#nik howden

[nerds-yearbook]

In 1890, painter Vincent Van Gough was troubled by an invisible monster that he alone could see. He found help with the sudden appearance of a time traveling alien known as the Doctor (Doctor 11) and his companion Amy. ("Vincent and the Doctor", Doctor Who, vlm 3, TV) Later that year, Vincent was inspired to paint a picture of the TARDIS, the Doctor’s time/space machine, exploding. ("The Pandorica Opens", Doctor Who, TV)

[fransopdefiets]

8-7 Gilberdyke

Toen ik gisterenmiddag terug kwam uit York, was het een stuk drukker geworden op de camping. Aan de andere kant van de vijver had een stel zijn tent opgezet, de auto er naast, was daarna 50 meter verderop aan het water gaan zitten en had de audio van de auto lekker hard aangezet. Die ging om half tien ‘s avonds wat zachter en niemand die er wat van zei. Al die tijd dreunden de bassen over het water Blijkbaar hoort dat hier zo.

Dit keer had ik netjes gereserveerd in het restaurant in de hoop op een betere plek, maar nee. Ik zat nu naast de voordeur tegenover de geluidsbox boven de bar. Het wordt zalmsteak, zonder toetje dit keer. Dat zal ze leren. En ga dus nooit gaan eten in Restaurant 10 in Stamford Bridge.

Om 6 uur sta ik op, de zon schijnt al op de tent, die kurkdroog is. Iets over zeven ben ik op weg, de zon schijnt werkelijk ongenadig, de uitdrukking koperen ploert komt in mij op. Ik zweet in mijn lange broek.

Vanaf York volg ik weer een oude spoorlijn, dat trapt heerlijk door, niks geen zware hellingen.

Tussen York en en Riccall fiets je langs alle planeten op schaal uitgevoerd op schaal. De afstanden tussen de planeten zijn ook op schaal. Dus er zitten heel wat kilometers tussen Uranus en Neptunus. Ik heb al eens eerder zo’n project gezien in Duitsland, maar daar waren allen de bollen op schaal en niet de afstanden tussen de planeten.

Om half tien koffie en koek van chocola met gestampte biscuitjes in een tearoom in Riccall.

Wat later begint het te betrekken en ik waag het erop. Ik trek die lange broek uit en breng een dikke laag vet aan. Het is zo ontzettend warm. Iedereen loopt en fietst in korte mouwtjes en broeken, behalve ik, zei de gek.

In Selby fiets ik even de stad in en wordt beloond met een prachtige 12e eeuwse kerk. Als ik binnenloop is een kinderkoortje aan het oefenen, die kleine meisjes zingen best op een hoog niveau. Ik heb een van de liederen opgenomen en zal die opname later op de website toevoegen aan het verhaal.

Vanaf nu heb ik geen routeboekjes meer. Alleen mijn telefoon en de kaart op een schaal van 1:250.000. Gelukkig is het eerste deel naar de brug over de Humber uitstekend bewegwijzerd.

Het wordt steeds zwaarder bewolkt, het is drukkend weer, onweersvliegjes zitten op mijn bril, in mijn oren en in mijn neus. Ik word in Cliffe aangesproken door een Engelsman op de racefiets. Hij doet elke dag 100 mijl en zijn vrouw rijdt voor hem uit in de auto met eten en de bagage. Tja, zo kan het ook.

Ik kom snel terug voor de Pennines besluit ik, maar dan zonder tent en met een aanloop, zodat ik lekker ingefietst ben als de zware hellingen komen. De route is te mooi om hem niet te doen en als ik dan de boot van Rotterdam naar Hull neem, pak ik de route gewoon op waar ik nu afgedraaid ben.

In Howden begint het dan tich echt te regenen. Ik duik snel een tearoom in voor lunch, daarna bekijk ik de kerk of wat er van over is. De helft is ingestort, maar wat er nog overeind staat, is indrukwekkend. En ik bel alvast een camping verderop, Sandholm Lodge Holiday Park, een park met een indrukwekkende website en restaurant, dan zit ik vanavond goed.

Nu heb ik eindelijk de kans om mijn rainlegs uit te testen. Ze werken perfect in een matige regenbui zonder wind, je benen blijven lekker droog en warm. In het dorpje Blacktoft staat een bord bij de oude school. Tweedehands boeken, koffie en toiletten. Ik naar binnen en kom in een donker lokaal met inderdaad het hele kringloopaanbod tegen de wand. De oploskoffie moet je zelf zetten in het keukentje, geld deponeer je op een schoteltje.

Dan nog een half uur naar de camping en wat een verrassing, dit holiday park bestaat uit twee grasveldjes met stacaravans en daar tussen wat open plekken voor kampeerders. Het sanitair bestaat uit twee douches en twee plees en het restaurant bestaat niet. In de stromende regen staat een man zijn voortent af te schrobben met een bezem.

Ik zet in mijn tent op, zie dat Maarten gebeld heeft en ik bel terug. Volgens hem is het niet zo gek dat ik die heuvels niet op kom, dat ligt aan de antibiotica. Ik wil het graag geloven. Dan ga ik even liggen en val prompt in slaap.

Als ik wakker word, is het droog en bloedheet in de tent. Nu of nooit, denk ik en ik spring op de fiets en race naar Newport (en nee, dat ligt niet aan het water). Eens kijken of er iets te eten valt, de vrouw van de camping was er somber over.

Gefietste tijd: 4,5 uur

Afstand: 64 kilometer

[paulgroom]

Thanks to Matt Bigwood of The Wotton Times for taking the above image of Paul Groom, photo used with thanks.

Bird / Bath

Thanks to everybody who came to my exhibition last weekend, I’m very pleased to say that it was a big success with a preview night which included Bristol jazz singer Lady Nade performing, a chance to meet Zonda the black eagle from The International Centre for Birds of Prey and also a slightly unexpected disruption by actors Nik Howden and Nikki Warwick.

Short Film

Short film by Andy Sutton showing the Bird/Bath exhibition.

Video editor and friend of the company Andy Sutton came along to the hall when Paul was unboxing the prints and setting up as well as on the actual preview night itself, he has very kindly put this footage into this superb film.

Exhibition photos

Under The Edge Arts’ Chipping Hall in Wotton-under-Edge was set up with swimming pool images on the left (taken at Wotton Pool) and birds of prey on the right (all taken at The International Centre for Birds of Prey)

Here are a few photos from the preview night.

…and a few close ups of the exhibits before the doors opened:

I hope you like the video and pics, thanks to everybody who was involved in the creation of the exhibition.

Special thanks to….

The photo subjects for the exhibition: Jazz singer Lady Nade http://www.ladynade.co.uk – Make-up for this shoot by Helena Restall Actors Nik Howden and Nikki Warwick Professional dance artist Emma Dickson: https://www.facebook.com/Movein2Freedom/

The exhibition leaflet was beautifully designed by Lizzie de Pass, thanks: http://www.elledeepea.com/about/

Thanks to Under The Edge Arts for allowing me to use their fantastic venue: https://www.utea.org.uk

Thanks to Jason Titley for shooting the video footage of the actual photo shoots, which was made into a film: http://www.jasontitley.com

…and finally another thanks to Andy Sutton for the exhibition film and promo film. https://andysutton.tv

Here’s to the next exhibition!!

Paul

Wade in the Water

Here’s a little bonus video of Lady Nade singing Wade in the Water at the preview evening, filmed by Paul.

Perfect subject matter!

Thank You and a short film about Bird / Bath - Exhibition by Paul Groom Photography featuring Lady Nade and Zonda the Black Eagle Thanks to Matt Bigwood of The Wotton Times for taking the above image of Paul Groom, photo used with thanks.

[ossurworld]

Babe & Stan Return

A relatively unknown BBC radio drama is turned into a slight one-hour movie about comedy team Laurel and Hardy. It is set in 1957 when Stan makes a death-bed visit to his old teammate after being estranged for a year. It’s called Stan, but should be Stan & Ollie.

Since Laurel always wanted to be a stand-alone act, the title is Stan.

For fans who remember them from two-reelers, this short film is a joy forever. It explains in flashbacks how their rocky start together transformed each—and made them immortal Hollywood icons.

What makes this little film so special and why it works is all in the casting. Not only are the elderly men reminiscent of the duo, but so are their younger versions. As the old men, with Hardy suffering from a stroke are Jim Norton as Stan and Trevor Cooper as Oliver. The younger versions are extraordinary too, lending to the verisimilitude: Nik Howden (Laurel) and Mike Goodenough (Hardy).

Of course, the younger generation, used to SNL weened comedians, may have a tough time identifying with the Great Depression duo. Laurel and Hardy do analyze their importance, to make their lives feel worthy, at the end. They were ordinary, and made audiences see humor in the worst of times.

Stan recalls their initial teaming and how he opposed it. Though Laurel was actually the brains of the twosome, he basically came up with gags and directed their scenes. Yet, Oliver Hardy made contributions that Laurel recognized as highly valuable.

Stan re-lives his past by watching their old films and thinking of new bits—but time has passed them by. With bittersweet moments, this is a fitting tribute to Mr. Laurel and Mr. Hardy.

Available on Amazon Video.

Laurel & Hardy Tribute Babe & Stan Return A relatively unknown BBC radio drama is turned into a slight one-hour movie about comedy team Laurel and Hardy.