#mijn vorige heeft me haar kliniek uitgewerkt omdat ik haar het idee gaf dat er niet zo veel mis was

[lelieblad]

volgend jaar maar weer naar een seksuoloog en ik ben zo bang dat ik dan de dingen ga horen die ik al weet want ik lees en hoor en praat en schrijf erover maar

ik wil gewoon gezien kunnen worden door mijn partner en dan niet de neiging voelen om te dissociëren

hij vraagt wat me opwind en ik weet niet hoe ik hem duidelijk kan maken dat het waar is wat esther perel zegt: "the female's ability to focus on herself is the pathway to erotic pleasure. her flicker comes from inside, not from the other. in that freedom from care and attention to the well-being of others, they are able to find space to experience pleasure."

hij vraagt me om hem aan te raken en ik denk alleen maar: ik moet meer yoga doen, ik moet meer slapen, ik moet meer alleen thuis zijn en dansen door ons appartement, dan wil ik je meer aanraken. het heeft niks met jou te maken.

en dan denk ik: klopt dat wel? moet ik minder stellig zijn? heb ik niet gewoon moeite met de ander toelaten? moet ik niet gewoon erin meegaan en dan komt de opwinding wel? maar op welk moment zeg ik dan, nee, ik heb liever dat je mijn rug kriebelt, me vasthoudt in je armen? en als ik dan geen nee zeg, en ik pijn ervaar, dan weet ik dat ik zowel mezelf als de ander voorlieg. en dan moet ik denken aan vage grenzen en mijn ex die me manipuleerde.

het is een wirwar die ik zo graag wil ontwarren. met mijn vriend kan het niet, want voor hem is seks ook soms moeilijk. en ik denk soms dat hij nog meer in oude patronen zit dan ik. iets met intergenerationeel trauma, toxische masculiniteit, zijn kernonzekerheid, vermoed ik.

dan zegt hij, maar ik ben je ex niet. dan zegt hij, ik wil meer spontaniteit. dan zegt hij, erover praten maakt het soms erger.

maar ik kan niet focussen op dat unpacken, hem helpen, als ik mezelf niet kan vertrouwen.

ik weet niet hoe ik hem duidelijk kan maken dat ik dondersgoed weet dat hij mijn ex niet is, maar mijn lijf anders reageert dan mijn ratio, dat spontaniteit niet bestaat want opgewonden raak je altijd door een bepaalde prikkel die je vervolgens toelaat, dat erover praten soms nodig is. ik weet niet hoe ik hem dat duidelijk kan maken als seks al tien jaar ervaar als radeloos op zoek in de mist.

niet alleen. godzijdank leerde ik op mijn 22ste dat seks ook fijn kan zijn. maar die radeloosheid is teruggekomen en ik weet dat dat (ook) komt doordat ik nu met iemand samen ben die alles voor me betekent. ik ben bang om hem kwijt te raken en daardoor trek ik me terug.

het is paradoxaal en ik voel het. maar hoe dan verder?

ik weet dat de speelsheid in me zit. ik heb het eerder ervaren. ervaar het nog steeds. maar ik kan groeien, ik wil groeien. ik gun mezelf meer. dus laten we kijken of een seksuoloog me daarbij kan helpen.