#pagnanais

[maykatha]

a speck of dust. thats what we are all, arent we? a speck of dust that holds so much. that speaks so little about what really envelopes us. about what really resides in our bodies. we are all just a speck of dust, arent we? but arent we all holds so much, just like any other universe? arent we all just a culmination of thousands of tiny bits of life? a body filled with blood, tears, sweat, love, and lust. kindness, selfishness, goodness, sweet dreams, scary nights, and longing layers? arent we all just a cumulation of highs and lows, hurts and joy, light and ill-lit rooms that doom us. a push of pull of tragedy and trauma, push and pull of such emotions we hardly ever actuate—and if we did, we are slowly consumed by guilt and shame. a speck of dust. ha! a speck of fucking dust. just a speck of dust, and yet we are all begging to be held right and tight. to be loved so dearly that one can hear thy hearts near, it is beating just for me. just for me. just a speck of dust that is mesmerized by the dusk, often amazed by its ever-changing, uncertain beauty. always in awe by it all. a speck of dust that questions the feeling of being collated to such dusk. such dusk that is never the same, ever-evolving, multitude of colors, rises and falls. and yet! still loved. still seen. still felt. still exists in every phase of your life. still exists in every place of you. can you, my little sweet lover, my beloved bastard, see this dust as dusk?

just a speck of dust, no? yes i am just a speck of dust. just all here, all along. all over you, all over you.

—emmanuel.

[mintbnny]

Sinusubukan sa Lamig ❄️

Doon sa Norway sa kaniyang gabing madilim at malamig na klimang punong-puno ng niyebe, maikli ang mga araw sa itaas ng Arctic Circle. Sa kabaligtaran na man, mahaba ang mga gabi, sumasayaw ang mga ilaw galing sa Aurora Borealis buong gabi. Humahampas sa iyo ang malamig na hangin, papamlayin ang mga pandama mo kagaya sa mga kasulatan sa buhangin na nawawala sa pagdating ng mga alon. Natatakpan ng mga pine ang mga higanteng bundok na nakatayong matayog sa puting background; pakiramdam mo maliit ka laban dito. Nababalot ang mga sigaw mo sa kaguluhan ng niyebe at hamog ng yelo, paano ka maririnig ng sinuman kung nasa magagandang tanawin ng Taiga? Ano ba talaga ang kahalagaan mo sa landscape na ito?

Sa visual novel na Dawn Chorus, ikaw ang protag na sumali sa isang 5-araw na college science camp na naka-istasyon sa Norway, sa itaas ng Arctic Circle. Masisiyahan ka sa malalawak na tanawin habang nakikinig din sa mga ekstrakurikular na lektura. Sa camp trip na ito, makatatagpo ka ng mga kaibigan at mga estranghero na sasamahan ka sa paglalakbay na ito. Magbabahagi kayo ng mga bagong karanasan sa nakamamanghang paglalakbay na ito sa loob ng Arctic Circle at mula sa mga pakikibaka at problema ng nakaraan. Sigurado akong pagkatapos ng science camp na ito, aalis ka na may bago at mahalaga sa iyo. Sa biswal na nobelang ito, maaari kang pumili ng isa sa walong dateable na character na personal mong makakasama sa buong paglalakbay mo sa kampo. Nagbabahagi kayo ng mga pakikibaka sa mga paglalakbay at natututo kung paano umunlad nang sama-sama. 

Sa entry na ito, tatalakayin ko ang aking mga karanasan at malalim na pagmamahal sa isa sa mga tauhan sa laro na lubos kong nararamdaman.

Isang Norweigan na deer si Rune na nagsusumikap sa neuroscience bilang major, hindi lang iyon kung hindi napaka-aktibo rin niya sa maraming ekstrakurikular, isang athletic na manlalaro sa samu't saring sports, at isang nagsusumikap na artist o musician. Napaka- ambisyosa at masipag niya, pero may limitasyon kung ano ang magagawa niya sa kaniyang oras; gaano kalaki ang makakaya niya; sa kapasidad ng pasensya niya at hanggang wala na talaga. Tinuro sa kaniya ng paglaki sa isang napaka-awtoritaryang bahay ang magtakda ng matataas na pamantayan para sa kanyang sarili; mga pamantayang mahirap lampasan. Maaaring maging dahilan ng nakasasamang pag-iisip ang sobrang ambisyosong mga layunin at pamantayang lalo na sa kung paano nakikita ng isang tao ang kanilang sarili. Nagpapakita si Rune ng mga aksiyon katulad ng labis na hindi pag-iimbot, pagpapabaya sa mga personal na pangangailangan, at pagkabigo sa sarili kapag ang hindi natutugunan kaniyang mga pamantayan, na karaniwang na mga pattern na maaaring mabuo ng isang tao sa gayong mga pag-iisip. Pinapakita ng kaniyang paglalakbay sa kampo ang pagsisikap at pagnanais na maging kasing malugod at ambisyoso sa kaniyang mga kaibigan at kasamahan, subalit pinapanatili niya ang sarili sa baba dulot ng napakatinding hirap ng trabaho, mga inaasahan mula sa kaniya, at sariling mga pamantayan. Tulad ng kung paano sinisira ng isang pagkakamali ang lahat ng kanyang pinaghirapan. Ganito ang hitsura ng matinding burnout.

Napakaseryosong isyu ito para sa mga mag-aaral sa kasalukuyan, Nakakaapekto ang akademikong burnout sa mga personal at panlipunang buhay ng mga mag-aaral. Ipinakikita ng isang pag-aaral na 40.01% ng mga mag-aaral ang nag-ulat na nakararanas ng kanais-nais na mga kondisyon sa pananaliksik, 55.16% naman ang nag-ulat na mayroong ilang antas ng akademikong burnout, 3.55% ang nag-ulat na nakakaranas ng matinding pagka-burnout sa akademya, at 1.28% ang nag-ulat na nakakaranas ng matinding pagka-burnout sa akademya. Higit na nauugnay ito sa mga napaka-akademikong paaralan tulad ng PSHS dahil nagsusumikap ang kanilang mga mag-aaral para sa kahusayan at mataas na pamantayang pang-akademiko na inaasahang itaguyod ng mga mag-aaral. Maaaring makaapekto ang burnout sa pagganap at mental na kagalingan ng isang mag-aaral, maraming isyu ang maaaring magmumula sa pagka-burnout tulad ng pagkabalisa, depresyon, at pagkabigo.

Ngunit mahalagang tanggapin na hindi pa huli ang lahat para pigilan ang iyong sarili mula sa gayong pag-iisip, hindi ito kaagad sapagkat isang proseso. Para kay Rune, napagtanto niya na gawa-gawa at hindi makatwiran ang lahat ng kaniyang mga inaasahan at pamantayan gaya ng kaniyang pananaw sa buhay. Sa panibagong pananaw, natutunan niya kung paano mahalin ang kanyang sarili, alamin ang kanyang mga limitasyon, at alaming hindi maaaring matamo ang lahat gaya ng inakala niya. Napakahalaga ng pag-alam sa mga limitasyon at kapasidad ng isang tao upang mapagtagumpayan ang gayong pag-iisip at pagkapagod, maaaring magbigay ng maraming pananaw sa buhay na magagamit ng isang tao upang matulungan ang kanilang sarili ang pagbibigay ng priyoridad sa iyong sarili. Ngunit ang mahalaga, walang sinuman ang talagang nag-iisa. Tinulungan ng protag si Rune na malampasan ang kaniyang mga problema, sa pamamagitan ng pagiging laging nasa tabi niya at palaging nagpapakita ng pagmamahal at suporta kay Rune. Matutulungan ka ng mga kaibigan at pamilya sa mga pagsubok na ito, huwag kalimutan na palaging may isang tao na tutulong sa iyo kapag nalulumbay.

Manhid sa niyebe ang lahat, maaaring magdadala ng pamamanhid sa iyo sa hirap, ngunit huwag kalimutan na ang suporta at pagmamahal ang iyong pinagsusumikapan. Sa madilim at hindi kanais-nais na lugar na ito, ang iyong sarili ang kailangan mong harapin, at tandaang pagmamahal at pag-uunawa sa kalooban ang pinakamahusay na paraan upang harapin ito.

References:

Weber, A., & Jaekel-Reinhard, A. (2000). Burnout syndrome: a disease of modern societies?. Occupational medicine, 50(7).

Liu, Z., Xie, Y., Sun, Z., Liu, D., Yin, H., & Shi, L. (2023). Factors associated with academic burnout and its prevalence among university students: a cross-sectional study. BMC medical education, 23(1), 317. https://doi.org/10.1186/s12909-023-04316-y

Art 1: https://x.com/evphye/status/1831382091155829189?t=Uf3naL3eXjUPPD2_CT780A&s=19

Art 2: https://fxtwitter.com/Artefeliussy/status/1828979103891886180?t=Uf3naL3eXjUPPD2_CT780A&s=19

Art 3: https://x.com/inlanders_/status/1805024025434865683?t=x0QoFypFBXV_WPG0qf8sNg&s=19

Art 4: https://x.com/crimsonann/status/1813685419067969672?t=x0QoFypFBXV_WPG0qf8sNg&s=19

[jhamnesune]

"Kalusugan Ko, Kalusugan Mo, Pusuan Mo, Pilipino!"

"Patungo sa Mas Malusog na Pamumuhay: Hakbang Tungo sa Masiglang Kinabukasan"

Hindi ba't masarap isipin kung ang bawat Pilipino ay malusog at masigla? Ngunit sa kabila ng pagnanais ng karamihan sa atin na maging fit at healthy, marami pa rin ang humaharap sa iba't ibang hamon sa kalusugan. Kasama na rito ang patuloy na pagtaas ng mga sakit gaya ng diabetes at hypertension na may kinalaman sa ating pamumuhay at mga nakasanayang gawain. Pero sa halip na panghinaan ng loob, bakit hindi natin gawing mas makulay at makabuluhan ang ating journey patungo sa mas malusog na pamumuhay?

Unahin natin ang katotohanan: Marami sa atin ang mahilig kumain—lalo na ng masasarap na pagkaing Pinoy! Sino ba ang hindi mahuhumaling sa crispy lechon, sinigang na baboy, o kahit ang malamig na halo-halo sa init ng panahon? Likas sa kulturang Pilipino ang pagtitipon at pagsasalu-salo, lalo na kapag espesyal na okasyon.

Ngunit ang labis na pagkain ng matataba, maalat, at matatamis na pagkain ay maaaring magdulot ng mga seryosong sakit. Ang mga pinakahuling datos ay nagpapakita na halos 29.5 milyong Pilipino ang overweight o obese. Sa loob ng dalawang dekada, tumaas nang halos doble ang bilang ng mga obese at overweight na adult sa bansa, mula 20.2% noong 1998 hanggang 36.6% noong 2019. Kasabay ng pagtaas na ito, dumoble rin ang rate ng mga obese at overweight na kabataan mula 4.9% noong 2003 hanggang 11.6% noong 2018​​​​.

Ang labis na timbang ay isang malaking panganib sa kalusugan, na nagdudulot ng mga sakit tulad ng hypertension, diabetes, at ilang uri ng kanser​​. Kung hindi maaaksyunan, inaasahang tataas pa ito, at mahigit 30% ng mga kabataan sa Pilipinas ang magiging overweight o obese pagdating ng 2030​​.

Upang labanan ito, nagpapatuloy ang mga hakbang mula sa iba't ibang sektor ng gobyerno at mga organisasyon, kabilang ang pagpapalakas ng mga programa sa nutrisyon at ang pagbuo ng mga patakaran upang mapabuti ang kapaligiran ng pagkain at mga kaugalian sa kalusugan​​​​.Dito pumapasok ang pagpapahalaga sa balanse sa ating diyeta. Hindi natin kailangang isuko ang ating mga paboritong pagkain, ngunit matutong magpigil-pigil. Isama sa ating pamumuhay ang mga pagkaing masustansya at subukan ang mga alternatibong pagkain na mas mabuti para sa ating katawan.

Bukod sa pagkain, mahalaga rin ang regular na ehersisyo. Hindi naman kailangang gumugol ng oras sa gym araw-araw; maaari nating simulan sa simpleng paglalakad, pagbibisikleta, o pagsasayaw. Ang mahalaga ay maging aktibo ang katawan upang mapanatiling masigla ang ating kalusugan. Dagdag pa rito, ang pagkakaroon ng sapat na tulog at pahinga ay malaking tulong upang masiguro ang kalusugan ng katawan at isipan.

Kung ang bawat Pilipino ay mag-uumpisa sa maliliit na hakbang patungo sa mas malusog na pamumuhay, tiyak na gaganda ang ating kinabukasan. Kaya ano pang hinihintay natin? Alagaan ang katawan, gawing masaya ang ating journey sa kalusugan, at magkaisa tungo sa mas malusog na Pilipinas!

[notyourtypicalguyx]

Halos 100k attendees for Pride event!

Patunay na mas nananaig ang pagnanais natin magkaroon ng pantay pantay ng pagtingin sa lipunan, regardless kung ano man ang iyong sexual orientation. Ang Pride ay hindi lang basta isang celebration, ito ay isang protesta para sa ating karapatan at hustisya sa mga naging biktima ng pang aabuso at deskriminasyon..

Mula sa aming pagtindig, nawa'y balang araw wala ng bata ang maaabuso ng dahil isa siyang bakla, wala ng trans ang mapapatay dahil isa siyang trans, walang babae ang mamaliitin ng dahil isa siyang babae, wala ng mga tao ang magtatago ng kanilang kasarian dahil hindi sila matanggap ng kanilang pamilya.

Sana dumating yung araw, makamit natin yung kalayaan at kapayapaan kahit sino pa tayo sa lipunan.

HAPPY PRIDE EVERYONE! 🌈

[group2fil]

"Inaasahan ang Ginhawa, Pero Nakaharap sa Katotohanan"

Bilang pangkat batay sa aming ginawang pagsusuri, napagtanto namin na ang nobelang "Mga Katulong sa Bahay" na may Kabanata 6 "Ang Liwanag ng Kalunsuran" na isinulat ni Vei Trong Phung, ay may isang karakter na isang magsasaka na dumaranas ng pagod na kayat naituturing namin siyang may hamon o suliranin na tao labang sa sarili, sapagkat narito ang kanyan naranasan.

Sumapit ang pagod na magsasaka sa mahirap na paglalakbay patungog siyudad, dahil sa daming pasikot-sikot. Bawat kalye'y may bahay, daanan at eskinitang pare-pareho at walang katapusan. Isang magsasaka ang lakad ng lakad, napapagod at tumitigil. Nagugutom siya ngunit walang makain, dahil wala siyang pera. Nais niyang magpahinga ngunit walang matuluyan, dahil wala siyang pambayad. Pagod man siya, kailangan niyang sumulong dahil sa kagustuhan niyang magkaroon ng oportunidad na magtrabaho sa siyudad.

Sa pagsusuri ng aming pangkat ang magsasaka ay may tungaliang nilalabanan ang isang gawain. Sapagkat nilalabanan niyang gawin ang ibang bagay katulad ng gusto niyang magpahinga ngunit, wala siyang matuluyan dahil sa kakulangan ng pera. Pagod man, kinakailangan niya paring sumulong para sa kaniyang inaasahan pag asa.

Bilang mag aaral sa herenasyon ngayon, wala kaming maihahambing na sitwasyon katulad ng naranasan ng magsasaka. Hindi na kami nakaranas na katulad ng sinapit ng magsasaka. Kaya’t nagpapasalamat kami sa aming mga magulang na hindi na namin kailangang magsumikap sa maagang edad, dahil sa kanilang pagmamahal at pagsisikap.

Ang sinapit ng magsasakang ay nagpapakita ng kasalukuyang realidad ng maraming tao sa ating lipunan. Marami ang umaalis sa kanilang mga tahanan sa probinsya, dala ang pag-asa ng mas mabuting kinabukasan, ngunit pagdating sa siyudad, sila’y nauuwi sa mga maruruming lugar, napapabayaan, at napipilitang gumawa ng mga bagay na hindi nila pinangarap, tulad ng pagiging mga kasambahay na minamaltrato o nagiging biktima ng prostitusyon.

Sa huli, ang sinapit ng magsasaka ay isang paalala na sa kabila ng ating pagnanais na umunlad at umasenso, kailangan nating mag-ingat na hindi tayo madala sa mga pangakong walang kasiguraduhan. Dapat tayong manatiling kritikal at mulat sa mga kalagayan ng ating lipunan. Sa ating sariling buhay, mahalaga ang pagsisikap at pagtitiyaga, ngunit kailangan din nating tanggapin na ang realidad ay hindi palaging ayon sa ating mga inaasahan. Dapat tayong magtulungan bilang isang komunidad upang matiyak na walang maiiwan sa laylayan ng lipunan at maprotektahan ang mga karapatan ng mga pinaka-bulnerableng sektor.

[upismediacenter]

FEATURE: Paglalakbay sa isip: Mga bagong emosyon sa pelikulang Inside Out 2

Handa ka na ba para sa panibago biyahe na puno ng emosyon? Na-miss mo ba sila? Matapos ang siyam na taon, ang mga karakter ng Inside Out ay nagbabalik para sa Inside Out 2, ang kanilang pangalawang pelikula na puno ng bagong kulay at damdamin!

Pumatok agad sa mga manonood ang opisyal na trailer sa Youtube ng Inside Out 2 noong Marso 8. Umabot ng 31 milyong views nito, at nakikita talaga ang dami ng positibong feedback mula sa mga iba't ibang platform tulad ng TikTok, YouTube, at Instagram, kung saan karamihan sa gumagamit ng mga platform na ito ay mga Gen Z at Gen Alpha.

Ang Gen Z sa edad ng 12-27, at lalo na ang Gen Alpha, na ang mga edad ay 6-11, ay maaaring maka-relate sa pelikulang ito dahil maaaring nakararanas din sila ng mga bagong emosyon. Ang pelikula ay nagpapamulat sa mga manonood upang sila ay mas magkaroon ng kamalayan sa mga damdamin ng tao at patuloy na tuklasin ang mga komplikadong emosyon at kalagayan ng pag-iisip. Makatutulong din ito sa mga kabataang manonood na mas maunawaan at maipahayag ang kanilang mga damdamin.

Ano nga ba muna ang kuwento ng Inside Out? Ang pangunahing tagpuan ng kuwento ay sa isang control center sa isipan ni Riley (ang tinatawag na “Headquarters”). Mula pagkasanggol hanggang sa pagtungtong niya sa pagiging labing-isang taong gulang, ang kanyang mga emosyon—sina Joy, Sadness, Anger, Fear, at Disgust—ay nagtutulungan upang gabayan ang kanyang mga karanasan at alaala. Nang lumipat ang pamilya ni Riley sa ibang lugar dahil sa trabaho ng kanyang ama, nakaranas siya ng mga pagsubok at pagbabago na nagiging sanhi ng pagkalito ng kanyang mga emosyon sa pagtulong sa kanya ng mag-adjust sa bagong buhay. Nag-away sina Joy at Sadness tungkol sa kung sino ang dapat magkontrol sa emosyon ni Riley, at ito ang naging sanhi ng kanilang ‘di-sadyang pagkaligaw sa kalaliman ng isipan ni Riley. Habang pabalik sila patungo sa Headquarters, natunan nila na ang bawat emosyon ay mahalagang maipahayag para sa isang malusog na buhay.

Upang mas makilala natin ang mga emosyon ni Riley at kung paano sila nakikipag-ugnayan sa isa't isa, batiin natin muli ang bawat emosyon at balikan ang naging papel nila sa buhay ni Riley.

JOY: Si Joy ang nagsisilbing pangunahing emosyon na responsable sa pagtiyak na makakaranas si Riley ng kaligayahan at pagiging positibo sa kanyang buhay. Ang kanyang kulay, na maliwanag at matingkad na dilaw, ay nagpapakita ng kanyang masiglang disposisyon at ang kanyang pagnanais na panatilihing masaya si Riley.

SADNESS: Si Sadness ay isa sa mga emosyong hindi kasundo ni Joy sa umpisa dahil sa kanilang pagkakaiba. Tinatanggap at hinaharap ni Sadness ang mga negatibong emosyon at problema ni Riley sa buhay. Ang kanyang pagkaasul ay sumisimbolo sa katahimikan at pagsisiyasat na nauugnay sa kalungkutan.

FEAR: Si Fear ang namamahala sa kaligtasan ni Riley at nagsisilbing gabay niya palayo sa mga mapanganib na sitwasyon. Tinutulungan ni Fear si Riley na sumubok ng mga bagong karanasan habang umiiwas sa mga banta ng panganib.

ANGER: Si Anger naman ay tumutulong sa paggigiit ng mga hangganan ni Riley at paano ipaglaban ang sarili sa mga sitwasyon. Ang kanyang maapoy na pagkapula ay sumasalamin sa malalakas niyang reaksyon sa mga sitwasyong pumupukaw ng pagkainis.

DISGUST: Tinutulungan ni Disgust si Riley na makilala ang mga bagay na hindi niya gusto at magtakda ng mga hangganan sa kanilang paligid tulad ni Anger. Ang kanyang kulay berde, ay sumisimbolo sa kanyang kritikal na diskarte sa mga bagay na sa tingin niya ay hindi kanais-nais.

Sa trailer ng Inside Out 2, ipinapakita na lumaki na si Riley at ngayon ay isang tinedyer na. Nakararanas siya ng mga bagong hamon sa emosyon habang siya'y naglalakbay sa kanyang puberty. Ang mga pamilyar na karakter na sina Joy, Sadness, Anger, Fear, at Disgust ay sinasamahan ngayon ng mga bagong karakter na kumakatawan sa emosyon ni Riley. Ayon sa kuwento na ipinapakita sa trailer, ang mga bagong emosyon ay nagmistulang sasakupin ang headquarters at nagdulot ng biglaang pagbabago. Ang mga kilos ng mga bagong karakter ay nagresulta sa pagpapatapon ng mga pamilyar na karakter patungo sa kalaliman ng isipan ni Riley.

Sa pagharap sa mga bagong karakter, silipin natin kung sino at ano ang mga ibig sabihin ng kanilang karakter bilang isang emosyon.

Ang unang nagpakita sa trailer na kulay kahel ay si Anxiety (labis na pag-aalala), kasunod naman niyaa ang maliit na karakter na si Envy (pagkainggit) na kulay teal, at ang kulay Lila na si Ennui (pagkayamot o pagkainip sa kawalan ng pagkakaabalan) at ang huli na si Embarrassment (pagkapahiya) na kulay Rosas.

Mula sa pangalan ng mga bagong karakter, nagkakaroon tayo ng ideya sa maaaring maging papel nila sa bagong pakikipagsapalaran ni Riley. Paano kaya sila makikitungo sa mga naunang emosyon ni Riley? Magkakasundo kaya sila? Paano kaya nila matutulungan si Riley sa mga gagawin nitong pagpapasya. Maraming tanong ang pumupukaw sa ating isipan kung ano ang susunod na mangyayari sa mga bagong karakter na ito.

Sa kabila ng pagiging pelikulang pambata, maaari ring maka-relate ang mga mas nakatatandang henerasyon ng manonood sa pelikulang ito dahil tinatalakay nito ang mga komplikadong emosyonal at sikolohikal na tema na maaaring makaantig sa lahat ng edad. Ang pangunahing dahilan kung bakit maaaring target ng pelikula ang mas batang henerasyon ay dahil sa kanilang pagkakatulad kay Riley, na kasalukuyang lumalaki at hinaharap ang mga karaniwang hamon na pinagdaraanan ng mga bata. Ang mga karanasan ni Riley, tulad ng paglipat sa bagong lugar at pagharap sa emosyonal na kaguluhan, ay sumasalamin sa mga uri ng pagbabago na madalas na nararanasan ng mga bata. Pero kasabay rin nito, ipinakita rin ng pelikula ang komplikadong emosyon ng lahat ng uri ng tauhan. Bilang halimbawa, ipinakita sa unang pelikula ang mga emosyon ng mga nakatatandang karakter, tulad ng mga magulang ni Riley.

Ito ang dahilan kung bakit napaka-relatable ng pelikula sa mas batang audience, habang ang mas malalim na pagtalakay sa emosyon at mental health ay nakaaakit naman sa mga nakatatanda.

Sa paglabas ng Inside Out 2, ang UPIS Batch 2032 at Batch 2033 ay magdaraos ng block screening sa Hunyo 12 para sa inaabangang sequel na ito! Ito ay hindi lamang isang espesyal na pagtatanghal, kundi isang oportunidad din para sa mga mag-aaral na makapanood ng pelikula kasama ang kanilang mga kapwa kamag-aral, barkada, at/o pamilya.

Ano pa ang iyong hinihintay? Tara, muli tayong magkita sa Hunyo 12, 2024 kung kailan ito sisimulang ipalabas sa mga sinehan.

//ni Bianca Regala

Mga Sanggunian:

Inside out movie review. (2015, June 19). Common Sense Media. https://www.commonsensemedia.org/movie-reviews/inside-out

Pixar. (2024, March 7). Inside Out 2 | Official trailer [Video]. YouTube. https://www.youtube.com/watch?v=LEjhY15eCx0

TJ, P. P.-. J. &. (2022, May 5). ‘Inside Out’ character profiles: Anger, Joy, Disgust, Fear and Sadness – updated. Pixar Post. https://pixarpost.com/2014/11/inside-out-character-profiles-anger-joy.html

Wiki, C. T. D. (n.d.). Inside out. Disney Wiki. https://disney.fandom.com/wiki/Inside_Out

[username1172344]

"Maynila sa mga Kuko ng Liwanag"

Panimula

May Akda

Ang "Maynila sa mga Kuko ng Liwanag" ay isang klasikong nobela ni Edgardo M. Reyes na unang nailathala noong 1966. Ang nobelang ito ay nagsasalaysay ng kwento ni Julio Madiaga, isang probinsyanong lalaki na pumunta sa Maynila upang hanapin ang kanyang nawawalang kasintahan, si Ligaya Paraiso. Sa kanyang paghahanap, napadpad si Julio sa masalimuot at mapanlinlang na buhay sa lungsod, kung saan nasaksihan niya ang mga kahirapan at kabuktutan ng mga taong nasa laylayan ng lipunan.

Pamagat ng Nobela

Ang pamagat ng nobela, "Maynila sa mga Kuko ng Liwanag," ay tumutukoy sa kalagayan ng lungsod ng Maynila na isinasaad sa kwento. Ang "kuko ng liwanag" ay maaaring simbolismo ng pag-asa o ilaw na nagmumula sa liwanag, subalit sa konteksto ng nobela, maari rin itong tumutukoy sa dilim, pagkawala ng pag-asa, at kapahamakan.

Kaugnay kay Edgardo M. Reyes, ang may-akda ng nobela, maaaring magkaroon ng iba't ibang interpretasyon ang pamagat. Maaaring ang naglalarawan sa kanyang pananaw o damdamin sa kalagayan ng Maynila noong panahon ng pagsulat ng nobela. Maaaring itong pahayag ng kanyang pagmumuni-muni sa mga suliranin at isyu ng lipunan na kanyang makikita sa lungsod. Bukod dito, maaaring maging simbolo rin ito ng kanyang pagnanais na muling ilawan ang mga suliranin ng lipunan upang magkaroon ng pag-asa at pagbabago.

Sa pamamagitan ng pag-unawa sa konteksto ng pamagat at sa pag-aaral ng buhay at pananaw ni Edgardo M. Reyes, maaaring mas maunawaan ang kahalagahan at kahulugan ng "Maynila sa mga Kuko ng Liwanag" bilang isang klasikong akda ng panitikang Pilipino.

II. Katawan 

Tauhan, Pagpapakilala at Paglalarawan

 Sa nobelang "Maynila sa mga Kuko ng Liwanag," may ilang pangunahing tauhan na nagbibigay-buhay sa kwento at nagdadala ng mga pangyayari sa paligid ng lungsod ng Maynila. Narito ang ilan sa mga mahahalagang tauhan sa nobela:

Julio Madiaga: Ang pangunahing tauhan ng nobela. Si Julio ay isang probinsyanong lalaki na pumunta sa Maynila upang hanapin ang kanyang kasintahan na si Ligaya Paraiso. Sa kanyang paglalakbay, siya ay nakaharap sa mga kahirapan at pagsubok sa lungsod, na nagtulak sa kanya upang magbago at makipaglaban para sa kanyang mga pangarap.

Ligaya Paraiso: Ang kasintahan ni Julio na kanyang hinahanap sa Maynila. Bagamat tila nawawala sa simula, ang paghahanap kay Ligaya ay nagsilbing motibasyon para kay Julio na magpatuloy sa kanyang paglalakbay sa lungsod.

Atong: Isang kaibigan ni Julio sa Maynila. Si Atong ay isang mabuting kaibigan na tumulong kay Julio sa kanyang mga pagsubok sa lungsod. Sa kabila ng kahirapan at panganib, nanatili siyang tapat at mapagkakatiwalaan.

Mrs. Cruz: Isang taong mapagkalinga at nagbigay ng trabaho kay Julio sa Maynila. Bagamat may mabait na kalooban, si Mrs. Cruz ay nagtago ng lihim tungkol kay Ligaya, na nagdulot ng pangamba at pagdududa kay Julio.

Imo: Ang lider ng mga kabataan sa squatter area na pinasukan ni Julio. Si Imo ay isang mapanganib na karakter na nagpapakita ng karahasan at pang-aabuso sa mga mahihirap. Siya ang nagdulot ng mga pagsubok at panganib sa buhay ni Julio sa lungsod.

Ang mga tauhang ito ay nagtutulungan at nagbabanggaan sa iba't ibang paraan sa kuwento, nagbibigay ng iba't ibang pananaw at damdamin sa mga suliranin at karanasan ng mga tao sa Maynila. Sa kanilang mga karakter, maaari nating mas maintindihan ang komplikadong kalagayan ng lipunan at ang mga hamon ng buhay sa lungsod.

Banghay / Buod

Ang nobelang "Maynila sa mga Kuko ng Liwanag" ni Edgardo M. Reyes ay naglalarawan ng kwento ni Julio Madiaga, isang probinsyanong lalaki na naglakbay patungong Maynila upang hanapin ang kanyang kasintahan si Ligaya Paraiso. Narito ang maikling buod ng nobela. Si Julio Madiaga, isang maralitang taga-probinsya, ay nagtungo sa Maynila upang hanapin ang kanyang minamahal na si Ligaya Paraiso. Dito, siya ay nagtatrabaho bilang konstruksiyon worker at nagpunta sa isang maliit na apartment sa ilalim ng tulong ni Mrs. Cruz, isang taong mapagkalinga na nagbigay sa kanya ng trabaho at tirahan.Sa kanyang paghahanap kay Ligaya, natuklasan ni Julio na ang kanyang kasintahan ay naipit sa isang mapanlinlang na buhay sa lungsod. Sa tulong ng kanyang kaibigan na si Atong, natuklasan niya ang katotohanan tungkol kay Ligaya at sa mga taong nakapaligid dito.Habang naglalakad si Julio sa kanyang journey, nakaranas siya ng mga pagsubok at panganib. Natagpuan niya ang sarili sa gitna ng kahirapan, katiwalian, at karahasan sa Maynila. Sa kabila ng mga pagsubok, nanatili siyang determinado na hanapin at iligtas si Ligaya mula sa kanyang mapanlinlang na kapalaran.Sa huli, natagpuan ni Julio si Ligaya, ngunit sa di-inaasahang kaganapan, ito ay hindi ang katuparan ng kanyang mga pangarap. Sa gitna ng dilim at pagkalunod sa liwanag, naunawaan ni Julio ang katotohanan tungkol sa kanyang buhay at sa lipunan ng Maynila.Sa pamamagitan ng kwento ni Julio Madiaga, ipinapakita ng nobela ang mga suliranin at karanasan ng mga maralita sa lungsod ng Maynila. Ito ay isang matinding paglalarawan ng kahirapan, pag-asa, at pagkawala sa gitna ng urbanisasyon at modernisasyon.

Tema / Damdamin

Ang nobelang "Maynila sa mga Kuko ng Liwanag" ay may sari-saring tema at damdamin na naglalarawan ng karanasan ng mga tao sa Maynila, lalo na ng mga maralita at mga nasa laylayan ng lipunan. Narito ang ilan sa mga pangunahing tema at damdamin na makikita sa nobela:

Kahirapan: Ang kahirapan ay isa sa pinakamahalagang tema ng nobela. Inilalarawan nito ang mga hamon at paghihirap na kinakaharap ng mga maralita sa lungsod ng Maynila. Ang mga tauhan tulad ni Julio ay nagpapakita ng determinasyon at pagtitiis sa kabila ng mga pagsubok na dala ng kahirapan.

Pangarap at Pag-asa: Sa kabila ng kahirapan, patuloy na nagtataglay ng pangarap at pag-asa ang mga tauhan sa nobela. Si Julio ay naglakbay sa Maynila upang tuparin ang kanyang pangarap na mahanap si Ligaya at magkaroon ng magandang buhay. Gayunpaman, ang mga pangarap na ito ay madalas na naudlot at nasasaktan sa harap ng mga realidad ng buhay sa lungsod.

Pag-ibig: Ang pag-ibig, lalo na ang pag-ibig ni Julio kay Ligaya, ay nagbibigay ng init at pag-asa sa kuwento. Subalit, ang pag-ibig ay nagsisilbing daan din tungo sa kabiguan at sakit, lalo na sa pagtatapos ng nobela kung saan naipakita ang hindi pagtupad ng inaasam na pag-ibig.

Katiwalian at Korapsyon: Isa pang mahalagang tema sa nobela ay ang katiwalian at korapsyon sa lipunan. Ipinapakita nito ang paglubog ng mga institusyon sa katiwalian, kung saan ang mga mahihirap ay patuloy na nagiging biktima ng mga mapanlinlang na gawain ng mga may kapangyarihan.

Sa pamamagitan ng mga tema at damdaming ito, ipinapakita ng nobela ang komplikadong kalagayan ng mga maralita sa Maynila at ang kanilang pakikibaka sa harap ng mga hamon at pagsubok ng buhay sa lungsod.

III. Pagsusuring Pampanitikan 

Teorya 

Ang nobelang "Maynila sa mga Kuko ng Liwanag" ay maaaring suriin at bigyang-diin mula sa iba't ibang teorya sa panitikan. Narito ang ilang posibleng teorya na maaaring magamit sa pag-aanalisa ng nobela:

1. Sosyo-kritisismo: Ang sosyo-kritisismo ay isang teorya sa panitikan na tumutukoy sa pagsusuri ng panlipunang realidad at pagsasalin ito sa akda. Sa pamamagitan ng sosyo-kritisismo, maaaring suriin ang "Maynila sa mga Kuko ng Liwanag" bilang isang pagtalakay sa mga isyu ng kahirapan, katiwalian, at pang-aabuso sa kapangyarihan sa lipunan.

2. Realismo: Ang realismo ay isang teorya sa panitikan na tumutukoy sa paglalarawan ng totoong buhay at karanasan. Sa pamamagitan ng realismo, maaaring suriin ang paggamit ni Edgardo M. Reyes ng mga tunay na pangyayari at karanasan sa Maynila upang ipakita ang komplikadong kalagayan ng mga maralita sa lungsod.

3. Pang Masa o Populistiko:

Ang teoryang ito ay tumutukoy sa pananaw na ang panitikan ay naglilingkod sa pangangailangan at interes ng masa o karaniwang tao. Sa pamamagitan ng paggamit ng teoryang pang masa, maaaring suriin ang "Maynila sa mga Kuko ng Liwanag" bilang isang akda na nagpapakita ng mga karanasan at pakikibaka ng mga maralita sa Maynila.

4. Feminismo: Bagaman hindi direktang nakatuon sa tema ng feminismo, maaaring suriin ang nobela mula sa pananaw ng mga karakter na kababaihan, tulad ni Ligaya Paraiso. Maaaring suriin kung paano ang kalagayan ng mga babae sa nobela ay nagpapakita ng mga isyu tulad ng kalayaan, pagkakapantay-pantay, at pagkakaroon ng kapangyarihan.

Sa pamamagitan ng paggamit ng iba't ibang teorya sa panitikan, maaaring masuri at mas malalim na maunawaan ang mensahe at kahalagahan ng nobelang "Maynila sa mga Kuko ng Liwanag" ni Edgardo M. Reyes.

Akda 

Ang nobelang "Maynila sa mga Kuko ng Liwanag" ay isinulat ni Edgardo M. Reyes. Si Reyes ay isang kilalang Pilipinong manunulat na sumulat ng mga nobela, maikling kuwento, at mga dula. Ipinanganak siya noong 1937 sa Sta. Cruz, Maynila. 

Bukod sa "Maynila sa mga Kuko ng Liwanag," ilan sa kanyang mga kilalang akda ay ang "Sa Mga Kuko ng Liwanag" (1967), "Mga Anak ng Dagat" (1979), at "Ang Lalaki sa Dilim" (1987). Ang kanyang mga akda ay madalas na naglalarawan ng buhay at karanasan ng mga maralita at mahihirap sa lipunan.

Bilang isang manunulat, naging malaking impluwensiya si Reyes sa panitikan ng Pilipinas, lalo na sa larangan ng realismo at sosyo-kritisismo. Ang kanyang mga akda ay patuloy na binibigyan ng pagpapahalaga at nakilala sa kanilang pagtatalakay sa mga isyu at tema ng lipunan.

"Maynila sa mga Kuko ng Liwanag" ay isa sa kanyang pinakatanyag na nobela na nagbibigay-tuon sa mga suliranin at pagsubok ng buhay sa lungsod ng Maynila. Ang husay ni Reyes sa pagsasalaysay at paglalarawan ng mga pangyayari at karakter ay nagbigay-daan sa nobelang ito na maging isang klasikong akda sa panitikang Pilipino.

Panunuri

Sa pagsusuri ng nobelang "Maynila sa mga Kuko ng Liwanag" ni Edgardo M. Reyes, maaaring bigyang-diin ang mga sumusunod na aspeto:

1. Sosyo-kultural na Konteksto: Ang nobela ay nagbibigay-diin sa mga suliranin at realidad ng lipunang Pilipino, lalo na sa mga maralita at mga nasa laylayan ng lipunan. Ipinakikita nito ang kahirapan, katiwalian, at pang-aabuso sa kapangyarihan na karaniwang nararanasan sa Maynila at iba pang mga urbanong lugar sa Pilipinas.

2. Karakterisasyon: Ang pagbuo ng mga karakter sa nobela, lalo na si Julio Madiaga, ay mahusay at makatotohanan. Naka Konekta ang mga mambabatas sa kanilang mga damdamin at karanasan, at nagpapadala ng simpatiya sa kanilang mga pakikibaka at pagdurusa.

3. Estilo ng Pagsasalaysay: Ang estilo ng pagsasalaysay ni Reyes ay may halong realismo at pagpapakatotoo sa buhay sa Maynila. Ginamit niya ang malalim na deskripsyon at dialogo upang buhayin ang mga tauhan at tagpo, na nagbigay-daan sa mambabasa na maipasok sa mundong ipinapakita ng nobela.

4. Mga Tema: May malalim na tema ang nobela tulad ng kahirapan, pag-ibig, korapsyon, at pag-asa. Ang pagtatalakay sa mga tema na ito ay nagpapakita ng mga komplikasyon at pagsubok sa buhay ng mga karakter, na nagpapaalam sa kanilang mga personalidad at pakikibaka.

5. Mensahe: Sa kabuuan, ang nobelang "Maynila sa mga Kuko ng Liwanag" ay nagbibigay ng mensahe ng pag-asa sa kabila ng mga hamon ng buhay. Ipinapakita nito ang kahalagahan ng pagtitiis, determinasyon, at pananampalataya sa kabila ng mga suliranin at pagsubok sa buhay.

Sa pag-aanalisa ng mga aspetong ito, maipahayag ang kahalagahan at kabuluhan ng nobelang ito sa panitikang Pilipino at sa pag-unawa sa lipunang Pilipino.

IV. Konklusyon 

Sa kabuuan, ang nobelang "Maynila sa mga Kuko ng Liwanag" ni Edgardo M. Reyes ay isang makabuluhang akda na nagbibigay-tuon sa mga suliranin at karanasan ng mga maralita sa lungsod ng Maynila. Sa pamamagitan ng mahusay na pagbuo ng mga karakter, detalyadong deskripsyon ng mga tagpo, at pagtatalakay sa mga mahahalagang tema tulad ng kahirapan, pag-ibig, at korapsyon, nagiging kapana-panabik at makahulugan ang paglalakbay ng mga mambabasa sa mundong ipinapakita ng nobela.

Sa pamamagitan ng pagtutok sa mga isyu at realidad ng lipunan, hinahamon ng nobela ang mambabasa na mag-isip at magtanong hinggil sa kalagayan ng mga maralita at mahihirap sa ating lipunan. Sa pamamagitan ng pagpapakita ng mga pagsubok at pag-asa ng mga tauhan, ipinapakita nito ang kahalagahan ng determinasyon, pagtitiis, at pagtitiwala sa kabila ng mga hamon ng buhay.

mySa pangwakas, ang "Maynila sa mga Kuko ng Liwanag" ay hindi lamang isang simpleng nobela kundi isang makabuluhang akda na nagbibigay-buhay sa mga karanasan at pakikibaka ng mga maralita sa lungsod ng Maynila. Ito ay isang pangunahing halimbawa ng panitikang Pilipino na patuloy na nagbibigay-liwanag at inspirasyon sa ating mga kaisipan at damdamin.

[eianalaya]

"Sana mahanap mo ang hinahanap mo" yan ang lagi nilang turan.

Tama nga siguro, Sa larangan ng mga pangarap at pag ibig. Nawa'y matuklasan ng iyong puso kung ano ang hinahanap nito, dahil tulad ng nawawalang paslit sa isang iglap maraming pwedeng mawala kung hindi mo matutuklasan ang mga bagay. Dahil minsan ang pagnanais ng iyong puso, ang isang kayamanan upang masdan, Isang pangarap na naghihintay na mahayag.

Hayaan ang pagsisiyasat ng sarili na humantong sa iyong layunin. Sa iyong bawat hakbang, isang paglalakbay upang galugarin ang mundo, At sa bawat sandali, isang pagkakataon lang ang maaaring makuha. Kaya tulad ng ibon nawa'y makahanap ka ng aliw sa matinding katahimikan sa isang tanglaw ng liwanagna gagabay saiyo sa gabi. " Sana'y makahanap ka ng lakas na pang gagalingan upang gamutin ang mga sugat na naukit nang malalim"

[thebaronmunchausen]

Kung wala ka nang gustong sabihin Huwag ka nang tumigin ng ganyan

-Barbie Almalbis, Parade, 2006

Oh 'wag kang tumingin Ng ganyan sa 'kin

-Sugarfree, Sa wakas, 2003

Ayaw kong makita mo ang pagsulyap At pagnanais sa 'yong mga mata

-KC Concepcion, KC, 2010

[melovesanneeeee]

Itong pagnanais na makauwi upang muling magpatuloy bukas. Pero sa mga pagkakataong ang nais na lamang natin ay maupo, dasal ko'y biyayaan pa tayo ng lakas at kalinawan na hindi man bilog ang mundo para sa nakararami, may tagumpay sa bawat paghinto, may mararating ang paunti-unti, at may hangganan ang lahat ng ito.

Hindi natin kailangang parating magtanong kung ano ang katumbas ng bawat pag-inog, minsan, ang kailangan lamang natin ay maniwala sa kakayahan nating magpatuloy.

[paralumanblog]

S I M U L A

Ito ang simula, ang unang pahina.

Damdami’y may pagnanais, hindi ka na matiis.

Lubos na may takot, ika’y tila kakawala.

Oras ay kay bilis, puso’y muling maghihinagpis.

[ralphdonascosblog]

Sa gitna ng kaguluhan ng lungsod, may mga taong patuloy na nagpupumilit mabuhay sa ilalim ng dilim ng kahirapan. Sila ang mga taong nag-uumapaw ang pagsisikap, naghahanap ng mumurahing pagkain sa palengke, at nagtatrabaho ng walang humpay para matustusan ang pangangailangan ng kanilang pamilya. Ang kanilang mga mukha ay nagkukuwento ng mga hirap na kanilang dinadala, pero sa kanilang mga mata, nakikita ang pag-asa at pagnanais na makaahon sa kahirapan.

Bagamat sila ay nagsisikap na mabuhay sa bawat araw, patuloy na nararamdaman nila ang bigat ng diskriminasyon at kawalan ng pagkakataon. Ang lipunan ay madalas na nakakalimot sa kanilang mga pangangailangan, at hindi naiintindihan ang mga hamon na kanilang kinakaharap. Ngunit sa kabila ng mga pagsubok, patuloy silang nagmamahal, nagtutulungan, at nagsisikap na magkaroon ng mas magandang kinabukasan, hindi lamang para sa kanilang sarili kundi para sa kanilang mga mahal sa buhay.

[quackerhoots]

"No More Winter, You Brought Me Spring"

Napakahirap ng buhay kamakailan, kaya nagkaroon ako ng hamon sa isang kaibigan, kung saan manghihiram kami ng isang libro at magkalaban para makita kung sino ang mas mabilis magbasa. Ginawa ito ng katuwaan laman,, para magpalipas ng oras, bahagi ng aming karaniwang pagbibiro. Pumili kami ng tig-iisang libro mula sa silid aklatan, pinili ko ang libro na may magaan na kulay ng asul,  All The Bright Places na sinulat ni  Jennifer Niven, at pinili ng aking kaibiganng isang pantasiya na libro; natalo ako sa pustahan, tinapos ko ang libro mga ilang araw sa pagtapos ng kaibigan ko.

“Is today a good day to die?”

Nagtatagpuwan sa ibabaw ng kampanaryo ng isang eskwelahan ang mga pangunahing tauhan, sina Theodore Finch at Violet Markey. Pareho silang nandoon, ngunit sa magkaibang mga dahilan. Si Finch, upang malaman kung ang araw na iyon ang tamang araw para lisanin ang mundo, at si Violet, sa isang manipis na ulap, sinusubukang malaman kung ano ang gagawin pagkatapos ng pagkamatay ng kanyang kapatid. Bagama't sa una hindi magkasundo ang dalawa at tinanggihan ni Violet ang mga pagtatangka ni Finch sa pagkakaibigan, magkapares pa rin sila para sa isang proyekto nila sa heograpiya kung saan dapat sumama nila  bisitahin ang mga palatandaan ng Indiana.

Masasabi na itinakwil si Theodore Finch ng kanyang mga kasama; hiniwalay dahil magkaiba ang tingin sa kanya ng kanyang mga kaklase. Hindi siya sinuri ng pangkalusugang propesyonal, ngunit may mga palatandaan ng pagiging bipolar, isang sakit na nakakagambala sa kanyang mood na nagdudulot ng matinding pagbabago sa damdamin. Naniniwala siya na ang dulot lamang ng diyagnosis ang mga mata na na may ibang tingin sa kanya dahil lamang hindi siya naintindihan ng mga tao, at hindi siya tulad ng karaniwang tao. May terminilohiya si Finch kung saan tumutuloy siya sa buhay na parang guwang at ang niraramdam na walang laman, tinawag niya ito pagiging asleep. Sa estado na ito, hindi siya totoong tumutulog, tinawag niya lang ito ng ganoon dahil tulad ito ng pagtutulog, wala siyang natatandaan, at kapag lumabas siya sa mula sa niramdaman, patuloy pa rin ang oras, at siya lang ang naiiwan sa nakaraan. Iba ang paglipas ang oras kapag asleep, maaaring mawalan siya ng ilang buwan sa ganitong estado, at ipinahiwatig nito ang paghina ng kanyang diwa, ang dilim habang nadaig ang pagnanais na magpatuloy sa buhay niya. Tuwing may makikitang inspirasyon si Finch, sinusulat niya ito sa isang maliit na papel at dinidikit sa kanyang dingding. Linarawan ng aklat ang kanyang silid ni Finch na puno ng mga talang ito, kung saan hindi niya pinahintulutan ang anumang masamang kaisipan sa mga papel, at minsan ginagamit niya ang ilan sa mga pariralang sinulat  bilang  gawin mga kanta, kung saan sinasabayn niya ito ng  kanyang gitara. 

Sa labas, lumilitaw ang perpektong estudyante ng eskwelahan, si Violet Markey: isang sikat na cheerleader na may matagumpay na blog, at linigaw ng bida ng baseball na koponan na si Ryan Cross. Maaaring totoo ito sa kanya noong nakaraan, ngunit nagsimula ang kuwento sa aming mga pangunahing tauhan na nakatayo sa gilid ng isang kampanaryo, kung saan pinapakita dito  hindi  perpektong estudyante si Violet, kahit na akala nito ng kanyang mga kilala. Nasangkot siya at ang kanyang kapatid sa isang desgrasya ng sasakyan, at alam ni Violet ang naligtas; ang naiwan nalang sa kanya ng pagkasala ng niligtas siya, habang nilamon ng kalungkutan at depresyon. Nagbago ang pagkatao at uugali niya, hindi na siya ang dati niyang sarili; lumayo siya sa kanyang liniligawan at hininto ang pagsusulat sa blog na ibinahagi niya kasama ang kanyang kapatid. Sumobra na ang sakit niya dahil sa nangyari sa kanyang kapatid; nawala si Violet sa kanyang buhay. Nakalimutan niya kung paano mabubuhay, hindi niya na alam paano tumuloy na wala na ang kanyang kapatid, ang matalik niya na kaibigan. Ang seryeng ito ng tila hindi magkakaugnay na mga kaganapan ang nagbunsod sa mga pangunahing tauhan sa kanilang nakamamatay na pagtatagpo sa isa't isa sa pasamano ng kampanaryo.

Hindi tinatanggap si Finch ng kanyang mga ka-edad, ostrasyado at ang pinili para sa kanilang mga pang-aapi. Hindi nila naiintindihan kung bakit ganito ang galaw niya, bakit nawawala siya ng ilang mga buwan, akala nila ginawa ni Finch ang mga ito para sa kanilang atensyon. Masakit ang pagtanggi,  walang alinlangan na tinanggihan tayo lahat sa ilang mga punto ng ating buhay; ngunit upang tanggihan ng lahat, dahil sa sosyal na stigma na nakapaligid sa kalusugan ng isip, masakit na iba. Bigla-bigla nalang, hindi ka na tao, ikaw ang iyong sakit lamang; hindi ka karapat-dapat na tratuhin tulad ng iba dahil hindi ka katulad nila. Bilang bunga ng pagkaibang pagtrato sa kanya, makipag-away si Finch sa mga may karahasan ang mga sumasaktan sa kanya. Habang nangyayari ang lahat na ito, walang gustong magmalasakit na tumulong; hindi nila naiintindihan kung bakit kailangan nila tumulong sa batang nakikita na isang mamroblema sa kanila. Nakapikit ang mga mata ng matanda sa lahat ng mga maling nangyayari sa paaralan. Hindi nila nakita si Finch bilang isang taong nangangailangan ng tulong, ngunit bilang isang bagay na gusto lamang ang pansin nila. Ang matinding kawalan ng interbensyon at lumala ng allipusta naging dahilan upang gawin ni Finch ang kailangan niya na gawin sa halip na hihintay ng tulong ng iba. Inisip niya ag iba't ibang paraan upang tapusin ang kanyang buhay, para malaya mula sa kanyang sakit. Sa gilid ng kampanaryo, noong nagkita sila Violet Markey at Theodore Finch, niligtas nila ang isa't-isa.

Nagsimula ang pagtatalaga sa heograpiya sa Hoosier Hill, ang pinakamataas na punto ng Indiana. Dahil nakita na nila ang view mula sa pinakamataas na punto ng kanilang paaralan, ang pinakamataas na punto sa estado, ang Hoosier Hill ang sunod na magandang bagay puntahin. Tinawag ng dalawa ang kanilang mga pakikipagsapalaran na wanderings, kung saan kanilang puntahan ang mga maraming lugar, habang natututo nila ang mga tungkol sa kanilang sarili at sa isa't isa; masaya sila, kahit na saglit lang. Bumukas ulit ang mundo ni Violet, nung noonng gumuho sa saril, kinukulong siya, bumukas muli. May tumatanggap na kay Finch, si Violet na gustong malaman pa at maunawaan ang kanyang kasama, at sa tulong niya, nanatiling awake si Theodore Finch.

Naglaban si Finch sa loob, tumago siya sa isang balatkayo para kay Violet, para hindi nito makita ang lahat ng masama na naramdaman ni Finch. Tumuloy itong pagtago hanggang isang araw, noong bumagsak ang lahat ng sakit sa buhay ni Finch sa kanya, at tumakas siya lahat na nangyari. Tumiyak ang pamilya ni Finch na hindi nakaiba ang paglayas nito, at babalik lang siya kapag nagustuhan niya at hindi dapat ito ipag-alala ni Violet. Gayunman, iba ang pagkakataon na ito, ngayon, naglayas si Finch para sa huling pagkataon, dahil tinapos ni Theodore Finch ang kanyang buhay. Naging ang kanyang huling pahingahang lugar ang isa sa mga lokasyong binisita nilang Violet at Finch magkasama, ang sang malaking lawa sa Prairieton Township, Indiana, na kilala bilang ang Blue Hole. Pagsisid upang makita ang ilalim, lumangoy ang mausisa na Finch at hindi na bumalik sa taas. Sa kanyang mga huling oras, mag-iisa lamang siya, tulad ng paano ito para sa halos lahat ng kanyang buhay.

Naiwang mag-isa muli si Violet Markey, dinamaan ng kalungkutan nang mawalan siya ukit ng taong importante at mahal niya. Umiwan si Finch ng isang mapa ng mga lugar ng mga puntahan ni Violet upang ituloy nito ang kanilang paglalaboy-laboy na humahantong sa ilan pang mga lugar. Sa huling wandering, naabot si Violet sa Emmanuel Baptist na simbahan, isang alaala para sa mga namatay sa mga aksidente ng sasakyan, at isang lugar para sa pagod na mga manlalakbay upang magpahinga.

“No more winter, Finch, you brought me spring.” Violet Markey kay Theodore Finch. Mga sangguinian: Niven, J. (2015). All the bright places. Penguin books. Finch, C. (n.d.). All The Bright Places Quotes. Pinterest. https://www.pinterest.com/pin/589408669955252107 Niven, J. (n.d.). JENNIFER NIVEN writes. Tumblr. https://www.tumblr.com/jenniferniven/159074957183/happy-april-1-today-i-celebrate-the-jovian Zoey. (n.d.). A true Jovian-Plutonian gravitational effect moment. https://zoeynoel.blogspot.com/2015/03/a-true-jovian-plutonian-gravitational.html

[holyholmes]

Damdamin sa Distansya

Sa mga gabing tahimik, ako'y nag-iisa, Sa puso'y naglalakbay, sa'yong mga alaala. Damdamin na tila'y bulong ng hangin, Sa 'yo ako'y napapaamo, sa bawat lihim.

Parang bituin sa madilim na kalangitan, Nang dahil sa 'yo, naglaho ang sakit at hirap. Ginugulat mo ako, sa paraan ng iyong pagtrato, Pusong naguguluhan, di malaman kung totoo.

Natakot ako, takot sa mga damdaming ito, Sa mga salitang binitiwan, sa tingin mong mapagkumbaba. Bawat ngiti, tila salamin sa aking kaluluwa, Ngunit paano kung ang ating landas ay magkalayo?

Masyadong maganda para maging totoo, Sa malayo'y may takot na natagpuan ko. Ang pag-ibig sa distansya, kay hirap ipaglaban, Ngunit sa 'yo, may liwanag na lumalaban.

O, sa’yo, aking pag-asa, huwag sanang maglaho, Sa likod ng mga tanong, may pagnanais na makasama. Kahit na ang mundo'y tila isang masalimuot na giyera, Sa iyong mga mata, natagpuan ko ang tunay na ligaya.

Kaya’t sa bawat pag-usap, sa bawat tawag, Nasa likod ng bawat ngiti, damdamin ay naglalakbay. Sa kabila ng takot, sa likod ng distansya, Umaasa akong sa huli, tayo’y magkakaroon ng kwento ng pag-ibig na tunay.

[riisxc]

"Walang iba, walang bago"

"Pero hindi na rin ikaw"

May sakit pero wala na ang bigat. May hapdi pero wala na ang pagnanais. Walang bago, walang iba. Pero hindi na rin ikaw.

At biglaan, hindi na ikaw. Namulat na lang ako isang araw na tanggap ang lahat. Hindi na kita hinahanap. Hindi na ikaw ang una kong naiisip sa paggising at huling naiisip sa aking pagpikit ng mata bago matulog.

[gheethatyoulove]

Hindi ko na mawari kung tinititigan ko ba ang blangkong papel sa harap ko o siya ang nakatitig sa akin. Wari bang nanlilibak na wala akong masabi. Ako na kilalang hindi matahimik ay sa wakas nagtikom din ng bibig. Anong lungkot na kung kailan maraming dapat sabihin ay saka hindi na nakahanap ng salita ang dila kong noo’y kilalang sisidlan ng mga dapat sabihin. Biglang parang napakaingay na kasi ng lahat. Sino ba naman ang gustong magsalita kung lahat na ay nagsasalita, tila wala ng gustong makinig? Paminsan-minsan ko pa ring sinusubukang bumulong, nang siguro’y matunton pa ring gumagana pa ang aking boses. Hindi na nga lang katulad ng dati na ang layon ay palingunin ang lahat at pamanghain. Ang mga salitang binibitawan ko ngayon ay sinisikap na lumikha ng payapang agos sa halip na nakakabagabag na daluyong. Sa wakas, mukhang nabigyang kahulugan ko rin ang mabuhay ayon sa sariling kalooban at hindi sa pagnanais masukat ang sarili sa pamantayan ng iba. Kung kaya’t ayos lang kung mangutya ang blangkong papel sa tuwing nilulukuban ako ng pananahimik. Sa sarili kong oras, ako ay magsasalita, may makinig man o wala.