#paleis op de dam

[killem-all-if-they-wont-eat-cake]

Paleis op de Dam

Photo by Me

[livesunique]

Koninklijk Paleis van Amsterdam, the Netherlands,

Credit: Diego Delso

[dutchjan]

March 31, 2023

[ewa-safi]

Royal palace, Amsterdam.

[victorysp]

Eerste blik op Amalia: Prinses komt aan bij Paleis op de Dam voor staats...

[eopederson]

Koninklijk paleis op de Dam, Amsterdam, 1977.

[laurimoon3]

📍Amsterdam, Paleis op de Dam (Königspalast aus dem Goldenen Zeitalter🏰✨🤍

[rotterdamvanalles]

Winkelcentrum Jacob van Campenplein in het Lage Land, 1967.

Jacob van Campen (Haarlem, 2 februari 1596 – Amersfoort, 13 september 1657) was een Nederlandse architect en kunstenaar uit de Gouden Eeuw.

Jacob van Campen stamde uit een welgestelde adellijke familie en bracht zijn jeugd door in zijn geboortestad Haarlem. Van Campen was Heer van Randenbroek, en ging, vooral bij wijze van tijdverdrijf, schilderen. In 1614 werd hij lid van het Sint-Lucasgilde. Na een verblijf in Italië van 1617 tot 1624 keerde hij terug naar Nederland, waar hij de ideeën van Andrea Palladio, Vincenzo Scamozzi en de klassieke architectuur van Vitruvius combineerde met de inheemse baksteenbouw. Het resultaat was het Hollands classicisme, een bouwstijl die behalve in Nederland ook internationaal van invloed was. Van Campen was bevriend met Constantijn Huygens, samen ontwierpen ze zijn nieuwe huis. Op Johan Maurits van Nassau-Siegen, de ontwerper van de De Kleefse tuinen en de Grote Keurvorst in Berlijn had Van Campen zelfs na zijn dood veel invloed. Frederik Willem van Brandenburg wenste koste wat het kost een boek door Van Campen geschreven te bezitten. Het stadhuis en het stadspaleis in Potsdam zijn op de ideeën van Van Campen gebaseerd.

Van Campen werkte zowel als architect, kunstschilder en ontwerper van decoratie-programma’s, zoals voor het kerkorgel in Alkmaar. Zijn kunst had tegelijk ook een invloed op de beeldhouwkunst. Bij zijn werken werd hij geassisteerd door Pieter Post, Daniël Stalpaert, Matthias Withoos, Philips Vingboons, Artus Quellinus, Tielman van Gameren en Rombout Verhulst. Mogelijk werkte hij ook samen met Albert Eckhout.

Tijdens de bouw van het Amsterdamse stadhuis, het tegenwoordige Paleis op de Dam, woonde Van Campen in het duurste logement in de Kalverstraat en zijn verteringen waren navenant. In 1654 is Van Campen met ruzie vertrokken, waarschijnlijk in verband met het ontwerp van de tongewelven. Stalpaert won en beëindigde het project - naar verluidt - met minder fraaie oplossingen.

Na een lange loopbaan, overleed Jacob van Campen in 1657 bij Amersfoort op de buitenplaats Randenbroek, dat hij had geërfd van zijn moeder. Het was door hemzelf verbouwd en door Caesar van Everdingen gedecoreerd. Van Campen is nooit getrouwd geweest, maar had wel een zoon, Alexander Van Campen, die zich later, na de erfenis, vestigde in Bloemendaal / Haarlem, waar de rest van de familie is geboren en getogen.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

[davorkuhelj]

The Royal Palace of Amsterdam, Netherlands (opposite side of the palace to the Dam square)

The Royal Palace of Amsterdam in Amsterdam (Dutch: Koninklijk Paleis van Amsterdam or Paleis op de Dam) is one of three palaces in the Netherlands which are at the disposal of the monarch by Act of Parliament. It is situated on the west side of Dam Square in the centre of Amsterdam, opposite the War Memorial and next to the Nieuwe Kerk.

The palace was built as a city hall during the Dutch Golden Age in the 17th century. The building became the royal palace of King Louis Napoleon and later of the Dutch Royal House.

#amsterdam #netherlands #holland #travel #amsterdamcity #nederland #photography #ita #sky #vintagebuilding #brickbuilding #dutch #instagood #royalpalace #thenetherlands #art #amsterdamlife #arhitecture #citylife #amsterdamworld #travelphotography #photooftheday #visitamsterdam #travelphotography #traveling #travelgram #traveltheworld #traveler #royalpalaceamsterdam #royalty

View this post on Instagram

A post shared by Davor Kuhelj (@davorkuhelj)

[amsterdaminpictures]

The Royal Palace on the Dam in Amsterdam during the Tulpfestival

[truebluejuniper]

atlas and the weight of the world

[livesunique]

Paleis op de dam, Amsterdam, The Netherlands

[dutchjan]

December 14, 2021

[street-photography-amsterdam]

Amsterdam, de Dam / Dam Square, building the funfair, (10/12/17 20:17:43).

All rights reserved. Please only reblog this post complete with caption, information and credits. Don’t reblog to NSFW / 18+ blogs.

[pinkedamsterdam]

Nieuwezijds Voorburgwal, Amsterdam. Paleis op de Dam. August 2017.

[yasmijn]

1. Ikan di tengah taman

Samu sama sekali tidak menoleh ke arahnya. Dari lantai bawah, mata Mar terus mengikuti gerak-geriknya. Samu meletakkan jaket, syal, dan jam tangan di dalam baki. Mengeluarkan laptop, ipad, dan ponsel dari ranselnya, lalu ditata dengan rapi di baki selanjutnya. Kantong belanjaan dari Museum Van Gogh. Berjalan melewati security scan sampai petugas mengangguk dan mempersilahkan untuk mengambil kembali barang-barang miliknya. Antrian kali ini cukup lengang, dan tak sampai dua menit Samu sudah ada di sisi lain, kembali merapikan semua barangnya satu-persatu. Lalu punggungnya menghilang di balik sekat kaca. 

Mar menghela napas. Jadi begini akhirnya. Menyedihkan.

Tidak sampai dua jam yang lalu mereka masih duduk di dalam Intercity menuju Schiphol. 38 menit perjalanan dari Delft ke bandara yang tidak diisi pembicaraan apapun. Samu memalingkan wajahnya ke luar jendela, sedangkan mata Mar terpaku di pemandangan aneh yang menjadi suatu kewajaran selama 10 hari ke belakang: tangannya dan Samu yang saling bertaut. Saat mereka menelusuri display berbagai ruangan di Ikea. Saat melewati kerumunan manusia di Zaterdagmarkt. Saat mereka melewati deretan lukisan ekspresionis di koridor Museum Stedelijk dan mengagumi kilau berlian Banjarmasin di Rijksmuseum. Saat ia menyeka air matanya di depan instalasi Dossier Indië di Wereldmuseum.

“Bye, Mara. Terima kasih banyak.” Itu kalimat pertama, dan satu-satunya, yang keluar dari mulut Samu selama mereka di bandara. Terdengar luar biasa formal dan dingin. Berjarak. Lalu ia melepaskan genggaman tangannya. Mar bergeming. Apa yang harus dia sampaikan. Maaf? 

Cukupkah itu?

***

Dua puluh lima menit kemudian, kereta berhenti di Amsterdam Centraal. Mar turun di peron yang dipenuhi manusia - warga lokal dan turis yang mungkin sama banyak jumlahnya. Sekarang masih pukul 2 siang dan cuaca cerah meskipun masih agak dingin. 

Ia tidak ingin langsung pulang ke rumah. 

Ada terlalu banyak yang dia pikirkan dan Mar perlu waktu untuk menyortir isi kepalanya. Dan tidak ada yang lebih cocok daripada keramaian ibukota yang selalu membuatnya senewen. 

***

Mar menyusuri Damrak yang sibuk. Turis keluar-masuk De Bijenkorf dengan paperbag brand-brand mewah di kedua tangan, turis yang berseliweran di jalan dengan seporsi kentang Manneken Pis di tangan (overrated, komentar Mar), turis yang mengantri di depan Madam Tussauds, turis yang bergantian berfoto di depan Koninklijk Paleis op de Dam. Banner dilarang mengkonsumsi alkohol di ruang publik. Polisi yang berpatroli. Demonstrasi para penganut Falun Gong di Dam Square. Tiap menghabiskan waktu di area turistik Amsterdam, rasanya Mar paham betul arti dari frasa organized chaos. 

Baterai ponselnya habis, dan Mar memutuskan bahwa ia akan menelusuri jalanan Amsterdam sampai salah satu dari dua hal ini terjadi: isi kepalanya yang sudah lebih rapi, atau kakinya yang lelah. Tadi malam Mar dan Samu sudah sama-sama setuju bahwa mereka memang tidak bisa lagi berteman. Keputusan tegas yang harus diambil karena bagi Mar, hanya ada hitam dan putih. Sepuluh hari kemarin sudah jauh lebih dari cukup untuk berkompromi. Setidaknya, itulah yang berulang kali ia tegaskan pada dirinya sendiri. 

Vondelpark. Sudah hampir setahun di Belanda tapi ini baru kali keduanya ia menjejakkan kakinya di taman ini. Mar berdiri di depan patung karya Picasso. Kali pertamanya adalah 6 hari yang lalu, berdua dengan Samu dan sekotak Gangnam chicken. “Kenapa ada ikan di tengah taman gini? Kayanya lebih cocok ditaro di kolam, deh.” Begitu komentar Samu. “Ini bukan ikan, tau, tapi burung. Ini sayap, dan ini cakarnya.” Mar menunjuk dengan tangan kanan. “Oh. Kirain flatfish.” Samu memiringkan kepalanya lalu mengangguk-angguk. 

Warga lokal tetap memanggilnya The Fish. Padahal ia adalah burung dari batu setinggi 8 meter yang berdiri di tengah taman kota. Mar memandangi patung itu lekat-lekat. Yang ambigu memang selalu membuatnya bingung. 

Kakinya sudah mulai pegal tapi isi kepalanya makin kusut.