#laat de zon in je hart is van willie sommers

[gezellig]

nederlanders zijn zo irritant wanneer zij vlaamse dingen claimen alsof dat van hun is. een serie is niet ineens van nederland omdat er één nederlander in meedoet???? een liedje is niet ineens nederlands omdat een nederlander het heeft gecoverd?? sorry, dit is echt een pet peeve van mij…

[musicandannalaura]

Dit is het liedje “Laat De zon in Je Hart” van Willy Sommers. Het liedje is in 2007 uitgekomen en stond toen op nummer 18 in de Single Top 100. Mijn vake heeft dit liedje gekozen omdat het een vrolijk en opbeurend liedje is, de hele zaal is mee als je het opzet. Dat komt ook omdat iedereen dat liedje kent. Mijn vake houd ook van dansen en daar is dit een perfect nummer voor, omdat het een makkelijk ritme is.

[nolansblog]

De Collega's 2.0: Onbegrijpelijk voorspelbaar

(Extra)

Samen met de familie gingen we naar De Collega’s 2.0 kijken. De allernieuwste film van Jan Verheyen. De avond voordat we naar de kinepolis gingen, zocht ik wat meer informatie op over de collega’s. Nog nooit had ik ervan gehoord. Toen ik zocht op internet vond ik dit: ‘De collega's worden 40, maar veel reden om te vieren hebben ze niet: 'De collega's 2.0', de pijnlijk ongrappige verfilming die Jan Verheyen ter ere van die verjaardag regisseerde, is een cadeau dat je niemand toewenst’. Jan Verheyen is toch de regisseur van de Kampioenenfilms? Niet grappig kan deze film dan toch niet zijn, dacht ik.

Waar gaat de film over? De collega’s krijgen een nieuw diensthoofd. Extreem gemotiveerd en met slogans gehaald uit een fout Amerikaans handboek wil hij een frisse wind door de groep laten waaien. Zijn idee: een gezamenlijk teambuilding-weekend… Duur van de film: 97 lange minuten.

Want bij die laatste weerklonk eigenlijk alleen oorverdovende stilte - of hoe beschrijf je anders het pijnlijke geluid van de ene na de andere grap die genadeloos op haar bek gaat?

Mijn familie vertelden mij dat ze vroeger heel wat konden lachen met de grappen van Jomme Dockx, Jean De Pesser en co. Maar die zijn er niet bij in deze verfilming - heel wat acteurs zijn immers overleden. De oorspronkelijke personages werden dan ook vervangen door geüpdatete, maar veel minder charmante exemplaren.

Hebben de scenaristen zich iets te veel ingeleefd in de luie ambtenaren-mentaliteit van 2.0-collega Frank Van Praet (Ben Segers, die de film mee bezielde)? Je krijgt alleszins wel de indruk dat ook zij de krant zaten te lezen toen de personages uitgewerkt moesten worden. Stuk voor stuk zijn het snel geschetste clichés die in één woord samen te vatten zijn: de taalnazi (Matthijs F. Scheepers), de selfietrut (Tatyana Beloy), de salonanarchist (Jurgen Delnaet), enzovoort.

Ook toen de plot werd uitgeschreven, was iedereen blijkbaar met ziekteverlof. Het flauwe verhaal maakt soms onbegrijpelijke sprongen, maar is toch voorspelbaar. Situaties waar wél potentieel in zat, laten de makers dan weer links liggen. Zo beramen twee werknemers een plan om de dossierachterstand van hun dienst te vergroten - spannend! Maar hoe ze dat precies uitvoeren, krijgen we niet te zien.

Er had nochtans iets ingezeten. Je voelt spelplezier bij de acteurs, en dat geeft zin om te lachen. Alleen blijven de goede moppen uit. Als een bevrijdende nies die maar niet wil komen.

"Laat de zon in je hart", zingt Willy Sommers vrolijk tijdens de eindgeneriek. Geen eenvoudige opdracht, na anderhalf uur De collega's 2.0. Geef ze vlug hun C4, voordat ze aan een sequel beginnen.

[lss-scool-blog]

week18, persoonlijke vragen; lijflied

Als lijflied kies ik voor "Laat de zon in je hart" van Willy Sommers omdat ik zelf een optimist ben en heel graag gewoon geniet van het leven zonder mij iets aan te trekken van anderen. daarom vind ik dat dit lied perfect bij mij past.