#kitabın tabi eleştirilecek çok yönü var ona girmiyorum

[yakazakalb]

"Yırt at gitsin" demişti kitabın sahibi. At gitsin. Biraz öfkeli ve çok da üzgündüm. Hiç düşünmeden kitabı dikeylemesine ciltli kısmından üç yerinden ayırdım ve dört parçaya böldüm yavaşça. Kalktım gittim çöp kutusuna attım. oturduğum yere geri dönüp oturdum. Tam o esnada gelen bir pişmanlık bütün ruhumu sardı. "Ben niye o kitabı bölük pörçük edip çöpe attım." Sonra kitaba kitap yurdundan baktım. Yorumlara falan. Tam 15 bin satmış. Bi okusaydın bee yırtmadan dedim. Allah'tan yırtmamıştım. Aldım çöp kutusundan kitabı ve okumaya başladım.

Çok tuhaftı. benim kitaba başlama hikayem kitabın konusuydu.

Çöpe atıp fırlattığımız sonra da "aaa ben neden hayatımı çöpe attım" diye hayıflanıp çöpten hayatlarımızı toplamaya çalışmamızı anlatıyordu.

Daha kitabı biraz okudum ki anladım; Gazali 'nin bu âlemin mümkün âlemlerin en iyisi, en güzeli ve en tamı olduğunu söylediği görüşünü anlatan bir kitap olduğunu. Sonunu da tahmin edebiliyordum.

Hani hepimizin acaba şöyle değil de böyle bir hayatım olsaydı diye düşündüğü olmuştur zaman zaman..

Mesela benim pişmanlıkla değil de merakımdan böyle değil de şöyle bişey yaşasaydım diye aklımdan geçirdiğim olmuştu bi kaç kere. Ne oldu sonra biliyor musunuz. Rüyamda gördüm o hayatları. Ve o hayatları yaşamadığıma şükrettim. Tıpkı kitaptaki gece yarısını kütüphanesi gibi.

Evet çöplük gibi hissettiğimiz yaşamlarımız olabilir ama bu yaşamlar tek taraflı ya da dümdüz baktığımızda böyle görünür. Genel perspektifte böyle değildir bize öyle gelir. Ama biz hayatımıza şöyle bir çıkıp uzaktan bakamadığımız için bunu anlayamayız.

Ama bilelim ki pek çok sır hikmet ve güzellik barındırır hepimizin hayatı.

.