#napayım aklımın içi de aynı böyle.

[estellamila]

Tat kaçıklığı gönderisi

Bugün kendimi zorlayarak iki ders izledim. Parkinson ile ilgili olan resmen travmatik etki yaptı bir ara tedavi olarak dört haftalık gebelik sonrasında beyin oluşmaya başladığı için dört haftadan sonra sonlandırılan gebeliklerdeki fetüslerden sinir dokusu nakledilmiş, bazı ülkelerde zaten etik olarak uygun olmadığı için izin verilmemiş. Bir de tek bir fetüsten alınan doku da yetmiyor yedi tane falan olması gerekiyormuş... Zaten tamamen tedavi etmiyor da. On on beş yıl sonra o nakledilen dokular da nasibini alıyor parkinson hastalığından. Her neyse ben dersin bu kısmını dinlerken midem kalktı, uzun zamandır hiçbir şey bu kadar midemi bulandırmamıştı. Sonra yemeğimi alıp geldim yemek yerken biraz Office izledim, iyi oldum ama modum tekrar yerlere indi. Resmen suçluluk duygusundan başka bir şey yapamayıp Tourette sendromuyla ilgili dersi izledim az önce, öyle uyku bastı ki.

Sınavı alacağım için derse çalışmak zorunda olmaktan mı yoksa havanın bir öyle bir böyle olmasından mı bilmiyorum ama içim sıkılıyor. Bu iç sıkıntısı bazen benden de eskiymiş gibi ve asla kaybolmayacak gibi geliyor. Sadece bazı anlar çok yoğun bir halde çıkıyor karşıma.

Keşke hiçbir telaş veya belirsizlik olmadan, bir ağacın dibinde kitap okuyabilsem, güneş yakmasa ama içimi ısıtsa, tatlı tatlı rüzgar esse. Sonra kitap okurken mayışıp uyusam biraz. Rüyamda kitapla ilgili şeyler görsem... Kısacası tek istediğim biraz huzur ve telaşsız bir zaman dilimi.