#lalapat

[notfarts]

Fem Hrothgars got me feeling like

[notreblogs]

<Master Culinarian>

I finally got the god dang Figmental Weapons Coffer and the first thing I wanted above all else was LONG SPOON and POT LID

[hummingintheback]

Kung ako yan palad ko ang lalapat sa pisngi ng isang hampaslupa at isang manloloko diyan🫣

"Sa ganitong paraan ko ba malalaman na tapos na tayo?"

Paano kaya kung mayroong piksyon na naisulat ng isang tagahanga ng LinZin na hango sa Filipino?

Paalala: Hindi ako propesyonal na manunulat, kaya paumanhin sa mga pagkakamali sa gramatika, HUY XD

Isang araw na naman ang natapos. Pagod man, naisipan pa rin ni Lin na puntahan ang kanyang nobyo sa Isla ng Templo ng Hangin. Nagkaroon sila ng maliit na pagtatalo, kaya’t napagdesisyunan niyang sorpresahin ito sa kanyang presensya. Ngunit sa kanyang pagdating, siya ang nasurpresa sa kanyang nakita. Sa patyo ng templo, naroon ang isang matangkad na lalakiat isang tagasunod, magkalapat ang kanilang mga labi.

Naghalo ang sakit at galit sa dibdib ni Lin; sa bigat ng damdamin, nasundan ito ng pagyanig ng lupa. Agad na naramdaman ito ng dalawa at napako ang tingin ng matangkad na lalaki sa direksyon ni Lin.

Dali-daling umalis si Lin, ngunit agad din siyang sinundan ni Tenzin upang magpaliwanag.

“Lin, sandali!” sigaw ni Tenzin,

Ginamit ni Lin ang kanyang elemento upang hindi siya maabutan, ngunit mas mabilis pa rin ang hangin. Hinawakan ni Tenzin ang kanyang mga kamay, ngunit inalis niya ito.

"Sa ganitong paraan ko ba malalaman na tapos na tayo?" tanong niya, puno ng hinanakit at pagod ang tinig.

“Lin, pakiusap… hayaan mo akong magpaliwanag.”

“Magpaliwanag? Ano pa bang dapat mong sabihin? Hindi pa ba sapat ang nakita ko?”

Napabuntong-hininga si Tenzin, ang kanyang mukha seryoso, nagtatangkang gawing kalmado ang sitwasyon. “Ang nakita mo… isang pagkakamali lang. Si Pema, marahil nadala siya ng emosyon. Walang namamagitan sa amin, maniwala ka.”

"Pema? 'Yan pala ang pangalan ng babae mo. Anong pinangako niya sa’yo—mga supling ba? Mga supling na may elemento ng hangin upang buhayin ang iyong nasyon?" sagot ni Lin, puno ng galit.

Napaangat ang tingin ni Tenzin,"Walang patutunguhan ang usapang ito kung idadaan mo sa init ng ulo, Lin. Pakinggan mo sana ako…”

“Dumating ako rito para makipag-ayos, Tenzin,” bulong ni Lin, ang kanyang tinig garalgal, “pero ano ang nadatnan ko? Ang mga labi mong nakalapat sa labi ng iba.” Tumulo ang luha sa mga mata ni Lin at nagpasya siyang umalis, dala ang bigat ng sakit sa kanyang puso.

[larakimsblog]

Panahon.

Darating talaga ang pagkakataon na aaraw at uulan, at darating din ang pagkakataon na babalutin ng kadiliman ang kaliwanagan.

Parang pakiramdam ko. Nabubuhay araw-araw, ngunit lumuluha ang puso na parang ulan pag nakaramdam ng sakit na mga alaala sa nakaraan.

Minsan, yung pagkakataon na masaya ka sa mga nakikita at napakikinggan mo dumarating talaga ang kadiliman sa puso mo.

Yung liwanag na nagpapasaya sa'yo na nabalutan ng kadiliman ay nabubuhay sa kagandahan ng panahon sa ibabaw ng tinatapakan mo.

Nakakalungkot isipin na hanggang alaala nalang pala ang mga lumipas na panahon nuong ako'y masaya habang tayo pa.

Nakakalungkot isipin na hanggang alaala nalang pala ang mga oras at panahon na nakakasama, at nakakausap ka.

Nakakalungkot isipin na hanggang alaala nalang pala yung mga pangarap na binuo natin nuon ngunit tinutupad mo na ngayon sa iba.

Masaya ka na ngayon. Hindi katulad ko. Na nag iisip kung ano ang gagawin sa mga oras na mag isa ako at sa darating na susunod na panahon.

Sana nga masaya ka na talaga. Dahil kung masaya ka na. Masaya nadin ako para sayo. Pero eto lang tatandaan mo, nahihirapan akong umahon.

Dahil sa tuwing nakikita ko at nababasa ko ang mga salita, patuloy pa rin akong nasasaktan at nadudurog ang puso ko ngayon.

Naaalala mo pa kaya yung mga panahon na sabay tayong bumubuo ng pangarap nating dalawa para sa kinabukasan ng magiging pamilya natin.

Yung mga panahon na kasama kita habang magkahawak ang ating mga kamay kasabay ng paglakad natin patungo kung saan.

Yung mga panahon na sabay tayong nagdadasal, kumakain, umuwi - yung ihatid ako sa sakayan at lalapat ang mga labi mo sa akin.

Naaalala mo pa kaya yung mga panahon na kasabay natin ang mama mo sa pagkain at kakwentuhan sa harap ng hapag kainan.

Nakakamiss ka rin pala talaga no? Yung pag aalaga mo sakin habang hirap na hirap ako sa paglalakad at namumutla sa sakit na nararamdaman.

Nakakamiss yung panahon na nagagalit ka sakin at tatawagin mo na ako sa tunay kong pangalan, pero bakit nga ba namimiss din kitang alagaan.

Yung panahon na may sakit ka, na gustong-gusto mo na ipagluto pa kita ng paborito mong sinangag para lang kumain ka at ganahan.

Part 1.

[bluelanesstuff-blog]

Imahenasyon

Ang dami mong sinasabi, lagi mo akong pinapaasa na maaaring mangyari, unti-unti na akong nahuhulog sa lagkit ng iyong mga tingin at tamis ng iyong mga ngiti. Bakit nga ba hindi? Eh ako ang bumubuo sayo sa tuwing lalapat ang musika sa aking tenga, at ilalagay ang ulo sa matigas kong unan...¿

[da-weaver]

Sa Perspektiba ni AJ Munnings

Nagtanim ng daan-daang 

Tandang-pananong ang bawat

Mong pagtingin.

Nag-iiwan ng tanong 

Sa isip--

Nalilito ako.

Kung walang ibig iparating,

Huwag ka nang titingin.

Nanghahalina ang

Ganda at tingkad 

Ng ‘yong ngiti.

Kung ‘di para sakin,

Huwag ka nang ngingiti.

Sa paghinog ng panahon,

Mas umiigting ang kapit

Ng damdamin.

Kung ang pagtagpo

Ay tulad lang ng 

Paghampas ng alon sa bato--

Lalapat nang pamandali,

At sa dagat babalik,

Patayin nalang ang damdamin.

[notfarts]

Farming fragments in Bozja and I'm not sure if the fairy healing draws aggro…

[notreblogs]

being drunk is fun ahaha

especially when you're the healer doing roulettes

[jeanechronicles]

grop

tangang tangina nanaman ako ewan ko kung itutuloy pa ito sino bang may kayang umintindi sa tulad kong makasarili

iiyak na lamang ba o magpapakatanga pa mga lohikang hindi masagutan nawa’y ang ulo ko ay nais pugutan

ano na bang plano mo iha? lilipat ka o lalapat ang mga nota nota na tila mga tipaan ng mga letra letrang may pahiwatig na “tigil na, tama na.”

nasayo nakasalalay ang desisyon sana iyan ay umayon sa mga katagang “tigil , tama na, hinto na, pahinga na” at ituloy ang iong kaligayahan sa plano ng tadhana.

[coffeeandbookloverisme]

Isang araw...

Isang araw..

Maabot mo din ang mga tala. Mahahawakan mo din ang buwan. Hihiga ka din sa paraiso ng kasiyahan. Lalapat din ang mga paa mo sa tuktok ng bundok at pagkatapos ay sisigaw ng may buong katuwaan. Gagaling din ang sugat. Mapaparam din ang malamlam na panahon. Dahil ang buhay ay hindi lamang puno ng pagkabigo. Hindi lamang pagdarahop. Hindi sa lahat ng pagkakataon madrama.

Isang araw..

Matutupad ang bawat kahilingan. Maisasagawa ang mga pangarap. Madidinig ang bawat dalangin ng puso. Minsan bingi lang ang kapalaran. Pero akala mo lang 'yon. Dahil ang buhay ng isa't isa ay konektado sa isa't-isa na para bang may hindi nakikitang pisi ang nagdudugtong sa bawat buhay. Maaaring ang tagumpay mo ngayon ay naidulot ng pagkabigo ng isang buhay at ang pagkabigo mo ngayon ay resulta ng isang nagtagumpay. Hindi natin nalalaman ang bawat hiwaga ng buhay. Pero ......

Isang araw ..

Mapagtatanto mo rin ang kahulugan ng buhay mo. May mga tanong din na masasagot. Matatahimik din ang kaisipan. Magkakaroon din ng kapayapaan ang bawat kaloobang nababalisa.

Hindi pa lang ngayon. Pero,

ISANG ARAW......

-Pluma at Papel

[rickologyyy]

Blog 29

May point sa buhay ko na napapatanong na lang ako kung Am I destined to be a writer or destined to just write or, not destined on both. Hindi ko alam kung effective writer ba ako or what because I love writing not to the point na, obsessed ako OR Frustrated writer. Tinadhana ba talaga akong maging manunulat o sadyang pinagpipilitan ko lang yung sarili ko sa bagay na hinding hindi na magiging kapalaran ko? Na kahit kailan, walang may magbabasa netong blog na ‘to dahul ang boring o kaya defective. 

I appreciate my works so much at kahit anong mangyari, limitahan man nila, lalapat ang tinta ng aking panulat upang ipahayag ang sa tingin ko’y tama. 

[notmchgbrll]

Juan,

Hi, alam ko okay tayo ngayon, sana hanggang huli na. Ang hirap magsimula uli sa umpisa. Unang una, bagong pagpapakilala, bagong pagsasabi ng mga lihim, pinagdaanan, takot at kung ano pa, bagong mga labing hahagkan, bagong mga kamay na hahawakan, bagong katawan na lalapat sa katawan ko. At higit sa lahat, kahit wala yang mga rasong yan.. ayoko na dahil sobrang mahal na kita.

Mahal, may mga nais lang sana akong itanong sa'yo.. Mahal, mahal mo pa ba talaga ako? Kung oo, bakit pakiramdam ko hindi na? Kung mahal mo ako, kaya mo ba akong ipaglaban? Kase pakiramdam ko hindi. Bakit twing iniiwan kita, hinahayaan mo na lang ako? Bakit pakiramdam ko nag-iisa nalang ako sa relasyon na ‘to?

Naiintindihan ko lahat, mahal ko. Alam kong nahihirapan ka din sa sitwasyon mo. May anak ka sa kanya, at naiipit ka sa ngayon. Pero hindi naman siguro masamang maghangad ng kahit konti mahal ko. Ipaglaban mo naman ako. Alam kong ang daya ko kase hindi pa rin naman tayo legal sa pamilya ko. Pero konting panahon lang ang hinihingi ko, mahal. Ikaw, hanggang kelan? Hanggang kelan nya ipaparamdam sa akin na nakikihati lang ako? Hindi ako kabit, pero yun ang nararamdaman ko.

Pasensya mahal sa mga hinanakit na to. Pero twing sasabihin ko kase sa'yo ng direkta, iisa naman ang pinagtatapusan ng usapan natin, pareho nating hindi alam at umaasa lang tayo sa, “balang araw” Pero nagtitiwala ako mahal ko, mananatili ako sa tabi mo, tatanggapin ko bawat sakit, bawat pagtanggi mo sa kung anong meron tayo sa kanya, dahil alam ko ang totoo… Dahil mahal kita, mahal na mahal kita.

Ich liebe dich sehr, mein Schatz.

[thechroniclesofacynicalcat]

Batid

Batid ng aking mga mata, na kailanma'y di na kita makikita sa liwanag ng aking pagkabulag mula sa nakaraan.

Batid ng aking mga labi, na kailanma'y di na muling matitikman ang pagtatagpo ng ating mga damdaming darang sa apoy ng pagnanasa.

Batid ng aking leeg na nauuhaw sa mariing mga halik na dati-rati'y syang kumikiliti sa aking pagkatao na kailanma'y di na muling lalapat at madarama ang silakbo ng iyong pagmamahal.

Batid ng aking mga kamay, na nasasabik na muli kang mahawakan, na kailanma'y di na mararanasan ang ikaw ay haplusin at alagaan.

Batid ng aking mga bisig, na nangungulila sa mabigat mong presensya, na siyang pirmi sanang tangan, na di na kailanman ito muling mahahawakan.

Batid ng aking puso, na paulit-ulit na sumisigaw ng iyong pangalan, na nakukulong sa isang mahigpit na kinuyom na palad, na di na kailanman maipadarama saiyo kung gaano ka iniibig at sinisinta.

Batid ng aking pagkatao, na kailanma'y di na muling magtatagpo ang landas nating dalawa. Na kailanma'y mananatili akong bilanggo ng mga ala-ala. Ng mga masasayang nakaraan. Ng mga halakhak at ngiti na ating pinagsamahan. Nababatid ko.

[cagsthemechanic]

"Problema ang winawakasan hindi ang relasyon"

Kelan naging mali ang pagusapan

Ang problema na walang katapusan?

Kelan naging mali ang magmakaawa

Sa pagibig na dapat tayo lang dalawa

At kelan naging mali

Ang ipaglaban ka ng walang pagkukubli

Araw araw akong nanglilimos

Ng pagibig na saaki'y dapat iyong binuhos

Ako'y nauuhaw at nagkukumahos

Sa pagibig mo na dapat di nauubos

Pilit akong naghihintay sa mga sandali

Na muling lalapat saakin ang iyong mga labi

Pero bakit ganito

Napagod ka sa mga simpleng away at di pagkakasundo

Na dapat tayong dalawa ang umiintindi

Ngunit bumitaw ka nalng ng walang pasabi

Mahal anong nangyari?

Di pa ba sapat ang pinaramdam ko na masasayang alaala?

At bibitaw ka nlng bigla?

Takot ang bumalot

Sa puso kong punong puno ng poot.

Balisa, di alam ang sasabhin

Nagmamakaawa sayo na ako nlng ulit

Pero pilit kang pumipiglas sa mga yakap ko

Na dapat hinigpitan mo ang kapit mo

Pero bakit patulak ang ginawa mo

Tinulak mo ako sa lugar ako nlng ang magisa

Pinamuka mo saakin na wala ka ng pake

[notfarts]

You guys have NO idea, the lengths I went just to have a silly dumb «Master Weaver» title in Final Fantasy.

Wait till you guys hear about the 60,000 table salts I crafted to become Master Culinarian.

[notreblogs]

if torrapat and lalapat were to encounter one another, how would they react?

one would get punted into space and it would not be the lalafell :3>