#miamor perdido
Explore tagged Tumblr posts
relampagos · 2 years ago
Photo
Tumblr media
‘Miamor perdido’.- Emilio Martínez Lázaro (2018). IMDb. Filmaffinity.
2 notes · View notes
entrehormigones · 3 years ago
Text
Tumblr media
7 notes · View notes
thegeeksideofthemoon · 6 years ago
Photo
Tumblr media
5 notes · View notes
mrfahrenheit92 · 5 years ago
Photo
Tumblr media
2 notes · View notes
pablolf · 5 years ago
Text
Film Journal
“Miamor perdido“ by Emilio Martínez Lázaro
Tumblr media
0 notes
de-tanto-chimbiar · 2 years ago
Text
ayer en septiembre, hoy en octubre y mañana si dios quiere perdido en tus tetas miamor
76 notes · View notes
togetherarxndworld · 4 years ago
Text
592- Beso sobre beso
tu piel encarna la belleza
tu piel pide mil caricias
suave sobre suave
tu cuerpo para amar
tu alma para sentir
tierna sobre bella
¿cómo no desearte?
593- De la mañana a la noche
de tu cuerpo al mío
de tu color a mi mirada
de tu aire a mi aire
de tu voz a mi entender
de tu gozo a mi deseo
de tu caricia a mi beso
de tu amor... a mi amor.
594- Podrá nublarse el sol eternamente; Podrá secarse en un instante el mar; Podrá romperse el eje de la tierra. Como un débil cristal. ¡todo sucederá! Podrá la muerte cubrirme con su fúnebre crespón; Pero jamás en mí podrá apagarse la llama de tu amor.
595- ¿Mi tierra? Mi tierra eres tú. ¿Mi gente? Mi gente eres tú. El destierro y la muerte para mi están adonde no estés tú. ¿Y mi vida? Dime, mi vida, ¿qué es, si no eres tú?
596- Cuando te conocí me dio miedo mirarte. Cuando te mire, me dio miedo quererte. Y ahora que te quiero me da miedo perderte.
597- En el paraíso de tus ojos me pierdo porque estoy perdido, en la paz de tus labios me encuentro porque estoy contigo, en el universo de tu alma, vivo con mil sentidos, en ti, vivo amándote. Si cruzas mis sentimientos, y anudas mis anhelos, si habitas en mis sueños y resides en mis deseos, si sabes que te amo, y sabiéndolo eres feliz, sin saber que eres todo para mi.
598- Si yo pudiera darte una cosa en la vida, me gustaría darte la capacidad de verte a ti mismo a través de mis ojos. Sólo entonces te darás cuenta de lo especial que eres para mi.
599- Porque, sin buscarte, te ando encontrando por todos lados, principalmente, cuando cierro los ojos.
600- Los destellos del atardecer son muy hermosos, pero no pueden compararse con el brillo de tus ojos.
601- Amo que me hayas convertido en poeta.
602- Amo que ahora pueda dedicarte esta bella rosa, miamor.
603- Amo que seguramente ahora estés, por tercera vez, llorando.
604- Amo pensar en que estoy haciendo todo esto con la persona correcta.
605- Amo que seas ESA persona correcta.
606- Amo que seas la persona con la que quiero dar este gran paso.
607- Amo que aún no sepas de que estoy hablando.
608- Amo que quizás te estés dando cuenta.
609- Amo que ahora y recomiendo que pongas Perfect de Ed.
610- Amo saber que eres perfecta para mi.
611- Amo saber que soy perfecto para ti.
612- Amo que ahora en más estémos un poco más cerca.
613- Amo el hecho de pensar que contigo estoy más cerca del cielo.
614- Amo ver por la ventana y que las nubes me recuerden a ti.
615- Amo que esas nubes indiquen lo alto que me llevas.
616- Amo tu amor.
617- Amo que ahora volvamos a sentimentalismo para dedicarte un par de cositas más.
618- Y amo que serán cosas frikis.
619- Podré ser gordo como Majin Buu pero mi amor por ti es más grande que el orgullo de Vegeta. 😳
620- Si mi amor por ti fuera Ki, ya sería Super Saiyan 4. 😳
621- Nada me haría más poderoso que vivir fusionado a ti. 😳
622- Cuando estas lejos de mi me vuelvo más débil que Yamcha. 😳
623- Si tu belleza fuera Ki, sería más de 9000. 😳
624- Quisiera entrar a la habitación del tiempo contigo a mi lado para poder amarte en un día todo lo que te amo en un año. 😳
625- Eres como las esferas del dragón. Cumples todos mis deseos. 😳
626- Ni el poder de Zenosama se compara con el amor que siento por ti. USKSUSJS
627- Me pierdo más en tu mirada que Yamcha en una pelea.
628- Por ti recorrería todo el camino de la serpiente.
629- Dejaría mi orgullo por ti. 😳
630- Te amo tanto como Goku ama comer y pelear. 😳
631- Eres más perfecta que Cell.
632- Quisiera ser Saibaman para abrazarte hasta morir.
633- Ni un Kienzan podría cortar el lazo que nos une.
634- Te protegeré más que Piccolo a Gohan.
635- Le pediría a Majin Buu ser chocolate solo para ser tan dulce (y tierna, agugu) como tú.
636- Ni Cell llega a tu nivel de perfección. 😳
637- Eres más divina que todas las diosas. 😳
638- Por favor, no me termines por esto, JSNSUSKSUS.
639- Amo que no me termines. (Aún, a pesar de lo friki)
640- Amo poder verte.
641- Amo no ser ciego para poder contemplar en todo su esplendor tu belleza.
642- Amo cuando pierdes la inocencia.
643- Amo que seas inocente.
644- Amo que ya van casi 700 cosas.
645- Amo que entre todo eso haya cosas tan variadas.
646- Amo poder darte cumplidos.
647- Amo que aceptes mis cumplidos.
648- Amo que te gusten mis cumplidos.
649- Amo que no te enojen algunos cumplidos.
650- Amo ser cursi contigo.
651- Amo ser puerco contigo.
652- Amo que tengo una Play 5 oculta en la casa para que ratiemos hasta el amanecer.
653- Amo que ahora puedo ganarte en Full HD 4K SJSNSYSJ.
654- Amo también ganarte en 140p.
655- Amo que hayamos visto juntos The Last Of Us 2.
656- Amo que hayamos puteado a Abby.
657- Amo que hayamos llorado a Joel.
658- Amo que aún me consientas porque no la supero aún.
659- Amo a veces molestarte recordandote algo.
660- Amo incluso cuando es algo vergonzoso.
661- Amo cuando me tiras una almohada por ello.
662- Amo cuando te tiras tú misma por ello.
663- Amo cuando me insultas de a mentis.
664- Amo cuando intentas parecer enojada.
665- Amo tu ceño fruncido.
666- Amo tu modo diabla. 😳😳😳😳😳
667- Amo tus pucheros.
668- Amo morderte el labio.
669- Amo jugar con tus cachetes.
670- Amo morder tus cachetes.
671- Amo cargarte en mi espalda.
672- Amo ser tu transporte.
673- Amo ser tu todo.
674- Amo llevar tus maletas.
675- Amo cuando planeamos la infiltración perruna.
676- Amo cuando los ocultaste debajo de tu camiseta.
677- Amo que hayas parecido embarazada a pocos minutos de parto. USNSUSJS
678- Amo que haya funcionado.
679- Amo que pensaste en hacer un super escandalo igual porque sí.
680- Amo que no lo hayas hecho porque nos echaban. JSJSUSJS
681- Amo que hayamos encontrado asientos cómodos.
682- Amo verte al lado de la ventanilla.
683- Amo verte emocionada a pesar de lo que te afectan los viajes.
684- Amo que te veo y el fondo es el hermoso día.
685- Amo que también en la noche.
686- Amo no cansarme de ti.
687- Amo cuando juegas con los pequeños.
688- Amo la relación que tienes con los pequeños.
689- Amo la conexión que tienes con ellos.
690- Amo que estén para mi.
691- Amo estar de viaje junto a ti.
692- Amo que estando en nuestros regazos no hagan mucho problema.
693- Amo que se esconden cuando alguien pasa a nuestro lado.
694- Amo que intenten robarnos la comida.
695- Amo verte perseguirlos.
696- Amo cuando los sacamos a pasear.
697- Amo que salgamos a caminar.
698- Amo estar junto a ti.
699- Amo ser parte de ti.
2 notes · View notes
k-vetka · 5 years ago
Text
última carta de este tipo
hasta el día de hoy sigo escuchando cada tanto el eco de cómo se rompía mi corazón cada jueves, se me sigue escapando una lágrima cada vez que me acuerdo como fingía que te creía, como lloraba desesperada, como te rogaba a los gritos que dejes de lastimarme, mientras vos me abrazabas y me prometías que no ibas a volver a hacerlo, sabiendo que era todo mentira.
sigo sin entender muchas cosas, pero sobretodo sigo sin entender como te daba la cara,
para mirarme a los ojos y decirme que me amabas, para acariciarme el pelo y chistarme al oído, y decirme que todo iba a estar bien mientras estés conmigo, me da bronca porque yo no decía nada, cerraba la boca y te decía “bueno”.
como si fuera bueno.
sigo sin entender porqué no me iba, porqué no me alejaba, porqué no te dejaba, porqué seguía llorando en agonía,
si sabía, sabía todo, siempre sabía todo,
si no te creía, si al último ya ni te quería,
era como si creyera que toda esa relación de mierda era lo único que me merecía.
siempre justifiqué todo diciendo que te quería tanto que había dejado de quererme a mi, pero llegó un punto que ya ni te quería, es más, me reía y me emborrachaba, te decía “está bien, miamor, hablamos mañana” cuando me decías que te ibas a dormir y yo sabía que en realidad te ibas a hacer de las tuyas,
hasta que llegó un día que yo también empecé a hacer de las mías,
rompía todos mis principios y todas nuestras promesas como vos las habías roto antes, y volvía a cualquier hora a mi casa, y lloraba hasta que se hacía de día escuchando música triste, rompiéndome sola porque sí, porque pintaba.
no sé porqué lloraba, si ya ni me dolía, ya no me dolías, ya no sentía nada, y cuando digo nada, es absolutamente nada.
hasta el día de hoy no sé si cuenta como infidelidad o no, porque a mí me decías que seguíamos juntos, pero a todos les decías que ya ni hablábamos, que me habías dejado hace rato, que vos podías hacer lo que querías (pero aparentemente yo no).
no sé la verdad, a esta altura del partido tampoco me saca el sueño. claramente la pasábamos mejor que entre nosotros, y eso es lo que importa. si la pasabas bien, está todo bien. que seas feliz siempre fue mi regla número uno. el problema es que me olvidé que las relaciones son de a dos, y que yo también entraba en la ecuación. pero bueno, te felicito, porque parecía que competíamos a ver quién era más inseguro, y de la nada vos saliste de esa partida, y me dejaste jugando sola, rondas y rondas tirando las cartas sin que nadie me corresponda. y hay que sacar algo bueno de todo, por eso ahora con el tiempo me pongo contenta que te hayas animado a despegarte de mi, porque antes era como si fuera la única tumba sobre la que caer muerto. ojalá te hubiera copiado la jugada mucho antes, ojalá hubiera sido más inteligente, ojalá me hubiera dado cuenta antes que no se puede jugar al truco de a uno. y ojalá entendiera ahora que sigo sin saber jugar al truco.
pero bueno, igual me da bronca. no te guardo ningún rencor, ojo, de hecho nunca pensé que alguien que quería tanto podía ser tan irrelevante ahora. pero me da bronca, porque era tan chica y tan tonta, tan débil y atormentada, porque te aprovechaste de mi estupidez miles de veces, y yo como boluda seguía poniendo fichas en una persona que claramente no iba a cambiar. aunque ahora de más grande me doy cuenta que tampoco tenías por qué cambiar, ¿por qué querría que cambies? sos así y punto, y seguramente alguien te vaya a querer así, pero a mi no me gustaba y ya fue, qué tanta vuelta. ahora de más grande te hubiera mandado a cagar y listo, ¿para qué perder tanto el tiempo? ni que nos sobrara.
me saca pensar en todas las idas y vueltas, el hacerme sentir que si no eras vos no era nadie, el ir y volver y volver e ir y volver e ir otra vez. por meses. por años. me da bronca que me manipulabas con tus problemas como si yo no hubiera tenido los míos, me conmovías en lo más profundo, me hacías sentir culpable de todas tus inseguridades, me alejabas de cualquier persona que se me acercara y me mostrara un poquito de afecto, no vaya a ser que me daba cuenta que las cosas no eran como vos decías y me hartara de aguantarte. me echabas la culpa de todo, que yo no te veía, que hacías lo que hacías para llamar mi atención, me mentías compulsivamente, y ¿para qué? ¿para qué me querías? ¿qué ganabas? si yo no soy nadie. y a vos claramente te sobraba la gente.
obvio que no te echo la culpa de todo, yo tampoco era precisamente el ejemplo perfecto. no me victimizo, es más, era más viva en ese momento que ahora. te lastimé mil veces, y yo me metí en el quilombo solita. pero estaba tan falta de afecto, tan vacía, literal y metafóricamente, ni siquiera comía y lo sabías, y aún así acepté declarate una guerra que sabía que iba a perder, y vos la aceptaste sabiendo que ibas a ganar. porque tenías todas las de ganar, y yo siempre tuve, tengo y voy a tener, todas las de perder. pero en parte, esa era la gracia, lamentablemente. es esa adicción que tengo a reventarme contra las paredes solo por gusto, porque durante mucho tiempo fue la única forma de sentir algo. y pasan los años y yo sigo coronada de tonta, y me da risa, me da risa porque solté todo hace rato, te perdoné hace rato, pero haga lo que haga, no logro perdonarme a mi. porque yo ya pasé la edad que tenías vos cuando empezó todo, y ahora tengo ahora la edad que tenías vos ya entrando en la historia pero todavía cerca del principio, y yo no lo haría. y me cuesta tanto entender las cosas que yo no haría.
sobretodo me da bronca que me hayas hecho mutar hasta desconocerme a mi misma. hasta terminar llorando toda la madrugada cuándo tenía que levantarme temprano, e iba al cole con los ojos rojos e hinchados, yo desayunaba queriendo matarme y vos seguías de after. me hiciste desconfiar tanto y sentirme tan insufienciente que iba siempre al choque, que prefería pelear antes que seguir siendo una tonta un sólo segundo más, todo para que si me cagabas por lo menos sea peleados y no tolerándolo, ¿entendés el extremo de locura?
me siento madura y todo parece un sueño. y es bastante irónico porque ahora con 19 me siento mucho más chica y menos lista de lo que me sentía a los 15. capaz es que ahora elijo la paz y tengo ganas de estar viva, y en ese momento todo parecía una carrera autodestructiva. no sé, es raro. siento que en algún momento sin darme cuenta me morí y volví a nacer. la verdad que el amor de adolescente es una pérdida de tiempo y un pasaje sin escalas a la inestabilidad emocional y a los cientos de traumas que van a tardar años en sanar.
el problema es ese. la verdad que desde que dejé de quererte ese septiembre que me corté el pelo, nunca más me volviste a importar. y te superé tan rápido que hasta me dio risa. lo que no me da tanta risa es que nunca más superé todo lo que me hiciste. y peor, todo lo que yo me hice. nunca más volví a confiar. nunca más volví a probar. no sé si se supone que después de que te rompen el corazón en algún momento se vuelve a arreglar. por lo menos el mío quedó así, destruido, reventado en el piso y desde ahí nunca más ni se movió. y vino una seguidilla de pelotudos que se creyeron que los quería y que me enganchaba, cuando la realidad es que, hasta el día de hoy, nunca más volví a sentir de esa forma de verdad. solo son ficciones vacías mías para mantenerme distraída. porque de alguna forma necesito mantenerme entetenida. parece que me gusta sufrir. por lo menos siempre encuentro una excusa random para desvelarme y fingir que estoy sintiendo algo, por muy negativo que sea.
en fin, las cosas serían tan diferentes si hiciéramos todo eso ahora. siento que estoy describiendo un fantasma, porque todo parece tan lejano, tan canción comercialmente triste, tan best seller de john green (y va como insulto). crecí tanto que hasta me parecen cosas que pasaron en otra vida, porque me cuesta creer que yo haya sido tan idiota, siendo que ahora no permitiría nunca que alguien me maltrate así. sobretodo, que ese alguien sea yo.
ahora gasto tinta y tiempo en inmortalizar esto. la tinta se vuelve roja y parece sangre, y se me nublan las ideas con dudas. y entre las cientas de cosas que quedaron sin respuesta y que quedarán en el misterio para siempre, cada vez que nos escribo me surgen nuevas preguntas mientras miro escéptica cómo la gente se quiere.
¿se quieren? ¿o son como vos y yo?
¿voy a querer algún día? ¿quiero querer?
¿cómo se vuelve a querer después de quererte? ¿te quise? ¿eso era querer? ¿cómo se aprende a querer bien después de haberme dejado querer tan mal? ¿me querías?
¿cómo se vuelve a escribir después de la historia tragicómica que escribimos nosotros? o bueno, drama emotivo. ¿película de terror? no se en qué género nos podría netflix.
lo más probable es que nunca leas esto, y si lo leés lo más probable es que te vas a llenar la boca hablando giladas como siempre hiciste, pero la verdad sólo me da pena. me da pena que fingiste siempre haberte olvidado de todo, como si sentir te hiciera inferior, me trataste siempre de tonta, como si haberme tomado mi tiempo por muy eterno que haya sido no me hiciera un poco más sabia. me da pena que seguro esta sea la última vez que alguien escriba sobre vos (espero que no), o por lo menos, que lo haga yo (espero que si). me da pena que hayamos perdido tanto tiempo tratando de hacer que funcione. me da pena que todo lo malo haya tapado todo lo bueno, y por más que te recuerde con cariño siempre me queda el gustito amargo al último. me da pena que no lo hayamos cortado por lo sano cuando tuvimos la oportunidad.
la verdad que en este vómito de palabras de mierda que cada día expreso más para el culo,
se me escapa una risita un poco cínica cuando por fin, después de un año de arrancarte de raíz y de verdad de mi vida, me voy dando cuenta:
(lento pero seguro)
miamor, que juego retorcido el tuyo.
hiciste muchas cosas lindas, sí, pero
sinceramente,
lo mejor que hiciste por mi
fue irte.
y ahora, por fin,
se van con vos todas esas cosas que seguían doliendo.
fj - 29.04.20, un año limpia. y no me ensucio nunca más.
2 notes · View notes
cinemgc · 4 years ago
Photo
Tumblr media
Miamor perdido (2018)
1 note · View note
estoyalmando · 6 years ago
Text
Tráiler oficial de 'Miamor Perdido', la nueva comedia de Emilio Martínez-Lázaro, protagonizada por Dani Rovira y Michelle Jenner que llegará a las salas el próximo 14 de diciembre
Tráiler oficial de ‘Miamor Perdido’, la nueva comedia de Emilio Martínez-Lázaro, protagonizada por Dani Rovira y Michelle Jenner que llegará a las salas el próximo 14 de diciembre
Ya está disponible el tráiler oficial de “Miamor Perdido”, la nueva comedia de Emilio Martínez-Lázaro, protagonizada por Dani Rovira y Michelle Jenner que llegará a las salas el próximo 14 de diciembre distribuida por Sony Pictures Entertainment Iberia. (more…)
View On WordPress
0 notes
martinaudiovisual · 2 years ago
Text
OCHO APELLIDOS VASCOS
Ocho apellidos vascos és una comèdia publicada l'any 2014. El seu director és Emilio Martinez-Lázaro
Martinez-Lázaro és un director de cinema, productor i guionista espanyol guanyador de l'Os d'Or del Festival de Berlín i de la Bisnaga d'Or del Festival de Màlaga.
A més a més, d'aquest pel·lícula, Martinez-Lázaro va ser el director de: "Ocho apellidos catalanes" (2015) o "Miamor perdido"1987 (2018).
Seguidament, també va ser d'actor en la pel·lícula "El pecador impecable" (1987)
Tumblr media
Ocho apellidos vascos explica la història de Rafa, un noi andalús, que s'enamora de l'Amaia, una basca que està a Sevilla de comiat de soltera. Després de passar la nit junts, en Rafa decideix anar al País Basc per conquistar-la.
Allà haurà de fer-se passar per basc de “pura cepa” i demostrar-ho, davant d’ella i d’un personatge crític, el pare de l’Amaia.
Els personatges principals són:
Clara Lago (Amaia Zugasti)
Dani Rovira (Rafael Rafa Quirós y Antxón)
Carmen Machi (Merche y Anne)
Karra Elejalde (Koldo Zugasti)
Tràiler de la pel·lícula:
youtube
ANÀLISI DE L'ESCENA
youtube
(Analitzat fins el minut 1:40)
En aquesta escena podem veure en Rafa entrant al restaurant. S'ha de fer passar per basc i és un moment de comèdia, ja que ell no ho és i ho exagera molt.
PUNT DE VISTA
Càmera objectiva, ja que la càmera enfoca un punt de vista neutre, és a dir el que adopta l'espectador extern que només mira des de fora el que està passant.
MOVIMENT DE CÀMERA
A l'inici travelling frontal. És un moviment que desplaça la càmera d'un lloc a un altre, en el cas de la pel·lícula, mentre en rafa està entrant al bar per donar-li un significat metafòric.
Al final càmera fixa, perquè la càmera es queda immòbil sobre un suport i grava tot allò que hi passa per davant, sense fer cap moviment.
ENQUADRAMENT
Angle normal, és quan la càmera se situa a l'altura dels ulls del personatge.
TIPUS DE PLANS
A l'inici pla general, és aquell pla en què veiem la figura humana sencera, com ja s'ha esmentat anteriorment és quan el protagonista, Rafa, entra al bar.
Al final pla mig, quan apareix la figura humana (en aquest cas, Amaia, Rafa i Koldo) aproximadament de cintura cap amunt.
EL CAMP
Els personatges que estan situats dins d'un bar propi del País Basc.
MUNTATGE
És una combinació de dos plans (general i mig, juntament amb el moviment travelling i fix). Aquest pla està fet bàsicament per donar un significat al·legòric a la vestimenta d'en Rafa, en aquest cas a la pròpia d'un basc "de pura raza". És per donar una seqüència de comèdia i remarcar aquest aspecte.
CRÍTICA DE LA PEL·LÍCULA
Espanya va aconseguir un enorme èxit de taquilla, després de més de dos mesos sent líder a taquilla, s'ha convertit en la pel·lícula de comèdia espanyola més vista en la història d'Espanya, amb més de 10 milions d'espectadors. A part, van recaptar més de 77 milions d'euros.
En conclusió, aquesta comèdia pròpiament espanyola d'un jove enamorant fent-se passar per basc, ha obtingut moltes crítiques positives. Segur que hi ha ressenyes negatives i positives, però està clar que en aquesta pel·lícula, el bon feedback i tot el públic positivista el qual li ha agradat la comèdia, ha vençut a tots els haters.
1 note · View note
paonietoguarin · 3 years ago
Text
Miamore
El antro estaba a reventar, todos parecían sedientos y con hambre de amor, las carencias tiritaban, un hombre concentraba su mirada en mí, yo podía sentir temor por su inquisidora mirada como una fantástica premonición, estaba prendida por beber tanto licor y mis sentidos agudizados, era ese el momento perfecto, para decirle todas las verdades a alguien desconocido, sin embargo no supe entender lo que iba a ocurrir, estaba en sus brazos y tenía lo que necesitaba conmigo, de un momento a otro se empezaron a atravesar tantas personas entre ese individuo y nosotras que apareció en nuestra escena una mujer de pelo corto, -con actitud dijiste-, no la habías dejado sentar antes de decirle que su pelo era particularmente hermoso y que te sentías obnubilada por su estilo -palabras que me parecieron agradables y en aquél momento no recuerdo sentir celos-, quizá en ningún momento los sentí o tal vez ahora siento los celos de otra manera, ella estaba con su novio, un hombre joven de pelo castaño y rapado en una parte, él sonreía y noté que le llamé la atención, el hombre siempre dirigía sus palabras a mí, por eso nuestra esquina ya era de varios, había un calvo entre nosotras y te atravesaste de un lado a otro sin dar ninguna explicación, cuando parpadee ya estabas en la boca de ella paseándote como un gato por sus mejillas, el novio de la vieja de pelo con actitud se regodeaba de la escena e intervino metiendo su lengua entre ambas, giraste la cabeza y lo besaste sin importarte nada más, sé que pensabas que me arreglarías después, que cedería como otras veces, que yo ya había entendido todo esto del poliamor, sé que en aquél momento eras fiel a ti misma y a tus principios, los que gritabas con arengas unos días antes en la marcha del pride se había hecho realidad, desde ese azul del cielo de aquella tarde hasta el insoportable playlist de la rockola del lugar habían pasado muchas cosas por mi cabeza, no puedo aún comprender como pude sentir tanta repugnancia y asco, no era nada distinto, éramos las mismas perdidas y desconsoladas que buscan refugio en cualquier harapiento, justificando que el amor aparece porque si y de repente se va, entonces recuerdo girar la cabeza y hablar algo con el calvo insistente que estaba al lado, él me dijo, no te preocupes ya todo pasará, por ahora quiero conocerte y recuerdo que me dio tanto fastidio tenerlo cerca que me levanté en dos segundos de ese asiento, caminé entre la muchedumbre, bailaban apeñuscadas en el antro, me atravesé entre el monito novio excitado de la rara y tú, al haberte visto sonriente separarte de ellos sin percatarte de mi reacción, en un segundo conectamos las miradas y entonces te dije que me iba gesticulando suavemente para que entendieras leyendo mis labios, te negaste con los hombros y justificando con una sonrisa tu acto me alejé decepcionada y reprochando el hecho de haberte conocido.
Salí del bar, le dije al que vendía el trago de la barra que abajo estaba mi novia y que tenía que sacarte de ahí, que estabas en estado de ebriedad, el tipo se burló en mi cara y me dijo, no ofrecemos ese servicio, así le pedí otra cerveza y me salí al frío de la calle, los transeúntes estaban ebrios, los taxis pasaban entre la gente y los habitantes de la calle recogían los cunchos que dejaban los otros en el piso, se sentía un olor a orines en toda la calle y la atravesé no sin antes comprar otra cerveza y tomarla en pocos sorbos, al cruzar la calle estaba el hotel, la puerta giratoria cumplió su función y saludé a las recepcionistas, siempre tan pendientes de mis llegadas en la madrugada, de mis pasos, de mi tambaleante y perdida mirada, sonreí para que no pensaran que estaba destruida, y pedí el ascensor, al subir me desgoncé como una estúpida y lloré, el pasillo me pareció el lobby de la muerte y al abrir la puerta volví a caer en la cama sin recordar que pasos di hasta allá, estuve así unos minutos, no recuerdo cuantos, trataba de quitarme la ropa cuando recibí una notificación al wp , eras tú, habías enviado un mensaje de voz, estabas más ebria que nunca, no terminabas las palabras, en el mensaje me decías que habías dejado todo en mi habitación y que volverías, como yo sabía que estabas muy cerca salí por la ventana para verte cruzar la calle, desde mi habitación era posible ver la salida del bar, pero no fue así, nunca te vi, y en cambio a los pocos minutos puedo creer que eran unos diez o menos, me enviaste una ubicación en tiempo real, estabas dirigiéndote al sur y a una zona horrible de la ciudad, ya habían pasado unas veinticinco cuadras al sur desde la dirección del bar y el hotel, ibas a toda velocidad en ese carro, no supe nada, me enfurecí, ese fue mi gran error, perdí el control, golpee el saco de boxeo, me lamenté por hacerlo, empecé a llamarte y tu numero estaba en buzón, pasaron algunos minutos, mi ebriedad parecía disminuir pero mi decepción aumentaba, a la tercera llamada me contestaron, pasaron dos segundos y alguien habló, era un hombre, se identificó como el intendente Rodriguez Camargo, lo recuerdo aunque estaba en la luna, mi boca sedienta y mi mente pérdida, me dijo, ella está esposada porque fue muy grosera y no tiene documentos, - recordé inmediatamente que los habías dejado en el mesón y le dije al policía inmediatamente; Señor, yo los tengo, estaba conmigo y nos perdimos sin querer, por favor indíqueme dónde están y ya voy para allá, todo parecía muy extraño, pero no lo pensé, bajé rápidamente y sin ver a las recepcionistas atravesé la puerta giratoria, cuando me vi en la calle sin dudarlo tomé el primer taxi y me dirigí al lugar que indicaba la ubicación no sin antes poner la dirección en la barra de mensajes, a los pocos minutos se dejó de compartir y pasaron unos 20 minutos hasta llegar, el lugar era en la montaña, habíamos atravesado algunos barrios de casas muy humildes y calles destruidas, no conocía la zona y eso me aterraba, el taxista me indicaba que era una zona cercana a una cárcel, que la estación de policías estaba sobre la vía y que él sabía dónde quedaba, al barrio lo llamaban con un nombre que aunque no recuerdo sé que me impactó , era algo como milagro o plegaria, parecía un nombre religioso y así se llamaba también la clínica que pasábamos con rapidez antes de girar hacia abajo y llegar, estaban también llegando otros agentes en una moto, venía una mujer y el otro un hombre de cuerpo delgado y pelo rubio, al entrar te vi, estabas esposada, sentada, rayada y desconsolada, otra vez eras la cabrita que me había enamorado, ya no la mujer que se había perdido en aquel tugurio con una desconocida, ya no la que nunca llegó al hotel, te vi débil y no quise aprovecharme de la situación pero el reporte del policía me volvió otra vez a envenenar, él argumentaba que te habías bajado de un taxi con dos personas más y que lo habías insultado, al recordarme que estabas con esas personas solo pensaba que eras descarada y promiscua, en todos los prejuicios que tenía en mi cabeza, en
las historias que se habían cruzado, en mi ego, todo me dolía, había una forma de remediarlo y un lugar, quizá no era ese pero soy impulsiva y entonces al entrar de nuevo te vi discutir con la policía, le gritabas que no era justo lo que había pasado, intervine para decirte que te callaras, ya no hablabas como borracha, pero yo me sentía completamente desubicada aun, sabía que necesitábamos irnos de ese lugar, mi corazón palpitaba fuerte, el policía se tomaba su tiempo, era lento y parecía que se divertía con la escena, dos mujeres peleando en una estación, - recuerdo que estábamos discutiendo, todo se llevó a cabo ahí, nos grababan con los celulares que tenían y en un momento nos calmamos de nuevo, el policía me pidió que firmara y que le diera mi cedula, le entregué los papeles que me pidió y me gritaste que al menos leyera lo que firmaba, una vez más discutimos mientras yo firmaba y puse mi huella en el papel.
Al soltarte te lanzaste sobre mí, con una cachetada me mandaste al suelo y saliste muy rápido de la estación, recuerdo ser levantada de un tajo por la policía, y ser retenida con un brazo para que no saliera detrás, eran casi las dos de la mañana porque alcancé a ver el reloj, cuando ella me soltó el brazo salí corriendo y te gritaba devuélvete, no me dejes sola, detente. Nunca lo hiciste, las cuadras seguían al norte cambiando de tonalidades, las calles y andenes variaban y por un momento tuve que detenerme, para entonces estaba sola, estabas a lo lejos corriendo aún, siempre tendrás más fuerza que yo, ¿te gusta la adrenalina eh? Te grité antes de renunciar. No giraste ni por un segundo, simplemente me dejaste ir en un taxi que se acercó con las luces plenas, al montarme el taxista me recalcó que estaba en una zona muy peligrosa. Te dirigías a las montañas, yo no sabía nada.
Al día siguiente te llamé, la noche pasó lenta y nunca tuve respuestas a mis mensajes, desapareciste, como si la tierra te hubiera tragado, tu hermana me dijo que te habían violado esa noche, al llamarte la décima vez me contestó tu novio y me pidió que te dejara en paz.
¿Qué éramos? En principio fuimos eternas, yo fui ingenua por creer que dejarías esa vida hipócrita que tienes por comodidad y que te arriesgarías a vivir un amor conmigo como han de ser los amores; con incertidumbre y verdad, pero te gusta ser de acá y de allá, partir tan rápido como entras a la vida de alguien, y tu ternura podría empalagar a mil gatos, pero solo es una muestra de la descontrolada crueldad que habita en ti. Éramos esa típica historia de dos que fueron todo y de un momento a otro el todo se va a la mierda sin dejar rastro alguno del hecho fatídico.
1 note · View note
ydesperte · 5 years ago
Text
TVE apuesta por el mejor cine español los sábados por la noche
Tumblr media
El mejor cine español de estreno vuelve a las noches de verano en La 1 con un ciclo de películas participadas o coproducidas por RTVE. Inaugura este sábado Miamor perdido, de Emilio Martínez Lázaro, una comedia romántica con Dani Rovira y Michelle Jenner sobre una relación de pareja entre dos excéntricos.
Entre los títulos seleccionados de estreno en las próximas semanas, El fotógrafo de Mauthausen, de Mar Targarona; Zona Hostil, de Adolfo Martínez Pérez; El aviso, de Daniel Calparsoro; El pacto, de David Victori; o Bajo el mismo techo, de Juana Macías.
Además, podremos volver a ver otros títulos recientes muy conocidos como Que baje Dios y lo vea, de Curro Velázquez, o 100 metros, de Marcel Barrena.
0 notes
wilsoncabralrd · 5 years ago
Photo
Tumblr media
Mi maestro y amigo @josemaekh pide a través de su cuenta de IG que le recomienden películas cómicas y me pareció buena idea hacer un post de su petición y etiquetarlo aquí para que las vea seis de mis preferidas. City Lights (Luces de la ciudad): -Con la ayuda de un rico punler errático, un vagabundo de ojos rociadores que se ha enamorado de una chica de flores sin visión acumula dinero para poder ayudarla médicamente. El padrecito: -Un nuevo sacerdote llega a un pequeño pueblo causando molestias a los feligreses. Que se mueran los feos: -Eliseo es feo, cojo y soltero. No ha conocido a la mujer de su vida y nunca ha conocido el amor. Nati es feo, le falta un pecho y se separa. Encontró al hombre de su vida pero, aun así, nunca ha experimentado el amor verdadero. Eliseo piensa que lo peor de su vida está por venir. Nati cree que lo mejor de su vida está por venir. La muerte de la madre de Eliseo los reúne veinte años en una última oportunidad para encontrar la felicidad y el amor. Pero, ¿qué pasa cuando la mujer de tu vida está casada con tu hermano? Ocho apellidos vascos: -Rafael, un sevillano que nunca ha salido de Andalucía, decide dejar su tierra natal para seguir a Amaia, una chica vasca diferente a otras mujeres que ha conocido. Miamor perdido: -Mario y Olivia se enamoran locamente. Una tarde, considerando que todas las relaciones terminan rompiendo. Durante la gran pelea, Miamor, el gato callejero adoptado por ambos y que sólo asiste si lo llaman "Miamor", escapa y desaparece, como el amor que los une. Durante un tiempo Olivia lo dará por muerto, amor y el gato, mientras Mario lo mantiene vivo en secreto. Al igual que el gato de Schrodinger, el amor entre los dos sigue vivo y muerto al mismo tiempo hasta que, un día cuando parece haber resucitado finalmente, Olivia se siente victimizada por un engaño y decide declararle a Mario la guerra, una en el que, como en el amor que aún respira, todo puede valer la pena. The Hangover: -Tres amigos se despiertan de una despedida de soltero en Las Vegas, sin memoria de la noche anterior y el soltero desapareció. Hacen su camino alrededor de la ciudad con el fin de encontrar a su amigo antes de su boda https://www.instagram.com/p/B_gTVTjjAAA/?igshid=khu5hrv3i9s8
0 notes
Text
“Letters to Paul Morrissey” 2019 (*pelicula-HD*) completa [gratis en español]
[Ver Pelicula completa]» [ https://bit.ly/33pVsaX ] [Ver Pelicula completa]» https://cine.verpelisgo.com/movie/560369/letters-to-paul-morrissey.html
﹄|Letters to Paul Morrissey (2019) Pelicula completa en Espanol Latino|﹃
Tumblr media
29 de noviembre de 2019 / 1h 20min / Drama Dirigida por Armand Rovira, Saida Benzal Reparto Xavi Sáez, Joe Dallesandro, Andrea Carballo
::Sinopsis:: Paul Morrissey tuvo la oportunidad de dirigir al actor Joe D'Allessandro en una trilogía de películas conformada por Trash, Flesh y Heat, en las que el célebre Andy Warhol ejerció como productor. Ahora, el propio Morrissey es el destinatario de una serie de cartas enviadas por varios personajes en diferentes lugares del mundo, con el objetivo de hacer al director cómplice de todas y cada una de sus desventuras.La cinta está dirigida por Armand Rovira (Hoissuru, ¿Qué será de Baby Grace?) y Saida Benzal (Riverland, Hospital Central) y está protagonizada por Xavi Sáez (La Dona del segle, Dolor y gloria), Almar G. Sato (Bajo el mismo techo, Miamor perdido) y María Fajula.
0 notes
natimusbeauty · 5 years ago
Photo
Tumblr media
Domingo de descanso, amor e cuidados faciais com #miamor @duedufds 😻❤e no finalzinho do #domingo a gente faz o quê?! Curte uma #minhamascaraminhavida com a #peeloffmask de Ouro, Máscara Golden 24k da @avencacosmeticosbr 😊 que vem em embalagem sachê e tem consistência líquida de cor dourada. O cheiro é MUITO gostoso! E você tá fazendo o quê neste domingo Déli? 😀 Comente aqui 💬 pra mim, marque as amigas pra conhecer essa máscara de ouro. Use #minhamascaraminhavida E 📌 marque o 🥰 @ale_reiis DO QUE SE TRATA: A Avenca Máscara Facial Golden 24K é um creme facial intensivo de hipernutrição com partículas de ouro 24 quilates. Do tipo Peel-off, que depois de aplicada se torna plástica e para remover e só puxar pelas extremidades do rosto. Possui tecnologia de ultima geração, os quais ajudam a restaurar, nutrir e estimular o metabolismo. Esta #máscarafacial Golden foi desenvolvida com micro partículas de ouro de 24 quilates, entre outros componentes que nutrem e estimulam o metabolismo agindo na pele como glicerina, arginina, uréia, pantenol, serina, prolina, glicina, gelatina e mel. Ela é recomendada para todos os tipos de #pele, quando começa o processo de envelhecimento e a pele precisa repor as vitaminas e minerais perdidos com a idade. APLIQUEI no rosto usando um pincel língua de gato, distribuí a máscara em um potinho plástico misturando até ficar bem homogênea e aguardei cerca de 40 minutos antes de remover. O QUE ELA PROMETE: Hipernutrição da pele com ouro 24k; Ajuda a restaurar, nutrir e estimular o metabolismo; Amaciar a pele e Diminuir a oleosidade; Renovar a pele eliminando as células mortas; Recuperar sua alto-estima e elevar sua beleza, melhorando a aparência; Contribuir para o anti-envelhecimento; Proporcionar proteção para peles mais ressecadas ou desidratadas. Comprei na @lojasmelinda no @grandplazashopping por R$ 9,90 o sachê de 8g. . . . #natimusbeauty #ummomentosopravc #cosmeticos #dicasdebeleza #mascaradeouro #peelof #sheetmasks #dicasdanatimus #cuidadosfaciais #pelelinda #pelenutrida #pelecuidada #mascarasfaciais #avencacosmeticos #peledeporcelana #domingodabeleza #skincare #dicas (em Condomínio Bouganville Em Santo André) https://www.instagram.com/p/B2c4BrBhjUS/?igshid=d7y6uujowylg
0 notes