#mijn kledingstijl

[jogjadays]

Daar waren ze dan: Justin en Julia. En terwijl ik dit schrijf zijn ze ondertussen aangekomen in Bali. Maar eerst even terug naar vorig weekend. Nadat Sam haar presentatie had gegeven, was ze zondag al weer op pad met een nieuwe missie. Voor haar eindshow in Yogyakarta had ze namelijk een grote schaal nodig waar water in kan.

Een traditionele Javaanse gong bleek uiteindelijk de perfecte kandidaat hiervoor.

Deze gongs zijn onder andere onderdeel van Gamelan-orkesten. Maar goed, waar vind je zo'n gong en ook nog het liefst een wat oudere en voor een goede prijs. Uiteindelijk was Sam samen met haar assistent Nuril op het spoor gekomen van een oude gong, maar daar moesten ze wel een tijdje voor reizen. Dus zondag ging ze samen met Nuril op pad om ergens in een dorpje buiten Jogja de gong te bekijken.

En jawel, later die avond liep ik naar buiten omdat Sam met een taxi terug was gekomen en uit de kofferbak kwam een prachtige oude gong. Eén missie voltooid.

Ondertussen was Sam ook nog druk bezig met Yoga (de tour guide/historicus) die samen met Sam de presentatie had gedaan om de dag in te plannen die we samen met Julia en Justin zouden beleven. Want dinsdag stonden ze ineens voor m'n neus.

Ongeveer tien minuten lopen van ons huis hadden ze een mooi hotel gevonden en na een lange reis en dolle taxirit waren ze daar dus ineens. Het was grappig omdat het aan de ene kant heel normaal voelde om ze te zien, maar eigenlijk ook best gek was dat we nu ineens met z'n allen in Yogyakarta waren.

Nadat ze waren ingesettled gingen we nog wat eten bij een restaurant in de buurt. Daarna was het voor ons allemaal op tijd naar bed, omdat woensdag dus onze trip op de planning stond.

Sam had dus met Yoga afgesproken om enkele tempels te bezoeken die onderdeel waren van de geschiedenis die ze zo uitgebreid besproken hadden. Dus je hebt net buiten Yogyakarta de Borobodur (het grootste Boeddhistische complex ter wereld) en Prambanan (het grootste Hindoeistische 'compound' van Indonesië). Dit zijn de standaardbestemmingen voor veel toeristen, maar tegelijkertijd ook erg druk. Maar los van die twee trekpleisters zijn er allerlei kleinere

Boeddhistische en Hindoeïstische tempels die rond dezelfde periode gebouwd zijn en allerlei andere belangrijke verhalen vertellen. Yoga nam ons mee naar vier van die onbekendere tempels. We begonnen bij een klein Hindoeïstisch compound dat zich net buiten een dorpje bevond in het boerenland. Deze tempel was ontdekt door een boer die een stuk land wilde uitgraven. Los van de tempel zelf was dit een belangrijke plek omdat bij het uitgraven de verschillende 'lavalagen' goed zichtbaar werden. Hierdoor konden onderzoekers concluderen dat er zo'n veertien vulkaanerupties moeten zijn geweest, en was hierdoor ook belangrijk bewijs waarom het zo machtige koninkrijk dat complexen als de Borobudur en Prambanan had gebouwd ineens heel het gebied verlaten had. Waarschijnlijk niet door oorlog, maar door de vulkaan.

Het bijzondere was dat er niemand was bij de tempel en wij de plek voor onszelf hadden. Yoga entertainde ons ondertussen met allerlei feitjes, verhalen en grappen. De volgende tempel was weer Hindoeïstisch, maar iets groter. Ook deze moet in dezelfde tijd gebouwd zijn (8ste eeuw). We sloten af met twee Boeddhistische tempels, waarvan Plaosan mijn favoriet was.

De Plaosan tempel ligt dichtbij Prambanan en bestaat uit twee vrijwel identieke tempels met drie kamers. Elke kamer heeft Boeddhabeelden (mits ze niet ontvreemd zijn) en beelden van andere belangrijke personen. Het is niet altijd duidelijk wie die personen geweest moeten zijn. Zo zijn er twee beelden die niet goed passen binnen de lokale setting. Beiden hebben een kledingstijl die veel weg heeft van de Angkor-stijl, wat zou kunnen bevestigen dat er destijds wellicht sterke banden waren met het oude Cambodja.

Daarnaast bevatte het Plaosan-complex ook een soort platform waarin allerlei beelden zittend omheen zaten. Voor mij leek dit net een soort Mortal Kombat-stage. Het hele complex was gewoon zo bijzonder. Het is alleen tragisch dat zoveel van de gebouwen zijn ingestort door aardbevingen of op andere manieren zijn beschadigd en niet onderhouden. Als alles nog in zijn originele conditie was zou het ongetwijfeld prachtig zijn geweest.

Na deze tempelbezoeken hadden we een korte pauze voordat we naar een uitkijkpunt gingen in de heuvels. Vanaf dit punt hadden we een mooi uitzicht over Jogja. Bovendien was er een restaurant waar we heerlijke mie ayam aten met gefrituurde tofu, tempé en banaan. Eén van de lekkerste maaltijden van ons hele verblijf hier.

Toen we bijgetankt waren was het tijd voor wat actie. Rondom Jogja zijn namelijk ook grotten. Eén van deze grotten, Goa Pindul, kun je met een opblaasband doorheen en bovendien kan je er van wat rotsen afspringen in het water. Hoe veilig dat is weet ik niet, maar het mag wel. In het droge seizoen heeft het water een prachtige kleur. Wij zaten net in de overgang, waardoor het water ook al best mooi was. Goa Pindul was vooral lekker verfrissend. We konden er heerlijk zwemmen en waren er weer zo goed als in ons eentje. Waarschijnlijk dat we daarom iets te veel aan het relaxen waren en vervolgens moesten opschieten voor onze volgende stop. Het was namelijk de bedoeling om de zonsondergang te bekijken bij één van de stranden aan de zuidkust.

Onze 'driver' Aris moest vol gas door de heuvels richting de kust om het te halen. Hoe we het uiteindelijk nog net gehaald hebben weet ik niet, maar iedereen was blij dat we aangekomen waren aan de kust. We renden daar vervolgens naar het strand en pakten nog net de laatste zonnestralen mee.

De kust is echt prachtig en een heerlijke manier om de dag af te sluiten. Wanneer de zon vervolgens ondergaat is het gelijk ook echt superdonker. Dus na iets meer dan een uur gerelaxed te hebben op het strand gingen we weer richting de auto. Yoga had ondertussen nog een nieuw plan.

Hij wilde ons voordat hij ons naar huis bracht nog naar Bukit Bintang brengen. Bukit Bintang (star hill) is een uitkijkpunt over de stad en heet zo omdat je alle stadslichten kunt zien. Hoewel we allemaal moe waren bleek het de perfecte afsluiter. We aten heerlijke geroosterde mais met een prachtig uitzicht. En toen was het inmiddels tegen negenen en gingen we eindelijk naar huis.

De volgende dag was iedereen kapot. Maar al te veel tijd om te rusten hadden we niet. Sam had een afspraak in de middag met een lokale kunstenaar. Hij zou haar kunnen helpen met het maken van een inscriptie in ijzer. Het zal net als de gong onderdeel worden van de eindshow. Ik ging ondertussen met Julia en Justin richting Jalan Malioboro, de hoofdstraat van Yogyakarta.

Malioboro is nog even druk en chaotisch als altijd, maar het hoort er wel een beetje bij als je naar Jogja komt. We hadden er wat gegeten en probeerde er nog iets van batik te scoren. Maar de chaos was te groot om echt iets goeds te vinden. Al met al was het wel gezellig en een goede manier om weer tot leven te komen.

De volgende dag stond Prambanan namelijk op de planning. Dit keer geen Yoga, maar Thomas. Ik had het op mijzelf genomen om Julia en Justin naar het tempelcomplex mee te nemen en ze van informatie te voorzien.

Prambanan zelf is redelijk makkelijk te bereiken met een taxi. Het ligt ongeveer tussen de 45 minuten en een uur van onze verblijfplaats af, afhankelijk van het verkeer. Zoals gewaarschuwd bleek Prambanan erg druk. Bussen vol schoolkinderen zorgen voor een jolige chaotische sfeer. Maar gelukkig had Yoga ons al gezegd om wat verder te kijken dan Prambanan zelf.

Zo bestaat het Prambanan terrein namelijk uit vier tempelcomplexen. Je moet daar alleen wel een stukje voor lopen. En wat blijkt, de meeste mensen hebben daar geen zin in. Wat logisch is, want het was superwarm. Gelukkig waren wij wel zo gek om een kleine kilometer te lopen naar de andere tempels, waarvan vooral de laatste Candi Sewa heel bijzonder is.

Het is een enorm Boeddhistisch tempelcomplex dat net als Plaosan voor een groot deel kapot is. Maar dat maakt het niet minder indrukwekkend. We waren daar bijna in ons eentje en het was gewoon zo groots en bijzonder. Op een gegeven moment waren we elkaar zelfs kwijt.

Omdat we ondertussen drie flesjes water hadden uitgezweet zochten we een terrasje op om wat te drinken. Toen zagen we naast ons een boogschutter-activiteit. De pijl en boog spelen een belangrijke rol in de Ramayana (die afgebeeld staat in reliëfs op Prambanan). Dus besloten we alle drie een poging te wagen. Uiteindelijk bleek na een slechte start Justin de ultieme boogschutter. Als Barney in z'n hoogtijdagen wist hij de roos makkelijk te vinden.

En na deze dag was het al weer tijd voor de laatste dag van Justin en Julia in Jogja. Wat nog ontbrak (naast de Borobodur, maar daar was Julia al geweest), was Alun-Alun Kidul en Taman Sari. Uiteraard is er ook nog het Kraton en wat andere dingen, maar dit hoort wel bij een Jogja-verblijf.

Bij Alun-Alun Kidul heb je twee hele oude Banyan-bomen. Er is een mythe rond deze bomen waarbij iemand blind van de ene kant van het plein naar de andere kant kan lopen tussen de bomen door overspoeld wordt met geluk. Het lijkt een makkelijke opdracht gezien je alleen recht vooruit hoeft te lopen, maar vrijwel iedereen die het probeert loopt ineens de verkeerde kant op.

Uiteindelijk wist Julia het bij een tweede poging toch te doen. Nadat ze richting het einde ineens verkeerd leek te lopen, bleek ze toen toch een ingeving te krijgen die haar in de juiste richting duwde. Gaston van de postcodeloterij kan dus alvast naar de Rietvink rijden. Vervolgens dronken we nog even wat voordat we naar Taman Sari gingen. Hoewel het wat vervallen en niet al te groot is, is het oude badhuis van de sultan wel een leuke en interessante spot voor wat foto's. Het is een belangrijk onderdeel van het sultanaat wat Jogja nog is.

Daarna waren we wel echt moe en uitgeblust (vooral ikzelf) en gingen we naar een belangrijke plek van Sam en mijn residency: Mediterranea by Kamil. Dit restaurant is één van de hotspots van Jogja. Het is een beetje upscale Westers, maar wel een grappige sfeer. Het eten is er lekker, en vaak eten Sam en ik er ontbijt.

Met onze maag gevuld gingen we nog even zwemmen in het hotel om 's avonds bij onze andere vaste stek te eten: Nanamia Pizzeria. Ondertussen kon Sam ook weer aanschuiven, gezien zij de hele dag met de eerdergenoemde artiest bezig was om haar eigen inscriptie te maken in ijzer. Sinds 's ochtends vroeg bestond haar dag dus voornamelijk uit aluminium buigen en hameren. Het eerste resultaat is prachtig. En hopelijk kunnen we binnenkort daar wat meer van delen.

Tot zover… moeie vingers.

[jansiemons]

Mijn vader - mijn papa!

Je bent nu al zo lang uit mijn leven verdwenen dat ik bijna zou vergeten dat je ooit bestond, maar neen hoor! Op deze geweldige dag, die elk jaar weer opduikt, speciaal voor jou, denk ik nog elk jaar aan jou terug. We hebben elkaar jaren niet meer gezien, maar ach, wie telt de jaren nou nog? Het leven tussen ons is altijd een achtbaan geweest, ik ben niet altijd dé gemakkelijkste geweest. Maar toch, daar, middenin deze chaotische rit, stond je altijd paraat, mijn vader!

Mijn vader, die, ergens tussen de vier en zeven jaar alles wist, daarna steeds minder, om rond mijn twaalfde verjaardag praktisch een dinosaurus te worden. Maar ach, laten we eerlijk zijn: wie wil er nou niet een dino als vader?

Op vierjarige leeftijd was je als vader een soort alwetende superheld. Je wist toen alles! Van waarom de lucht blauw is tot hoe ik een knoop in mijn veters moest leggen zonder mezelf te wurgen. Maar tegen de tijd dat ik zeven was, begon ik te twijfelen aan je alwetendheid. Misschien omdat je dan volgens mij niet meer wist waarom de lucht soms grijs was en mijn sokken altijd verdwenen. Ach, kleine details.

Op mijn twaalfde verjaardag was ik er rotsvast van overtuigd dat je als vader het allemaal niet meer wist. Je had immers geen idee hoe je het nieuwste bordspel moest uitleggen, laat staan hoe je het perfecte zelfportret schildert. Je begreep ook niet waarom ik uren doorbracht op mijn kamer...

Ah, zestien. De leeftijd waarop ik besefte dat je als vader hopeloos ouderwets was. Je muzieksmaak, je kledingstijl, je complete onvermogen om iets te begrijpen – het was een wonder dat je überhaupt wist hoe je een kop koffie moest zetten. En bij achttien wist ik meer dan dat jij ooit had kunnen dromen! Ik kon in ieder geval met mijn ogen rollen op een manier die jij nooit zou begrijpen.

Tegen de tijd dat ik een goede vijfentwintig was, was ik klaar om het nest te verlaten. Ik herinner me nog dat ik je zei: "Pa, ik ga het huis uit," en dat verkondigde ik met een mengeling van zelfvertrouwen en een beetje paniek. En hoewel je wist dat ik nog geen flauw benul had van de echte wereld, gaf je me een stevige knuffel en wenste me het beste.

Het is pas maar rond mijn dertigste begon ik te beseffen dat je als mijn vader toch wel iets van de wereld begreep. Misschien zelfs meer dan ik in mijn puberale wijsheid had gedacht. En tegen de tijd dat ik vijfendertigste was, vroeg ik zelfs af en toe je mening. Of het nu ging om mijn carrièrekeuzes, liefdesproblemen of de vraag hoe je die verdomde kast in elkaar moest zetten zonder een echtscheiding te riskeren. Het is niet dat we nooit geen onenigheden meer hadden, maar ik begon voor jou toen pas meer begrip te krijgen.

Pas bij tweeënvijftig besefte ik echt hoeveel je als vader voor mij betekende. De gedachte om je ooit te verliezen werd ondraaglijk. En nu, met mijn mooie gezegende leeftijd, denk ik aan jou nog meer dan ooit terug. Wat zou ik geven om je nog één keer om advies te kunnen vragen, om je te horen lachen om mijn zoveelste stuntelige poging om volwassen te zijn.

Nu je er al lang niet meer bent, en ikzelf nu een grijze oude man geworden ben, realiseer ik me elke dag hoe groot je invloed op mijn leven was. Je was mijn rots, mijn bron van sarcasme en liefde, mijn spiegel voor zelfspot. En hoewel je er niet meer bent, blijft je geest bij me, want de vele lessen die ik van je kreeg zet ik nog vandaag in elke stap die ik zet.

Dus, hier, vandaag, mijn eerbetoon aan mijn vader, een man die mijn leven vulde met vreugde en verdriet, en die me altijd de vrijheid gaf om mijn eigen pad te volgen. Eeuwige dankbaarheid voor je aanwezigheid in mijn leven.

Nu kan ik nog enkel kijken van een afstand naar je. Maar Papa, kon ik je nog maar één keer iets vragen...

19/07/204

[werkveldmuziek]

3 Trends & ontwikkelingen in de muziekwereld

Online radiostations

De afgelopen jaren is er een grote toename geweest van online radiostations. Mede door de pandemie wordt het live uitzenden van concerten, maar ook dj-sets, steeds populairder. Tijdens de coronapandemie was dit de enige manier voor artiesten om hun talent te blijven delen met de buitenwereld, maar zelfs nu de pandemie voorbij is, blijft dit een populair concept.

‘TikTokTechno’

Na de pandemie is er een nieuwe golf binnen het technolandschap ontstaan. Door platforms als TikTok en Instagram heeft de technocultuur haar weg naar de jongeren gevonden. Hierdoor is de gemiddelde leeftijd, maar ook het gemiddelde aantal beats per minute (bpm) op technofeesten veranderd. Ook zie je dit terug in de kledingstijl op de technofeestjes; de jongeren dragen wat hip is op TikTok, zoals leren outfits en strakke zwarte topjes met gaten erin.

Vinylplaten

In de afgelopen jaren heeft vinyl een grote comeback gemaakt. In mijn omgeving heeft bijna iedereen wel een platenspeler, wat opvallend is gezien iedereen ook wel een Spotify-abonnement heeft, waarmee je dezelfde muziek onbeperkt kunt beluisteren. Een nieuwe plaat kost al snel rond de 20 euro, maar toch blijven we ze kopen. Dit komt onder andere doordat vinylplaten de authentieke beleving van de muziek vergroten. Het geeft het luisteren naar muziek een tastbaar element, en je kunt de boekjes die erbij zitten lezen en het plaatje eruit halen. Ook is het verzamelen ervan een grote hobby onder jongeren, en velen vinden het leuk om over tientallen jaren nog terug te kunnen kijken op wat ze vroeger luisterden.

Bronnen:

Dit is waarom twintigers vinylplaten kopen. (2016, 25 augustus). NOS. https://nos.nl/op3/artikel/2128065-dit-is-waarom-twintigers-vinylplaten-kopen

Roele, J. (2023, 16 februari). De nieuwste techno is sneller, harder en jonger – met dank aan sociale media: ‘Niemand oordeelt hier, dat is fijn’. Parool. https://www.parool.nl/amsterdam/de-nieuwste-techno-is-sneller-harder-en-jonger-met-dank-aan-sociale-media-niemand-oordeelt-hier-dat-is-fijn~b4af15cc/

[fashionpopgirl]

Het startpunt

Mijn beginpunt voor mijn LAB-onderzoek was kijken welke fashion keuzes mensen maken en hoe zij hun kledingstijl omschrijven. En waar kan een mens dat beter doen dan op een markt met allemaal tweedehands kleding & spullen?  Op een nazomerse zondagmiddag ging ik naar Beton-T in Utrecht om mensen te bevragen over hun fashion keuzes, specifiek op die dag, maar ook in het algemeen. De reportage in een combinatie van audio en fotografie, om een volledig(er) beeld te geven van de geïnterviewde mensen. Ik hoopte hier vooral inspiratie te krijgen voor mijn eigen maakpraktijk. Dat is zeker gelukt, mensen zeiden zeker interessante dingen die ik zelf mee kan nemen in mijn onderzoek.

Dit is voor mij het uitgangspunt om te kijken wat er verder voor mij ligt in het onderzoek waar ik fashion wil incorporeren met performance. Naast mijn laptopje zie je nog wat stoffen liggen. Hier wil ik zelf kleding van gaan maken en deze gebruiken om een personage/meerdere personages te vormen die samenkomen in één performance. Welke kant dat op gaat, heb ik zelf nog niet helemaal een idee van, maar het gaat een kunstwerk worden waar tekst, audio, beeld en performance samen zullen komen.

[blog-by-sonja]

Met leren broek hardrockend op de dansvloer

Met leren broek hardrockend op de dansvloer

Vandaag zit ik even in Memorie Lane, want sinds ik blog over fashion, ga je natuurlijk ook dingen bekijken van hey, dat droeg ik vroeger ook. Of je staat versteld van dat de trend van nu een aftreksel is van jouw eigen creaties die je vroeger aan de eettafel aan het maken was. Kortom, Mode blijft een apart iets en daarom leek het mij erg leuk om even wat foto’s te delen van mijn kledingstijl door…

[beautysomenl]

Met leren broek hardrockend op de dansvloer

Met leren broek hardrockend op de dansvloer

Vandaag zit ik even in Memorie Lane, want sinds ik blog over fashion, ga je natuurlijk ook dingen bekijken van hey, dat droeg ik vroeger ook. Of je staat versteld van dat de trend van nu een aftreksel is van jouw eigen creaties die je vroeger aan de eettafel aan het maken was. Kortom, Mode blijft een apart iets en daarom leek het mij erg leuk om even wat foto’s te delen van mijn kledingstijl door…

[julia-inttex]

Procesdocument interactief textiel

Opdracht 1a. mijn huidige identiteit. Mijn kledingstijl.

Ik denk dat ik een goed gevoel voor stijl heb, mar nog niet de stijl heb die ik zou willen. Ik houd van vintage en tweedehands kleding. Ik vind het mixen van mannelijke en vrouwelijke kleding erg leuk. Ik draag hierbij altijd gouden sieraden. Ik draag veel zwart en zou mijn kledingstijl ook wel als romantisch omschrijven. Ik houd ook van patronen. Mijn stijl is denk ik casual chique.

b. welke materialen draag ik?

Ik draag vaak denim, wol, luchtige stoffen, leer en satijn.

  C.Wat is je extreemste look?

Met kerst, feestjes en carnaval pak ik vaak uit. Hier zijn de looks:

  2a en b.  materiaal van vroeger:

Vroeger droeg ik zachte kleding en dan vooral badstof en wol. Ook droeg in de zomer luchtige jurkjes. Ik had eigenlijk altijd wel een jurk aan. Ik hield heel erg van kleding en mocht mijn eigen kleding uitzoeken. Wanneer er een feest was droeg ik vaak witte kante jurkjes.  Ook had ik veel knuffels en naaide ik mijn eigen tassen en kussens toen ik wat ouder was. Een paar belangrijke herinneringen van vroeger omtrent textiel zijn: de was ophangen bij mijn oma in de zomer, het tafelkleed op de tafel leggen voordat er gasten kwamen. En samen de tafel dekken. De gordijnen op mijn ouders kamer, die in mijn ogen op spoken leken. Ik hield ook van poppen en barbies.  

   Free wrighting jeugd:

      Boek samenvatting:

Textiel en technologie nemen we vaak voor lief omdat het altijd om ons heen is. We zijn aan het ontwikkelen om de twee domeinen die ons nooit opvallen samen te voegen. We willen iets creeeren waarmee gevoel en werkelijkheid zich vermengen met technologie. Technologie speelt dan nog meer een rol in het dagelijks leven. De twee domeinen zullen nog meer betekenis krijgen. Technologie in textiel kan impact hebben op omgevingen, sociale gelegenheden en culturen. de ervaringen die interactief textiel opleveren, veranderd onze verhouding tot ruimtes, sociale gelegenheden en ons zelfbeeld. Omdat we nog niet weten wat de gevolgen hiervan zijn, zijn we slecht voorbereid. Interactief textiel kan de wereld om ons heen compleet veranderen. We moeten opletten voor sociale issues als privacy, autonomie en macht. Ook moeten we voorzichtig zijn als het gaat om het oplossen van maatschappelijke probelemen doormiddel van interactief textiel. we moeten technologie niet over laten nemen en  niet proberen deze problemen compleet op te lossen doormiddel van techniek. Techniek kan zo de overhand nemen en dat is niet de bedoeling van wearables.

e-textile materiaalonderzoek:

het zwarte rubber is denk ik om de stroomcirkel te verbreken of om delen af te dekken van stroom. Het rose gouden materiaal is denk ik om de stroom te gelijden. Net als het goudendraad. Ik weet niet wat het witte papiertje zal doen, het heeft een rare textuur en voelt een beetje stroef aan. Ik zou niet weten waar het voor is. De katoen is denk ik hetgeen wat beweegt dus dit verbergt denk ik ook Alle draden.

Inspiratie e-textiles:

Shades of light- Aoife Ullur     dit project zorgt voor een nieuwe demensie in interieur design. Ik vind zelfs dat het een vorm van experience design is, omdat het sfeer geeft als ervaring. Je gaat de ruite anders ervaren door dit project.  

Thermocromic latex- Ricardo O’nascimento   dit latex veranderd van kleur doormiddel van tempratuur. Ik vind het patroon wat hier ontstaat erg interrasant en ben benieuwd hoe het gemaakt is.

Dynamic Print- Celine Marq   deze print veranderd bij bepaalde tempraturen. Er word gewerkt met de 4 printkleuren in inkt en die veranderd wanneer het object beweegt of van tempratuur veranderd.

Eigen inspiratie:

Malin Mobec Tadaa: dit is licht gewoven in textiel. het geeft een erg mooi effect in het donker’

          https://www.instagram.com/reel/CJOuGwTJQ8M/?igshid=1e6r42yuhlb29

 Dit is een afbeelding uit een filmpje wat ik een tijd geleden gevonden heb. Het mos sluit langzaam de hand in doordat de hand duwt. Ik vind dit een heel mooi effect en zou dit ook wel met stof na willen bootsen. Het linkje staat hierboven,.

[blauwemuren]

Lavender & rosemallows :) Liefs naar jou!

lavender; what’s your favorite thing about yourself?

mijn unieke kledingstijl

rosenallows; what’s your favorite memory?

van motel naar motel rijden tijdens de roadtrip door de west kust van de verenigde staten :)

[offtoljubljana]

56. Nou, nu heb ik dus geen goede titel meer...

31/03/2020

Opmerking achteraf toegevoegd: Papa vond dat ik teveel scheld in dit gedeelte 😔, dus Bram, Jasper, oortjes dicht t/m “Maar ja, jullie lezen dit blog niet voor tumblr woes!”

WHAT THE FUCK IS DIT?

WHAT THE FUCK IS DIT???

TUMBLR OH MY GOD???

***

Oké. Ik heb even opgezocht hoe de fuck ik dit uit kon zetten, dus byeeeee:

Nu kan ik gewoon weer verder met mijn blog. Ik luister nog steeds naar Slow Pride Month, want deze lijst is bijna 3 uur lang. (Jim and the Povolo’s Love Can Do is eigenlijk 1 van de 2 nummers die ervoor hebben gezorgd dat ik deze lijst heb gemaakt. De andere is Troye Sivan’s HEAVEN.) Nu dat ik mijn tumblr ook weer gefixt heb, kan ik de titel ook veranderen. Ik weet nu nog niet wat de titel is die jullie hebben gelezen, maar nu is het nog:

Even context voor mijn freak-out: inmiddels weten jullie wel dat tumblr mega gebruikersonvriendelijk is. Als reactie gebruiken heel veel mensen, ik dus ook, een 3rd party browser extension genaamd XKit. XKit herprogrammeert heel tumblr om het wel gebruikersvriendelijk te maken.

Yup.

(Ik had helemaal vergeten dat ik King Princess’s Ain’t Together op de lijst had gezet 😅.)

Ik ga niet helemaal in op de geschiedenis van Xkit want a) y’all don’t care en b) het is heel erg... yikes. Maar er is altijd een soort van gouden regel. Elke keer dat tumblr een nieuw iets introduceert, kom je er pas achter nadat Xkit een fix heeft gecreëerd. Ja, het is niet echt optimaal. 

Dus tumblr is nu begonnen met het dashboard helemaal te veranderen en als reactie werkt Xkit niet meer, want Xkit is namelijk geprogrammeerd voor het oude dashboard (je dash kan je vergelijken met je timeline op Facebook of Twitter).

Recommended blogs? Xkit gets rid of it

Een groter kleurcontrast op je dash? Xkit gets rid of it

De knoppen voor “post” en “close” omdraaien voor geen reden? Xkit gets rid of it

Advertenties op je dash? Xkit gets rid of it

Onnodig lange uitgerekte posts? Xkit gets rid of it

Je posts ineens meer naar links verschuiven? Xkit gets rid of it

Verder voegt Xkit ook gewoon extra dingen toe die het tumblr gebruik zo veel makkelijker maken.

Serieus, als jullie toch ooit lid willen worden van deze site (lmao), het eerste wat ik je aanraad is om Xkit te downloaden. Blijkbaar hebben mensen zoveel geklaagd dat deze nieuwe beta update Xkit in de weg staat, dat tumblr een optie heeft toegevoegd om het uit te zetten (zie boven).

(Ah, the true sapphic jam. The lesbian anthem. The biggest wlw hit: Hayley Kiyoko’s Girls Like Girls.)

Dat gezegd hebbende, het vernieuwde dashboard gaat dus allerlei van die Xkit features in tumblr stoppen. Iedereen weet inmiddels wel dat Yahoo! tumblr voor een klein prijsje verkocht heeft aan de eigenaren van Wattpad en aangezien zij wel de reputatie hebben voor gebruikersvriendelijkheid, heb ik voor de eerste keer in mijn 9 jaren op deze site hoop.

Like... tumblr werkt nu actief samen met Xkit? Damn. 

“Why people use Xkit”, cause the actual site sucks ass next question.

Maar ja, jullie lezen dit blog niet voor tumblr woes! Jullie lezen het voor Ljubljana updates. Voordat ik zag dat tumblr dus aan het kloten was, kwam ik eigenlijk hiernaartoe om te vertellen dat ik eens gekookt heb!

(Weer Hayley Kiyoko. Nu Wanna Be Missed.)

Ja, ja. Voor de lockdown had ik een pakje kruidenpasta bij de Thai Asia shop gekocht met de intentie om dat ooit te maken. Op één of andere reden kwam daar maar niets van en nu, na zowat een maand, was het tijd!

(Wat is het punt van shuffle als je dezelfde artiest constant achter elkaar zet 😒😒😒. Nu weer Hayley Kiyoko met Pretty Girl.)

Het is Indonesische mild pittige kruidenpasta (waarvan ik de naam ben vergeten) met broccoli, wortel, bloemkool (allemaal diepvriesgroenten) en bladspinazie (ook uit de diepvries, maar die had ik vers gekocht en daarna ingevroren) met roerei en Japanse Udon noedels.

Ik ben best trots op mezelf. Het is nog steeds niet Kaths niveau, maar het is hoger dan basic bitch niveau. Ik ben wel nog steeds jaloers op de Finse dudes en hun oven. Kath is jaloers, want ze wilt ovenschalen en kruidige aardappels maken. Ik ben jaloers, want ik wil diepvriespizza. Alsnog: een verschil!

(De akoestische versie van i’m so tired... van Lauv ft. Troye Sivan heeft eigenlijk een cooler extra couplet, maar ik vind deze versie nog steeds beter.)

Bla, bla, bla Animal Crossing voor de rest van de avond, je weet inmiddels wel hoe dit gaat, maar de grote shocker is dat ik voor de eerste keer in een hele lange tijd voor middernacht in mijn bedje lag!

Yup. Om 23:48 of zoiets lag ik in bedje. Ik zelf kon het ook niet geloven, maar na de nacht ervoor (waar ik pas rond 4:30 in slaap viel) was ik gewoon mega moe. Dit hield het uitslapen niet tegen, want rond 11:00 was ik wakker en ik kwam pas om 12:00 mijn bed uit.

Morgen kan ik niet uitslapen, want ik heb dus college om 9:00. Ik kan eigenlijk niet meer klagen, want Sophia heeft morgen om 8:00 college.

(Lady Gaga’s Speechless was eigenlijk één van mijn favoriete nummers in groep 7 en 8. Het was ook achtergrondmuziek in glee seizoen 1 aflevering 20. Natuurlijk weet ik dit.)

En natuurlijk heb ik weer Animal Crossing gespeeld. Ik ben op bezoek geweest bij Dimitri en ik heb weer vanalles gedownload in de kledingwinkel. Shoppen voor mezelf? Yikes. Shoppen voor mijn Sims en voor mijn Animal Crossing villager? Yea. 

Ja, je kan online kleding opzoeken en downloaden voor in je spel. Hoe anders denk je dat ik mijn Sims kan laten kleden als K-Pop sterren? 

Ik ben niet eens fan van K-Pop, maar ik waardeer de kledingstijl nadat Safiya Nygaard, een fashion YouTuber, er een hele video over heeft gemaakt. En ja, mijn Sim is paars, want ze is half-alien. 

Mijn Sims zien er cool uit en mijn Animal Crossing villager verdient dat ook!

Mijn Sim is geen alien hier. Ze is gewoon ziek, vandaar de strepen. Maar ja, dat was even een fashion showcase van mijn Sims waar niemand om gevraagd had. (Ik heb nog meer.)

(Mary Lambert’s Do Anything. Ik heb niet veel te zeggen.)

Dus ja, dat houd me bezig. Animal Crossing, shocking! Aangezien de 10 dagen voorbij zijn, krijg ik mijn play time te zien:

Gooi er maar weer 3 uur bij. Eh, het kon veel erger.  

Voor de lockdown dacht ik dat mijn blogposts op een bepaald moment saai en herhaaldelijk zouden worden wegens de uni. In plaats van “uni” “weer een dagje uni” “alweer uni” “uni vandaag” is de herhaling “Animal Crossing” “weer een dagje Animal Crossing ” “alweer Animal Crossing ” “ Animal Crossing vandaag”. Uh, oeps?

(Years & Years’s Hypnotised is aangeraden door Dani.)

Maar dat gezegd hebbende, ik moet toch iets voor de uni doen, dus dat ga ik nu maar eens doen. Voordat ik ga: kleiner Corona update voor de mensen die willen weten hoe de stand van zaken hier is. Zover ik weet, is de verspreiding nog minimaal. Er zijn ongeveer 60 nieuwe veerspreidingen bij gekomen, waardoor de teller nu rond de 800 staat.

 Ja... dat is toch nog wel een groot getal. Van de week is er een forse stijging geweest, maar die vlakt nu weer af. Vandaar dat die nieuwe maatregelingen ook van kracht zijn.

Deze extra maatregelingen hebben blijkbaar wel een felle discussie veroorzaakt, want de politie krijgt nu bizar veel macht. Ze willen namelijk gebruik gaan maken van telefoons aftappen, medische persoonlijke gegevens en gezichtsherkenning. Er wordt dus gepraat van een mogelijke politiestaat. Ik ben overduidelijk een voorstander voor preventieve actie, maar ik zie ook wel in dat dit misschien iets te heftig is.

(Sam Smith’s HIM... the emotions. The raw power. The feels. Mx. Smith is doing it again with their amazing ballads.)

Er zijn ook weer een paar doden bijgekomen. Huh, ik geef toe dat het er niet geweldig goed uitziet. Toen ik besloot om te blijven wegens veiligheidsregels, had ik in mijn achterhoofd dat de piek nog kon komen.

(Weer MIKA. Nu Last Party.) 

Toch ben ik nog steeds zeker van mijn besluit. Zolang ik gewoon binnen blijf, kan me niets overkomen. Ook is Slovenië nog steeds dunbevolkt en zijn de getallen beter dan in Nederland. Nu weet ik ook wel weer dat 800 op 2 miljoen mensen een andere vergelijking is dan 1200 op de 17 miljoen, maar ik voel me nog steeds veilig en ik wil eigenlijk totaal niet reizen tenzij echt mogelijk.

(Kevin McHale’s Arizona is één van zijn beste nummers).

En dat is het voor nu. Tijd voor Sociologie!

[wijngaardbarendrecht]

Manna voor vandaag

Het nieuwe normaal: We zijn alweer een stukje verder in de corona-crisis   Gelukig kunnen de kinderen weer naar school, beter voor de rust en regelmaat binnen de  gezinnen. En de terassen zijn weer open. Dus we kunnen weer ons bakkie troost halen of een wijntje nuttigen. De laatste liever niet voor de troost, die nemen we uiteraard gewoon voor de gezelligheid. Maar ondertussen na al deze weken vragen we ons wel af, wordt het allemaal weer een keer normaal en zo ja, wanneer? In de media wordt druk gesproken over het nieuwe normaal en iedereen vraagt zich af....hoe dan?  Gaan we jaren op 1.5 meter afstand leven met elkaar? Zijn de mondkapjes in het OV er voorgoed en gaan we die dan maar aanpassen aan onze kledingstijl? Je kunt er dagelijks druk mee bezig zijn. Zet de tv of radio aan of sla de krant open. Al die info maakt de mens niet echt rustig. Dan ben ik blij met zo.n oude bekende tekst als uit psalm 125: 1-2 Die op de Heer vertrouwen, zijn als de berg Sion. Die niet wankelt maar blijft in eeuwigheid. Rondom Jeruzalem zijn bergen. Zo is de Heere rondom Zijn volk. Van nu aan tot in eeuwigheid  Terug naar het nu.  Het is een rare tijd, natuurlijk. Maar we weten toch dat oorlog, ziektes en natuurrampen van alle eeuwen zijn. onze bijbel en geschiedenisboeken staan er vol mee. En..er veranderen ook steeds  dingen. Gelukkig maar. Door verandering geniet ik o.a nu van mijn stofzuiger en wasmachine.  Sommige zaken kunnen we binnenkort hopelijk terugdraaien. Andere dingen blijven misschien langer bij ons, of altijd. Maar 1 ding mogen we zeker weten.... wie op God vertrouwen zijn  als de berg Sion. Die niet wankelt maar voor altijd blijft. We staan niet eens zo vast als ons huis, Nee, we zijn zo vast als een berg. Laat u niet door elkaar schudden door allerlei stemmen en voorspellingen. We mogen erop vertrouwen dat God ons vasthoudt, en stevig ook. En Hij omringt ons!  Het nieuwe normaal is gekomen toen Jezus kwam en stierf voor onze zonden. Zijn genade, liefde en redding is onze nieuwe leefwereld geworden. Onze zekerheid, onze rust. Ik wens u Gods vrede toe vandaag! Esther Schijve

[toodesmet]

Mijn favoriete artiest op dit moment is Lewis Capaldi. Zijn liedje ‘Bruises’ vind ik het leukste van allemaal. Wat ik er zo leuk aan vind is dat hij zijn tekst zo dramatisch maakt en veel emotie in zijn muziek legt. Al zijn liedjes zijn ook rustig. Dit past goed bij mij, want ik doe zelf moderne dans. ‘Bruises’ zou dus perfect zijn om op te dansen. Ook al is zijn bekendste liedje ‘Someone you loved’, blijft ‘Bruises’ mijn favoriet. Want wanneer ik ‘Bruises’ ergens hoor, geeft dit een veel magischer moment dan ‘Someone you loved’ (wat je een paar weken geleden continu hoorde op de radio). Wat ik nog zo leuk vind aan Lewis Capaldi is dat zijn kledingstijl en uiterlijk best tegenstrijdig zijn met de muziek die hij maakt. Dit klein dingetje onderscheidt hem dan toch weer van de rest.  Met ‘Bruises’ werd Lewis Capaldi de zanger die het snelste 25 miljoen streams op Spotify haalde zonder platencontract.  Door al deze dingen vind ik hem echt een TOP muzikant. 

[sachahaarparadijs]

Kunstautobiografie

Er zijn verschillende vormen kunst. Zowel muziek als schilderijen vallen onder kunst. Iedereen heeft dus ook een kunstgeschiedenis. Hoe jij naar kunst kijkt kan ook te maken hebben waarin je bent opgegroeid. Je cultuur heeft ook veel te maken met hoe je naar dingen kijkt of luistert. Ik ben opgegroeid in een dorp en kijk dus heel anders naar bijvoorbeeld graffiti dan iemand uit de stad. Mijn cultuur is ook heel anders dan iemand met een andere achtergrond. Ik ben 100% Nederlands. Ik kom uit een cultuur met molens en klompen. Met mijn gezin gaan we meestal op vakantie in het buitenland. Hier ervaar ik veel andere culturen. Zoals de Spaanse cultuur. Daar ontbeet je om 12 uur en was het pas om 4 uur ‘koel’ genoeg om iets actiefs te gaan doen. Zelf vind ik het heel leuk om andere culturen te ervaren. Kijken hoe het leven in een ander land is, met ander weer, mensen en tradities. We gaan vaak in een ander land naar gebouwen zoals de Sagrada Família of de toren van Pisa. Naast vakanties kom ik niet veel in aanraking met andere culturen. Je leeft een soort in je eigen bubbel en toevallig is mijn bubbel vooral uit Nederland. Ik heb een paar vriend(inn)en met bijvoorbeeld moeder uit Nederland maar vader uit Duitsland of beide ouders uit ander land maar geïmmigreerd naar Nederland.

Kunst is voor iedereen anders. Voor mij is kunst een vorm van jezelf kunnen uiten. Dat kan op verschillende manieren, zoals Schrijven, schilderen, muziek, enzovoort. Je kan er veel kanten mee op. Mijn interesse in kunst is er al sinds ik klein ben. Tekende heel veel en was heel geïnteresseerd in muziek en mode. De liefde voor tekenen, muziek en mode heb ik gehouden. Tegenwoordig luister ik veel naar pop-nummers met een verhaal erachter. Merk vaak aan mezelf dat ik veel muziek luister over liefde, zoals muziek van Maan, Shakira of Little Mix. De voorkeur naar het onderwerp liefde komt ook weer terug in de boeken die ik het liefst lees. Ik lees niet heel veel, maar als ik lees gaat het meestal over of liefde of over een situatie waar ik me ik kan vinden. Zelf schrijf ik soms een kort verhaaltje over iets wat er gebeurd is in mijn leven of wat er in me opkwam. Ik heb niet bepaald een favoriete schrijver, maar momenteel ben ik heel erg geïnteresseerd in de Harry Potter reeks van J.K. Rowling.

Mode is voor mij ook een heel interessant onderwerp. Ik sta vaak uren voor mijn kledingkast om de perfecte outfit samen te stellen. Ik ben niet zo erg fan van de dure merken zoals Coco Channel of Dolce & Gabbana. Het liefst heb ik kleding uit de simpele winkels als Bershka of de New Yorker. In die winkels kan je veel meer leuke dingen halen die ook goed met de trend meegaan. Ik vind het ook leuk om kleding te designen. Heb een heel schetsboek vol met allemaal tekeningen die ik gemaakt heb met hier en daar hele kledingcollecties. Zoals ik al had gezegd schrijf, teken en design ik. Ook heb ik mezelf 2.5 jaar geleden keyboard geleerd door de corona verveling. Door school heb ik natuurlijk niet altijd veel tijd voor een van deze hobby’s ondanks dat probeer ik wel overal inspiratie vandaan te halen en het te kunnen gebruiken in andere dingen. Ik durf dus wel van mezelf te zeggen dat ik redelijk creatief ben. Ook dit heeft te maken met de familie waarin ik geboren ben. Mijn moeder, oma en tante zijn alle drie ook creatieve personen.

Ik heb een zeer uitgesproken stijl. Als kledingstijl bijvoorbeeld hou ik meer van de broeken en korte shirtjes of juist heel erg oversized T-shirts of truien. Ik draag niet veel jurkjes of rokjes, alleen als het heel warm is en ik me er comfortabel genoeg bij voel. Sinds ik twaalf was droeg ik meestal donkere kleuren. In de afgelopen 2 jaar ben ik wat meer gaan switchen naar kleding met kleur. Een blauw topje of een knalgroene broek. De kledingtrends op dit moment hebben daar ook mee te maken. Momenteel is bruin en groen echt in de mode. In mijn tekeningen komen meestal geen kleur voor. Ik teken graag in zwart en wit. Als ik dan kleding design komt er wel kleur in, maar dat ligt vooral aan het kledingstuk of de achterliggende gedachte. Tekenen gebeurt meestal op papier, maar op mijn iPad heb ik ook een paar tekeningetjes gemaakt die wat beter tot gedachte kwamen digitaal dan op papier.

Mijn muziekstijl is meer zoals elk pubermeisje. Popmuziek met een verhaal erachter, meestal liefde. Iets wat je aanzet en je je in mee kan laten gaan of even je gedachte leeg kan maken. Ook films over de liefde zie ik heel graag. Alle films met liefde en komedie erin heb ik denk nu wel gezien, maar ze blijven geweldig. Ik kijk niet veel actie of horror. Iemand zou me echt moeten verplichten om horror te gaan kijken. Ook boeken over de liefde lees ik graag. Verder heb ik ook nog interesse in fotografie. De dingen die iemand je kan laten voelen door een foto vind ik een prachtige gedachte. De foto’s van de natuur vind ik fascinerend. Het licht dat dan perfect valt. Ook vind ik uitzichten van steden vind ik prachtig. Er gebeurt dan zoveel tegelijkertijd. Eigenlijk ligt mijn smaak in foto’s redelijk uit elkaar. Aan de ene kant vind ik de rust op natuurfoto’s prachtig om naar te kijken, maar de foto’s van een drukke stad of straat trekt me ook heel erg aan. Als het perfecte plaatje is ontstaan kan je je ogen er niet meer vanaf nemen. Dan is het alsof het zo moest zijn. Zelf word ik altijd naar voren geschoven als er ergens een foto van moeten worden gemaakt in bijvoorbeeld het buitenland. Wij hebben thuis een professionele camera, maar deze gebruik is niet zo vaak en ook niet zo graag. Op mijn telefoon heb ik veel meer controle over de instellingen. Ik wil ooit nog wel het leren met een professionele camera.

De link naar mijn spotifylijst:

[silkeblogs]

Outfit: Soft Yellow

Mijn kledingstijl is een beetje all over the place. Ik draag soms een volledig zwarte outfit, dan weer felle kleuren, maar ik kies ook vaak voor zachte tinten. Beige, lichtbruin, en zachtgeel zijn tinten waar ik mij goed in voel, en vandaag draag ik een outfit waar ik heel blij van word. Het is simpel, en daardoor perfect. (more…)

[juliettecai-tvd]

Ik ben terug!

Terugkeren naar Shanghai en de Scarlett Gang na vier jaar is fantastisch. Mama en papa waren extatisch. En dat is sarcastisch bedoelt. Ze hebben nooit echt naar mij omgekeken, maar na vier jaar zou je denken dat ze je toch een enige blik gunnen. Maar nee, dat is voor in mijn dromen.

Toen ik hoorde dat ik, als 15-jarig meisje, naar New York moest vluchten, er gingen er duizend en één gedachten en gevoelens door me heen. “Waar zal ik wonen? Hoe is het leven in New York? Waarom moest Nurse dood?”. Ik wist mij eigenlijk geen houding aan te nemen. Nurse was pas overleden, zij was de vrouw die heel mijn leven voor mij had gezorgd en dus een moederfiguur voor mij was. The White Flowers hadden het diensthuis aangevallen. Nurse was op het middenplein vermoordt zonder enige genade. Als gevolg dat papa het niet meer veilig vond voor mij om nog in Shanghai te blijven. Dus hij stuurde mij naar het beloofde land, Amerika.

De westerse cultuur verschilt erg met die van Shanghai. Hun kledingstijl, de waarden en normen, de gedragscodes, ... Ik dacht dat het aanpassen me erg moeilijk ging zitten, maar tot mijn verrassing verliep het allemaal tamelijk vlotjes. Het Engels had ik ook geen problemen mee, aangezien ik dit al van jongs af aan leerde.

Als je vier jaar in een andere cultuur leeft, begin je die na een tijdje over te nemen. En dit vond papa niet zo aangenaam. In de westerse cultuur zeggen mensen wat ze denken en de etiquette verschillen ook erg. Dus na mijn terugkomst in Shanghai was papa toch wat verbaast door mijn uitgesproken mening. Daarnaast was openheid niet het enigste wat ik heb geleerd, ook heb ik mijn technieken in Martial-arts wat aangeschrept. Om mijn eigen mannetje te staan is geen probleem. En ook natuurlijk omdat ik de kroonopvolger ben van papa. Niemand in Scarlet territorium durft mij nog maar een blik te wagen, wat altijd wel van pas kan komen.

Maar dat was even een korte samenvatting van mijn terugkomst van New York.

[jouwbestesmartwatch]

Fossil smartwatch Gen 5 dames

De Fossil Gen 5 is een smartwatch die nog nieuw is op de markt, en aan de coolste technische snufjes voldoet. De smartwatches van Fossil zijn uniek omdat zij hun eigen model hebben ontworpen die niet lijkt op een van de andere merken. De meeste smartwatches hebben een sportieve look, omdat er vaak met het onderwerp sport en gezondheid wordt geadverteerd. De Fossil smartwatch gen 5 voor dames lijkt sprekend op een normaal horloge, met dezelfde classy uitstraling.

Functie van een smartwatch

De smartwatch kan voor allerlei dingen worden gebruikt. Wanneer je jouw smartwatch koppelt aan jouw smartphone, kun je ook berichten en telefoontjes ontvangen op jouw pols. Bij het dragen van een smartwatch heb je dus niet vaak je telefoon meer nodig, deze kun je dus lekker in je zak of handtas houden. Ook handig voor tijdens het shoppen, wanneer je je handen vol hebt maar toch wilt weten wat het weer gaat doen, of je even snel wilt afrekenen in een lange rij. Je kunt namelijk met jouw Fossil smartwatch Gen 5 betalen met Google Pay, met een druk op de knop staat jouw pinpas gewoon op je horloge.

Sport en gezondheid

Waar de smartwatch om bekend staat is natuurlijk het meten van de sport en gezondheid. Tijdens jouw work-out kun jij je activiteit meten. Of jij nou graag naar de sportschool gaat, je het liefst een rondje gaat hartlopen, of dat jij je vaste wandeling gaat maken maakt niet uit, jij kunt zelfs de desbetreffende activiteit aangeven op jouw smartwatch. Hiermee kun jij je hartslag meten, of je snelheid, of bijvoorbeeld het aantal stappen van de dag. Met de Fossil smartwatch Gen 5 dames kun jij altijd je stappendoel halen, deze kun je namelijk zelf instellen naar een realistisch doel. Naast het sporten kun jij ook je slaapritme verbeteren, door te beginnen met het instellen van een “bedtijd”. Deze zorgt ervoor dat jij op tijd een melding krijgt op je smartwatch, zodat jij weet dat het tijd is om te gaan slapen om de volgende dag weer fit te zijn. Ook is het mogelijk om jouw slaap te meten, en kun je een wekker zetten op jou smartwatch.

Waarom de Fossil smartwatch Gen 5 voor dames?

Toen ik zelf de trend ontdekte van de smartwatches, wilde ik er natuurlijk ook een. Normaal gesproken ben ik groot fan van Apple, en wilde ik in eerste instantie een Apple watch aanschaffen. Maar ik bleef van twijfelen, omdat het model totaal niet paste bij mijn dagelijkse looks. Zelf houdt ik van een simpele, classy kledingstijl, terwijl de Apple watch een sportieve look had. Tot ik het merk Fossil leerde kennen, zij boden mij de perfecte combinatie van wat ik nodig had. Een gloednieuwe smartwatch, met de technische snufjes, en natuurlijk een prachtig accessoire voor om je pols. Toen ik nog even verder keer op de website zag ik ook verschillende horloge banden, allemaal passend bij de smartwatch. Op deze manier kon ik mee doen met de trend, met een super mooi accessoire, die ook nog eens van look kon veranderen door het te combineren met een andere horloge band. Dit is toch precies wat je wilt als moderne vrouw?!

Vond je het leuk om dit blog te lezen en ben je enthousiast over de Fossil smartwatch Gen 5 dames? Neem snel een kijkje op onze website, hier vertellen wij alles wat je moet weten over de smartwatches van Fossil! Bedankt voor je aandacht en hopelijk tot een volgend blog!

[lenaverbraecken]

Mijn favoriete nummer ooit van het Eurovisiesongfestival is ‘Waterloo’ van de  band genaamd Abba. 

Abba nam deel aan het Eurovisiesongfestival in 1974 voor Zweden. Het evenement werd dat jaar in het Verenigd Koninkrijk georganiseerd en Abba kwam eruit als winnaar. 

De band bestaat uit 4 leden waaronder Agnetha Fältskog (zangeres), Björn Ulvaeus (gitarist en zanger), Benny Andersson (pianist en zanger) en Anni-Frid Lyngstad (zangeres). 

Ik ben een fan van Abba geworden door de musical/film ‘Mama Mia’ en ‘Mama Mia Here We Go Again!’, waarin er verschillende liedjes van Abba gezongen worden. Hierdoor werd ik bekend met de nummers zoals: ‘Dancing Queen, Kisses Of Fire, Chiquitita, Angeleyes, Slipping Through My Fingers,... en natuurlijk ook Waterloo!’

Mijn favoriete nummer van hen is ‘The Winner Takes It All’, wat in de eerste film een droevig liefdesnummer (gezongen door Meryl Streep) in een dramatische scène is. Maar achter deze scène ligt ook een diepere betekenis omdat er in de Abba documentaire werd uitgelegd dat dit nummer was geschreven over de scheidingen tussen de twee koppels in de band en dat dit het einde van Abba zou betekenen. Het was dus eigenlijk hun afscheidslied...

Waterloo was het liedje dat voorbij kwam in de tweede film in een vrolijke dansscène. Ik vond het een aanstekelijk nummer en hierdoor was ik er meer over gaan opzoeken en kwam ik ook te weten dat dit nummer het Eurovisiesongfestival eens had gewonnen. Hun performance vond ik leuk uitgevoerd omdat je hun enthousiasme ziet en ik vind dat hun kledingstijl het nog 10 keer beter maakt!

Dit jaar was onze inzending voor het Eurovisiesongfestival Jérémie Makiese met het nummer ‘Miss You’. Persoonlijk vind ik dit een zeer goed nummer en dacht ik ook dat we de top 10 zeker moesten behalen doordat het nummer verschillende toonhoogtes heeft en omdat dat het nummer ook veel moeilijker maakt om het goed te kunnen zingen. Het ritme maakt dit nummer ook beter doordat het je wat mee doet dansen, en het duurt ook niet lang om het liedje mee te kunnen zingen want het is een gemakkelijke tekst om te onthouden!

Ten slotte wil ik graag laten weten dat mijn favoriete Belgische inzending ooit van het Eurovisiesongfestival de zanger Loïc Nottet met het nummer ‘Rythm Inside’ was omdat het lied veel kracht bezit. De performance zelf vond ik ook heel goed uitgevoerd want ze hadden het simpel gehouden maar dat paste ook het best bij het nummer en daardoor kon Loïc ook al zijn energie in de kracht van zijn stem steken. Het licht maakte de uitvoering nog spectaculairder en dit nummer belande dan ook in 2015 op de vierde plaats van de 27 landen.