#ler!francis
Explore tagged Tumblr posts
Note
HIHI I HEARD REQUESTS ARE OPEN YIPPEEE
CAN I REQUEST PLATONIC LER FRANCIS X READER WHERE THE READER IS UP WAY TOO LATE AND BEING CHAOTIC TO THE REST OF THE GUILD AND FRANCIS ENDS UP HAVING TO DEAL WITH EM
-RESIDENT FRANCIS ENJOYER (YOU KNOW WHO I AM KJSBHJKHB)
Ler!Francis x gn!reader
It was a rough day for both of us so here's some ler Francis for the soul~
I didn't proofread btw akdhskfhsj
___________________________________________
Francis x gn!reader (platonic)
Lee: reader
Ler: Francis
Warnings: Tickles!
___________________________________________
It was the ungodly hours of 5 am, everyone else at the guild had gone to sleep except for one particular member...
Francis was currently hot on your tails, having spent who knows how long trying to drag you back to your room, but you were just too full of energy. Even though he was dead tired, he wouldn't be able to sleep knowing one of his kids was still running around causing chaos.
"Y/n, get back here!" he yelled after you in mock anger, while you only stuck your tongue out playfully in response. Oh you were really asking for it, he thought to himself.
Your giggles echoed across the hallways as you kept running around. You were so caught up in the moment, blinded by giddiness, that you ended up bumping into someone, causing you to tumble down to the ground. It was none other than Louisa.
"Eep?! I-I'm so sorry Y/n! Are you okay?!" her face instantly flushed in embarrassment as she held a hand out for you to grab, swiftly pulling you up on your feet.
"Ahaha! Yeah, I'm fine!" you responded with a bright smile, calming down her nerves a bit.
"A-anyways, what are you doing out here so late...?" she tilted her head curiously.
"I couldn't sleep, too much energy!~" you practically vibrated in the spot. "But what about you?! What are YOU doing out here so late?~" you crossed your arms as you waited for a response.
"Me?! I- uhh..." she looked away in embarrassment, but before she could think of an excuse, Franci's loud voice echoed, coming towards you!
"Aha! I've found you, pipsqueak!" he cheered triumphantly, coming up behind you and hoisting you up in his arms with ease.
"Gyah! F-Francis, put me down...!" you kicked your legs out, your face quickly turning red from being caught.
"Not so fast now, I still need to punish you for disturbing the peace~" he teased jokingly. "Ah, Louisa, since you're here, hold him down for me~"
"Wha-?!" her face darkened as Francis practically flung you over to Louisa's arms. Even though she looked delicate, she had a firm grip around you.
"Now, y'know what happens to those who disobey the rules, right?~" Francis loomed over you with a teasing smirk on his face, making you blush harder.
"Uhh... y-you set them free...?~" you asked with a nervous grin, already feeling the butterflies going wild in your stomach.
At that, his grin grew more sinister "Mm nope, they get tickled!~". With that, his hands shot down to your stomach, scribbling and scratching all over it.
"WAH-! PFFT! AHAHAHAHA!" you squealed and shrieked in ticklish glee while squirming like a fish out of water in Louisa's arms, even she had a hard time surpressing her smile from your adorable reactions.
"My, such a sensitive belly you have~ I wonder if there's a spot that'll REALLY drive you wild in laughter~" he chuckled as you shook your head around.
"NOHOHO! I-IHI'M NOHOT TICKLISH!" you blurted out through hysterics, causing the other two to laugh in amusement.
"That so? So if I bring my hands down here... it won't tickle?~" as he said that, he snuck his hands under your shirt. His fingers poking and pinching at the bare skin now.
"EEP-! N-NO!" you squeaked and jolted at each playful touch, trying and failing to control your reactions.
"Hmm... let's see...~" he started to poke and wiggle his index finger along your navel, which really got the giggles going.
"AHAHAHA! OKAY! OKAHAHAY! S-STAHAHAP!" you begged through snorts of laughter. Your face was completely red at this point, your body was already feeling the toll the tickling gave it.
"Uhh sir? I think he's had enough" Louisa piqued up as she noticed your giggles dying down and you stopped struggling.
"Aww, alright lovebug~" he placed one final, teasing poke on your navel before stopping. You quickly gasped for breath, your chest heaving from the torture you had been put through. But it was still enjoyable nontheless. Before the other two could react, you fell sound asleep in Louisa's arms.
"Aww, looks like he's all tuckered out now" Louisa softly cooed.
"Here, I'll bring them back to their room" Francis gently held your sleeping frame as he brought you to your room to rest, a bright smile plastered on your face the entire time.
___________________________________________
Sorry if it's short, I literally forgor how to write words- 💀
#bsd#bsd tickle#tickle fic#bsd tickle fic#bsd x reader#francis fitzgerald#francis x reader#ler!francis#lee!reader
81 notes
·
View notes
Note
Prompt #33 for N & C ler/lee please
A/N: hi anon! ty for the prompt :) hope you enjoy!
if you want to send me prompts to my inbox you can find the list here!
Prompt #33: "Oh? You want me to tickle you that badly?"
Missing You Making Me Laugh
Two weeks away from each other was enough.
Charlie had known Nick was going on holiday with his family well in advance. Nick had told him about his family's tradition of traveling to Menorca every year to get together with the rest of his extended family, and how one day he wanted to take Charlie with him. Even a few hours apart from one another at school was agonizing for the both of them in general, so two weeks in different countries was absolute hell.
Luckily, Nick had kept his promise of calling Charlie every night to talk to him, checking in on his mental health back home and updating him about his cousins' antics around the vacation house. He'd send him pictures of the dogs together, him and other relatives, and so on, but Charlie still felt lonely without the older boy next to him.
He wasn't afraid to let his boyfriend know how he felt when he'd call, and every time Nick would answer with, "I know, I miss you too. It's only a few more days and I'll be back." Then he'd give him that classic, charming Nick Nelson smile that always stole Charlie's heart.
It wasn't just Nick's company Charlie was missing. It was something else. Something that made Charlie blush whenever he thought about it, giddiness and nerves overtaking him on the inside.
Charlie was known by his friends to be extremely ticklish. He, Tao, Elle, and Isaac had had their fair share of tickle fights and ambushes, and for as long as he could remember, Charlie very nearly was always being ganged up on. He couldn't help it, of course. He'd always been a walking tickle spot since he was little, Tori taking advantage of it as her duty of being the older sibling. It was something he'd tried and obviously had failed at hiding from Nick once they began dating, more out of embarrassment than anything.
When Nick had figured out Charlie's ticklishness, he'd gushed about how adorable he found it and that it just added to one of the things he loved best about him.
Charlie had been extremely embarrassed at first, but slowly became comfortable with the fact that Nick wasn't weirded out by him. In fact, Nick tickled him at almost every chance he got, almost anywhere they were. It made Charlie feel overjoyed by the fact that someone wasn't afraid to be physically affectionate with him, even if it meant being at the receiving end of it all.
But now, Charlie almost felt starved by this absence. He didn't have Nick whispering teases into his ear as he held him close against his chest. He didn't have him chasing him around his house and cornering him before tickling him into hysterics. He missed Nick's goofy self whenever he got into his moods, and he wanted it more than anything. And he needed that now.
He was currently sitting at his desk in his bedroom, on one of his daily calls with his boyfriend. The sun was setting through the window, and Charlie knew he didn't have much time until he needed to get ready to head off to bed. He could hear Nick talking about his afternoon, helping to babysit the younger of his cousins, but he wasn't truly listening. His thoughts kept going to that one specific thing he had on his mind all day.
"Charlie?" On the screen, Nick's face was filled with concern, his head tilted slightly. "What's wrong? You look all flushed."
Charlie cleared his throat, "I-I'm fine." Then as an afterthought, "Sorry."
"No," Nick shook his head, his eyes narrowing. "No S-words from you, sir. I thought we banned that word for good."
Charlie bit his lip, his heart racing in his chest. "Oh yeah, I forgot. Sorry."
Nick wasn't oblivious. He could see the beginning of that cheeky smirk even through the screen of his phone.
"Charles Francis Spring," He said slowly, causing Charlie to shiver in his chair, "Are you purposely trying to rile me up right now?"
Charlie felt like his whole being was on fire from how hard he was blushing. Even through the phone screen he couldn't look Nick in the eye.
"Talk to me. What are you thinking in that pretty little head of yours?"
"I-I-" the younger swallowed, adrenaline pumping through his veins. He knew Nick had caught on to what he wanted. Of course he had. Nick could read Charlie like an open book. It felt like he was right there in his bedroom with him.
"Is there something you want from me?" Nick couldn't help his own smirk from appearing on his face, raising an eyebrow at his boyfriend teasingly.
"Stooop," Charlie whined, covering his face with his hands, a nervous giggle escaping his lips.
"I'm just asking a question!" Nick laughed, and Charlie shook his head, still hiding his face. After a moment of silence, Nick leaned in a little. "Charlieee..."
"Do I have to say it?" Charlie asked, finally peaking through his fingers at his boyfriend and trying not to combust.
"I'd love to hear it."
They kept their eyes locked with one another, both of them grinning like idiots. Finally, Charlie let out a long sigh, looking down at his hands.
"I- I want you to..." His voice was barely audible, and Nick chuckled as he trailed off. "What? I'm sorry, you want me to...?"
"You know what." Charlie said playfully exasperated, and Nick crossed his arms over his chest, remaining silent.
Charlie's leg was bouncing under his desk, and he let out another sigh, squirming in his seat. "Iwantyoutotickleme."
"Again?"
He rolled his eyes. "I want you to... tickle me."
"And it finally comes out." Nick leaned back again in his chair, looking at his boyfriend smugly.
"Shut up."
"Oh? You want me to tickle you that badly? You miss me teasing you and playing with you? You miss me making you laugh so hard you can barely breathe? You miss me making you all flustered to the point you can't speak in complete sentences?"
"Shut up!" Charlie squealed, closing his eyes as nervous giggles began pouring out of his mouth. He could almost feel the sensation of Nick poking at him playfully, and it was driving him nuts.
"Oh Char, just you wait until I get back. Because I miss it too. I've nearly gone insane without hearing your adorable laughter. I miss seeing you squirm underneath me. So as soon as I get home, you better be ready. We'll have to make sure my mum isn't home. She'll think I'm murdering you."
"Nicholas, I will hang up on you." Charlie threatened, though by the tone of his voice, Nick knew he wasn't serious. However, he decided to egg him on once more. "Go ahead. That'll just seal your fate even more."
"Ugh, stop!" Charlie grabbed his phone, both boys laughing at this point. "You're impossible!"
"Okay, okay." Nick raised his hands, finally relenting. "You're just too cute to not tease you."
Charlie scoffed, moving to his bed and falling onto his back, his phone raised above him. "You're a menace, you know that?"
"Oh, I know." Nick winked, and Charlie felt his heart flutter in his chest. "Anyways, I have to get going. My family's going to be eating dinner soon. I'll talk to you tomorrow."
"Okay." Charlie felt slightly disappointed. He always hated hanging up with Nick at the end of a call.
Nick must've sensed his change of moods, and his expression softened. "Only a few more days, mon amour." He whispered, and Charlie nodded.
"Only a few more days."
#heartstopper#heartstopper tickle#heartstopper tickle fic#netflix#lgbtq#charlie spring#nick nelson#ler!nick#lee!charlie#teasing#gay#bisexual
143 notes
·
View notes
Text
Day 27: Wade/Deadpool and Francis/Ajax in “Non-Human Parts” for Augtickletober2024
Summary: This takes place in DP 1, in an alternate universe, where Wade’s powers come from another type of torture. I know this part of the movie is super dark, but this is just meant to be silly. I don’t know why I always loved their dynamics.
Warnings: This is a tickle fic, so if that’s not your thing, don’t read. Some swearing and allusions to torturing and violence, all in Deadpool variations though! Ler: Robot/M Lee: M
Wade had been experimented on, tortured for a few weeks now, with nothing happening to his mutations. As great of an attitude as he had, he really was wondering if this would ever work on him, or would he die trying.
He was laying on his bed, strapped down, with no one to talk to right now. Right on cue walks in Ajax, or as Wade found out, Francis.
“Hey Franny! How’s it hanging? See any good movies lately?” Wade started with his usual goal of just annoying the crap out of him. What was funny is the Ajax actually was taking a liking to this bantering. He didn’t have feelings after his mutation, but yet, he was weirdly drawn to Wade’s personality.
“Oh, Wade, Wade, Wade. What are we going to do with you? Can’t very well throw you off a cliff now, can we?”
“Well, maybe my super powers will be flying!”
“Or maybe there’s just a secret button hiding somewhere that I have to press ever so slightly to get you to cooperate! Now what do you think about that?”
“Ah, Fran, you ask so nicely, how can a gal like me resist? Press away!” Wade mocked back, liking that Ajax actually had a small smile on his face.
“What like here maybe?” Ajax pointed his finger at Wade’s side and pressed as a joke, but literally, since Wade had been nothing but painfully tortured for weeks, it was like his senses weren’t used to any softer touches and he jumped. “A little bit jumpy, are we?”
“Why, no, good and faithful executioner, we aren’t!” Wade mocked back. Just as quickly as Ajax said that he pressed again in his stomach area, and this time Wade did jolt. “Wh-what are you doing there, ole buddy? Aren’t you going to rough house with me first?”
“Why no, actually. See, earlier today, as I was thinking of new ways to make your life miserable, it hit me.”
“Ouch.”
“I can’t make your life miserable! You tolerate pain too well. So, what’s the opposite of pain?”
“Long, awkward hugs on a beach?”
Ajax leaned in close to Wade’s ear, and whispered, “No, something, a little more tickly.” This sent chills down Wade’s neck and Ajax picked up on the fact he had goosebumps all over now. “But here’s the thing. I don’t want to hear you run your mouth anymore.” As he said this, he gagged Wade’s mouth.
Wade was making mumbling sounds through the gag. “What’s that? Sorry, I should begin our next round to see if this can get your mutation to wake up.”
Right as said this, he rolled a machine, with all the long prongs sticking out of it. They weren’t like needles, and not as big as probes. “See this? I call her Belle. Belle here is going to take over now while I go eat some lunch.” He pressed a button, and it started to hum.
It scanned Wade’s entire body and these long attachments started to reach out. One of hovering over his stomach, one on each side on his rib cage, and one on each foot. He was sweating, and super confused on actually what was going to happen, although he had a pretty good idea.
Then Ajax hit another button, and the machine came to life and started pressing and vibrating mildly along each body part. Wade let out a huge scream, and gasp. He felt like his heart was going to explode. He shut his eyes tightly and tried to hold his breath, but the machine was gently buzzing around his belly button, up and down his ribs and in between his toes.
He felt like he was dying! No way would his mutation change because of tickling! That would be so embarrassing, he’d rather go back to having cancer!
“Hmmmmmmmm, hmsdanfnkanfashlfndslanl!!!!” Just when he would slightly squirm away, getting a short relief, the stupid machine found its way to a different spot. He didn’t know how long he could take this! He couldn’t breathe or think. Just shoot him in the head, he thought would be better than this.
The arms that were in his toes, moved slowly up and down his arches. It was maddening. He would curl his toes, but it didn’t even matter. Then the one on his belly button, moved to one of his hip crevasses and pushed a little hard. It was like it was reading his thoughts!
He was going beyond mad now! He couldn’t laugh, his eyes were tear stained although nothing more was coming out, his mouth was dry and couldn’t take in a good, deep breath. It felt like hours, and then, blackness.
Wade slowly was opening his eyes, and nothing was in his mouth anymore. He was still tied down, but nothing was touching him.
“How’s my little soldier feeling now?” Ajax asked looking over him. He put a hand out to his arm and Wade jumped again, but this time, busted through his restraints like they were made of paper. “Hey, well, look at that! We found your mutation!”
Wade was now sitting up on the table in his gown, looking at his hands in disbelief. “What, what the….” And he stopped and looked right at Ajax, with hate in his eyes. Wade hopped off the table and started walking towards him.
“Now, now buddy. See, look what we made you into. You should be thanking me!” Wade grabbed him by the neck and slammed him on the ground.
Looking deep into each other’s eyes, Wade leaned in to Ajax’s ear and whispered, “Thanks Francis!” Wade got up and walked out, winking at him as he left.
“See you on the flip side, my love!”
The end.
10 notes
·
View notes
Text
A História Secreta: Explorando a Beleza e a Escuridão da Mente Humana
Ler “A História Secreta” de Donna Tartt foi uma experiência única. Eu já vinha me interessando pela estética Dark Academia, com seus elementos de História, arquitetura gótica, romance e música clássica. A verdade é que, antes mesmo de conhecer esse termo, eu já gostava desse estilo, e ele se encaixa perfeitamente com a minha personalidade. As cores escuras, os tons terrosos e aquela atmosfera melancólica sempre me atraíram. Por isso, quando encontrei uma edição de 1995 desse livro, sabia que precisava lê-lo.
“A História Secreta” é mais do que uma simples leitura; é um mergulho profundo nas complexidades da mente humana. O livro conta a história de Richard Papen, um jovem que, para fugir de uma vida difícil em sua cidade natal decide estudar em uma universidade elitista em Vermont. Lá, ele se envolve com um grupo de estudantes bastante diferentes do que ele estava acostumado. Esses amigos, Henry, Bunny, Francis e os gêmeos Charles e Camila, fazem parte de um curso de grego antigo, liderado pelo carismático professor Julian. Richard fica fascinado por eles e logo se vê completamente imerso em seu mundo.
Desde o início, sabemos que algo terrível acontece. Richard nos conta, logo nas primeiras páginas, que Bunny, um dos membros do grupo, acaba sendo morto – e que ele e seus amigos são os responsáveis por isso. A partir daí, o livro explora as razões que levaram ao crime e as consequências emocionais que isso desencadeia.
O que mais me impressionou na leitura foi como a autora, Donna Tartt, consegue nos envolver tanto na história que, em certos momentos, nos sentimos quase cúmplices dos personagens. Eles são complexos, cheios de falhas e contradições, e, mesmo assim, conseguimos entender – ou pelo menos tentar entender – as razões por trás de suas ações.
Henry, por exemplo, é o líder do grupo e talvez o personagem mais intrigante. Ele é inteligente, mas também frio e calculista. Richard, por outro lado, é mais fácil de se identificar. Ele só queria se sentir parte de algo maior, mas acabou se envolvendo em algo muito mais sombrio do que poderia imaginar.
A narrativa de Tartt é rica em detalhes, e ela constrói a tensão de forma lenta, quase como se estivéssemos acompanhando cada pequeno passo em direção ao inevitável. Às vezes, o ritmo pode parecer um pouco lento, mas acredito que isso faz parte da magia do livro. Esse tempo extra nos dá a chance de realmente entrar na cabeça dos personagens, entender seus medos, desejos e, no final das contas, suas decisões.
Um dos aspectos que mais gostei foi como o livro me fez refletir sobre a moralidade. Mesmo sabendo que os personagens estavam cometendo atos terríveis, me peguei simpatizando com eles em vários momentos. Isso me fez questionar minhas próprias percepções sobre certo e errado, e acredito que esse é um dos grandes méritos da autora.
“A História Secreta” também me despertou um interesse renovado pela mitologia grega, que é um tema recorrente no livro. As referências culturais e filosóficas presentes na narrativa me fizeram querer aprender mais e aprofundar meu conhecimento sobre o assunto.
Ao terminar o livro, fiquei com uma sensação de satisfação, mas também de melancolia. É uma história que mexe com a gente, que faz pensar, e que, de certa forma, fica com você por um bom tempo depois de virar a última página. Se você gosta de histórias que exploram o lado mais sombrio da mente humana, que questionam nossas certezas e nos fazem refletir, então “A História Secreta” é uma leitura que você vai apreciar.
Por outro lado, é importante mencionar que o livro trata de temas pesados e sensíveis, como incesto, homofobia, suicídio, abuso de drogas, antissemitismo e homicídio. São assuntos difíceis, e é bom estar preparado para eles antes de começar a leitura.
Refletindo sobre a experiência, percebo que “A História Secreta” não é apenas sobre um crime; é sobre as escolhas que fazemos e como elas moldam nossas vidas. É sobre a busca por pertencimento, o desejo de ser algo mais e o preço que estamos dispostos a pagar por isso.
Recomendo esse livro a quem se interessa pela estética Dark Academia e a quem gosta de histórias que exploram a complexidade das relações humanas. Mas, esteja preparado: não é uma leitura leve. No entanto, se você estiver disposto a embarcar nessa jornada, acredito que, assim como eu, você encontrará muito mais do que esperava.
#dark academia#dark acadamia aesthetic#dark academia books#dark academia quotes#donna tartt#the secret history
4 notes
·
View notes
Text
Alto, quem vem lá? Oh, só podia ser FRANCESCA "FRANCIS" ROSYARA DI SAVOIA, a GUARDA DA RAINHA DA ITÁLIA de VINTE E SETE anos que veio da ITÁLIA. Você quase se atrasou hoje, hein? Eu sei que você é normalmente ASTUTA e DETERMINADA, mas também sei bem que é ORGULHOSA e IRRITADIÇA, então nem tente me enganar. Ande, estão te esperando; entre pela porta de trás.
Cidade Natal: Milão, Itália.
Data de Nascimento: 10/11.
Signo: Escorpião.
Orientação Sexual: Bissexual.
CONNECTIONS // PINTEREST
ABOUT:
Desde o primeiro suspiro de vida, Francesca carrega consigo a sombra pesada de ter manchado a pureza da linhagem real. Como filha bastarda de um romance escandaloso entre o rei e uma meretriz, a presença da jovem era desaprovada não apenas pelos olhares críticos da corte, mas também pelas línguas afiadas da sociedade italiana. A história da sua origem, como um capítulo indesejado nos anais da realeza, era escrita em tons de desdém e censura, estampando manchetes sensacionalistas e críticas. Para estas, ela não era nada mais do que a filha de uma "prostituta qualquer" que manipulou e seduziu o rei. A simples existência de Francesca ia contra séculos de falsos valores italianos pregados pela família real e o povo devoto ao catolicismo.
Talvez tivesse sido mais fácil se, no momento em que Francesca foi entregue nas mãos da rainha após a tal meretriz sedutora morrer no parto, a mulher não tivesse se afeiçoado pelos olhos da criança, decidindo por tomá-la como sua. Francesca fora o nome do meio da irmã falecida da rainha, e a pequena em seu colo tinha o mesmo olhar profundo que a mais nova um dia carregara. Nada disso importava, naturalmente, para aqueles que assistiam à cena com as suas próprias lentes críticas. E eventualmente, passou a não importar para ninguém além da própria rainha.
Francis tinha dois meio-irmãos mais velhos, legítimos herdeiros do trono. Vicenzo, que um dia sustentaria a coroa italiana, e Giovanni, apenas um ano mais velho que si. Ela cresceu com eles em meio ao esplendor do palácio, mas era nítido que estivera sempre à margem da verdadeira herança real. Sua existência era um segredo aberto, um escândalo murmurado nas sombras dos salões reais. Nem mesmo Vicenzo ou Giovanni tinham tanta vontade assim de andarem com a irmã onde o olhar público poderia recair sobre eles. Era mais fácil preteri-la, fingir que não existia e ignorá-la nos jantares familiares e até mesmo em seu aniversário. O mesmo poderia ser dito sobre o rei, seu pai. Francesca às vezes questionava se ele sabia o seu nome enquanto ainda estava vivo.
Ela cresceu sozinha, embora com a sorte de ter o coração da rainha. Lucrezia era uma mulher calorosa e ela amava, amava mais que tudo, a sua Francis. Ensinou-a tudo: desde a ler e escrever e trançar os próprios cabelos, até estudos básicos sobre política e religião. Foi assim que Francesca desenvolveu um interesse particular pela política. Mesmo fora dos horários das aulas com os tutores do castelo, a garota tinha um livro em mãos e ideias fervilhando na cabeça. Ah, se ela apenas pudesse ser rainha… Vicenzo e Giovanni mostravam-se o completo oposto dela, e pouco se preocupavam com o que realmente deveria importar para eles.
Diante da impossibilidade de assumir um papel de destaque na política, Francis encontrou refúgio nas fileiras do exército, onde ela poderia alcançar, pelo menos, algum poder militar. Entretanto, sua ascensão não seria tão simples. Com o fim da Seleção que escolheu a nova rainha consorte e colocou Vicenzo no poder, o meio-irmã que nunca realmente prestara atenção nela viu, pela primeira vez, uma oportunidade estratégico. Em vez de permitir que ela trilhasse o próprio caminho longe do castelo, ele a designou como guarda e confidente da rainha consorte, uma posição que, na verdade, serviria como uma forma disfarçada de espionagem.
Ela não teve escolha. Pelo menos não quando foi Lucrezia quem a encontrou em segredo para pedir que resignasse à função. A rainha-mãe acreditava que era a chance de unir os seus dois filhos, que assim, Vicenzo reconheceria a lealdade de Francesca e a traria para a sua corte. Lucrezia até mesmo torcia para que Emilia cometesse algum deslize e fosse Francesca a relatá-lo, para que o peito de Vicenzo se enchesse de orgulho da irmã.
Todavia, por ter crescido na penumbra sempre assistindo e ouvindo, Francis conhecia Vicenzo muito mais do que ele a conhecia. Ela conhecia o homem verdadeiramente podre que o irmão havia se tornado com o passar dos anos. Assim, entrava em um impasse: permaneceria nas sombras, diligente, apenas para preservar a sua única fonte de amor por medo de um dia perdê-la em um deslize, ou atiçaria a pequena faísca de revolução que começava a nascer a partir de Emilia?
7 notes
·
View notes
Note
GUESS WHO'S BACK WITH MORE LER FRANCIS BABYYY
Okay so, going straight to the point. You and Francis were playing around the building, with him chasing you hot on your tail as you tried your best to avoid and dodge his attempts at catching you. Because you knew what would happen once he did...~ The thought alone made your chest beat faster and your cheeks flush.
During your chase, you made a sharp turn to your room and hid in quite an obvious spot, under your bed. As much as you liked to win, you were also just dying to get wrecked by him so why not make it easier for the both of you?
You went quiet as you felt Franci's slowly walk around the room, calling out your name in a sing-song voice.
"Come out, come out wherever you are my sweet prince~".
You slapped both hands against your mouth to try to muffle the giggles that were threatening to slip out from his teasing. Once his footsteps subsided, you thought you were safe and let out a sigh of relief, until...
"AHA! GOTCHA!~" Francis exclaimed victoriously as he pulled you out from under the bed, causing you to shriek in both surprise and excitement.
He sat down on the floor, with you carefully cuddled up on his lap.
"Now that I've caught you, y'know what that means~" his eyes had a playful glimmer to them as he started to delicately wiggle his fingers along your tummy and sides, causing laughter to errupt out of your mouth.
You didn't even bother to squirm away from how much fun you were having.
"Fufu~ You must've really wanted to get tickled for having hid in such an obvious spot~" he teased, chuckling in amusement as your cheeks went red at being called out. The rest of the day was spent with you in his arms, laughing any stress and worries you had away.
HRTJDHEJRHBERHSEDHBSDJHEBRSD
YOU ARE EVIL. EVIL JHEJHBDSJHBSD
4 notes
·
View notes
Text
Sinto falta de ter alguém pra conversar sobre tudo,
Sobre a vida e minhas angústias
Sobre meus sonhos e pesadelos
Sobre o trabalho e preocupações.
Sobre o que aconteceu
Sobre o que pode acontecer
E olha que converso o dia todo,
Não paro em silêncio.
Talvez seja disso que sinto falta
do silêncio
Em companhia
Do não falar enquanto assistimos o dia acontecer
Sinto falta de um debate acalorado sobre política
Qual teu filosofo não sai da sua mente?
França e Bacon?
Vi isso esses dias,
Uma citação de Francis Bacon, que, por anos, a pessoa acreditava se tratar de um complemento: A verdade é filha do tempo, não da autoridade, França e Bacon.
Para cada pessoa que ele dizia essa passagem, elas acenavam com a cabeça. Nunca lhe explicaram o significado.
Deve ser isso,
A gente está aqui, sem entender porque fazemos o que fazemos, enquanto pessoas acenam com a cabeça,
Só entendemos quando morremos. França e Bacon era apenas Francis Bacon. Nada além.
Sinto falta dessas piadas compartilhadas,
De alguém entendendo como minha mente, assumidamente enlouquecida, funciona.
Com todos os detalhes.
E bem provável que, citando outro grande filósofo, este contemporâneo, Junior, Neymar, que é apenas uma saudade de algo que eu não vivi.
Será que minha escrita se perdeu? Será que alguém ainda me lê? Será que hoje se preocupam ou riem?
Sinto falta de quando minha preocupação era o próximo livro.
Sinto falta de não saber pra onde estou indo.
Sinto falta de um caos sem propósito.
Sinto falta da juventude e das loucuras que elas acompanham.
A verdade é que sinto falta de não estar preparado e de não ter responsabilidades.
Não por ser mais fácil, apenas por ser mais cômodo.
E perceber hoje o quanto era,
Me traz arrependimentos de não ter aproveitado.
Criava tantos problemas, que nem via.
Nada.
Sinto falta de estar triste,
Sinto que a depressão voltou,
Sinto que o trabalho supriu a necessidade de ficar na cama,
Sinto que o medo está aí e está para todos.
Sinto que a depressão nunca vai embora.
Sinto que deveria parar de medo e começar a me medicar.
Sinto que sou fraco.
Sinto que me faço de muitas coisas.
Sinto que escrevo pra parar de sentir.
Sinto que só sou fraco.
Sinto que não sou amado.
Sinto que voltei na adolescencia no meio desse texto.
Sinto que não saiba nada de português pra cometer os erros que aqui estão.
Sinto que é só um desabafo
Sinto que um dia alguém vai ler e vai entender. Sinto que eu vou odiar assim que se passar uma semana
Sinto que a última tinha razão, e que preciso me curar.
Sinto que estou estressado e sinto não ter solução.
Já são 25 anos estressado.
Sinto que estou ficando velho,
Sinto saudade de tanta gente
Que sinto não sentir falta da pessoa, mas sim, do que eu sentia.
Sinto muito,
Você não pode me ajudar.
5 notes
·
View notes
Text
‘Megalópolis’: Francis Ford Coppola volta a negar acusações de comportamento inadequado no set
Francis Ford Coppola voltou a se pronunciar sobre as acusações de comportamento inadequado no set de ‘Megalópolis’. O renomado cineasta foi acusado de criar um ambiente caótico e assediar mulheres durante as filmagens. Em uma entrevista à Rolling Stone, Coppola desmentiu as alegações: “Você está se referindo à matéria do Guardian, que é completamente falsa. Se você ler a matéria, verá que as…
0 notes
Text
Bsd tickle fics:
Domestic!Chuuya x gn!reader
Ler!Poe x gn!reader
Ler!Francis x gn!reader
Title not found (Poe x reader)
Distraction (MushiPoe)
Ler!Dazai x gn!reader
Tickle treatment (Yosano x reader)
Weird request (Chuuya x reader)
Who's the better tickler? (ShinSoukoku x reader)
Ler!Kunikida x gn!reader
Comfort (Chuuya x reader)
Cure for writer's block (ChuPoe)
15 notes
·
View notes
Text
As melhores fotos de smartphone do ano #ÚltimasNotícias #tecnologia
Hot News Olá, amigos! Bem-vindos ao Instalador No. 49, seu guia para o melhor e Beira-coisa mais legal do mundo. (Se você é novo aqui, seja bem-vindo, espero que goste de podcasts, e você também pode ler todas as edições antigas no Instalador página inicial.) Esta semana, estive lendo sobre times de beisebol iniciantes e quadrinhos cancelados e Francis Ford Coppolaassistindo Logan…
0 notes
Video
youtube
e-book grátis:MIL E UMA NOITES, Volume 01, Sir Richard Francis Burton
edição ilustrada, em português
Ler "Mil e Uma Noites, Volume 01", traduzido por Sir Richard Francis Burton, oferece uma experiência literária rica por diversas razões:
As "Mil e Uma Noites" são uma coleção de contos folclóricos do Oriente Médio e da Ásia, que têm origem em várias culturas, como árabe, persa, indiana e egípcia. Ao ler esta obra, você mergulha em uma tapeçaria de histórias que refletem a complexidade e a diversidade dessas sociedades ao longo dos séculos.
Sir Richard Francis Burton foi um explorador, tradutor e orientalista inglês do século XIX, conhecido por sua paixão por culturas e línguas orientais. Sua tradução é particularmente notável por tentar manter a riqueza cultural e linguística original das histórias, incluindo detalhes que outras traduções anteriores suavizaram ou omitiram. Burton incluiu notas e comentários extensivos que ajudam a contextualizar as histórias para o leitor ocidental.
A estrutura narrativa das "Mil e Uma Noites" é um dos exemplos mais antigos de uma "narrativa emoldurada", onde histórias são contadas dentro de outras histórias. Isso não só é fascinante do ponto de vista literário, mas também oferece uma oportunidade de estudar como diferentes culturas usavam a narrativa para transmitir ensinamentos, entretenimento e valores morais.
Embora sejam contos antigos, as "Mil e Uma Noites" abordam temas universais como amor, poder, vingança, sabedoria e sobrevivência. Essas histórias continuam a ressoar com os leitores modernos porque tratam de questões humanas fundamentais que transcendem o tempo e o espaço.
As "Mil e Uma Noites" tiveram uma influência significativa na literatura ocidental, inspirando escritores como Edgar Allan Poe, Jorge Luis Borges e Salman Rushdie. Conhecer essas histórias ajuda a entender como elas moldaram a imaginação literária global. Ler a tradução de Burton é uma experiência única por causa de seu estilo literário, que é exuberante, detalhado e, às vezes, provocativo. Ele não apenas traduz as palavras, mas também tenta capturar o espírito e a atmosfera das histórias originais.
Ler "Mil e Uma Noites, Volume 01", na tradução de Sir Richard Francis Burton, é uma jornada através de mitos, lendas e a imaginação de diversas culturas, apresentada por meio de uma tradução que se esforça para ser fiel ao espírito e ao conteúdo original. É uma leitura essencial para quem deseja entender melhor a riqueza da narrativa e o legado literário que essas histórias deixaram para o mundo.
Leia, gratuitamente: https://tinyurl.com/nmsj8j9e
0 notes
Video
youtube
Kim Ne Derse Desin (Sway) - Cem Belevi & Ayshe ✩ Ritim Karaoke Orijinal ... ⭐ Video'yu beğenmeyi ve Abone olmayı unutmayın 👍 Zile basarak bildirimleri açabilirsiniz 🔔 ✩ KATIL'dan Ritim Karaoke Ekibine Destek Olun (Join this channel to enjoy privileges.) ✩ ╰┈➤ https://www.youtube.com/channel/UCqm-5vmc2L6oFZ1vo2Fz3JQ/join ✩ ORİJİNAL VERSİYONU Linkten Dinleyip Canlı Enstrüman Çalıp Söyleyerek Çalışabilirsiniz. ⭐ 🎧 ╰┈➤ https://youtu.be/quhfPfyIew0 ✩ (MAKE A LIVE INSTRUMENT ACCOMPANIMENT ON RHYTHM IN EVERY TONE) ✩ Aykut ilter Ritim Karaoke Ekibini Sosyal Medya Kanallarından Takip Edebilirsiniz. ✩ İNSTAGRAM https://www.instagram.com/rhythmkaraoke/ ✩ TİK TOK https://www.tiktok.com/@rhythmkaraoke ✩ DAILYMOTION https://www.dailymotion.com/RhythmKaraoke ⭐ Kim Ne Derse Desin (Sway) - Cem Belevi & Ayshe ✩ Ritim Karaoke Orijinal Trafik (Nihavend Türkçe Pop) Quien Será (Sway - Spanish version). Performing Ksenya Nikora & Nikorasong. Compositores Pablo Beltrán Ruiz y Luis Demetrio. Bm F# Kim ne derse desin aşk için Bm Önce hoş sonra boş gelir F# Her seferinde canım yanar Bm Aşk bana yalan gelir Bm F# Doğrusunu sence kim bilir Bm Aşk nedir nerdedir F# İnanmaktır diyorsan bana Bm Zor gelir çok zor gelir A Başrolde çoğu zaman bir kadın D Peşinde bir erkek adım, adım F# Dünyanın kanunu besbelli Bm A Bm Söyler hep aynı şeyi aynı şeyi Bm F# Kim ne derse desin aşk için Bm Önce hoş sonra boş gelir F# Kimine göre bir eğlence Bm Aşk bana yalan gelir Sway, Meksikalı besteci Pablo Beltrán Ruiz'in 1953 yılında bestelediği mambo tarzındaki parça olan Quién será 'nın İngilizce versiyonudur. 1954'te Norman Gimbel'in İngilizce sözlerini yazdığı parçayı Dean Martin seslendirmiş ve bu plak Billboard listelerinde onbeşinci sıraya yükselmişti. Türkiye'den de Ajda Pekkan, "Kim Ne Derse Desin" adıyla şarkının bir aranjmanını yapmıştı. Sway'in çeşitli versiyonları 1950'ler - Pablo Beltrán Y Su Orchestra 1950'ler - Perez Prado 1953 - Eileen Barton, plak şirketi: Coral Records, katalog no: 61185, arka yüzünde "When Mama Calls" 1954 - Dean Martin, plak şirketi: Capitol Records, katalog no: 2818, ABD'de 15.ci, İngiltere'de 6.cı 1960 - Bobby Rydell, İngiltere'de 12.ci 1960 - Perez Prado ve Rosemary Clooney, A Touch of Tabasco albümünde. 1961 - Ben E. King, Spanish Harlem albümünde. 1963 - Julie London, "Latin in a Satin Mood" albümünde. 1998 - Anita Kelsey, Dark City adlı filmde. 1999 - Shaft, "(Mucho Mambo) Sway" 1999 - Number Nine, Mood Swings albümünde. 2001 - Mellow Trax-Sway (Mucho Mambo) 2003 - Michael Bublé, kendi adını taşıyan albümünde. 2003 - Peter Cincotti 2004 - Jennifer Lopez 2004 - Pussycat Dolls, Shall We Dance? adlı filmde. 2004 - Arielle Dombasle, "Quien Sera (Sway)" 2004 - diam's, "DJ" başlığı altında bir "sample" (Fransızca sözlerle) 2005 - Aaron Kwok, adı ("Sway" - Çince (Kanton) 2005 - Patrick Lindner Gigolo albümünde 2006 - The Puppini Sisters 2007 - Amr Diab El lilady Albümü 2007 - Santiago g, There For You 2007 - Melinda Doolittle American Idol da. 6.cı sezon 2007 - Thomas "Tiger" Marion ve Shiny Lapel Üçlüsü, bir TV reklamında. 2008 - Pussycat Dolls Present: Girlicious - Yorum: Nicole, Natalie ve Carrie. - Ajda Pekkan (Kim Ne Derse Desin) Türkçe versiyon Aşağıdakiler de tarihi belirli olmayanlardır: Bombay Jim & The Swinging Sapphires Celia Cruz (Orijinal ¿Quien Sera?) Connie Francis Tony Brent Cat Pack Perry Como Billy Daniels Dead Ringer Tav Falco's Panther Burns Lannie Garrett Good Morning Blues Hit Crew Rebecca Kilgore Powerman 5000 Edmundo Ros ve Orkestrası Billy Vaughn Lawrence Welk Bernie Woods & The Forest Franco Corso Şarkının sözleri Şarkının İngilizce Sözleri When marimba rythms start to play Dance with me Make me sway Like the lazy ocean hugs the shore Hold me close Sway me more Like a flower bending in the breeze Bend with me Sway with ease When we dance you have a way with me Stay with me Sway with me Other dancers may be on the floor Dear, but my eyes will see only you Only you have that magic technique When we sway I go weak I can hear the sound of violins Long before It begins Make me thrill as only you know how Sway me smooth Sway me now Quien sera el que me quiere a mi Quien sera Quien sera el que me de su amor Quien sera I can hear the sound of violins Long before It begins Make me thrill as only you know how Sway me smooth Sway me now Sway me smooth, Sway me now! Şarkının İspanyolca sözleri Quien será el que me quiere a mi? Quien será?, quien será? Quien será el que me de su amor? Quien será?, quien será? Yo no se si lo podré encontrar
0 notes
Text
Patrick Procktor
Patrick Procktor RA (12 de março de 1936 – 29 de agosto de 2003) foi um pintor e gravador britânico.
Vida pregressa
Patrick Procktor nasceu em Dublin , o filho mais novo de um contador de uma empresa petrolífera, mas mudou-se para Londres quando seu pai morreu em 1940. A partir dos 10 anos, ele frequentou a Highgate School – onde seus professores incluíam o pintor paisagista Kyffin Williams – com a intenção de ler clássicos na universidade. No entanto, a renda de sua mãe era insuficiente para financiar sua educação posterior e, após um período trabalhando com um comerciante de construção do norte de Londres, Procktor, de 18 anos, foi recrutado para a Marinha Real , onde, durante seu Serviço Nacional , aprendeu a falar russo.
Artista profissional
Posteriormente, enquanto trabalhava como intérprete russo no British Council , Procktor começou a pintar e desenhar em seu tempo livre e foi aceito pela Slade School of Fine Art em 1958. Lá, ele foi influenciado por artistas como William Coldstream e Keith Vaughan , desenvolvendo um estilo de pintura sombrio e figurativo.
Em 1962, ele se tornou um artista profissional e teve sua primeira exposição na The Redfern Gallery na Cork Street de Londres em 1963 – um grande sucesso comercial que ajudou a confirmar sua reputação entre um círculo artístico mais amplo, incluindo o teatro e a música (ele ganhou inúmeras encomendas para capas de discos pop). Um ano depois, Procktor foi destaque na exposição New Generation de Bryan Robertson na Whitechapel Gallery – uma exposição que também elevou o perfil dos colegas artistas David Hockney , Bridget Riley e John Hoyland .
A partir de 1964, Procktor, Vaughan, Robert Medley, entre outros, participaram de um grupo de desenho na casa de Procktor, que se tornou uma "rede gay intergeracional".
O trabalho de Procktor, principalmente em óleos, acrílicos e aquarela, inspirou-se na pop art , mas também foi influenciado por suas viagens. Ele visitou a Itália, Grécia , Índia , Egito , China e Japão , entre outros lugares), e uma vez declarou "a luz no Egito é violeta, na China narciso, em Veneza opalescente". Ele também era adepto da gravura, produzindo uma sequência para ilustrar uma nova edição de 1976 de The Rime of the Ancient Mariner de Coleridge . Em 1984, ele foi contratado para pintar um retábulo para a Capela de São João Batista na Catedral de Chichester . Seu modelo para as várias figuras de São João foi seu amigo, o fotógrafo David Gwinnutt .
A pintura de Procktor, The Guardian Readers, foi usada como capa do álbum de Elton John de 1976, Blue Moves .
Procktor foi eleito membro da Royal Academy em 1996 e morreu sete anos depois, aos 67 anos.
Vida pessoal
Procktor viveu em Manchester Street, Marylebone , centro de Londres (num apartamento anteriormente ocupado por William Coldstream ), onde se socializou com, entre outros, Derek Jarman , Francis Bacon e Cecil Beaton (várias das fotografias de Procktor tiradas por Beaton estão na National Portrait Gallery ; o desenho a caneta e tinta de Joe Orton feito por Procktor em 1967 também está na coleção da Galeria).
Apesar de suas inclinações homossexuais, em 1973 Procktor se casou com uma viúva, vizinha e restaurateur Kirsten Benson. Ela vendeu seu restaurante (Odin's) para Peter Langan , e Procktor, Hockney, Bacon e Lucian Freud forneceram pinturas para pendurar nas paredes da Odin's e Langan's Brasserie em troca de hospitalidade. Ele apareceu, como ele mesmo, no filme biográfico de Hockney de 1974, A Bigger Splash .
Um obituário no The Independent disse sobre sua morte:
O jantar anual na Royal Academy será muito mais monótono por sua ausência anárquica, aquele corpo afilado de quase dois metros de altura, encimado por um fez, aparentemente à beira de um colapso iminente enquanto balançava e oscilava acima da multidão. E Marylebone nunca mais foi a mesma desde o incêndio em 1999 que destruiu seu apartamento e o expulsou de um bairro que ele havia agraciado com seus chapéus e cachecóis, casacos de veludo e chinelos de carpete pelos últimos 40 anos.
Patrick Procktor (British, 1936-2003), Male Nude lying in a bed
427 notes
·
View notes
Note
BACK WITH MORE LER FRANCIS
So, one day while bored you go to his office to see if anything cool is happening. Francis of course quickly picks up on your boredom and offers to play a game with you.
"This one is pretty simple. Just sit on my lap and put your arms up~" he said with an innocent smile, making room for you on his lap.
You were confused as to what kind of game this was but went along with it nonetheless. Once you had your arms up he said "Now whatever you do, don't drop them~". You thought to yourself 'That should be easy!' but your thoughts were soon interrupted by nimble fingers tweaking at your sides and ribs.
You squeaked in surprise, your arms instantly crashing down. Francis gave you a mock disappointed look and said "Looks like you lost the game, time for your punishment~". His grin turned more teasing as he held you firmly by the waist and blew a big raspberry on the side of your neck, causing you to laugh and squeal all silly.
"Now... you better keep your arms up... or else~". And that's how he kept tormenting you, softly teasing your ticklish spots until your arms would crash down again and again, and you knew what your punishment for losing was...~
KTRJHGNFDBHWJGREHBFSDKHBJSD
I- AJHERSDNKFGBRSD I FRIGGEN- THATS SO FRIGGEN- AJHDSBJHBDSBSD
#JHDFJHBEWJFDSHBWS#THATS SO MEAN EJDSHBJSDHB#YOU ARE EVIL#I WILL GET YOU BACK#I NEED TO THINK OF SOMETHING#BUT BRAIN JERHSBDJHBSD
4 notes
·
View notes
Text
Instituição celebra 21 anos sendo referência no segmento; entre as atrações, oferece transporte gratuito aos alunos Neste ano, a Faculdade Qualittas celebrou 21 anos no dia 22 de agosto e, ao longo deste tempo, tece uma rede sólida entre inovação e tradição para quem gosta de animais e tem vontade de trabalhar em meio à natureza e ao bem estar da sociedade. Claro, esses não são os únicos requisitos caso queira atuar na área da medicina veterinária. Por isso, selecionamos 21 motivos que você precisa saber para ser um médico-veterinário em uma das faculdades mais renomadas no Brasil. Trata-se de um curso muito amplo. Vale destacar que na Qualittas é oferecida essa graduação para quem deseja trabalhar com os bichinhos. A grade conta com matérias como Anatomia, Biologia Celular, Fisiologia Animal. Mas também tem conhecimentos específicos, como Cirurgia Animal e Ginecologia Veterinária. Além da tradição, a instituição conta com cursos de pós-graduação exclusivos para os os alunos de Veterinária. Para você ficar ainda mais por dentro, veja a lista de 21 motivos para estudar na Faculdade Qualittas: 1- Diretores fundadores e mantenedores são médicos-veterinários 2- Presente em 16 estados no Brasil - 35 municípios 3- Professores referências em suas áreas e suas Universidades 4- Pioneirismo na educação continuada em Medicina Veterinária 5- Mais de 35 mil alunos formados 6- Clínica Veterinária Escola própria com Centro de diagnósticos de última geração 7- Equipamentos tecnológicos de ponta 8- Atualização contínua pedagógicos e acadêmicos 9- Atendimento a demanda, mesmo durante a pandemia 10- Conteúdos alinhados com o mercado de trabalho 11- Professores mestres e doutores e PHDs 12- Corpo docente em constante atualização 13- Conteúdos livres nas redes sociais - Qualiflix - QTv - Portal Q1Vet- Interclínica- PapoVet- Podcasts- Vetnigth 14- Parcerias com Zoológicos e Cetas e Santuários de animais com Translado próprio 15- Turmas com número reduzido de alunos 16- Material didático gravado para review 17- Fazendas Experimentais próprias para grandes animais e Van disponível para o translado gratuito dos alunos na sede em São Paulo 18- Área do aluno disponível 24 horas 19- Canais exclusivos de atendimento aos alunos 20- Instituição credenciada e autorizada pelo MEC 21- Metodologias ativas de aprendizagem digitais e presenciais Além de se profissionalizar durante a graduação, tudo isso vai fazer com que você possa atender à comunidade e exerça o seu papel social no futuro. “Gostar de animais é importante, mas não se trata da única motivação ao escolher a faculdade de veterinária. É preciso ter muita responsabilidade perante as pessoas e o planeta”, diz o médico-veterinário e diretor da Faculdade Qualittas, Francis Flosi. Agora que já sabe tudo sobre a Pòs-Graduação e Graduação em Medicina Veterinária, que tal entrar no site e ler mais sobre as vantagens de ser um médico-veterinário pela Faculdade Qualittas? Acesse nosso site www.qualittas.com.br Qualittas, há 21 anos, a verdadeira referência!
0 notes
Text
The Godfather de Mario Puzo
A minha edição de The Godfather apresenta uma introdução escrita por Francis Ford Coppola em que o diretor conta uma anedota a respeito de sua experiência inicial com o livro. Ele conta que viu o romance em uma banca e, ao perceber o sobrenome italiano do autor, decidiu adquiri-lo pensando se tratar de alguma obra escrita por um intelectual ao estilo de Calvino ou Eco. No entanto, após algumas páginas de leitura, Coppola logo percebeu que o que tinha em mãos era um livro bastante sensacionalista e claramente “feito pra vender”. De qualquer forma, ele acabou por dirigir as adaptações cinematográficas a pedido do estúdio. Eu fiquei bastante surpresa ao ler isso, pois confesso que não sabia muito sobre os méritos literários desse romance, conhecia apenas o renome de suas versões para o cinema. Diante dessa descoberta, até considerei a possibilidade de desistir da leitura (é um calhamaço e a vida é curta!), mas acabei insistindo. Devo dizer que, de fato, o livro passa bem longe da alta literatura, mas tem seus méritos.
Há um afterword muito interessante escrito pelo professor Robert J. Thompson em que ele explicita a importância das histórias de máfia no imaginário popular norte-americano, importância essa que deve tudo a The Godfather. Segundo Thompson, até a década de 1960 as histórias do Velho Oeste e seus cowboys representavam o mito americano por excelência. No entanto, com as turbulências políticas e as mudanças culturais inauditas daquele período, até essa instituição tão tipicamente estadunidense começou a ser questionada e sofrer alterações. É nesse contexto que The Godfather é publicado e se torna um grande best-seller, fazendo com que o cowboy do deserto fosse aos poucos substituído pelo mobster da selva urbana. Os protagonistas dessas novas histórias não são heróis que representam a justiça e a ordem e buscam sempre fazer o bem. São anti-heróis complexos, nem totalmente bons, nem totalmente ruins. Em suma, são o que os tempos modernos pediam.
Contudo, ainda é possível perceber semelhanças entre esses dois mitos que nos mostram quais são os valores dos EUA enquanto nação. Tanto as histórias do Velho Oeste quanto as da máfia tratam de imigrantes que vêm de mãos vazias para o Novo Mundo e tentam prosperar em meio ao caos e a beleza daquela terra, criando, no processo, o seu próprio sistema de valores. Ademais, ambas representam os EUA como a terra das oportunidades, além de trazerem o arquétipo do self-made man e o tropo rags to riches, tão caros à cultura e ao pensamento americanos. Dessa forma, apesar das discrepâncias evidentes entre cowboys e mobsters, é possível entender como estes "tomaram" o lugar daqueles nos mitos que os estadunidenses contam sobre si. Sua cosmovisão (e a visão que têm sobre seu país) está incutida em ambas. Aliás, isso me lembra que muitos consideram The Sopranos a série de TV americana por excelência, devido ao fato de ela ter sido a que melhor soube captar o zeitgeist estadunidense nesse nosso século XXI.
Mas voltemos ao livro. Acho desnecessário me demorar no enredo, visto que já é bem conhecido. Para ser breve: acompanhamos aqui Michael Corleone, filho mais novo do Don da principal família mafiosa de Nova York, em sua trajetória de ovelha negra da família que não queria se envolver com aquelas atividades criminosas até a sua transformação em sucessor do pai. É claro que essa síntese é muito redutiva, há uma multidão de personagens, subtramas e histórias paralelas (afinal, o livro tem quase 500 páginas). E por falar em histórias paralelas, algumas são bastante desnecessárias. Johnny Fontane e suas desventuras servem, no início, para nos mostrar o poder do Don e como ele prestava favores para aqueles que tinham a sua amizade, no entanto, todos os capítulos dedicados ao cantor após a resolução de seu problema inicial são completamente desinteressantes. Há ainda capítulos dedicados a uma amante de Sonny (filho mais velho do Don), um caso amoroso seu e até uma cirurgia na pélvis que a mulher faz… Essas subtramas são enfadonhas irrelevantes para a trama que realmente tem substância e prende o leitor - isto é, a da família. Não foi à toa que Coppola cortou tudo do filme
Fora as digressões que não acrescentam nada, outro aspecto negativo do livro é o sensacionalismo sexual. Há várias passagens de tamanho mau gosto que parecem até saídas de um daqueles livros eróticos da Amazon. Algumas descrições que o narrador faz sobre mulheres atraentes beiram o bizarro e os comentários sobre o órgão sexual de Sonny quase me fizeram abandonar o livro lá no começo. Essas passagens - feitas para aumentar as vendas, claro - dão ao romance um ar de livro de banca mal escrito que destoam de algumas outras partes boas que podemos encontrar aqui.
Em geral, a escrita é simples, fluida e direto ao ponto. Além disso, há muitos diálogos, o que faz com que a leitura ande depressa. De certa forma me lembra aqueles livros contemporâneos que parecem ter sido escritos para virar filme (não que essa tenha sido a intenção de Mario Puzo ao escrevê-lo, não sei se foi o caso). Quanto ao enredo principal, o livro é muito parecido com o filme, algumas falas das personagens são idênticas. Entretanto, Coppola alterou a identidade do traidor que é revelado no final do livro, o que achei uma ideia ótima, pois adiciona uma carga emocional muito maior à trama.
Achei muito boa a cena final do livro. É carregada de simbolismos e evidencia aquele que é o motivo principal da obra, isto é, o arco de metamorfose de Michael Corleone, a forma como ele se transforma em seu pai (e Kay, por conseguinte, se transforma em Mama Corleone). Pode-se dizer que o romance, em seu cerne, é sobre isso: a tragicidade inexorável dos ciclos familiares. Porém ainda diria que Coppola conseguiu extrair de um livro não tão bem executado uma história cheia de potencial e construiu uma obra-prima em outra esfera da arte. Ainda assim, é preciso dar ao romance seus louros pelo impacto cultural inquestionável.
1 note
·
View note