#monika i marcin gajdowie

[j-estem]

Jeśli ascezę podejmujemy z miłości do Boga, ma ona bardzo pozytywny karakter i nie wprowadza nas w smutek. Nie wynika ona z jakiejś chorej niechęci do życia, lecz wręcz przeciwnie - jest pełna radosnej energi, wynika z apetytu na zoe, życie trwałe, wieczne, bez początku i bez końca. Jedyną słuszną motywacją do podjęcia ascezy jest więc ... miłość. Zdarza się, że ludzie o tym zapominają a podłożem ich umartwienia jest autoagresja. W takiej sytuacji nie można spodziewać się dobrych owoców w życiu.

Jeśli miłość (wybór) Boga postawimy ponad wszystkie mniejsze miłości (wybory) swego życia, aż oczyści się nasza wola i jako wolni ludzie będziemy mogli miłować wszelkie stworzenie (w tym ludzi) w sposób podobny do Boga: bez chęci zawłaszczania lub przedmiotowego użycia.(...)

Asceza nie polega na tym, że odmawiamy sobie w ciemno tego, co lubimy. Po co i dlaczego miałoby tak być? Ascesa wynikająca z miłości do Boga prowadzi nas do umartwienia tego, co nas wiąże i przez to odbiera nam wolność wewnętrzną. Może więc niekoniecznie chodzi o to, alby w wielkim poście nie jeść słodyczy?

- M. i M. Gajdowie "Świątynia. Wprowadzenie do kontemplacji"

[j-estem]

Intelekt ma nieustanną tendencję do wypadania z TU I TERAZ, które najczęściej go rozczarowuje. Wypada w tył, tęskniąc za przeszłością. Lubi niekiedy rozpamiętywać błędy, własne lub cudze. Intelekt może także wypadać w przód, martwiąc się o przyszłość, lub w bok, fantazjując, jak to by mogło być, a nie jest. Intelekt bardzo niechetnie umieszcza się w TU I TERAZ. Rzadko robi to spontanicznie. Raczej musi być do tego przymuszony przez celowe działanie (np. pisanie ksiązki) lub akt uważności. Myśli czesto zachowują się jak owce niemające pasterza. Robią, co chcą: dyskutują z nieobecnymi osobami. zadręczają swoim natręctwem lub wędrują bez celu. Dzieje się tak niemal zawsze, dopóki nie podejmiemy świadomej pracy w obszarze intelektu.[...]

Monika i Marcin Gajdowie "Świątynia: wprowadzenie do kontemplacji"