#komeet

[vanderwaa]

After many lifetimes

[classicalartdark]

Edit after Edward Emerson Barnard and anonymous (Komeet, mogelijk de Swift-Tuttle) (Rijksmuseum) (Ed. Lic.: CC BY-NC 3.0)

[howtodrawyourdragon]

Read 32 books and graphic novels/comics and such in 2023, which is 31 more than 2022 and 32 more than previous years because I was not able to pick up a book (or comic/graphic novel) and finish it for years.

So all in all, this has been a great year for me! I look forward to reading some more in 2024!

Books and graphic novels I read under the cut. (Quite a few titles are in Dutch)

How to Train Your Dragon

How to be a Pirate

De Eerlijke Vinder

Twin Crowns

Museumnacht

Autisme - Vrouwen op het Spectrum

Stranger Things - The Other Side 1/2

Stranger Things - The Other Side 2/2

De Zusjes Duizendblad - 1 - De Droom Van Sarah

De Zusjes Duizendblad - 2 - De liefdes Van Cassiopeia

De Zusjes Duizendblad - 3 - De Schat Van Lucy

Stranger Things: Suspicious Minds

Frida Style Icon

De Zusjes Duizendblad - 4 - De Gems en De Komeet

Wolfwalkers - The Graphic Novel

De Muziekdoos - Welkom in Pandoria

Het Parijs Der Wonderen - De Betoveringen Van Ambremer 1/2

Avatar: The Next Shadow

How to Speak Dragonese

Cursed Crowns

The Wedding

Marijke Redt Het Internaat

How to Cheat a Dragon's Curse

Jommeke - Baron Anatolsky

Camp Damascus

The Darkening

Avatar: The Last Airbender - Imbalance

De Drager - 1 - Nimf

Stranger Things - Six 1/2

Stranger Things - Six 2/2

De Drager - 2 - De Stad Van De Duizend Pijlen

De Drager - 3 - De Schaduwen Die Ons Binden

[jungleklas]

Vandaag gingen we naar Cozmix. We maakten een komeet na , leerden over de planeten , keken door de telescoop en programmeerden marsrovers.

🌌🌠🚀🌍

Deel 2

[caffeine-high]

thanks for the tag!!! @krukel <3

i have an unholy mix of two parts of songs that dont match at the same time

Was ik maar een alien, van een andere planeet || Mas as cervejas acabaram e os cigarros também

Een ander universum, bestuurd als een komeet || Cuidado com a coisa coisando por aí

Was ik maar een alien, een apparte verschijning || A coisa coisa sempre e também coisa por aqui

Met vissige ogen, met zwarte omlijning || Sequestra o seu resgate, envenena sua atenção

Alien, alien, alien, aaaaaliiieeeeeennnn || É verbo e substantivo/adjetivo e palavrão

Was Ik Maar Een Alien by Stippenlift || Marcianos Invadem a Terra by Legião Urbana

it doesnt work and its not pretty, but it is my brain^-^

tagging (but no pressure<3): @humanaaa, @anothera, @bittersweetnightshade, @becauseplot, @chirpthingz , @factorialrabbits , @holandies

reblog w the song lyrics in your head NOW. either stuck in yr head or what yr listening to

[breakfast-at-someplace-new]

Johnnie

Hortoillessa päädyttiin Johnnie Walkerin baariin. Kattoterassilta oli komeet näkymät.

[astroblogs]

[thedreamlifeofbalsosnell]

‘Al mijn kappers’ van Willem van Zadelhoff: toespraak bij de boekvoorstelling in CronopiO (23 januari 2020)

Willem is een literaire laatbloeier. In 2003 debuteerde hij met zijn bejubelde roman EEN STOEL. Dat hij toen al 45 was, is een verwaarloosbaar feit waar hij desalniettemin regelmatig over wordt aangesproken. Zo ook door mijzelf, toen ik hem ongeveer tien jaar geleden interviewde naar aanleiding van het verschijnen van een andere roman GA NIET WEG. Toen ik hem vroeg waarom hij zolang had gewacht met publiceren begon hij te rommelen in een lage buffetkast. Hij toverde een dun boekje tevoorschijn, ‘Kruispunt-Sumier nr. 47’. ‘Dit is mijn echte debuut. Mijn gedicht ‘Want’ werd er gepubliceerd in 1973. Ik was toen 14.’, zei hij kordaat.

Tot zijn grote vreugde ontdekte hij, een week voor zijn eerste dichtbundel TIJD EN LANDEN bij Meulenhoff Manteau uitkwam in 2008, dat dit gedicht 25 jaar later opduikt in een analyse van de weerslag van de Tweede Wereldoorlog op het literaire leven in België, een academische studie uit 1998 waarin het bewuste gedicht ‘Want’ geciteerd wordt als een felle kritiek op de westerse samenleving. Het gedicht ‘Want’ is Willem altijd dierbaar gebleven. Hij ziet het nog steeds als een vertrekpunt en schreef erover op z’n blog: ‘Want’ is ontstaan vanuit een beeld. Mijn gedichten ontstaan nog steeds vanuit beelden. Alleen begreep ik toen nog niet dat je niet op die beelden hoeft te wachten. Je kunt ze oproepen.

Dat deed hij, met succes, want voor TIJD EN LANDEN kreeg Willem meer dan terecht de Herman De Coninckprijs voor het beste debuut, hoewel dit zoals we inmiddels weten niet zijn échte poëziedebuut was. In 2014 volgde HET EI VAN FABERGÉ bij Voetnoot. En nu ligt in 2020 AL MIJN KAPPERS in de winkels. Wie de rekensom wil maken, komt dus uit op cycli van ongeveer zes jaar. Dat lijkt een ernstige oplenging van de poëtische tijd, maar is wel twaalf en een half keer sneller dan de omlooptijd van Halley’s komeet. Alles is relatief, zeker poëzie.  De tijd verglijdt, maar Willem schrijft rustig verder, gelukkig maar.

Vorig jaar op een vernissage liep ik Willem tegen het lijf. Hij vertelde me met pretoogjes dat er maar liefst twee nieuwe boeken op de plank lagen. Een daarvan is vorig jaar verschenen bij Polis, de roman EEN GRAF IN DE WOLKEN, waarin hij de saga van de familie Kats uit EEN STOEL, HOLLE HAVEN en GA NIET WEG verder uitspint. Het andere boek stellen we vanavond voor. Toen Willem me zei dat de werktitel van zijn dichtbundel AL MIJN KAPPERS was en gedeeltelijk ging over de kapsalons die hij in de loop der jaren had bezocht, was ik meteen geïntrigeerd. Niet alleen omdat ik zelf nu toch al geruime tijd op zoek ben naar een goede kapper, maar ook omdat kappers in de literatuur zo zeldzaam zijn, ik denk bijvoorbeeld aan Nabokovs Het scheermes, Hilsenraths De Nazi en de kapper of de Figaro-figuur bij Beaumarchais.

Maar goed, Willem heeft sinds zijn debuut — u mag kiezen het welke — overduidelijk zijn dichtersstem gevonden. Zijn taal is origineel, krachtig en bondig, zoals in zijn romans, vol dansende klanken, vloeiende enjambementen en beklijvende beelden. Een aantal elementen komen in alle bundels terug. Literaire referenties bijvoorbeeld, speelse verwijzingen naar of parafrases van bewonderde teksten. Zo refereert Willem in TIJD EN LANDEN aan Ponge, Bernhard, Rimbaud, Shakespeare en de Vlaamse Shakespeare Jan Decorte, met wie Willem een theaterverleden heeft. Of meer recent du Perron die komt spoken in het gedicht ‘Wim Brands’ in AL MIJN KAPPERS.

Ook humor is steeds van de partij. Geen lachen, gieren, brullen — het blijft tenslotte poëzie — maar subtiele knipoogjes of rad geformuleerde zinswendingen die een omzichtig lachje of een instemmend gemonkel ontlokken.

Maar het belangrijkste thema in Willems werk, zowel in zijn proza als in zijn poëzie, is het verleden, of beter gezegd de kneedbaarheid van het verleden: ‘ik trakteer mezelf op verleden ik beuk de waarheid / op papier’ klinkt het in HET EI VAN FABERGÉ. Het prachtig motto van Gerrit Kouwenaar, dat AL MIJN KAPPERS opent, ligt in dezelfde lijn en waarschuwt de lezers voor het ongrijpbare van de tijd en het verleden: ‘vandaag hoort de woorden de stilte bezweren / alsof de tijd ooit te stillen was’.

Er zijn in totaal 9 cycli in AL MIJN KAPPERS, ik ga er even in vogelvlucht door.

Dat herinnering, zich herinneren, vergeten, moedwillig het verleden oproepen of kneden opnieuw een belangrijk thema is blijkt al meteen uit de openingscyclus, ‘Al mijn kappers’, die zijn titel dus ook aan de hele bundel geeft. Hier mijmert de dichter in korte vignettes over de kappers die hem ooit onder handen namen. In het eerste gedicht is hij nog een jongen die wegdroomt terwijl de kapper met de tondeuse nadert. Een andere kapper houdt nering in Arnhem en maakte vroeger deel uit van de Olympische waterpoloploeg. Nu voert hij de schaar ‘in lichtblauw kapperskatoen / zich verbijtend in een buitenwijk / de gekooide man / die nooit zou wennen aan een droog bestaan.’

Er komen verder nog kappers uit Amsterdam en Antwerpen aan bod, steden waar Willem heeft gewoond en gewerkt. In het slotgedicht van de cyclus vinden we een kapper in de Via della Rimembranza in het Italiaanse Levanto, een kapsalon dat niet toevallig gelegen is aan ‘de weg van de herinnering’, een soort Memory Lane waar het vergeten regeert: ‘en ook hijzelf ontkwam niet aan de tijd / de vrouw die er later haar kruiden verkocht / kon zich met moeite zijn naam herinneren’.

Ook de tweede cyclus, ‘Plantaardig leven’, handelt over een verleden dat weigert te verglijden, het is een mooie reeks korte liefdesgedichten over een dromerige, zich vegetaal eindeloos vertakkende liefde. In ‘Hysterische liefde’, de derde cyclus, wordt het geheugen van een gekwetste minnaar getriggerd door een vaas gele chrysanten, de bloemen van de rouw. Tussendoor verwerkt Willem een mooie verwijzing naar Joyce’s Ulysses: ‘ het trillen / van een neusvleugel op st. patrick’s day / tijdens een bezoek aan dublin waar hij / naartoe was gegaan om de liffey te horen stromen / omdat hij dacht dat hij dan het boek niet hoefde te lezen / dat het geluid van de rivier toereikend zou zijn’. Vermeldde ik al dat Willem verjaart op dezelfde dag als Joyce en ikzelf?

In cyclus 4, ‘De meisjes uit de Diamantstraat’, heeft Willem een gedicht dat hij in 2014 op z’n blog plaatste in vier delen opgesplitst. Hier bewijst hij zijn talent voor ontwapenende ironie.

De volgende cyclus heeft een opmerkelijke titel: ‘Chopin in de aspergevelden’. Het is een schitterende gedichtenreeks over de betovering van muziek, ook in helse omstandigheden, zoals in Auschwitz. Willem liet zich inspireren door een verbazend fait divers. In Polen werd namelijk een paar jaar terug een portret van Chopin gevonden. Het werk had ooit in een zaal van Auschwitz gehangen, daar waar het orkest repeteerde, en was gemaakt door de Poolse gevangene Mieczyslaw Koscielniak, een kunstenaar die tijdens zijn gevangenschap enkele honderden werken maakte, waarop hij het dagelijkse leven in het kamp uitbeeldde. De Duitsers gaven hem echter de opdracht om Duitse componisten af te beelden. Wat hij deed, maar op een of andere manier slaagde hij erin om een portret van zijn landgenoot Chopin aan de reeks toe te voegen.

In de verhalende cyclus ‘Negen gedichten voor een kleine vrouw’ roept Willem in korte strofen een ijzingwekkende sfeer van moord en wraak op en in de cyclus ‘Bij 7 tekeningen van een ontlopen vriend’ brengt Willem hulde aan kunstenaar Vince van Geffen, aan wie hij in TIJD EN LANDEN al het gedicht ‘Murcia’ had opgedragen. Het is een pakkend requiem van een verloren vriendschap: ‘dat noemde je verbeelding / gedachtes tussen twee lijnen’.

In de voorlaatste cyclus, ‘Zonder aanzien des persoons’, neemt de dichter afscheid van ontslapen vrienden en familie, dierbaren die verdwenen ‘in een mist van tijd’. Ontwerpster Wilma Sommers, vriend Peter Theuwkens, dichters Wim Brands en Menno Wigman en Willems vroegere leraar Nederlands Jan Elemans, die hem leerde krachtige, bondige zinnen te schrijven en hem in de woelige wateren van de letteren dreef. De cyclus sluit af met een memoriaal gedicht over Willems vader en een envoi.

De laatste cyclus, ‘Uit de tijd’, is dan weer geheel en al gewijd aan de vader, ‘die oploste in het late licht / van deze genachte dag van ritselend blad’. Dit drieluik is ongetwijfeld een van de meest aangrijpende vadergedichten uit de Nederlandstalige letterkunde, zo meteen wordt het hier nog voorgedragen.

U hoort het, AL MIJN KAPPERS gaat over zo veel meer dan mise en plis, scheerbeurten of hoofdmassages. Na het bewuste interview waar ik deze inleiding mee startte, vroeg ik Willem of hij TIJD EN LANDEN wilde signeren. Hij schreef boven zijn handtekening: ‘vandaag ben ik de rozenverkoper’. Dat is de openingsregel van zijn gedicht ‘Zelfportret als Tamil’ en een directe verwijzing naar de bloemenverkoper in Ga niet weg, een middenstander gebaseerd op Willems grootvader die een bloemenkiosk had in Amsterdam, op net dezelfde plek zoals beschreven in de roman en in het vervolg, EEN GRAF IN DE WOLKEN. ‘Ik zing mijn rozeverkoperslied / terwijl ik haar blikveld binnenschuifel’ gaat het verder. Met AL MIJN KAPPERS heeft Willem een weergaloos rozenverkoperslied gezongen en schuifelt hij achteloos verhalen vertellend, weemoedig fluitend en uiteraard, zoals steeds, bijzonder keurig gekapt ons poëtisch gemoed binnen.

Lees dus deze bundel, en ja, desnoods bij de kapper.

Uitgesproken bij de boekvoorstelling in boekhandel CronopiO (Antwerpen) op 23 januari 2020. 

Al mijn kappers van Willem van Zadelhoff, Polis 2020, ISBN 9789463104678, 80 pp.

[raven-at-the-writing-desk]

WHAT IS THIS;.. . . . .. .... .. . . . ..... .. . . . .. ....... . ... . .... .. . . . . IS THAT THE SCENE WHER E RYU KOMEETs THE WEIRD TEACHER IN KiLL LA KILL... .. . . .. ..... . . IM SCAREDESD 😨

All jokes aside though, thank you for the fan art!! I wasn't expecting it for a silly little story I wrote to introduce a blog event, so it was a pleasant surprise when I saw the ping. n asdbkjvyqyvoe Fellow's working his charm and his tail off in an effort to find temporary shelter for himself and Gidel... What a go-getter fr! (Unfortunately for him, it looks like it isn't that effective on Miss Raven 💦) I think you captured their poses and personalities really well with their KLK counterparts www I had Mr. Mikisugi's theme music playing in my head as I was admiring the artwork~

Won't you take pity on this poor, poor fox (and cat) with nowhere to go, Miss Raven? It is so hard out there...

In celebration of @raven-at-the-writing-desk's new event! (Kill La Kill parody)

[sirelid-vihmas]

Sünnipäev.

Ilmud jälle välja. Kord aastas tuled tere ütlema ja tuletad meelde, et meie lühike ja tuline lugu leidis nii vastikult mageda lõpu.

Nägin sind viimati pea kolm aastat tagasi. Alguses ületamatuna tundunud südamevalu sai ühel hetkel otsa, samamoodi nagu armastuski. Me pole enam sõbrad ega vaenlased, vaid kaks jagatud mälestustega võõrast. Kaks võõrast inimest.

Sa tulid ja läksid nagu sind poleks olnudki. Komeet, mis üle taeva tuhisedes oma tulejoas korraks kõik särama lõi.

Ma ei kahetse midagi. Aga samas on asju, mida ma sulle kunagi andeks anda ei suuda.

Aitäh, et olid. Õpetasid. Kinkisid need mälestused. Ja omal kombel vist siiski ka armastasid, kuigi nii katkiselt ja meeleheitlikult ja lämmatavalt.

Ma ei ava su sõnumit, kuigi näen eelvaatest, et kirjutad, et õnnitled sünnipäeva puhul ja pead vajalikuks lisada, et soovid mulle vaid parimat.

Mina sulle ka, mõtlen ja vajutan “delete chat”.

Head aega, kogu meie ajalugu. Head aega, A! On aeg sul minna lasta. Hüvasti.

[peterpijls1965]

Zulke mensen kunnen niet bestaan

Boris Ryzhy, Russische dichter die op 26-jarige leeftijd zelfmoord pleegde. Bipolaire alcoholist en vechtersbaas.

In Rotterdams dagboek beschrijft Boris Ryzhy zijn verblijf in Rotterdam tijdens Poetry International 2000. Hij is permanent stomdronken. Rotterdam bevalt hem.

Op 1 mei 2009 zendt de VPRO een documentaire uit over Ryzhy, die mijn belangstelling wekte voor de dichter. "Ik ben zielsgelukkig met mijn jeugdliefde Irina en mijn zoon", zegt hij in de film. Een jaar later zal de dichter zich verhangen in zijn kamer. Hij werd 26 jaar.

'Hij was als een komeet die aan de hemel oplichtte om vervolgens weer uit te doven', schreef de Russische pers over hem.

Zeven jaar na zijn dood reisde Aliona van der Horst met Maasja Ooms (camera) af naar de ijzige industriestad Jekaterinaburg, op de grens van Siberië, om de sfeer van zijn gedichten te vangen en het raadsel van zijn dood te ontsluieren.

Bewoners van de Staalschrootwijk, de buurt waar Boris Ryzhy opgroeide, halen herinneringen op aan de dichter.

He zigeunervrouw

Hé zigeunervrouw, zeg voor een cent of wat waar ik aan dood zal gaan. De zigeunervrouw zegt: jij gaat dood omdat zulke mensen niet kunnen bestaan.

Vriend en vijand keren zich af, je zult je vervreemden van zoon en vrouw. Waar je dood aan gaat, jongeman? Aan schuld. Maar behoed hem, die schuld van jou.

Jegens wie dan schuld? Jegens al wat leeft. En ze kijkt in mijn ogen en lacht. Van de markt komt een dievenlied aangezweefd en de hemel onthult zijn pracht. 

#boris ryzhy

[keerdusoy]

PlusPlus, ehitusklotsid, mini, 500el, Puzzle by Numbers, Planeet ja komeet

[charleshaddonspurgeon]

Nabij De Zon | De Almachtige komt te hulp Want de Heilige Geest zal u in dezelve ure leren, hetgeen gij spreken moet. Lukas 12:12 De Heilige Geest, Die boven de wateren zweefde en in de woestheid orde schiep, de machtige Geest, Die met Pinksteren neerdaalde in tongen en vuur met het geluid van een geweldig gedreven wind — Diezelfde gezegende Geest zal tot de harten van de leden van Zijn kerk komen en hen troosten. Er zijn smarten, waarvoor geen troost binnen het bereik van het schepsel ligt; er bestaat een verwoesting, waarvoor iedere sterveling terugschrikt. Hoe gelukkig dat de Almachtige ons te hulp komt. Hij is het ‘Die het getal der sterren telt en ze bij namen noemt; Die ook de verbrokenen van hart geneest en hen in hun smarten verbindt’ (Ps. 147:4, 3). Hij is het Die de sterren voortbeweegt, de hemelen met wonderen vervult als Hij ze hun majesteitelijke banen laat trekken; de komeet zijn geweldig licht in de ruimte laat verspreiden dat de volken verbijstert; Die de brandende oven van de zon in de palm van Zijn hand houdt. Maar Hij buigt Zich neer om de wanhopige geest te helpen, om de olie en de wijn van hemelse troost uit te gieten in een arm en verward hart. Ja, Sion zal vertroost worden en God heeft beloofd om Zelf haar Trooster te zijn.

[bartwatching]

Aan het herlezen: Hektor Servadac. Jeugdsentiment! Hector Servadac is een boek van de Franse schrijver Jules Verne met illustraties van Paul Philippoteaux. Het beschrijft de lotgevallen van een aantal personen die een reis op een komeet maken.

Servadac is een in Algerije gestationeerd Frans officier. Op het moment dat het verhaal begint daagt hij de Russische graaf Timascheff uit voor een duel om de gunsten van ene Madame L. (ze kent geen van beiden, er zijn meerdere mededingers, maar het gaat om het principe!). Dit duel zal echter niet plaatsvinden: die nacht scheert een komeet langs de aarde en neemt een paar stukjes, een deel van de atmosfeer en zee, en Hector Servadac en een aantal anderen (o.a. Een aantal Engelsen, Russen, Spanjaarden en Fransen) mee!

De verschillende nationaliteiten worden gekarikaturiseerd. De Russen en Fransen zijn nog het meest "normaal" in het boek. De Engelsen zijn onverstoorbaar en koppig. De Spanjaarden zijn lui. En de Duits-joodse Isaac Hakhabut wordt neergezet als een gluiperd, die bovendien gebruikmaakt van gewichten waarmee geknoeid is om klanten te bedriegen. Dit moet overigens wel worden gezien in de tijdgeest: antisemitisme tierde welig en Frankrijk had net een oorlog met Duitsland verloren.

Na veel avonturen keert het gezelschap in een luchtballon terug naar de Aarde.

[jungleklas]

Vandaag gingen we naar Cozmix. We maakten een komeet na , leerden over de planeten , keken door de telescoop en programmeerden marsrovers.

🌍🚀🌠🌌

Deel 1

[veranderendewadden]

De komeet C/2020 F3, beter bekend als NEOWISE, is ook op het wad goed te zien! Hier een foto die ik zelf gemaakt heb toen ik vorige week op de Engelsmanplaat was. Op de voorgrond het wadwachtershuisje en het opkomende tij.