#nasira tuloy plano ko

[bayulet]

okay part two

[sammyyyyyyyyyyyy]

Mico x Eunice (ate bash and kuya bash ❤️)

This was taken last feb 27. Night before nung araw na yan nagchat si kuya mico na mag usap nga daw kami. So ako nag isip ano kaya pag uusapan namin. Medyo seryoso kasi chat nya. Sabi ko sige po after lunch pero di natuloy kasi sabi ko mabilis lang sana. So nagdecide ako na magout na lang ako maaga. So ayun nga pagkarating ko ng venue ng seminar nila ate bash nandun si kuya bash tinawag ako. Sabay lapit sa table nung sa may lobby. Konting kamustahan first time namin kasi magkikita kita.

Kuya mico: diretsuhin na kita brad ah. Ur a nice person nabasa ko lahat ng convo nyo ni bash sa messenger sa ig. Kaya alam ko mabait ka. Kaya kinausap kita kasi sobrang naistress ako ngayon brad. There's a guy na nakilala ni eunice nung naghiwalay kami. (I knew the guy kasi nabanggit yun dati ni ate bash. At tinanong din sakin ni kuya mico yun nung nakaraan) nang gigil ako kasi sinisira nya kami ngayon. Nagkamabutihan yung dalawa. Alam mo naman siguro nangyari samin ng ate mo.

Hearing those words from kuya bash was sobrang nanghina ako. Kasi ramdam ko yung stress nya e. Yung pagsisis at the same time kasi aminado naman sya sa nangyari na kasalanan nya. Kaya kahit di pa pwedeng bumaba eh pinilit nya makauwi para maayos kasi nakakaramdam na sya. Na may nangyayaring di maganda. He did investigate dun sa guy. And naging open din naman si ate bash. Pinag usapan nila yung guy. Ang bait nga daw nung guy. At pinabasa nga ni kuya bash yung usapan nila nung guy. Kaedad ko lang pala. Nagsorry yung guy na nasira nya daw sila pero di daw sya nagsisisi na nakilala nya si ate bash ganun. Nagkita pala sila which is dapat kasama ako pero di ko kasi nagustuhan yung mga nangyayari nun kaya di ko kinakausap si ate bash. Kasi ayun nga ayoko talagang may umaaligid sa kanya. Natuloy pala sila sabi ni kuya bash sana sinamahan ko daw. Sabi ko di ko alam na natuloy sila. So ayun nagkita daw sila nung seminar. Ayaw daw mag isip ni kuya bash pero alam nya na may something ayaw lang daw yata ni ate bash masira lalo sila. Nalungkot lang ako kasi dapat sinamahan ko si ate bash nun kasi ang plano magkikita nga kami pero nung nalaman ko na kasama yung guy tinamad ako. Anyways di alam ni ate bash na nandun ako. Sabi ko nalang surprise na lang natin si ate bash. Andami pa sinabi ni kuya mico na nagpalungkot sakin kasi ramdam ko lahat lahat. Sabi nya wag ko na lang daw sabihin kay ate bash pinag usapan namin. Tas ayun nakita nga ko ni ate bash nagulat sya. Hahahaha tas kumain na lang kami sa labas kasama kapatid ni kuya mico. Kung titingnan mo lang sila parang ang perfect. Ang saya e. Pero dahil may alam ako di na ko nagugulat kay ate bash nagsusungit. Pero si kuya bash baba ang pride like wow. Tumataas respeto ko lalo sayo, sa inyo. Despite of the mistakes na nagawa mo which is inadmit mo ay dun pa lang kuya mico nakuha mo na respeto ko. Sa ngayon kita ko mga pics nyo nag elyu kayo. Super happy nyooooo sana magtuloy tuloy na yaaaaan. Ill keep on praying pa din po sa inyong dalawa. Kaya nyo yan. Thankyou pala kasi naapreciate nyo yung shots. Ahhhhhh first time ko po yun. Super thankyouuuuu. See u on friday? Inaya nyo ko sa clark yeyyy may kasama na ko. Labyu both alwaysssss ❤️

[dazmanifezto]

Nov 12, 1994. Aking kaarawan. Noong bata ako tuwang tuwa ako na sinasalubong ito. Nangangarap na tumanda na agad. Naiinip sa mabagal na pagsulong ng taon. Ngayong matanda na ako, saka naman ang paghiling ko na sana bumalik ako sa pagiging bata. Tanong ko tuloy sa sarili, bakit ba kasi ako naiiinip?. Doon ko lang napagtanto na dapat pala mas binigyan ko pa ng oras at saya ang pagiging bata. Dinagdagan ko pa dapat ang paglalaro. Dinagdagan ang kakulitan. Dinagdagan ang musmos na kaisipan. Nagplano para sa magiging buhay sa hinaharap. Nasira ang plano. Hindi na ulit nakabuo ng bago. Nahihirapan sa pag-ahon. Nalunod ng nalunod. Dalawang naglalakihang bato ang nakatali sa mga paa. Hinahatak pailalim patungo sa kawalang hindi na nasisinagan ng liwanag. Gulong-gulo na ang isip, nagbabakasaling isa lamang itong masamang panaginip. Pinaparusahan ba ako ng langit? Ako tuloy nagdadalawang isip kung totoo ba ang Diyos kapag ako'y pumipikit. Di ko pwedeng sabihin ang aking kahinaan. Walang pwedeng makaalam ng aking pansariling laban. Tatakpan ko na lang siguro ito ng ngiti. Hindi dapat nila malaman na ako'y nakakaramdam ng pighati. Walang dapat makaalam ng aking pansariling dalamhati.

Nov. 12, 2021

[dayynxx-blog]

Pagsisisi

Tanda mo pa ba, nung mga panahong wala pang ‘tayo’? Magkaibigan pa lang tayo nun. Ang tahimik mo. Sobra. Pero kapag kasama mo na mga kaibigan mo, sobrang daldal mo. Lumalabas ang tunay na ikaw kapag kasama mo mga matalik na kaibigan mo. Nung una, na-amaze ako. Sino bang mag-aakala na ang lalaking napakatahimik ay sobrang daldal pala? Medyo fond ako makipag-bonding sa mga boys nun. Malandi ba? Hindi, nakakatuwa lang talaga yung pagiging pranka nila. Dun na nagsimula, naging ‘medyo’ close tayo and including your circle of friends. Todo trashtalk ang usapan. Puro kalokohan. Dun ko na nakilala ang iba’t ibang side mo. Isang araw, Nagchat ka saakin at nagtanong,

“Ano na pala yung assignment sa Math? What page?” - Ikaw. “Yung sa geometry. Page 132 yata yun. Nung wednesday pa yun ha? Dimo pa tapos yun?” - Ako. “Hindi pa. Tinamad ako eh.” - Ikaw. “May bago pa ba dun? Lagi ka namang tamad eh. HAHA” - Ako. “Oo na. Bakit, tapos mo na ba yun?” - Ikaw. “Hindi pa din. Hahaha.” - Ako. “Kung makapag-sabi ka ng ‘tamad’ ha? Siraulo ka talaga. Haha” - Ikaw.

Hanggang sa nagtuloy-tuloy ang usapan. Pero sa awa naman ng diyos, natapos pa din natin yung assignment natin nun. Nauwi ang pag-chat sa call. Halos gabi-gabi nag-uusap sa phone. Hanggang na-develop. Kung sana.. kaya lang pigilan ang damdamin, ginawa ko na. Kasi alam kong mali. Wala sa lugar. Di dapat. Pero pinagpatuloy pa din. Maraming humusga saatin, may mga di sumang-ayon, pero nagawa nating lampasan yun. Sa gabi-gabing umiiyak ako dahil sa naririnig ko sa iba, nandyan ka upang aluhin ako. Nung akala kong kilala ko na ang iba’t ibang side mo, nagkamali ako. There’s more about you na di mo naipakikita maski sa mga kaibigan mo. Nagpapasalamat ako nun at nabigyan ako ng pagkakataon na makilala ka ng lubos.

Hanggang sa dumating ang napakalaking pagsubok. Magma-migrate na kami. Aalis ako. Maiiwan kita. Mahihirapan nanaman tayo. Una pa lang, iyon na ang usapan natin. Pinaghandaan natin kung ano ang dapat gawin. Kung ano man ang mga posibleng mangyare.

Pero sabi nga nila, Kung sobra mong pinagahandaan ang isang bagay, laging di natutuloy. Sana pinaghandaan ko din yung pag-alis namin para di natuloy. Pero hindi eh, sa sobrang takot kong mapalayo sayo, di ko napaghandaan.

Bumitaw ako. Nagkagulo ang plinano. Yung mga plano ko— plano natin, nawasak, nasira. Diko inaasahan. Sobrang ibang-iba ang inexpect ko. Mahirap dito. Nakaka-pressure. New surroundings, new faces, new language, new school system(Yung set-up dito mala-college.) nagbago lahat. Na-stress ako. Ang dami kong napagtuunan ng pansin. Yung dating napaka-long message ko sayo, 3 pages of essay na ang ginagawa ko. Nai-cha-chat naman kita, pero saglit lang. Umaga dito, gabi dyan. Sabi nga sa kanta ni Jireh, “Dito ay umaga at dyan ay gabi, Ang oras natin ay magkasalungat, Ang aking hapunan ay iyong umagahan.”

Maraming nagbago, kasama na din doon ang salitang ‘tayo’. Hanggang sa wala ng patutunguhan. Siguro nga hindi sapat ang ‘pagmamahal’ na meron tayo. Hindi sapat na pundasyon upang malagpasan natin ang higanteng problema na’to.

Nang wala na ang ‘tayo’, maraming usap-usapan. Oo, alam ko.

“Nakahanap na siya ng iba.” - Paano ako maghahanap ng iba kung bawat tingin ko sa iba may katagang, “Tch. Buti pa (ikaw)… ganito, ganyan.”

“Niloloko ka na nun. Kaya di ka na maharap” - Hinding-hindi ko magagawa yun. Dahil masyado akong busy sa pag-aaral ko. Maraming expectations, maraming matang nakatutok sayo. Pero lahat naman ng mga yun, may ibinunga. Naka-straight ‘A’ ako sa lahat ng subject ko. Mapa-geography, world history, algebra man yan. I was so proud at myself. Even my parents and relatives.

They were happy for me. I was also. Pero ika nga nila, lahat ng saya, may kapalit na lungkot. I was proud of myself yet, I dissapoint myself because I let you go. Na-perfect ko subjects ko, pero bumagsak ako, napabayaan ko ang ‘tayo’.

Nalungkot ako, oo. Napakalungkot ko’t sobrang nasasaktan nung nawala ka. Pasensya na kung naging duwag ako. Pasensya na kung di ako lumaban. Pasensya na kung agad akong sumuko. Kaya ngayon, ang misirable ko na.

Pero kakayanin ko. Kagagawan ko din ito eh. Pero babangon ako. Babangon ako ulit at mas magpapakatatag at di na hahayaan ang sarili na madapa at magpakalugmok.

Ako ang unang bumitaw, pero ako din pala ang huling uusad. Pero alam mo ba, hindi ako nagsisisi. Bakit? Kasi binigyan kita ng pagkakataong makahanap ng mas matatag saakin, mas matapang, mas maipaglalaban ka, kayang-kayang punan lahat ng pagkukulang ko.

Nakita ko naman at nararamdaman kong masaya ka na ngayon. I was glad that you forgot about me. Nakakaya mo ng makisama sa iba. Napakaselosa ko noon kaya pinapalayo kita sa babae. Anong magagawa ko? Lapitin ka eh. Pero ngayon, nakikimingle kana. Kung dimo man maitatanong, Oo, masakit. Nakaka-bitter. Nakakalungkot. But I don’t care. As long as ako ang nasasaktan, ayos lang. Ako ang may kagagawan nito, kaya’t ako ang mapaparusahan sa kasalanang ito.

I badly want to say this, Please get out of my dreams. They’re the only place I still see you and I badly need to move on. It’s my turn now to move on.

Ps. Nag-umpisa sa takteng pagtanong dahil sa Math. Sabi na eh, Walang maidudulot na maganda ang subject na iyan.

Pps. Maraming salamat na rin sa Math dahil nabigyan tayo ng pagkakataon na magsama.

- dayynxx

[go-to-breakfast]

my anxiety are having anxieties. stalked your blog and recent pics, tingin ko you really moved on at kaya ko nang i-accept na capable ka ngang magmahal ng iba. stupid enough na maniwala sa actions and feelings mo when you miss me. at some point, totoo nga siguro yun pero temporary nga lang. anyways, enough na. i’ll consider myself lucky kung ikaw lang iniisip ko. petition class para sa design 9, si mama lutap yung adviser at nag-dalawang isip akong hindi ituloy yung plano ko. pero, ayun next year ko na siya planong i-take. sana hindi ko pagsisihan yung desisyon ko, what if mag-fail ako next year dahil sa pagiging incompetent ko. sana payagan yung proposal ‘ko para makita ko rin siya. madami man kaming hindi pagkakaintindihan, madaming naging pagkukulang, alam kong gusto niya rin kaming makasama, sana mas kaya na niyang ihandle yung anger issues at bisyo niya, alam naman niyang nasira kami dahil doon. ikaw lang yung nasasabihan ko dati, ngayon, alam ng mga kaibigan ko yung maliit na detalye about sa kanya. tingin ko, you grew sick of me dahil doon. kaya ngayon, just keeping it all to myself. less drama at tuloy lang sa paghanap ng mga distractions. 

[kaizuchi-blog]

Pwede naman sana sila mag steam nalang kung gagawa lang ng leche flan. Nasira tuloy oven ko dahil sa kanila. Sa totoo lang nakakasawa na magalit ng paulit ulit. Nakakasawa na rin pag sabihan dahil matitigas ang mga ulo. Ipapasa diyos ko nalang 'to.

Masarap mamili ng mga gamit na may sarili kang pag iimbakan. Katulad ng sariling bahay. Masira man atleast alam ko hindi ginalaw. Mas nanaisin ko pang mabulok sa isang tabi mga gamit ko kesa pakialaman.

Kahit pa kadugo ko kailanman hindi ko pinapahintulot pakialaman gamit ko. Kaya si papa God nalang ang bahala sa mga pakialamera.

Nakakalungkot kasi may collection na sana ako eh,nawala pa. At panu na ako mag bebake pag dating ko ng friday?

Gusto ko talaga ang pag bebake eh. Na aadik ako sa totoo lang. Ang sarap sa pakiramdam kapag makikita mo na nakagawa ka ng isang cake.

Hindi man unique at least alam ko makakaya ko. Panu na?

Plano ko pa naman sana mag bake ng Mango Bravo. 😢😢😢

Nakakainis talaga mga tao na 'yon. subra!

[letterstoal]

Walang kuryente sa UP kanina. Nasira tuloy ang plano kong tumambay sa library para magcharge, kaya wala akong choice kanina kung hindi sumalampak sa labas ng library at ubusin ang oras sa pagbabasa. Hindi ko namalayan ang oras. Tatlong oras na pala akong nagbabasa. Pagtingin ko sa relo ko, pasado alas singko na. Nalate ako sa klase. Naisip ko, habang naglalakad papunta ng AS, mukhang kaya ko na ulit talagang mag-isa. Siyempre, katulad nga ng sinabi ko kanina, wala naman akong choice kung hindi mag-isa kanina. Pero narisip ko, hindi man lang ako naasar, nainip o nabalisa sa pag-iisa. Komportable kong napalipas ang oras. Napansin ko na ito noong mga nakaraang linggo. Sa unang pagkakataon mula noong nawala ka, naging komportable na ulit ako sa pagtambay nang mag-isa sa kapihan. Noon, halos mabuhay ako sa iba't ibang kapihan sa Maynila. Minsan kung walang pera, sa 7/11. Ang kailangan ko lang naman, lugar na maliwanag at hindi ganoon katao para makapagbasa o makapagsulat ako. Ngayon, nakapagbasa ako ng dalawang libro sa isang beses na pagtambay sa Coffee Project Starmall. Hindi naman sa hindi ko nagagawang mag-isa noong magkasama pa tayo, halos tuwing weekend lang naman tayo nagkakasama dahil probi-probinsya ang layo ng bahay natin. Pero tuwing may ginagawa ako noon nang mag-isa, ang naiisip ko lagi, ano kayang gagawin mo kung kasama kita? Ano kayang ikukwento ko sa'yo mamaya 'pag nagkausap tayo? Ano kayang ginagawa mo? Kumbaga, hindi ko naman naiisip at nararamdaman na mag-isa ako noon. Noong hindi na tayo nagkikita, naging ilag ako sa pag-iisa. Parang lagi't laging gusto kong may kasama. Sa simula't sapul naman ay mabibilang sa isang kamay ang mga tinuturing kong kaibigan, at lahat sila, malayo sa akin ngayon, kaya kung sinu-sino ang sinasamahan ko. Kain dito, kain doon. Lakwatsa rito, lakwatsa roon. Natatakot akong mag-isa. Akala ko noon, iyong mga malalaking bagay ang kailangan kong balikan noong nawala ka. Nabago mo ako sa panahong magkasama tayo, at para makalimutan kita, kailangan kong maibalik iyong sarili ko bago kita nakilala. Noong nagsimula na tayong hindi mag-usap, bigla-bigla kong ibinalik ang pag-iinom ko, pag-uwi nang madaling araw, at iba pang kalokohan na ipinagbawal mo sa akin noon. Hindi pala iyon ang kailangan kong balikan; iyong pag-iisa pa lang nakasanayan ko bago ka dumating. Tinanong mo ako noon kung para sa akin, ano ang sign na true love na ang nararamdaman ko. Ang sabi ko, alam kong true love na iyon kapag kaya na namin manahimik nang magkasama. Mangiyak-ngiyak ka katatawa. Halos kapusin ka na ng hininga. Hindi mo naintindihan. Naging running joke na sa atin iyon. Ang sabi mo, mahal mo nga tapos mananahimik ka lang kapag kasama mo? Sa lahat ng bagay na naimali ko noong magkasama pa tayo, siguro sa bagay lang na ito ako tumama. Tama ako, may katahimikan dapat sa pagmamahal. Kaya sobrang ingay ng pagsasama natin, kasi nga hindi naman pala pagmamahal. Ngayon, kaya ko na ulit manahimik nang mag-isa. Minamahal ko na ulit ang pag-iisa.

[lurlynn27]

For you,

Hi Boo.. Di ko alam paano sisimulan to. Ang dami daming gustong sabihin ng utak ko sayo pero umuurong ang aking dila. Unang beses palang kitang nakausap alam ko ng magiging espesyal ka. Sa dinami dami ba naman ng member sa group na yun..ikaw lang matiyagang nakikipagbiruan sakin. Hanggang sa nameet na nga kita personally.. I found you cute.. ibang iba sa picture. Hanggang sa madalas na tayo magusap kahit di sa group. Hanggang sa niyaya kita manood ng sine na tinulugan ko lang. Isang buwan na rin nakalipas..unti unti na kong nahuhulog sayo..dahil na rin sa mga pinapakita mong kasweetan. Hanggang sa umamin ka.. hesitate pa ko ng una..kasi bakit ako.. eh di hamak na mas matanda ako sayo ng 8 taon. Pero sabi mo nga age doesnt matter..pero duda pa din ako sa intensyon mo. Halos gabi gabi tayo naguusap.. napupuyat.. tumatawag ka lagi.. may morning text sa umaga. Sino ba namn hindi mahuhulog sa ganun.. so Feb 27 sinagot kita dahil na rin sa kakulitan mo. At mahal na rin naman kita..so bat ko pa patatagalin. Pero that day..nalaman ko din na may kinakasama ka pala at buntis sya. Gumuho mundo ko ng mga oras na yun..nasira mga plano ko for us. Pero nagpaliwanag ka.. kesyo pinsan mo lang yun.Nung araw ding yun nakipaghiwalay ako. Hahaha kakasagot ko lang sayo.. break na agad di ba. Pero humingi ka ng chance kasi papatunayan mo sakin na wala ka nga iba.. kesyo ihaharap mo sakin yung pinsan mo. Kesyo nasampal mo sya. So ako si tanga naniwala. So March 2..sinagot ulit kita..at yun na yung official na date natin. Okay naman tayo so far.. March 7.. binuksan ko facebook mo.. at nabasa ko yung convo niyo ng kinakasama mo.. so totoo pala lahat.. na habang tayo may kasama ka.. nanigas ako sa kinauupan ko ..di ko alam iisipin or gagawin.. hanggang sa blinock kita sa fb. Gumawa ka pa ng isang account para makausap ako. Saying sorry and everything..na inamin mo na hiwalay na talaga kayo nun.. at uuwi na sya ng Samar. Ilang araw kitang di kinausap.. lahat ng kasinungalingan mo pinagtagpi tagpi ko.. maraming kaya pala.. pero nangibabaw yung pagmamahal ko sayo..binigyan kita ulit ng isa pang chance. Pero di na tayo gaya ng dati.di na tayo madalas magusap..lagi akong naghihintay kung kelan mo ko kakausapin..lagi kang galit sakin..naiinis..nabubwisit. Ako lagi gumagawa ng paraan para makita ka. Pero nagagalit ka kasi iniisip mo tuwing linggo na lang kita niyaya..sinsabi wala ka ng oras sa tropa mo. Ang sakit nun..kasi once a week na nga lang tayo magkita..kaagaw ko pa tropa mo. Madalas mo pa ko paghintayin ng isang oras sa tagpuan natin..na madalas parang uwi uwi ka pa. Hanggang sa dumating yung bday ko..nagtatalo pa di tayo.. Tuwing nagagalit ka nananahimik na lang ako..kasi ayokong magaway tayo. Akala ko okay na.. di pa pala, may masasakit pa pala dun. Birthday ng tito ko, nagtatalo tayo..nakikipaghiwalay ka. Di ko alam bakit..nagkwnto lang naman ako tungkol sa ex.mong si Flor..ewan ko bat galit na galit la sa tuwing binabanggit ko yun. Nagmakaawa ako sayo nun. Di ko kaya na makipaghiwalay..muka na kong tanga, sa tuwing yayakapin kita pinagtutulakan mo ko. Ilang oras tayong ganun..pinagtitinginan na ko ng tao..wala ako pakialam..ang nasa utak ko lang nun yoko mawala ka sakin. Kitang kita ko sa mukha mo na ayaw mo na tlaga..malapit na kong sumuko..umiyak na ko sa sama ng loob ko. hanggang sa naging okay ulit tayo. Back to normal.. parang walang nangyari. Pero eto nanaman.. kinahapunan..nakita ko sa phone lahat ng pictures nyo ng babae mo..sa sobrang inis ko..binalibag ko yung phone.nagalit ka.nakikipagbreak ka ulit..sabi mo this time totoo na. So eto nanamn ako.. todo hingi ng sorry.. nakikiusap na wag makipaghiwalay. Ang sakit lang kasi tinatawanan mo lang ako ng mga oras na yun..lalong lumiit tingin ko sa sarili ko. Mula gabi hanggang hapon.. isipin mo dalawang beses ka nakipaghiwalay. I begged and I cried..but youre just laughing at me. Siguro naawa ka..kaya sabi mo sige wala ng hiwalayan. Kahit papano i feel relieved.kasi sakin pa din.. nagaya ka na umuwi..pero antok na antok pa ko nun.. pero nagagalit ka naman kaya pinilit kong bumangon. Habang nasa biyahe tayo..tanong ka ng tanong bat ako natutulala..Actually… ang daming tumatakbo sa utak ko ng mga oras na yun..daming katanungan..pagod na.pagod ako ng araw na yun..eh samantalang wala naman akong ginawa. I feel so exhausted, drained.. nais ko lang makauwi nun at makapagpahinga. Hanggang sa nalaman ko na pera lang ang habol mo sakin..nabasa ko usapan nyo ni flor. Sugar mommy pa nga di ba? Sinabi mo pa dun na diring diri ka sakin..lahat tinitiis mo para sainyo ng baby mo. Walang kasing sakit lahat ng yun. As usual nakipagbreak nanaman ako.. pero nagpaliwanag ka..kesyo natutunan mo na kong mahalin..na mahal na mahal mo na ko at di mo na kayang mawala ako sayo so ako nanaman si tanga naniwala..I gave you another chance. Kasi nga mahal na mahal kita. Everythings fine, until I saw your conversation with one of your ex.. named syra.. after all.. sinabi mo na sya pa din mahal mo..and youre willing to wait for her..You even invited her to watch a movie with you na never mong nagawa sakin..niyaya mo din syang magswimming together with your friends.. sobrang sakit.. I even told myself..“ge last na to.. pagod na pagod na kong intindihin ka. And for the last time.. nakipagbreak nanaman ako. One week tayong walang communications. Sobrang miss na kita pero mukang masaya ka naman.. so I decided na pumunta sainyo. Kahit makita lang kita sapat na sakin yun. Tingnan lang kita sa malayo masaya na ko nun.. Pero the next day nagmessage ka.. you want us back the way we were before again.. saying you love me again. AND AGAIN.. naging tayo ulit. Sobrang mahal kasi kita eh.. kahit laging kang nagsisinungaling sakin..sa totoo lang di ko na alam yung totoong lumalabas sa bibig mo. Di ko na iisa isahin lahat ng lies mo. Kahit ilang beses mo ko niloko..bumabalik pa din ako sayo. Kahit ang dami dami ng taong nagagalit sakin lasi ayaw nila sayo..wala ako pakialam sa mga sinasabi nila..kasi ang alam ko..sa kabila ng lahat ng sakit na dulot mo..masaya pa din ako. Pero bat ganun..akala ko tuloy tuloy na.. eto nanaman tayo ulit..pinaparamdam mo nanaman sakin na wala talaga akong kwenta. Siguro nga di mo talaga ako mahal.. kasi never ka naman nag ilove you sakin sa personal eh.. and everytime na sinasabi ko sayo na mahal kita.. laging sagot mo “pakyu” sobrang sakit promise.. sabay tatawa ka. Sa tuwing magkasama tayo ayaw mo ng nilalambing kita..ni ayaw mo magpapicture. Never ka nga nagpost ng bout satin eh. Gumawa ka pa ng isang facebook account pero blinock mo ko dun..sabi mo privacy mo kasi..pero nalaman ko password..dun ka pala maraming kalandian. Sinasabi mo na single ka..naghahanap ka pa ng “right one” . So ano ako sayo? Di pa ba ko sapat? Kung di mo naman ako mahal..bat balik ka pa ng balik sakin.. nagmamakaawa ka pa na walang hiwalayan.. pakawalan mo na lang ako ng tuluyan. Porket ba alam mong may babalikan ka pa kaya ginagawa mo to. Ang sakit na kasi boo eh. Gusto ko na ayusin ulit yung sarili ko..gusto ko ulit buuin..kaso anjan ka pa. Tas eto nanaman tayo..di naguusap.. sorry kung iniwan kita ng nakaraan..hiyang hiya na kasi ako eh..muntanga na ko sa kakasunod sayo..pero pilit mo kong pinapaalis.. Nagagalit ka nanaman..gusto lang naman kita makasama pa kahit onting minuto pa. Sobrang sakit na kasi.. umiiyak na ko nun..kasi parang di ko naman deserve yung itrato mo ko ng ganun. Sabihin mo naman sakin oh..na di mo na ko mahal..na di mo talaga ako minahal para may reason na akong bumitaw, para di na ko balik ng balik sayo. Yun lang pakiusap. :(