?" sagot niya naman sa gitna ng mga halik niya.

sinadya mo ba na wala kang pang-ibaba at panloob? hindi. pinagsisisihan mo ba na ayaw tumigil sa pagiging mahawak sayo ni jake dahil diyan? mas lalong hindi. nagpapasalamat ka dahil sa sobrang katamaran mo pagkatapos ng shift mo, naligo ka nalang at tinamad na magsuot ng maayos na damit. kung hindi pa siguro maginaw, baka wala ka ring t-shirt ngayon.

nagulat ka ng bigla kang hinigit ni jake para kandungin ka, at napahawak ka nalang sa batok niya para hindi mawalan ng balanse.

"jake naman!" bahagya mo siyang hinampas sa dibdib niya habang nakangiti, at siya naman ay titig na titig sa mukha mo na para bang sinusuri ang bawat detalye nito. napadila nalang siya sa kanyang ibabang labi sa pananabik sayo. sobrang tagal na nga. sobrang tagal na nang huling pagkikita niyo.

wala ka nang ibang magawa kung hindi tumitig pabalik sa kanya. diyan siya magaling e, yung kuhanin yung loob mo palagi sa isang titig, sa isang haplos.

ni isang salita ay walang lumabas sa bibig niyong dalawa. tanging ang mga dalawang kamay niya na hinihimas ang magkabilang-gilid ng tagiliran mo ang nagbibigay senyales sayo kung anong gusto niya. mvp naman siya, bakit hindi mo bigyan ng premyo?

wala nang sabi-sabi at ikaw na ang sumunggab ng halik sa kanya. ramdam mo ang ngiti sa labi niya nang itagilid mo ang ulo mo at hawakan ang magkabilang pisngi niya para laliman pa ang halik sa kanya. mula sa tagiliran mo, hindi niya na napigilan at dire-diretsong nilamas ang hinaharap mo gamit ang magaspang niyang kamay, dahilan ng pag-ungol mo at paghiwalay mo sa halik.

"jake naman..." munting ungol mo, at napaliyad ka nalang sa sarap. partida, kamay niya palang. hinubad niya na ang tanging suot mo, at ramdam mo ang unti-unting paglaki ng tite niya habang nakakandong ka sa kanya.

titig na titig siya sa dede mong nasa harap niya ngayon. tangina, ang tagal niya nang hindi nakita to. habang hindi ka nakatingin ay sinipsip niya na ang utong mo. dagdag pa ito sa sensasyong nararamdaman mo habang nilalamas niya ang kabila, kaya napasabunot ka nalang sa kanya at napahalinghing muli.

"parang kanina lang ayaw mo ako dito ah," banggit niya at tinaas ang ulo niya para ngitian ka ng mapanuksko. imbes na magsalita ay tinulak mo nalang uli ang ulo niya sa dibdib mo para ituloy ang pagdila niya sa kabila.

"jake..." hindi mo na mapigilan ang sunod-sunod na ungol mo ng pangalan niya ng paglaruan niya ang kabilang utong mo habang sinisipsip ang kabila. bago siya humiwalay ay inalog niya ang ulo niya habang nakadila sa utong mo.

sa sobrang likot mo sa ibabaw niya ay mabilis niyang pinagpalit ang pwesto niya upang ilagay ka sa ilalim niya at pahigain ka naman sa kama. inalis niya na rin ang pangtaas niya dahil init na init siya dahil sa ginagawa niyong dalawa.

"gustong-gusto na akong umalis kanina pero ngayon naman halos di na ako makahinga kakasubsob mo sakin sa dede mo," napatawa siya ng konti sa sarili niyang sinabi bago ibinalik ang atensyon sa paghalik sa mga labi mo. isinabay niya rin ang paggiling niya sa taas mo. ramdam na ramdam mo ang tigas ng tite niya dahil wala kang saplot at siya naman ay naka-basketball shorts lang.

"fuck. jake. miss na kita."

dahil sa pananabik niya'y hindi na niya pinatagal at inalis na rin ang pang-itaas niya. hinalikan niya ang espasyo sa pagitan ng suso mo habang hawak ang bewang mo, pababa sa iyong tiyan, at pababa sa kung saan kailangan mo ang mga labi niya ngayon.

isang mahabang hininga ang inilabas mo nang maramdaman mo ang dahan-dahan niyang pagdila sa hiwa mo. napatingin ka sa kanya dahil ito ang paborito mo kapag ginagawa niyo ito ni jake: yung labi at dila niya na nakadikit sa puke mo.

taas-baba ang pagdila niya sa iyo, bago niya pinatigas ang dila para ipasok sa loob ng butas mo. hindi mo mapigilan ang sarap kaya napapasabunot ka nalang kay jake para lalo pa siyang ilapit. inikot-ikot niya ang dila sa pwerta mo, bago niya sipsipin ang clit. sobrang galaw mo kaya hinawakan niya ang balakang mo upang idiin ka pababa sa higaan at pinagpatuloy na kainin ka. hindi mo na alam kung saan mo ba ibabaling ang ulo mo sa sobrang sarap nang sensasyong binibigay niya sayo ngayon.

napatigil siya ng saglit upang titigan lang ang butas mo, at napatingin ka naman sa kanya dahil sa biglang pagkawala ng dila niya sayo.

"jake, tuloy mo lang plea— fuck." hindi mo na natapos ang sasabihin mo dahil nang magkatitigan kayo ay ibinalik niya ang pagdila sayo. libog na libog siyang makita ang ekspresyon mo ngayon habang kinakain ka niya.

"sarap ba?" nakangisi niyang tinanong nang tanggalin niya ang labi niya sa baba mo, at pinalitan niya ito ng mga daliri niya. napahugong ka lang bilang pahiwatig na sarap na sarap ka talaga.

hindi niya na napigilan at hinugot niya mula sa shorts niya ang tite niya. habang patuloy ang mabilis na labas-pasok ng daliri niya sa loob mo ay nagjakol rin siya ng kasabay ng ritmo ng daliri niyang nakapasok sayo. pansamantala siyang huminto upang alisin na ang pambaba niya, bago ipasok muli ang daliri niyang nakakurba na ngayon upang ianggulo kung saan alam niyang pinakamasasarapan ka.

"basang-basa na oh. pwede nang ipasok, baby?" tanong niya na hindi na kailangan ng sagot.

"please. please. please." hinigit mo ang mukha niya upang ibaba sayo at mahalikan mo uli siya. sabik na sabik ka sa labi niyang kakagaling lang sa pagkain sayo.

habang patuloy ang paghalik niya sayo ay pinasok niya na ng buo ang tite niya ng walang sabi-sabi. napatigil ka sa paghalik dahil sa sarap upang mapakapit sa balikat niya.

"tangina, baby," ungol ni jake habang bumabayo sa itaas mo. parehas kayong nasasarapan dahil sobrang tagal niyo nang hindi nagkikita.

patuloy lang siya sa paggalaw sa taas mo bago mo naalala na hindi pala naka-condom si jake. kaya pala sarap na sarap kayong dalawa.

"t-teka. condom."

"titigil ko pa ba? fuck." tanong niya at rinig mo ang dismaya sa boses niya. pinabagal niya rin ang pagbayo niya habang nakatingin sayong halos papikit na. sa totoo lang, ayaw mo na siya patigilin. sa tagal niyong hindi nagkita, sa isip mo ay mas maganda sigurong namnamin niyo muna ang sandaling 'to.

"labas. nalang." putol-putol mong sagot sa bawat bayo niya. binalik niya ang bilis ng pagbayo niya dahil ramdam niyang lalabasan na siya. sa ganyang mukha mo ba, mapipigilan niya pa?

"talikod ka muna." pinosisyon ka niya para tumuwad sa harap niya. nakagat-labi niyang binigyan ng palo ang pwet mo bago ito hinablot ng mga kamay niya upang paghiwalayin ang magkabilang pisngi at maipasok niya ng mas madali ang tite niya.

isang mahabang ungol ang narinig mo mula sa kanya nang maipasok niya na mula sa likod. kung sa tingin mo ay mabilis na ang pagbayo niya kanina, mas mabilis na ngayon dahil ito ang paboritong posisyon niya.

"labasan na ako," banggit niya bago ibaon ang mukha niya sa leeg mo. ramdam mo ang pagbagal ng mga bayo niya sa likod mo, hanggang sa naramdaman mo na hinugot niya na. hindi mo gustong nadudumihan ang kama mo ng nilabas niya kaya mabilis kang humarap sa kanya at ngumanga.

"tangina talaga," napailing nalang siya at ipinasok nalang sa bibig mo ang tite niya. hindi pa niya napapasok ng buo ay nilabasan na siya agad dahil sa lambot ng labi mo.

pagtapos niyang labasan ay pinahiga ka niya ulit para tapusin ka. nakaupo na siya ngayon habang nilalabas-pasok ang mga daliri niya. kung kanina ay ang gitnang daliri niya lang ang ginagamit niya, ngayon ay tatlong daliri niya na ang ipinasok niya sayo.

"j-jake!" ungol mo nang labasan ka na rin.

ngayon mo lang nalaman na pwede palang halili ang pasarap sa tulog kapag pagod ka. baka mas madalang mo na ngayong kakamustahin si jake para bisitahin ka. malay mo sa susunod, hindi mo na siya kailangan kamustahin kapag naging kayo na?

napailing ka nalang ng bumalik ka na sa wisyo. sa lalim ng iniisip mo kung dapat ba ay sagutin mo na ng oo si jake, hindi mo na napansin na napunasan ka na niya at may dala siyang tubig para sayo.

"akala ko pagod ka na kasi galing ka ng game niyo?" panimula mo pagtapos mo inumin ang tubig na binigay niya sayo.

"ganyan stamina ng mvp. ano, isa pa?"

[cherrywrecked]

virgin — yu jimin & uchinaga aeri x reader.

cw: threesome. pwp. rinselle is drunk. tagalog / filipino smut. noncon! oc is a virgin.

note: hi, guys! it's kyna mia!! (yes, i decided to change my name. my friends already know how much i hate the name kyna, so yeah.) i've been gone for so long, i apologize. i'll try to be more active again. for the meantime, here's the audiz draft i've had for months now! also, i've made a twitter account. let's be mutuals there!

tangina, gusto ko lang magpahinga, pero bakit ganito? hindi ko alam ano'ng nangyari, sobrang bilis...

“giselle, ano ba! tama na, lasing ka.” natawa lang si giselle sa mga salita ko. “pag ako, hindi pwede pero pag si karina, nalilibugan ka, ganon ba 'yon? ha?” napangiwi ako sa sakit ng sampal niya sa mga suso ko. hindi ko alam kung ano'ng mararamdaman ko—pero yung katawan ko, tuwang tuwa sa pag lamas ni karina at ni giselle sa mga suso ko.

“h-hindi! lasing ka. lasing kayo, please... tama na.” naiiyak ako. ang bastos ng ginagawa sakin ng dalawang 'to. hindi ko na nga napansin na nahubad na pala ni karina pati ang panty ko. namalayan ko nalang nang maramdaman ko ang mga kamay niyang binubuka yung mga hita ko. “ayaw ka ng ayaw diyan, pero yung puke mo ganito na kabasa para samin, ha?” marahang tinapik tapik ni karina yung puke ko at totoo—rinig na rinig sa tunog ng mga tapik na 'yon kung gaano ako kabasa. “puta ka ba, ha? pinagpapantasyahan ka namin, binabastos ka na, libog na libog ka padin?” natawa ang dalawa at wala na ako'ng magawa kung hindi umiling at i-deny ang mga akusa nila sa'kin. pero alam naming tatlo na tama sila. na para nga ako'ng puta kasi nasasarapan ako sa mga haplos nila.

wala na ako'ng nagawa kung hindi umiyak at tanggapin ang pambabastos na ginagawa sa'kin ng dalawa. pinanood ko kung pano maghubad si giselle sa harap ko bago niya pinunasan ang mga luha sa mata ko at hinalikan ang mga labi ko ng dahan dahan. “you'll be okay, angel. masasarapan ka sa gagawin namin ni rina, mhm? trust us.” except i already do, it's just... virgin ako. i've never had someone touch me before.

pero tama si giselle. i should... trust them. before i could even reply, karina already had her lips on my pussy. hinahalikan niya ng dahan dahan yung mga labi ko... “r-rina...” i whimpered out, trying to push her away, yet i could feel my cunt get wetter every time her lips touched my clit. parang naging go signal ata ni karina ang pag ungol ko ng pangalan niya. bigla nalang niyang ginamit ang mga dila niya at dinila-dilaan ang pagkababae ko. hindi na 'ko makapag isip, i just wanted to feel more. instead of pushing her away, i found myself pulling her in more, pressing her face down on me. “tangina, ang sarap. sige pa, rina. dilaan mo pa— fuck.” natawa si giselle sa mga salita ko. napatingin ako sakanya which only made her caress my cheeks and whisper against my ear; “nakakalibog ka.” before she dipped her head down to my chest and hungrily sucked my nipples. palit palit ang mga labi niya sa dalawa kong utong at halata naman sa kung paano 'to tumigas at sa mga ungol ko na nasasarapan ako.

giselle pulled away only to get rid of her clothes. rina did too before they switched places. giselle was now in between my legs and karina was hovering my face, her bare cunt barely brushing along the tip of my nose. ang bango—hindi, hindi! mali, maling mali 'to. i harshly turned my head to the side and karina didn't seem to be pleased by that. hinawakan ni karina ng madiin ang aking mga pisngi at hinarap ako ulit sakanya.

“dila.” her voice was low and commanding. i didn't budge. “ilalabas mo yang dila mo o hindi?” isang sampal ang binigay ni karina sakin at sa takot, wala na ako'ng ibang nagawa kung hindi ilabas ang dila ko na dali dali namang idinikit ni karina sa basa niyang puke. naiiyak ako—i feel so hopeless, yet hot. i don't want this, yet i know, i want more. feeling karina's wet cunt all over my mouth and tongue while giselle played with mine, it was too much.

hindi ko alam ano pumasok sa'kin, but i found myself sucking on karina's clit, which she liked. malakas na ungol ang lumabas sa mga bibig ni karina. nakatingin lang ako sakanya, putangina, sobrang ganda ng mga suso ng kaibigan ko. “sige pa, tangina. labas mo dila mo." sabi niya habang nakatingin sakin pababa. i locked eyes with her as i did what she wanted me to do. it was only then when she started bouncing up and down, as if riding a dick, instead of my tongue. "ah, puta, ang ganda niyo parehas." rinig kong bulong ni giselle bago niya sipsipin ang tinggil ko. napaungol ako ng malakas. it seemed to have an effect on karina too, my moaning. she started shaking on top of me and strings of profanities escaped her lips. her hands also found its way on my hair and pushed herself into my face more, and more, and more.

hindi na 'ko makahinga, but karina didn't seem to care about that. i wrapped my lips around her clit and started to suck on her sensitive muscle as she rode my tongue. it didn't take long for her until she started squealing. malalakas na tili na may halong ungol at mura kadugtong ang aking pangalan ang lumabas sa mga labi ni karina habang nanginginig ang kanyang katawan habang nilalabasan. ramdam kong tumulo ang mga katas niya sa muka ko bago siya bumaba at hinalikan ako na ibinalik ko naman. hindi nagtagal nang maramdaman kong lalong naging sensitibo ang katawan ko. my body jerks as she flicked on my clit. bawat haplos ng daliri ni giselle at pagsuso niya sa tingil ko, napapa ungol ako ng malakas sa mga labi ni karina.

“lalabasan ka na?” natatawang sabi ni karina, tila nangaasar. “sagot.” malalim ang boses ng dalaga habang pinaglalaruan ang mga utong ko na dahilan ng lag tayo ng balahibo ko. wala ako'ng nagawa kung hindi tumango kasabay ng isang malakas na hiyaw nang biglang pinalo ni giselle ang puke ko. paulit ulit niyang sinampal at basa kong hiyas bago hinalikan ito ulit. hindi na 'ko makapag isip ng tama, everything feels so overwhelming yet good.

nanginig ang aking mga hita at napa arko ang likod ko nang bigla ako'ng nilabasan. “tangina! ang sarap, ang sarap! fuck, fuck, fuck.” strings of nothing but profanities escaped my lips as i came all over giselle's face while karina calmed me down with kisses all over my chest.

binalot ng mabibigat na hinga ang kwarto at walang nagsasalita saming tatlo. hindi pa nagsi-sink in sakin ng buo yung nangyari, pero sigurado ako'ng nahimasmasan na sa pagka lasing tong dalawa. tatayo na sana ako, pero dalawang kamay ang pumigil sakin. napatingin ako sa dalawa kong kaibigan, they had this playful yet knowing smiles ln their faces. “hindi pa kami tapos sa'yo.”

[elliiesworld]

"How Many Ice You Can Handle?"

Contains: dirty talks, lap sitting (dom!Sun receiving), name calling (daddy for Sunoo and baby for reader), putting ice into the reader's priv!part, cursing. – /:remind me if I forgot something:/

Minors Do Not Interact ! 🚫

~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌

"Pst" Rinig na tawag ko. Tumingin ako sa kabilang dako ng couch at nakita si Sunoo na umupo doon with manspreaded look. He smirked at me and tapped his lap, signing me to sit on it. Tumayo ako at pumunta sa kaniya nang nakakunot ang noo ko.

"tangina, ano nanaman gusto niya?" I thought of myself at lumapit.

"Sit" utos niya sa akin at tumango sabay upo sa lap niya. Gago? I felt his hard bulge underneath my skirt na nasa loob ng grey sweatpants niya. Nanood nanaman 'to. Biglang natigil ang pag-iisip ko nang dinakma niya ang aking mukha at hinalikan nang para bang siya ay gutom at may libog.

I whimpered between the kiss and wrapped my arms around his neck as he deepens the kiss, he entered his tongue inside my mouth as it dance along with mine.

"napakasarap talaga ng dila niya" while kissing him, I thought of something. I started to imagine the feeling of his tongue inside me. Naiisip ko kung pa'no niya dilaan ang basa kong puke na parang ito ay isang lollipop lamang.

I stopped with my thoughts nang naramdaman ko ang kamay niya sa likod ko at bumaba ito papunta sa aking buttcheeks. He broke the kiss and smirked.

"tangina, Uno. Ang random mo" sabi ko at ngumuso, bigla niyang hinalikan ang aking pisngi. "Naninigas ako, at alam mo na kung ano ibig kong sabihin"

"try to masturbate yourself, may monthly period ako ngayon eh" I said as I tried to excuse myself sa kalibugan niya.

"nakita ko yung period tracker mo, kakatapos mo lang nung isang araw." He said and smirked at me.

"Uno, masakit pa rin eh" I said and pouts, nag-isip siya at ngumiti. "Let's try something new kaya?" Sabi niya at ngumisi. "How about let's see how many ice it can fit inside of your wet pussy?" Tangina, sabi ko na eh. Kakaiba nanaman nasa isip nitong lalaking 'to.

I sigh and nodded, because I want to try it to but it sounds painful. "Let's see if five ice can fit inside."

TANGINA LIMA AGAD? Pero sige, basta siya.

Pinatayo niya ako at sinunod ko ito nang pumunta siya sa kusina at kumuha ng ice cubes. Mga stars na shapes pa ang kinuha niya shet?

"get naked, baby" sabi niya at sinunod ko ito at nagmadaling tinanggal ang skirt ko kasama ang cycling at panties ko.

He bowed down to see my already wet pussy na kanina pa nabasa dahil sa napakatigas na tite niya.

He chuckled before putting one ice na walang sabi ng warning, at ang masama pa, sinagad niya ito.

"TANGINA UNO! ANG SAKIT!" Sabi ko sabay ungol at napakapit nalang sa blanket underneath myself.

He continues to put ice until it reached four ice at sumisikip na ang puke ko.

"isa nalang at kapag kinaya mo, i-try nating gawing sampo" sabi niya at napapikit ako at umungol nang malakas dahil sa sobrang sagad nito at sa lamig.

Bigla naman niyang idinagdag ang tatlo.

"FUCK!! DADDY, PLEASE!" I beg for some mercy and he chuckled. He added three ice into my pussy at ang dalawa ay malapit nang iluwa ng puke ko.

"and...ten" he smiled and pecked my pussy as I moaned and reached for his hand, "daddy, it hurts.."

"Shh, malapit nang matunaw yung iba, baby." Sabi niya with soft and gentle voice na para bang wala siyang ginawang kalibugan sa puke ko.

Hinubad niya bigla ang kaniyang grey sweatpants kasama ang underwear niya, nilabas niya ang kaniyang matigas na tite.

"time to repay me, baby, for the pleasure I gave you. Kainin mo ng buo ang tite ko habang hinahantay natin yung mga yelo sa puke mo na matunaw. Later on, we'll have ten rounds." He said and smirked

~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌~💌

Listen to:

while reading for the best experience:)

[ediyoonoh]

Can We Go Back?

Bf!Jaehyun x Gf!reader; 1.4k words; taglish fic

GENRE: established relationship, angst, smut

WARNING: this fic contains smut (pwp, oral sex, and unprotecred sex) and use of foul language!

SUMMARY: You noticed how your boyfriend neglects your relationship

A/N: Hi! I’m so sorry taking so long to post another fic. Anw, I was listening Dojaejung’s album (it’s a bop) when this idea sparked in my head. This fic may contain typo and grammatical errors. Anw, I hope you enjoy reading and lemme know your thoughts!

MINORS DNI!!

MASTERLIST

Noong nakaraang linggo, ikaw at ang nobyo mong si Jaehyun ay nagkaroon ng malaking away.

“How many times do I have to explain to you that it doesn’t simply work like that?” inis niyang tanong sa’yo. Alam mong demanding ang trabaho ng lalaki kaya it’s given that you can’t really spend time together unlike other couples. Alam mo rin na mahalaga sa kaniya ang trabaho na ‘to kaya you try your best to support and understand him.

Pero recently, you felt he was distant ever since his boss announced he’s a candidate for a new promotion in their company. For weeks, you can’t help but to notice him getting home later than usual. The dinner you cooked for him left untouched, and you falling asleep on the bed that is seemingly spacious than ever.

“Pero Jaehyun, ang akin lang is I feel like I’m the only one left in this relationship. For fuck’s sake we live under the same roof but why do I feel like I live alone? Hindi ba ako makihingi ng konting oras man lang para makasama ang boyfriend ko?” naiiyak mong tanong sa kaniya.

Napansin mong nabigla siya nang nakita niya ang naluluha mong mga mata pero mas pinairal pa rin niya ang kaniyang ego. “Stop being so petty Y/N, you know ‘di lang sa’yo naikot mundo ko,” he rebutted. Ikaw naman ang nagulat ngayon sa sinabi niya, how could he?

Hindi tumigil ang sagutan niyong mag-nobyo at nagsimula na rin tumaas ang boses niyo to the point it was too much for the both of you.

“I can’t take this anymore Y/N, I’m gonna stay at Jungwoo’s for a while to clear our minds up,” mahinang sambit ng lalaki bago niya kunin ang susi ng kotse at bahay.

Noong naka-alis na siya, ‘di mo na pinigilan ang pag-hagulgol hanggang makatulog ka sa sofa.

»»————-　♡　————-««

Tatlong araw na ‘di umuuwi ang si Jaehyun sa bahay niyo.

Matutulog ka na sana nang bigla mong narinig ang pag-bukas ng pinto. Umuwi na si Jaehyun.

Hindi mo alam kung ano ang sasabihin kaya pinili mong ‘di siya pansinin at nagpatuloy na lamang pumasok sa kwarto. “Babe Y/N?” tawag sa’yo ng lalaki.

Dinedma mo siya kaya laking gulat mo nang may pumulupot na braso sa baywang mo. You stayed like that for a while until you heard him sobbing. “Jae?” hinarap mo siya at napansin mo ang namamaga niyang mga mata dahil sa pag-iyak. You were surpised because he isn’t the type of person to shed tears.

“Can we go back?” mahinang tanong niya sa’yo. “Can we go back how we used to be?”

Tuluyan ng umiyak ang lalaki sa harap hanggang sa siya ay napaluhod. “Jae baby, please stand up” you bewilderedly said. Hindi ka niya pinaringgan kaya lumuhod ka na rin at hinawakan ang pisngi niya.

“Jae baby, stop crying, hm?” hindi mo na rin maiwasan ang umiyak muli noong narinig mong humihingi siya ng tawad sa’yo, “I’m so sorry, Y/N,” he repeatedly said.

You didn’t say anything and just kissed him on the lips.

Fuck, am I making it worse? You thought because Jaehyun remained frozen when your lips met. Hihiwalay ka na sana nang binalik ng lalaki ang halik at yinakap ka pa ng mas mahigpit.

You’re making out with him with all the pent up emotions bottled inside you and he returns it with the same passion and emotions as you. “J-jae,” you moaned in the kiss.

“What is it baby?” he asks. You pushed him onto the floor and straddled him. “I miss you, Jae,” sagot mo sa kaniya habang pinupusan ang mga luha niya. “I wanna go back how we used to be as well,” dagdag mo.

Hinalikan mo muli siya at hinihimas mo rin ang kaniyang abs nang naramdaman mo ang kaniyang tumitigas na tite. You started grinding on his cock pero hinawakan muli ng nobyo mo ang iyong bawyang and made you stop your motion.

“F-fuck babe, wait hold on,” bulong niya at ikaw ang inihiga sa sahig. “Let me make up to you,” he said as he started leaving marks on your neck, and later on, his arms crawled toward the garter of your sweatpants signaling to take it off.

Sinunod mo naman ito at tuluyan ng hinubad ang pambaba mo, pati na rin ang panty mo. Hinalikan din ng lalaki ang dibdib, tiyan, at hita mo hanggang sa huminto ito sa puke mo.

“Jae, I need you please,” you begged.

Hindi na nagdalawang isip si Jaehyun at sinimulang kainin ang namamasa mong ari. He was eating you out like a starved man that made you grab his hair. Napaungol naman ang lalaki sa ginawa mo.

Pinasok na ng nobyo mo ang dalawang daliri nito na naging resulta ng mas malakas mong pag-ungol. “Tangina ang sarap, please don’t stop baby,” you moaned with his hair still on you hand. Luckily, Jaehyun showed no signs of stopping that made you hit your climax like a truck.

“I’m cumming Jae, fuck!” sigaw mo habang nanginging ang buong katawan mo.

Hinawakan ka ng lalaki to make sure na ayos ka lang, “That’s it baby, atta girl,” he whispered while caressing your hair.

Nanghihina ka pagkatapos mong labasan ngunit parang nakukulangan ka pa, lalo ng naramdaman muli ang matigas niyang tite sa hita mo. “I need you inside me, baby,” you said softly while you touched his cock through his jeans.

“Anything for my girl,” he groaned. How can he deny you when you said it with your hazy eyes staring back at him?

Noong hinubad na ni Jaehyun ang kaniyang pantalon at boxera, he quickly aligned his cock to your entrance. “I’m going in gently, tell me if it hurts,” he said before inserting his cock in you. Hinawakan mo na lamang ang braso niya dahil sa kaunting kirot na dulot ng malaki niyang tite.

Sinimulan na rin niya ang pag-bayo ng mabagal at tiningnan ang iyong mukha na sarap na sarap. “You feel so good wrapped around my cock, baby,” Jaehyun moaned. Maya-maya, binilisan na rin ng lalaki ang pag-kantot sa’yo at nakipag-momol sa’yo.

‘Di mo namalayan na humihigpit ang hawak mo sa kanyang braso dahil nararamdam mo uli ang paparating mong orgasm. “Baby I’m close,” you whimpered against his lips.

Jaehyun lowered himself onto you, “Let it go baby, I’m here…I’m not going anywhere.”

Pinulupot mo ang iyong mga hita sa kaniyang baywang and you finally felt your second orgasm coming. Jaehyun whispered sweet nothings as you ride your second orgasm and kissed your lips once again.

The man felt your walls fluttering and clenching him more during your climax that’s why he quickly came inside you. He then gradually stopped thrusting into you and removed his cock just to see your juices mixed together leaking out of you.

»»————-　♡　————-««

Pagkatapos, binuhat ka ni Jaehyun patungo sa banyo upang paliguan ka.

Tinanggal niya ang mga natitira niyong damit at pinaupo ka sa covered toilet. “Let me wash you real quick, babe,” he said as he filled the loofah with your favorite bodywash.

Pinagmamasdan mo lamang ang nobyo mo habang dahan-dahan niyang kinukuskos ang legs mo. Dahil dito naluluha ka muli kasi naisip mo muli ang nangyaring alitan sa pagitan niyong dalawa. “Shh baby, stop crying na, I’m here na oh. I’m home with you again” he said with a reassuring smile.

Tumango ka at sinimulan ng lalaki banlawan ang katawan mo. Siya na rin ang kumuha ng tuwalya at mga bagong mong damit upang punasan at bihisan ka.

You’re now cuddling in your bed while Jaehyun mindlessly draw circles on your hips. Tinignan mo siya and pecked his nose, “I’m glad we fixed us,” you said that made him smile.

“I’m not a perfect man, babe. I make mistakes but I’ll try harder to become a better man, for us. For you,” he said while stroking your cheeks. “I love you”.

“I love you too Jaehyun,” you replied back.

[FIN.]

ediyoonoh '23

[forsungie]

THE WAY I LOVED YOU (TEASER)

pairings. actor park jisung x actress female reader

estimated word count. 3,000

genre. fluff, angst, mature content

warnings. jisung loves annoying the reader, lots of making out, thigh riding, size kink, friends with benefits (to be edited/updated)

“i’d like you to be the leading lady in the movie adaptation of my book,” yangyang said, “i really want you to be a part of this project and i think the character suits you so much, i know you will do her justice.”

and of course you accepted the project, it’s an honor to be part of your best friend’s masterpiece and you find the story really interesting after reading it. this movie is also going to be the first movie adaptation of his book and you’re very happy that he trusted you with this project. he is really an amazing writer and you’re very proud to be friends with him.

first day ng taping niyo ngayon para sa bagong movie adaptation project mo with park jisung as your leading man. you’ve actually met him a lot before through award shows and birthday parties of some of your celebrity friends, pero hindi mo pa siya nakakatrabaho that’s why this movie will be your first project together. nameet mo rin siya nung script reading niyo with the other casts, but you didn’t interact much with him that time, bali nag uusap lang kayo kapag nag babatuhan ng linya. halos lahat ng casts sa movie na ito ay first time mo makakatrabaho and you’re hoping for the best.

“nako, ma’am!” napailing na lang ang driver mo nang tumirik ang kotse.

“what happened, kuya?” tanong mo nang icheck nito ang sasakyan.

“tumirik, ma’am. dadalhin ko na lang sa pinakamalapit na talyer, pwede po bang sumakay na lang muna kayo—” naputol ang sasabihin ng driver mo nang may biglang magsalita.

sa kamalas-malasan mo nga naman, kung kailan papunta ka na sa taping niyo on the first day of shooting ay saka ka pa natirikan ng sasakyan?!

“sumabay ka na sakin,” it was no other than your co-actor, park jisung.

“ayun, ma’am, sakto! sir, pakiingatan na lang po itong si ma’am. ako na po bahala dito, ma’am, mauna na po kayo at baka malate pa kayo ni sir. salamat, sir, ingat po!” ngiti sa inyo ng driver mo.

“sige po, kuya,” jisung smiled and nodded, “what? sakay na,” baling naman nito sayo.

you had no choice, but to hop in dahil malelate at maistress ka lang kung mag cocommute ka pa. alam mo naman ang transportasyon at ang init dito sa pilipinas, papasok ka pa lang ng trabaho parang pauwi ka na. after contemplating for a second, naupo ka na sa backseat ng kotse— hindi naman dahil sa uncomfortable kang katabi siya, it’s just that you’re not close yet so..

“ginawa pa kong driver niya,” jisung murmured, watching you sit at the back.

“may sinasabi ka ba?” you asked when you heard him saying something you didn’t hear clearly.

jisung chuckled and shook his head, “huh? wala ah.”

ilang minutong tahimik ang biyahe at natigil lang iyon nang basagin ito ni jisung, “have you eaten breakfast? may bibilhin ako sa starbucks, isasabay ko na kung may gusto kang ipabili.”

“my treat,” he added.

you shook your head and smiled at him, “i’m good, thanks.”

jisung nodded, but he still ended up buying you an iced coffee and sandwich just in case you have not eaten yet, he asked the staff for a recommendation, which is why he got the latte for you, while he got himself an iced americano.

nang makarating kayo sa lugar kung saan kayo mag sh-shoot ng unang scene ay nakatulog ka and jisung has no clue on how to wake you up. you must be really tired from taping, he thought to himself while staring at your sleeping state.

“y/n.. we’re here,” gising niya sayo while lightly tapping your arms, “y/n, hey, gising na.”

agad ka namang nagising nang marealize na nakatulog ka sa biyahe, “i’m sorry,” sambit mo at saka pinunasan ang pisngi.

he smiled, “it’s okay.”

“thank you ulit,” sabi mo nang parehas kayong makalabas ng sasakyan.

tango at tipid na ngiti lang ang isinagot ni jisung habang pinaglalaruan nito sa kamay ng susi ng kotse. you immediately rolled your eyes when you saw yangyang grinning watching the both of you walk.

“bakit sabay kayo dumating, ha? ikaw ah,” he asked in a teasing voice.

you rolled your eyes, “nasiraan ako ng kotse tapos nadaanan niya kami ni kuya kaya sinabay niya na ko, kung anu-ano na naman iniisip mo.”

“okay, sabi mo e,” yangyang chuckled at your defensiveness.

“doon ka na nga, hinahanap ka daw doon! doon ka na, shoo!” you pushed him lightly.

yangyang laughed at your words, “enjoy your breakfast!”

jisung went to his shared tent with a co-actor and started getting ready for the taping, reviewing his script while his make-up artist were doing his make-up. he froze while reading the script when a spark of memory flashed through his mind. that’s why her perfume smells familiar to me, he thought to himself.

“jisung, ready ka na? we’ll start in a few,” yangyang suddenly asked.

jisung didn’t even notice that his make-up artist had finished doing his make-up because his mind was preoccupied thinking about you, “huh? uh— yes, ready na, susunod na ko.”

[yukicoded]

you broke up with Yuki Ishikawa

An Ishikawa Yuki AU wherein you are Yuki's long-time girlfriend your relationship with him has been holding him back.

“Love….” I called for him.

“Look at all these gifts love.” He showed me the gifts he received from his fans. Masayang masaya sya as he looked at them and happily showed them to me. “Look at this one, you should try to wear this one.”

“Yuki, I have something to tell you.”

Hindi niya ako pinansin.

“This one is so cute, you’re the one who took this picture right? I should frame—”

“Yuki please listen to me!” I begged as my voice cracked.

“If this is about what we talked about last night then no.” matigas at seryoso niyang sabi.

Tumayo siya, astang aalis pero hinarangan ko siya.

“Please, Yuki…” nanghihina kong saad.

I was looking at him habang mahigpit ang hawak sa kaniyang kamay. Umiwas siya ng tingin pero hindi naka iwas sa akin kung paano nag simulang mamula at mag tubig ang kaniyang mga mata.

Parang may kung anong tumarak sa aking puso.

I bit my lip to stop the sobs from escaping. “I’m sorry, Yuki.”

Hinilamos niya ang kaniyang mukha gamit ang mga palad. “What do you want me to do then?” mahina at nanginginig ang kaniyang boses. “Leave you? You want me to leave you? Paano sige, tell me. Paano ko gagawin? Kasi ni-isipin ay hindi ko magawa! So please tell me how, kasi I don’t think I can.” his tears fell.

Waves of memories of us being happy together flashed through my mind. Every smile. Every fights, sorrys, i love yous. Every kiss, every failures and victories. Every highs and lows that we conquered together. Akala ko talaga kakayanin namin. I thought our love was strong enough to face this harsh reality of this world, ngunit hindi.

Tinalikuran niya ako at naupo siya sa couch. He buried his face on his hands.

My heart broke into million pieces as I watch him cry.

I watch as my whole world collapse before my very own eyes.

I kneeled infront of him and held his cheeks. I wiped his tears without paying attention to my own.

“You need to listen to me alright?” humihikbi kong saad. Ang sakit sakit. Pero wala akong magawa. “This is for your own good.” nababasag ang aking tinig.

Umiling siya sa akin. Ayaw pumayag.

“No, no please love. Don’t leave me. Parang awa mo na. Don’t leave me.” he was shaking as he held my hands on his cheeks, paulit ulit niya itong hinahalikan at mahigpit na hinahawakan as if I’ll slip away kung luluwag ang hawak niya.

“Yuki this isn’t just about us anymore.”

“It is, it is about us love. Please. Aayusin ko, I’ll play harder, I’ll work harder, I’ll train harder. I’ll do anything just please don’t leave me.” umiling ako at pilit muling hinanap ang kaniyang mga mata.

His eyes are red but I know mine is as well.

Ang dating mga mata na puno ng ningning at saya ay napalitan ng mga mata na puno ng takot at lungkot.

“I don’t want to hold you back…” Tears fell from my eyes.

“You’re not holding me back..”

“You have a bright future ahead of you, Yuki. A great, big, bright future hmm? You hear me?”

From the very first day that I met him until now, he has always been shinning. Kaya hindi ko kayang maatim as I watch how that light slowly disappear just because of us… of me.

“A great and big bright future where your dreams will all come through.” nanginginig ang boses ko pero pinilit kong mag salita. “Your dream is right infront of you. It’s waiting for you, baby.”

“But you’re my dream..” malungkot ang kaniyang tinig. He slightly chuckled a bit as he wiped some of his tears. Basang basa na ang aming mga pisngi at damit.

“Every dream that I have, you’re included. You were my dream, you’re still my dream, and you’ll always be part of my dream. So tell me, how can I have that dream when you’re gone? Sabihin mo kasi hindi ko alam kung paano!”

“I’m not your dream, Yuki.” pamimilit ko, kasi hindi ko na talaga alam. God know how hard I’m resisting right now, kung paano ko siya kagustong yakapin at sabihin na hindi ako aalis. Na mananatili ako, na iba ang sinasabi ng puso ko.

“You know nothing.” he answered. “Kasi kung totoong alam mo, hindi mo gagawin to. You knew the very reason why I’m here.”

Alam na alam ko. Kaya ko nga ginagawa to. Kahit magalit ka pa. Kahit ako pa ang mag mukhang masama. Kahit masakit. Kasi mahal kita.

“Yes, Yuki. I know it very much.”

That’s why we have to end this one. Dahil ayokong ang rason kung bakit ka nanjan ay siya ding maging rason kung bakit ka mawawala sa kung nasaan ka ngayon! Ayoko! You deserve the world, you deserve the crowd, you deserve all the good things in life.

Umangat akong kaunti at pumikit as my lips pressed against his. Naramdaman ko ang pagbasang muli ng aming mga pisngi. I felt his hands on my waist as he pulled me towards him. Humiwalay ako sakaniya at muli siyang nginitian.

I stared at his face. From his eyes, to his nose, to his lips, to every mole that he has. I want to memorize them all.

This is the face of the man that I will love for the rest of my life.

And I can’t believe I’m letting him go.

“I love you..” I said weakly as I caressed his face.

“Liar..”

I didn’t answered and just smiled at him sadly. Lumayo ako sakanya at tumayo. Pinalis ko ang mga luha na nag uunahan sa pag tulo.

“I have to go now..”

Sabi nila pag mahal mo, ipaglalaban mo.

Mali.

Dahil minsan, the greatest thing you could ever do is to surrender the fight— not because you don’t want to, but because it’s the best thing to do. Dahil sometimes, you have to surrender so that others can win.

At ayos lang matalo, basta sa dulo sigurado ang panalo mo.

Basta sa dulo, natupad lahat ng pangarap mo, ang pangarap natin — kahit hindi na ako yung kasama mo.

[peryodismo2425]

Walang Kupas: Mula sa Pisngi hanggang sa Paaralan

Ni Rima Millora | Nobyembre 9, 2024

Sa gitna ng komosyon ng mga atletang naglalakad habang may sunong na asul na mat, makikita si Coach Ey sa tabi ng altabos na pumipili ng kanta at kinakausap ang mga miyembro ng UPIS Pep Squad. Kilala siya sa kanyang kolorete na hindi kumukupas gaano man katirik ang araw; sumasalamin sa matatag niyang pagmamahal at tiyaga sa kanyang maraming propesyon, ano mang hamon ang dala ng mga ito.

Kilala sa UPIS bilang guro ng high school at Head Coach ng UPIS Junior Maroons Pep Squad si Arjay Calso, o mas kilala bilang Coach Ey o Sir Ey. Sa labas ng UPIS, isa siyang courtside reporter para sa Mapua Cardinal. Isang propesor ng kolehiyo para sa Unibersidad ng Santo Tomas at Pamantasang Mapua; ang UPIS ang tanging high school na pinagtuturuan ni Sir Ey. 

Tulad ng kolorete, tila nagbabago ang mukhang ginagampanan ni Sir o Coach Ey araw-araw, ngunit ano man ang pinagkakaabalahan niya, walang hulas at buong-puso niya pa ring inaalay ang kanyang sarili at kakayahan sa kanyang mga tungkulin.

Sir Ey

Para sa ilan, si Sir Ey ang kanilang guro sa Advanced First Aid and Nursing Care at Sports Conditioning. Nagsimula siyang magserbisyo sa UPIS noong 2017 nang mag-apply siya bilang substitute teacher para sa mga estudyante ng Grado 3 hanggang Grado 11. Nasanay si Sir Ey sa pagtuturo ng mga asignaturang Anatomy and Physiology at P.E. sa kolehiyo, kaya’t noong nagsisimula pa lamang siya sa UPIS, naging hamon sa kanyang magturo ng mga estudyante ng elementarya at high school. Sa kabila ng pagharap niya sa UPIS na may panibagong estilo sa parehong mukha, hindi pa rin kumupas o nagkulang ang kulay ng kanyang pagtuturo. Minamahal siya ng kanyang mga estudyante rito, at karamiha’y kinagigiliwan ang kanyang istilo.

Binahagi ni Sir Ey na mayroong mga araw na pumapasok siya sa paaralan at pansamantalang nalilimutan kung ano nga ba ang asignaturang pupuntahan niya sa araw na iyon, kaya naman ginawa niya nang background ng kanyang cellphone ang iskedyul niya sa pang-araw-araw.

Bagaman aminado siya na mahirap pagsabay-sabayin ang pagtuturo ng iba’t ibang asignatura sa iba’t ibang pamantasan at paaralan, pinagpapatuloy pa rin niya ang pagtuturo sa UPIS dahil kaya pa ng kanyang iskedyul, at gusto niya pang manatili rito. Sa dami umano ng kanyang mga ginagawa, ang labingwalong taon ng karanasan sa larangang ito ang pinakanakakatulong sa kanyang magawa ang lahat ng kanyang tungkulin nang mahusay. 

Coach Ey

Kasabay ng pagiging guro, siya rin ang head, at natatanging coach ng UPIS Pep Squad sa kasalukuyan. Hindi planado ang pagpasok niya rito; nakatanggap siya ng alok mula sa UPIS para sa posisyong ito kasabay ng pagtanggap sa kanya bilang isang substitute teacher dahil mayroong karanasan si Coach Ey bilang mananayaw para sa UP Pep Squad mula taong 2000 hanggang 2003. Sa panahon na tinanggap niya ang posisyon sa UPIS Pep Squad, coach din siya ng Mapua Pep Squad, kaya’t mas naging panatag ang loob niya sa pagtanggap ng nasabing alok.

May hamon umano ang pagiging coach habang UAAP Season dahil sabay-sabay ang mga laro na kailangang daluhan ng UPIS Pep Squad: laro ng boys’ basketball, girls’ volleyball, at boys’ volleyball. Ngayon, mayroon na ring swimming at table tennis. Ngunit upang makadalo ang Pep Squad sa mga laro, kailangan na lagi nilang kasama si Coach Ey, ngunit nag-iisa lang siya at may mga pagkakataong higit sa isang laro ang isinasagawa sa isang araw. Ika ni Coach Ey, “Imagine, may mga days na tatlong games ‘yung pinupuntahan ko from one venue to another, and then wala ring funding masyado for UPIS Pep.”

Dagdag sa mga hamon niya bilang isang coach ang kakulangan ng pondo para sa mga atleta, partikular ng Pep Squad. Bagaman sa kabuuan, kulang ang pondo ng ating mga varsity team, kadalasan pa raw na nao-overshadow sila kumpara sa ibang mga koponan, na lalong nagpapahirap ng pagdalo nila sa mga laro. “We wanted to do our job efficiently, kaya lang wala rin masyadong funds so we really have to choose din kung ano ‘yung mga games na pupuntahan namin, and kailangan ma-prioritize depende sa budget na mayroon kami,” kwento ni Coach Ey.

Pera na rin mismo ni Coach Ey ang ipinambabayad nila sa paghatid at pagsundo ng jeep. Mayroon naman daw ibinibigay na pondo ang Parent-Teachers Association o PTA, ngunit nahuhuli na ito at hindi kumpletong nababawi ang kanyang mga ginagastos.

Sa kabila ng lahat ng ito, hindi naman mag-isa si Coach Ey sa pagharap sa mga balakid na nararanasan ng Pep Squad, dahil katuwang niya umano ang buong koponan. “Grabe ‘yung passion, ‘yung discipline, ‘tsaka ‘yung skill ng mga members ng Pep Squad, so gumagaan ‘yung trabaho ko. [...] I think hindi naman siya magiging possible kung ako lang; nagtutulungan talaga kami ng team.”

Patuloy na binibigyang-diin ni Coach Ey na sila-sila rin ng mga miyembro ng koponan, at ng ibang atleta ng UPIS, ang nagtutulungan dahil sa kakulangan ng suporta mula sa unibersidad. Makikita ng kahit sino na umaapaw ang pagmamahal niya para sa Pep Squad at sa kanyang trabaho. Wala siyang mas nais kundi ang ikabubuti ng koponan, pati ng kanyang mga estudyante.

Ey Calso

Sa dami ng samot-saring  mga mukha na ipinipinta ni Sir Ey sa bawat araw: isang propesor, guro, coach, at tagapag-ulat, inaaliw niya na lang daw ang sarili niya sa pagporma at pag-aayos. Kinagigiliwan niyang magpaganda para sa kanyang sarili at mga minamahal sa buhay. Hindi naman ito napupunta sa wala dahil kinikilala siya ng karamihan, kundi ng lahat, sa kanyang tatak na rosas na blush at winged eyeliner. 

Hindi raw siya mukhang tradisyunal o karaniwang guro. Maaaring isipin o sabihin ng iba na sobra ang pagporma niya, ngunit ani ni Sir Ey, “What’s important is you know how to teach.”

Sa pitong taon na karanasan ni Sir Ey sa UPIS bilang guro, coach, at suki sa pagiging  emcee, natutuhan niya raw dito na maging mas matatag at well-rounded. “Kung hindi ka resilient, kulang ‘yung pagiging hardworking mo.” Sa tulong ng mga karanasan niya sa UPIS, masasabi raw ni Sir Ey na naging mas apasyonado siya sa pagtuturo. Napagtanto niya na upang makahabol sa lahat ng ganap niya sa buhay, huwag dapat mawala ang apisyon; ang pangunahing nagtutulak  sa kanyang magpatuloy. 

“I’m giving all my best at the moment so hangga’t nandiyan; hangga’t gusto ng UPIS ‘yung serbisyo ko, I think okay naman (sa akin na manatili).”

Lampas sa mga leksiyon niya sa loob ng silid-aralan, tatatak sa sinumang makakasalamuha si Sir Ey ang pagkakaroon niya ng kumpiyansa sa kanyang sarili at sa lahat ng kanyang gampanin—na importante ang pag-ibig sa iyong mga tungkulin, mahusay na pagtupad sa mga ito, at patuloy na pagkakaroon ng bilib  sa iyong sariling kakayahan.

[solreix]

tsukishima kei is her best friend. it should not be more than that.

ilang on and off relationship na ba ni tsukishima ang nasaksihan niya, at ilang on and off friendship na rin ang nagkaro'n sa kanila dahil tuwing may partner si tsukishima, siya na ang umiiwas.

yet, both of them still acknowledged the fact that they were best friends since diapers. magkaibigan ang nanay nila. kaya naman tuwing family outing, nasa kanila siya, o si tsukishima ang nasa kanila.

that's why when she heard about this family outing, she's so frustrated because she's getting more and more transparent with her feelings. tanga kasi siya. kapag bestfriend, bestfriend lang dapat.

tulad ngayon.

hindi naman siya ganito ka-problemado noon. kaya lang, it has just been a week when she realized her feelings for him. at sa linggong iyon, nagagamit niya ang pagka-busy sa finals para maiwasan ang isa.

pero hindi niya iyon magagawa ngayon. that's why even though she's been shaking, she remained on the pool. tulala lang siyang nakasandal sa pader, bandang gitna, nakalubog hanggang balikat niya. she wanted to go, change, and eat but she could still hear his polite chuckles. panigurado, kapag nakita siya nitong umahon, lalapit ito sa kaniya.

"ate, hindi ka pa ba aahon? nilalamig ka na ah."

gulat siyang lumingon sa pinsan nang nagsalita ito. "hindi pa. gusto ko pa maligo!" at dinugtungan niya ito ng tawa para kapani-paniwala.

she doubt it's as believable as she believed it would be dahil naningkit lang ang mata ng pinsan. "iniiwasan mo ba si kuya kei?"

nanlaki ang mata niya. ganoon na ba siya ka-obvious?

"hindi ah! why would i?"

"crush mo na, 'no?"

"hindi rin!" winisikan niyo ito ng tubig. "ano ba 'yan, sab, kung ano-ano na lang iniisip mo. magswimming ka na nga lang," suway niya dahil lalo lang tumindi ang tibok ng puso niya.

sab's grin widened. instead of going away as she instructed, she just went beside her, and leaned on the wall also. "ang obvious kayang iniiwasan mo siya. dati kapag ganito halos hindi na kayo mapaghiwalay. pa'no hindi ka marunong lumangoy pero ang hilig-hilig mong pumunta sa dulo, lagi tuloy nakabuntot sa'yo si kuya kei." humalakhak ito. "mangiyak-ngiyak ka pa one time kasi akala mo malulunod ka na. as if hahayaan ni kuya kei 'yon!"

umirap siya, ramdam ang pamumula ng pisngi. sa kilig? sa hiya? hindi niya na alam. "eh hindi naman ako nagdudulo ngayon kaya hindi kami magkasama."

"that's what i've been saying! you're not risking going over there kasi alam mong kapag ginawa mo 'yon, pupunta rito si kuya kei." kumindat pa ang nakababatang pinsan.

"ang talino mo masyado, 'no?" sarkastiko niyang sagot.

"ako lang 'to—ay! kuya kei!"

nanlaki ang mata niya dahil sa sinabi nito. she was about to swim away but she already felt his big hand on her head.

"hindi ka pa ba aahon?"

still, she didn't look at him as she shook her head. "gusto ko pa magswimming."

before she could swim again, sab already held her arms. "don't believe her kuya! ikaw na bahala sa kaniya, akala mo ngayon lang nakaligo eh."

"kulit naman!" she whined.

"nanginginig ka na, tanga." si tsukishima iyon.

umirap siya. finally, nilingon niya na ang kaibigan at nakitang nakaumang na ang braso nito sa kaniya. hinayaan niyang hilahin siya nito paahon sa pool, pero kung nasa normal na estado siya, malamang ay hinila niya na ito sa tubig.

as she felt tsukishima's hand on her arms, she couldn't help but get angrier at herself. alam niya naman kasing wala sa mga kamag-anak niya ang nakatingin o nanghuhusga sa kanila dahil normal occurrence na lang ito. wala namang bago sa pakikitungo ni tsukishima sa kaniya, pero ito siya at nag-iinarte.

"so, what makes you stay in that pool kahit obvious na hindi mo kaya?"

nilingon niya ito nang ibalot nito ang dilaw nitong tuwalya sa kaniya. napakalapad na tao ni tsukishima kaya naman halos magdalawang balot sa kaniya ang tuwalya nito.

"na-miss ko lang magswimming."

"magkakasakit ka sa ginagawa mo. buti hindi ka dumudulo, tanga ka pa naman."

sinuntok niya ito nang marahan sa braso. "alam mo ikaw!"

tatawa-tawa nitong sinalag ang kamay niya, ang isang kamay nito ay nakaalalay sa tuwalya. "bakit? hilig mo 'yon ah, tapos naiiyak ka kasi akala mo walang tao sa gilid mo."

"wala ka kasing kwenta!" sagot niya.

kahit ga'no kabilis ang tibok ng puso niya ngayon, nagagawa niya pa ring sumabay sa biro nito. it just always came out as natural, maybe because hanggang dito na lang siya. dapat lang natural na ito sa kaniya.

naka-robe lang siya ng lumabas siya ng banyo, inaasahan na wala na si tsukishima sa kwarto, pero mali ang inaasahan niya. napalunok siya. imbis na pansinin itong nakaupo, mabilis niyang dinaklot ang damit na inihanda nito sa kama para sa kaniya.

she came out wearing a brown loose shirt, manipis ito pero tama lang para sa lamig ngayon, and her green dinosaur pajamas. nang marealize niyang suot din ni tsukishima ang kaparehong pajama, muntik na siyang hindi lumabas.

and she was right. she looked at him, longer than a friend should, wearing a white loose shirt, and his green dinosaur pajamas. si tsukishima ang bumili nito para parehas silang dalawa two years ago. suot din nito ang salamin na bigay niya.

"ba't 'di ka pa bumaba?" bungad niya habang inaayos ang pagkakasaksak ng blower.

"sabay na tayo, tinatamad ako makipagsocialize kila tito," sagot nito na ikinatawa niya.

"bakit? pinapa-shot ka na naman?"

umirap ito, binato sa kaniya ang maliit na unan. "yes."

"humihina ka na ba?" pang-aasar niya pa.

"tanga. tinatamad lang akong uminom."

humalakhak siya. muli silang nanahimik at tanging tunog lang ng aircon, at blower ang namamagitan sa kanila. hindi awkward. or so she hoped, because there's nothing to be awkward about. sanay naman na siyang nasa likod niya ito habang nag-aayos siya, minsan nga ay ito pa ang nagbblower sa kaniya.

bakit kasi nag-iba? kasalanan niya ito eh.

finally, her hair was done so she immediately put it in a bun. she grabbed her glasses from the table, before both of them went down.

"kain!" she exclaimed, jumping away from tsukishima.

iba talaga ang hagod ng inihaw tuwing swimming.

"dahan-dahan, madapa ka," suway ng tita niya. "nasaan si kei? hindi mo pa ayain?"

hindi niya nilingon ang tita na nagsalita. she simply pointed at her back as her eyes remained on the different food in front of her. kanina pa siya nagugutom!

"slow down, hoy." she felt his hand on her back, pero hindi niya ito nilingon.

"walang slow down slow down sa taong gutom."

"oh, sinong may kasalanan?" he gave her a deadpan look, while also giving her a plate with rice on it.

"oo na ako na, maya mo na ako pagalitan gutom ako," dire-diretso niyang sagot at tinanggap ang pinggan.

nang matapos siyang makakuha ng pagkain, akma siyang didiretso sa hagdan para maupo nang hatakin nito ang kamay niya. "dami pang upuan sa gilid, huwag ka humarang."

she pouted. that's when she realized he's holding her hand which was not holding the plate.

normal lang 'to. normal lang 'to.

"kinakabahan ako bukas!" she exclaimed as she delved on her food.

"bakit?" kalmado nitong tanong, busy ang kamay sa pagtulong sa paghimay ng hipon sa pinggan niya.

uminom muna siya ng tubig bago sumagot. "two days na tayo rito, hindi pa rin nanghahagis sila tito!" she shuddered at the thought. "last day na bukas, hindi naman na siguro sila manghahagis, 'no?"

"huwag ka na umasa." tumawa ito. "they were just talking about it earlier. may bago raw silang plano."

her eyes widened. it's their family's tradition to always throw people to the pool. it doesn't matter who, kung sino ang mapili ng mga tito niyang nanghahagis, kahit hindi ka marunong lumangoy, ihahagis ka. well, if you don't know how to swim, they will have someone to catch you on the pool. and even if you do, may naka-standby pa rin na tito sa gilid.

but even though it's safe, she's still nervous! lalo na iba-iba ang trip ng mga tito niya.

"what plan? may pa-gymnastics pa ba!?" she cried.

tawa nang tawa si tsukishima sa kaniya. napansin niyang hindi pa ito kumakain dahil himay nang himay ng pagkain niya kaya naman tinulak niya ang noo nito.

"kumain ka na nga! mabilaukan ka sana." she subtly moved away her plate.

delikado talaga siya kay tsukishima.

and their dinner remained like that. tinatawan ang mga nakababatang pinsan, nakikipag-asaran sa mga tito na lasing.

until silence ensued dahil nasa balcony na siya.

she silently went out of their room earlier, magkakasama sa kwarto ang magkakaedad na pinsan, kasama si tsukishima. right now, she was under the darkness of the balcony dahil hindi niya na binuksan ang ilaw. the moon was enough to capture the scenery below.

ang peaceful. especially with the stars.

however, despite the peacful environment tonight, her head was in chaos. she could feel her heart beat going faster and faster as she thought of tsukishima.

hindi naman siya nagsisising kaibigan niya ito, pero bakit sa lahat ng pwede niyang magustuhan, kaibigan niya pa?

she never had a crush before, nor someone she truly love enough to commit. 19 years, and nbsb siya by choice. pero kung mayroon mang makatitibag nito, ayos lang din. alam niya naman sa sariling ready na siya.

she just didn't expect that her first feelings would involve her bestfriend.

"tila... tala," she murmured. "sa kalangitan..." she wasn't even singing the song, simply saying it as if wishing.

bakit kasi ikaw pa, kei?

"malabo... malabo..."

"alin?"

"ay malabo!" she immediately cupped her mouth when she realized her voice got loud. nilingon niya ang may kasalanan, kasabay ng paglagay nito ng makapal na jacket sa balikat niya.

"anong malabo?" muling tanong ni tsukishima, nakasuot na rin ito ng jacket.

umirap siya. "mata ko, malabo," sagot niya. isinandal niya ang sarili paharap sa railings, kabaliktaran ni tsukishima na likod ang isinandal pero ang mata ay nasa kaniya.

"why are you here? wala ka pang jacket."

"pumasok ka na lang kung pagagalitan mo ako—aray!" hinawakan niya ang noong pinitik nito. "inaano kita?" mangiyak-ngiyak niyang tanong.

tsukishima only chuckled, keeping his hands in the pockets of his jacket.

ginaya niya ito at tumingala muli. she couldn't help but notice how the moon seemed to be brighter now than earlier, so were the stars.

"kei, may tanong ako."

she saw him glanced at her, no, fixating his eyes on her. at wala siyang kakayahan para gantihan ang tingin nito.

"go on."

"what does it feel to be in a committed relationship?" she started. bumibilis ang tibok ng puso niya, handa nang masaktan sa mga example nito.

but imagine her suprise when she saw him shrugged. "i haven't done commitments yet."

"huh?" she looked at him. "what do you mean eh last girlfriend mo nga six months ago? tapos three months before that may boyfriend ka naman? halos recently ka lang nabakante huy."

once again, pinitik ni tsukishima ang noo niya. "they're not commitments. ever heard of flings?"

"oh."

"yes, oh." inilapat ni tsukishima ang daliri sa noo niya, at bahagya itong hinagod bago nagpatuloy, "those were all mutual decisions, by the way. pare-parehong landian, o gusto ng experience."

"i didn't... think of that." she chuckled. "but do you think one day you'll commit?"

"of course... i'm just waiting." tsukishima's voice sounded so soft. he's only like this when he's really talking about something he's passionate about, and she couldn't help but feel jealous for the person he would be willing to commit to. "bakit ka pala nagtatanong? are you ready to commit? meron na ba?"

she bit her lower lip. she couldn't look at him, so she stared at the pool instead. "yes," she answered. hindi niya alam kung pagsisihan niya pero—bahala na. "i mean, yes i'm ready. ngayon ko lang naramdaman 'tong readiness na ganito, so tingin ko okay na."

"is that why you're quoting syd hartha earlier?"

surprised, she looked at him. pero nang makita niya ang mapang-asar nitong ngiti, muli niya itong sinuntok sa braso. "tigilan mo nga!"

natawa ito. "but really? sinong malas naman nagugustuhan mo at napa-ready ka na magcommit bigla?"

tanga ka, ikaw.

"ba't ko sasabihin?" she stuck her tongue out. "eh ikaw, anong hinihintay mo para magcommit? tamang panahon?" her laughs echoed the night.

he shook his head, smiling fondly. "siya."

"huh?" nahinto ang tawa niya.

"hinihintay ko na lang siyang maging handa."

ang ganda ng ngiti niya. nagseselos ako.

tsukishima kei what have you done to her? she has never felt like this before, everything is so foreign pero sigurado siyang nagseselos siya. sigurado siyang hinihiling niya ngayon na sana siya ang tinutukoy nito.

"what if ready na siya tapos maunahan ka? sigurado ka bang gusto ka rin niya?"

"sakit mo naman magtanong." tumawa ito, itinulak ang salamin. "sa tingin ko hindi ako mauunahan kung kikilos agad ako ngayong alam ko nang handa na siya. but if she doesn't like me back, and she has someone—ewan, shot na lang siguro."

this time, dalawa na silang tumatawa. "tama. hindi ako umiinom, pero sasamahan na lang kita."

silence ensued after that laugh. she looked at him, and this time, ang mata nito ay nananatili sa pool sa ibaba. subtly, she took a step back. she took that liberty to stare at his golden locks, being blown by the wind, his broad shoulders, his hand that's touching the railings now. she imagined it holding someone that's not her, and it hurt.

flings pa lang lumalayo na siya. panigurado, once he's committed to his someone, lalayo pa siya lalo. not literally, pero they won't be as close as this. she doesn't want to give the woman a hard time dahil babae rin siya. gets niya. masakit lang. probably once the feelings fade, babalik siya bilang kaibigan na lang talaga.

pero ngayon, siguro... siguro aamin na siya. para mabilis ang paglayo, mabilis din siyang babalik dahil mabilis siyang makaka-move on na. hindi magkakaroon nang dahilan ang someone nito para magselos sa kaniya.

ang hirap naman nito! nakaka-miss noong calculus lang ang problema niya.

her fist clenched inside the jacket. imbis na magmukmok, kinuha niya ang cellphone sa bulsa ng pajama at ilang beses na kinuhanan ng litrato ang anino nilang dalawa. nang muntik na siya mahuli, kinuhanan niya naman ang buwan na sa paningin niya ay lumalabo.

she was about to say something when tsukishima grabbed her phone from her hand. she watched as he turned it to selfie mode, and put his arms on her head, squishing her under. wala na siyang nagawa kundi mamula habang kumukuha ng litrato ang lalaki.

"parang tanga naman, 'to? walang sabi-sabi, hitsura ko ro'n."

"lagi namang ganiyan mukha mo, okay na 'yan."

"ano, mukha na namang tanga?"

"ikaw nagsabi niyan." humalakhak ito.

"ewan ko sa'yo!" huling sabi niya bago padabog na bumalik sa kwarto.

she woke up screaming as her uncles carried her from the room. the sunlight was already hitting her face habang maingat na hawak ng isang tito niya ang mga braso, at ang isa naman ay sa paa. hindi pa niya naip-process ang nangyayari sa paligid hanggang sa makarinig siya ng tawanan sa paligid.

"ayan ang huling alay! tagal mo gumising ah!" she heard one of her cousins.

she was just screaming until she felt she was being shook. pin-prepare na siyang ibato sa gitna ng swimming pool. hindi niya maidilat ang mata, pero nagsisisi siyang hindi niya man lang hinubad ang jacket kagabi! ang bigat tuloy!

"ah!" she screamed before finally feeling herself being thrown. she felt a gentle arms caught her on the pool, mukhang napaaga ang pagsalo nito dahil halos hindi niya maramdaman ang tubig sa katawan. pero nang marahan siya nitong inilubog, tinira lamang ang mukha niya sa ibabaw ng tubig, pinaghahampas niya ito.

"bwisit ka!" bago siya tumawa nang tumawa.

"napaaga eh!" tumawa rin ito. "anong gusto? anong gusto?" pang-aasar nito.

"duga ni kuya kei sinalo agad!" rinig niyang sigaw ni sab.

"kuya kei bakit ako muntik nang malunod!?" biro ng isa pa.

"ikaw," bulong niya.

"huh?"

"ikaw, gusto ko," sagot niya, nakataas ang noo. akala mo ay hindi basang-basa at bagong gising. akala mo ay hindi na halos mamatay sa kabog ng dibdib.

"what do you mean?"

"figure it out, stupid." umirap siya. itinulak niya ang dibdib nito dahil buhat pa rin siya nito. "iahon mo na 'ko, tanga. makakaagaw pa ng atensyon dito."

sinamaan siya ng tingin ni tsukishima, pero kita niya ang pamumula ng mukha nito. "mag-uusap tayo pag-ahon mo."

"mag-uusap tayo pag-ahon mo," she mocked, making faces as they went off the pool.

[scramboileditlog]

10, 18, 20

10. When was the last time you laughed so hard you cried? (or just felt really good afterwards)

Ito nung Oct. 3 kumakanta yung kaibigan ko ng "I Want It That Way" tumayo pa yan at nag sing and dance. HAHAHAHA ngalay pisngi ko kakatawa. 😂

18. What age in life do you think you’ll feel most yourself at?

Since entering my 20s, I’ve gained a clear idea of how I actually want to be myself. I'm 29 right now still improving and learning the things I want to believe in.

20. Tell us about a memory you hold close to your heart.

I think it was last year, my friends and I were talking about the dumb shits we've done in our teenage years. Then, I told them I never felt any regret that those things happened kasi never naman ako gumawa ng bagay na nakakatuwa while intentionally harming others. They told me that was the best thing about me as their friend, I've kept it real all this time sana di daw mawala sa akin yun.

Thank you @anaventurer 🫵🏻

[elnotfound]

Life update (year 2023)

Disyembre 7: (no longer believe in love)

Nawala yung taong pinakamahalaga sa akin, taong nand'yan palagi, taong I can rely on everything, taong kaya kong maging confident at comfortable kapag kasama ko, taong lagi akong sinasabihan na mahal niya ako, taong hindi ako kinakabahan sa tuwing kasama ko siya, taong mahal na mahal o minahal ko nang buo at tunay, taong nagpaniwala na totoo 'yong pag-ibig kailangan mo lang maniwala o magtiwala at higit sa lahat taong nagpaniwala rin na kahit mahal mo 'yong tao kailangan mo pa ring pakawalan dahil siguro iyon 'yong magandang desisyon para sa inyo. To tell you the truth, sa ngayon kaya ko na o nasasanay na akong wala ka, pero iba pa rin pakiramdam buhat noong naghiwalay tayo. Siguro hindi ko pa alam kung anong 'sense' bakit kita nakilala at kalauna'y naghiwalay rin, hindi ngayon pero sa hinaharap babalikan ko 'to at matutuklasan ko kung bakit. Sana, nasa maayos kang kalagayan, huwag ka nang ma-guilty. I'm no longer hoping for both of us. I'm okay at definitely makakabangon din sa dakok na ito! Thank you for leaving and setting me free. Malaman ko lang na masaya ka, masaya na rin ako! :)

Disyembre 17-21: Baguio (City of Pines)

Sa mga araw na 'yan nasa baguio ang ilang mga guro, sa totoo lang napakagandang manirahan sa baguio; malamig ang klima, mabilis kumilos ang lahat at higit sa lahat magaganda ang tanawin, nakaka-relax at nakakaengganyong mabuhay, sana lang talaga mayroon pa akong pagkakataon na bumisita muli roon na hindi na dahil sa trabaho. Nga pala, isa ako sa napiling 'writer' kuno para sa MATATAG CURRICULUM, gumawa at bumuo kami ng iba't ibang activities para sa anim (6) na booklets. Sa totoo lang? Hindi ko alam bakit ako isa sa mga napili kasi iniisip ko, bago lang ako at walang gaanong karanasan bilang isang manunulat at kung iisipin napakaseryoso ng trabaho na 'yon, pero naisip ko na lang kailangan kong gawin ang trabaho ko dahil binabayaran ako ng gobyerno at higit sa lahat para rin 'to sa mga bata, at aminin ko man sa hindi eh, pangarap ko rin talagang maging isang manunulat at malimbag ang pangalan kong nakaimprenta sa isang libro, siguro stepping stone na rin 'to no? Na tuparin pa ang iba ko pang pangarap sa buhay. Sa tulong ng Diyos, nairaos ko naman 'yong sa baguio, nagawa ko naman nang tama at maayos trabaho ko kaso nakaka-pressure lang din talaga kasi magagaling mga kasamahan kong guro, sana makatrabaho ko muli sila (Bb. Dar at Bb. Karen).

...So, sa apat (4) na araw na na namalagi kami sa baguio, nakatulong din siguro sa akin iyon na hindi ka muna maisip, naging abala rin kasi ako sa paggawa o pag-iisip ng iba't ibang estratehiya na epektibo at angkop na aktibidad para sa ikawalong baitang dahil ayokong mapag-iwanan, pabigat at maging caused of delay ng departamento namin, mabuti na lang talaga at naging productive ang paggawa ko sa baguio kahit pa napakahirap makasagap ng internet sa lugar na 'yon, na-challenge kami bagamat minadali eh maganda pa rin naman ang kinalabasan, magiging mapagpasalamat ka na lang talaga eh dahil umayon pa rin sa amin ang oras at panahon. Ngunit, pag-uwi ko sa bangkal, kumaripas na naman ang mga luha ko sa pisngi, 'yong lungkot na kinimkim ko sa loob-loob ko buhat ng apat na araw na nasa ibang lugar ako. Tahimik na hikbing pagluha dahil may kasama akong ibang naninirahan sa inuupahan ko ngayon, ito 'yong iyak na buhat nang kalungkutan at pighati dahil siguro miss na miss na kitang kwentuhan sa mga nagdaang pangyayari sa buhay ko, dahil ikaw lang naman 'yong taong lubos akong kilala, masaya man o malungkot ako. Mariin kong pinunasan 'yong mga luhang ayaw magpaawat sa pagbagsak, naisip ko nga na baka ako na lang iyong nakakaramdam ng sakit na ito na baka nga siguro okay ka na samantalang ako ay nagmumukhang tangang nagluluksa sa pagkawala mo. Hayaan mo, darating ang panahon na makalilimot at maghihilom din ako sa sakit na naranasanan ko buhat nang matamis at mapait na pagmamahal mo. Nais kong dumaan sa tamang proseso nang paghilom, tipong salat, latak at ubos na itong nararamdaman ko sa iyo hanggang sa mamanhid at hindi ko na naiisip ang pangalan mo, araw ng kapanganakan mo, paborito mong kulay o ulam, paraan mo ng pag-iyak, pagtawa o pagngiti o mismong pagkatao mo. Pero, hindi na para bumalik sa iyo upang masaktan muli, hinahangad ko pa rin ang tunay mong kaligayahan at tagumpay mo sa buhay :))

Disyembre 21-22:

Kahapon umuwi ako ng taytay kasi baka masiraan lang ako nang bait kapag nagpatuloy pa rin akong mag-stay sa bangkal, baka hindi ko kayanin at umiyak lang ako maghapon. Mas maigi na rin na nandirito ako para kasama ko ang pamilya ko hanggang magbagong taon. Ano bang mga ginawa ko? Lately, madalas na akong manood ng movies/series. Hmmm, natapos ko 'yong 'Don't Buy the Seller, Elemental' at sa ngayon pinapanood ko 'yong 'You' na pinagbibidahan ni Penn Badgley, grabe sobrang must watch ito, sobra akong hooked, invested at interested sa storyline ng series na ito, sana nga lang matapos ko hanggang Season 4 dahil gusto ko 'yong mga ganitong klase ng palabas.

7:02PM

Nalalapit na ang pasko, kaya ko siguro rin nasabi dahil tatlong araw na lang pasko na, malamig ang simoy ng hangin, marami nang nagtitinda ng prutas, laruan o mga panregalo sa talipapa, may mga palamuti ng nakasabit ang bawat bahay rito at higit sa lahat ito na ang panahon na makikita't maririnig mong nagsisipag-awitan o nangangaroling ang mga bawat bata sa bahay-bahay, ika nga nila namamasko sila at nais makatanggap ng aginaldo dahil nagbibigay nang ngiti at kasiyahan sa kanila, sana nga no? Madama ko rin 'yong sayang totoo at hindi lang hanggang umpisa, iyong hindi lang seasonal at pansamantala, 'yong ligayang panghabambuhay, hindi man lagi pero alam kong mananatili. :))

Patiently claiming and manifesting..

AKO naman at KAMI naman sa 2024!

Maligayang pasko pa rin para sa lahat!

[kimhortons]

so eto na nga yung kwento. nung isang gabi nanaginip ako na nag chicheat daw ako kay J. nakipagkita daw ako sa isang guy—someone from my past—pero hindi ko makita kung sino siya sa panaginip ko. hindi ko rin mawari yung lugar kung restaurant ba yun, hotel or bahay. basta may kasama akong lalaki, tapos parang sinusundo raw ako ng kapatid ni J, inaabangan ako lumabas kasi nga nalaman daw nilang may kinikita akong iba. tapos hindi raw ako makalabas sa harap na pinto kasi andun yung pinsan ni J na babae, at ayaw ko raw na makita nila akong may ibang kasama.

tas nung nagkita daw kami ni J, hindi siya umiimik nung hinahawakan ko raw siya, pero binibitawan niya ako. umiyak kami pareho tas nag sosorry ako sakanya, pero hindi siya umiimik. kung anong awra niya kapag galit, ganun siya sa panaginip ko. hanggang sa last part nalang, hinawakan niya raw ng dalawang kamay niya yung pisngi ko habang umiiyak kami pareho at hinalikan niya raw ako—nagising akong parang naghahabol ng paghinga at galing sa iyak.

bigla ko naisip yung recent catch up namin last week, nung dating tropa ko na nanligaw sakin bago kami magkakilala ni J. siya yung huling katalking stage ko bago magkrus yung landas namin ni J. bigla kasi siyang nawala—naghost ako lol. inexplain niya pa saken bakit bigla siyang nawala, e gets ko naman, tsaka wala naman talaga akong balak noon na sagutin siya. at hindi naman talaga ako naghahanap nung time na yun.

so ayun, nangamusta lang naman siya, and based sa kwento niya, although hindi niya naman directly sinabi, hindi siya masaya sa married life niya, may kulang. gets ko kung ano yung kulang, and medyo off, kung hindi ko lang siguro naging tropa 'to before matagal ko na siyang blinock e. nakakatawa nga kasi nung nagrant ako kay J nung nag uusap palang kami, isa siya sa tinutukoy ko about sa may motibo lang pero mukhang walang balak mag seryoso.

hindi ko na siya nireplyan ulit after nung araw na nangamusta siya kasi syempre bukod sa ayaw ko nung feeling na para akong nag chicheat kay J, e may asawa na si accla. alam mo yung typical na nanlalandi, ilang beses niya na tinanong nung nangamusta siya, hanggang sa nung hindi ko na siya ni replyan nag chat parin "buti hindi nagalit bf mo na nag chat ako" tsaka yung mga "i-delete mo 'to mamaya ah, baka magalit sakin bf mo mabasa convo natin." lol inutusan pa ko mag cheat, siya daw kasi magdidelete.

hindi naman kasi talaga ako nang uunfriend or nangbablock ng ex or someone from the past, ewan gusto ko kasi yung nakikita nila na i'm doing good tulad nitong chat niya:

and syempre vice versa para walang halong bitterness. and for real, masaya naman din akong nakikita kong masaya nadin sila. para everybody happy din diba. ganun lang.

alam ko yung ibang makakabasa nito, may masasabi na naman. pero itong taong 'to, sanay naman na kasi akong malandi talaga siya haha. kahit dati pa since college, hindi naman ako bumibigay sa mga kalandian niya, kahit nung college niya pa ako crush lol. napaisip lang din ako, what if hindi siya biglang nawala, tapos kami yung naging mag jowa. tingin ko hindi kami tatagal, kasi bukod sa may tendecy siyang mag cheat, gusto niya ng anak, baka kung kam,i sakin siya hindi masaya ngayon. hindi kami magkaka sundo. hindi rin naman ako nagkaron ng malalim na feelings sakanya kahit nung college pa, kasi tropa lang talaga tingin ko non sakanya. nung time na in-entertain ko siya, affected pa ako nun sa break up namin ni G noon kaya ganon nalang din.

weird lang na parang kinonsensya ako ng panaginip ko kasi hindi ko nabanggit kay J na nagchat siya. although alam naman din ni J yung kwento namin. kaya bukas pagkita namin ulit, kukwento ko sakanya 'to lahat. if ever man mag chat ulit siya, bablock ko nalang siya sa messenger. lapitin din kasi ako ng mga jowa ng ex na inaaway ako kahit wala naman akong ginagawa. ayaw ko naman mapa away sa asawa, ibang level na yon.

[upismediacenter]

LITERARY: Nasaan si Lola Orla?

Mga sampung minuto nang naghihintay sa mga yabag ng kanyang lola ang musmos na nakatago sa sala. Nakasiksik sa ilalim ng mantel ng center table si Jahred, at nakasubsob ang namamawis niyang pisngi sa sahig upang maisilip ang pasilyo sa kusina. Nawawalan na ng pakiramdam ang mga binti at braso niya, at ang tangi niyang naririnig ay ang sariling paghingal, ang maingay na uga ng pinto sa harap ng bahay, at ang pag-tak, tak, tak ng orasan.

Dahan-dahan niyang iniangat ang luntiang mantel ng lamesang taguan. Siguro ay alam na ni Lola Orla na nandito siya, kaya hinihintay na lang nito na lumabas siya. Hindi naman niya siguro makakalimutan ang sinabi ni Jahred sa tawagan nila kahapon, na sumobra man ang init o bagyo, walang makakapigil sa kanya na makita ulit ang impo. Siguro’y alam na ni Lola ang mismong hiding place niya, at bilang pagbawi sa planong pambubulaga niya, binuksan na ang pintuan para makapasok siya agad sa bahay, at tinaguan din siya nito sa likod ng lamesa! Sabik na lumingon ang bata sa kanyang likuran, ngunit wala naman siyang nakitang mga paa. Sumimangot na lang siya at tumayo. Nasaan nga ba si Lola Orla?

Tuwing bumibisita ang pamilya ni Jahred sa bahay ni Lola, palagi nila itong nakakasalubong sa pinto. Pagkapasok nila sa sala, agad nilang naaamoy ang iba’t ibang pagkain sa kusina, tulad ng bagong hurnong banana bread, piniritong longganisa, o kaya naman isang malaking kaldero ng umuusok na arroz caldo. Sa unang segundong makita niya ang kanyang apo, agad na lumalapit si Lola Orla kay Jahred upang tanungin ang kalagayan niya, pati rin ang kalagayan ng kanyang mga kaibigan sa paaralan, at kung gusto na niyang kainin ang mga paboritong pagkain nila nang magkasama. Mula sa pintuan hanggang sa hapagkainan o sa bakuran, hindi na sila mapaghihiwalay hanggang sa oras ng pag-uwi, at paminsan-minsan pa nga’y binibitbit siya nito patungo sa palaruan o simbahan. Hindi siya pinapakawalan ng kanyang impo noon, kaya gano'n na lamang ang pagtataka niya na ngayong ilang linggo silang hindi nagkita ay wala man lang ito para salubungin siya.

Tumingin siya muli sa orasan at pinunasan ang noo. Pumatak ang mga kamay sa alas dos y media. Noong tumakas siya sa bahay habang nagsi-siesta ang kanyang nanay, alas dos pa lang ang nasa orasan. Gising na kaya siya ngayon? Nakalimutan niyang mag-iwan ng note para sabihin nasa kabilang dulo siya ng baranggay nila ngayon. Naisip niya na baka nagsisiesta rin si Lola kaya wala pa siya sa sala. Dapat siguro ay gisingin niya si Lola para masorpresa siya nang husto! Pinunasan muli ni Jahred ang mukha niyang namamawis bago tumakbo papunta sa kuwarto ng kanyang lola, ngunit sa kanyang pagtakbo ay nadulas siya sa basang lapag na may basag na pitsel. Napadapa ang musmos sa sahig at nagalusan ng mga pinong-pinong bubog ng pitsel.

“Aray!” Hinawakan ni Jahred ang binti sa sakit ng natamong sugat. Dati pa siyang sinasabihan ng kanyang mga magulang na tigilan ang pagtakbo sa loob ng bahay, dahil siguradong may masisira siyang kagamitan. Tinitigan niya ang dumudugo niyang sugat bago tinignan kung narinig ng kanyang lola ang komosyon. Walang dumating na yabag. Ganoon ba kalalim ang tulog niya ngayon, na hindi siya nagising sa parehong pagbasag na gamit at sigaw ng apo? Kumunot ang noo ni Jahred at pinagpag na lang ang kanyang mga kamay, binti at paa. Kailangan na rin niyang bumalik sa pinto para kumuha ng tsinelas, para hindi rin magalusan ang paa niya. Pumunta siya sa harap ng bahay, kung saan nakakalat ang iba’t ibang laki ng tsinelas.

Teka, napatumba niya ba ang mga ito kanina noong pumasok siya sa sala? Nakakalat lang sila roon habang nakabukas ang pinto sa bahay. Hindi niya napansin ang mga ito kanina dahil mas nagulat siyang bukas na ang pinto. Wala rin namang ibang tao sa loob ng sala ngayon, hindi ba? Lumingon si Jahred sa likod niya, ngunit tulad ng kanina, wala naman siyang nakitang kasama. Siguro’y inaayos na lang ng lola ang koleksyon niya ng sapatos, at tinitignan lang nito kung alin ang ipapamigay at itatabing tsinelas para sa bisita. Siguro rin ay binuksan na niya ang pintuan para makapasok ang hangin mula sa labas. Naalala niya ang usapan ng kanyang tatay at ni Lola nitong linggo, kung saan ikinuwento ni Lola Orla na nasira na ang kanyang bentilador. Matapos ang kanyang pag-iisip, mabilisan niyang kinuha ang tsinelas na sakto sa paa kanya at itinabi ang ibang mga pares na nakaharang sa pintuan. Sinarado din niya ang pinto para walang ibang makapasok habang nandito siya.

Halos patakbo siyang pumunta sa kuwarto ng kanyang lola kahit na sumasakit ang paa niya sa bawat hakbang, ngunit ang tanging bumati sa humihingal na musmos ay isang madilim na silid. Kinapa-kapa ni Jahred ang pader pero hindi niya mahanap ang switch ng ilaw, kaya pinili na lang niyang hawiin ang mainit na kurtina. Sa ilalim ng sinag ng araw, nakita niya na wala rin si Lola Orla sa kama. Pero kung ganoon, hindi rin puwedeng nasa kusina siya, dahil siguradong maririnig ni Lola Orla ang pagbasag ng pitsel sa sala. Nasa banyo ba siya ngayon?

Naglakad naman siya ngayon tungo sa kusina, at binuksan ang gripo sa lababo upang mahugasan ang kanyang galos. Habang pinupunasan niya ang kanyang binti ay sinubaybayan ang kanyang paligid. Wala ring tao dito, at hindi nakasara ang pintuan ng banyo. Sa kanyang pagtingin-tingin, napansin niya ang bintanang katapat ng bakuran ni Lola Orla. Sa tabi ng mga pader nito, nakita niyang kumukurba ang hangin sa ibabaw ng mga sasakyan, at napakunot ulit ng noo si Jahred. Ito ba talaga ang nangyayari sa labas noong kinansela ang pasok nila nang ilang linggo? Tumingin naman siya ngayon sa pintuan ng bakod ni Lola. Ika-ikang naglakad ang bata habang binubuksan ang pintuan sa likod-bahay.

Napapikit si Jahred sa silaw ng araw noong lumabas siya sa bakuran. Mainit ang buga ng hanging umiihip mula sa kalye, at ang ibang gamit ni Lola Orla ay nakababad sa nakakapritong init, tulad ng mga upuan at paso ng damong gamot, pati rin ang ilang binibilad niyang damit pambahay at bedsheet. Lumingon-lingon si Jahred upang mahanap ang kanyang lola, ngunit tuwing may naaaninag siya sa likod ng mga tela, nabibigo lang siya dahil wala namang tao sa likod nito. Nakakasagabal din sa kanyang hakbang ang nakuhang sugat kanina. Nang makaramdam na siya ng hilo sa paglalakad, malungkot siyang bumalik sa loob ng bahay.

Walang ibang tao sa bahay kung hindi siya, pero maraming mga tsinelas sa harap ng bahay, at nakabukas ang pinto noong dumating siya. Wala siyang napansin na maaaring ninakaw, pero may basag na pitsel sa sala. Napahamak ba si Lola? Ano bang gagawin niya ngayon? Napaupo at nagsimulang humikbi ang musmos habang niyayakap ang mga tuhod. Dapat siguro ay bumalik na siya sa bahay para humingi ng tulong. Tumahan siya at tumayo na muli para bumalik sa kanyang nanay. Paalis na siya nang may kumalembang na gate mula sa kabilang bakod. Napatalon siya sa tunog at nakita niya ang kapitbahay ni Lola na si Manong Rayo na sumisilip sa ibabaw ng pader.

“Huy! Ikaw ang apo ni Orla, hindi ba?” ang tanong ng matanda.

Mabilis na pinunasan ni Jahred ang mukha at tumakbo papunta sa bakuran, sabik sa bagong kausap. “Opo, ako po ‘yon!”

“Ha? Eh ‘di ba bawal kayong lumabas kasi may heatwave ngayon?”

“Ah, opo…” Napakamot na lang si Jahred ng ulo sa kanyang pagkahiya. Mga ilang linggo na siyang hindi nakakabalik sa klase dahil sa minandatong online classes, at ang pinlanong salusalo nila para sa kaarawan ni Lola Orla ay hindi na natuloy, dahil baka raw mapahamak ang bata kung sila ay lumabas nang kahit saglit.

“Gusto ko lang naman pong makita ulit si Lola, pero nawawala po siya.”

“Ah, nahimatay kasi siya kanina.” Lumingon si Manong Rayo sa likuran ni Jahred, habang nakatitig naman sa kanya ang bata na takot na takot. Sa isip ni Jahred, Napahamak pala talaga si Lola!

“Po?!”

“Oo, nitong alas onse lang. Narinig kong may nabasag sa bahay niya, at dinala si Orla ng mga kumare niya sa Health Center matapos. Na-heatstroke yata! Hindi ba naman binubuksan ang bintana. Ayan tuloy!” Napakibit-balikat na lang ang manong, at pinakitid ang mata sa direksyon ng musmos. “Bilhan niyo na kasi siya ng bagong bentilador.”

Tila maiiyak na ulit si Jahred sa kanyang narinig. Si Lola, nasa Health Center? Nasaan iyon at ano ang direksyon?! Pinunas niya muli ang kanyang noo. “Manong Rayo, saan ko–”

“BULAGA!”

May biglang humawak sa mga balikat ni Jahred, at napatalon muli ang musmos. Lumingon si Jahred sa nakahawak sa kanya, at nakita niya ang kanyang ama na mukhang galit na galit habang inaayos ang pamamayong kay Jahred at an nakadikit sa kaniya. Lumingon naman si Jahred sa mukha ng nakahawak sa kaniya, at nakita niya ang mukha ni–

“Lola Orla!” Halos sinunggaban ni Jahred ang impo habang umiiyak. Mabilis na binitawan ng kanyang ama ang hawak na payong at ice cream sa tabi para masigurong hindi sila matumba. Ngumiti ang lola at ibinalik ang mahigpit na yakap ng apo.

“Jahred, apo, na-miss kita! Bakit ka umalis sa bahay niyo nang walang paalam? Tumawag sa akin ang Nanay mo habang nasa Center kami! Gutom ka na ba? Pumasok na tayo sa loob bago ka rin magkasakit dahil sa init–”

Hindi pa man tapos sa pagsasalita ang impo ay mas humigpit ang kapit ni Jahred sa baywang ng kanyang lola habang hinahaplos nito ang ulo niya. Inakay siya ng kanyang lola pabalik sa loob ng bahay. Matindi pa rin ang hagupit ng init ng araw, ngunit ang tanging init na nararamdaman ni Jahred ay nagmula sa pagyakap nila ni Lola Orla.

[ask-emilz-de-philz]

Smol drabble from the last post. (May mga grammatical error syempre hahahaha)

----

Bumukas ang kanyang mga mata kasabay ng mabigat na paghinga. Bakas sa kanyang mga pisngi at patuloy ang pagdaloy ng maiinit na luha. Isa nanamang panaginip.

"Anondra?" Mahimig na bulong ng lalaki sa kanyang tabi na kaagad niyang sinagot ng mahigpit na yakap.

"Binibini may problema ba?" Karagdagang tanong nito kasabay ang marahang paghaplos sa dalaga.

"Just a bad dream." Mahinang sagot nito habang ang kanyang mukha'y nakabaon pa rin sa kanyang dibdib.

"Makisig..." Iniangat niya ang kanyang tingin upang magtama sa gintong mga mata nito. "Mahal kita." Salitang halos araw-araw sambit ng dalaga. Salitang ubod ng tamis, at alam niyang hindi sapat upang maipakita ang tunay na lalim ng nararamdaman niya.

Isinandal niya muli ang kanyang ulo sa kanyang dibdib, pinakikinggan ang banayad na tibok ng puso nito. Hindi na umimik pa ang dalaga at hinayaang balutin sila ng payapang katahimikan habang nakakulong sa mga bisig ni Makisig.

Ang mga imahe mula sa kanyang mga panaginip ay patuloy na naglalaro't gumugulo sa kanyang isipan. Anong dapat niyang gawin? May magagawa ba siya upang hindi maulit ang lahat?

----

Ang rollercoaster naman kasi Admin kinikilig ako tapos biglang maiiyak hahahahahaha - D.Luna

(( ;-;!!! ))