#lune82

[barbarapicci]

Streetart by Spent1 + LUNE82 @ Athens, Greece, for ContLift

More pics at: https://barbarapicci.com/2023/10/13/streetart-spent1-lune82-athens-greece/

[nedsecondline]

Streetart – Spent1 + LUNE82 @ Athens, Greece

Location: Athens, Greece Artists: Spent1 + LUNE82 For: ContLift Year: 2023 Photo Credits: Spent1 USEFUL LINKS SPENT1: Spent1 in this blog | Instagram…Streetart – Spent1 + LUNE82 @ Athens, Greece

[greekstreetart]

Any partnerships you have enjoyed? With who Greek or foreign artist would you like to work with and you haven’t yet?

I’ve enjoyed murals at festivals along with the friend and partner Billy Gee & Alex Martinez, with whom we are members of the international graffiti crew Color Nomads. Another one in Eresos in 2014, which was a 4-5 hour freestyle production on the main beach and was created thanks to Alex Martinez who organized it all. In the same year, a 2-day production on a basketball court with the view of the whole city, in a suburb of Lucerne in Switzerland, with my friend Ezra one. The mural I made in cooperation with Billy Gee and Alex Martinez in Paphos, Cyprus, when they called us there in 2017 as part of the Pafos 2017 - European Capital of Culture event. And several other freestyle walls with Greek and foreign writers, from time to time. I would like to work with Felipe Pantone, Faust and several other artists who inspire me while give boost and evolve the culture.

Lune82 for Greek Street Art - Talks

[greekstreetart-talks]

Lune82

A different kind of interview for us since it’s the first time we’ll be talking about style writing with one of the most recognized representatives of this kind in Greece. In other words, lune82 this month in Greek Street Art - Talks.

Have you studied anything in relation to visual arts, how did you got engaged with graffiti? My relationship with graffiti began around 1996 in my school and neighborhood, more seriously and intensively in 1998 with Dan and some other kids from my area. At that time there was no internet and everything was difficult for those getting involved with graffiti. So being influenced by some others associated with the NBW and by the period graffiti magazines we could collect we started getting into its culture while design as maniacs and whenever we could we’d go secretly from our parents to illegal graffiti. My initial studies are around the subject of business and management, no relation to visual arts and as it turned out then they didn’t win me over after all. My last degree though is around graphic design, something I like which continues to influence me in my style along with some visual trends.

You’re interested in styles, how difficult is it to create a piece of this kind and which are the stages of your work process? My main subject in graffiti is style writing and my greatest love letters. To create a style every writer has his own ritual, so I always draw on an A4 with pencil and eraser, if there is time I’ll combine all the elements of the composition (forms of letters - elements - background) with the colors and the effects and details I want, if there isn’t I’ll simply make a clean and calculated drawing with all the forms of the letters, details and background without color and I’ll make the composition of the colors during the creation on the wall.  In case I don’t have an organized color palette, I’ll do the color composition freestyle!

If there was any connection with graphic design we’d be talking clearly about typography. How has your engagement with styles affected your graphic design and vice versa? There’s a connection with graphic design even though the common eye won’t directly see it, however it’s not just about typography, there are elements influenced by visual art movements such as constructivism, optical & kinetic art, pure forms of graphic design and gradients, as well as bold clean lines, symmetries and harmonies. My involvement with styles has influenced me to move more towards the creation of logos, typography and custom lettering, while graphic design to the things I mentioned above but also to deal with digital graffiti, something that not many writers do, which is also the combination of the two things I like.

This particular form of art in public space is probably the most misunderstood. Most people connect it with vandalism, since such pieces are quite on the streets and are usually created in a short period of time. Are all of them nice? How can a separation be made? This "selfish" form of art has always been and continues to be misunderstood, perhaps even the word “misunderstood” isn’t the proper term. The art of graffiti writing, by its nature, place its object outside of society’s rules and orders, since to begin with you write your name in public view as often as you can in the way you perceive it. This whole process doesn’t take into account both reality and its rules and even visually it creates another one from the perspective of the writer. There are writers who consider vandalism to be something very normal, although this is the ideal original form of graffiti, and there are writers who consider  vandalism as hardcore and most ephemeral, and prefer to make their part in silence.

The world outside graffiti writing culture perceives it as vandalism if it’s done in private property without authorization, or in public buildings, monuments or public transport. There is also the view that when people don’t understand something they dislike or overlook it, so they perceive it as visual violence, something they don’t really enjoy watching. On the other hand, there aren’t plenty good enough pieces, and this is because many writers are ephemeral and don’t know the roots and the history of the culture they are dealing with, so they can’t understand the creation of the style in its entirety. To create a strong personal style, you must certainly  have the talent to do it, but also the knowledge and close occupation to the subject. In the past when street bombing was more difficult and hardcore each writer organized everything much better, from the way they’d spot their place, the all day traffic there, how much time he’d had, to the colors, the style, the photography, everything. Now it feels like going  for a walk, almost everyone who has 5 sprays and has found a spot can do the action, but that doesn’t necessarily mean it will be good. For me a good style, must have personality in the letters, to distinguish who did it without even seeing the signature. A good style stands without its colors and extra features.

Style, wild style and tags. Which are their differences? Style is a general term that encompasses all the features that portray each personality in the letters and stand out from those of others. Also, when a writer says he does style, he means that he does stylewriting, he "writes", he's painting his name on a wall, train, or any other surface, creating through his letters or through whatever he writes about every time.

Wildstyle is the most complex form of graffiti, it contains unreadable forms of letters, which are connected with bars, arrows, stars, haloes and other elements, geometric or personal depending on the writer's artistic background. This form is a kind of code for writers, which is hard for non-writers to decode.

Tags - Signatures are the first graffiti signatures· they were created around the mid-60s in Philadelphia, USA by “Cornbread” and “Cool Earl” who signed their names all over the city, while in 1971 the New York Times published an article about a young guy in the city that signed everywhere under the pseudonym TAKI 183. The appearance of the unexpected name with the strange number next to it, promoted even more the article of the newspaper. He was the first recognized graffiti writer in the history of this newborn culture. In the course of time the tag was enriched with extra features and contours, until it ended up being wild style. The style of a writer is even more visible in a Tag since it's his personal mark.

Exarchia seems to be "bombed"! Infinite visual information and the paradise of style. Personally how do you choose the spots you paint? Exarchia is as you said "bombarded" in the sense of graffiti bombing but for me it’s not the styler’s paradise. Also the infinite visual information doesn’t necessarily  mean it’s a good information too. There’s more visual noise than quality. It used to be a paradise when there were clean and empty spaces, a degree of difficulty existed and everyone had respect for writers and their pieces. Now we can see pieces one above the other and murals with fans’ slogans, toys (writers without experience or respect) and every kind of pedestrian writing whatever someone can think of. If I choose to do an illegal piece (street bomb) I’ll pick a spot where when I do the piece I won’t be so visible, I’ll  be able to do it undisturbed, have as much time as I can and take a good day photo. If I'm going to do a piece (style production) where no one is going to disturb me, then I'll choose the spot based on the design I want to make and my composition. If there isn’t a chance to find the right place, then I’ll adapt my composition to the environment, but there will be times when I’ll just do my piece without any adaptation to the space, I’ll just place it like a sticker on the surface that I paint.

How do you choose the words each time? Does their meaning relate to the shape of the piece? If it's a collaboration with other graffiti artists, then the chosen words will be inspired by the central idea of each project along with my own ideas on it. In any case, words are symbolic in a sense beyond the meaning they describe when they’re read. If it’s a personal project or a style of my own, then the words and their meanings, obvious or symbolic, are linked to the whole composition and the form of the piece.

If you chose one of your own pieces not to exist, to be erased. What would that be and why? I’ve never thought of it, graffiti is ephemeral since its birth, so most of these artworks that aren’t paying works or licensed will, of course, be erased. So I never get into the process of thinking whether I ever wanted to erase any of my pieces.

Any partnerships you have enjoyed? With who Greek or foreign artist would you like to work with and you haven’t yet? I've enjoyed murals at festivals along with the friend and partner Billy Gee & Alex Martinez, with whom we are members of the international graffiti crew Color Nomads. Another one in Eresos in 2014, which was a 4-5 hour freestyle production on the main beach and was created thanks to Alex Martinez who organized it all. In the same year, a 2-day production on a basketball court with the view of the whole city, in a suburb of Lucerne in Switzerland, with my friend Ezra one. The mural I made in cooperation with Billy Gee and Alex Martinez in Paphos, Cyprus, when they called us there in 2017 as part of the Pafos 2017 - European Capital of Culture event. And several other freestyle walls with Greek and foreign writers, from time to time. I would like to work with Felipe Pantone, Faust and several other artists who inspire me while give boost and evolve the culture.

In ten years from now? I’ll definitely continue to develop my style in stylewriting, and lettering, and I won’t stop making styles even if this is once in 4 months!

Peace out & props to all my friends and acquaintances inside and outside of the culture.

Follow Lune82 Instagram

_

Μια διαφορετική συνέντευξη για εμάς καθώς είναι η πρώτη φορά που συζητάμε για το style writing με έναν από τους πιο γνωστούς εκφραστές αυτού του είδους στην Ελλάδα. Με άλλα λόγια ο lune82 αυτόν τον μήνα στο Greek Street Art – Talks.

Έχεις σπουδάσει κάτι σε σχέση με τα εικαστικά, πως ξεκινάει η σχέση σου με το graffiti; Η σχέση μου με το graffiti , ξεκίνησε γύρω στο 1996 στο σχολείο και στην γειτονιά μου και πιο σοβαρά και εντατικά το 1998 μαζί με τον Dan και κάποια άλλα παιδιά από την περιοχή μου. Τότε δεν υπήρχε το internet και όλα ήταν δύσκολα για όσους ασχολιόντουσαν με το graffiti. Έτσι επηρεασμένοι από κάποιους άλλους που έκαναν παρέα με τους NBW και από όσα περιοδικά graffiti της εποχής μπορούσαμε να συλλέξουμε, ξεκινήσαμε να ψάχνουμε την κουλτούρα και να σχεδιάζουμε σαν μανιακοί και όποτε μπορούσαμε να πηγαίνουμε κρυφά από τους γονείς μας, για παράνομο graffiti. Οι αρχικές μου σπουδές είναι γύρω από το αντικείμενο του business και του management, καμία σχέση με εικαστικά και όπως αποδείχτηκε μετά δεν με κέρδισαν. Το τελευταίο μου πτυχίο όμως είναι γύρω από την γραφιστική κάτι που μου αρέσει και με είχε και έχει ακόμα επηρεάσει στο στυλ μου, μαζί με κάποια εικαστικά ρεύματα.

Ασχολείσαι με τα styles, πόσο δύσκολο είναι να δημιουργηθεί ένα τέτοιο κομμάτι και ποια τα στάδια εργασίας στην δίκη σου δουλειά; Το κύριο μου αντικείμενο στο graffiti είναι το style writing και η μεγαλύτερη μου αγάπη τα γράμματα. Για να δημιουργηθεί ένα style ο κάθε writer έχει την δική του τελετουργία, έτσι κι εγώ, πάντα σχεδιάζω σε καθαρό Α4 με μολύβι - γόμα, αν υπάρχει χρόνος θα βάλω όλα τα στοιχεία της σύνθεσης ( φόρμες γραμμάτων - στοιχεία - φόντο ) με τα χρώματα και τα εφέ και τις λεπτομέρειες που θέλω, αν δεν υπάρχει απλά θα κάνω ένα καθαρό και υπολογισμένο σχέδιο με όλες τις φόρμες γραμμάτων, στοιχείων και φόντου χωρίς χρώμα και θα κάνω την σύνθεση των χρωμάτων κατά τη διάρκεια της δημιουργίας στον τοίχο. Σε περίπτωση που δεν έχω οργανωμένη χρωματική παλέτα, θα κάνω την χρωματική σύνθεση freestyle! Αν γινόταν κάποια σύνδεση με την γραφιστική θα μιλούσαμε καθαρά για τυπογραφία. Πόσο έχει επηρεάσει η ενασχόληση σου με τα styles την γραφιστική δουλειά σου και το αντίστροφο; Υπάρχει σύνδεση με τη γραφιστική κι ας μην την βλέπει το κοινό μάτι κατευθείαν, παρολαυτά δεν είναι καθαρά μόνο τυπογραφεία, υπάρχουν και στοιχεία που είναι επηρεασμένα από εικαστικά ρεύματα όπως ο κονστρουκτιβισμός, optical & kinetic art, οι καθαρές φόρμες της γραφιστικής και τα gradients, καθώς και οι bold καθαρές γραμμές , συμμετρίες και αρμονίες.Η ενασχόληση μου με τα styles με έχει επηρεάσει ώστε να κινηθώ προς την δημιουργία των λογοτύπων περισσότερο, της τυπογραφίας και του custom lettering , και η γραφιστική σε όσα είπα παραπάνω αλλά επίσης στο να ασχοληθώ με το digital graffiti, κάτι με το οποίο δεν ασχολούνται πολλοί writers και είναι ακριβώς ο συνδυασμός των δυο αντικειμένων που μου αρέσουν. 

Αυτή η συγκεκριμένη μορφή τέχνης στον δημόσιο χώρο είναι ίσως και η πιο παρεξηγημένη. Οι περισσότεροι το συνδέουν με βανδαλισμό μια και τέτοιου είδους κομμάτια είναι αρκετά στους δρόμους και συνήθως δημιουργούνται σε πολύ λίγο χρόνο. Είναι όλα καλά; Πως μπορεί να γίνει ο οποίος διαχωρισμός; Αυτή ή «εγωιστική» μορφή τέχνης πάντα ήταν και είναι ακόμα παρεξηγημένη και ίσως η λέξη παρεξηγημένη δεν είναι και ο σωστός χαρακτηρισμός. Η τέχνη του graffiti writing, από τη φύση της θέτει το αντικείμενο της εκτός κανόνων της κοινωνίας και των θεσμών καθώς γράφεις το όνομα σου σε δημόσια θέα και όσο περισσότερες φορές μπορείς με τον τρόπο που εσύ το αντιλαμβάνεσαι. Όλη αυτή η διαδικασία δεν λαμβάνει υπόψη της τόσο την πραγματικότητα και τους κανόνες της και έστω οπτικά δημιουργεί μια άλλη, μέσα από την οπτική γωνία του εκάστοτε writer. Υπάρχουν writers που θεωρούν τον βανδαλισμό κάτι το πολύ φυσιολογικό αν και αυτή είναι η ιδανική αρχική μορφή του graffiti, και υπάρχουν writers που θεωρούν τον βανδαλισμό κάτι το σκληροπυρηνικό και το πιο εφήμερο, και προτιμούν να κάνουν το κομμάτι τους με την ησυχία τους.

Ο κόσμος που βρίσκεται εκτός της κουλτούρας του graffiti writing, το αντιλαμβάνεται ως βανδαλισμό εφόσον αυτό γίνεται σε ιδιωτική περιουσία χωρίς εξουσιοδότηση, είτε σε δημόσια κτίρια, μνημεία ή μέσα μαζικής μεταφοράς. Υπάρχει και η άποψη του ότι όταν κάτι δεν το καταλαβαίνουν το αντιπαθούν ή το προσπερνάνε, έτσι το αντιλαμβάνονται σαν οπτική βία, κάτι που δεν κάθεται καλά στο μάτι τους. Από την άλλη δεν είναι και αρκετά κομμάτια καλά, κι αυτό συμβαίνει γιατί αρκετοί writers είναι εφήμεροι και δεν ξέρουν τις ρίζες και την ιστορία της κουλτούρας που ασχολούνται, έτσι δεν μπορούν να κατανοήσουν την δημιουργία του στιλ σε όλο το φάσμα του.Για να δημιουργήσεις ένα δυνατό στυλ με προσωπικότητα πρέπει να έχεις και το ταλέντο να το κάνεις αλλά και να έχεις γνώση και ασχολία στενή με το αντικείμενο. Παλιότερα που το street bombing ήταν πιο δύσκολο και πιο σκληροπυρηνικό ο κάθε writer τα οργάνωνε όλα πολύ καλύτερα, από τον τρόπο που θα τσέκαρε το σποτ, τι γινόταν μέρα ή βράδυ, πόσο χρόνο είχε , τα χρώματα του, το στυλ, την φωτογραφία, τα πάντα. Τώρα που έχει γίνει σαν να πηγαίνεις μια βόλτα, μπορεί να  κάνει το action σχεδόν ο καθένας που έχει 5 spray και έχει βρει ένα σημείο, αλλά αυτό δε σημαίνει απαραίτητα πως θα είναι και καλό.Για μένα ένα καλό στυλ, πρέπει να έχει προσωπικότητα στα γράμματα, δηλαδή να ξεχωρίζεις ποιός το έκανε χωρίς να δεις κα�� την υπογραφή. Ένα καλό στιλ στέκεται και χωρίς τα χρώματα και τα έξτρα στοιχεία του. Style, wild style και tags. Ποιες είναι οι διάφορες τους; Style είναι γενικός χαρακτηρισμός που εμπερικλείει όλα τα χαρακτηριστικά που αποτυπώνουν την προσωπικότητα στα γράμματα και τα ξεχωρίζουν από αυτά των υπoλοίπων. Επίσης όταν ένας writer λέει ότι κάνει style εννοεί ότι κάνει style writing, "γραφει", ζωγραφίζει δηλαδή το όνομα του στον τοίχο , τρένο ή οποιαδήποτε επιφάνεια, ασχολείται δηλαδή με τα γράμματα του ή και με όποια άλλα γράφει ανά καιρούς. 

Wildstyle είναι η πιο σύνθετη μορφή graffiti, εμπεριέχει δυσανάγνωστες μορφές γραμμάτων, τα οποία ενώνονται με μπάρες, βέλη, αστέρια, φωτοστέφανα και άλλα στοιχεία , γεωμετρικά  ή  προσωπικά ανάλογα με τις καλλιτεχνικές καταβολές του writer. Η μορφή αυτή αποτελεί ένας είδος κώδικα για τους writers, τον οποίο είναι δύσκολο να αποκωδικοποιήσουν οι μη writers. Πολλοί καλλιτέχνες πιστεύουν πως η επένδυση στην πολυπλοκότητα της δομής ενός κομματιού, αποτελεί πρόοδο και εξέλιξη. Η δημιουργία ενός κομματιού ποικίλει από 30 λεπτά έως και μήνες αναλόγως την όρεξη και το σημείο. 

Τα Tags - Υπογραφές αποτελούν τις πρώτες συνειδητές υπογραφές graffiti· δημιουργήθηκαν γύρω στα μέσα της δεκαετίας του ΄60 στην Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ, από τον ‘’Cornbread’’, και τον ´´Cool Earl´´  υπογράφανε τα ονόματα τους σε όλη την πόλη, με αποτέλεσμα να τραβήξουν την προσοχή της κοινότητας και του τοπικού τύπου, το 1971 οι New York Times δημοσίευσαν ένα άρθρο για έναν νέο της πόλης που υπέγραφε παντού κάτω από το ψευδώνυμο ΤΑΚΙ 183. Η εμφάνιση του απρόσμενου ονόματος με το περίεργο νούμερο δίπλα, προώθησαν ακόμη περισσότερο το άρθρο της εφημερίδας. Ήταν ο πρώτος αναγνωρισμένος graffiti writer στην ιστορία αυτής της νεογέννητης τότε κουλτούρας. Το tag εμπλουτίστηκε στην πορεία με έξτρα στοιχεία και περιγράμματα και έφτασε να γίνει wild style. Στο tag φαίνεται ακόμα πιο καθαρά το style ενός writer, είναι το καθαρό προσωπικό του αποτύπωμα.

Τα Εξάρχεια μοιάζουν να είναι «βομβαρδισμένα»! Άπειρη εικαστική πληροφορία και ο παράδεισος του style. Προσωπικά πως επιλέγεις τα σημεία που βάφεις;  Τα Εξάρχεια είναι "βομβαρδισμένα" όπως είπες ναι μεν με την έννοια του graffiti bombing αλλά για μένα δεν είναι ο παράδεισος του styler. Επίσης η άπειρη εικαστική πληροφορία δεν σημαίνει πως είναι και καλή πληροφορία. Περισσότερο οπτικός θόρυβος παρά ποιότητα. Παράδεισος ήταν παλιότερα που υπήρχαν καθαρά σημεία, είχε κ ένα βαθμό δυσκολίας και υπήρχε σεβασμός προς τους writers και τα κομμάτια τους. Τώρα μπορείς να δεις πατημένα κομμάτια και murals από οπαδικά συνθήματα, από toys (ανέμπειρος ή ασέβαστος writer), και από κάθε λογής περαστικό που γράφει το μακρύ και το κοντό του.Εάν επιλέξω να κάνω ένα παράνομο κομμάτι (street bomb) τότε θα διαλέξω ένα σημείο που όταν κάνω το κομμάτι δεν θα είμαι και τόσο ορατός, για να το κάνω με την ησυχία μου και να έχω όσο περισσότερο χρόνο μπορώ στην διάθεση μου, και να βγάλω μια καλή φωτογραφία ημέρας.Εάν πρόκειται να κάνω ένα κομμάτι (style production) όπου δεν θα με ενοχλήσει κάποιος, τότε θα επιλέξω το σημείο με βάση το σχέδιο που θέλω να κάνω και την σύνθεση μου. Αν δεν υπάρχει η δυνατότητα να υπάρχει το κατάλληλο σημείο, τότε θα προσαρμόσω την σύνθεση μου στο περιβάλλον, αλλά θα υπάρξουν και φορές που απλά θα κάνω το κομμάτι μου χωρίς καμία προσαρμογή στο χώρο, απλά θα το τοποθετήσω σαν αυτοκόλλητο επάνω στην επιφάνεια που βάφω. 

Πως επιλέγεις τις λέξεις κάθε φορά; Συνδέεται το νόημα τους με την φόρμα του κομματιού; Εάν πρόκειται για συνεργασία με άλλους graffiti artists, τότε οι λέξεις που θα επιλεχθούν θα είναι εμπνευσμένες από την κεντρική ιδέα του εκάστοτε project  σε συνδυασμό με τις δικές μου ιδέες πάνω σε αυτό. Σε κάθε περίπτωση οι λέξεις έχουν συμβολική σημασία πέρα από την έννοια που περιγράφουν όταν διαβάζονται.Εάν πρόκειται για προσωπικό project ή κάποιο δικό μου style, τότε οι λέξεις και τα νοήματά τους, προφανή ή συμβολικά, συνδέονται με το σύνολο της σύνθεσης και την φόρμα του κομματιού.  

Αν επέλεγες ένα από τα δικά σου κομμάτια να μην υπάρχει, να σβηστεί. Ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;  Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ, το graffiti από την γέννηση του έχει εφήμερο χαρακτήρα, οπότε τα περισσότερα κομμάτια που δεν είναι επί πληρωμή ή με άδεια, νομοτελειακά θα σβηστούνε. Έτσι δεν μπήκα ποτέ στην διαδικασία να σκεφτώ αν θα ήθελα ποτέ να σβηστεί κάποιο από τα κομμάτια μου.

Συνεργασίες που έχεις απολαύσει; Με ποιον έλληνα ή ξένο καλλιτέχνη θα ήθελες να έχεις συνεργαστεί και δεν έχει τύχει ακόμα; Έχω απολαύσει murals σε φεστιβάλς μαζί με τον φίλο και συνεργάτη Billy Gee & τον Alex Martinez, με τους οποίους είμαστε μέλη του διεθνούς graffiti crew Color Nomads. Ένα άλλο στην Ερεσό το 2014 το οποίο ήταν ένα freestyle production 4-5 ωρών στην κεντρική παραλία και δημιουργήθηκε χάρη στον Alex Martinez που τα διοργάνωσε όλα. Την ίδια χρονιά ένα 2ήμερο production σε ένα γήπεδο μπάσκετ με θέα όλη την πόλη, σε ένα προάστιο της Λουκέρνης στην Ελβετία με τον φίλο μου τον Ezra one. Το mural που έκανα σε συνεργασία πάλι με τον Billy Gee & τον Alex Martinez στην Πάφο της Κύπρου, όταν μας κάλεσαν εκεί το 2017 στα πλαίσια της διοργάνωσης Πάφος 2017 - Πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Και  αρκετά άλλα free style τοιχάκια με Έλληνες και ξένους writers, ανά καιρούς. Θα ήθελα να συνεργαστώ με τον Felipe Pantone, τον Faust και άλλους αρκετούς καλλιτέχνες που με εμπνέουν και δίνουν ώθηση και εξέλιξη στην κουλτούρα.

Σε 10 χρόνια από τώρα? Σίγουρα θα συνεχίσω να εξελίσσω το style μου στο stylewriting,και στο lettering, και δεν θα σταματήσω να κάνω styles ακόμα και αν αυτό είναι μία φορά στο 4μηνο!

Peace out & props σε όλους τους φίλους και γνωστούς μου εντός και εκτός κουλτούρας.

[greekstreetart-dates]

Trippin on Belleville

Hosted by Color Nomads

Fb Event

[vagabundler]

🐦🐦 "Bird is the Word" - Crew: COLOR NOMADS - Artists: DHAL @dhal.cn - LUNE82 @lune82er - PEST @pest.cn - BANE @fabian_bane_florin - BILLYGEE @billy_gee - Nicosia - [CYPRUS🇨🇾] _____________________________________________ . . ↘️ Articles and Galleries from Cyprus: https://vagabundler.com/cyprus ↗️ . . _____________________________________________ #streetart #urbangallery #cyprusgraffiti #mural #graffiti #streetartaddicted #urbanart #rsa_graffiti #streetart_daily #graffitiworld #streetarteverywhere #vagabundler #street_art #spraycanart #streetphotography #streetartistry #graffitiporn #jj_urbanart #streetartglobe #graffitilove #graffiti_of_our_world #graffitiwall #globalstreetart #grafflife #not_just_walls #nicosiastreetart #streetarthunter #muralart #graffitiart #urbanvibescommunity (hier: Lefkosa, Nicosia, Cyprus) https://www.instagram.com/p/CiZ7K6br-Wc/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[sofreshsofresh]

Lune82 USE

[artpeoplemake]

MΛRBLΞ DΞLUX by One LύNe82 on Flickr.

#APM #Art #Graffiti #Sicc

[graffmanifesto]

L Λ N D I N G S T Λ R by One LύNe82 on Flickr.

[greekstreetart]

Lune82

Athens 2017

[greekstreetart-talks]

Billy Gee

Graphic designer, visual artist, columnist and skater in other words Billy Gee. We present you his artworks although he doesn’t need any particular recommendations and we discuss with him about the age of innocence and the today that looks so different.

What have you studied and when did you began getting involved with street art? My first touch with graffiti was in November 1993 at Ag. Paraskebi’s square. When I graduated from high school, I continued my studies in Athens Graphic Design Department. A few years later I ended up for 3 years at the painting workshop in Plaka which functioned as a department of asfa. It used to be a beautiful place, it’s a pity it doesn’t exist nowadays. Since I was spending many hours there sketching and painting I was offered to attend classes as a listener on asfa, which helped me a lot.

Practically the years of innocence are your starting line, the murals were made just so the creators could express themselves since there wasn’t the slightest knowledge from the crowd that this isn’t separated from the rest of the arts. How was the experience of creating in a public space? The situation back then was like a big school, both from a practical and from an ethical point of view. Feuds didn’t exist between us. What everyone wanted was to create on a surface with their friends and enjoy. Our concern back then was whether a hooligan would approach us to steal our money. They called us “Americans” and the truth is we were different  from others mainly because of our clothes. The result of this was to be considered everything but artists. Really messed up situation.

Groups, spray and music. What was the relationship among the different crews and how connected was graffiti with the urban culture? Those years music was what united us in such a magical way we didn’t even realize it. The first hip hop bands were TXC, FFC, RAZASTAR, Paremboles, ZN ect. who created a movement by graffiti artists, b-boys, skaters, bmxers and many supporting fans who followed. We weren’t thousands, but we could fill the ‘’AN club’’ and that seemed amazing! So as you can understand there weren’t any troubles in our circle, we were united, facing daily the whole intensity of our adolescence which many times felt extreme. Graffiti was the element of the urban culture that was spreading constantly throughout Greece at the golden age of 90’s. Magic!

Murals full of details on a bigger or a smaller scale and co-creator of the emblematic figure of Loukanikos on Psirri area. How many time is needed for a work like this one? Give us some information for the specific mural. I was in Belgium when I learned about the death of Loukanikos, with whom I had spent several years in Syntagma Square. He was around skaters on a daily basis, we used to give him water and food, it was a wonderful creature. So I came up with the idea of creating a mural in his memory. Around these days I met up with Alex Martinez for a coffee when I told him I had found a spot to create the dog and he looked at me saying : “ I can’t believe it, today I was thinking the same”, so we ended up painting together the favorite dog of Athens . Sunday is the day of graffiti artists. Thus early in a Sunday morning we headed for the Sarri street to paint. The rest just rolled naturally. Back then we couldn’t imagine that the specific theme would have such an impact on people and that was very moving for our work.That’s why Loukanikos continues to stand still there until now. The vandalisms at the background of the mural is a natural result of the ‘’street’’ what  I mean is that by being exposed, like all street art’s artworks, in a public view, they are simultaneously  exposed in a varied, heterogeneous reactions, coming from multiple politics and other beliefs. We accept it, it’s how we learned, how we grew up!

You work almost exclusively with specific roadside partners. Lune82, Martinez, pupet... How important is that for you? Describe us the stages of your working process. In Athens I now work only with the specific artists for different reasons in each occasion. We are connected by the same things, we are close by age but most importantly we all have our roots on graffiti. The key element is not to have strong ego, which is rare. A mural isn’t a simple thing, so you have to know well you partner in order to continue together afterwards and build an even stronger relationship. When we work we chose our theme and we study the way we are going to process it on the surface we have on our disposal, depending on the each time available space.

What are your views on the belief that Athens is the new Berlin or that we are the capital of graffiti in Europe!? I wish Athens had the museum infrastructure and the support of modern art that exists in Berlin and generally in German almost immediately after the end of War World 2. I would be sincerely happy if something like that happened. So from that point of view Athens clearly isn’t Berlin and I’m afraid that it’ll never be. But because I think that’s not exactly what you mean and you’re referring at the existent rumor that due to the abundant presence of graffiti in the city Athens is becoming more like Berlin, I have to answer that in that case too the social, economic and above all cultural conditions between the two cities are so different, that even if we’d say that Athens is right now the capital of graffiti, it would be in a totally different way from Berlin.

Muralists, street artists, graffiti artists, writers… and everyone on top of each other. Too much information, too many visuals especially in areas like Exarcheia. Is each one so good? How come and the perception that we respect the precedent on the same wall and we don’t paint on it has changed? This particular question pleases me because it proves that I am not only one to observe the exaggerated visual information in Athens. You are not the only one who has asked me that question, my answer as an older writer is this:We grow up, and that means everything around us is evolving. Since the internet has entered into our lives, it’s only reasonable to lose the values and the habits based on which we grew up. The younger ones learn through the internet, and this helps them to choose which way they’ll follow in order to leave their stigma in the city. Everything must exist in order to have the potentiality of comparison. At the end of the day I accept them all. Whatever we used to do, the young ones do it now, just on an other era and by having on their disposal all kind of means and much more comforts. Nowadays writing on the wall, with any form of writing, has become fashion and little consumption, as opposed to the beginning of this story where a strong eroticism dominated our relationship with the wall. The important thing to me is that in the general chaos you can discover unique pearls. So it would be great to just enjoy the freedom in our city, like going on a wall and paint on it without having anyone to bother you, where else would we do that? If the situation was different, your page wouldn’t exist, many other pages that care only about their image depending on other people’s effort without giving credits on the artists wouldn’t exist, like so many others that take advantage of the specific art with a good or a bad manner wouldn’t exist. So create as much as you can because this feast will end and we won’t believe it.

Passionate skater who creates on the boards with visuals. Talk to us about your Project. Skateboarding was my link to graffiti, my acquaintance with it, it marked me and it made me want to learn to create myself. After 25 years of  being on stage, some times on a professional level, I continue skateboarding with my friends. Art was always and continues to be more than ever connected to skateboarding culture. Many of those who have gotten involved from time to time with skate evolved into artists in many fields like direction, photography, painting, music… So in my case the inseparable relationship between skating and painting looks completely normal. By acting somewhat heretically, I try to combine great classical painting with a solid dose of humor and caution by redefining my relationship with classical works through a fresh, contemporary look adapted to skate’s and society’s today reality in which this is included. I cooperate with S.O.S Skateboards which founded 3 years ago.

In ten years from now? To have health, integrity and the rest is coming. I wish great creation to everyone!

Follow Billy Gee Website \ Instagram

_

Γραφίστας, εικαστικός, αρθρογράφος, skater με άλλα λόγια Billy Gee. Παρουσιάζουμε την δουλειά του αν και δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις και μιλάμε μαζί του για τα «χρόνια της αθωότητας» αλλά και το σήμερα που μοιάζει αρκετά διαφορετικό. 

Τι έχεις σπουδάσει και ποτέ ξεκινάς να ασχολείσαι με την street art; Η πρώτη μου γνωριμία με το graffiti ήταν τον Νοέμβριο του 1993 στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής. Όταν τελείωσα το Λύκειο, συνέχισα τις σπουδές μου στο τμήμα Γραφιστικής Αθηνών. Κάμποσα χρόνια μετά, βρέθηκα για 3 χρόνια στο Eργαστήριο Ζωγραφικής στην Πλάκα, το οποίο λειτουργούσε ως παράρτημα της ΑΣΚΤ. Ήταν ένα πανέμορφο μέρος, κρίμα που σήμερα δεν υπάρχει. Δεδομένου ότι περνούσα πολλές ώρες εκεί σχεδιάζοντας και ζωγραφίζοντας, μου προτάθηκε να παρακολουθήσω μαθήματα σαν ακροατής στην ΑΣΚΤ, πράγμα που με βοήθησε αρκετά.

Πρακτικά ξεκινάς στα χρόνια της αθωότητας, οι τοιχογραφίες γίνονταν μόνο για να εκφραστούν οι ίδιοι οι δημιουργοί καθώς δεν υπήρχε η παραμικρή γνώση από τον πολύ κόσμο ότι αυτό δεν διαχωρίζεται από τις υπόλοιπες εφαρμογές της τέχνης. Πως ήταν τότε να δημιουργείς στον δημόσιο χώρο; Η κατάσταση τότε ήταν πραγματικά ένα μεγάλο σχολείο, τόσο από πρακτικής όσο και από ηθικής πλευράς. Δεν υπήρχαν ίντριγκες μεταξύ μας, όλοι ήθελαν απλά να δημιουργήσουν σε μια επιφάνεια με τους φίλους τους και να περάσουν καλά. Τότε, ανησυχούσαμε για το αν θα μας στριμώξει στη γωνία και μας πάρει τα λεφτά κάποιος χούλιγκαν. Μας αποκαλούσαν αμερικανάκια, και είναι αλήθεια ότι ξεχωρίζαμε σαν τη μύγα μέσα στο γάλα, λόγω των ρούχων που φορούσαμε. Πράγμα που είχε σαν αποτέλεσμα να μας θεωρούν τα πάντα εκτός από καλλιτέχνες, πολύ μπλέξιμο…

Ομάδες, spray και μουσική. Ποια ήταν η σχέση μεταξύ των διαφορετικών crew και ποσό συνδεδεμένο ήταν το graffiti με την αστική κουλτούρα; Εκείνα τα χρόνια μας ένωσε η μουσική με έναν τόσο μαγικό τρόπο που δεν το πήραμε καν είδηση πώς έγινε. Τα πρώτα ελληνικά hip hop συγκροτήματα, TXC, FFC, RAZASTAR, Παρεμβολές, ΖΝ κ.α., δημιούργησαν ένα κίνημα από graffiti artists, b-boys, skaters, bmxers και πολλούς fans που  ακολουθούσαν το κύμα. Δεν ήμασταν χιλιάδες, το ΑΝ Club γεμίζαμε και μας φαινόταν τρομερό!Καταλαβαίνεις ότι δεν υπήρχαν περίεργες καταστάσεις στον κύκλο μας, ήμασταν ενωμένοι, αντιμετωπίζοντας καθημερινά όλη την ένταση της εφηβείας μας που πολλές φορές φαινόταν ακραία. Το graffiti ήταν το στοιχείο της αστικής κουλτούρας που εξαπλωνόταν συνεχώς σε όλη την Ελλάδα τη χρυσή εποχή τον 90’s. Μαγεία!

Τοιχογραφίες με αρκετή λεπτομέρεια, μεγάλης ή μικρότερης κλίμακας, και συνδημιουργός της εμβληματικής φιγούρας του λουκάνικου στο Ψυρρή. Πόσος χρόνος χρειάζεται για μια τέτοια δουλειά? Μίλησε μας λίγο για το συγκεκριμένο mural. Βρισκόμουν στο Βέλγιο όταν έμαθα για τον θάνατο του Λουκάνικου, μαζί με τον οποίον είχα περάσει αρκετά χρόνια στην πλατεία Συντάγματος. Άραζε με τους skaters σε καθημερινή βάση, του δίναμε νερό και τροφή, τρομερό πλάσμα.Έτσι είχα την ιδέα να δημιουργήσω μια τοιχογραφία στη μνήμη του. Εκείνες τις μέρες συναντήθηκα με τον Alex Martinez να τα πούμε, πίνοντας έναν καφέ, του είπα ότι έχω βρει ένα spot για να δημιουργήσω τον σκύλο, με κοιτάζει και μου λέει: «Δεν το πιστεύω, σήμερα το σκεφτόμουν κι εγώ», οπότε καταλήξαμε να ζωγραφίσουμε μαζί τον αγαπημένο σκύλο της Αθήνας. Η Κυριακή είναι η μέρα των γκραφιτάδων. Έτσι λοιπόν, νωρίς το πρωί μιας Κυριακής, πήγαμε να βάψουμε στη Σαρρή. Τα υπόλοιπα έγιναν από μόνα τους. Τότε δεν φανταζόμασταν ότι το συγκεκριμένο θέμα θα άγγιζε τόσο πολύ τον κόσμο, και αυτό είναι πολύ συγκινητικό για τη δουλειά μας. Γι’ αυτό και ο Λουκάνικος στέκεται ακόμα εκεί καμαρωτός. Οι βανδαλισμοί  που έχει υποστεί το φόντο του έργου είναι το αποτέλεσμα του δρόμου, και με αυτό εννοώ ότι όντας εκτεθειμένο, όπως άλλωστε όλα τα έργα της street art, σε δημόσια θέα, είναι ταυτόχρονα εκτεθειμένο σε ποικίλες, ετερόκλιτες αντιδράσεις, προερχόμενες από πολλαπλές πολιτικές και άλλες αντιλήψεις. Το δεχόμαστε, έτσι μάθαμε, έτσι μεγαλώσαμε!   Δουλεύεις σχεδόν αποκλειστικά με συγκεκριμένους συνεργάτες στον δρόμο. Lune82, Martinez, pupet... Ποσό σημαντικό είναι για σένα αυτό; Περιέγραψε μας λίγο τα ��τάδια της δουλειάς. Στην Αθήνα δουλεύω πλέον μόνο με τους συγκεκριμένους καλλιτέχνες, για διαφορετικούς λόγους σε κάθε περίπτωση.  Μας συνδέουν τα ίδια πράγματα,  είμαστε σχεδόν όλοι κοντά ηλικιακά, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι όλοι έχουμε ρίζες στο graffiti. Βασικό στοιχείο είναι να μην έχει κάποιος έντονο «εγώ», πράγμα σπάνιο. Μια τοιχογραφία δεν είναι κάτι απλό, πρέπει να ξέρεις καλά αυτόν με τον οποίον συνεργάζεσαι ώστε να υπάρξει συνέχεια, η οποία θα κάνει τη σχέση αυτή ακόμα πιο δυνατή. Όταν δουλεύουμε, επιλέγουμε τη θεματική μας, μελετάμε τον τρόπο που θα την επεξεργαστούμε πάνω στην επιφάνεια που έχουμε στην διάθεση μας, ανάλογα με το εκάστοτε πλαίσιο.     

Τι έχεις να πεις για την αντίληψη που λέει ότι η Αθήνα είναι το νέο Βερολίνο ή ότι είμαστε η πρωτεύουσα του graffiti στην Ευρώπη;! Μακάρι η Αθήνα να είχε τη μουσειακή υποδομή και την υποστήριξη της σύγχρονης τέχνης που ισχύει στο Βερολίνο, και γενικά στο γερμανικό κράτος, σχεδόν αμέσως μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Θα ήμουν πραγματικά ευτυχής αν συνέβαινε κάτι τέτοιο. Οπότε, από αυτή την άποψη σαφώς η Αθήνα δεν είναι Βερολίνο, και φοβάμαι ότι ούτε θα γίνει ποτέ. Όμως, επειδή νομίζω ότι δεν εννοείς αυτό ακριβώς, αλλά αναφέρεσαι στη φήμη που κυκλοφορεί τα τελευταία χρόνια ότι η Αθήνα έχει πάρει τη σκυτάλη από το Βερολίνο στην άφθονη παρουσία graffiti παντού στην πόλη, έχω να απαντήσω ότι και σε αυτή την περίπτωση είναι τόσο διαφορετικές οι κοινωνικές, οικονομικές και κυρίως πολιτισμικές συνθήκες ανάμεσα στις δύο πόλεις, ώστε ακόμα και αν θεωρήσουμε ότι η Αθήνα είναι σήμερα η «πρωτεύουσα» του graffiti, είναι με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο απ’ o,τι η γερμανική πρωτεύουσα από το 2000 μέχρι το 2005 περίπου.

Muralists, street artists, graffitαδες, writers... και όλοι ο ένας πάνω στον άλλο. Παρά πολύ πληροφορία, παρά πολλά εικαστικά ειδικά σε περιοχές όπως τα Εξάρχεια. Είναι όλα τόσο καλά; Πως γίνεται να έχει αλλάξει τόσο πολύ η αντίληψη ότι σεβόμαστε τον προηγούμενο στον ίδιο τοίχο και δεν πατάμε πάνω του; Η συγκεκριμένη ερώτηση με χαροποιεί γιατί αποδεικνύει ότι δεν παρατηρώ μόνον εγώ την υπερβολική εικαστική πληροφορία που υπάρχει στην Αθήνα. Δεν είσαι ο μόνος που μου έχει κάνει αυτή την ερώτηση, η απάντησή μου ως παλαιότερος writer είναι η εξής:  Μεγαλώνουμε, και αυτό σημαίνει ότι όλα γύρω μας εξελίσσονται. Από τότε που το διαδίκτυο μπήκε στη ζωή μας, είναι λογικό να χάνονται οι αξίες και οι συνήθειες με τις οποίες μεγαλώσαμε εμείς. Οι νεότεροι μαθαίνουν μέσα από το internet, και αυτό τους βοηθά να  επιλέξουν ευκολότερα τον δρόμο που θα ακολουθήσουν, προκειμένου να αφήσουν το αποτύπωμα τους στην πόλη. Όλα πρέπει να υπάρχουν για να υπάρχει δυνατότητα σύγκρισης. Στο τέλος της μέρας, αποδέχομαι τα πάντα. Ο, τι κάναμε εμείς, κάνουν και οι νεότεροι σήμερα, απλά σε άλλη εποχή, και έχοντας στη διάθεσή τους όλα τα μέσα και πολύ περισσότερες ευκολίες. Σήμερα, το να γράφεις στον τοίχο, με οποιαδήποτε γραφή, έχει γίνει μόδα, και λίγο κατανάλωση, σε αντίθεση με το ξεκίνημα αυτής της ιστορίας όπου κυριαρχούσε ένας έντονος ερωτισμός στη σχέση μας με τον τοίχο. Όπως και να έχει, το σημαντικό για μένα έχει ότι μέσα στον γενικό χαμό, ανακαλύπτεις μαργαριτάρια. Καλό είναι να χαρούμε την ελευθερία που έχει η πόλη μας, το να πάς σε έναν τοίχο να βάψεις χωρίς να σε ενοχλήσει κάνεις, σε άλλη χώρα το κάνεις αυτό; Αν η κατάσταση ήταν αλλιώς, δεν θα υπήρχε ούτε η σελίδα σου, ούτε πολλές άλλες που πλασάρουν image με τον κόπο άλλων, χωρίς να βάζουν credits στους καλλιτέχνες, όπως δεν θα υπήρχαν ούτε όλοι όσοι εκμεταλλεύονται τη συγκεκριμένη τέχνη, με καλό ή κακό τρόπο. Οπότε δημιουργήστε όσο μπορείτε γιατί το πανηγύρι θα τελειώσει και δεν θα το πιστεύουμε.  

Παθιασμένος skater όπου και εκεί δημιουργείς πάνω στις σανίδες με τα εικαστικά σου. Μίλησε μας για αυτό το Project. Το skateboarding ήταν ο συνδετικός κρίκος που με έφερε κοντά στο graffiti, και η γνωριμία μου μαζί του, με σημάδεψε, και μου δημιούργησε την επιθυμία να μάθω να δημιουργώ κι εγώ με τη σειρά μου. Μετά από 25 χρόνια παρουσίας στη σκηνή, κάποια από αυτά σε επαγγελματικό επίπεδο, συνεχίζω να ρολάρω με τους φίλους μου. Η τέχνη ήταν ανέκαθεν και εξακολουθεί να είναι περισσότερο από ποτέ συνυφασμένη με την κουλτούρα του skateboarding. Πολλοί από εκείνους που έχουν ασχοληθεί κατά καιρούς με το skate εξελίχθηκαν σε καλλιτέχνες σε διάφορους τομείς, σκηνοθεσία, φωτογραφία, ζωγραφική, μουσική... Οπότε, στην περίπτωση μου μοιάζει απόλυτα φυσιολογική η άρρηκτη σχέση skating-painting. Δρώντας κάπως αιρετικά, επιχειρώ να συνδυάσω τη μεγάλη, κλασική ζωγραφική με μία γερή δόση χιούμορ, αλλά και περίσκεψης, επαναπροσδιορίζοντας τη σχέση μου με τα κλασικά έργα μέσα από μία φρέσκια, σύγχρονη ματιά, προσαρμοσμένη στη σημερινή πραγματικότητα τόσο του skate όσο και της κοινωνίας μέσα στην οποία αυτό εντάσσεται.  Συνεργάζομαι με την S.O.S Skateboards που ιδρύθηκε πριν από 3 χρόνια.  

Σε 10 χρόνια από τώρα? Να έχουμε υγεία και ακεραιότητα, τα υπόλοιπα έρχονται.

[blaqk2]

SHάRE exhibition 2012

SHάRE …a word with several meanings and at the same time an opposite point of view of our era. With this word, 5 artists: Lune, Don40, Boohaha and Blaqk come together in the SHάRE exhibition with different personal styles, so as to join their ideas, techniques, materials and show to the public what can be achieved through collaboration, leaving behind all kinds of individualism and pointless selfishness.

[greekstreetart]

[greekstreetart]

You work almost exclusively with specific roadside partners. Lune82, Martinez, pupet… How important is that for you? Describe us the stages of your working process.

In Athens I now work only with the specific artists for different reasons in each occasion. We are connected by the same things, we are close by age but most importantly we all have our roots on graffiti. The key element is not to have strong ego, which is rare. A mural isn’t a simple thing, so you have to know well you partner in order to continue together afterwards and build an even stronger relationship. When we work we chose our theme and we study the way we are going to process it on the surface we have on our disposal, depending on the each time available space.

Billy Gee for Greek Street Art - Talks

[greekstreetart]

Lune82 for The Karlovasi festival

Samos 2017