#onze huismus

[ilovemushystuff]

Max winner GP Bahrain 2024 wants to lie down on the couch.😂

[de-meerpeen]

En ons altijd weer boeit door Peter C. Meijer: 'Het jaar van de huismus' (205)

Natuur: 'En ons altijd weer boeit door Peter C. Meijer: 'Het jaar van de huismus' (205)

Allereerst wens ik u lezer en uw geliefden een goed en gezond 2024. Met veel plezier meld ik u zaken die mij en hopelijk u boeien. Het gaat om de waarnemingen uit onze directe en wat verdere omgeving. Heeft u de serie ‘Frozen Planet’ gezien? Prachtige en interessante beelden. Ook heb ik genoten van de serie ‘Wintergasten’, met bioloog George Monbioti. Hij heeft een een goede kijk op onze huidige…

[hildeshongarije]

Wintermemories

Maandag 26 februari 2018

Ja, ’t is mijn eigen schuld … had ik maar niet moeten klagen over het natte weer.  Nu vriest het weer de stenen uit de grond.  Het is nu vijf voor tien en het is nog steeds -8.  Het sneeuwt ook weer!  De lente weet zich goed te verbergen!

Maar ach, echt klagen doen we niet hoor.  Daarvoor is het veel te leuk hier.  We zijn volop bezig met notenolie te persen.  Dat is een arbeidsintensief werkje waarbij een goede samenwerking een vereiste is.  Luc draait aan de zwengel … een taak voor een ‘sterke’ arm!  Ik vul de trechter bij met stukken noot en por geregeld met de steel van een lepel zodat de vulopening niet verstopt geraakt.  Hihi, we zijn een ‘goed geoliede machine’ om bij het onderwerp te blijven.  De olie wordt opgevangen in kleine glazen potjes die we dan overgieten in een grotere fles.  Na een nacht is de olie al flink geklaard en het bezinksel naar de bodem gezakt.  Dan is het kwestie van heel voorzichtig de olie in flesjes over te gieten.  Helemaal helder is de olie niet … maar de smaak … man man daar kan niets tegenop!

Maar we moeten ons soms echt vermannen om aan het werk te gaan, hoor!  Want als we naar buiten beginnen kijken … dan geraken we niet meer weg van bij de ramen.  Het is ongelofelijk hoeveel vogeltjes en hoeveel verschillende soorten onze voedertafels eer aan doen.  Nu er sneeuw ligt, weet ook het roodborstje de gedroogde meelwormen wel te appreciëren. Soms komen er ook nieuwe soortjes. Zo werden we bezocht door een Keep.  Dat is een soort vink, maar dan met knaloranje. En tegen ’s avonds waren ze al met twee …  duidelijk een koppeltje ..; het mannetje is veel feller oranje dan het vrouwtje.

De Vlaamse Gaaien zijn nu al met z’n drietjes.  Die landen niet op de voedertafels, maar doen zich tegoed aan het gemorste voer op de grond. Dus als ik ga bijvullen, ‘mors’ ik ook wel eens wat.  De honger maakt hen echt heel tam …  Zelfs de Vlaamse Gaaien komen tot vlak bij de gaanderij!  Ik reken dat we tot nu toe al een dikke 25 kg voer strooiden ..; gemengd strooivoer, zonnebloempitten, gedroogde meelwormen … de emmers mezenbollen niet meegeteld!  Maar het levert ons wel magnifieke tafereeltjes op!  En jaja, ik weet dat het nu officieel gewoon de ‘Gaai’ moet zijn … Maar voor mij blijft het een Vlaming, ook in Hongarije.  

Sinds gisteren komen ook twee kramsvogels in het kruidentuintje de halve appels opsmullen. Dat zijn lijsterachtigen die hier enkel wintergasten zijn.  Nog even een opsomming van wat we tot nu toe al op bezoek kregen en krijgen: huismus, ringmus, koolmees, pimpelmees, glanskopmees, zwarte mees, matkopmees, azuurmees, zwarte roodstaart, roodborstje, winterkoninkje, sijsje, groenling, geelgors, Vlaamse Gaai, Kramsvogel, vink, appelvink, keep, putter, boomklever, …   Onrechtreeks zorgen we ook voor de sperwer en de havik … die weten intussen drommels goed dat het in onze tuin wemelt van prooien.  Het is adembenemend als zo’n roofvogel in vliegende vaart doorheen de vluchtende vogeltjes gooit … aan de pluimpjes te zien, lukt de jacht geregeld! We vermoeden dat we ook een notenkraker zagen, maar hij was te vlug weg om zeker te zijn … in de gaten houden dus!

De hondjes amuseren zich rot in de sneeuw.  Het duurt niet lang, hoor … na een kwartiertje staan ze bibberend aan de deur en willen ze zich warmen.  Maar zolang ze kunnen rondrennen, vinden ze het prima!  En als ’t vrouwke dan ook mee komt spelen, vinden ze het helemaal geweldig!

We hebben hier zo’n rodelschijf liggen.  Is er al genoeg sneeuw om de helling af te glijden?  Proberen maar.  Het ging best wel goed, alleen de dikke pollen gras zorgden voor pitstops.  En dan kan het gebeuren dat de schijf draait en je dus achterwaarts verder naar beneden glijdt, tot groot plezier van de honden!

Ondanks alle pret, hoop ik toch dat dit een laatste stuiptrekking van de winter is.  Binnen twee weken staat een nieuw bezoek aan België op het programma.  En we willen toch eerst nog eens een dagje met de camper weg, zodat Xena kan kennismaken met het rijden en leven in die beperkte ruimte.  Maar vooral mag het niet meer vriezen als we de watertank willen vullen.  Nu ja, we hebben nog twee weken, hé ..; en het kan hier heel snel gaan!

[brilmans]

Over (g)een huiskikker

Kikkers in de buurt

Op een aantal jaren op drie hoog na leef ik al mijn hele leven in de nabijheid van amfibieën of zij in die van mij, dat is om het even. In de vijvers in de tuin, in de sloten aan het erf en tussen planten in het perk altijd was er puit. Of iets preciezer, waren er gewone padden en groene kikkers. Zelfs in huis waren ze geen zeldzaamheid. Met regelmaat heb ik een door het huis banjerende kikker met zachte hand het huis uit gezet. Ik heb zelfs ooit een kikker handtam gekregen. Of, laat ik het zo zeggen: hij at uit mijn hand.

Manke Nelis

Manke Nelis was een bijzondere kikker. Niet van zichzelf, dat niet, hij was gewoon groen en kwaakte net als zijn soortgenoten. Nee, Manke Nelis was bijzonder door toedoen van een blauwe reiger. Die had namelijk tijdens een mislukte aanval zijn rechter achterpoot geamputeerd, waardoor Nelis door het leven ging met slecht anderhalve achterpoot. Een dramatisch gezicht. Vooral omdat aan het eind van zijn geamputeerde poot nog een stuk van vlees ontdaan tibia-fibula uit de dichtgegroeide wond stak.

Ondanks zijn 'uitdaging' hield Nelis het lang vol. Zeker drie jaar lang hink-stapte hij door onze tuin. Een periode die lang genoeg was om een persoonlijke band met hem op te bouwen. Tenminste van mijn kant uit. Het werd mijn 'huiskikker'. Ik gaf hem (of haar) de reeds bekende naam en voerde maden en wormen uit mijn hand. Precies zoals je dat met een huisdier doet. Maar echt een huisdier werd Melis nooit. Huiskikkers bestaan namelijk niet!

Bij gebrek aan een foto van Manke Nelis maar een ander kikker uit de tuin.

Huiskikker

De insecten hebben de huisvlieg, de spinachtigen de huisspin, de vogels de huismus, de zoogdieren de huismuis en wat hebben de amfibieën? Niets! En hoewel daar een goede verklaring voor is, is dat voor iemand die ze altijd in of om het huis heeft gehad, maar moeilijk te begrijpen.

Geen cultuurvolger

Gezien hun aanwezigheid in en om het huis zouden de gewone pad en groene kikker net zoveel recht hebben op het grondwoord huis voor hun naam als de huismus of huismuis. Toch hebben ze die niet. Om die titel te verdienen, moet je namelijk meer doen dan zomaar aanwezig zijn. Daarvoor moet je cultuur volgen. Waarmee niet veel anders wordt bedoelt dan aanpassen aan en profiteren van het potje dat de mens er van maakt. En dat is nu net wat onze kikkers niet doen. Kikkers blijven gewoon dicht bij hun natuur: vliegen vreten, kwaken en voortplanten.

Dat kikkers zich zonder enige aanpassing stand houden in een door de mens vormgegeven habitat is even geweldig -dat zouden meer soorten moeten doen- als knap. Kikkers hebben namelijk een aantal eigenschappen die het leven in gecultiveerd land er niet eenvoudiger op maken. Vooral de paddentrek is dodelijk. Maar ook hun behoefte aan een vochtige omgeving is met regelmaat fataal. Zeker wanneer ze zich in onze huizen laten binnensluiten, getuigen de tientallen uitgedroogde exemplaren die ik in huis verzamelde.

Een uitgedroogde groene kikker (Pelophylax sp.) die ik 25 jaar geleden uit de convectorput viste.

Een uitgedroogde gewone pad (Bufo bufo) die ik in de schuur vond.

Dat we geen huiskikker hebben is dus misschien maar goed. Dat scheelt slachtoffers. Misschien is een beter alternatief de tuinkikker. Of beter nog een kikkertuin!

De kikkervriendelijke tuin

Een tuin aantrekkelijk maken voor kikkers is zo gedaan. Graaf een vijver, plant wat groen en pleur een aantal stenen, potten en takken op een hoop. Binnen de kortste keren kwaakt het. Let maar op! Kikkers in je tuin krijgen is zelfs zo makkelijk, dat wanneer je 'kikkers in je tuin' in een browser typt, je enkel resultaten krijgt waar men zich druk maakt over hoe van de kikkers af te komen. Waarom? Geen idee! Misschien zijn het liefhebbers van de huisvlieg.

Een zelf in elkaar geprutst skelet van een groene kikker (Pelophylax sp.).

[grasmeijer-blog]

Terug naar de bron

Hoe een andere schrijver schrijft weet ik niet. Een verplicht aantal woorden per dag of wachtend tot de juiste woorden op komen zetten? Schrijver zijn begon bij mij als gevoel of als verveling tijdens de natuurkunde les. De goede man die onder de naam De Jager opereerde had het over oude helden ( voor hem) als Newton met zijn wetten. We schreven mee in onze schriften om de kost tot ons te kunnen nemen. Tijdens de stiltes door de extra uitleg aan geïnteresseerden van de stof kwam mijn hand tot andere ontplooiing. Het kalende hoofd van de leraar werd in cartoonvorm getekend in het schrift, waarna er wat verticale lijnen omlaag werden gezet. In het mandje werd een andere klasgenoot getekend die nu zijn reis in de luchtballon kon vervolgen. Het tekenen was leuk, maar de kleine gedichten vielen minder op tussen de beweringen en wetten van de natuurkundigen. We deden de opleiding metaal, die zou uiteindelijk een baan garanderen tussen vier muren en een licht gecreëerd door TL verlichting. Was er dan geen uitweg? Het was 1988 en de eerste gedichten kwamen op papier. Vandaag kwamen er weer een aantal woorden in dichtvorm opzetten.

 Pas op voor de jeugd

De merel zit op het hoge hek, kijkt over het geheel van zijn gebied.

Een tuin vol lekkers met hoge voedingswaarde.

Toch laat de waakzaamheid, zijn honger niet

vergeten van grote gevaren op deze mooie aarde.

Hij moet snel zijn, vliegensvlug als zijn grote vijand hem wil bespringen.

Onderschatting van het moment is fataal.

De kater, bewoner van dit schitterende, hij kan er wel over zingen.

Die kater is bij gelegenheid het eind van zijn verhaal.

De merel op het hoge hek, heeft de kater groot van stuk allang in het oog.

Het doorvoede dier heeft schijnbaar geen honger vandaag.

Het is veilig, hij slaapt tussen de planten en hij kijkt niet omhoog.

Opschieten dus, want de huismus en ekster eten hier ook al zo graag.

Het slapend geronk van de kater geeft zijn positie goed weer.

Met kleine sprongen verzameld de merel zijn buit.

Hij zingt tevreden tot de schaduw en alles doet hem nu zeer.

De natuur is maar wreed is het laatst wat hij fluit.

De jonge poes op het hoge hek, mag sinds kort eindelijk naar buiten.

Ze heeft geen honger, maar wil gewoon spelen.

Het gefladder en gezang wekt iets, wat haar tot iets doet besluiten.

En de kater is blij omdat hij mee mag delen.

 MG17

[groningsnieuws]

En de meest getelde vogel in <b>Groningen</b> is...

De huismus is de meest getelde vogel in de Groningse tuinen. Dat blijkt uit de resultaten van de Nationale Tuinvogeltelling. De top-drie in onze ... meer http://ift.tt/2jJfiKG

[hildeshongarije]

Speciale gasten!

Woensdag 25 januari 2017

Heel gek … maandagmorgen, wanneer ik het poortje ging ontsluiten, rook het naar … Lente!!! Echt waar … het vroor nog steeds, maar de lucht rook helemaal anders.  Voor mij mag het hoor!  Al vrees ik voor de gevolgen van een plotse dooi.  Amai, als die sneeuw zal smelten en de ondergrond is nog bevroren … dat zal ‘sappige’ taferelen opleveren.  

In elk geval zullen we dan ons lijstje vogels die in en boven de tuin foerageren niet meer zo gemakkelijk kunnen aanvullen.  Wat we tot nu al te zien kregen:

Huismus, Heggemus, Ringmus, Koolmees, Pimpelmees, Kuifmees, Glanskopmees, Staartmees, Tjiftjaf, Fitis, Boomklever, Groene specht, Kleine Bonte specht, Middelste Bonte specht, Grote Bonte specht, Kuifleeuwerik, Groenling, Spreeuw, Lijster, Roodborst, Vink, Winterkoning, Nachtegaal, Turkse tortel, Houtduif, Sperwer, Torenvalk, Bosuil, Huiszwaluw, Boerenzwaluw, Witte kwikstaart, Zwarte roodstaart Merel, Koperwiek, Tuinfluiter, Sijs, Buizerd

Sommigen daarvan enkel buiten de winter hoor.  Maar we vullen steeds ons lijstje aan.  Ik moet toegeven dat het hartkloppingen oplevert wanneer je plots, uit het niets, een sperwer op de talrijke etende mussen ziet af duiken.  Dit keer hadden de mussen geluk en de sperwer dikke pech. Maar nu hij weet dat hier ‘potentiële maaltijden’ gevoederd worden, verwacht ik hem nog wel!  De kunst is natuurlijk om net op het goede moment te kijken!

Het leuke is momenteel de kuifleeuwerik. Ik had een vogel gezien met een kuif, maar het was zeker geen kuifmees.  Hij zoekt zijn kostje bij elkaar op de grond, nerveus van hier naar daar trippelend.  Na heel veel pogingen (jaja je strooit dan wat extra voer onder de bomen hé), kon Luc hem ook goed observeren.  Dat doen we met de verrekijker hoor.  Pas dan krijg je ze echt goed te zien.  Boekjes openslaan, internet raadplegen … inderdaad … een kuifleeuwerik!  Heerlijk toch!  Je ziet hem helemaal rechts tussen de laatste blaadjes zitten, maar hij is moeilijk in beeld te brengen.  

En zo iet hij er echt uit ... foto van internet!

Onze poort trouwens ziet enorm af van de constante vrieskou.  Ik snap nu helemaal de uitdrukking: “het vriest de stenen uit de grond”.  We krijgen ze haast niet meer open … en dat ligt echt niet aan de bevroren sneeuw!  Opheffen dat ding als je ze wil openzetten of sluiten … en daarbij opletten dat je de scharnieren dan niet uit elkaar haalt.  Wat een gedoe!  Gelukkig hoeven we niet elke dag de auto buiten te rijden. Maar wat ik erger vind is dat het kleine poortje ook problemen heeft.  Ik ging het vanavond, bij schemerdonker sluiten … wilde de sleutel in het slot stoppen … en … het poortje zwaaide gewoon open.  Metaal gekrompen?  Palen scheef gevroren?  Geen idee. Luc zal er morgen ‘bij den klaren’ naar kijken.  Voorlopig is het dichtgebonden.  Ik mag er niet aan denken dat de hondjes weg zouden geraken!

Als het overdag zonnig is, vertoeven de honden dus graag buiten.  Ze weten dat ze zich altijd kunnen komen opwarmen in huis … wij zijn een soort veredelde portiers op dat gebied!  Maar gisteren en vandaag was het mistig en zwaar bewolkt.  Geen zonneke te zien.  Dan zijn ze met geen stokken buiten te krijgen en liggen ze het liefst de hele dag achter de kachel te rusten.  Of … gaan ze zich zwaar beklagen bij ’t baasje … die dan met veel plezier de hand over ’t hart strijkt en hen dingen toelaat die ze eigenlijk niet mogen. Zonder dekentje niet in de zetel is het gebod! … Tja!

5C%5C%5C%5C%5C��$+��