#para sayo na nagbabasa nito

[yourshiningastr]

CHAPTER 6

I never had a boyfriend.

Though, I used to fantasize about having one when I was a kid. I grew up reading and burying myself with a fictional novel kaso ay patago ko lang binabasa dahil ayaw ni Daddy.

Sabi niya ay wala akong matututunan doon, kaya instead na bilhin nila ang mga books na gusto ko ay pinuno nila ang kwarto at ang library namin ng puro literature at mga about sa business.

Kaya naman itinatago ko lang sa ilalim ng kama ko ang mga nobelang nakakahiligan ko. Magkukunwari akong nagbabasa ng mga non fiction books at kapag kumatok si Manang or si Yna para pumasok sa kwarto ko ay hudyat na ito na nakaalis na sila Daddy patungong work. At sisimulan ko na din basahin ang librong nasa ilalim ng kama ko at hahayaan akong dalin nito sa makabagong mundo– mundo ng pag-ibig.

But because I was just a kid, I thought love is only all about butterflies, sparks, and magic.

I failed to recognize and see the whole picture.

I thought the whole purpose of Love is finding your person. Finding someone who will fill your starved soul, someone who will always be there through thick and thin. Someone who will love you unconditionally.

But you know what I realized? Love is all about finding yourself. Your inner soul, what you really want, and what you really need.

It wasn't all about the other person but you. It's all about finding yourself in the midst of butterflies. Finding your worth, and what really lies within you.

If you lose sight of who you are in the process of love or perhaps loving someone then that's not love... that's bullshit.

"So?" Hindi pa din ako tinitigilan ni Yna about sa boyfriend ko daw.

Nakasakay na kami at lahat sa kotse ay ito pa din ang topic nito. Napansin ko namang nakasunod ang kotse ng mga kaibigan ni Yna samin.

"I already told you, he's not my boyfriend. Ano bang mahirap intindihin doon?" Pagalit ko ditong sabi, pero mukhang hindi naman ito naapektuhan sa pagtaas ng boses ko dahil mas lalo lumaki ang ngisi nito.

"He's not your boyfriend...yet." I rolled my eyes at her, I gave up.

Nakalimutan ko na sobrang persistent nga pala ng isa na ito.

"You know, it's so entertaining to see you being mad because of this 'boy-friend' of yours. Hindi mo ako pinagtataasan ng boses kahit kailan kahit ilang beses na kita kinukulit, lagi kang walang emosyon. So boring. " Pagkukwento nito.

"So you find this funny? I should get mad pala dapat sayo lagi noh, yun lang pala ang gusto mo. Sinabi mo na sana dati pa."

"Oh please, drop the act. You're the little miss perfect. The ever shining star in the eyes of many at hindi mo hahayaan na makitaan ka ng mali kaya kahit ang magalit or mainis man lang ay hindi mo magawa. You're on the guard for the rest of the world, pero kanina.. Do you know what I see?" I raised my eyebrow at her.

"I see you. Not the Rae that is programmed to be exquisite, but the Avalyn Rae Trinidad who is fearless. In fairness, you don't look like a robot kanina. " I didn't answer her and just looked at my side window.

Yna is right, she is one of the few people who knew me well. Maybe that's why kahit naiinis at hindi ko gusto ang mga ginagawa niya ay hindi ko siya totally inaalis sa buhay ko.

She's like the 'Id' in my personality.

She knows my desire, even my evil thoughts and she knows how to push me to show it. She knows all of my weaknesses. 

And most of all...

"Rae." Tamad akong lumingon kay Yna nang makababa ako ng van.

"What again?"

"You should smile like that more often. You look good."

She knows how to talk to my soul.

"Let's go, girls." She wore the latest Gentle Monster shades and flipped her hair before she called her friends na nasa harapan na namin.

Naiwan naman akong tulala lang.

If only she hadn't changed, we might have been the best of friends now.

But is it too late?

"What? You want me to clean this shit? No way!" napalingon ako sa table kung saan nagrereklamo si Yna.

We are here at Cafe to do volunteer work. Ang iba naman ay napunta sa ibang cafes dito sa Antipolo, Rizal.

"But this is your job!" Ilan sa mga customer ay nakatingin na din sa gawi nila.

"Says who, bitch?"

"Says me." Napatingin naman kami kay Ate Alisson nang magsalita ito.

"The hell, sino ka naman?" Napailing nalang ako nang tuloy pa din ang pagmamaldita ni Yna.

"I'm Alisson Gallardo. I am the President of the Youth organization, and the one who is in charge of this Volunteerism in which you listed your names." Yna raised her eyebrow at Ate Alisson.

"I don't care, I came here because I wanna see Jacksion not to clean. Eww."

"Napaka arte talaga." Rinig ko pang bulungan ng ilang Youth sa gilid ko.

"The Vasco's aren't here, they are doing their job at another cafe." Ate Alisson look around before she dropped her eyes on the table na dapat linisan ni Yna.

"Now, since you are here and you listed your name for Volunteerism, you have no choice but to obliged.... Rae!" Madiin naman akong napapikit nang tawagin ni Ate Alisson ang pangalan ko. Mukhang alam ko na kung bakit.

"Rae, can you please accompany them for a while?" Wala naman akong nagawa kundi tumango nalang.

"I'm not going to clean that." Turo nito sa maruming table.

"Yes, you will. You signed up for this." Ginaya ko ang pag cross niya ng braso sa dibdib niya at tinaasan din ng kilay.

"No, I didn't! I came here—"

"---For Jacksion. Yes I know, I am well aware. But just like what Ate Alisson says, wala sila dito. So let's clean this now, para matapos na." Nilagay ko ang basahan sa kamay nito.

Hangang ngayon ba naman ay patay na patay pa din siya kay Jacksion? Anong nakita niya doon sa iyakin na yun?

"Where is he? Bakit wala siya dito?" At talaga namang hindi pa din ito natitinag.

"Kung sana kasi inagahan mo ang pagpunta sa School, edi sana naabutan mo siya dito." I deeply sighed

"Now, go. Let's clean this na." Wala naman itong nagawa at tinulungan ako. Diring diri pa ito sa paghahawak ng mga plato.

"If I only know na ganito ang gagawin edi sana sinama ko ang mga katulong namin sa bahay, yuck!" Tinakpan pa nito ang bibig niya habang nakalayong hawak hawak ang tasa at maarteng nagpupunas sa table.. Napailing nalang ako at pinagpatuloy na lang din ang pagpupunas sa table.

Kung umakto ito ay parang hindi nagdaan sa hirap.

Matapos ang limang table na pinunasan namin ni Yna ay lumipat naman kami sa kitchen to wash the dishes and as usual nag inarte na naman si Yna.

Hindi ata matatapos ang araw na ito nang hindi siya siya nag iinarte.

"Wow, expert!" Puri nito habang nanonood lang sakin na naghuhugas ng pinggan.

"You know that I live alone right? This is nothing."

"Tch, edi ikaw na." She rolls her eyes on me at pinagpatuloy ang pagpupunas ng mga platong tapos ko nang hugasan.

"Siguraduhin mong tuyo yan ah, pag nakita kong hindi ipapaulit ko sayo yan." Kita ko kasi na parang kinikiliti lang nito ang mga plato sa way nang paghuhugas niya. Jusmiyo!.

"What? Ito na nga oh, I'm doing my job na. Kaasar."

"Good pagbutihan mo, so we can see Jacksion after." I saw how she widens her eyes at pinag-igihan nga nito ang pagpupunas.

"Sabi mo yan ah." Napapiksi ito nang sabuyan ko siya ng konting tubig, hinampas ako nito nang marahan sa braso at sabay kaming natawa sa kalokohan namin. 

"Okay, Good work guys. Thank you for your cooperation. I am expecting to see you all next week for another Volunteerism. Since our job here is done already, you can now do sight seeing pero wag kayo lalayo masyado. By 8 PM, make sure na nandito na kayo dahil sabay sabay tayong uuwi."

"Ano tayo bata?" Bulong naman ni Yna sa akin pagkatapos ng pagsasalita ni Ate Alisson.

It's already 6 PM nang matapos ang trabaho namin sa Cafe.

So far, so good. Hindi naman ako gaanong nahirapan. Siguro ay dahil maalam naman ako sa mga paglilinis, medyo nagkaproblema lang ako sa bilis dahil ang daming naging customer kanina pero ang bagal namin ni Yna kumilos.

Ang hilig kasi nito magreklamo at mga limang minuto palang ay gusto na niya maupo at magpahinga, wala talaga kaming matatapos sa kaartehan niya.

"So, let's go na?" I furrowed my brow at Yna.

"Huh? Where are we going?" Napanganga naman ito sakin na parang hindi makapaniwala sa narinig.

"What?! You said pupunta tayo kung nasaan sila Jacksion?" Ah..

"Sinabi ko ba yun?"

"What the hell?! Sasabunutan na talaga kita!" I chuckled a bit.

"I'm just kidding, we don't need to go there. I already messaged Lucas to go here together with Jacksion." Impit naman si Yna na napatili, napalingon tuloy ang ilang school mates at Youth member samin.

"San ka pupunta?" Tanong ko dito ng makita na paalis ito.

"I'm just going to retouch my make up. Duh! After ng mga work na ginawa natin, I'm sure ang haggard ko na. Hindi talaga para sakin ang mga ganito." I just shook my head at hinayaan na siyang mawala sa paningin ko.

Umupo nalang muna ako malapit sa glass wall habang hinihintay siya at nag order ng Nachos and Iced Tea. Hindi ko naman alam kung anong gusto ni Yna kainin at baka hindi na din kumain yun dahil sa excitement at kilig.

It's my first time here, the place is relaxing and has a mixture of vintage and Greece vibes. Mukhang kilala din dahil sa dami ng naging customer namin kanina.

"Rae?" Naalis naman ang tingin ko sa labas nang may tumawag sakin.

"Oh hey, Lucas." Lumapit naman ito sakin at nakipag beso.

"Where is Jacksion?" Tanong ko nang mapansin na wala itong kasama.

"Oh, he's outside talking with some girl. You know him." Lucas shrugged his shoulder. I knowingly nodded at him while arching my brow.

"Of course. Does he know that I am here?" Lucas smirked and sipped on my drink.

"You know I like to see my twin suffer right?" I shook my head and laughed at him.

"O M G! Vasco yan diba? Sino na nga siya sa magkakapatid?" Narinig kong bulungan ng customer sa tabi ng table ko.

"Yan ata yung Snoah?" Natawa naman si Lucas sa narinig.

"Gaga, Lucas pangalan niya. Magchichismisan nalang kayo puro fake news pa. Ano ba source niyo? Wikipedia?" Natahimik naman ang tatlong nagchichismisan sa tabi ng table namin.

"Oh hello there, Yna. Long time no see. How are you?" Lucas stood up and kissed Yna's cheeks.

"Maganda pa din, di ba halata? Actually mas lalo nga ako gumanda. Tsk. San yung kambal mo, Saint Lucas? Siya pinunta ko dito pero hanggang ngayon hindi ko pa din nakikita." Natatawa naman si Lucas sa kapilyahan ni Yna.

"Oh he's just out–"

"What's Up people– RAE?!" Hindi na natapos ni Lucas ang sasabihin niya nang dumating si Jacksion.

And just like what I imagined his reaction will be kapag nagkita kami agad. I smirked.

"What's up, Sion." I grin

"What the fuck are you doing here?!"

"Oh what a nice way to greet me. Hindi mo ba ako namiss?" Tumayo ako at umakto na yayakapin sana ito nang bigla itong lumayo sa akin at dali daling nagtago sa likod ni Lucas.

"Ilayo mo sakin yan bro. Marami pa akong babaeng gustong maikama– este makasama. Ayoko pa mamatay nang maaga." Yna then leaned over to Sion habang nakahalukipkip ang kamay sa kanyang dibdib.

"Can I join with those girls?" I heard Yna say it with the most flirtatious voice.

"NO!" Inirapan naman siya ni Yna at inismiran ito. Natawa naman ako nang mahina at umupo na.

"Para pa din kayong mga bata. Hanggang ngayon ba takot ka pa din dito kay Rae?" Jacksion narrowed his eyes on Lucas.

"Gago bro, nakalimutan mo bang muntik na akong patayin niyan? Inutusan ba naman akong kunin yung libro niya sa rooftop, eh ang taas taas nun."

"Sinunod mo naman?"

"Tsk! Oh tapos ito pa, nung first time niya magluto, tapos sa akin una pinatikim." Mariin itong pumikit na tila mo inaalala ang masakit na nakaraan.

"Taena bro! akala ko dahil ako ang paborito niya, nun pala dahil gusto niya ako patayin sa alat ng soup niya na yun! Tapos nung pumunta tayo sa Amusement Park kasama sila Kuya, alam na alam niyang I have fear of heights pero pinilit niya akong sumakay sa anchors away. Gagawin niya talaga lahat para patayin ako bro."

Dramatic na pagkakakwento nito and with gesture pa at humahawak pa sa dibdib na akala mo ay naheaheart attack.

"Uto-uto ka kasi." Pasaring naman na sabi ni Yna.

"Wow! Coming from someone na patay na patay sakin hanggang ngayon!" OA talaga nitong si Jacksion.

"You guys should stop, ngayon na nga lang tayo nagsama sama uli eh. We should hang out like this sometimes. Ang tagal na din simula nung nagkita kita tayo. I miss them." Natahimik naman kami sa sinabi ni Lucas.

Ang daming nagbago sa 7 years.

Jacksion and Lucas moved in Australia, though balita ko ay 4 years na silang nandito pero ngayon ko na lang sila nakita. Then Yna and I studied in Manila. And I became distant.

 Yeah.. he's right. I miss this. 

[ayakazendz]

2-20-23 (11:48pm)

Ang tagal kung walang update dito, it took me many years before posting again, silent reader ako dito. Andami ko na din nabasa na mga love stories, yung heartbreaks, minsan yung mga hindi ko na din maintindihan. Susulat sana ako sa journal ko pero I think update ko na din dito.

So ayun new hair cut na ko, new workplace, new co workers, pero masaya na din, minsan meron pa din ako rejections na experience dun, hay naku, sanay na ako, yung parang saling pusa lang ako, dati umiyak pa ko, ngayon hindi na, yun nga parang laging nangyayari na kasi.

In a relationship ako pero minsan parang hindi, 14 years na kami, kulang na lang kasal, pero hindi kami nag live in, parang hindi bagay sakin yun.

Dati english yung post ko dito pero ngayon iniba ko, mas komportable ako sa ganito, pero parang andaming Pinoy naman dito, natutuwa ako sa mga conversations ng mga magkakaibigan dito, yung nasa college na, minsan may problema sa jowa, naka smile na din ako habang nagbabasa, naranasan ko na din kasi yun, nung nag graduate ako sa college, parang nag graduate na din yung puso ko sa mga ganun, yung konting walang kiboan broken hearted agad, naging manhid lang ako kasabay paglipas ng panahon.

Hay sobrang haba na nito, antok ka na ata, susulat ko sana to sa journal ko pero parang daming alikabok na ang blog ko dito. Sana kung naka abot ka sa part na ito, tandaan mo na, lahat nagbabago, merong para sa mabuti, merong hindi, yung heart aches, lilipas din yan, naranasan ko na din yung umiyak gabi gabi, sa huli namanhid na din ako, kung nasa college ka pa at nagdadalawang isip kung mag aaral ka o magtatrabaho na lang, piliin mo yung mag aral pwede naman magtrabaho habang nag aaral, wag na wag mong isuko yung pangarap mo, na bigyan ng magandang buhay yung pamilya mo, dati susuko na din ako sana nung naka 5th year ako sa college, pero malakas lang talaga yung support system ko, yung family ko, kaya kahit mahirap tinapos ko, yun nga naka 5th year ako sa college. Kaya mo yan, alam ko, mas masarap sa feeling yung naka stand ka na sa stage habang you hold your diploma, parang nawala lahat nung hirap mo, sulit lahat. Pero pag nahinto ka sa college ngayon, ok lang yan, pwde mo pa din pagpatuloy, pag ayaw mo dahil malaki na kita mo sa trabaho o negosyo mo, ok lang, kung saan ka masaya, ok na din ako, oo meron naman kasi yumayaman kahit walang degree, kaya proud pa din ako sayo.

Ang haba na ng post ko, sige last na to, yung love na hinahanap mo kosa yan darating, yung sakin 14 years na, hindi ko nga hinanap pero pag nagka jowa ka at after one year kung sa tingin mo husband material sya, may stable job, mabait, responsable, mahal nag parents at kapatid mo, nasa tamang edad ka na at may job ka na din, ok na, pwde ka na mag asawa, wag mo ko gayahin na hanggang 14 years na talaga, mas mabuti yung one year or maybe two years na kayo at magpakasal.

Yun lang, salamat sa oras mo, yung iba sa journal ko na lang lalagay, minsan kasi some words are better left unwritten 😘

[angsulatnieli]

11 AUGUST 2020

Para sayo na nagbabasa nito,

Kumusta ka? Salamat at nakarating ka. Salamat sa pagbabasa. Ang mga liham na mababasa mo ay komposisyon ng mga pag-iisip na hindi naihatid sa kanilang mga patutunguhan. Mga salitang hindi masabi sa mga padadalhan. Mga sulat na maaaring para sa mga taong tulad mo, tulad ko mismo at mga taong hindi pa nagagawi sa lugar na ito. Inaasahan ko ang buong puso mong pag-unawa sa iyong mga mababasa sa mga susunod pang pahina. Salamat sa pagdaan mo rito.

Hanggang sa muli,

Eli

[minnieves]

hii i love ur tagalog works so much po <33 'di ko inexpect na nakakaadik pala magbasa ng tagalog smut HSHAHAHAHA may i request po a taehyun fic in filo if may idea/s ka po thank uu ><

thank you! sana magustuhan mo to

summary: gusto mo lang naman magpaturo ng breast stroke kay swimmer!taehyun, pero iba ang pagkakaintindi niya doon. breast stroke kasi.

"hi hyunnie!" kaway mo dito ng makapasok ka sa swimming pool. kahit covered iyon ay walang tao. dahil sino ba naman ang gustong magswimming sa gitna ng bagyo? "sorry natagalan. nagpagas pa kasi si daddy bago pumunta dito."

"okay lang, kadadating ko lang din naman." sabi nito sayo kahit basang-basa na siya. dahil naka swimming trunks lang siya ay hindi mo mapigilang padaanan ng tingin ang katawan nito. "eyes up here y/n."

"please hyun. nakita ko na yan." sabi mo dito habang inaalis ang tshirt na suot mo para mabasa mo ang one-piece na sinusuot mo pag may swimming lessons. "natikman ko pa nga."

"nandito ka ba para landiin ako?" tanong nito sayo habang pinapanood kang basain ang sarili mo. ang mata nito ay pinapanood ang pagdaloy ng tubig sa katawan mo. "kala ko ba tuturuan lang kita?"

"bakit? bawal ka bang landiin?" sabi mo dito. tinignan mo pa ito habang nagbabasa ng katawan. nang magtama ang tingin niyo ay kinindatan mo pa ito. dahilan kung bakit inirapan ka lang nito.

"malamig?" tanong mo dito bago lumusong sa pool.

"syempre," sabi nito sayo at hinila ang braso mo. kaya naman nahulog ka sa pool at sapo ka nito sa bisig niya.

"nilalandi mo ba ko?" pangaasar mo pa dito at hinalikan sa labi. napangiti ka ng maramdaman mong halikan ka nito pabalik. "kala ko ba tuturuan mo lang ako?"

"shut up," sabi nito sayo habang kinakalas ang kamay mo sa leeg niya.

tinulungan ka naman nitong magpalutang sa likod mo. syempre hindi bago pisilin ang pwet mo. hinampas mo pa ang balikat nito kaya natawa siya.

"baka malunod ako," sabi mo dito habang nagpapout. tinignan ka naman niyq habang nakataas ang kilay. para bang isa kang baliw at ngayon niya lang narinig kung gaano ka-absurd ang sinabi mo.

"we're both swimmers." sabi nito sayo.

"baka malunod ako sa pagmamahal mo." sabi mo dito sabay tawa. binitawan ka naman nito sa pag kakahawak dahilan kung bakit bigla kang lumobog dahil hindi ka prepared. "bastos 'to!"

"focus y/n," sabi nito sayo habang nangingiti.

naka-25 minutes naman kayo ni taehyun. tinituruan ka nito at dinemo pa sayo kung paano gagawin. noong nagfofloating ka ay hinawakam ka ulit nito. tinignan mo naman siya dahil nagtataka ka sa pagsapo nito sa katawan mo.

"ano?" tanong nito ng makita kung paano mo siya tignan.

"i can float naman." sabi mo dito. naramdaman mo ang isang katawan niya mula sa binti mo ay umakyat sa pwet mo at pinisil-pisil ito. napairap ka na lang sa ginawa niya.

ang isang kamay naman nito ay nasa may dibdib mo. ang mga daliri sa pumasok sa loob ng arm hole ng swimsuit mo.

"hubadin mo nga," sabi nito sayo. minumwestra ang strap ng swimsuit mo. napakunot naman ang nuo mo dito. binaba ka niya sa pagkakafloat at nilikod sa gilid ng pool. "hubad."

"baka may pumasok?" tanong mo dito. hinihila niya ang strap mo na para bang gusto ikaw mismo ang maghubad noon.

"umuulan, sinong magsuswimming?" tanong nito sayo. hinalikan nito ang leeg mo. alam mo na gusto ni taehyun na ikaw mismo ang kumilos pag ganito. dahil may free will ka namang humindi. pero hindi ka kailan man humindi dito. "walang cctv sa loob ng gym."

"you planned this," gulat na sabi mo. ang mga kamay ni taehyun ay nasa bewang mo. napakagat ka ng labi at pinasadahan ng tingin ang buong gym. alam mo din na wala ngang cctv sa loob nito. "kala ko pa naman gusto mo kong matuto."

"of course. i taught you naman ah?" sabi nito sayo. nilayo niya ang katawan niya sayo na para bang magsuswimming na lang ito mag-isa.

"magsesex tayo?" tanong mo dito noong hinawakan mo ang kamay niya para hindi na siya makalayo. tinignan ka naman nito at lumapit muli. cornering you sa pader ng pool.

"gusto mo mag sex?" tanong nito sayo. nakangiti pa ito na para bang naeexcite sa sinabi mo. sa totoo lang ay gusto lang magskinny dipping ni taehyun. pero tao lang naman siya na mabilis matukso lalo na ng isang katulad mo.

"of course," ngiti mo dito. hinubad na ang suot na swimsuit at inilagag sa labas ng pool. tinignan ka nito at bumaba ang tingin sa katawan mo sa ilalim ng tubig.

"ang libog mo," sabi nito sayo noong pinatong ang trunks na suot sa tabi ng damit mo. hinaplos nito ang mukha mo at hinalikan ang pisngi mo.

"ang dali mong akitin." sagot mo dito bago siilin qng binata ng halik. ang isang kamay naman ni taehyun at bumaba sa dibdib mo. ponaglalaruan ang naninigas na utong mo dahil sa labig at libog.

"ikaw ba naman ayain ng sex ng isang magandang babae?" sabi nito. tinulak mo siya palayo habang nakakunot ang nuo.

"so kahit sinong magandang babae papaakit ka?" sabi mo nito at pinisil ang utong niya sa daliri mo.

"oo naman," sabi nito. napairap ka naman sa sinabi nito. lalayo ka na sana ng halikan ka ulit nito. "if l/n y/n ba naman mangaakit sa akin? nagmamahal lang ako."

"malibog ka lang," sabi mo dito noong itaas niya ang katawan mo. kinanto mo naman ang parehong siko mo sa ibabaw ng pader ng pool para hindi ka lumubog.

"you made me like this," sabi nito. ang halik ay bumababa myla sa leeg mo patungo sa dibdib mo.

hinipan nito ang isang utong mo kaya naman napaungol ka. tinignan ka nito bago ipasok ang utong mo sa bibig niya. ang binti mo ay pumulupot sa bewang nito.

"wag masyadong malakas, mageecho." paalala nito bago ulipat sa kabilang suso mo. napakagat ka naman sa labi mo.

ang isang kamay naman nito ay bumaba sa puke mo. kinalas mo ng konti ang binti mo para mas makagalaw siya doon. ang dalawang daliri niya ay pinaglaruan ang clit mo. pqrehong galaw sa dila niya na pinaglalaruan ang utong mo.

ilang saglit pa ay pinasok ni taehyun ang dalawang daliri niya sa loob mo at ginalaw ito sa mabagal at nakakabaliw na paraan. napapikit ka habang kinokontrol ang paghinga mo para hindi ka labqsqn agad.

"excited?" tanong nito sayo dahil nakakaramdaman nito kung gaano ka kabasa at alam niyong pareho na hindi yun dahil sa tubig ng pool.

"taehyun, kung hindi mo ko kakantutin right now. at may pumasok bigla magiging best friends kayo ng kamay mo for a month." sabi mo dito habang ang kamay mo ay nasabuhok niya. hinihila ito para magtugma ang mata niyo.

nagulat si taehyun sa sinabi mo. para bang mas nalibugan pa siya sa mga salitajg pinili mong sabihin sa kanya. hinila ka niya pababa, at tinulungan mo siyang i-align ang sarili niya sa butas mo. pag likod mo sa pader ay and pagsagad naman ni taehyun sa loob mo.

"puta," bulong na ungol nito sa tenga mo. dahan-dahang bumabayo habang ikaw naman ay nakasandal ang ulo sa pader. noong buksan mo ang mata mo ay nakita mong nakapikit ito habang kagat ang labi mo.

ang isang kamay niya ay nasa pwet mo, samantalang ang isa naman ay pinipisil ang dibdib mo. sinabayan mo ang bagbayo niya sayo sa paggalaw ng bewang mo. para mameet mo ang galaw niya sa gitna.

"sarap mo hyunnie," bulong mo dito. nasundan naman ito ng ungol dahil bigla niyang pinisil at inikot ang utong mo sa daliri niya. "taehyun!"

siniil ka nito ng halik at hinawakan ang magkabilang bewang mo para i-pin ka sa pader at mas laliman ang pagbayo niya sayo.

ang paghalik nito sayo ay naging mas mababaw dahil sa pagungol mo at mas sloppy dahil pakiramdam mo ay lalabasan ka na.

"sabay tayo," bulong nito sayo. binaba niya ang labi niya sa balikat mo at hinalikan iyon.

noong piniha niya ang bewang mo ay nilabasan ka na. marahan namang kinagay ni tarhyun ang balikat mo habang niraride out ang parehong climax ninyo.

hinalikan mo to sa pisngi habang inaabot niya ang damit niyong pareho. inabot niya ito sayi at dahan-dahang nilabas ang tite niya mula sayo

"clench in. wag mong hahayaang may lumabas na tamod sayo." sinunod mo naman siya habang tinutulungan ka nitong isuot ang swimsuit mo. dahil pakiramdam mo ay malulunod ka kung hindi kakakapit dito. "ahon na, let's shower."

"round two sa shower?" tanong mo dito noong makaahon kayo. naglakad papunta sayo si taehyun at biglang sinapo ang puke mo.

"kung kakayanin mong nasa loob mo lang ang tamod ko, pagiisipan mo." sabi nito sayo. pinisil pa muna ang suso mo bago kinuha ang gamit niyo at naglalakad papunta sa shower.

[erothegreat]

MASARAP NA BAWAL sa panulat ni Ero

Panay ang bayo ni Armando sa anak. Hindi alintana na dugo't laman niya ito. Ang mahalaga sa kanya ay mailabas ang libog. Putukan ang anak ng kanyang tamod. Makantot sa paraang alam niya at masatisfied ang pangangailangan.

Trese anyos lang si Gail siya naman ay kwarenta. Nangyari ang lahat anim na buwan na ang nakalipas. Simula nang iwan sila ng kanyang ina. Umalis ito at sumama sa ibang lalaki.

Dahil sa galit sa asawa ay pinabalingan niya ang anak. Ito ang pinalit niya sa asawa. Pero mas malala pa sa asawa ang ginawa niya dito. Dahil lahat ng hindi niya nagawa sa asawa ay ginawa niya sa anak.

Bagamat tumutol si Gail nang una ay nasarapan din siya lalo pa at madalas na rin niyang naririnig ang kantot. Maging sa paraalan ay naririnig niya ito. Nagkaroon pa nga siya ng kasintahan at niyaya pero nang ipapasok na sana ay biglang may dumating.

Noong una ay pinapanood siya ng ama ng mga bold na palabas. Mag-ama lagi ang tema para maintindihan nito na pwedeng magkantutan ang mag-ama. Bawat panonood niya ay naglalawa ang kanyang hiyas at paminsan-minsan ay kumikibot pa.

Kaya nang simulan siyang kantutin ng ay hindi na siya tumatanggi at bawat gapang nito ay pinagbibigyan na niya. Minsan nga ay siya na ang nagyaya. Hanggang sa magkatabi na sila sa kama matulog at sila na ang mag-asawa.

At ngayon ay sobrang libog na niya. Kaya na niyang pasayahin ang ama.

"Ah sige pa po ang sarap niyan papa." Hiyaw ni Gail habang naglalabas-pasok ang burat ng ama sa kanyang puke. Nakatirik na ang mata niya habang nakatuwad sa kama at binabayo na parang aso.

"Gusto mo ba ito ha?" Sabay baon sa kanyang titi. "Gusto mong kinakantot ka ni papa."

"Opo. Ah! Ang sarap mo."

"Tangina ka, wawarakin ko tong maliit mong puke. Palalakihin ko ang butas nito. Kakantutin kita hanggang sa malaspag ka."

"Opo, gawin niyo po papa."

"Magmura ka, Gail. Magmura ka habang sinasabing nasasarapan ka."

"Papa, putangina ang sarap talaga."

"Anong masarap, Gail?"

"Ang sarap ng kantot mo."

"Putangina!" Binaon ni Armando ang kanyang titi.

"Papa." Tirik na ang kanyang mata sa sarap. Hindi maipagkakailang sarap na sarap sa ginagawa ng ama. Kating-kati ang kanyang puke sa loob at nakakamot ito kapag pumapasok ang burat ng ama.

Hindi ito kalakihan pero dahil ito palang ang titi na kanyang natikman ay sarap na sarap siya. Lalo pa at sa tuwing nakatuwad siya at naabot ang kanyang gspot.

"Ang landi mo talaga, kakantutin kita nang kakantutin hanggang sa malaspag ka, Gail."

"Opo pa. Lagi niyo po akong kantutin. Mag-asawa na po tayo kaya lagi tayong magkakantutan. Ibaon niyo pa po. Isagad niyo po. Ah! Papa, ang sarap-sarap mong kumantot."

"Talagang malibog ka. Gusto mo pa ng sagad."

"Opo, isagad niyo po para tamaan ang loob."

"Tangina malandi ka rin. Kagaya ng mama mo."

"Opo, malandi din po ako. Pero sayo lang po ako papakantot. Ikaw lang pwede kumantot sa akin, papa."

"Gusto mo talagang kinakantot ka ng burat ni papa. Masarap ba ang burat ni papa?"

"Opo, masarap po burat niyo. Papa lagi niyo akong kantutin. Lapirutin niyo po ang tinggil ko papa."

"Ganito ba gusto ko Gail? Kinakantot na parang aso habang nilalapirot ang tinggil?"

"Opo, ah! Ang sarap papa. Ako lang po kantutin niyo. Ah! Ang sarap po." Tumutulo na ang laway niya sa sarap.

"Ah, ang sarap ng masikip mo puke Gail. Nasasakal ng husto ang burat ni papa."

"Papa ang sarap po. Ang sarap po ng kantot niyo. Ah! Papa, wag po kayong tumigil. Nababaliw na po ako."

"Oh, anak ang sarap mo rin. Tanggapin mo kantot ni papa sayo. Para sayo lang itong burat ni papa."

Wala nang halos nariririg sa loob ng kwarto kundi ungol nila at palitan ng malalaswang salita.

"Papa, ayan na po. Lalabasan an ako. Ibaon niyo pa po."

"Ayan na rin ako." At sabay silang nilabasan na mag-ama. Habol hininga sila pareho nang makaraos.

Ero:

Like at comment naman kung may nagbabasa ba nito.

[chili-aux]

Ang Pangako sa Huling Talulot

Summary: Sa bawat hugot ng bawat talulot, namumutawi sa bibig ang mga katagang nagpapakaba sa mga puso ng munting Levi at Hange. At sa huling kataga, isang pangako ang naibigkas.

Notes: This is late pero ito po yung first contribution ko for the Levihan Filo Week Day 1: Kabataan (Childhood)

Wala talaga kong balak magpublish ng kahit ano pero dahil walang pumapasok sa isip ko kagabi habang nagaaral, nagsulat na lang ako T_T

Sana po magustuhan ninyo! Hindi po ito proofread so there might be some mistake that I overlooked. And this might get translated someday too.

Link: AO3

Mga huni ng ibon na tila hinihimig ang saya ng kahapunan ang tanging nananalaytay sa pandinig ng munting batang nakahiga sa ilalim ng puno ng mangga. Librong nakatapat sa kanyang mukha, mga matang nakakulong sa maliit na salamin ang humihigop sa bawat titik na nakaukit sa mga pahina.

Bawat salita, pangungusap, at lathala – tila tinatangay siya papunta sa ibang mahiwagang mundo. Mundo na magsisilbing pagtakas sa kanya ngayong kinagagalawan, mundo na itinuturing niyang bagong tahanan. Ngunit, ang kapayapaan, tulad ng katahimikan, ay siya ring nababasag.

“Oy, apat na mata!” Tawag sa kanya ng isang pamilyar na boses.

Hindi niya binigyang pansin ang batang naglalakad na ngayon patungo sa kanya. Sa halip, pinagpatuloy niya na lamang ang kanyang pagbabasa.

Wala siyang oras sa mga batang hindi niya bati.

‘Manigas ka diyan.’ Ani ni Hange sa kanyang isip.

Ngunit, iba ang plano ng batang lalaking dumating.

Naupo ito sa kanyang tabi at bigla na lamang hinablot ang libro mula sa kanyang mga kamay. Napasigaw si Hange at napaupo nang mabilis upang abutin ito subalit nilagay lamang ni Levi ang kanyang mga kamay sa bibig ni Hange upang takpan ang sigaw na manggagaling mula rito.

Inalis naman ito agad ni Hange. “Amin na yung libro ko!” Saad niya habang nanlilisik ang mga tsokolateng mga mata. Hindi niya pa rin nakakalimutan ang kasalanan nito sa kanya.

“Pansinin mo muna ko.” Malungkot na wika ni Levi. Tinago niya ang libro sa kanyang likod at nang aktong aabutin ito ni Hange, nilayo pa niya ito lalo.

“Ano ba kasi! Amin na kasi yan! Kita mong nagbabasa eh!” Ani ulit ni Hange nang di na naman niya naabot ang libro.

“Ayoko. Bati na kasi tayo. Dali na, lilibre kita ice candy diyan kila Aling Carla.” Pangaalok ni Levi. Ngunit, ang pangsusuyo gamit ang paborito nitong merienda ay wala man lang katalab-talab.

“Bahala ka diyan. Ayoko sayo.” Ani niya bago sumalampak ng higa na naman sa damuhan ng puno at tumalikod mula kay Levi. “Sayo na yang libro kung gusto mo. Punitin mo tapos papakin po. Go lang. Wala akong pake. Basta di na tayo magiging bati.”

Katahimik ay muling namayagpag sa hangin.

Ilang minute nang nakapikit si Hange nang maramdaman niya ang munting kalabit ni Levi sa kanyang balikat.

“Huy. Alam ko na paano tayo magbabati.”

Hindi niya ito pinansin. Ngunit nagpatuloy pa rin si Levi.

“Levi loves Hange. Levi loves Hange not. Levi loves Hange. Levi loves Hange not. Levi loves Hange…” Ani ni Levi.

Mas mabilis pa sa alas-kwatro ang pagtayo ni Hange at paglingon sa kababatang hawak ang isang tumpok ng sampaguita. Napatulala si Hange habang patuloy na nagbubunot ng mga talulot ng nasabing bulaklak.

At nang makarating si Levi sa huling talulot, inangat niya ang kanyang mga mata at tumitig kay Hange at nagsabing, “Levi loves Hange.”

Tila balon sa sobrang laki ng pagkabuka ng bibig ni Hange sa gulat sa pinaggagawa ni Levi. Hindi niya alam kung dapat ba siyang magawa dahil nagawa pang maghanap ng lalaki ng sampaguita upang maaalis lamang ang pagkagalit niya. Gusto niyang matuwa sa huling resulta, kilig ay umaapaw mula sa kanyang puso patungo sa kanyang mga pisngi.

Ngiting kay liwanag ay nanaig na sa mga labi ni Hange, dahilan upang mawala rin ang lumanay at tamlay sa mga mata ni Levi.

Binaba ng batang lalaki sa tabi ng libro ang ngayong kalbo na na tangkay ng sampaguita. Umusog siya palapit kay Hange at hinawakan ang baba nito, sabay sarado rito. “Oy tama na. Sarado mo na ‘yan. Pasukan ng langaw ‘yan, tignan mo lang.” Natutuwang ani ni Levi.

“Levi loves… sino?” Tanong niya habang nakatulala pa rin, tila hindi pa narerehistro sa kanyang utak ang nangyari.

“Di ko na uulitin. Bahala ka diyan.”

“Eh!! Dali na! Narinig ko yon! Love mo ko, huh? Ikaw ahh! Yieee, crush mo ko, nuh?” Natatawang marahan na tinutusok ni Hange sa pisngi si Levi, paulit-ulit na siyang nagpairita kay Levi. Hinawi na lamang niya ito at hinawakan ito ang kamay ni Hange, sabay titig nang walang humpay sa kanyang mga mata.

“Paano kung oo?” Ani ni Levi.

“Edi crush din kita!” Nakangiting sagot ni Hange. Namula bigla ang mga pisngi ng batang lalaki na tinawanan lang ni Hange. Ang magandang halakhak ng bata ay ang nagpuno ng kasiyahan sa munting puso ng batang si Levi.

Gagawin niya ang lahat upang hindi mapawi ang mga ngiti sa kanyang mga mata

“Hange.” Tawag nito.

“Hmm?” Sagot nito habang pinupunasan ang luha ng kasiyahan sa mga mata.

Nagulat na lamang si Hange nang inabot nito bigla ang kaniyang tainga, sabay sabit ng takas na buhok ni Hange rito. Pagkatapos, may nilagay siya, isang munting puting sampaguita na nagpapuksyaw ng kanyang kagandahan sa mga mata ni Levi.

“B-bakit mo nilagay ‘to?” Waring tanong ni Hange habang kinakapa ang bulaklak. Para sa batang si Hange, tuwa at kilig lamang ang namutawi sa kanyang mga puso.

“Bagay kasi sa’yo. Tama na tanong.” Saad ni Levi na siyang nagpangiti na naman nang todo kay Hange. “Pero ito oh.”

Binuksan ng batang lalaki ang kanyang mga palad, sabay lagay ng sampaguita na naman. “Ano namang gagawin ko dito?”

“Gawin mo rin yung ginawa ko. Kapag ‘di tulad nung akin yung huling nabunot mo, edi hanap tayong bago. Tapos…”

“Tapos?”

“Gawin mo muna!”

Pinigilan ni Hange ang ngiting gustong mamutawi at nagsimula nang gawin ang ritwal.

“Hange loves Levi. Hange loves Levi not. Hange loves Levi. Hange loves Levi not…” Dahan-dahan at maingat na pagbigkas ni Hange sa bawat pangungusap. Ngunit si Levi ay nakatingin lamang sa malayo, bagama’t gusto mang tignan si Hange, hindi niya magawa dahil siya napupuno ng kaba.

Alam niyang hindi naman dapat isaalang-alang sa ganitong mga laro ang kanilang tadhana. Ngunit mas mabuti pa ring mangarap kaysa ipagsawalang-bahala na lang.

Sa sobrang lunod ni Levi sa kanyang mga iniisip, di niya namalayang patapos na si Hange sa pagbunot ng mga talulot ng sampaguita. Nanumbalik lamang siya sa wisyo nang binanggit nito ang pinakahihintay ng bata niyang puso.

“Hange loves Levi…” sabay bunot sa huling talulot.

Unti-unti ay binalik niya ang paningin kay Hange. “Hange loves Levi daw!” sigaw nito bago niya sakupin ng yakap si Levi na tulala pa rin.

Makailang sandali, niyakap niya ito pabalik, maliit na ngiti ang namutawi sa kanyang bibig.

“So, hindi ka na galit? Hindi na Hange loves Levi not ‘yung lumabas.” Onting pangaasar ni Levi ngunit sinakyan lang ito ni Hange.

“Siyempre hindi na!” Humiwalay na ito sa yakap, sabay hawak sa mga balikat ng batang lalaki. “So, ikaw naman! Ano yung ‘tapos’ mo? Anong sunod doon?”

Hindi umimik si Levi at inangat na lamang ang kanyang hinliliit patungo kay Hange. Lalong lumawak ang ngiti at saya sa puso ni Hange. Madalian niyang isinukbit ang kanya sa nakalahad na daliri at pinagsama ito nang mahigpit.

“Game? Makinig ka ha.” Tawa lamang ang binigay ni Hange. “Apat na mata. Four-eyes. Dapat kapag tayo lumaki na, hindi natin titigilang i-love ang isa’t-isa ha? Tsaka may balak akong pakasalan ka, so bawal kang magkacrush sa iba, okay? Ikaw lang crush ko kaya huwag ka nang maghanap ng iba.”

“Kasal? Eh ang bata pa natin ganyan na iniisip mo!” Pang-aasar nito.

“Pake mo ba? Gusto ko eh. Basta! Promise mo yan ah!”

“Wala pa nga kong sinasabi? Pero… Opo, Kapitan!”

“Dapat lang, Kumander.” Pinaghiwalay na ni Levi ang kanilang mga hinliliit sabay tayo, ngunit siya naman ding hinawakan ang kamay ni Hange wala pang ilang segundo ang lumipas. “Tara na. Kunin mo na yung libro mo.”

“Ha?! Saan tayo pupunta?” Tanong ni Hange habang kinukuha sa damo ang kanyang libro.

“Bili tayo ice candy. Libre ko. Binigyan ako ni Mama Kuchel eh.”

Humigpit ang hawak niya sa kamay ng lalaki. “Sige, sabi mo yan ahh.”

[slightlyawed]

001

Alam mo madalas kong maisip bago ako matulog na bakit kaya hindi ako katulad ng mga kakilala ko? Ng mga nakikita ko sa social media? Bakit ang ganda ganda nila? Bakit ang galing nilang kumanta at sumayaw? Bakit ang dali para sa kanila ang magpahayag ng mga opinyon nila? Naiisip ko madalas, kung ganoon kaya ako, magiging madali ang buhay ko? Kung maganda ba ako, sulit ang magandang camera ng cellphone ko? Hindi ko sana nararamdaman ang takot at kaba bawat upload ko ng picture ko sa facebook at Instagram o kaya minsan ay binubura ko rin dahil sa pag-iisip na baka i-judge ako ng mga tao. Ang hirap ‘no? minsan imo-motivate mo ‘yung sarili mo pero ikaw rin naman ang gumagawa ng dahilan para ma down ang sarili mo Ang ironic, right? Kung may maganda ba akong katawan, magkakaroon ako ng confidence na magsuot ng mga trendy clothes ngayon? Ang dami nang nauso na mga damit pero nagkakaroon lang ako ng lakas ng loob magsuot ng mga ganito sa loob ng bahay. Ang unfair ‘no? 

Ang unfair natin sa mga sarili natin. Bago pa man tayo ma-judge ng ibang tao, inuunahan na natin. 

Siguro ganoon talaga ang self-defense ng mga tao. Sarili na mismo ang manlalait para kapag ibang tao na ang gumawa, hindi na masakit. Kung magaling siguro akong kumanta, nakapag-cover ng songs at isang sikat na youtuber na siguro ako. Mayaman na siguro ako ‘no? Pero hindi. Grabe ang dami ko palang pagkukulang? Ang dami kong pagkukulang sa sarili ko.

Sorry ha kung lagi akong ganito. Lagi kong nakikita ang mga mali mo. Pinupuna ko lagi ang mga pagkukulang mo. Nilalait kita sa mga panahon na dapat gmagawa ako ng paraan para baguhin ang magkaroon ka ng improvement. Ang sakit isipin na iiyak ka, magmumukmok ka, magse-self isolate ka dahil sa mga bagay na ito. Dumating din ‘yung panahon na hindi ko kinakausap ang mga kaibigan ko. Hindi ako nagre-reply o kahit buksan man lang ang conversation thread namin sa messenger. Feeling ko ako ‘yung uod sa lahat ng mga magagandang paru-paro. Matagal na panahon akong ganito. Umiiyak lang. Pero alam mo kung ano ang narealize ko? Dapat minamahal ko ang sarili ko. Dapat ang mga magandang katangian na tinataglay ko ang higit na binibigyan ko ng pansin. 

Sa dami ng mga napapansin kong pagkukulang ko sa sarili ko, nakalimutan ko na ang mga bagay na maipagmamalaki ko. 

Hindi man ako marunong kumanta at sumayaw, marunong naman akong magpinta. Hindi man ako maganda, marunong naman akong dalhin ang aking sarili at lumakad ng may mga ngiti sa aking labi. May magaganda akong mata na sinasabi nila na nakakakuha raw ng atensyon ng sino man ang tititig sakin. May makakapal akong kilay na hindi na kailangan lagyan ng liner kasi, original ‘yan! May scars man ako from my pimples, I still have a beautiful face! Hindi man kumpleto ang ngipin ko, may mga dahilan pa rin ng pagngiti ko katulad na lamang ng mga biyaya ng Panginoon sa akin. Nakakatuwa ‘no? Higit sa lahat, hindi man flawless ang skin ko, wala man akong kurba, kumpleto ang mga bahagi ng aking katawan. Ang dami kong dapat na ipagpasalamat.

Gusto ko lang sabihin sayo na nagbabasa nito, hindi ka nag-iisa. Parehas tayo. Magkasama tayo. Kaya sana ituring mo ako na isang kaibigan na nagkukwento sayo at nagbibigay ng payo. Sana ay makita mo rin kung gaano ka kaganda. Lagi mong tandaan, 

magiging masaya tayo kung hahayaan lamang natin ang mga sarili natin. 

Kumawala na tayo sa mga limitasyon na tanging ang sarili lamang din natin ang nagbibigay. Lumaya ka. Magpatuloy ka.

[joyceebels]

Natatawa talaga ako sa convo namen.. ahahaha

1st naisip ko HR ang 1st interview nya.. ahahahaha pero dahil sa source (ayan sya nagbabasa nito) ahahahahahahaha sya pala mag iinterview.. ahahaha

2nd kala ko taga banlic sya.. ahahah nalipat na pala.. ahahah sa iba ko pa nalaman na taga Gulod sya.. ahahahahaahahahha (ayan ulit sya oh.. nagbabasa.. ahahaha)

3rd dahil akala ko taga banlic sya.. napachika ako na may HR na taga Banlic.. ahahah eh hndi ko din naman alam name.. chinika ko pa.. ahahahahahahahahahahaha

4th nagsinungaling pa ako na nagtanong sa mga ibang kaibigan ko.. ahahahahahaha eh wala naman ako napag tanungan.. ahahahahahahaha (ayaaaan lang pinagtanungan koo, ayaaan nagbabasa nitooo ..ahahahahaha)

----

Tawang tawa talaga ako habang tina type ko to.. ahahahahaha

Goodluck nalang din sa kanya tom.. kung hindi sya matanggap.. isesend ko ulit resume nya.. ahahahahaah para may idea na sya ng mga itatanong sa kanya.. ahahahaha

---------

Bawal pala i kwento na permanent GY.. eh napatong ako.. kung gusto nya pa ituloy.. eh umoo naman kaya yun ipinasa ko na ulit.. ahahahaha

------

Sir paul babalitaan nya daw ako tom.. ahahahahahahaha pag minessage nya ako.. itatanong ko sa kanya.. yung maputi, makinis at fresh ba nag interview sayo???

... ahahahahahahaha

[jerwichodiaz]

Panitikan? Panitikan.

Panitikan? Panitikan.

Bagama’t hindi na bago sa ating pandinig ang salitang “Panitikan” o sa mas madaling salita, “Literatura” daw. Pero, isa sa mga naghubog sa akin bilang isang manunulat ng mga awit, at isang manunulat ng mga lathala bilang aking part-time na trabaho, ay ang panitikan. Mula pa noong tayo’y nasa mababang paaralan pa lamang, ay namulat na tayo sa mundo ng panitikan. Halimbawa dito ay mga, maikling kwento, mga pabula, mga parabula atbp. Kahit hindi natin tinuon ang ating pokus sa panitikan habang tayo’y tumatanda, ay tumatatak parin sa ating isipan ang mga pangunahing aspeto sa panitikan kahit hindi natin ito napapansin. Ngunit, sa mga taong walang ideya sa panitikan, ano nga ba talaga ito?

Sinasabi natin na ang panitikan ay nagpapahayag ng mga kaisipan, damdamin, hangarin at diwa sa mga tao. Ngunit ayon kay Rufino Alejandro, isang tanyag na Pilipinong manunulat, na ang panitikan daw ay isang bungang isip na isinatitik at sumasaklaw sa lahat ng uri ng katha na tumutulong sa wastong ikauunawa sa kahapon ngayon at bukas. Sa madaling salita, ang panitikan ay isang wika, na lumalampas sa mga henerasyon. Kung iyong mababatid ay maraming Pilipinong manunulat ay mayroong pagkakaugnay sa estilo ng pagsusulat. Bakit? Dahil dito kumukuha ng inspirasyon ang mga modernong manunulat. Inihahambing ng mga bagong manunulat ang mga akda nila sa mga sinaunang manunulat upang bigyan ng bagong kakanyahan o esensiya ang isang akda upang lalong maunawaan ng mga susunod na henerasyon.

Ang pag-aaral ng panitikan ay mahalaga para sa isang tao. Kung ang mambabasa ay nagbabasa ng isang talambuhay ng isang tanyag na taong may ambag sa lipunan, ay magkakaroon din ang mambabasa ng inspirasyon upang ipahayag ang kanyang buhay. Kumbaga, isa itong domino effect. Nagkakaroon ng koneksyon sa isip at damdamin ang manunulat at ang mambabasa gamit ang sariling medium ng manunulat. Sa paraang ito ay nagkakaroon ng point of contact ang mambabasa sa mundong isinulat ng manunulat. Halimbawa, ang mga awit, ay tumatatak sa mga tao dahil ang mga lyrics nito ang nagkakaroon ng koneksyon na pumupukaw sa damdamin ng tagapakinig.

Sa totoo lang, hindi madali ang mag-aral ng panitikan. Kailangan mong pag-aralan nang mabuti ang wika, ang balarila, at kailangan ay napapanahon ang iyong pananaw o estilo sa pagsusulat. Ngunit upang magkaroon ka ng pangunahing kakayahan sa pagsusulat ng panitikan ay, kailangan mong magbasa nang magbasa. Ang pagsulat ng panitikan ay hindi kinakailangang maging panteknikal, dahil hawak ng kamay, isip, at damdamin mo ang ilalathala mo. Kahit hindi ka matatas sa wikang Filipino, o kaya naman ay hindi ka rin malikhain sa mga bagay-bagay, ngunit nais mo pa rin ang sumulat, ay hindi hadlang ito sapagkat ang iyong imahinasyon at kaalaman ang mag-uudyok sayo upang gumawa ng masining at mahusay na piyesa.

[consistentmagmahal]

Para sa nagbabasa nito,

Gusto ko lang sabihin na proud ako sayo dahil nasurvive mo ang araw na to :) Kaya magpahinga ka na dahil panibagong laban na naman bukas. 💪🏻

[catharsisofanarcticsoul]

Ano kayang gagawin ko sa pera ko? Yan lagi ang tanong ko sa sarili araw-araw. Halos lahat kasi ng kailangan para mabuhay ay binibili. Pero habang nagbabasa, napatanong ako sa sarili kung ano bang kayang gawin ng pera sa tao.

Pinapakita ng akdang ito ang realidad ng buhay. Kung saan ang pera ay ang bubuhay sayo. Kapag mahirap ka, hindi pwedeng mahirap ka lang. Dapat may kakaibang bagay sayo para maging katanggap-tanggap ka naman sa lipunan. Maaaring talentado ka, o ‘di kaya’y matalino. Hindi pwedeng normal ka lang. Ngunit itong mga karakter sa akda ni Sir Norman Wilwayco, mahirap lang sila ni Chris. Kapos lang, wala ng iba. Hindi espesyal, kawawa. Average student na tinatawag bilang “walang mukha”.

Pag mahirap ka, isasabuhay mo ang salitang mahirap at magtatrabaho para makaraos. Kayod kalabaw. Ayon nga sa kantang Mukha ng Pera by Stick Figgas, “sa jack en poy ng buhay laging papel ang panalo”.

Nagtrabaho ang dalawang karakter upang matustusan ang pag-aaral nila. Walang katakot-takot na binanggit ng may akda ang Jollibee. Kontraktuwalisasyon ang pinupunto sa parteng ito. Mas madali sana ang buhay ni Chris kung hindi siya palipat lipat ng trabaho kung wala ang sistemang ito. Kung wala nito, ilan kayang tao sa bansa ang makakaraos na walang iniisip na pagtatapos sa trabahong pinaghihirapan nila araw-araw?

Isang malaking plot twist ang biglang pagyaman ni Chris. Laking pasasalamat niya at may tiyahin siyang mayaman na may sakit. Pangit man pakinggan ngunit totoo eh. Kung hindi siya napamanahan ay wala ang lahat ng malaking pagbabago sa pamumuhay ni Chris at ng kaibigan dahil sa ambon ng grasya nito. Biglang yaman ang estudyante na walang mukha. Biglang sikat at biglang ibang Chris na siya. ‘Yun bang tinitingala.

Ka-ching! Iba talaga ang nagagawa ng pera sa tao.

Si Marissa, ang babaeng mahirap ngunit maganda at matalino. Pinaka-cliché na katangian ng bawat bidang babae sa mga kwento. Nabanggit na ang tatay niya ay isang kawani ng isang sangay sa pamahalaan na naghihintay mabigyan ng break para magkaroon ng juicy position. Dalawampung taon na itong nagtatrabaho roon ngunit hindi napopromote. Mahirap magkaroon ng mataas na posisyon kahit na gaano ka pa katagal sa isang institusyon.

Si Marissa ang babaeng niligawan ni Chris noon. Siya rin ang babaeng nais gaguhin ni Chris ngayon. Biro mo, handa ba namang maglabas ng limpak limpak na pera para lang matikman ang pinakamasarap na luto ng diyos? Iba rin. Pero siyempre, hindi nagpatinag si Marissa sa mga offer ni Chris. Tumaas ng tumaas ang nakapataw na salapi, nanatiling matigas ang kanyang desisyon. Ngunit noong ito’y umabot ng milyon, bumigay na ito. Kaabang abang ang eksenang ito para sa lahat ng nanonood, pati na rin sa akin na nagbabasa lang. Ngunit itong si Chris, sinong mag-aakalang bigla niya itong duduraan? Makukuha niya na ang gusto niya ngunit bakit hindi siya masaya? Bakit?

Madaling mahuhusgahan si Marissa sa pagtanggap ng pera bilang babaeng madaling mabili. Cheap. Imoral. Ngunit kung ilalagay ang karakter niya sa isang ina na bumubuhay sa walong anak ay magiging ayos lang ang desisyon niya. Marahil sa kahit anong parte ay imoral pa rin ang ipagbili ang sariling puri ngunit nang dahil sa sitwasyong kinalalagyan ay nababawasan ang paghusga. Parehong mali ngunit sa pagiging subhektibo ng pananaw ng tao ay mas natatanggap ang mas mabigat na dahilan. Lahat ng tao ay may kanya kanyang katotohanan kaya’t bawat paghusga rin ay nagiging iba dahil nakatira tayo sa isang lipunan.

Pagkatapos kong mabasa ang akda ay nagtaka ako. Bakit ganoon? Bakit sa dulo ay parang dehado pa si Chris na lagi siyang umiinom at binabanggit si Marissa? Napaisip ako, siguro nga’y gusto niya talaga si Marissa. Umabot lang sa hangganan ang pagpapansin niya at hindi ito nakakatuwa. Para sa akin, hindi lang si Marissa ang nawalan ng dangal sa kuwento. Sa pagtanggal ng puri ng isang tao ay awtomatiko ring natatanggal ang dangal mo.

Isa pang tanong, bakit babae lagi ang nawawalan ng puri sa mga kuwento?Parang dangal lang ng kababaihan ang madaling ipagsawalang bahala sa akda ng nakararami. Sa akda rin ni Eli Guieb na “Kasal” ay babae ang nagloko. Bakit laging masama ang babae? Bakit hindi ang mga lalaki?

Ang porma ng akda ay linear, inuna ang simula at hinuli ang wakas. Sa orihinalidad, may mga palabas na akong napanood na nagtatanggal ng puri ng kababaihan ngunit iba ang kuwento nito.

Sabi nila “love makes the world go round” ngunit sa totoo lang ay pera ang nagpapaikot rito. Sa realidad, hindi ka mabubuhay kung wala kang pera. Pinaghihirapan bago ito makuha kaya karamihan ay nasisilaw sa kadilimang dulot nito. Maraming marangal, marami ring kumakapit sa patalim. Malalang kagaguhan ang nagagawa ng pera sa tao, ‘yan ang totoo.

#Dangal #NormanWilwayco #panitikangfilipino #shortstories #literaryreview

[minnieves]

heyy, can I ask a filo smut where the reader and hyukai are both med students na nagstudy session sa room ng isa tas linabas nila ang stress from studying through sex? btw, ganda ng works mo :)

thank you!

summary: med student!hyuka na study buddy mo lang turn into a fubu mid 'study sesh'.

"late na," puna mo noong napatingin ka sa oras sa phone mo. hindi mo na namalayan ang oras dahil sa kakaaral. tumingin ka kay hyuka habang nagbabasa pa din ito. "gusto mong sa condo ko na lang mag-aral?"

"huh?" tanong nito sayo na parang hindi nakuha ang sinabi mo. tinaas mo ang salamin nitong bumaba sa ilong nito kakayuko.

"me. you. study." sabi mo dito. ang dulo nang daliri mo ay nagpapadulas sa ilong nito. sabay kalapit sa dulo nito. "condo ko?"

"what? ayaw mo ba dito?" tanong nito sayo sabay sandal sa upuan niya. ang ulo ay nakabaling sa isang lugar na para bang hinihintay kang magsalita. "bored?"

"no naman, just — gusto kong humiga. okay?" sabi mo dito sabay lean ng konti sa space nito. dahilan kung bakit medyo napalikod ang binata. "deserve naman natin 'yun!"

hindi mo alam na madali lang palang mapapayag si hyuka. nakaupo ka sa sala habang pinaglalaruan ang ballpen mo nang mapansin mo si hyuka na nakasandal sa pinto. ang dalawang kamay nito ay nakataas na para bang hinahawayan ang doorway.

"tangkad mo pala?" tanong mo dito. alam mo namang matangkad siya. hindi mo lang ineexpect na, he's that tall. dahilan kung bakit matawa ang binata at sinandal na lang ang katawan sa doorway.

"ano naman? natuturn-on ka ba," tanong nito na may ngisi sa labi. kahit halatang attractive si hyuka ay hindi mo naman ito naisipang manyakin. well, until today. "aww, nanahimik."

umirap ka dito at dumekwatro. pinagpipisil ang binti mo na napansin naman niya. hindi mo alam kung bakit sa simpleng bagay na ginagawa nito ay parang libog na libog ka na.

"gusto mo muna mag-destress?" bulong nito sa tenga mo na ikinagulat mo naman. hindi mo manlang napansin ang paglapit nito sayo dahil umiikot ang isip mo.

"we have to study, may quiz tomorrow sa biochem." paalala mo dito. nilayo ng konti ang katawan pero hinigit niya ito palapit sa kanya. ang kamay nito ay sinasakot ang hita mo.

"buong araw na tayong nagaaral." bulong pa nito sayo. ang kamay niya na nasa hita mo ay nilipat niya sa kabilang bewang mo at hinigit ka pa na mas malapit sa kanya. unti-unti niyang pinasok ang kamay niya sa loob ng pangitaas na uniform mo.

"i, i. hyuka," angal mo dito. kung ano mang kontrol mo sa sarili mo ay kanina ka pa iniwan. "hindi ako makakapagfocus na may tamod sa loob ko."

nagulat naman si hyuka sa sinabi mo. nilayo niya ang katawan niya sayo at tinitigan kang mabuti. hindi niya alam kung nagbibiro ka ba o ano. pero walang trace nang kahit ano sa mukha mo lalo pa't nakapikit ka.

"wala akong sinabi na puputukan kita sa loob." hindi makapaniwalang sabi nito. napadilat ka naman noong itaas niya ang baba mo gamit ang dalawang daliri niya. "wow, and here i thought na magbebehave ako ang use a condom. pero anong iniisip mo?"

"huh?" gulong sabi mo. pakiramdam mo ay nag iinit ang buong katawan mo dahil sa parehong hiya at libog. hinarap ka pa nang konti ni hyuka sa kanya at isa isang tinaggal ang butones ng uniporme mo. "kala ko kasi, gusto mo?"

"i mean, if yun ang gusto mo y/n. sino ba naman ako para tumanggi sayo," sabi nito. natanggal na ang parehong uniporme mo at bra na suot mo. sinapo niya ang suso mo gamit ang isang kamay at pinaglaruan ang utong mo gamit ang isang daliri para patigasin nito.

"hyuka," bulong mo dito. hinila mo ang suot na lanyard nito para siilin siya ng halik. na malugod namang tinaggap ni hyuka. napaungol ka na lang sa bibig nito habang pinaglalaruan niya ang suso mo.

"kung alam ko lang na study session lang pala ang magiging daan para matikman ka." bulong nito sa labi mo. unti-unting binababa ang halik sa leeg mo. hanggang sa dahan-dahan na niyang sinisipsip ang flesh ng dibdib mo. "sana, matagal na kong nagpapansin."

"ikaw 'tong malibog," paalala mo sa kanya. kahit pareho niyong alam na hindi 'yun totoo. niliyad mo ang katawan mo para sundan ang bibig nito noong maraan siyang sumuso sa utong mo.

ang isang kamay naman nito ay tinatanggal ang lock at zipper ng palda na suot mo. humiwalay siya ng sandali sayo para matanggal ang skirt mo. for some miracle naka thong ka ngayon dahil alam mong hindi naman full load. at dahil mainit ang panahon.

tinignan ka sa mata ni hyuka habang nilalaro ang hem ng stockings na suot mo. dahan-dahan niyang inikot ang bewang mo para makumpirma niyang naka thong ka lang.

"fuck! naglalakad ka around campus nang nakathong?" sabi nito na medyo natatawa. binalik niya ang sarili sa ibabaw mo para mahalikan ka niya ulit. "kala ko pa namang ang bait-bait mo. pokpok ka pala?"

"no!" paangil na sabi mo dito. samantalang si hyuka ay sinususo ang kabilang utong mo. "mainit kasi today hyuka."

"so pag summer ka lang ganito?" bulong nito sa utong mo. tinitignan ka habang sumususo siya sayo. ang isang kamay niya ay bumaba sa may puke mo para iusag ang panty mo at irub ang clit mo habang naka stockings. "basang-basa ka ah."

"hyuka, babe please." sabi mo dito. nahihiya ka bigla dahil kahit naka stockings ka ay parang direkta ka ding nilalaro nang daliri niya. damang-dama mo ang pagkabasa mo dahil sa ginagawa niya.

"wag, keep them on." sabi mo kay hyuka noong akmang tatanggalin niya ang glasses na suot nito. tinignan ka lang ni hyuka at pinisil ang utong mo daming ang daliri niya. "bagay sayo."

"is this your kink y/n?" takang tanong nito sayo. nakangsi pa ito habang umiilang.

hinalikan ni hyuka ang gitna ng dibdib mo habang nakatingin pa din sayo. unti-unting bumbaba. ang eye contact na bibibigay nito ay nakakabaliw para sayo. para kang mas nalilibugan sa mga tingin nito

marahan niyang sinipsip ang clit mo habang nakastockings ka pa. parang nageenjoy na dumadaing ka na tanggalin niya na ito.

"off?" tanong nito na tinanguan mo lang. hinalikan ka muna sa nuo nito bago biglang butasin ang stockings mo. mula sa tingin mo ay kitang kita mo kung gaano kalaki ang binutas niya.

"hyuka!" pagalit mo dito na nasundan ng ungol noong direkta niyang dilaan ang clit mo. ang dalawang daliri niya ay nasa entrance mo. at unti-unti itong pinasok. "slowly, please. been a while."

paalala mo dito sa pagitan nang pagungol mo. hindi. nilalabas pasok ni hyuka ang daliri niya. instead, minimimic nito ang paggalaw ng dila niya sa clit mo.

sunod-sunod na ungol ang lumalabas sayo. lalo na noong naglalabas pasok na ang daliri niya habang ponapaalon pa din ito sa loob mo. ang balakang mo ay sumusunod sa paggalawa nito. dahilan kung bakit parang mas ginalingan pa ni hyuka ang pakikipagmomol sa clit mo.

napatingin ka sa oras kaya bigla mong naalala na kailangan mo pang mag-aral.

"hyuka! pasok mo na please!" sabi mo dito habang inaangat ang ulo niya mula sa puke mo. ang salamin nito ay nagfafog na.

"pasok mo na please baby," sabi mo dito habang hawak ang kamay niya. "hubad ka na."

tinaasan ka ni hyuka nang kilay sabay tumayo. isa-isang tinatanggal ang damit niya. para kang namboboso sa kung paano mo siya panooding maghubad.

"oh, fit ka pala?" sabi mo dito. tinignan ka nito na salamin na lang niya ang suot niya. noong pumatong na siya sayo ay tsaka mo napansin ang tite nito. maugat ito at mahaba. ang sarap, sabi mo sa sarili mo.

hinawakan mo ang dibdib nito. pababa dahan-dahan nang bigla nitong hawakan ang wrist mo. pinagsama pa ang dalawang wrist mo at itinaas ito sa may ulo mo gamit ang isang kamay.

"gusto mong putukan kita diba?" pagbibiro nito sayo. ang isang kamay ay ginagabayan ang tite niyang magtaas baba sa slit mo. hinahayaang malubricate ito ng puke mo bago ikalat sa buong tite niya.

"sagot y/n," sabi nito sayo. ang ulo nang tite niya ay pinapatama niya sa clit mo kaya naman napatango ka lang. "words. malaki ka na. sabihin mo sa akin kung anong gusto mo."

"please, kantutin mo na ko." sabi mo dito na humihikbi na. pakiramdam mo ay tinotorture ka jito dahil sa ginagawa niya sa clit mo. "putukan mo ko."

dahan-dahan niyang pinasok ang tite niya sa loob mo. pinapanood ang reaksyon mo. binaba naman niya ang bibig niya sa utong mo at dahan-dahan itong sinuso. para malessen ang sakit na nararamdaman mo sa laki niya.

"ganda mo dyan," sabi nito noong nakaupo na siya ng maayos. ang isang kamay ay nasa binti mo para ibukaka ito. nakangisi si hyuka habang binabayo ka.

ilang saglit pa at pakiramdam mo ay mas lumalalim pa siya. wala na ang hyuka na para bang napakalambing. napalitan na ito nang hyuka na parang hinubog mismo nang libog.

tumingala ito dahilan kung bakit napatingin ka sa leeg nito. a few nang ugat nito sa leeg ay lumalabas. napaisip ka tuloy kung anong pakiramdam nito kung sipsipin mo. para bang kulang ito nang hickeys para pagandahin pa lalo.

pinakawalan ni hyuka ang kamay mo at bigla kang inikot. naungol ka pa nang kaya ka niyang paikutin nang hindi nahuhugot ang tite nito sa loob mo. hinawakan niya ulit ang wrists mo na ngayon ay nasa likod mo na.

"sarap hyuka," ungol mo dito. dahilan kung bakit pigla niyang paluin ang pwet mo. kaya naman napalikod ang bewang mo at napalalim pa siya.

hinawakan nang isang kamay ni hyuka ang bewang mo. habang dahan-dahang iniikot ang balakang niya.

"sarap?" asar pa nito sayo.

"fuck! ang sarap mo!" sabi mo dito. buong buo mo siyang nararamdaman sa loob mo. bago siya unti-unting bumabayo.

napapikit ka nang maramdaman mong tinatamaan ni hyuka ang spot mo. ilang saglit pa ay naninikip ka tite niya. inangat ka ni hyuka hawak ang balikat mo. pinupulupot ang mga braso niya na para bang naka yakap lang.

"lalabasan na ko y/n," bulong mo sa kanya. "ready ka na?"

"yes hyuka, let go." sabi mo dito. ilang pagbayo pa mula sa kanya ay nilabasan ka na.

naramdaman mo din ang pagtibok ng tite nito sa loob mo indikasyon na nilabasan talaga siya sa loob mo. hinahalikan pa nito ang balikat mo bago umupo at dala-dala ka niya.

"well, that's fun." sabi mo sa kanya at tumayo na. si hyuka naman ay pinapanood ang tamod niyang dumaloy sa mga binti mo.

"where are you going?" takang tanong nito dahil umiika kang naglalakad palayo sa kanya.

"clean up, wait there." sabi mo sa kanya at pumasok sa cr para umihi at linisin ang sarili mo. pag balik mo na nakabihis na ay nakaupo pa din si hyuka sa sofa na hubo't hubad pa. "here."

"magaaral ka na?" tanong nito habang nililinis ang sarili gamit ang damp na towel na inabot mo. gulat na pinapanood kang magbasa na parang hindi kayo nagkakantutan ilang segundo lang. "guess, hindi kita kinantot nang sapat kung nakakapagisip ka pa."

[markjohnmacs20]

"Ako ang Sumulat at Ikaw ang Pamagat "

Isa, dalawa, tatlo

Ganyan ako kabilis na nahulog sayo

Sa bawat araw na ikay kasama ko

Akoy napamahal na ng todo

Hayaan moko magkwento ng lovestory na kakikiligan mo ng todo

Una, nakilala kita sa di inaasahang pagkakataon

Pagkakataon nung mga panahong nililigawan mo ay hindi ako

Kaibigan kong dati'y minahal mo

Pangalawa, kayo'y nagkalabuan na

At ako'y iyong nilandi na

At ako naman tong si tanga na nagpalandi rin aba

Sa mga pambobola mo'y nabihag na nga

Pangatlo, akoy nabihag na

Di na nakaalis pa

Ang pagkakahulog sayo

Ay mas lalong lumalim pa

Pang apat, tayoy nagmahalan na

Ikaw ay aking sinagot na

Sa araw na yun ako ang babaeng naging pinaka masaya

Masaya dahil ikaw ay nakilala

Panglima, ikaw ang naging kasiyahan

Ang iyong ngiti ay aking naging kayamanan

Ikaw ang naging sandalan

Sa Kasiyahan man o sa kalungkutan

Panganim, uubos ako ng mga letra at gagawa ng ilang pahina

Masambit lang ang pagmamahal sayo sinta

Mga araw na iikot sa mundo nating itinayo

Masasayang ala-ala na tayo mismo ang bubuo

Pang pito, sa relasyon ay di maiiwasan ang tampuhan

Batuhan ng masasakit na salita na tatagos hanggang laman at tatatak sa isipan Mga luhang pupunasan ng panyo

Mga pusong nagdurugo

Pangwalo, lilipas ang sakit

Luluha ng nakapikit

Mga luhang pumapatak, na kahit gano ka katapang di mo kayang pingilan Mga sakit na kahit iwasan ay di ka titigilan

Pangsiyam, gaya ng sinabi ko sa unang bahagi ng tula ko

Ikaw na nagbabasa nito ay kikiligin ng todo

Pero nadala ako ng emosyon ko at nabago ko ata ankwento

Gusto ko lamang ilahad ang nararamdaman ko para sayo

Pangsampo, Matatapos na ang tula at titigil na sa pagbibilang

ititigil na ang pag akda

Ng kwentong aking ginawa

Para sa lalaking binigyan ng pangalan ng diyos na Paul Gabriel Rapiza Hindi sa pagbibilang ng sampo matatapos ang lahat

Dahil bibigkas pa ako ng mga salitang sapat

Para sa pagmamahal mong TAPAT?

Dahil para sakin ikaw lang ang lalaking karapat dapat

Ikaw yung taong ginusto ko

Pero diko inaasahang mamahalin ko ng husto

Sa lahat ng taong nandito kaya kong ipagmalaki na sa buong mundo

Na ikaw, ikaw na nagbabasa nito ngayon ikaw, ikaw na lalaking minamahal at mamahalin ko. Ikaw na magiging tatay ng mga anak ko

Ikaw ang bubuo sa pamilyang pinapangarap ko

Ikaw lang ang gusto ko

Ikaw na nagbigay ng inspirasyon

Dito sa mundong puno ng imahinasyon

At lahat ay may limitasyon

Tayo ang bida sa libro na gagawin nating dalawa

Na kung sakaling maubos man ang pahina

Samahan mo akong punuin ulit ang iba pa

Di ako papayag na itoy matapos pa.

Sa lahat ng tulang ginawa ikaw ang unang pag aalayan ko

Na sa lahat ng taludtod nito

Pagmamahal ko ang binibigkas ko

Malawak man ang aking imahinasyon

Iniisip ko kase na hawak ko ang kamay mo sa paglipas panahon

Dumating man sa oras na ang tadhana na ang kalaban ko

Hahabulin ko ang oras makarating lang sa mundo mo

Di ko hahayaan maging taksil ang kalawakan

Hahabulin ko ang mundo makasabay lang ulit sa pag ikot nito.

Di man mabalik ang dating tayo pero pwede pa tayo mag simula ng bago. Di ko hahayaang maubos ang tinta ng nagsusulat ng kwento nating dalawa. Di ako papayag na magsarado ang libro at matapos ang kwento.

Di man ako perpekto

Atleast ako ay totoo

Ako ang sumulat at ikaw ang pamagat

Para bang ikaw ang pahina at ako ang aklat

Ikaw yung laman at ako naman ang balat

Ikaw yung araw at ako naman yung bulaklak na nag aabang ng iyong pag sikat Ayan ang patunay na laging nakadepende sayo ang kasiyahan ko

Oo, walang ako kung walang ikaw

Asahan mong mananatiling sayo ang pagibig at atensyon ko kahit may makilala akong ibang tao Dahil hinding hindi nila mababago

Ang saya, at tuwa na naramdaman ko ng dumating ka sa buhay ko

Asahan mong ikaw ang siyang laging pamagat

Sa mga tulang aking isusulat.

[01092021]

Jose Felipe Balbuena

1st Semester Activity 1: Speculative Writing

ANO BA NANGYARI SA AKIN KUNG WALANG COVID

Wait ano ba ang COVID bakit sa nagbabasa at nagasulat nito ay

alam kung ano yun paki explain nga sa akin please.Ang COVID ay isang

virus katulad ng HIV ang pinagkaiba lang nila ang HIV ay mabagal ang

pag kalat di gaya sa COVID mas mabilis.Wait tanong ko lang anong mga

nangyari sa akin kaya dyan kung walang COVID?Gusto mo malaman kung ano-ano ginawa mo dito sa walang COVID,

napaka busy mo dito siguro kahit pagod ka dito mawawala yan kasi

naging chapter kuya ka ng kids YEHEY! Wait lang sa sobrang tuwa ko na

spoil ko tuloy. Dahil dyan mag start tayo kung kailan sinabi mo nag

simula ang covid March, nung March wala ka namang masyadong

ginawa kasi nasa school ka pa nun nakapasa ka pa rin naman, “hays buti

naman nakapasa pa rin ako", “hahahahaha ang taas pa rin ng grades

mo tumaas nga eghhh" ayyy sorry sa nag babasa epal kasi yung taga

sulat, balik na tayo sa kwento ko yun na nga nakapasa ka pagkatapos

gusto mo Sana lumipat ng school pero ayaw ng mama mo kaya wala

kang choice sa batasan ka parin mag senior high school wag ka na

malungkot madami naman nangyari masasaya sayo dito. After March

birth month mo May pero bago ka mag birthday sa 21 ay naging taga

turo ka ng mga bata sa Flores de mayo alam kong stress ka doon kasi

madaming bata ang naturuan mo pero sa kahit gaano kapa ka stress ay

nawawala kasi sa mga bata, birthday mo na alam mo na may Flores

pero nag gala ka parin kahit anong iwas mo sa Flores bumalik ka pa din

muntik ka na ngang umiyak kasi binati ka ng mga bata. April na birth

month naman ng ate mo 20 na sya yun lang ngata ang mgandang event

mo sa April. June nag start na ng klase naninibago ka kasi senior high ka

na andami mo naman natutunan habang may klase pero di mo talaga

maiiwasang maging tamad at mag daldal siguro alam mo na yung mganaturo dito kasi dyan ay gr 12 ka parang, medyo wala namang nangyari

sa sa mga klase kasi alam mo na kailangan mo ng scholarship kaya

ginagalingan mo, kaya punta tayo sa november kasi hollowen pumunta

ka sa loob ng filinvest 1 pero di para sayo yung candyna nakuha mo kasi

para sa mga bata na inaalagaan mo pero yung pagod mo ay nabawi kasi

sobrang saya ng mga bata.December lamig pumunta kayo ki tita pero

nakakalungkot kasi pag nandoon kawala kang maawa masyado kasi

mlayo ka sa mga kaibigan mo pero ang dami mo na pamaskohan. New

year nandoon ka parin ang ganda ng view sa taas ang gagand nung

fireworks. Naka pasa ka yehey gr. 12 kana 1 taon na lang college.Yun lang masasabi ko sayo sana kahit di ka nakakalabas masyado

dyan ay masaya ka pa rin may mga mali kang ginawa dito katulad ng

responsibility mo sa simbahan di mo nagawa kasi medyo busy ka din sa

ibang ministry pero gawaing simbahan din naman yung kaso mas

mabigat yung responsibiidad mo doon. Tawagin mo ulit ako pag may

tanong ka, paalam ako sa ibang deminsyon.

 Activity 2 & 3

                                                      -PINOY-

                                           •Ang aking buhay

                                       Noong walang pandemya                                    Ay sobrang sayaNgunit nagbago                                         Naging lungkot ang saya                                                 Buhay ano na!                                                 -BALBUENA-                                                •Dahil sa virus                                            Tayo ay naperwisyo                                   Sa bahay kulong Pagod na ako                                             Kay tagal ng bakuna                                                  Ilang taon pa?                                                        -ADOR-                                                •Itong pandemya,                                            Kinulong ang marami,                                       Wala ng laya.Sigla'y nawala,                                               May limitadong kilos,                                                     Pirmi sa selda.                                                      -MIRANDO-                                                  •Sa paglaganap                                         Ng pandemyang ka'y tagal                                       Mundo'y nagbagoNgiti sa labi                                              Natakpan ng pantakip                                                 Upang proteksyon                                                       -CAFFE-                                     Lahat ng taoNawalan ng trabaho                                          At naghihirap Dahil sa virus                                              Bigla nalang nagbago                                                      Lahat magulo                                                         -ACIDO-                                                     •Virus sa atin                                               Dapat tayo'y lisanin                                        Kay hirap damhinNa ito sa'tin                                               Ay nagtatagal pa rin                                                Ano ang gagawin?                                                       -SUNGA-                                                  •Dahil sa sakit                                           Karamdaman sumakit                                     Sa Diyos lumapit Virus sa Pinas                                               Sino ang magliligtas                                                   Upang tumakas                                                   -PAGATPATAN-                                                  •Ating quarantine                                                Gamitin ng lubusan                                       Huwag sayangin Mga pagsubok                                                  Dagliang matatapos                                                 Sa tulong ng Diyos                                                       -BRIOSO-                                                •Tungkol sa virus                                           Gobyerno ay pagod na,                                        Doctor suko naIlang taon pa                                                Sana'y bumalik na                                                  Sigla ng bansa                                                      -VISTA-                                               •Dugo at pawis                                        Ang naging kabayaran                                     Para sa bayan Saludo ako                                        Sa'ting bagong bayani                                            Mabuhay kayo!nd 3

                                             2ND QUARTER

Activity 1: Love Story (Song)

The invisible man

          Ang mga taong di nakikita, napapansin at nagiisa wag kayo mag alala katulad nyo din ako na nagiisa at gusto na lang mawala, pero sa pagiisa may mga tao talaga kang iinisin ka at sila yung mga taong magiging dahilan na gusto mo pa umusad, pangalan ko nga pala Dave B. Agunsilyo.

 Maliit na background para sa aking buhay 17 na ako at wala na akong tatay namatay sya nung bata pa lang pero nandyan naman si mama para alagaan ako at ng isa kong ate.

 Alice(Mom): Gumising ka na malalate ka na sa school.(sigaw habang nagluluto ng inaumagahan).

 Dave: Nagising pa ako.(Malungkot at naiinis na pagsasalita). Bumaba na ako ng hagdan para kumain at mag ayus dahil papasok nanaman sa school.

Alice(mom): Ingat(sabay kiss sa chicks)

Dave: Bye Ma.

Ako at si mama na lang ang nasa bahay yung dalawa kong ate ay parehong nagtratrabaho na.

Teacher: Good morning Class 1 section 6.

Students: Good Morning sir. David

(Habang nagtuturo ang teacher ay kung ano ano iniisip ni Dave).

Dave(Mind): What if kung ang pasok ay kahit hindi na pumunta sa school pwedeng nasa bahay lang? What if biglang nagkansela ang Klass?

Sa kabilang banda hindi alam ni Dave na tinatawag na sya ng kanyang teacher.

Teacher: Agunsilyo…. AGUNSILYO!....AGUMSILYO!!!!! (Kaya binato na sya ng eraser ng kanyang teacher)

Dave: (Biglang tumayo Kinuha ang bag at napakamot sa ulo) Good Bye sir.

Teacher: Hindi pa tapos ang Klase Agunsilyo lumilipad nanaman ang isip mo ibaba mo yang bag mo at sagutan mo ang number 3.

Dave: ok po sir (Nasagutan nya ito at Tama ang sagot nya)

Teacher: Very good agunsilyo sorry kung nabato kita ng eraser pero next time agunsilyo focus.

Dave: Yes sir.

(After the Class)

Teacher: Agunsilyo maiwan ka muna dito at may kasalanan ka pa sa akin.

Dave: Sorry sir, Di ko na po uulitin.

Teacher: Actually hindi talaga yun yung paguusapan natin mayrong request ang principal sayo mayroong kang tuturuan na mga bagsak mayroon naman kaming iproprovide na scholarship and if your interested you can keep it.

Dave: Papayag naman po ako sir dipende po sa mga tuturuan ko.

Teacher: 3 lang naman sila.

Dave: Nope, Sir you know that I don’t like those person.

Teacher: Please I know that pero they need your help and hindi lang naman sila ang makikinabang Pati ikaw naman.

Dave: Pag iisipan ko sir bibigay ko po yung decision ko bukas.

(Pagkauwi sa bahay dumiretso agad si Dave sa taas)

Dave: Sa dami dami ng tao yung tatlo pang yun ang napili nila para turuan. Sila James,Kenneth and Andrea pa , kahit di na sabihin ni sir yung name kilala ko na Yung tatlong bwisit na yun lalong Lalo na yung mag jowang kenneth and Andrea sila yung dahilan kung bakit ganto ako ngayon eghhh(Dahil sa inis sumigaw na lang si dave).

(Sa kaligtnaan ng sigaw nya ay biglang may sumigaw)

Marriane(Ate): Manahimik ka ngang kupal ka may exam ako bukas.

Dave: Sorry ate.

(Bumababa na lang si dave para uminom ng tubig, pagkakuha nya ng baso at pagkabukas nya ng tubig sa Ref ay bigla nyang nakita ang mga bills ng bahay.)

Dave: OMG!! Ang taas ng mga bills, ma nakita mo na ba tong mga bills natin?

Alice(Mom): Oo nak, ako ng bahala dyan wag ka ag alala mag oot na lang ako sa work.

Dave: Ma nakakuha pala ako ng scholarshipsa school, mag aaprove na lang ako sa principal.

Alice(Mom): Thank you nak.

(Umakyat na agad si Dave at natulog para mag ready sa approval nilang dalawa ng teacher nya)

Dave: Thank God at maaga ako nagising ngayon.

(Pagbaba nya wala pang tao nakita nyang may note ang kanyang mama)

Alice(Mom): Sorry nak mawawala muna ako ng 1 week need ko kasi talagang bayaran ka agad yung mga bills wag ka mag alala di ako papasok ng bar mag whole-day lang muna ako sa work labyu.

Dave: Hayyssss, kung may magagawa lang talaga ako.

(Pumunta na si dave sa kanyang school )

Teacher (sir. David): O Dave ang aga mo ngata at dumiretso ka pa sa office ko ahhh. Tinatangap mo na ba offer ko?

Dave: Yes sir tatangapin ko po yung offer nyo but everytime na magtuturo ako sir dapat po kasama kayo.

Teacher(sir David): Sige susubukan kong pumunta sa klase mo pero baka sandali lang ako doon at may klase pa ako.

Dave: Yes sir, bye na po pala sir may klase pa po pala ako Kay maam Sheryl para sa p.e .

Teacher (sir. David): Sige na see you after class.

Dave: bye po sir

(After class)

Dave: I just pretend that I’m strong.

Teacher(sir. David): pasok ka na sa klase mo sir. Dave

Dave: Yes sir.

(Pagbukas nya ng pintuan nakita nya agad ang mag jowang sila kenneth at Andrea na maglalandian at si James naman ay nagcecellphone naman)

Kenneth and Andrea: Long time no see salot .

James: Long time no see, why don’t you read the blackboard.

(Nakasulat ng malaki sa blackboard ay SALOT)

Dave: all the three of you are going through some hard time with this salot.

(Sa buong Buwan pinauirapan nila si dave na magturo pero naging matatag sya at hindi sya tumigil sa pagtuturo hanggang sa nakuha nya na ang atensyon nila nagkaroon silang apat ng magandang friendship hanggang sa patagal ng patagal ang pagtuturuan nila ay pataas naman ng pataas ang grade nila)

Dave : Ok guys, dahil halos lahat naman na hindi nyo maintindihan magkaroon Kaya tayo ng open forum sa isa’t isa.

Andrea,Kenneth and james: sige sir.

Dave: Ako muna. Andrea bakit di mo kayang sabihin Kay Kenneth na mas mahal mo si James?

Andrea: uhmm… s-sir. Actually matagal ng alam ni kenneth na mas gusto ko si James.

Kenneth: Actually Dave ikaw talaga ang gusto ko, sorry sa nagawa ko alam kong masakit para sayo na ipakita ko yung video nating dalawa naghahalikan nagawa ko lang naman yun sir kasi.. kasi mayroong nag bayad sa akin na gawin yun.

Dave: OMG all this time, alam mo bang dahil sa video yun naira buong buhay ko!!

James: Sir sorry na sir

Dave: Matagal ko na kayong pinatawad but Kenneth lahat ng pinagsamahan natin OMG.

Andrea: Nabaon po kasi ng utang ang family ni Kenneth and that was just only way to pay out the debt that his family have.

Kenneth: I will make it sure na ibabalik ko ang trust ko sayo.

(After 1 yr)

Dave: Babe andito na sila Andrea at James.

Kenneth: Sige babe wait lang.

        Pagpapatawad alam kong mahirap pero kapag lumipas na ang panahon magkakaroon ka ng lakas ng loob para patawarin ang isang tao.

 Made by : Jose Felipe B. Balbuena

Sorry sir lumagpas at late medyo po nahirapan po kasi ako magsulat ulit.

Activity 3: Historical Fiction

[honoredsage]

Quarantine (Part 90)

Day 630 ng quarantine.

Sa mga sandali na tinatype ko ‘to, mayroong nang naitalang 2,834,775 na kaso ng COVID-19 sa Pilipinas, kung saan 603 ang mga bagong naitalang kaso. 49,386 na ang mga namatay at 2,771,536 ang mga gumaling.

Hindi ko sigurado kung anong mga naging balita ngayon. Ang alam ko lang marami pa ring usap-usapan sa tungkol sa Omicron variant at pwede nang mag-avail ng booster shots.

This has been a tough week. O di ba, English agad ang bungad kaya alam mong malungkot pa rin ako. Sobrang hassle pa nyan na nung Miyerkules, isipin mo, medyo nakikipagtalo pa ako sa boss ko sa group chat namin sa Viber. Tapos nagsend ako ng screenshot ng lumang usapan namin kasi may tinatanong sya. Eh ako tong si bobo na napindot rin yung katabing picture na selfie ko. Mas malala, nagpanic ako at ang napindot ko pa ay "delete for myself" kaya di ko na sya na unsent. Galit ng boss ko eh, ano raw konek ng picture ko sa usapan namin. Syempre wala naman akong nagawa kundi mag-sorry nang malala.

Sobrang badtrip pero laptrip din. My life is a meme.

Pero ayun nga, malungkot pa rin tong linggo na to. Nung Miyerkules na yun, hindi lang yan yung masamang nangyari sakin. Basta, may message akong nabasa na bigla na lang nagpanting tenga ko. At malamang, malungkot pa rin ako sa susunod na mga linggo.

Naisip ko lang din na, kasi nakita ko kanina na 20 araw na lang ay Pasko na, ang hirap lang kasi eto, magpa-Pasko. Wala naman akong problemang makitang masaya ang ibang mga tao, at masaya naman ako para sa kanila. Masakit lang kasi di mo maramdaman yun para sa sarili mo. Tipong, "Buti pa sila.", "Paano naman ako?", at ang sikat sa mga chikiting na "Naol". Ayun, hindi maganda pero minsan di mo maiwasan hindi maawa sa sarili mo, kahit na sa totoo naman walang kaawa-awa sa kalagayan mo.

Patuloy pa rin ang samu't-saring mga tanong na hindi ko alam kung nais kong masagot. Parehong mga tanong ko sa kanya at tanong ko sa sarili ko. "Naiisip nya rin kaya ako kahit papaano?", "Bakit ba ganito yung nararamdaman ko?", "May hinanakit ba sya sa'kin?", "Ano bang plano kong gawin?", "Nagbago ba at magbabago ba ang tingin nya sa'kin?", "Makaka-recover pa ba ako? (courtesy of Angelica Panganiban in That Thing Called Tadhana)"

Ang hirap lang din kasi gusto mo syang kausapin. Ang dami ko gusto sanang i-send na memes, mga jokes, walang kwentang mga chika, usapan sa politika ganyan. Pero alam mo rin sa sarili mo na malamang sa malamang, mas mabuting umiwas muna kahit papaano. Sooner or later naman, I'll have to interact with her dahil ng trabaho; pero kung makakaiwas muna sa walang kabuluhang usapan, sa tingin ko mas makakabuti munang dumistansya kahit mahirap, kahit gusto kong lumapit.

Wala ring hinto ang pag-iisip ng mga sitwasyong nagbibigay at pumapatay ng pag-asa. May mga sitwasyong tuwing naiisip ko, para talagang binubugbog yung pagkatao ko. Tipong sinasakal ka habang pinapaalala sayo kung gaano ka kahina at walang laban. May mga sitwasyong din naman naiisip ko na sana mangyari na tuwing naiisip ko, parang ang sarap lumaban. Pero alam ko naman sa sarili ko na mas makatotohanan yung una.

Sa dulo ng lahat ng ito, wala rin naman akong magagawa kasi patuloy naman ang agos ng buhay. Ang tanging magagawa ko na lang ay magpadaloy habang pinagbubuti ang sinasakyan kong bangka at ang layag nito para naman di ako lumubong nang tuluyan.

Maraming salamat sa mga kaibigan kong sinasamahan ako ngayon, alam man ang problema ko o hindi. Sana masarap lagi ulam nyo. Pansin ko naging coping mechanism ko ngayon ang chumika sa mga kaibigan ko eh.

Dadating yung araw na matatawa na lang ako kapag binalikan ko tong kadramahan na to. You're welcome na lang sa mga nagbabasa neto. Kahit papaano may taga-supply kayo ng walang kwentang kadramahan para di na kayo ang mag-hirap.

Muli, dasal ko na sana ay matapos na ito sa pinakamadaling panahon.

[tatskistuff-blog]

Title: NICA

Author : Me

Genre: Horror/Fiction/Fantasy/thriller

"St Michael the Archangel Prayer In Latin n proelio, contra nequitiam et insidias diaboli esto praesidium. Imperet illi Deus, supplices deprecamur: tuque, Princeps militiae caelestis, in virtute Dei, in infernum detrude satanam aliosque spiritus malignos, qui ad perditionem animarum pervagantur in mundo. Amen."

Part 1

Byernes na sa wakas pahinga nnamn. Masaya akong nagpapaalam habang papalayo sa aking mga kaklase.

dahil, nandiyan na si Papa para akoy sunduin.

Habang nag mamaneho

ang aking ama, ako nmnay kumakain ng Banana-Q. Binili niya ito bago niya ako sinundo sa eskuwelahan. Medyo mainit init pa nung aking hawakan.

Papa: "Dumaan muna tayo sa Hardware ha! at may bibilhin lang ako."

Ako: Opo papa ( habang ngumungaya)

Biglang bumagsak ng malakas ang ulan nung nasa harap na kami ng Hardware. kaya mabilis na lumabas si papa ng sasakyan, habang ako naman ay naka upo lang at tinatapos ko ang aking kinakain.

Agad agad namang bumalik si Papa dala dala ang kanyang mga pinamili.

Maya mayay napakamot sa ulo nung makita niyang nagsisimula na bumagal ang takbo ng mga sasakyan.

Papa:"heto na, nagsisimula na ang traffic, sana makauwi tayo ng maaga."( sabay halik sa aking nuo)

Sa lakas ng ulan halos hindi mo na makita ang daan.

Nabigla kami nung may parang nabundol ang sasakyan.

Papa: "ano yun!?"lumabas agad si papa. Tiningnan niya ang harap ng sasakyan. Napasilip din ako sa bintana. Nakita nmin na may batang patayo na may daladalang basket.

Tinatawag siya ni Papa at tinatanong kung nasaktan ba siya. Pro tumakbong papalayo ang batang lalaki. Nakakapagtaka bakit hindi man lang siya nasaktan. Eh parang ang lakas nung pagkakabundol sa kanya.

Halos alas otso na ng gabi nung nakarating kami sa bahay. Sinalubong namn kami ni mama na may dalang payong.

Mama: " bilisan niyo mag punas at mag palit at tayoy kakain na." (sabi ni mama habang nag hahanda ng lamesa kasama aking mga tiyahin.

Habang nagbibihis ako napansin kong may dugo ang aking daliri.

Ako: "ano ba yan!

Sumabit yata sa singsing ko.

Pamana pa sa akin ni Lola ang sing sing. Naalala ko sinabi sa akin ni lola wag na wag ko daw tatanggalin ang singsing sa daliri ko.

" kaya Nica maliit na sugat lang yan." (binubulong ko sa sarili ko

Hinugasan ko ito at nilagyan ng ointment. At bumaba para kumain.

Madami kami sa bahay, kasama nmin ang mga kapatid ni papa at syempre si Lola at si Lolo.

Ang sarap ng ulam! Paboritong kong sinigang na baboy. Sabay sabay kami lahat kumakain. At madalas si Papa ang nag dadasal para sa lahat.

Habang silay abala sa pag uusap ako namay napasilip sa labas.

Uncle Doy: "ang lakas ng hangin, isara mo na yang bintana."

Parang may bagyo. Sa sobrang lakas ng hangin nabali ung isang puno ng niyog sa tapat ng bahay.

Mama: "Akyat ka na sa taas, pahinga ka na."

Ako: Mama pwede ko ba tapusin muna ung aking binabasang libro bago ako matulog?

Mama: "o sige basta wag ka masyadong mag puyat ha!"

Habang akoy nakatalukbong ng kumot may hawak akong flaslight binabasa ko ang aking libro. Napaisip ako ano na kaya ang nagyari dun sa batang nabundol ng sasakyan kanina?

Habang nagbabasa ako ng libro hindi ko namalayan nakatulog na pala ako.

Kinabukasan...

pag gising ko, sobrang liwanag halos hindi ko maibuka ang aking mga mata. Kaya tinakpan ko ng aking mga kamay ang liwanag na nakakasilaw habang akoy bumabangon sa kama.

Saan ako?

Tila nasa ibang bahay ako.

Hinayhinay kong binuksan ang pintuan. walang tao?.. At sobrang tahimik halos marinig ko na ang sarili kong hinninga.

Saan na sila at kaninong bahay ito?

Part 2

Parang sa panahon pa ng mga kastila ginawa ang bahay na ito. Ang laki ng mga bintana at gawa sa magandang klaseng kahoy. Ang sahig namay gawa marmol

"pano ako napunta sa bahay na ito?"

May nakita akong larawan ng dalawang babae. Parehong maganda. Ngunit may punit ito sa gitna. Sa tabi ng larawan may isang kahon na may mga larawan ng bituin na nasa gitna ng pabilog na guhit. May narinig akong kaluskus, sa gulat ko na sagi ko ang kahon at na laglag ito sa sahig. Ang daming patay na dahon. Pinulot ko agad ang mga larawan at ibinalik sa kahon. Pagakatapos ay inikut ko ang buong bahay. Ang daming silid. pro, walang tao.

Natatakot na ako. Bakit ako nandito?

D ko na mapigilan umiyak. Gusto ko nang umuwi. Asan na sila mama at papa?

Umupo nalang ako sa gilid sa takot at kaba. Madami akong tanong na hindi ko masagot. Pro nag dasal ako naway gabayan ako ng panginoon. Naalala ko ang aking singsing.

Ang sing sing na gawa sa ginto at may cruz na gawa sa diyamante.

Ako: "Diyos ko, wag mo po ako pabayaan."

May ingay sa labas parang may kumakanta. Agad agad akong tumayo para puntahan ung ingay na aking naririnig.

Parang nanggagaling sa hardin.

Nung palapit na ako sa kinaruruonan ng ingay. Hinay hinay akong nag tago sa isang malaking puno sa harap ng hardin. Nung aking tiningnan nakita ko isang grupo ng mga tao na para bang may binubulong sa hangin. Ibang salita ang gamit habang nakatayo at naka tingin sa lupa.

Paulit ulit nilang sinasabin ang mga salitang "ut vocant vobis Baal"

Ano ito? Ano ang iBig sabihin ng mga salitang un

Lalo akong natakot pro nilalakasan ko ang aking loob. Gusto ko lumapit sa kanila.

Nakaupo lang ako sa may puno inaantay ko silang matapos. Para akoy makapag tanong. Ngunit dalawang oras na ang nakalipas hindi parin sila gumagalaw sa kanilang kinatatayuan.

Tumayo na ako at lalapit na sana sa kanila pro may biglang humila ng kamay ko. Isang batang lalake hinihila niya ako papasok sa loob ng bahay

Nagulat ako. Sino itong batang ito.

Ako:sino ka? Anong gnagawa mo?

Bitawan mo ako!

Lucas: ako si Lucas makinig ka sa akin wag ka maingay sumama ka nalang ... Delikado dito.

Ako: bakit delikado? San ba tayo? ( naiyak na ako sa takot )

Lucas: halika na sumama ka na ipapaliwanag ko sayo sa loob.

Pumasok na agad kami sa loob ng bahay. Sa pag mamadali naitulak ko ng malakas ung pinto. Hinila ako ni lucas at tinakpan ang bibig ko habang na sa likod ng pinto.

Narinig ko may gumagalaw sa labas ng bahay at parang may umiiyak.

Nung tumahimik na binitawan niya ako.

Ako: Lucas san ba tayo? Sino yung mga tao sa labas? At bakit nandito ako?

Lucas: "Yung mga tao sa labas ay isang kulto, na sinumpa ng isang makapangyarihan na mangkukulam.

Kumakain sila ng tao."

Ako: huh?! (d ko mapigilan ang luha ko sa pag tulo) ayoko na dito! Gusto ko na umuwi.

Lucas: " hindi ka pa makakauwi. Kelangan natin tulungan ang mga Aglao."

Ako: "anong aglao? At bakit kelangan natin sila tulungan?"

Lucas: "Aglao ang tawag sa kulto nila.

At kaya ka nga nandito para tulungan sila."

Ako: "pano nangyari un?"

Lucas: "ah basta maya ko na ipapaliwanag. Ang dapat mo malaman ngyun ay natutulog sila sa araw. Sa gabi sila naghahanap ng makakain .kaya mag tago muna tayo dito antayin natin ang pag sikat ng araw."

Ako: "bakit mo ako tinutulungan? Sino ka?"

Lucas: "hindi ko rin alam... Baka malalaman din natin pag natulungan na natin ang mga Aglao. Matulog na muna tayo."

Nagtago kami sa ilalim ng hagdanan.

Duon may isang silid na taguan ng mga lumang libro. Napaisip parang pamilyar ang muka ni Lucas. Parang nakita ko na siya dati. Parang kahawig niya yung batang nabundol ng sasakyan ni Papa.

Pro imposible.

Pro kahit hindi ko kilala si Lucas dahil sa takot ko tumabi ako sa kanya sa pag tulog.

Lucas: "sa makalawa hahanapin natin ung mangkukulam. Pahinga ka na muna.

Part 3

Pag gising ko wala na si Lucas sa tabi ko. Kinakabahan ako baka iniwan niya nalang ako bigla. Ano na ang gagawin ako kung ako lang mag isa. Pano ko matutulungan ang kultong sinasabi ni Lucas.

Lucas: " nagugutom ka na ba?"

Ako: nakakagulat ka nmn . Akala ko iniwan mo na ako.

Pro naririnig ko ang tiyan ko mukang gutom na talaga ako."

Lucas: "hindi kita pwedeng iwan. Ito kumain ka na. May nakita akong sardinas sa kusina. Kaya lang d ko maluto ...(natahimik at sabay ngiti)

Hindi kasi ako marunong magluto."

Ako: "hindi ko alam kung tatawa ba ako o iiyak. Natatakot ako sa kung ano sasalubong sa atin sa pag akyat sa Bundok!"

Lucas: "wag ka mag alala. Hahanapin natin yung mangkukulam."

"Matutulungan niya tayo."

Ako: eh pano kung galit parin siya sa mga taong yun?

Lucas: "kelangan niyang mag patawad para narin sa ikatatahimik ng kaluluwa ng kanyang anak."

Umupo ako sa harap ni Lucas sa isang gilid ng silid. Nag sindi ulit siya ng kandila.

Ako: "Gusto ko malaman kung anong nangyari sa mga aglao at kung pano sila sinumpa?"

Lucas: "Si Mercedes ang may ari ng bahay na ito. Siya din ang leader ng Kultong Aglao."

Ako: huh! Sila ba yung nasa labas ng bahay?

Lucas: " Oo, kasama si Mercedes sa sinumpa." Dati si Mercedes at si Lumen ay matalik na magkaibigan. ngunit nagalit si Mercedes kay Lumen.

Dahil, hindi nito nagamot ang kanyang anak sa pag kakakulam.

Namatay ang anak ni Mercedes hindi kinaya ang kulam na gnawa sa kanya ni Wakan.

Sa galit ni Mercedes tinipun niya ang kanyang mga alagad at kinuha nila ang nag iiisa ding anak ni Lumen. Inalay nila ito sa kanilang panginuon, na si Baal

Nagwala sa galit si Lumen.

para mas makaganti, kelangan niyang maging mas makapangyarihan. hinanap niya at pinaslang ang mangkukulam na si Wakan.

Kaya, napunta sa kanya ang itim na kapangyarihan.

Sumogod si Lumen, sa lugar kung saan nag sasama sama ang kultong Aglao.

Nag bitaw ng salita si Lumen.

"ut malediceret tibi!"

Pagkatapos niyang masabi ang mga salita umuwi ito sa kanyang tahanan. Hiniwa niya ang leeg ng manok at pinatulo sa ginuhit niyang bilog na may mga larawan at gamit ng mga kasapi sa "Aglao."

Ang lakas ng hangin nung mga oras na un habang nag dasasal si Lumen.

Napatayo si Mercedes. Bigla siyang nakaramdam ng init sa katawan at biglang sumakit ang tiyan.

Nakita niyang ganun din ang nangyayari sa kanyang mga kasamahan. Unti unti naglabasan ang kanyang mga ugat sa kamay. Sumakit ang ulo niya na parang mabibiyak pati ang kanyang panga parang halos matanggal sa sa sakit. Nagtaka siya, bakit biglang may dugo ang kanyang labi? Nung hinawakan niya ito nakapa niya ang kanyang ngipin...

"Anong nangyayari sa atin?"

"bakit may pangil ako?"

umiyak si Mercedes. Sinisigaw ang pangalan ni Lumen sa hangin.

"Lumen!" "Anong ginawa mo!"

Simula nuon ang kultong Aglao mas lalong kinatatakutan dahil kumakain na sila ng tao.

Ako: "pano natin sila matutulungan?eh mas malakas sila sa atin."

Lucas: "bukas aakayat tayo sa bundok hahanapin natin ang kuweba kung san nag tatago si Lumen.

Nag handa nang magagamit sa aming pag lakbay si Lucas.

Nakita ko meron siyang isang mahabang kahoy at pinatulis niya ang dulo nito gamit ang kanyang kutsilyo.

Meron din siyang lubid.

At mga dahon na nakabalot sa maliit na panyo.

Ako: para saan yang mga dahon nayan?

Napatingin sa akin si lucas tila bang nahihiya siyang sabihin sa akin ang sagot.

Lucas: ahh Pag nag kasugat tayo eh mabisa; siyang pang gamot.

Habang nilalagay niya ito sa loob ng kanyang bag may bote siyang mabilis na itinago sa bulsa niya .

Ako: para saan yang nasa bote?

Lucas: "wala yan!"

Ano kaya yun? Bakit hindi niya masabi sa akin kung ano yun..

Lucas: "lika na mag pahinga na tayo kelangan makaalis tayo ng maaga."

PART 4

"Because he loves me,” says the Lord,

“I will rescue him;

I will protect him, for he acknowledges my name.

Psalm 91:14

Lucas: " Nica, gumising ka na kelangan natin makaalis ng maaga.

Inaasahan ko na pag gising ko, nasa bahay na ako. Hindi pala, siguro nga kelangan ko talagang tapusin ang misyon na ito. Baka ito yung sinasabi sa akin ni lola nung nabubuhay pa siya.

Na darating ang araw na susubukan ang aking pananampalataya.

Inabut ni lucas ang isang set ng mga damit.

Lucas: " kelangan mo na yatang magpalit." sinabi niya ito habang nakangiti.

Hindi ko pinansin ang kanyang ngiti. Sa hiya ko. Dahil halos dalawang araw ko na suot itong pajamas ko.

Ako: "kanino galing ito." habang sinusukat ko ang mga ito.

Lucas: "huwag mo na itanong!" importante may masusuot ka. Baka pati lamok umiwas sayo."

Nagpunta na ako sa banyo para maligo at mag bihis. Napabahing ako sa amoy ng mga damit. parang ang tagal na talagang nakatago sa kaban.

Pag labas ko ng banyo inayos ko namn ang aking buhok.

Ako: "Lucas sa tingin ko kelangan ko din ng sandata. Para kahit magkahiwalay man tayo eh may magagamit man lang ako."

Inaantay ko ang sagot ni lucas pero pag lingon ko. Nakita ko na parang gulat na gulat ito. Na parang natulala.

Ako: "may nasabi ba akong mali?"

Lucas: " aahh , wala naman! Nagulat lang ako may marka ka pala diyan sa likod ng leeg mo?"

"ahm, pano ka nagkarun niyan?"

Ako din ay nabigla dahil nalimutan ko na na may marka ako sa likod ng aking leeg. Ito ay ang tatak ni San Miguel Arkanghel. Ako: " Ngayun ko lang din naalala."

Pitong taong gulang ako nung ginawa ito ni Father Sebastian. Matalik siya na kaibigan ni lola. Madalas nasa bahay yun na parang pamilya nadin namin."

"Matagal ko na din hindi nakikita si father simula nuong namatay si Lola. Naalala ko lagi niya ako binabasahan ng libro tungkol sa mga anghel at mga kapangyarihan nito."

At ang lagi daw nakabantay sa akin ay si San Miguel Arkanghel.

Lucas: " Naniniwala ka naman?"

Napansin kong parang pinagpapawisan si lucas at parang balisa.

Ako: "Lucas? Okey ka lang bah?

Lucas: "Sagutin mo ang tanung ko!"

" Dahil kung naniniwala ka nga. Bakit, tayo nasa ganitong sitwasyon?"

Ako: "Oo, naniniwala ako!" " kahit ano pang mangyari at kahit saan tayo mapadpad. Alam ko na may mga Anghel na nakabantay sa atin na sugo ng Diyos.

Tumayo si Lucas sa pagkakaupo bitbit ang kanyang mga gamit.

Lucas: "halika na ,at baka gabihin pa tayo sa daan."

Hindi ko na muna pinansin ang kanyang reaksyon. Alam ko maliliwanagan din siya.

Samantala sa paglabas namin sa bakuran ni Mercedez nakaramdam ako ng ginaw. Ngyun ko lang naramdaman ang hangin at ngyun lang din ako nakakita ng mga puno at mga halaman.

Bakit nga kaya puto patay ang mga halaman sa loob ng bakuran? At parang walang hangin. Pero, hindi ko na tinanong si Lucas tungkol dito dahil alam ko naiinis parin ito.

Lucas: "kakailanganin mo itong kahoy sa pagakyat natin sa bundok."

"nilagyan ko na din yan ng lubid para pwede mong isabit sa likuran mo."