#muzeum sztuki manggha

[michalzdziejowski]

👩‍🎨🖌️🎨🖼️ Dziś przypada 154. rocznica urodzin 🎉 Stanisława Wyspiańskiego. Z tej okazji obraz pt. „Śpiący Staś”. Śpiący Staś – rysunek polskiego malarza Stanisława Wyspiańskiego z 1902 roku wykonany pastelem na papierze, znajdujący się w Galerii sztuki polskiej 1800-1945 Muzeum Śląskiego w Katowicach. Rysunek powstał w Krakowie na kilka lat przed śmiercią artysty. Wyspiański tworzył wówczas portrety dzieci i pejzaże. Wyspiańscy wychowali wspólnie czworo dzieci: Helenkę (1895-1971), Mietka (1899-1920), Stasia (1901-1967) i Teodora (1890-1916), panieńskiego syna Teofili, przysposobionego przez artystę. Dwoje najstarszych urodziło się jeszcze przed oficjalnym ślubem artysty. Śpiące dziecko było tematem powtarzanym przezeń kilkakrotnie; wnikliwa obserwacja, świeżość ujęcia i swoisty realizm łączą się w tych pracach z dekoracyjnością, z miękką, wijącą się linią tkanin. Identyczny obraz nabył do swojej kolekcji Feliks „Manggha” Jasieński w 1906 roku po krakowskiej wystawie twórczości Wyspiańskiego. Dziś – znany jako „Śpiące dziecko na poduszce” – znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie. #ŚpiącyStaś #Wyspiański #StanisławWyspiański #MuzeumŚląskie #MuzeumŚląskiewKatowicach #portret #rysunek #pastel #wnętrze #interior ____________________𝕿𝖆𝖌𝖎_____________________ #zima #winter #mykingdom #myplace #myhomeismycastle #homesweethome #mygarden #magicgarden #Dziećkowice #Mysłowice #Śląsk #Polska #UE 🇵🇱🇪🇺 #Dzieckowice #Myslowice #Silesia #Poland #PL #EU 🇵🇱🇪🇺 📸©️ @michal.zdziejowski #instagramphotographer (w: Mysłowice) https://www.instagram.com/p/CncRB-0ox2U/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[gala108]

Utagawa Kuniyoshi (Japonia, 1798 - 1861) - Kuwana - 42. przystanek. Kapitan Tokuzō i widmo Umi Bōzu, z serii Tōkaidō gojūsan tsui [drzeworyt], między między 1845-1846, 37.5 x 25.4 cm, Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha, Kraków

[hangzhouchill]

at Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha https://www.instagram.com/p/Chur2hjNnDg/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[cracowartweek]

KRAKERS 2016

KRAKERS 2016 - 22 – 24 kwietnia

Uczestnicy: Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie, Aristoi, Art Agenda Nova, ARTEMIS, Atelier Iwona Siwek-Front, Aufbau, Cellar Gallery, Cricoteka, FRESH Gallery, Fundacja Nośna, Galeria ATTIS, Galeria Gruning, Galeria i!, Galeria Łazienka, Galeria Olypia, Galeria Onamato, Galeria pod Baranami, Galeria Potencja, Galeria Szara Kamienica, Muzeum Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki, Galeria Trzecie Oko, Galeria Trzecie Oko, Galeria Zalubowski, Galeria-Szwalnia, Galleria Raven, Grupa Artystyczna KEKS, Henryk, Jan Fejkiel Gallery, Księgarnia | Wystawa, Messier 42 curantart.gallery, Muzeum Historii Fotografii w Krakowie, Muzeum Narodowe w Krakowie, Muzeum Sztuki I Techniki Japońskie Manggha, Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK, SM Dębniki, 404, Szkoła Haftu dla pań i panów Złote Rączki, Teatr Nowy, The Greenroom, Widna, ZPAF Gallery.

Program

22 kwietnia 2016 | (piątek)

17:30 aufbau | Hotel Cracovia, ul. Ferdinanda Focha 1 Bartosz Czarnecki, Michał Sroka, Konrad Gęca – „WORK IN PROGRESS”

18:00 Galeria Zalubowski | ul. Kącik 9 Piotr Marzec – „Czas kołowy”

18:00 Grupa Artystyczna KEKS | ul. Długa 72 Grupa Artystyczna KEKS – „Figury”

18:30 Messier42 currentart.gallery | ul. Basztowa 4/1 Eliad Oroth – „będzie/pojawia się/jest/zanika/było/pozostało?”

19:00 Art Agenda Nova | ul. Batorego 2 (II piętro) Łukasz Surowiec – „Zielnik”

19:00 FRESZ Gallery | ul. Karmelicka 18 Wystawa zbiorowa – „FRESZ MODUŁ” | Martyna Borowiecka, Olga Pawłowska, Dawid Polony, Michał Cygan, Szymon Szelc, Anna Jarzymowska, Veronika Moshnikova, Norbert Trzeciak, Ewa Kvet, Joanna Kaczor, Gerard Carruthers

19:30 The Greenroom | ul. Podzamcze 26/5 Justyna Gryglewicz, Kinga Lubowiecka – „Deja – vu”

20:00 SM Dębniki | ul. Bałuckiego 5c Wystawa zbiorowa – „Motion vs rest” | Gabriela Baka, Wojciech Bukowski, Zula Jura, Paweł Krzywdziak, Magda Lazar, Marta Niedbał, Marcin Pazera, Johannes Vogl

20:30 404 | ul. Stradomska 27/7 Aleksandra Nowakowska, Karolina Jarzębak, Michał Sypień, Wojciech Ratajczak – „House of mixed emotions”

21:00 Aristoi | ul. Sołtyka 9/2 Marta Sala – „Ścinki. Rozproszenie”

21:00 Widna | ul. Grzegórzecka 31 Wystawa zbiorowa – „Opór materii” | Michał Bratko, Kornel Janczy, Ernest Ogórek, Dominik Stanisławski

21:30 Cellar Gallery | ul. Wielopole 12 Wystawa zbiorowa – „Animal Symbolicum” | Tereza Barabash, Marek Chlanda, Konrad Kuzyszyn, Monika Niwelińska, Przemysław Obarski, Casilda Sanchez, Pan X. Muzyka: Romuald Trojanowski

23 kwietnia 2016 | (sobota)

17:00 Galeria Trzecie Oko | ul. Bocheńska 5/2 Grzegorz Kłeczek – „Każdy ma swoje Kilimandżaro”

17:30 Galeria Raven | ul. Brzozowa 7 Joanna Karpowicz – „Anubis”

18:00 Henryk | ul. Wrzesińska 4/1 Michał Soja – „24/7”

18:30 Galeria ATTIS | ul. Starowiślna 14 Anna Kruszak – „Mapy światła – Kraków i jego dzielnice”

19:00 GALERIA POTENCJA | ul. Romanowicza 4/412 (VI piętro) | TELPOD Karolina Jabłońska, Tomasz Kręcicki, Cyryl Polaczek i goście – „Interstelaż”

19:00 Galeria-Szwalnia | ul. Romanowicza 4/629 | TELPOD Martyna Kielesińska, Gloria Avgust – „Satyna”

19:30 Galeria Olympia | ul. Limanowskiego 24/4b Bogumił Książek – „Dusza Duchampa”

20:00 Księgarnia | Wystawa | ul. Józefińska 9 Wystawa zbiorowa – „ARCHIWUM”

20:30 Galeria i! | ul. Józefińska 21 Alek Janicki – „Po/After”

24 kwietnia 2016 | (niedziela)

15:00 Szkoła Haftu dla pań i panów Złote Rączki | ul. Szlak 26/20 „Sklep u Tymona”

17:00 Galeria Opcja | ul. Piłsudskiego 38 Wystawa zbiorowa – „Halt” | Marta Nawrot, Mateusz Świderski, Jagoda Wójtowicz, Agnieszka Żuchowicz, Anna Białek, Piotr Madej, Andre Martins, Mariusz Sołtysik, Bogdan Achimescu, Shaena Neal, Jourdan Rahschulte, Dmitry Strakovsky, Doreen Maloney, studenci Hungarian University of Fine Arts

17:30 Atelier Iwona Siwek-Front | ul. Wiślna 8 (I piętro) Iwona Siwek-Front – „Inna miłość”

18:00 Galeria Onamato | ul. Bracka 7/4 (II piętro) Ola Dyras – „Cracow drone”

18:30 ARTEMIS – Galeria sztuki | ul. Poselska 15 Katarzyna Karpowicz – „Genius loci”

19:00 Galeria pod Baranami | Rynek Główny 27 Damian Bąk, Patryk Hadas, Jerzy Rainski – „Skąd? Dokąd?”

19:00 Galeria Szara Kamienica | Rynek Główny 6 Wystawa zbiorowa – „Wszystko co ludzkie jest mi obce” | Magdalena Chojnowska, Magdalena Hoffa, Anna Jabłońska, Urszula Kluz-Knopek, Anna Róża Kołacka, Paweł Korbus, Izabela Liżewska, Małgorzata Łojko, Barbara Łukasik, Izabela Maciejewska, Dawid Morszewski, Dobrosława Nowak, Marta Ostajewska, Liliana Piskorska, Kaja Rata, Patryk Różycki, Paweł Stasiewicz, Paulina Stasik, Maja Staśko, Krzysztof Wosik

19:30 Fundacja Nośna | ul. Dolnych Młynów 10 Igor Ponosov, Michał Linow, Brad Downey, Sasha Kurmaz – „Life o’ Banner”

19:30 Jan Fejkiel Gallery | ul. Sławkowska 14 Anna Sadowska – „Powrót po śladach”

20:00 Galeria Łazienka | ul. Basztowa 4/1 Mikołaj Tkacz – „Spałem, ale wstałem”

20:30 ZPAF Gallery | ul. św. Tomasza 24 Monika Niwelińska – „Inne Entropie”

WYDARZENIA TOWARZYSZĄCE

22 kwietnia 2016

12:00 MOCAK | ul. Lipowa 4 Oprowadzanie po wystawie „Kolekcja MOCAK-u”

16:00 MOCAK | ul. Lipowa 4 Zwiedzanie z przewodnikiem Biblioteki Mieczysława Porębskiego

18:00 Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha | ul. Marii Konopnickiej 26 Spotkanie z Iwanem Wyrypajewem w ramach X Festiwalu Filmu Filozoficznego

18:00 Intermede Festival | Klub Szpitalna 1 Intermedium 2 – otwieranie (rozciąganie) oczu. pokaz eksperymentów filmowych i audiowizualnych z kręgu Wydziału Intermediów ASP w Krakowie. Prace archiwalne, archeologia sztuki wideo na ziemiach krakowskich oraz pokazy dziewicze i premierowe

23 kwietnia 2016

11:00 Podgórze | Plac Bohaterów Getta Oprowadzanie szlakiem krakowskich galerii: Podgórze

11:00 Kazimierz | Plac Wolnica Oprowadzanie szlakiem krakowskich galerii: Kazimierz

11:00 Galeria Trzecie Oko | ul. Bocheńska 5/2 Warsztaty „Sztuka fotoreportażu” | Prowadzenie: Grzegorz Kłeczek

12:00 MOCAK | ul. Lipowa 4 Prezentacja wybranych dzieł z aktualnych wystaw MOCAK-u w ramach ogólnopolskiej akcji Dzień Wolnej Sztuki

13:00 – 19:00 Szkoła haftu dla pań i panów Złote rączki | ul. Szlak 26/20 „Haftuj i plotkuj” – otwarte warsztaty

14:30 – 17:30 Muzeum Narodowe w Krakowie | Al. 3 Maja 1 Potencjał środowisk twórczych Krakowa – kolektywy, ugrupowania twórcze, generacje artystów i zjawiska artystyczne – spotkanie z ekspertami oraz dyskusja

15:00 Cricoteka | ul. Nadwiślańska 2–4 Oprowadzanie z przewodnikiem po III odsłonie wystawy Tadeusza Kantora „Marioneta”

16:00 MOCAK | ul. Lipowa 4 Zwiedzanie z przewodnikiem Biblioteki Mieczysława Porębskiego

16:00 Fundacja Nośna | Pauza in Garden ul. Rajska 12 ARTIST TALK: Wykład Igora Ponosova na temat historii rosyjskiego Partizaningu

18:00 MOCAK | ul. Lipowa 4 Światowa premiera najnowszego filmu Mieke Bal – „Reasonable Doubt” i dyskusja (Mieke Bal, dr Roma Sendyka, Thomas Germaine, Marja Skaffari, Magdalena Mazik)

18:00 Intermede Festival | Klub Szpitalna 1 Intermedium 3 – Medialność i niestereotypowość przez wieki czyli sceny komiczne z życia żaków, chłopów, Żydów i mieszczan dopuszczające motywy bardzo niewybredne.

20:00 – 22:00 Fundacja Sztuk Wizualnych | ul. Ślusarska 9 Zofia Rydet – „Pejzaże, Domy, Tablice” – pokaz slajdów

21:30 Teatr Nowy | ul. Gazowa 21 Performans Prince’a Negatif’a „Zjeść czy namalować”

24 kwietnia 2016

11:00 Stare Miasto | Rynek Główny, Głowa Mitoraja Oprowadzanie szlakiem krakowskich galerii: Stare Miasto

11:00 Stare Miasto | plac przed Muzeum Narodowym, al. 3 Maja 1 Oprowadzanie szlakiem krakowskich galerii: Śródmieście

14:30 Podgórze | Plac Bohaterów Getta Oprowadzanie szlakiem krakowskich galerii z inicjatywą FREE walking TOUR w języku angielskim

12:00 MOCAK | ul. Lipowa 4 Oprowadzanie kuratorskie po wystawie Medycyna w sztuce

12:00 Muzeum Historii Fotografii w Krakowie | ul. Józefitów 16 Spotkanie z Mieke Bal towarzyszące instalacji „Reasonable Doubt”

12:00 Galeria Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki | pl. Szczepański 3a Spacer po wystawie „Z mojego okna widać wszystkie kopce”

13:30 Galeria Grüning | ul. Lipowa 4 „Mensur”. Spotkanie autorskie z Michałem Zawadą

16:00 Szkoła haftu dla pań i panów Złote rączki | ul. Szlak 26/20 Koncert kapeli punkowej Ciocia Stefa

16:00 MOCAK | ul. Lipowa 4 Zwiedzanie z przewodnikiem Biblioteki Mieczysława Porębskiego

16:00 Intermede Festival | Klub Szpitalna 1 Intermedium 4 – Cywilizacja afteru w mieście Kraków albo jak przeżyć w piwnicy bez Tadeusza Kantora – popołudniowe śniadanie i debata moderowana przez Anię Batko. Omlety smaży Rom Dziadkiewicz.

20:00 Messier42 currentart.gallery | ul. Basztowa 4/1 Oskar Podolski OESU, Marcin Kowalik, Grzegorz Pastuszak – „AKT”

Wydarzenia trwające przez cały Cracow Gallery Weekend KRAKERS 2016

Bunkier Sztuki | pl. Szczepański 3a | godz. 11-19 „Z mojego okna widać wszystkie kopce” Wystawa otwarta: 5 marca–8 maja 2016

Międzynarodowa wystawa zbiorowa „Z mojego okna widać wszystkie kopce” jest montażem obrazów, obiektów, scen i cytatów z opowieści, której głównym bohaterem jest instytucja – dzisiejsza Galeria Sztuki Współczesnej „Bunkier Sztuki”. Jest to także opowieść o architekturze autorstwa Krystyny Tołłoczko-Różyskiej i o próbach poszukiwania przez Galerię miejsca, zarówno na kartach historii własnej, w mikroklimacie krakowskiego środowiska artystycznego, jak i na scenie ogólnopolskiej i międzynarodowej. Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK | ul. Lipowa 4 | godz. 11-19

„Medycyna w sztuce”

Szósta z kolei wystawa realizowana przez MOCAK z serii łączącej sztukę z najważniejszymi terminami cywilizacyjnymi takimi jak historia, sport czy ekonomia. Do tej pory odbyło się pięć wystaw: „Historia w sztuce”, „Sport w sztuce”, „Ekonomia w sztuce”, „Zbrodnia w sztuce” oraz „Gender w sztuce”. Celem serii jest prezentacja pojęć – na pozór jednoznacznych – poprzez różnorodność interpretacji artystycznych, a także pokazanie, jak wiele twórczych inspiracji i możliwości symbolicznych kryje się w codzienności. Wystawie towarzyszyć będzie obszerna polsko-angielska publikacja.

Robert Devriendt

Wystawa prac belgijskiego artysty zorganizowana wspólnie z Groeninge Museum w Brugii. Devriendt tworzy serie składające się każdorazowo z kilku realistycznych obrazków niewielkich rozmiarów. Sekwencje te układają się w historię, która właśnie zdarzyła lub wydarzy się za moment. Artystę, który deklaruje się jako podglądacz, fascynuje ciemna strona ludzkiej natury.

Wystawa prac Tomasza Wiatra w Bibliotece MOCAK-u w ramach projektu „Medycyna w sztuce”.

Wystawy z okazji „Miesiąca Fotografii”

Wystawy w Galerii Beta i Re w ramach 13. edycji „Miesiąca Fotografii” w Krakowie. Do tej pory pokazywaliśmy wystawy: „Alias: Madeleine Sante” (2011 r.); Siergiej Bratkow, „Gdy mężczyźni są na wojnie” (2012 r.); Tadeusz Rolke, „Studio Rolke” (2013 r.); Ghislain Dussart, „Kolaże” (2013 r.); Taryn Simon, „Kolekcja obrazów” (2014 r.); Walker Evans, „The Magazine Work” (2014 r.); Indrė Šerpytytė „1944–1991” (2015 r.). W tegorocznej edycji zaprezentujemy fotografie belgijskiego artysty Maxa Pinckersa oraz powstały na styku praktyki fotograficznej i rzeźbiarskiej projekt „Selfie” Anety Grzeszykowskiej.

„Live Factory 2 Warhol by Lupa”

Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK we współpracy z Narodowym Starym Teatrem im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie otwiera nową przestrzeń w ramach swojej kolekcji. Pokażemy w niej interaktywną instalację Krystiana Lupy „Live Factory 2” zbudowaną na bazie scenografii do jego sztuki Factory 2, której premiera odbyła się w 2008 r. Odwiedzający MOCAK będą mogli wejść w obszar pracy, dotknąć ścian i mebli, zasiąść na kopii kanapy Warhola i oglądnąć zapisy z warsztatów teatralnych, które poprzedzały powstanie spektaklu.

„Puls utopii – rozbłyski w ciemni”

„Puls utopii – rozbłyski w ciemni” to projekt Ines Doujak i Olivera Resslera realizowany w różnych formach od 2014 r. Na prezentację w MOCAK-u składa się 12 banerów, które co miesiąc są zmieniane i eksponowane na fasadzie budynku B. Ukazują one utopijne projekty, z jednej strony proponując odcięcie się od otaczającej rzeczywistości, z drugiej – stawianie jej oporu.

Kolekcja MOCAK-u Szczegółowe informacje na stronie internetowej: https://mocak.pl/kolekcja Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka | ul. Nadwiślańska 2–4 | godz. 11-19 Tadeusz Kantor. „Odsłona trzecia. Marioneta” Wystawa otwarta: 16 luty 2016–29 stycznia 2017

Cricoteka zaprasza na kolejną część wystawy poświęconej twórczości Tadeusza Kantora. Tym razem wystawę organizuje motyw marionety i manekina odgrywający w sztuce Tadeusza Kantora niezwykle istotną rolę. Zachęcamy do namysłu nad obecnym w sztuce Kantora napięciem pomiędzy żywym aktorem a jego atrapą. W manekinie zakorzenione jest poczucie śmierci, ale jednocześnie umożliwia on jej przekroczenie – zdaniem Kantora życie można wyrazić tylko poprzez jego brak, pustkę. Prezentowane na wystawie prace odsłaniają różnorodność i pozorną sprzeczność znaczeń zawartych w figurze marionety.

Tadeusz Kantor. “Cholernie spadam!” Wystawa otwarta do 15 maja 2016

Wystawa “Cholernie spadam!” poświęcona jest ostatniemu okresowi twórczości malarskiej i teatralnej Tadeusza Kantora, który inicjują spektakle Ślub (1986) i Maszyna miłości i śmierci (1987). W odróżnieniu od wcześniejszych realizacji „Teatru ��mierci” w okresie tym rozpoczyna się zjawisko malarskiego teatru Kantora, nazwanego przez samego artystę „Teatrem Miłości i Śmierci”. Muzeum Historii Fotografii im. Walerego Rzewuskiego w Krakowie | ul. Józefitów 16 Piotr Sawicki – „Teatr czasu”

Projekt „Teatr czasu” narodził się w 2004 roku, podczas podróży do Francji. Piotr Sawicki dokumentował wówczas tournée Białostockiego Teatru Lalek, stworzonego przez ojca fotografa, także Piotra. Ów czas okazał się być przyczynkiem wspomnień i retrospekcji, początkowo związanych przede wszystkim z postacią ojca i odbywanych wspólnie teatralnych tournée.

Wywołane wówczas obrazy Sawicki zaczął traktować stopniowo, jako kanwę obszernego projektu. Poruszając się po prywatnym archiwum pamięci, łączył przywołane sytuacje ze zdarzeniami teraźniejszymi. Wycieczki w obszary wspomnień, pozwoliły nie tylko na ponowne spotkanie z ojcem. Powtórne podjęcie tematów poruszanych we wcześniejszej twórczości, przyniosło nowy portret Białegostoku, z którym Sawicki, co zawsze podkreśla, jest bardzo związany. Wystawa będzie okazją do spotkania z artystą i jego pracami, fotomontażami, w których rejestracja klasyczna przenika się z cyfrową, współtworząc szczególny autoportret.

[michalizor]

~~~🇬🇧🇬🇧🇬🇧 below~~~ Wyjątkowym elementem GonKonu 2019 była płyta Tokio 24 będąca soundtrackiem z wystawy, którą @kgonciarz przygotował w Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie. Na płycie znajduje się 5 świetnych utworów, które dopełniały 20-minutowy film, wyświetlany podczas wystawy. ~~~🇬🇧🇬🇧🇬🇧~~~ The unique element of GonKon 2019 was “Tokyo 24”, which is a soundtrack from the exhibition by @kgonciarz, prepared in Museum of Japanese Art and Technology Mannga in Cracow. It includes 5 tracks which fits to 20-minutes film, displayed during the exhibition. #gonkon2019 #gonkon #tokyo24 #tokyo #soundtrack #kgonciarz #krzysztof #gonciarz #płyta #wystawa #exhibition #manggha #cracow #kraków #culture #disc #cd #photo #photography #lumix (w: Studio Tęcza) https://www.instagram.com/p/B3wm2mrJQUa/?igshid=j31x37wf6e8i

[larivereth]

widziałam falę na żywo - mogę umierać #hokusai #thegreatwave #wielkafala #manggha (w: Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej „Manggha”) https://www.instagram.com/p/B3SXKqGoR-g/?igshid=1xzepwupf3fho

[wantnable]

⛩ #tokio24 #tokio24konkurs @kgonciarz (w: Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej „Manggha”) https://www.instagram.com/p/B2mDDSzoGCa/?igshid=1aiycv20bo682

[kudoyama-art]

作家紹介13　池原悠太

池原悠太　ヴィジュアルアート

 様々なものを組み合わせて造られる世界は

不思議な魅力が溢れ出ています。

 ◆経歴

1987　京都府京都市生まれ

2010　成安造形大学造形学部　卒業

2018　フィンランド トゥルクにて滞在制作

 個展

2018年

　Yuta Ikehara. Imaginary Spaces / ポーランド・Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha

浸食⇔萌芽 / 岐阜・GALLERY CLEF

水と砂、そして根を張る / 兵庫・SAKODA ART GALLERY

2017年　クオリアに祈る / 岐阜・GALLERY CLEF

2016年　metamorphose / 滋賀・三井寺

2015年　わたしはここにいる / 愛知・Masayoshi Suzuki Gallery

2014年

　廃都 -Deserted City- / 和歌山・M’sギャラリー十二番丁

断片が紡ぐ夢 / 京都・gallery near

2013年　不揃いの接続 / 京都・gallery near

2011年　こぼれ落ちていくもの / 大阪・乙画廊

 グループ展

2018年

　Moi Moi Konnichiwa / フィンランド・Titanik Gallery

BIWAKO BIENNALE 2018“きざし～BEYOND” / 滋賀

平和堂財団第24回新進芸術家美術展 / 滋賀

くどやまアートウィーク2018 / 和歌山

大西高志×池原悠太二人展「混ざり合う世界」 / 大阪・PIAS GALLERY

プレBIWAKO ビエンナーレ“きざし～BEYOND” / フィリピン・マニラハウス

Operetta-オペレッタ- / 岐阜・GALLERY CLEF日本の美意識 / 愛知・Masayoshi Suzuki Gallery

2017年

　柊展 / 岐阜・GALLERY CLEF

平和堂財団第23回新進芸術家美術展 / 滋賀

CLEF ART MARCHE / 岐阜・GALLERY CLEF

MONSTER Exhibition 2017 in NY / ニューヨーク・hpgrp Gallery

MONSTER Exhibition 2017 / 東京・渋谷ヒカリエ 8/COURT

unlocking / 岐阜・GALLERY CLEF

2016年

　平和堂財団第22回新進芸術家美術展 / 滋賀

BIWAKO BIENNALE 2016 見果てぬ夢～“Eternal Dream” / 滋賀

くどやま芸術祭 / 和歌山

白昼夢 / 大阪・Gallery AMI&KANOKO

SICF17 / 東京・スパイラルホール

2014年

　クリエイターズマーケット / 愛知・ポートメッセなごや・北岡技芳堂

BIWAKO BIENNALE 2014 泡沫～Utakata / 滋賀

トーキョーワンダーウォール公募2014入選作品展 / 東京・東京都現代美術館

 アートフェア

2018年

　Affordable Art Fair　SINGAPORE / シンガポール・Sakoda Art Gallery

神戸アートマルシェ2018 / 兵庫・オリエンタルホテル・GALLERY CLEF

ART NAGOYA 2018 / 愛知・THE WESTIN NAGOYA CASTLE・GALLERY CLEF

2017年　神戸アートマルシェ2017 / 兵庫・オリエンタルホテル・GALLERY CLEF

2014年

　神戸アートマルシェ2014 / 兵庫・オリエンタルホテル・北岡技芳堂

ART NAGOYA 2014 / 愛知・THE WESTIN NAGOYA CASTLE・北岡技芳堂

京都アートフェア2014 / 京都・みやこめっせ・北岡技芳堂

2013年　京都アートフェア2013 / 京都・みやこめっせ・三条祇園画廊

2011年

　ART OSAKA 2011 / 大阪・ホテルグランヴィア大阪・乙画廊

京都アートフェア2011 / 京都・みやこめっせ・三条祇園画廊

アートフェア京都 / 京都・ホテルモントレ京都・三条祇園画廊

2010年　ART OSAKA 2010 / 大阪・堂島ホテル・乙画廊

 賞歴

2016年　平和堂財団　平成28年度芸術奨励賞　受賞

2014年　トーキョーワンダーウォール公募2014　入選

 ◆アーティストコメント

技術やネットワークが発達し、世の中では消費が日々加速しているように思います。膨大な情報が氾濫する中で、信じるべきものが何か、見えづらくなることもあります。複雑化したレイヤーの混沌とした様を捉えていきたいと思います。

 ◆展示場所 　・宮口ふとん店

・道の駅「柿の郷くどやま」体験研修施設

 【アーティスト紹介ページ】

http://kudoyama-art.com/2019/artist/%e6%b1%a0%e5%8e%9f-%e6%82%a0%e5%a4%aa/

【個人HP】

https://yutaikehara.com/

【Facebook】

https://www.facebook.com/recette.Yuta.Ikehara

【Twitter】

https://twitter.com/Yuta_Ikehara

【Instagram】

https://www.instagram.com/yuta_ikehara/

【Youtube】

https://www.youtube.com/watch?v=XpfD7TEyQec

[gmaleblog]

#tokio24 by @kgonciarz do zobaczenia od jutra w krakowskim @mangghamuseum 🎎🏮Wpadnijcie w weekend!Bardzo, bardzo dziękuje za zaproszenie @ilonapatro 🎈���� • #gmale #KrakowByGmale #manggha #mangghamuseum #gonciarz #tokio #krakow #krakow_gram #falling #museum #japonia #japanese #japaneseculture (w: Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej „Manggha”) https://www.instagram.com/p/BzyebJQIey5/?igshid=k22o94kzu0ub

[katthespaceprincess]

Found in Krakow: a cherry blossom tree 🌸🌸🌸 #cracow #krakow #poland #polska #wisniajaponska #cherryblossom #mangghamuseum #spring #wiosna #flowers #nature #iphone6 #lovenature #l4l (at Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej „Manggha”)

[khrsk]

Cześć. Wydajesz się być bardzo obeznana osobą w muzeach/eventach/wydarzeniach kulturalnych.Polecisz jakieś muzea/opery-inne miejsca "muzyczne" które można odwiedzić w Krakowie (i inne miejsca kultury)? Błagam, bardzo mi na tym zależy.

Hej:) Mogę wymienić pare miejsc, w których osobiscie bywam najcześciej, ale Ameryki nie odkryje ;P. Najłatwiej w sumie zaobserwować ich strony na fb i dzieki temu wiedzieć na bieżąco jakie wydarzenia aktualnie organizują.

W temacie muzeów… na pewno Gmach Główny MNK (w tym momencie chyba wystawiają czasowo sztukę barokową i malarstwo japońskie), ale takze mniejsze oddziały jak np. w Kamienicy Szołayskich (ostatnio mieli tam Rodina i Dunikowskiego) czy Pawilon Czapskiego. Warto też raz na jakiś czas odwiedzić Mocak, chociaż moim zdaniem zbyt często zdarzają im się wystawy nietrafione. Lubię tam jednak wpaść, popatrzeć na Dwurnika, wypić kawę i poprzeglądać książki w ich księgarni (swoją drogą świetnie zaopatrzonej!). Dodatkowo Cricoteka, Manggha i Galeria Bunkier Sztuki (chapeau bas za wystawianie co roku zdjęć nagrodzonych na Word Press Photo). Polecam też przejażdżkę do Huty, bo oprócz wystawy Beksińskiego jest tam fajne Muzeum PRL-u. Jeżeli chodzi o muzykę to poza koncertami w ICE, Klubie Kwadrat czy na Arenie fajnie grają też w Alchemii, Chederze, Forum czy Pięknym Psie. Akademia Muzyczna robi też czasem wydarzenia, ostatnio grali jazz. Koniecznie zaobserwuj KBF na fb, ciągle dodają tam informacje o festiwalach :) Mam nadzieję, że trochę pomogłam, mimo tego, że to bardzo szeroki temat.

[kahaspace]

🎐#mango in #mangha #museummangha #muzeum #nocmuzeów #cracow #Kraków #comics #art #animu #blackandwhite #nofilter (w: Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej „Manggha”)

[invisiblemarcy-blog]

Don't look at me like a stranger, 'cause we both know you know me too well {#art #museum #blackandwhite} (w: Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej „Manggha”)

[btthpl]

W ramach cyklu Pasjonaci kultury japońskiej zapraszam na kolejny wywiad. Maria Superata od lat zgłębia meandry świata japońskich artystek, gejsz. Jest autorką jednego z najpopularniejszych (jeśli nie najpopularniejszego!) blogów o gejszach, Geisha-kai. Na łamach naszego bloga opowiada o tym, skąd wzięła się jej pasja, a także prostuje kilka mitów o tych interesujących ikonach japońskiej kultury tradycyjnej, jakimi są gejsze.

Maria Superata, studiowała na Uniwersytecie Jagiellońskim (studia dalekowschodnie z językiem japońskim), Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie (zarz��dzanie turystyką + marketing i komunikacja rynkowa) oraz University College Gent (business), ukończyła też szkołę muzyczną. Po obronie pracy magisterskiej na UE planuje kontynuować pionierskie badania nad kulturą gejsz w ramach studiów doktoranckich na Uniwersytecie w Kioto. Zawodowo zajmuje się mediami i reklamą internetową w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. W wolnych chwilach podróżuje po Europie – jej ulubionymi miejscami są belgijska Gandawa i katalońska Barcelona.

Skąd się znamy Na bloga Geisha-kai trafiłam, kiedy szukałam informacji o maiko (uczennicach na gejsze) i geiko (gejszach), które spotkałam w Kioto w 2013 roku. Maria pomogła mi je zidentyfikować. Od tego czasu z ciekawością wracam na jej bloga, kiedy chcę się dowiedzieć czegoś o gejszach lub po prostu po to, by zobaczyć co u nich słychać. Mary na bieżąco podaje newsy o postępach nauki poszczególnych adeptek na pełnoprawne gejsze, czy o innych ciekawych wydarzeniach z ich świata. Jest niekwestionowaną specjalistką od gejsz!

BTTH: Kim jest gejsza?

MS: Obecnie, gejsze są ambasadorkami tradycyjnej kultury japońskiej oraz wszechstronnie wykształconymi artystkami, specjalizującymi się w takich dziedzinach sztuki jak taniec i muzyka dworska, teatr Noh i Kabuki, kaligrafia oraz ikebana [sztuka układania kwiatów – przyp. BTTH]. W XIX i na początku XX wieku gejsze także specjalizowały się w tych wszystkich dziedzinach, lecz również były swego rodzaju trendsetterkami i lokalnymi celebrytkami. Wyznaczały modę, zamiast kimon i japońskich, oliwionych fryzur, nosiły sztywne gorsety i koki w stylu Gibson. W dzisiejszych czasach, gejsze są postrzegane nie tylko jako strażniczki tradycji, ale też jako symbole nieprzemijającej urody i elegancji. Są traktowane jak prawdziwe gwiazdy, posiadające tłum adoratorów i paparazzi. I choć kobiety w Japonii są nadal tłamszone przez patriarchalny schemat społeczny, praca w zawodzie gejszy umożliwia przebicie się przez „szklany sufit”. Uważam, że gejsze (zwłaszcza te z Kioto) to najpotężniejsze kobiety w Japonii. Ich nazwiska otwierają każde drzwi, nie tylko te związane z kulturą, ale także z polityką i ekonomią. Gejsze, w trakcie swojej pracy mają szansę na poznanie osób i odwiedzenie miejsc, których zwykłe kobiety nigdy nie będą w stanie zobaczyć osobiście zobaczyć.

Maiko i geiko z Gion Higashi (Miharu, Tsunemomo, Miyako – gra na shamisenie, Masayo i Hinagiku) w Kioto

Maiko i geiko z Gion Higashi

Maiko i geiko z Gion Higashi

Niestety, czasem spotykam się ze stereotypami o negatywnym wydźwięku, dotyczącymi profesji gejsz. Źródłem tych negatywnych konotacji jest błędne przekonanie amerykańskich żołnierzy z czasów okupacji Japonii po II Wojnie Światowej. Zabawiali się oni z japońskimi prostytutkami, które by dodać sobie gracji, przekonywały ich że są gejszami. Taki stereotyp utrwalił się w masowej świadomości wraz z globalizacją japońskiej i amerykańskiej kultury w drugiej połowie XX wieku. Prawdziwe gejsze jednak nie mają nic wspólnego z prostytucją, a ich zawód ogranicza się do sprzedawania umiejętności artystycznych. Istnieje nawet specjalny zwyczaj wśród gejsz, który jednoznacznie podkreśla ich odcięcie od zawodu kurtyzan – wszystkie gejsze noszą w rękach swoje długie kimona zawinięte tak, by nie dało się ich w żaden sposób otworzyć.

Kiedy i jak zaczęła się Twoja przygoda z japońską kulturą i skąd się wzięło Twoje zainteresowanie światem gejsz?

Interesuję się kulturą japońską już od dzieciństwa, właściwie od kiedy pamiętam. Wszystko dzięki mojemu tacie – zabierał mnie do krakowskiego muzeum Manggha na wystawy i wydarzenia, a ja podkradałam mu albumy fotograficzne ze sztuką japońskich malarzy ukiyo-e. Tam właśnie napotkałam pierwsze wizerunki gejsz i kurtyzan (zwane tayuu/oiran). Uważałam, że są najpiękniejsze na świecie; zafascynował mnie ich wygląd zewnętrzny. Gdy natknęłam się na zdjęcia współczesnych gejsz, zupełnie wsiąkłam w ten temat. Oczywiście najbardziej przemawiał do mnie ich specyficzny wygląd, ale też system tradycji i prezentowane przez nie umiejętności artystyczne. Uwielbiam ten skomplikowany świat, w którym żyją, ich szacunek dla tradycji i starszych, a jednocześnie niezwykle feministyczny wydźwięk tej profesji. Dzięki gejszom zainteresowałam się także kimonami, które są wręcz oddzielną dziedziną sztuki w Japonii. Posiadam na razie skromną kolekcję strojów, która uzupełnia moją kolekcję antyków związanych bezpośrednio z gejszami.

Maria Superata w pięknym kimonie ze swojej kolekcji

Czy będąc w dzielnicach właśnie takich jak Gion w Kioto można liczyć na to, że się spotka prawdziwą gejszę? Osobiście udało mi się spotkać geiko w Gion późnym wieczorem, a także poznać kilka maiko i geiko, które występowały i usługiwały gościom podczas uroczystej kolacji u burmistrza Kioto, ale uważam, że w pewnym sensie dostąpiłam przywileju.

Faktycznie, dostąpiłaś zaszczytu, jeśli chodzi o takie wydarzenie. Generalnie tylko osoby z polecenia mogą zostać zaproszone na takie wydarzenia oraz przekroczyć progi herbaciarni. Jednak ze względu na złą sytuację ekonomiczną w dzielnicach gejsz, istnieje kilka możliwości by wykupić za niewielką kwotę krótkie spotkanie z tymi artystkami lub podziwiać ich popisy artystyczne na żywo. Takimi miejscami są np. herbaciarnia Tomikiku w dzielnicy Gion Higashi, herbaciarnia Umeno w dzielnicy Kamishichiken, teatr Gion Corner w Gion Kobu i najnowszy projekt herbaciarni Shigemori z Miyagawacho – „Maiko Theater”. W każdej z pięciu dzielnic gejsz w Kioto można też spotkać młode artystki przemierzające wąskie uliczki w barwnych strojach. Nie polecam jednak chodzenia za nimi i fotografowania ich bez wyraźnej zgody. Jest to uznawane za niegrzeczne, a nachalne hordy turystów są prawdziwą zmorą dla nastoletnich gejsz. Poruszyłam ten temat w swojej pracy licencjackiej traktującej o przemyśle turystycznym i jego zagrożeniach i szansach dla kultury tradycyjnej Japonii. W tym momencie pracuję nad kolejną pracą, tym razem magisterską, która opisuje narzędzia promocji używane przez współczesne gejsze w Kioto. Wbrew pozorom, gejsze doskonale radzą sobie w internetowym świecie, korzystając z nowoczesnych aplikacji społecznościowych, typu Instagram i Snapchat.

Czy masz ulubioną gejszę lub adeptkę na gejszę, której karierę śledzisz z wyjątkowym zainteresowaniem?

Tak, mam kilka swoich ulubionych postaci w każdej dzielnicy. Niestety, potężna rotacja w tym zawodzie jest faktem i właściwie co kilka miesięcy co najmniej jedna gejsza przechodzi na emeryturę, a kilka młodych uczennic debiutuje w tym zawodzie. Większość moich ulubienic zdołała już zrezygnować z pracy.

Maria Superata w pięknym jesienno-zimowym kimonie maiko hikizuri

Dlaczego nazwałaś swoja markę i bloga Geisha-kai? Skąd pomysł?

Szukałam jakiejś prostej i łatwej do zapamiętania nazwy, która może nasuwać skojarzenia z gejszami zarówno w Japonii, jak i na całym świecie. „Kai” (会) pochodzi od chińskiego znaku kanji oznaczającego „świat”, czyli w wolnym i uproszczonym tłumaczeniu nazwa mojego bloga oznacza „świat gejsz”. Staram się na nim przybliżać czytelnikom wszystkie zagadnienia związane z tą piękną kulturą.

Twojego bloga na Tumblerze obserwuje kilkanaście tysięcy osób. Prowadzisz go po angielsku. A czy temat gejsz, ich obyczajów i strojów interesuje także polskich internautów? Czy może świadomość Polaków na ten temat ogranicza się do stereotypów, o których mówiłaś wcześniej?

W tej chwili liczba moich obserwatorów osiągnęła już 22 tysiące osób! Tak naprawdę jestem zaskoczona, że tak wiele osób interesuje się tym tematem. Zaczynałam 6 lat temu jako niszowy blog i nigdy nie przypuszczałam, że ktokolwiek na świecie podziela moje hobby. Mam kilku polskich obserwatorów, ale w Polsce tradycyjna kultura japońska nie jest zbyt popularna. Wydaje mi się, że Polacy są skupieni bardziej na współczesnej popkulturze.

Abstrahując od świata gejsz, jakie jest Twoje najwcześniejsze wspomnienie związane z Japonią?

W wieku 4 lub 5 lat, mój tata zabrał mnie do wspomnianego wcześniej muzeum Manggha, gdzie przepiękna kobieta ubrana w kimono wręczyła mi uchiwa (letni wachlarzyk) z wizerunkiem gejszy. Niestety, tak często towarzyszył mi on podczas zabawy, że obrazek szybko się zatarł.

A gdybyś teraz miała wskazać trzy rzeczy (prócz gejsz!), które najbardziej kojarzą Ci się z Japonią, to byłyby to…

Zdecydowanie, moda z tokijskiej dzielnicy Harajuku, którą uwielbiam całym sercem. Druga rzecz, to kuchnia japońska, a zwłaszcza sushi, które jest symbolem Japonii na świecie. Trzecia – kimona! Ostatnio, także dzięki Harajuku, przeżywają one renesans popularności.

Nie ukrywam, że dla mnie ogromne znaczenie mają podróże. Wiem, że i dla Ciebie. Ostatnio nawet mieszkałaś jakiś czas w Belgii. A co z Japonią? Odwiedziłaś już Kraj Kwitnącej Wiśni?

Jeszcze nie miałam okazji odwiedzić Japonii, ale wierzę że uda mi się to w najbliższej przyszłości. W zeszłym roku musiałam nieco przewartościować swoje priorytety i wybrałam naukę na uniwersytecie w Belgii, co pochłonęło całe moje fundusze zbierane na wyjazd do Japonii. Planuję jednak zrealizować tam swoje dalsze badania naukowe nad społecznością gejsz, co przyczyni się także do wydania autorskiej książki o gejszach.

Które miejsca w Japonii odwiedziłbyś w pierwszej kolejności?

W pierwszej kolejności oczywiście Kioto i Tokio, gdzie mieszka i pracuje moja dobra znajoma, amerykańska gejsza, Kimicho. Moim marzeniem, do którego przyczynił się także Twój blog, jest odwiedzenie wyspy Okinawa. Chciałabym również zajrzeć do Osaki, Kanazawy, Nagasaki i wszystkich innych miejscowości, gdzie wciąż rozwijają swoją kulturę gejsze.

Na koniec chciałam Cię zapytać, jakie są Twoje plany, jeśli chodzi o popularyzację wiedzy o gejszach i czy wybierasz się może na jakieś ciekawe wydarzenia, gdzie można się dowiedzieć więcej (także od Ciebie) w tym temacie.

Ostatnio, z uwagi na przeprowadzkę z Krakowa do Warszawy, nieco brakowało mi czasu na wydarzenia kulturalne, dlatego skupiłam się bardziej na mediach społecznościowych. Mam już na swoim koncie kilka wykładów, między innymi na mojej macierzystej uczelni, Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie. W sierpniu można mnie było spotkać na konwencie Animatsuri, gdzie jako gość specjalny wygłosiłam prelekcję o tym, jak radzą sobie gejsze w dobie Internetu. W tym roku chcę skupić się na nowych projektach – wszelkie ciekawe propozycje można podsyłać na mój Facebookowy profil (poniżej) lub adres e-mail.

Dziękuję za rozmowę.

Maria Superata w belgijskiej Gandawie, w której mieszkała i studiowała

Maria Superata / Geisha-kai w sieci: www: geisha-kai.tumblr.com facebook: geishablog instagram: geishakai

Zdjęcia występu gejsz są naszego autorstwa, pozostałe pochodzą z archiwum Mary Blanche.

  Pasjonaci kultury japońskiej: Maria Superata w świecie gejsz W ramach cyklu Pasjonaci kultury japońskiej zapraszam na kolejny wywiad. Maria Superata od lat zgłębia meandry świata japońskich artystek, gejsz.