#njerëz me natyrë të egër

[kafsho]

[kafsho]

MEHMET SHEHU, të cilin shqiptarët e njohin për natyrën e tij të ngrysur dhe të egër, për një epizëm atdhetar që shndërrohet në mizor gjatë regjimit komunist, çel në gazetën e shkollës, me ndjenjat e para të ringjalljes që vjen nga e njëjta stinë ajo e Pranverës (...). Mehmeti në vitin 1931, sheh me sytë e përfytyrimit se si ikin tufanet që kishin harbuar, që kishin trazuar gurë dhe drurë… sepse kish hyrë Marsi dhe bulëzimi, si bie vesa dhe fryn era e gjethit, si mbin barth i njomë… Të duket çudi që t’ia ndjesh ish Kryeministrit të ardhshëm komunist këto ndjenja romantike, aq të brishta dhe me një mbulesë shpirtërore si një pelerinë e blertë. Pastaj poetit i vjen ajo dëshirë të cilën ia kujtojnë bashkëkohësit, “dëshira për punë”, “Tash erdhi koha për punë…” se koha e zisë së tokës kish mbaruar… Të befasojnë përdorimi i fjalëve: vesa, barthi i njomë, manushaqja e bilbili, gjallësia e jetës, një parajsë që e kërkon, me shqerrat që janë si flutura…etj…

Mylsim Pashaj, Tre poetë të shkollës teknike të Fulcit