#ode bertrand

[garadinervi]

Ode Bertrand, Miniature, (acrylic on canvas), 2021 [Galerie La Ligne, Zürich. © Ode Bertrand]

[yama-bato]

Ode BERTRAND

Grille II, 2003

Acrylique sur papier

[bluseum]

also why is everyone in the skellington book called [place name] [latin word] [adjective]

Derek very evidently names characters like any good lazy D&D player, random name generators and dictionaries. He doesn't seem to see a problem with

Abyssinia

Adam Brate

Adedayo Akinde

Adrasdos

Adrian Sykes

Adrienna Shade

Ajuoga

Alan

Alan (Boyle Solutions)

Alan Brennan

Alena Metz

Alesha Walsh

Alexander Remit

Alexander Slake

Alice Edgley

Aloysius Vespers

Amalia

Amity

Amity's Wife

Anathem Mire

The Ancients

Anguish

Anna

Annie Brennan

Anton Shudder

Arabella Wicked

Argeddion

Argento

Argus

Armiger Fop

Arthur Dagan

Ashione

Ashley Hubbard

Aspen

Assegai

Category:Assistants

Audoen

Auger Darkly

Aurnia

Auron Tenebrae

Aurora Jane

Category:Australians

Avatar

Avaunt

Axelia Lukt

Axle

Azzedine Smoke

Badstreet

Bagatelle

Baritone

Baron Vengeous

Bartholomew

Basher

Batu

The Beast

Bennet Troth

Benzel Travestine

Bernadette Maguire

Bernard Sult

Bertrand Solus

Beryl Edgley

Billy-Ray Sanguine

Binder Firm

Bison Dragonclaw

Black Annis

Boiler

Brennock

Brides of Blood Tears

Bridget

Brobding

Brock

Bruno

Bubba Moon

Burgundy Dalrymple

The Butcher

Byron Grace

Cadaver Cain

Cadaverous Gant

Caelan

Caisson

Caius Caviler

Cameron Light

Cark

Carol Edgley

Carol Edgley (Reflection)

Cassandra Pharos

Caste

Cathy

Cathy (The Button)

Category:Cats

Cerise

Ceryen

Cerys

Charivari

Charlie Smith

Child of the Faceless

China Sorrows

China's Assistant

China's Grandmother

Chrissy Brennan

Christophe Nocturnal

Civet

Clagge

Clarabelle

Cleaver

Clement Gale

Clerihew Montgomery

Coda Quell

Colleen Stint

Collup

Colm Muldoon

Conor Delaney

Corrival Deuce

Cothernus Ode

Crab

Craddock Sirroco

Crasher

Crepuscular Vies

Creyfon Signate

Crystal Edgley

Cu na Gealaí Duibhe

Dacanay

Daffyd Maybury

Dai Maybury

Daisy

Damocles Creed

Danny

Darian Vector

Darquesse

Dasher

Daveth Maybury

Davina Marr

Davit Maybury

Davon Maybury

Deacon Maybury

Death Monkey

Dedrich Wahrheit

Delafonte Mien

Desmond Edgley

Destrier

Detective Harris

Devoted

Dexter Vex

Dicer

Dima

Dionysus Pertinax

Doctor Whorl

Donegan Bane

Doran Purcell

Dragunov

Dreylan Scarab

Dubhóg Ni Broin

Duenna

The Dullahan

Dusk

Eachan Meritorious

Eamon Campbell

Eamon Pearce

Ed Stynes

Eddie Sullivan

Edgley Tempest

Edwina

Eliza Scorn

Elsie O'Brien

Elwood Satchel

Emmeline Darkly

Emmett Peregrine

Category:End of the World characters

Category:Energy-Throwers

The Engineer

Ephraim Tungsten

Erskine Ravel

Esryn Vanguard

Etta Faulkner

Evoric Cudgel

Faceless Ones

Father Reynolds

Fergus Edgley

Ferrente Rhadaman

Filament Sclavi

Finbar Wrong

Fintan Muldoon

Flaring

Fletcher Renn

Flint

Forby

Frightening Jones

Gall

Gary Price

Gavin Praetor

Ged

Category:Generals

Geoffrey Scrutinous

Gepard

Gepard Voke

Geraint Mizzle

Gerontius

Ghastly Bespoke

Ghastly Bespoke's father

Ghastly Bespoke's mother

Gladys

Glass

Gleeman Shakespeare

Gordon Edgley

Grace Kelly

Gracious O'Callahan

Graft

Gratio Erato

Gregory Castallan

Gregory Day

Greta Dapple

Griff

Grim

The Grotesquery

Gruesome Krav

Habergeon

Hansard Kray

Hapathy

Harmony

Hayley Skirmish

Hidalgo Bolt

Hieronymus Deadfall

Hoc

Hokum Pete

Hollow Men

Hopeless

Horts

The Hound

Hrishi

Hutchinson

Ian Moore

Ieni

Illori Reticent

Imogen

Infected

Isara

Isidora Splendour

Ivy

Jack Irons

Jackie Earl

Jajo Prave

James Hubbard

Jaron Gallow

Jason Randal

Jasper

Jenan Ispolin

Jeremiah Wallow

Jerry Houlihan

Jerry Ordain

Jethro

The Jitter Girls

Johann Starke

Joost

Kaiven

Kallista Pendragon

Kalvin Accord

Karrik

Kase

Kathryn Ether

Keir Tanner

Keith

Kenny Dunne

Kenspeckle Grouse

Keratin

Kes

Kierre of the Unveiled

Kiln

Kimora

Kitana Kellaway

Korb

Kribu

Krull

Kumo

Laken Cross

Lamour

Lapse

Larks

Larrikin

Lenka Bazaar

Levitt

Liam Muldoon

Lightning Dave

Lillian Agog

Lily

Lord Vile

Lorenzo Mult

Lorien

Luciana

Luke Skywalker

Madame Mist

Madcap Fenton

Magenta

Mahala

Maksy

Mandat

Mantis

Martin Flanery

Master

Maverick Reels

Melancholia St Clair

Melissa Edgley

Mellifluous Golding

Memphis

Mercy Charient

Merriwyn Hyphenate-Bash

Metric

Mevolent

Midnight Blue

Militsa Gnosis

Minion One and Minion Two

Mirk

Misery

Miss Nuncio

Moloch

Moribund

Mortal

Morven

Morwenna Crow

Mr Chou

Mr. Bliss

Mr. Fedgewick

Mr. Jib

Mud

Mulct

Murder Rose

Muriel Hubbard

Myosotis Terra

Myra

Myron Stray

Nathanial Quiver

Nefarian Serpine

Nero

Nestor Tarry

Never

Nixion

Nj Maverick

Noche

Noonan

Nye

Oberon Guile

Oblivious

Obloquy

Octa Gregorian Boona

October Klein

Odetta

Ogre

Oisin

Omen Darkly

Operative

Oscar Nightfall

Owen

Palaver Graves

Parthenios Lilt

Pat Hanratty

Patrick Slattery

Patrick Xebec

Paul Lynch

Paulie

Peg Muldoon

Pennant

Persephone Grief

Pete Green

Petrichor

Phil Lynott

Philomena Random

Ping

Portia

To name a few

[theressomethinghappeninginparis]

Here's some Templars whose research distracted me very well from the happenings in Paris and the fact I'm ordering food via phone to go out as little as possible. Okay. Here's what I found:

Transcript of the first and second page:

André de Montbard was born on November 5th 1097. All we know is that he had richt even noble parents and that he was the fifth Grand Master and founder of the Templars.

Bertrand de Blanchefort was the sixth Grand Master and was born sometime in 1109. He fostered the Templars as guardians of travelling Christians rather than brutes despite their weaponry. For three years he was a prisoner of was and went on one single expedition, declining a second.

Philip of Nablus, also: of Milly actually a Jerusalem-born man in 1120. Wasn't too fond of being Grand Master yet submitted to Almaric pressuring him. He became seventh Grand Master and resigned in 1171.

Ode de St. Amand was the eigth Grand Master born in 1110. He was captured by Saladin in the battle of Morj Ayyun, to the dismay of his fellows since he was described as a headstrong guy, leading in both praise and resentment and being a valuable member.

Arnold of Torroja born in wherever and whenever, he was the ninth Grand Master at the ripe age of 70. He worked on Hispaniola in the Reconquista. His capability in negotiating even with Saladin made him an important GM, so important that his tomb was only discovered in 2018, very well hidden from others.

Gerard de Rideford hid his birth year but died in 1189. Used to be the 10th Grand Master of the Templars. He used king Henry II's money to bring more troops to Jerusalme. Apparently he was pretty beloved, as Saladin offered his life for a peaceful surrender, which succeeded and he was released to Tortosa.

Transcript of the third and fourth page:

Robert de Sablé was born a lord of Sablé in 1150. Not only was he the eleventh Grand Master but also member of the Valiant Order. Helped Henry Hunior revolt against his daddy Henry II and also convinced Islamic troops to retreat in the third crusade.

Gilbert Erail (or Horal) born whenever, died in 1200. He was the twelfth Grand Master and aspired to wage peace, not war, in between Christians and Muslims.

Philippe de Plessis castle-forn or rather fortress-born in France in 1165. Was the thirteenth Grand Master of the Templars and had semi-good relationships to the Hospitallers (kinda like the Templars but evangelican Maltesers). Suggested a peace treaty with Malek Adhel.

Pedro de Montagut (or Montaigu) died in 1232 while still being a Grand Master and ways a friend of Guillaume de Chartes, whoever that was. Made a deal with the Muslims: they gave up Jerusalem while the Templars stopped the siege of Damietta. Most importantly he got a piece of the True cross, I wonder if that's still somewhere?

Armand de Lavaie he was born in 1178 in Calabria and elected Grand Master. Death is really unclear, some say he died in battle, others say he survived capture. In 1239 he arrived in Acre for a treaty with a sultan.

Richard de Bures is somewhat of a ghost since all we know is he died in May 1247 and was the seventeenth Grand Master.

Transcript of the fifth and sixth page:

Guillaume de Sonnac a noble-born Frenchman whose birth date is unclear. Took part in the successful 7th crusade. He worked as a chronicler for the Templars, lots of information we know on them cites him as source. He replaces Périgord while this guy was captured, and his death was the end of the 17th crusade.

Renaud de Vichiers was the 19th Grand Master of the Templars and the preceptor of Saint Jean-d'Acre. He was having issues with Hugues de Joug and had to throw him out of the order to stop their fight. Lois IX of France was a supporter and financer of Renaud, but he again fought with him and parted int he end over a diplomatic mission. He retired in a monastery, and if not alone, he argues to this day.

Thomas Bérard wrote letters of misery to king Lois despite being twentieth Grand Master and somewhat respectable. He initiated a cooperation with the Hospitaliers Teutons and yielded the last island's fortification in June. Asking the Pope for help he waged the 8th crusade which became the last since Lois died. His most significant win: a 10-year-truce for Muslims and Christians.

Thibaud Gaudin another man with rich parents boen in 1229 was the 22nd Grand Master of the Knights Templars. Demanding people from Cyprus for a siege in Sidon wasn't successful since the reinforcements never came, so he left the Holy Land in ashes.

That's Jaques de Molay, the 23rd and last of the Knights Templar's Grand Masters. I found a painting depicting him and it showed me how Templars looked like, from an ancient point of view, not one in Hollywood. Templars were called Knights Templars and would own and wear a normal knight's armour during the day. Above that, they had a white cloak with a black Christian cross on it, and a leather belt in which they could carry their swords in.

Molay lead the order from the 20th April of 1292 until Pope Clement V was having none of it and dissolved the order in 1312. After the fall of Acre the Catholics retreated to Cyprus, the headquater of Jerusalem. He wanted to obviously keep the order and tried to rebuild the Templars, raiding several cities in the 1300s at the coast of Egypt and Syria (not very Christian huh?). They lost in Ruad and had to retreat to the shore, always feeling the pressure to collaborate with other Christian forces. Molay was sent to France to meet up with the Pope and arrived in 1306 or 1307. He even asked the Pope to wipe the name of the Knights templars clear and adress the rumours and accousations.

What I gathered from all of this? There is no mention of the Lux Veritatis and the order was dissolved and never officially continued. Now, theory: what if someone started over and renamed the club into the LV? Could that be possible? I mean, there's plenty of ties to France...

[bpartcuration]

https://www.artsy.net/artwork/ode-bertrand-parcour

[pinkpong-art-contemporain]

Ode aux montagnes

avec Valerio Adami · Babi Badalov · Juan Carlos Batista · Amélie Bertrand · Angela Bulloch · Christian de Cambiaire · Etienne Chambaud · Acaymo S. Cuesta · Pauline Curnier Jardin · Daniel Dezeuze Ferran Garcia Sevilla · Ludger Gerdes · Jaroslaw Godfrey · Elias Hanselmann Eric Hurtado · Paul Iratzoquy · John Isaacs · Philippe Lamy · Ninon Lemonnier Anthea Lubat · Fleur Noguera · Julien Pastor · Lorène Roustin

Les Abattoirs, Musée - Frac Occitanie Toulouse et le Centre d’Initiatives Artistiques du Mirail (CIAM) sont heureux de présenter l’exposition Ode aux Montagnes à la Fabrique. À la fois apaisante et dangereuse, terrestre et céleste, la montagne n’a cessé de fasciner l’être humain, et en particulier les artistes. Ode aux Montagnes propose un regard sur ces territoires par le prisme de la création artistique contemporaine.

Pensée comme un sentier de randonnée, l’exposition offre un parcours ascensionnel, des origines de la montagne, jusqu’à son sommet. Constituée d’œuvres de la collection des Abattoirs, Musée - Frac Occitanie Toulouse, ainsi que de cinq artistes des régions Occitanie et Nouvelle-Aquitaine, Ode aux Montagnes est élaborée par les treize étudiantes du Master Métiers de l’art, Régie, Documentation et Médiation qui proposent une déambulation plastique et poétique des grottes jusqu’aux portes du ciel.

exposition en partenariat avec les Abattoirs, Musée - Frac Occitanie Toulouse exposition du 7 au 30 mars 2024 ouvert du lundi au vendredi de 9h à 17h entrée libre La Fabrique - 5 Allée Antonio Machado 31058 Toulouse

🔗 culture.univ-tlse2.fr

[claudiotrezzani]

Robert Motherwell?

William Gear?

Roger Hilton?

Victor Plasmore?

Mauro Reggiani?

Gaston Bertrand?

Fritz Glarner?

No, Matteo Abbondanza.

O del rendere astrazione anziché dare astrazione.

Conferire, se vogliamo semanticamente sciogliere la dicotomia.

Perché i pittori danno astrazione nella misura in cui principiano ex novo.

I fotografi rendono astrazione allorché cercano, trovano, rileggono.

Ma entrambi conferiscono, apportano.

Rispetto ai summentovati artisti Matteo è più pettinato, regolare (il pulsante non è spatola).

A' la Franco Fontana, Massimo Della Latta.

E quando è muro, à la Mario Sironi, tornando ai pigmenti.

O ghirriano, ripigiando il pulsante.

Di Luigi, la soffice pastellarità delle cabine a V.

Od anche sfocature, il mezzo intrinsecamente lo consente (mattoni rossi, muro giallo).

Od il gioco - ma va oltre la ludicità, e ben dentro la lucidità - di far coincidere (cielo bianco, pittata fascia).

E sì, con la complicità della metereologia.

Nuvola ed ombra, quella non cosa che è cosa come la cosa.

Si cerca e trova anche con l'attendere, eddunque. 

Poi l'occhio anela geometrica purezza.

Ma senza escheriano compiacimento, epperò. 

Indi arriva Michelangelo  Buonarroti.

Sì, il sistiniano dito, qui protude da parete.

Il medio spinge il cielo verso l'acqua.

L'indice protendesi senza incontrare.

Sapete, teologi s'accapigliarono sulla faccenda di non toccarlo, lo speculare dito divino.

Qui il desiderio è indefinito.

Ma intenso, ché l'uomo tende alla pancromprensività dell'esistente e del desiato.

E all'olismo, è qui che Matteo è pregnante.

Lo è ricodificando, e ancora vagheggiando.

E nel comprimere, espandere.

All rights reserved Claudio Trezzani

[lesser-known-composers]

John Blow (1649-1708): Ode to St Cecilia (Begin the Song)

Louise Moaty, director Bertrand Cuiller, musical direction

Les Musiciens du Paradis, choir and orchestra Alain Buet, artistic direction

Maîtrise de Caen Olivier Opdebeeck, artistic direction

[double-croche1]

[CANNES 2023] QUINZAINE DES CINÉASTES

Le Festival de Cannes commence aujourd’hui ! Toutes les infos sur les 19 films de la Quinzaine des Cinéastes pour cette 76e édition du mardi 16 au samedi 27 mai sont à retrouver par ici. La liste par date de sortie : ‘De nos jours...’ de Hong Sang-soo – Clôture Une ode à la vie où le maître coréen se réconcilie avec les plaisirs autour d’une table : tabac, alcool, nourriture, musique et oisiveté. Date : Mercredi 19 juillet 2023 ‘L’Arbre aux papillons d’or’ de Thien An Pham Un voyage à travers le Vietnam rural en interrogeant la communauté chrétienne très méconnue du pays. Date : Mercredi 13 septembre 2023 Récompense : Caméra d’or ‘Le Livre des solutions’ de Michel Gondry Marc s'enfuit avec toute son équipe dans un petit village des Cévennes pour finir son film chez sa tante Denise. Sur place, sa créativité se manifeste par un million d'idées qui le plongent dans un drôle de chaos. Marc se lance alors dans l’écriture du Livre des Solutions, un guide de conseils pratiques qui pourrait bien être la solution à tous ses problèmes… Date : Mercredi 13 septembre 2023 ‘Déserts’ de Faouzi Bensaïdi Amis de longue date, Mehdi et Hamid, travaillent pour une agence de recouvrement. Ils sillonnent les villages du grand Sud marocain dans leur vieille voiture et se partagent des chambres doubles dans des hôtels miteux. Ils ont exactement la même taille, les mêmes costumes-cravates, les mêmes chaussures. Payés une misère, ils essaient de jouer aux durs pour faire du chiffre. Un jour, dans une station essence plantée au milieu du désert, une moto se gare devant eux. Un homme est menotté au porte-bagage, menaçant. C’est l’Evadé. Leur rencontre marque le début d’un périple imprévu et mystique… Date : Mercredi 20 septembre 2023 ‘Le Procès Goldman’ de Cédric Kahn - Ouverture En novembre 1975, débute le deuxième procès de Pierre Goldman, militant d’extrême gauche, condamné en première instance à la réclusion criminelle à perpétuité pour quatre braquages à main armée, dont un ayant entraîné la mort de deux pharmaciennes. Il clame son innocence dans cette dernière affaire et devient en quelques semaines l’icône de la gauche intellectuelle. Georges Kiejman, jeune avocat, assure sa défense. Mais très vite, leurs rapports se tendent. Goldman, insaisissable et provocateur, risque la peine capitale et rend l’issue du procès incertaine. Date : Mercredi 27 septembre 2023 ‘L’Autre Laurens’ de Claude Schmitz Le détective privé Gabriel Laurens, spécialisé dans les affaires conjugales, voit sa vie chamboulée lorsque débarque chez lui sa nièce Jade. La jeune fille a des doutes sur la mort accidentelle de son père et lui demande de mener l’enquête. Date : Mercredi 4 octobre 2023 ‘Un prince’ de Pierre Creton Pierre-Joseph a 16 ans quand il intègre un centre de formation pour devenir jardinier. Il y rencontre Françoise Brown la directrice, Alberto son professeur de botanique, Adrien son employeur, déterminants dans son apprentissage et la découverte de sa sexualité. 40 plus tard survient Kutta, l’enfant adoptif de Françoise Brown dont il a toujours entendu parler. Mais Kutta qui est devenu le propriétaire de l’étrange château d’Antiville semble chercher autre chose qu’un simple jardinier. Récompense : Prix SACD Date : Mercredi 28 octobre 2023 ‘Conann’ de Bertrand Mandico Parcourant les abîmes, le chien des enfers Rainer raconte les six vies de Conann, perpétuellement mise à mort par son propre avenir, à travers les époques, les mythes et les âges. Depuis son enfance, esclave de Sanja et de sa horde barbare, jusqu'à son accession aux sommets de la cruauté aux portes de notre monde. Date : Mercredi 29 novembre 2023 ‘A Song Sung Blue’ de Zihan Geng Le temps d’un été, les déambulations d’une adolescente introvertie. Date : Mercredi 6 décembre 2023 Films non datés : ‘The Sweet East’ de Sean Price Williams Un voyage picaresque à travers l'Amérique contemporaine entrepris par une jeune femme autorisée à accéder aux étranges sectes et cultes qui prolifèrent dans le pays. ‘Conte de feu’ de Weston Razooli Il était une fois un trio d’enfants cherchant à craquer le code parental de leur nouvelle console et aussi la parfaite recette de la blueberry pie, une secte de braconniers qui ne cessent de se chicaner, une petite fille qui a des dons elfiques… ‘La Grâce’ d’Ilya Povolotsky A bord d’un cinéma itinérant, un père et sa fille traversent une Russie périphérique. ‘La Vie selon Ann’ de Joanna Arnow La new-yorkaise Joanna Arnow signe une comédie BDSM dans laquelle elle se met à nu dans une suite de scènes de soumission qui touchent à sa vie sexuelle, professionnelle et familiale. ‘Merle merle mûre’ d’Elene Naveriani Le magnifique portrait d’une femme célibataire de 48 ans au coeur d’un village traditionnel qui s’affranchit de ses chaînes et découvre l’amour et la sexualité tout en ne renonçant pas à son indépendance. ‘Creatura’ d’Elena Martín Gimeno Mila et son compagnon s'installent dans une ville de la Costa Brava. Après une première dispute, seule dans la maison d'été de sa famille, elle revit certaines expériences de son enfance et de son adolescence qui l'aideront à comprendre l'origine de ce qui l'a empêchée de faire la paix avec son propre corps. Récompense : Label Europa Cinemas ‘In Flames’ de Zarrar Kahn L'existence précaire d'une mère et de sa fille est perturbée lorsque le patriarche de la famille meurt. Elles doivent alors choisir entre affronter leur passé ou se laisser emporter par leurs peurs. ‘Légua’ de Filipa Reis et João Miller Guerra Emilia, âgée de 70 ans, s'occupe de la Casa da Botica, un manoir situé dans le village rural de Légua, dans le nord du Portugal, depuis plus de 40 ans, jusqu'à ce qu'elle doive elle-même s'occuper d'Ana, 50 ans, dont la santé se détériore. Le film est un portrait de ce coin du Portugal en pleine mutation. ‘Mambar Pierrette’ de Rosine Mbakam Sous la pluie de Douala, Mambar, résignée, vide l’eau rentrée dans sa maison avec l’aide de ses enfants. Arrivée dans son atelier de couture, le même calvaire recommence. À tour de rôle, les clientes défilent dans son atelier avec un seul mot à la bouche, la préparation de la rentrée scolaire. Mambar n’a encore rien acheté pour ses enfants. Ses journées sont longues, l’attente de ses enfants est grande, mais la pluie de Douala laissera-t-elle le soleil briller sur Mambar et ses enfants ? ‘Agra’ de Kanu Behl Guru a une vingtaine d’années, il travaille dans un centre d’appels à Agra, il est fou amoureux de l’une des collègues, Mala. Guru habite toujours chez ses parents. Leur maison est divisée en deux parties. Guru vit au rez-de-chaussée avec sa mère, son père, à l’étage avec sa maîtresse. Quand Guru annonce qu’il veut se marier avec Mala, et faire de la terrasse sa future chambre, promise par sa mère à leur cousine pour en faire une clinique dentaire, tout bascule. Les frustrations, les fêlures et les haines familiales éclatent au grand jour, symptômes d’une société indienne patriarcale marquée par de multiples tabous. A&B

[pola69morfina]

"Autorytet to zdolność pozyskiwania przyzwolenia innych.   Bertrand de Jouvenel"

„Na­leży odróżniać ludzi zdol­nych od ludzi zdol­nych do wszystkiego.” -  Tadeusz Gicgier

Całkowita Prawda z życia wzieta ! 🤷‍♀️👩‍🔬🥺🙄😪🧐🤕🥀🦂🕸️🕷️🦠🌵☘️🌾

[garadinervi]

Ode Bertrand, Ariane, (acrylic on paper), 2005 [Galerie Oniris, Rennes. © Ode Bertrand]

[yama-bato]

Ode BERTRAND

Lueur

Sérigraphie sur papier

[organisationskoval]

435) Grand Occident de France, GOF, Great West of France, Wielki Zachód Francji - Francuska Liga Antysemicka (LAF), przemianowana na Grand Occident de France (GOF) przez antymasonizm w 1899 r., francuska liga antysemicka założona w 1897 r. i kierowana przez dziennikarza i działacza antydreyfusowskiego Julesa Guérina. Francuska Liga Antysemicka (LAF) przedstawia się jako kontynuacja Ligue nationale anti-sémitique de France (Narodowej Ligi Antysemickiej Francji), której przewodniczy polemista Édouard Drumont i działała w latach 1889-1892. Ta pierwsza liga, charakteryzująca się słabą liczebnością, prawie zaprzestała wszelkiej działalności po 1890 roku, Drumont szybko stracił zainteresowanie na rzecz pisania swoich książek, a następnie własnej gazety La Libre Parole, założonej w 1892 roku. Członek tej pierwszej ligi, współpracownik La Libre Parole i kluczowa postać w grupie antysemickich bojowników skupionych wokół markiza de Morès, Jules Guérin postanowił po śmierci markiza, nastąpiło w czerwcu 1896 r. Pierwsze oznaki działalności tej nowej ligi antysemickiej bez entuzjazmu donoszono w La Libre Parole w styczniu i lutym 1897 roku. Chociaż Drumont został mianowany honorowym prezesem ligi, był ostrożny wobec tej inicjatywy, która groziła postawieniem poważnego konkurenta ambitnemu Guérinowi, który panuje nad tą bojową organizacją jako samozwańczy „delegat generalny”. Siedziba ligi została po raz pierwszy zainstalowana przy rue Alphonse-Poitevin 7 (przemianowanej kilka miesięcy później na rue Lentonnet). Liczba członków LAF była często przeceniana, w szczególności na podstawie fałszywych danych przedstawionych przez Guérina, który twierdzi, że od lipca 1897 r. było 11 000 członków, a następnie 40 000 w marcu 1899 r. W rzeczywistości w kwietniu 1897 r. było ich tylko 384, a historyk Bertrand Joly szacuje, że LAF nigdy nie liczyła więcej niż 2700 członków, w tym 1500 w Paryżu. Szacunki te dotyczą tylko paroksyzmu antysemickiej agitacji wokół sprawy Dreyfusa w latach 1898-1899: od 1900 r. policja liczyła mniej niż tysiąc członków, w tym jedną trzecią w Paryżu i na jego przedmieściach. Poza stolicą, gdzie Guérin usiłuje zmobilizować więcej niż pięćdziesiąt osób naraz, sekcje prowincjonalne zawsze liczyły mniej niż dwadzieścia osób, najczęściej o dość małej liczebności i bardzo krótkotrwałej aktywności. Oprócz aspektu ilościowego należy również podkreślić problem jakościowy tych liczb, ponieważ kilku członków ligi jest policyjnymi informatorami. Sam Guérin, bardziej motywowany pokusą zysku niż antysemicką „sprawą”, jest mocno podejrzany o potajemną współpracę z władzami w zamian za pieniądze. Po utrzymywaniu pewnych powiązań z różnymi organizacjami, w szczególności ze Union nationale (Związkiem Narodowym) Ojca Garniera, LAF zwrócił się w 1898 roku do kręgów rojalistycznych, które miały obfity fundusz łapówkowy, zarządzany wówczas przez Eugène de Lur-Saluces i Fernanda de Ramela. W lipcu 1898 roku Guérin spotkał w Marienbadzie, pretendenta rojalistów Philippe d'Orléans. Pod koniec tego wywiadu uzgodniono, że rojaliści zapłacą za pośrednictwem André Buffeta i Ludovica Robineta de Plas  początkową sumę 300 000 franków dla LAF. Guérin korzysta również z hojności innych osobowości monarchistycznych. Ogółem otrzymał więc w latach 1898-1904 prawie 1,2 miliona franków. Oszołomieni Guerinem, który bezwstydnie wyolbrzymiał wpływ swojej ligi, rojaliści na próżno starali się ponownie połączyć z masami poprzez antysemityzm. Dopiero w 1904 lub 1905 roku, rok lub dwa lata po zniknięciu ligi, rozczarowany pretendent przestał finansować Guérina. Chociaż ten ostatni w dużej mierze skierował te dotacje na swoją korzyść, część pieniędzy rojalistów umożliwiła lidze posiadanie organu prasowego, tygodnika L'Antijuif, założonego w sierpniu 1898 r., oraz bardzo wygodne osiedlenie się w nowej siedzibie. Po raz pierwszy przeniesiona pod numer 56 rue de Rochechouart w lipcu 1898 r., siedziba ligi została ostatecznie zainstalowana 6 czerwca 1899 r. pod numerem 51 rue de Chabrol, w budynku przejętym w marcu poprzedniego roku i przekształconym w prawdziwą fortecę. Na działalność LAF składają się spotkania, konferencje i hałaśliwe demonstracje uliczne. Jej członkowie potrafią być wtedy agresywni, jak podczas demonstracji 25 października 1898 r. na Place de la Concorde, gdzie zbrutalizowali komisarza policji Maurice'a Leprousta. Małe grupy satelickie, takie jak Cercle antisémitique d'études sociales (Antysemickie Koło Studiów Społecznych) kierowane przez Daniela Kimona i l'Association française pour l'organisation du travail national (Francuskie Stowarzyszenie Organizacji Pracy Narodowej), krążą wokół ligi i również organizują kilka spotkań. U szczytu antydreyfusowskiej agitacji, na przełomie 1898 i 1899 roku, Guérin brał udział w tajnych zebraniach, których kulminacją była 23 lutego 1899 roku niezdarna próba zamachu stanu kierowana przez Paula Déroulède, przywódcę Ligi Patriotów. Podczas tego wydarzenia ludzie z LAF mieli zaledwie około trzydziestki i pozostawali stosunkowo bierni. W kolejnych dniach przeszukiwano jednak pomieszczenia ligi i domy niektórych jej członków. W odpowiedzi na te poszukiwania LAF wywiesiła plakat, w którym po raz pierwszy nadała sobie tytuł „Wielki Zachód Francji, obrządek antyżydowski”. Odwracając w ten sposób nazwę Wielkiego Wschodu Francji, głównego francuskiego masońskiego stowarzyszenia, potępia przynależność władców do masonerii, którą przedstawia jako organizację „która stała się narzędziem kosmopolitycznego żydostwa, które otwarcie spiskuje przeciwko bezpieczeństwu kraju". Ta nowa nazwa ma również na celu pokazanie paraleli między ligą, oskarżaną o łamanie prawa o stowarzyszeniach, a tolerowanymi przez władze lożami masońskimi. Parodiując trójpunktową literę „F ∴ Wielkiego Wschodu”, Guérin żąda dla swoich ligowców tytułu „Bracia ÷”, który uważa za skromniejszy, „natura dała ludziom tylko dwie pięści do obrony”. Ten ostatni będzie się zresztą bawił tłumacząc te dwa punkty „dwoma pięściami w twarz”. Zmiana nazwy ligi została oficjalnie ogłoszona przez Guérina 3 marca 18993 r. W sierpniu, kiedy zmasowana represja wymierzona była w rojalistycznych, nacjonalistycznych i antysemickich przywódców ruchu antydreyfusowskiego w celu postawienia przed Sądem Najwyższym procesu o spisek, Guérin stawiał opór aresztowaniu, barykadując się wraz z kilkoma wspólnikami w kwaterze głównej GOF przez półtora miesiąca. Wydarzenie to, które było wówczas szeroko relacjonowane w mediach, jest często określane jako „Fort Chabrol”. Ostatecznie aresztowany 20 września Jules Guérin został skazany w styczniu 1900 r. na 10 lat więzienia, zamienionych na wygnanie 14 lipca 1901 r. Pod jego nieobecność zastąpił go jego brat Louis Guérin na czele GOF. Nadal honorowy przewodniczący ligi, Drumont, zachęcony przez niektórych bliskich współpracowników (Méry, Devos i Boisandré), wykorzystał sytuację i założył 3 lipca 1901 r. wybory parlamentarne w następnym roku. Inna konkurencyjna partia, Parti national antijuif (Narodowa Partia Antyżydowska), powstała dwa miesiące wcześniej, ale jej lider, Dubuc, bardzo szybko poróżnił się z Drumontem i stanął po stronie Guerina. Po burzliwym spotkaniu w Bernay 1 grudnia 1901 r. Drumont i jego współpracownicy z hukiem zrezygnowali z GOF. Pozbawiona lidera, osłabiona wewnętrznymi niezgodami i dotknięta rewelacjami publikowanymi przez byłych członków i sojuszników, liga upada. Zniknęła definitywnie w 1903 r., roku naznaczonym opuszczeniem lokalu przy rue de Chabrol, którego meble zostały sprzedane w lipcu 919 r., oraz zaprzestaniem wydawania La Tribune française, dziennika, który zastąpił L'Antijuif w 1902 r., a ostatni numer ukazał się we wrześniu 2517 r. Później skrajnie prawicowi aktywiści ponownie używali nazwy Grand Occident de France. Współpracownik La Libre Parole de Drumonta, a następnie Henry'ego Costona, Lucien Pemjean kierował w ten sposób między 1934 a 1939 miesięcznikiem zatytułowanym Le Grand Occident, organem propagandy i akcji przeciwko judeomasonerii, który wydawał były członek GOF i współpracownik de Guérin , Albert Monniot. Numer z 15 kwietnia 1939 r. zatytułowany “Pétain au pouvoir!“ („Pétain u władzy!").

[arthuntblog]

Ode Bertrand [France] (b 1930) - 'Co XII', 2002. Oil on canvas (60 × 60 cm).

[spacecamp1]

Ode Bertrand, Ahura, 2007, Acrylic on paper, 20 x 20 cm.

[wherethespiritmeetstheboneposts]

Ode Bertrand, Verticales - 4, 2016