#lakas ng tama

[kwentoniblack]

Basahin mo kasi muna. Tignan mo kung tama.

Hating gabi nun. Hindi makatulog, kakagising ko lang kasi. Tapos na may nakita akong post.

Hindi kami magkakilala niyan. Hindi ko rin tanda kung paano at saan ko yan nakita.

Nag-reply ako, napindot ko kasi yung may hugis speech baloon. Hindi ko alam reply pala yun.

Ayan, yan. Ang bilis ng pagtipa ko e. Hindi ko naabutan, hindi ko napigilan. Tipong parang naka enabled yung “quick cast”. Naisip ko palang nangyari nalang agad.

Hindi pa nga nakuntento, nabitin daw e. Dinugtungan pa.

Ang kulet.

Tanginang yan. Ang lakas siguro ng tama ko. Epekto ng bagong gising ng walang makain, kasi sa gabi na nagigising. Tapos sasabihin ng Ermat ko kapag nagising siya sa ingay dahil naghahagilap ako ng pwedeng kainin. Na matulog na daw ako, puyat daw ako ng puyat.

Gusto ko sana rumibatt e. Kapag ako nakita mo ng bandang hapon at gising. Puyat ako nun.

Ah ewan, basta.

Naligaw pa yung usapan.

Ayoko ko na nga.

“Post now”

[snevecel]

urge to write highschool snedow draft because me and my crushiecakes (my bebelabs mwahmwahchupchup honeypie sugarplumplum one and only ulol gago tanginang lalaki na walang modo at ang lakas ng tama sa utak) are each other’s friendly kainisan

[walaumalistulog]

When does grieving really end?

I lost my father eight years ago. Matagal-tagal na rin. He suffered from the complications brought about by heart failure. I was 16 that time, you know, ang edad kung saan mas malupit ang mundo sa'yo: kung tama ba ang career path na iti-take mo, kung ano ba talaga ang sexuality mo bilang tao, kung mago-open ka ba ng bank account para maging financially independent ka, or simpleng red pa rin ba ang favorite color mo.

I saw him suffered right before my eyes. Nakita ko kung paano niya i-exert ang lahat ng Joules ng efforts niya para lang makahinga. Buto't-balat. Halos nagtagpo na ang balat sa kalamnan, at hindi alam kung alam pa ang salitang 'mabuhay'.

Eventually, sumuko rin siya. Hindi kinaya, in short. Wala nang maibugang lakas para manatiling buhay. Though, tinapat na kami ng doktor niya na malabo pa sa sabaw ng sinaing na maka-survive siya. Lagi akong humihingi sa Panginoon ng isang himala, na paggising ko, isang araw, maging normal na ang lahat. Maging worthy of a biblical story ang kaginhawahan ni Papa na capable ang Panginoon ng imposibleng mga bagay.

Nung namatay ang Papa, never ako umiyak. Umiyak ako, pero walang nakakita so technically, hindi counted. Hindi maaaninag sa itsura ko na nagluluksa ako that time---hindi mugto ang mata ko sa kakaiyak, hindi ako mukhang puyat, at never kong ipinakita sa mga tao na nagluluksa ako.

Dumating ang araw na ihahatid na sa huling hantungan si Papa, okay lang. Eventually aware naman na ako na ganoon ang kahahantungan. Ililibing din siya. After ng libing, panay ang mensahe ng pakikiramay ng mga taong hindi ko naman kilala: "nakikiramay ako, hijo," "mabuting tao ang tatay mo," o 'di kaya ay "magpakatatag ka,"

Dumating 'yung puntong gabi na at kaming tatlo---ako, kapatid ko, at ang biyuda kong nanay---ang natira sa bahay. Hiwa-hiwalay kami ng mga kwartong tinutulugan. Tahimik ang paligid, ngunit hindi ang aming bahay. Yaon na yata ang pinakamalalakas na iyak namin sa tanang buhay namin. Ang tahanan ang siyang dapat maging kanlungan ng pagtahan namin, ay hindi naging akma sa kanyang ngalan.

Ang weird lang kapag namatayan ka: minsan okay ka, minsan hindi. Madalas iniiyakan ko ang pagkamatay ng Papa, minsan hindi, ngunit hindi siya nawawala sa isip ko araw-araw.

May mga pagkakataong akala mo, okay ka na sa mga nangyari, ngunit mapapaisip ka pa rin kung bakit kailangan mangyari ang mga nangyari.

Minsan kapag napag-uusapan ang yumao, wala nang lungkot, pero parang may kurot sa puso---na parang ang lapit ng isang tao sa'yo dahil nararamdaman mo ang pagmamahal nila, ngunit malayo dahil hindi ito tanaw ng dalawa mong mata.

Ngayon, walong taon na ang lumipas. Kapag napag-uusapan, parang wala na lang, pero parang laging may kulang. Nalulungkot dahil ang mga pangakong binitawan at mga pangarap na pinaghirapan, ay hindi na mapagsasaluhan.

Tanggap na ng puso mo, pinaglipasan na ng pagkakataon, ngunit hindi mawawala ang dusa.

Napagtanto ko na grieving will never really end; things will just become less sorrowful and a little easier to accept. Hindi talaga mawawala ang pagluluksa, talagang likas sa atin na pagtiisang maniwala na magiging mabuti ang lahat.

[poleeeng]

random blab--skip this.

I've been feeling so insecure about my body again. Aware kasi akong napabayaan ko nanaman 'to. Masyado kasi akong nakampante. My partner always makes me feel that i look good. never sya nag-fail sa pagbigay ng assurance kaya ayon ito ending HAHAHAHAHA, napasarap nanaman sa kain ng junk foods na wala nanamang control. But ito nga, whenever i look at myself in the mirror, don ko na narerealize na hindi na 'to tama. I have to put control sa intake ko kasi ang lakas ang dalas ko talaga kumain. binge eating malala. like kapag wala ako magawa nag-iisip ako na gusto ko mag-order ng food, or kapag bored ako, or kapag stressed na sa work, parang all the time nalang talaga ginagawa ko ng reason para makakain. unhealthy narin talaga, buti sana kung panay healthy kinakain ko, kaso hindi talaga.

[evallykyot]

HINAGPIS NG ISANG TAONG NASAKTAN!

Hikbi, takot at taranta ang aking nadama------ ano kaya itong, aking ginawa!!! Andaming mata ang naka-amba, sa isang katulad kong nagkasala.

Dali dali akong umakyat sa aking kwarto. Pagkasara ng pinto’y unti- unting sumalampak ang aking basang basang katawan sa aking higaan. Gusto kong sumgiaw, subalit ayaw lumabas ng aking tinig na gustong-gusto isabog ang aking dibdib.

Unti- unti akong nawawalan nang lakas. Nanlalamot ang aking buong katawan, tama ba, ang aking desisyon?

“Hayop ka!”, ika ng kanyang sarili, pinilit niyang sinisigaw ng basag niyang boses. Paulit- ulit.

Sikat na ang araw nang magising ang kanyang ina, dahil sa pagkakagulo sa kanilang tahanan.

“May---- patay na bata sa ating kubeta”, naririnig niya ang sigawan ng kanyang mga anak.

“Ano ang nangyayari? Bakit kayo nagkakagulo?”, nagugulohang tanong ng kanyang ina.

“May tinapon na bata sa ating kubeta, inay”, ika ng kanyang lalaking anak.

Nagkumpulan na ang kanyang pamilya sa kanilang kubeta. Lahat ng kanyang mga pinsan at mga tito at tita ay nakikiusyoso at nagbubulungan na parang mga bubuyog sa lansangan. May mga nagtatawag na ng kapitbahay, at kabarangay. Sabi ni Carlo, siya daw ang nakakita ng nakakaawang bata. Ngunit sa kakapalan na ng tao sa kanilang tahanan at ito ay napako ang kanyang paningin sa isang papel na nasa tabi ni carlo.

Tinakbo agad ni carlo ang isang papel. Ngunit bago pa siya makarating ay hinawi agad siya ng isang Magandang babae, ang bisig ni carlo.

“Rosy, respetuhin naman natin ang bata, baka makonsensya pa ang ina nito at umamin pa sainyo”, salubong ni Remi sa kanya, isa sa kanyang kapatid.

“Ano ba kasing nangyari”, tanong na nagugulohan at nagtataka parin si aling Rosy.

“Kanina kasi, maliligo na sana ako, kaso Nakita ko nalang sa gilid ng inidoro ang isang batang patay na” akala ko ay, hindi ito bata. Ngunit noong tinangka ko nang hawakan at kunin ay, Nakita ko na bata pala talaga ito. Hindi ko alam kong pinalaglag o sadyang nalaglag.

Anim silang magkakapatid dalawang lalaki at apat na babae. Carlo, Geny, Carmin, Eva, Ivy, Gideon. Panganay si Carlo, pangalawa naman si Eva, pangtalo naman si Carmin, pangapat si Ivy, panglima si Gideon at bunso naman si Geny. Anak sila ni Aling Rosy at Mang Boni, nakatira sila sa isang bayan sa malayong probinsya. Masaya at tahimik ang kanilang bahay, ngunit isang araw ay ganito na ang nangyari sa kanila.

Hindi mawari ni Ating Rosy kung ano ang kanyang mararamdaman, sobra siyang pinagpapawisan. Dumadagondong ang kanyang kaba na tila’y di’ na uubra ang salitang kalma.

“Diyos ko, huwag naman po sanang isa sa mga anak ko!”, ang kanyang binubulong sa kanyang sarili habang naglalakad papuntang sala.

“Sana’y mali ang kutob ko, Diyos ko!”

Naalala niya ang sinabi ng kanyang anak, noong isang araw. Narinig niya ang pagtatalo ng nobyo at kanyang anak sa sala. Na tila’y may malalang problema na kailangan kung malaman agad. Ngunit naisalawang bahala ko ito, inisip ko kasing Malaki na sila. Kaya na nila ang kanilang sarili, kaya hindi nako gumawa ng aksyon.

Agad niyang, pinasok ang kwarto ng kanyang anak.

“Geny!”, pagalit nitong pasigaw. Sabay tapik sa mainit na katawan ng kanyang anak.

“Anong nangyayari? Bakit ganyan ka kainit?

Hindi, umiimik si Geny. Ngunit rinig mo ang pintig ng kanyang pusong mabilis ang pagtibok. At unti- unti’y pinakakawalan ang isang hikbi. Mahina, malakas. Lumalakas ng lumalakas.

“Nay!”, basag ang kanyang tinig nito.

Sa Nakita at narinig ni Aling Rosy sa kanyang anak ay, gusto na niyang gumuho. Mukang tama ang kanyang hinala sa kanyang anak, nawawalan na ng lakas ang mga tuhod ni Aling Rosy. Marahil nga’y sumuko ang kanyang anak sa pagpasan ng isang problemang mabigat niyang dinadala.

“Nay, patawarin muko. hindi ko alam ang gagawin ko! Mabigat na kasi Nay!!!!!!!

“Nay!”, pasigaw na sabi ni Geny sa kanyang ina.

Hindi umiimik si Aling Rosy, hindi alam ang kanyang sasabihin sa kanyang anak.

“Ginawa mo iyon?”, ika ng kanyang ina.

Hindi alam ni Geny ang sasabihin, kaya umiyak nalang siya.

Magbaliktanaw---- noong narinig ni Aling Rosy ang magnobyo na, nagsusumbatan sa kanilang sala. Nagtanong siya sa dalawa.

“Anong pinagaawayan niyong dalawa?”, ika ni Aling Rosy.

Hindi makaamin si Geny at ang kanyang nobyo, badyang natatakot umano ang dalawa na malaman ng magulang ni Geny na, buntis si Geny at tatlong buwan na ito.

“Ano nga?”, saad ulit ng kanyang ina.

“Inay, huwag po kayong magagalit. Sapagkat kami po ay nagkamali.

“Ano?”, ika ng kanyang ina.

“Tita-----nabuntis ko po si Geny”, ika ng kanyang nobyo.

Napailing nalang ang ina ni Geny, hindi alam ang sasabihin. Ilang minute nalamang ay nakaimik si Aling Rosy at saad niya.

“Hindi pwede, ipalaglag niyo ang bata. Masyado pa kayong bata para magkapamilya. Kaya kung maari, hindi dapat mabuhay ang bata. Tandan mo Geny, isang kain, isang tuka lang tayo. Kaya hindi ka pwede mabuntis!”, saad ng kanyang ina na nanginginig sa sobrang galit sa kanyang bunsong anak.

Iyak ng iyak ang dalawang magkasintahan, dahil gusto nang dalawa na buhayin ang kanilang sanggol.

Knock, knock, knock……

“Nay! papasok nako” Saan na yung baon ko?’, saad ng pangalawa niyang anak.

Nagising si Aling Rosy na tila’y basang basa sa pawis. Napanaginipan niya ang kanyang bunsong anak na si Geny.

“Anak, kelan muko papatahimikin?”, ika ni Aling Rosy.

“Sanay, patawarin muko sa aking nagawa, nagawa ko lang iyon dahil sa galit”, saad ulit niya.

Habang papasok si Geny sa kanyang kwarto, ay agad ding pumasok si Aling Rosy at habang nakahiga ang kanyang anak sa kanyang higaan, agad nitong kinuha ang kutsilyo at sinaksak umano ang kanyang anak.

Lungkot at hikbi ang bumalot sa gabing iyon, nadala si aling Rosy sa kanyang galit kaya niya nagawa iyon.

“Bakit ang anak ko pa, ang naging kabit ng aking asawa”, saad niyang pasigaw

Paulit- ulit niyang sinasabi na….

“Bakit ang anak kopa?”

“Hayop ka! Boni”,” bakit ang anak pa natin”, saad niya.

Noong nagsisigawan sila sa sala ng kanyang nobyo, narinig ni Aling Rosy na ang kanyang anak at ang kanyang ama ay may relasyon at hindi ang nobyo niya ang nakabuntis sa kanya. Ngunit gustong akinin ng kanyang nobyo ang dinadala niyang sanggol para hindi siya mapalayas sa kanilang bahay. Sa sobrang pagmamahal ng nobyo ni Geny sa kaniya ay handa siyang magtrabaho kahit hindi niya ito anak. Pinatay si Geny ng kanyang ina, dala ng matinding galit, sinabi niya sa kaniyang anak na ipalaglag ang bata. Kaya sinunod ni Geny ang sinabi ng kaniyang ina, para hindi siya mapalayas sa tahanan nila. Ngunit sa kasamaang palad ay pati siya ay pinatay.

[pansamantalamo]

| 041124 . THURSDAY . 6:54PM

Yung di ko alam ano gusto parating nung supervisor ko saken kanina. Paano utos ng pinaka boss namin na kuhain lahat ng number ng agents at tawagan kung na rereceived nila lahat ng cash commission nila galing sa mga branch offices namin. Ako yung nautusan tumawag sa mga agents, syempre ako sumusunod lang. Unang pagtawag ko palang sa isang site nahuli ko na na hindi nila binibigay sa agents yung mga cash at if mabigay man nila, ng hihingi sila ng pera para daw sa office, tinanong ko yung agents kung sino sa office staff namin yung nghingi saknya ng pera ayaw naman sabihin natatakot. So syempre unang pagtawag palang may problema na kaya lahat ng sites tinawagan ko na.

Kaso itong site sa lucena nagsabi yung mga agents dun na tinawagan ko sila from main office. Tapos itong tao namin sa branch office nag chat dun sa supervisor ko na kesyo "PARA DAW PINAGDUDUDAHAN SILA BAT NAMAN DAW GANUN?". Kaya tinawag ako ng supervisor ko kesyo yung ginawa daw namin e nakaka offend sa mga staff namin from site. Kaya sinabi ko dun sa secretary ng boss ko yung sinabi ng sites. Sabi nya "bakit ganun sila mag react? para silang guilty kung wala sila ginagawang masama dapat wala lang sakanila yon." Ayon for me may point din naman sya kase kung ako yun di ako ma bobothered kase wala naman ako ginagawang masama e.

So eto na, nung araw ata na yon or kinabukasan na stroked daw yung tao namin dun sa branch na yon.

Tinawag ako ng supervisor ko, tinanong ako if alam ko na, sabi ko oo alam ko na po mainit kase yung panahon lalo na nung mga nakaraang araw. Bigla ba naman bumanat ng "OO MAINIT TSKA NA STRESS DAW DAHIL DUN SA PAG TAWAG NYO SA MGA AGENTS".

Like WTF?! Baliw ka ba? Lakas mang guilt trip as if naman ma guguilty kame nung secretary ng boss ko. 1st of all ginawa lang namin yung utos ng boss ng kumpanyang pinag tratrabahuhan namin. Epal sya mema na naman sya. Feeling hero na naman sya. Di naman kame tatawag sa lahat ng sites kung walang naging problema. Hindi ba pwedeng naninigurado lang yung boss ko kung na rereceived ba ng tama ng mga agents yung perang pinagtrabahuhan nila ng maayos.

Wala sa hulog din yung gusto nya mangyare e. Parang gusto nya parating sa tono nya kanina naninisi in a nice way hahahaha! Ayos pa pagkakasabi nya pero bali baliktarin man nya naninisi sya. Baliw amputek! Feeling mabait hindi naman, napaka plastik naman.

Kakabadtrip! Maipasok lang talaga yung pagtawag sa agents e ang babaw lang nun para mauwe sa stroke. Syempre grabe ang init ngayong summer hindi ba pwedeng dahil dun yon. Mema talaga kanina muntanga, akala mo doctor sya e.

[comeback-from-the-dead]

I finally watched the latest Slam dunk Movie

Yes I know I am 1 year late..., there's so many things I want to say, my god...yasuda and youhei barely have screentime but sumisigaw ako everytime the 2 of them were shown on screen, ryo-chin...mitchi...gori...rukawa....hanamichi:king of rebound.. parang Bata ulit ako nanonood ng tv sa Sala tuwing Umaga papanunodin ko ulit to say Tagalog dub Naman,....Ang Galing diko inexpect na maiiyak ako 10/10 Ang lakas ng Tama sa feelings.

[eianalaya]

"Sana mahanap mo ang hinahanap mo" yan ang lagi nilang turan.

Tama nga siguro, Sa larangan ng mga pangarap at pag ibig. Nawa'y matuklasan ng iyong puso kung ano ang hinahanap nito, dahil tulad ng nawawalang paslit sa isang iglap maraming pwedeng mawala kung hindi mo matutuklasan ang mga bagay. Dahil minsan ang pagnanais ng iyong puso, ang isang kayamanan upang masdan, Isang pangarap na naghihintay na mahayag.

Hayaan ang pagsisiyasat ng sarili na humantong sa iyong layunin. Sa iyong bawat hakbang, isang paglalakbay upang galugarin ang mundo, At sa bawat sandali, isang pagkakataon lang ang maaaring makuha. Kaya tulad ng ibon nawa'y makahanap ka ng aliw sa matinding katahimikan sa isang tanglaw ng liwanagna gagabay saiyo sa gabi. " Sana'y makahanap ka ng lakas na pang gagalingan upang gamutin ang mga sugat na naukit nang malalim"

[kimhortons]

medyo sunod sunod na naman atake ng hika ko ngayon, siguro nga may triggers din ako sa pagkain. HS na ko nagkaron nito—since nagkaron nga ako ng lung disease non and simula bata ako, may primary complex na ako—pero until now di ko pa kabisado yung ibang triggers ko, lalo na sa pagkain. nakaka trigger din pala nito yung mga bagoong at tuyo? panay yun kasi inuulam namin dito. e mahilig naman din ako sa bagoong at tuyo kaya sige lang din ako. ayun, hindi rin nawawala yung wheezing ko kaya bumili na naman tuloy kami ng gamot at inhaler ko. pero feeling ko lumalala lang siya.

may napanuod pa ako sa Youtube about sa pag gamit ng albuterol. sabi kasi ng doctor nun, 2 puffs a day. kaloka haha. e 2 times in one week lang pala dapat 'to. sinabi narin nung driver samin dati na di raw maganda 'to kasi nakakalala lang. pero siguro lalala lang siya kapag mali yung gamit. kaya sinearch ko kung tama ba yung pag gamit ko. buti nakita ko 'to.

tsaka di naman na ako masyadong nag pupuffs, kapag hirap lang talaga ako huminga at may wheezing. ayaw ko rin kasi ng feeling nito minsan, kahit nga yung montelukast na prescribed sakin na gamitin for 30-60 days every night, di ko sinunod. haha. medyo masakit kasi sa ulo kapag sunod sunod, tsaka parang masyadong mahaba tulog ko kapag nagti-take ako nun. usually 7 days ko lang siya tinitake, or hanggang sa mawala na yung wheezing.

pero sure ako sa mga triggers ko; alikabok, kaya araw araw talaga ako nag wawalis at lampaso dito sa kwarto ni J since mas madalas akong nakatamabay at nagwowork dito sa kwarto. usok, may mga times din kasi na sobrang lakas din ng apoy ni tita kapag nagpriprito ng ulam lalo pag isda, dun talaga ako inaatake. tsaka yung amoy ng katol sa kwarto nila umaabot dito sa kwarto ni J, kaya balak niya ipaayos 'tong kwarto papasementohan na yung dating pinto dito na papunta sa kwarto ni tita, tsaka lalagyan ng kisame.

yang dalawa lang naman talaga mas malala ang trigger sakin. sa pagkain lang talaga di ko pa masyadong kabisado. kaya pala yung pinsan ko before, na may hika rin pati yung anak niya, pinapahinay hinay rin ako sa chocolate kasi nakakahika nga daw pag sobra. di naman ako masyado mahilig sa matamis kaya keri lang pero oobserbahan ko next time.

[scrtlyfbosz]

i have kwento lols

may ex kasi ako dito sa tumblr kinginaaaa totga ko yun mga par :((( sobrang lakas talaga ng tama ko dun dati and di ko itatanggi na hanggang ngayon kapag inistalk ko siya may epekto parin siya sa akinnnn hayst pero mga 15.5% nalang ganun lol

so ayun nga naisipan ko siyang i-stalk ngayon lang haha (fyi, may asawa't anak na siya kaya hanggang stalk nalang magagawa ko haha off limits na) as i was checking up on her if kumusta na ba buhay niya napansin ko na parang may something sa kanila ng asawa niya basta di ko masabi baka magkarun kayo ng idea sino tinutukoy ko eh hahaha mejo peymus kasi yun dito dati (idk if until now???)

napaisip tuloy ako na kung ako nalang sana yun baka sakaling lagi siyang masaya sobrang minahal ko din kasi talaga yun eh halos hindi ko nga kayanin nung naghiwalay kami :()

pero wala eh what's not meant to be will never be talaga and i got no choice but to live with that, kahit masakit at mahirap, ang mahalaga nagkaroon ako ng chance to love her and be loved by her, at least minsan sa buhay namin naging sobrang masaya kami sa isa't-isa.. and at least kahit hindi perpekto yung pagkatao at pagmamahal ko, naging totoo naman yung pagmamahal na pinaramdam ko sakanya..

the memories we've had together nung kami pa yung magkasama, enough na din siguro yun :))

sana lang makahanap ako ulit ng taong mamahalin na hihigit sa saya at pagmamahal na naramdaman ko sakanya noon kasi sa totoo lang wala pa eh ni wala pa ngang nakakapantay hayst

but I wish na maging okay na sila ng hubby niya and sana wag silang maghiwalay :))))

[whooolaanmo]

Music Ask

1. What type of music are you into?

2. What is your most favorite song?

3. Who is your favorite singer?

4. What song do you sing in the shower?

5. What song always makes you want to dance?

6. What was the first concert you attended?

7. What concert you’ve attended you like the most?

8. Who’s concert would you most want to see?

9. If your life could have a soundtrack, what song would it be?

10. Have you ever written your own original song? Can we hear it?

1. nako kahit ano napakarandom ko, basta maganda yung nilalaman ng kanta ok ako yung may meaning kumbaga.

2. High Hope - Kodaline, For You - Angus & Julia Stone, Rihanna songs, Sam Smiths songs.

3. Rihanna, Sam Smith

4. Love On Top - Beyonce pero nakaplaylists talaga ako hahaha 🤣🤣🤣.

5. Kahit ano basta lakas tama ako mapapasayaw ako 🤣🤣🤣.

6. 1st year HS ako pa concert sa school ay Parokya ni Edgar, Itcyworms at Silent Santuary.

7. 2013 F1 Rihanna sa SG as in sobra saya kasi fan nga ako ni Rihanna.

8. Sam Smiths sana ngayon 2023 kaso di ko feel umattend looking forward Rihanna in PH.

9. wala ako maisip na ilagay sa dami ko gusto.

10. wala, listener lang ako.

[thedomingos]

RUTH's WEDDING VOW To VERNAN

Vernan Jay Domingo, Babe. Ito na yun! After all those countdowns, andito na tayo. Sinong magaakala na yung katabi ko nung elementary, siya rin pala yung makakatabi ko sa altar ngayon? You were there when no-one else wanted to stay and wait because I have nothing to offer but myself. At ni minsan hindi mo sinabing sobra na o kulang pa. Sa araw araw ipinapakita mo kung gaano moko kamahal. And I'm so blessed because God gave me more than I prayed for. Thank you for loving me so much. Salamat sa anim na taong pag hatid sundo. Sa anim na taong pasensya, paghihintay at pagintindi. Sa anim na taong pagmamahal at sakripisyo. Hindi ko maipapangako na hindi iinit ang ulo ko, pero pangakong iintindihin kita palagi. Hndi ko maipapangakong magkasama tayo araw araw pero pangakong ipagdadasal kita palagi Hindi ko maipapangako na okay tayo lagi, pero pangakong pipiliin ka sa araw araw ano man ang mangyari. Hindi ko maipapangakong lagi kitang maipagluluto, pero pangakong aalagaan kita. Hindi ko maipapangakong hindi kita masasaktan, Pero pangakong parati kitang mamahalin. I vow to respect you in every way and all the time. And to submit to you. I vow to make you meals kahit na madaling araw na kasi may work ka. I vow to make you coffee sana kaso bawal sayo. 😅 I vow to support you sa lahat ng naiisip mo o gusto mo. I vow to do everything that will make you happy. I'm glad for relationships that didn't work out and for all unanswered prayers. Because now, the answer is in front of me. Babe, thank you for not giving up on us. At sana never. Kasi hindi lang itong kasal ang pangarap ko, kundi yung tumanda na ikaw yung kasama ko. So my prayer to the Lord is bigyan ka Niya ng sapat na lakas para sa bubuuin nating pamilya at pangarap. At sana, hindi lang sa pagtanda kundi hanggang sa kabilang buhay maramdaman mo na tama yung desisyon mo na pinakasalan mo ako ngayon. Mahal na mahal kita.

[itsaboutpersonal]

Bakit ganon google drive haha triny ko buksan google drive ko and nakita ko yung pictures namin nung isang girl na consistent na pini-fling ako. Naging classmate ko sya 1st year 2nd sem during may college days and irreg sya then the way she moves and act kapag nandun ako lagi nyang shino-show na gusto nya ako kapag nasa room ako mag isa bigla nya kukuhanin phone ko and everyday magse-selfie kami. Nagku-kwenro sya lagi sakin about sa life nya and ako na hindi talkative lagi nya akong tinatanong about personal life ko.

Naisayaw ko rin sya during our rotc night and nung time na yun I felt something eh iba yung gabi na yun magkatabi kami sa sulok nag seselfie and nung sumakay kami ng sasakyqn nila ate Cha i cover her eyes kasi nasa likod ako. Parang gusto ko magpapansin sa kanya

Then nung nagkaroon ako ng first job and we're hiring pa isa sya sa ipinasok ko sa work and dun sa work napaka open nya sa'kin including yung mga bagay na hindi na dalat shine-share nya eh ikinukwento nya. And sinasabi nya gusto nya na makipag hiwalay sa bf nya and yung bf hya pala is pinaka close friend ko nung college hehe

I still remember din october 29 or 30 nung nag out kami nun dahil same closing shift kami naglakad kami pauwi dito sa bahay habang baha at useless yung payong dahil sa lakas ng ulan at hangin at lagpas tuhod ang baha. Habang naglalakad nakakapit sya sa braso ko and nag request sya na buhatin ko dahil pagod na daw sya pero yung unang pumasok sa isip ko is hindi tama dahil may jowa sya and close friend ko pa and ayun dun din sya natulog sa bahay

Why ako nag throwback? Kasi nakaka miss piliin ng isang tao kahit hindi mo naman pinipilit. Yung wala ka namang ginagawa pero ina-admire ka ng isang tao. Yung someone na pipiliin ka in ur simple and not trying to be attractive way. Yung excited na makita ka na gusto everyday kayo may selfie huhuhu ngayong ready na ako mag enter sa relationship tsaka naman walang dumadating hahaha hoping soon someone will come to choose me everyday. Someone who really see my worth and want to see the best in me. Yung someone na may future plans hihi hindi yung pipiliin ka kasi you have something like material things or outward appearance.

May 20,2023 Saturday 12:57 am

[nice2meetyouu]

Dear anon na nag-message,

Thank you! Sana makalaya na tayo sa cage na ginawa ng iba para sa atin, at sa cage na pinaglagyan natin sa sarili natin.

Tama ka. Mahirap maging shortsighted. Worst, kahit nakaalis man ako, baka bumalik pa ako. RIP my pride.

Nakakapagod pero pagsikat ng araw, may lakas na ulit. This time ayoko na talagang magsalita rito. Magiging puppet na lang ako until may kakayahan na akong umalis at tumayo sa sariling mga paa.

I'm proud of myself kahit konti. Hindi na ako alipin ng thoughts. 'Yung dating ako, mag-s-spiral into self-loathing and gusto nang mamatay thoughts. Pero ngayon hindi ako umiyak kahit andaming drama (i.e. nagkakasisihan kasi may nawawalang pera, e kami kami lang naman ang nandito, pero wala naman talaga akong kinalaman doon).

Lumalakas na ako emotionally. Sana sa financial aspect din. Haha.

P.S. Gusto ko ring mag-backpack somewhere, 'yung hindi ko kailangang intindihin 'yung pag-uwi or anuman. Pure enjoyment at pag-disconnect sa work at personal drama.

Thank you ulit.

[angels-lights]

Paano Makikinig sa Angelic Guidance sa Araw-araw at Pagbabago

Sa araw-araw na buhay, madalas tayong maligaw sa landas o mawalan ng direksyon. Sa mga oras ng kalituhan, maaaring hindi madali ang magdesisyon ng tama. Sa ganitong mga sitwasyon, ang Angelic Guidance para sa Araw-araw na Buhay ay isang mahalagang gabay na maaaring magbigay linaw at katarungan sa mga desisyon. Ang mga anghel ay nagbibigay ng mensahe at gabay sa mga simpleng detalye ng buhay. Ang pagtiwala sa kanilang mga palatandaan at mensahe ay makakatulong sa paggawa ng mas magaan na mga hakbang araw-araw.

Pagtiwala sa Angelic Guidance sa Pang-araw-araw na Hamon

Bilang tao, laging may mga hamon na kinakaharap sa araw-araw. Ngunit sa bawat hamon, may kasamang oportunidad para sa personal na paglago. Ang Angelic Guidance para sa Araw-araw na Buhay ay nagsisilbing liwanag sa madilim na oras. Kapag natutunan ang makinig sa mga mensahe ng mga anghel, mas madali ring makakamtan ang mga solusyon at mapagtagumpayan ang mga pagsubok. Ang pagkakaroon ng koneksyon sa espiritwal na gabay ay hindi lamang isang pagninilay, kundi isang aktibong hakbang tungo sa mas positibong buhay.

Pagpapahalaga sa Gabay ng mga Anghel sa mga Desisyon

Minsan, ang mga desisyon ay mahirap at puno ng takot sa pagkakamali. Gayunpaman, ang Angelic Guidance para sa Araw-araw na Buhay ay may kakayahang magbigay ng kalinawan sa mga mahihirap na desisyon. Sa bawat pagkakataon, ang mga anghel ay nag-aalok ng mensahe na nagbibigay ng pahintulot na magtiwala sa sariling kakayahan. Ang gabay nila ay hindi palaging malinaw, ngunit sa bawat pagkakataon, mayroong malinaw na indikasyon ng tamang landas na tatahakin. Sa pamamagitan ng pagtuon sa espiritwal na pandama, ang mga desisyon ay nagiging mas maliwanag.

Angelic Guidance sa Pagpapabuti ng Personal na Pagbabago

Ang Angelic Guidance para sa Personal na Pagbabago ay isang mahalagang bahagi ng proseso ng self-growth. Bawat tao ay dumadaan sa iba't ibang yugto ng pagbabago, at sa mga panahong iyon, ang mga anghel ay nagsisilbing gabay. Ang mga mensahe nila ay nagtutulak sa atin na magsimula ng mga positibong hakbang tungo sa isang mas maganda at mas makulay na buhay. Sa tulong ng gabay ng mga anghel, ang mga pagbabago sa buhay ay nagiging mas makatawid at matatag. Ang mga ito ay nagsisilbing mga paalala na may pag-asa at pag-pupunyagi sa bawat hakbang.

Anghel na Gabay para sa Malalim na Pagbabago ng Buhay

Ang Angelic Guidance para sa Personal na Pagbabago ay hindi lamang tungkol sa simpleng gabay, kundi pati na rin sa pagbibigay ng lakas ng loob upang magpatuloy. Ang mga anghel ay may kakayahang magbigay ng lakas at inspirasyon sa panahon ng pagkatalo at lungkot. Sa mga gabay nilang ipinapadala, natututo ang isang tao kung paano tanggapin ang sarili at magsimula muli. Ang mga mensahe ng anghel ay nagsisilbing gabay upang mapagtagumpayan ang mga hamon ng personal na pagbabago, at magbigay ng kasiguraduhan na may mas maganda pang bukas.

Konklusyon

Sa bawat hakbang ng buhay, mahalaga ang makinig sa mga mensahe ng mga anghel. Ang Angelic Guidance para sa Araw-araw na Buhay at Angelic Guidance para sa Personal na Pagbabago ay mga gabay na nagbibigay liwanag sa ating landas. Sa pamamagitan ng pagpapahalaga at pag-unawa sa kanilang mga mensahe, mas madali nating matutunan kung paano magtagumpay at magbago. Ang website na angels-light.org ay isang magandang lugar upang matuto pa ng higit pa tungkol sa mga gabay na hatid ng mga anghel.

[upismediacenter]

LITERARY: Chrysanthemums and Daffodil

Inilalantad ng maaliwalas na sinag ng araw ang mga batang naglalaro ng luksong baka. Sa lakas ng tunog ng kalembang ng nagtitinda ng sorbetes, hindi pa rin halos marinig ang sigaw ng isang dalaga na gustong bumili. Ang mga binata ay nakikitang nag-aagawan sa basketbol at ang sari-sari store ay napapaligiran ng mga tambay. Lahat ng iyan ay nagpapakita ng isang masiglang barangay maliban sa isang batang babae na nakaupo nang mag-isa sa duyan. 

Ang kanyang nakayukong ulo ay natatakpan ng dilaw na sumbrero na napapaligiran ng mga bulaklak na disenyo mula sa sinag ng araw. Ang kanyang maiikling mga paa ay hindi sumasadsad sa lupa; ang kanyang makikinis na kamay ay mahigpit na nakakapit sa kadena ng swing; at ang kanyang nagniningning na mga mata ay nakasilip sa mga batang naglalaro ng luksong baka. 

“Hoy, ang sakit, ha! Kapag ikaw naman ang taya mamaya…!” banta ng isa sa mga bata na naglalaro pagkatapos siyang sadyang itulak ng kaibigan niya. 

“Hahaha! Bleh!” asar naman ng nanulak. Patuloy silang naglaro na parang karaniwan na nangyayari ang ganitong biruan sa pagitan ng magkakaibigan. 

Nanatili sa duyan ang batang babae ngunit ngayon siya’y nag-aalangan. Paano kung tinulak din siya at nadumihan ang kanyang damit? Paano niya mahaharap ang kanyang mga magulang? Ganyan si Daph. Pinalaki siya sa pamilyang nahuhumaling sa pagiging malinis sa pangangatawan kaya bihira siyang nakakalabas ng bahay. At kung siya’y nakakalabas, nanonood lamang siya mula sa malayo kung paano maglaro ang mga ibang bata habang nangangarap na makalaro sila. Ngunit ang araw na ito ay hindi katulad ng mga nakaraan. Kakausapin niya sila at siya’y makikisalo sa kanilang kasiyahan! Siya’y magtatagumpay! 

Ayos! isip ni Daph sa kanyang sarili. Nag-ipon siya ng matinding lakas ng loob dahil alam niya na ngayong araw lang siya makakahanap ng lakas na gawin ito. 

Dahan-dahang naglakad si Daph sa direksyon ng mga bata. Nang papalapit siya nang papalapit, unti-unti ring bumibilis ang kanyang paglalakad kasabay ng pagtibok ng kanyang puso. Ilang hakbang na lang ay makakalabas na siya sa kanyang kahon kung saan siya ibinitag ng kanyang mga magulang. 

“Anong nilala—,” ‘Di pa nailalabas ni Daph ang gusto niyang sabihin sa mga bata nang biglang tumagilid ang paningin niya at tumama ang kanyang maliit na ulo sa lupa. May mga luha na nag-uunahang lumabas sa kanyang mga mata bago lumabas sa kanyang bibig ang isang napakalakas na sigaw. 

Sabay-sabay napasigaw ng “OOOOH!” ang mga taong nakasaksi sa kanyang pagkahulog. “Ang sakit niyan! Tsk tsk,” bulong naman ng mga iba.

May isang bata na dahil tumigil sa kanyang pagtalon ay natapilok sa kanyang kaibigan; wala nang nakakarinding tunog ng kalembang ang nagmumula sa nagtitinda ng sorbetes; ang pagtalbog ng bola ay dinig sa paligid dahil lahat ng binata ay nagsitigilan sa paglaro; at ang mga tambay ay sabay-sabay na lumingon sa direksyon ng pangyayari. 

“HALA ‘WAG KANG UMIYAK PLEASE!” Hinawakan ng nakabangga kay Daph ang mukha niya at sabay pinisil ang kanyang mga pisngi para tumigil siya sa pag-iyak. “Sabi ko ‘wag kang iiyak eh, haysssst! Sorry na!” 

“Pa’nong ‘di ‘yan iiyak, eh nauntog dahil sa’yo,” banat ng isa sa mga bata. “Tingnan mo kasi dinadaanan mo!” 

Tumigil ng pag-iyak si Daph dahil napansin na niya ang mga nagkukumpulang mga bata sa paligid niya. Tumungo na lang siya. 

“Uy, kilala ko ‘yan!” sabi ng isa pang bata habang tumuturo kay Daph. “Siya ‘yung bata na lagi kong nakikita mag-isa sa swing!” 

“Weh? Ngayon ko nga lang siya nakita, eh.” sabi naman ng bata na nakabangga kay Daph. “Oo nga, Chrysa. Sinubukan ko nga siyang kausapin noong isang araw pero tinakasan niya lang ako! Mahiyain pala siya!” natatawang sagot ng nauna. 

Sinubukang tandaan ni Daph kung nangyari nga ba talaga ito o nag-iimbento lang ang bata. At tama pala ito; tinakasan niya ang batang iyon noon dahil nagulat siya at akala niya ay ‘di siya nakikita ng iba. Akala niya noon walang papansin sa isang bata na naglalarong mag-isa sa swing. Namula ang kanyang mukha. 

“Baka naman kasi natakot siya sa pagmumukha mo,” banat ng bata na nakabangga kay Daph, si Chrysa. 

“Ay, taray.” 

Umiling na lang si Chrysa at ang kanyang malalaking itim na mata ay dumapo sa nagniningning na mga mata ni Daph. “Ano nga pala’ng pangalan mo?” 

Tinitigan muna ni Daph ang kayumangging balat ni Chrysa na kumikinang dahil sa sikat ng araw at ang kanyang buhaghag na buhok, na kumpara sa manipis at tuwid na buhok ni Daph, ay napaghalataan na mahilig siya maglaro sa ilalim ng araw. 

“Daph!” 

“Daph,” inulit ni Chrysa ang pangalan niya at sabay siyang ngumiti. “Ako naman si Chrysa!”