#naar een dorp 35 minuten VERDER WEG te gaan met die bus

[pathsofoak]

Ah! De zomervakantie! Die exacte periode waarin je absoluut niks kan als je op het platteland woont en geen rijbewijs hebt.

[ellenenbobopdefiets]

Week 7

DE FEITEN

Dag 43: Muang Khiao – Muang La (73 km, totaal 2086 km) Voordat we vertrekken kopen we langs de weg wat broodjes die we beleggen met de pindakaas die we in Luang Prabang in een winkel hebben gevonden. We fietsen de komende dagen op de 2E, een werkelijk prachtige weg in een nog mooiere omgeving. Zo vroeg op de ochtend hangt er nog nevel tussen de bergen. Dalen en stijgen wisselen elkaar af, het is niet echt zwaar. Komen door Hmong dorpjes: centraal is het waterpunt waar het zo vroeg op de dag gezellig druk is met iedereen die zich komt wassen. Onderweg komt Sanjay ons tegemoet fietsen. Hij is sinds augustus vorig jaar onderweg en is een vrolijke amerikaan met Indiase roots. Als we onderweg even stoppen voor wat drinken komt er een oude vrouw in authentieke kleding op me aflopen. Ze wil armbandjes verkopen. Ik koop er één, maar dat is niet genoeg voor haar: ze wordt bijna agressief. Ik probeer haar met handen en voeten uit te leggen dat ze meer bereikt met vriendelijkheid, maar ik geloof niet dat de boodschap is aangekomen. In Muang La slapen we in het Lakham Hotel, geweldige plek! Aan de rivier, een stortdouche (gelukkig hadden we net gedoucht toen de waterdruk weg viel, en gelukkig was die net hersteld toen we de volgende ochtend wakker werden).

Dag 44: Muang La – Udomxai (28 km, totaal 2114 km) We hoeven vandaag maar een korte etappe dus besluiten we nog even extra te genieten van ons onderkomen. Check out is om 12 uur, dus iets na twaalven stappen we op de fiets. Helemaal niet slim, want de temperatuur is al aardig opgelopen tot een graad of 35. Het was dan ook berezwaar! Met de nodige drinkstops halen we Udomxai. We vinden een Chinees hotel. Hier in het noorden van Laos, is een kwart van de inwoners Chinees. Heeft Bob zijn scherm van zijn IPad in Bangkok laten maken, vandaag leunt hij er per ongeluk op en is het scherm helaas weer gebroken en de IPad niet langer bruikbaar.

Dag 45: Udomxai – Na Mor (53 km, totaal 2167 km) Het ontbijt is in de prijs inbegrepen en beschikbaar vanaf 6 uur, dus dat is mooi meegenomen. Helaas ging de ontbijtzaal niet om 6 uur open, maar een half uur later en was het een typisch Chinees ontbijtbuffet: noodlesoep, rijst en noodles… Gelukkig lagen er ook bananen. Het is heerlijk fris als we vertrekken, en we klimmen weer eens flink. Na een kilometer of 14 gaat het weer naar beneden: JOEHOE! Altijd een fijne beloning na het zweten en zwoegen. We zijn al vóór 11 uur in Na Mor, een dorp van niks om eerlijk te zijn. Weer een fijn Chinees Guesthouse … De rest van de dag vullen we met heen en weer lopen in het dorp, een biertje drinken in een restaurantje (de eigenaresse stuurt haar zoon naar de winkel aan de overkant om het bier daar te kopen), nog eens een wandelingetje, even lekker in de schaduw op plasticstoeltjes kind-formaat en eten op een leuke plek. Jammergenoeg is het eten vies en worden we lastig gevallen door een zwerver.

Dag 46: Na Mor – Luang Namtha (65 km, totaal 2232 km) We zitten goed in ons ritme: elke dag om half zes op, om zes uur op de fiets. Vandaag verlaten we halverwege de dag de prachtig geasfalteerde weg 2E en slaan links af de 3H op. Op dit punt is het nog maar 18 km naar de Chinese grens. We kopen hier een zak vol (Chinese) kitkats en cocoskoekjes, die in no time op zijn (een verlaat ontbijt). De 3H is helaas niet overal geasfalteerd en zijn stukken regelmatig onverhard. Dus maar weer een doekje voor de mond voor al het stof. Automobilisten zullen hier echt niet langzamer gaan rijden als ze je passeren… Vlak voor we Luang Namtha binnenrijden verandert het landschap en rijden we op een grote vlakte die er in de regentijd vast heel mooi uitziet, nu zijn het vooral uitgedroogde rijstvelden. We vinden een fijn guesthouse én een plek waar we weer eens heerlijk lekker eten. 

Dag 47: Luang Namtha – Vieng Phouka (61 km, totaal 2293 km) Bob is jarig vandaag, daarom staan we wat later op en genieten we van een uitgebreid en lekker ontbijt. De fietsen staan al klaar om te vertrekken, wat leuke reacties oplevert van de anderen in het restaurant. We krijgen zelfs een uitnodiging van Doug om hem op te zoeken als we later in het jaar in Washington (de staat) zijn. We zijn blij dat we wat later op de fiets zitten, want als we vertrekken is het echt koud! Maar natuurlijk komt er dan vrij snel het moment dat we langzaam alles afpellen. Prachtige omgeving, wel flinke steile stukken en halverwege de dag ook nog eens een windje tegen. In Vieng Phouka aangekomen gaan we eerst even lunchen (rijst en patatjes). We worden aangesproken door een vrolijke, doch zeer dronken Laotiaan. Was erg grappig. Minder leuk was het dat hij daarna, samen met zijn even dronken maat gewoon in de auto stapte en weg reed. We vinden een onderkomen in een zeer eenvoudig hutje (wanden van riet, hurkwc en een koude kraan, voor slechts 40.000 kip). Wat later arriveren er nog twee Maleisiërs op de fiets die het hutje naast ons krijgen. De eigenaresse vraagt ons om ’s avonds in het restaurant van haar zoon te gaan eten en omdat we haar zo lief vinden doen we dat ook. Geen goede beslissing! Het eten is niet echt geweldig en aan de ambiance kan nog wel wat gedaan worden. We gaan extra vroeg naar bed, want morgen wacht ons een monster-etappe.

Dag 48: Vieng Phouka – Huayxai (120 km, totaal 2413 km) Bob heeft een ontbijt om 6 uur afgesproken met de eigenaresse en begreep van haar dat dit ook door de zoon & schoondochter geregeld werd, dus hebben we gisteravond het ook aan hen doorgegeven. Helaas, een misverstand: er is ook bij ons hutje een ontbijt. Geen probleem glimlacht de eigenaresse en rent naar het restaurant van de zoon. Als ze terug komt heeft ze hevige ruzie met haar man en moet ze zelfs huilen. Bob voelt zich erg schuldig en we geven maar wat geld extra… We zitten om half zeven op de fiets. Vandaag hebben we de keus: ongeveer 50 km fietsen en dan overnachten in een home-stay in een dorpje (lees: super basic met constant mensen die iets willen verkopen) of 120 km en overnachten in een guesthouse in een wat grotere plaats. Het gaat natuurlijk ook weer lekker omhoog, maar het gaat goed en iets na tienen zijn we al in Ban Don Chai. We zijn unaniem in onze beslissing: hier willen we niet de rest van de dag blijven, we gaan er voor!

En dan wordt het echt pittig: Warm + steil = Killing! Het is af en toe zo steil dat ik (ellen) maar naast mijn fiets ga lopen, dat gaat sneller dan wanneer ik er op zit. En zo steil dat we links en rechts vrachtwagens in de berm/het ravijn zien liggen. Sommige vrachtwagens gaan net zo langzaam naar beneden als naar boven. We zijn nog minder dan een km van de top verwijderd als Bob het heeft over “een busje aanhouden”.  Na een extra pauze gaan we er toch weer voor. We drinken ieder zeker 3 liter water, los van de colaatjes en rode/oranje/groene fanta’s onderweg. De laatste 20 km gaan op ons tandvlees, maar om half vijf rijden we Huayxai binnen. Nemen het eerste goede guesthouse dat we zien, douchen ons en gaan aan het bier. We zijn zo op, dat we er de slappe lach van krijgen. En tegelijkertijd trots dat we dit gedaan hebben.

Dag 49: Huayxai – Chiang Khong THAILAND (19 km, totaal 2432 km) Vandaag hebben we een rustige ochtend verdiend. We ontbijten op de plek die we gisteren al gespot hadden: ze hebben er pank cakes! Dan rijden we rustig naar de Friendship Bridge IV die iets buiten Huayxai ligt. De brug is er sinds 2013. Daarvoor ging iedereen die van Thailand naar Laos en vv wilde, met een bootje over de Mekong. Nu, met de nieuwe brug is het voor toeristen niet meer nodig om naar Huayxai of Chiang Khong te gaan. Beide plaatsen zijn wat uitgestorven en veel restaurantjes en guesthouses zien er verlaten uit. Langs de grens van Laos met Thailand zijn er meerdere van die Vriendschapsbruggen gebouwd. Toen we Laos inkwamen bij Vientiane konden we gewoon over de brug fietsen. Hier is dit helaas verboden. We zijn verplicht om, net als andere reizigers, de bus te nemen. De tassen gaan onderin, de fietsen gaan in het gangpad. Een hoop gedoe voor een ritje van 5 minuten over een geheel lege weg… In Chiang Khong vinden we een leuk en goedkoop guesthouse met zwembad. Hier gaan we ons bezinnen over het verdere verloop van de reis. Laos heeft een hele bijzondere indruk achtergelaten bij ons. We kunnen het iedereen aanraden: ga fietsen in Laos!

[ellenenbobopdefiets]

Week 5

DE FEITEN

Dag 29: Thalat – Name Ngum (77 km, totaal 1561 km) Het is nog een beetje donker als we op de fiets stappen. Nog geen 5 minuten later verdwijnt het asfalt en rijden we op de bekende rode stoffige weg. Het stof zit overal! 6 km verder wordt het weer prima. Als we halverwege de dag bij een gloednieuw pompstation wat te drinken kopen, zien we dat je je auto kunt afspoelen. Wij lekker onze fietsen stofvrij gemaakt. Het is de tweede keer al dat we in die valkuil stappen: de highway nr 13 heeft helaas regelmatig onverharde stukken.. Het fietsen is goed te doen, met één keer een stevige klim. Als we bijna bij de afslag zijn waar we een slaapplek kunnen vinden fietsen we door een dorp waar flink gefeest (lees: gedronken) wordt. Het hele verkeer staat vast maar het lukt ons om er op de fiets doorheen te laveren. Onze slaapplaats maakt alles goed: het Nirvana Resort, dat zegt genoeg … 

Dag 30: Name Ngum – Vang Vieng (34 km, totaal 1595 km) Omdat we maar een korte etappe voor de boeg hebben slapen we een beetje uit en nemen we een uitgebreid ontbijt. Als we in Vang Vieng aankomen is onze eerste slaapoptie vol. We proberen het bij de buren: een wat sober aangegeven resortje, met een stuk of 12 huisjes. Het is er uitgestorven, er is slechts één andere gast, een wat merkwaardige Amerikaanse jongen. De natuur is hier prachtig! De plaats zelf is andere koek. Voorheen was het een feest- en drugsplek voor jongeren en vielen er (te) veel doden door een overdosis of door overmatig drank/drugsgbruik in combinatie met activiteiten. Daar zijn op een gegeven moment door de regering maatregelen tegen getroffen. Nu zijn het vooral Koreanen die de plaats bezoeken en en-groupe de rivier afvaren of met buggies door de buurt toeren. Het selfie-stick gehalte is zeer hoog, dat wordt nog wat in Zuid Korea! 

Dag 31: Vang Vieng rustdag (31 km, rondje blue lagoon, totaal 1626 km) We ontwaken met de koeien rond ons huisje. De eigenaresse en haar zoon komen met een lange stok en proberen zoveel mogelijk vruchten uit een boom te krijgen, die de koeien zo snel mogelijk verorberen. De zoon klimt ook nog even in de boom om er nog meer uit te krijgen. We rijden een rondje vandaag in het prachtige gebied, en ontmoeten Hilde & Peter uit Duitsland. Zij rijden op een oranje tandem en we hadden hen al een keer gespot in Vientiane. De grotendeels onverharde route is prachtig, maar na 20 km waren we het allebei zat. Thuis gekomen blijkt de “tuinman” van het resort de helft van de tuin in de brand te hebben gestoken. Gelukkig had hij alles onder controle en doofde het vuur vanzelf weer. (Dat verbaasd ons elke keer weer: het is hier zo droog, waarom vliegt niet alles direct in de hens?). We vullen de dag verder met het schoonmaken van onze fietsen en een lekkere borrel bij de buren. 

Dag 32: Vang Vieng – Nola’s guesthouse (53 km, totaal 1679 km) De eerste etappe van onze route op weg naar Luang Prabang. Voordat we op de fiets stappen kopen we een perfect broodje bij een van de dames langs de kant van de weg. De eerste 25 km gaan lekker, daarna begint het echte klimmen. Poepienoekie, de snelheid zakt op een moment tot 4,2 km/u (ellen). Er volgen nog een paar pittige klimmetjes en dan zijn we op de pas. Het is bloedjeheet en PRACHTIG. Bij de afslag naar het guesthouse zijn er nog 5 km op een onverharde weg te gaan. Het guesthouse is basic, prima, maar wel overpriced. We ontmoeten er Dominica & Kevin, uit Ierland, en eten met z’n viertjes. 

Dag 33: Nola’s guesthouse – PhouKhoun (61 km, totaal 1740 km) Het lijkt een zware dag te worden. Ellen is een beetje ziek, behoorlijk snotterig en hoesterig. Daar komt bij dat we behoorlijk moeten klimmen. Het loopt echter gelukkig helemaal anders. Om 10.00 uur zijn we al op de beoogde plaats van bestemming (Kasi hot springs resort). Op zich een leuk resort, maar erg verlaten. Met Ellen gaat het gelukkig goed, dus besluiten we er nog 20 kilometer aan vast te plakken. Dat is maar een klein stukje..... Wat een klim was dat, zeg, en wat een prachtige route. Bovenop de berg een restaurant met een geweldig uitzicht; we nemen onze fietsen mee het terras op en hebben veel bekijks en aanspraak van de groepen die hier met de bus komen om van het uitzicht te genieten en te eten. 

We vinden een Chinees guesthouse in PhouKhoun en eten in het restaurant eronder. Tijdens het eten ineens het besef: de chinezen bouwen hier in de buurt vier dammen waardoor er mensen verplicht hebben moeten verhuizen. Er is veel verzet geweest, met als dieptepunt de beschieting van een Chinese bus. En daar zitten wij (buitenlanders, Falang) dan, tussen de chinezen, te heulen met de vijand. Wat als die feestende (lees: dronken) Lao-mannen dat zien? Ineens voel ik (ellen) me niet meer op mijn gemak … gelukkig hebben we het overleefd. 

Dag 34: PhouKhoun – KiewKacham (51 km, totaal 1791 km) Na veel klimmen en dalen komen we eindelijk aan in het dorp met de twee guesthouses. In de omgeving is er verder helemaal niets waar je kunt slapen. Tegelijkertijd hebben we ons traditionele probleem waar we elke reis wel een keer mee te maken hebben: het geld is bijna op, want de ATM in Kasi accepteerde onze kaart niet. Met passen en meten kunnen we koekjes als ontbijt kopen (15.000 kip), zouden we kunnen slapen (70.000 kip) en iets kleins kunnen eten (50.000 kip). Afdingen bij het guesthouse dus om 10.000 kip te besparen ( ongeveer 1,20 euro). Dat lukt wonderwel. De eigenaar van het guesthouse vindt ons maar rare lui: we drinken alleen maar water en eten een paar koekjes. Totdat Ellen op het lumineuze idee komt om te vragen of we met Thaise Baths kunnen betalen. Dat kan! Bier op tafel, een lekkere maaltijd en een gezellige avond samen met Philip uit Frankrijk (ook op de fiets) zijn het gevolg, met zelfs nog zo'n 50.000 kip voor de lunch de volgende dag. 

Dag 35: KiewKacham – Luang Prabang (78 km, totaal 1869 km) We rijden de afgelopen dagen door een prachtig gebied, met authentieke Hmong dorpjes. De mensen zijn er arm en voor het eerst merken we dat de kinderen die altijd enthousiast zijn als we langskomen, nu om geld of candy vragen. We voelen ons er ongemakkelijk bij. De etappe van vandaag begint met een geweldige afdaling van 18 km over grotendeels goed asfalt. Het is koud boven dus we kleden ons goed aan. Eenmaal bij de rivier aangekomen, begint het grote klimmen, de 1200 meter die we net zijn gedaald, moeten we nu weer klimmen (wat is de zin van dit alles?). Gelukkig gaat het daarna weer naar beneden en voelen we langzaam de temperatuur toenemen, tot het echt heet is. We lunchen op 20 km van Luang Prabang en denken daarna eventjes naar de stad te rijden. Moeten we weer klimmen! En niet zo’n beetje ook! Daar hadden we niet op gerekend en is het vooral mentaal zwaar. Maar het stadje Luang Prabang maakt alles goed. Hier willen we heel graag wat dagen blijven!