#kaybetme korkusu
Explore tagged Tumblr posts
mavibigecee · 2 months ago
Text
Ne tuhaf şey ki, seni kaybetmenin düşüncesi dahi korkutuyor.
0 notes
yakazakalb · 1 year ago
Text
Günümüz İslâm mütefekkirlerinden birisi, müslümanlara konferans vermek için Fransa’ya gider. Konferansı müslüman olmayan bir kadın da dinlemektedir. Konuşmada ümit ve korkudan bahsedilir. Gayrimüslim kadın, konferanstan sonra hocaya şöyle bir soru sorar:
– Bahsettiğiniz konuların hepsini anladım. Fakat aklıma takılan bir soru var. Çok sevdiğim birinden nasıl çok korkarım? Ona karşı olan derin sevgimi ve büyük korkumu bir arada nasıl bulundurabilirim?
Bunları işiten hocanın gözleri yaşarır, sonra kendini toparlayıp şöyle der: 
– Sevdiğini kaybetme korkusundan daha büyük bir korku olabilir mi? 
8 notes · View notes
sadecetilki · 3 months ago
Text
Sıfır kaybetme korkusu, sıfır heyecan, kimseye karşı beslenebilecek derin duygular yok, herkes gelebilir ve herkes gidebilir.
289 notes · View notes
huzur-un · 9 months ago
Text
Bir insan sizi ancak sevdiği kadar anlar.
Sevdiği kadar telaşınızı görür,hüznünüzü önemser, kaygılarınızı cevaplar.
Sevdiği için tedirgin olur, kaybetme korkusu duyar,
bu sebeple yüreği u��şür.
Sevdiği zaman tüm gücüyle hayatınıza sarılır..!
181 notes · View notes
biran33 · 4 months ago
Text
"Kaybetme korkusu, birini çok sevmekten değil, Kendini hiç sevmemektendir. "
52 notes · View notes
filizozlem · 6 days ago
Text
Düzeltmek isteseydi düzeltirdi, sevmek istese severdi, kaybetme korkusu olsa yanımda olurdu, elimi bırakmazdı, bahanelere gerek yok sevmek isteyen seviyor, yanında olmak isteyen oluyor çok da büyütmeye gerek yokmuş.
20 notes · View notes
sigarakutusu · 10 months ago
Text
şimdi soyutlandım bak her şeyden. ölümden, senden, hayattan. ruhuma acı veren her şeyden soyutlandım. ölümün korkusu sardı beni bir gece, ben o gece defalarca öldüm. seni kaybetme korkusu sardı bir gece, ben o gece defalarca kaybettim seni. bak hayat vurdu beni defalarca, ben her gece acı çektim. koptum hayattan. şimdi susuyorum kendi halimde, dokunmuyorum hiçbir yere. bana acı verecek şeyleri önceden hesaplayarak ilerliyorum. görüyor musun gözlerimin arkasına hapsettiğim benliğimi? hiç görüyor musun rüyanda, benim gördüğüm kabusları? hiç dinlemeye çalışıyor musun beni sustuklarımda? lütfen, bir kere sus benimle. bak o zaman anlayacaksın beni. yalvarırcasına bedenimi sereceğim önüne. alın kurtarın beni diye inleyeceğim göklere. bak lütfen, lütfen duy beni sustuklarımda. içim dışıma çıkıyor, bak kopuyorum sizden. lütfen, bir kere sarıl bana. bak o zaman dinecek acılarım.
84 notes · View notes
dokuntuler · 3 months ago
Text
Babam geçen sene beyin damarı tıkanıklığı yaşayınca ilk kez birini kaybetme korkusu yaşamıştım. Hamileydim kızımı görmesini çok istemiştim. Keza kızım da böyle bir dedeyi tanısın çok isterdim. Bugün derse giderken bebeyi babama bıraktım harika bir dede olduğu için oyun oynayıp evde havuz yapmış, güneş gelmesin diye gölgelik bile düşünmüş, çarşaftan. Babam eskisi gibi değil zaman zaman ölme ihtimali aklıma geliyor, yalan yok. Düşüncesine bile boğuluyorum.
21 notes · View notes
arbrenu · 1 year ago
Note
Nagi beni yanlış anlamazsan bir şey sormak istiyorum. Arkanda böyle mükemmel bir kitle var be ben dahil herkes cümlelerine önem veriyoruz. Ve sevgimizi idare ediyorsun. Her geçen gün seni daha çok sevmemizi sağlıyorsun Kabal. Peki bu sevgiden, büyük bir kitleyi idare etmekten korktuğun oluyor mu? Yani ufacık, gözden kaçan bir hatayla bile bu fanatikliğin korkunç sonuçları olabilir. Bir kitleye yön veriyorsun sonuçta, ufaçık bir yanlış anlaşılma her şeyi kökünden değiştirebilir. Hata yapmaktan korkup tek bir cümleyi bile incelikle ölçüp biçiyor musun? Yazarlığın o kadar mükemmel ki gelişigüzel yazdığını düşünemiyorum.
Çok teşekkür ederim. Anlaşılmak uğruna çıktığım yolda bunun imkansız olduğunu öğrendim, bir yanım korkuyor ama bu kitleyi kaybetme popülariteyi kaybetme korkusu değil, bu kadar çok göz önünde olma korkusu, bu yüzden de kendimi çok bastırıyorum ve geri planda kalmaya çalışıyorum, öğrendiğim diğer şey de doğru bir şekli olmadığı sadece karşımıza çıkanlarla baş ediyoruz. Bana yakın olan insanlar sürekli şunu soruyor, dünyayı hedefleyen birisin ama kendini saklamak için didiniyorsun? Çünkü çoğu zaman herkes sadece sussun istiyorum ama tezat bir şekilde konuşulmak zaten bu çağda insanı bir yere götürüyor özellikle sosyal medya ile bağlantılı bir iş yaptığında. Yani aslında korkum bir şey yapıp her şeyi mahvetmek değil aksine ortadan kaybolup her şeyi mahvetmek
129 notes · View notes
kalbim-sana-emanet · 2 years ago
Text
artık kaybetme korkusu yok gitmek isteyeni evine bırakıyoruz
182 notes · View notes
sadecetilki · 7 months ago
Text
Duygusuz bir insan asla sayılmam ama hiçbir şeye karşı kaybetme korkusu hissetmiyorum.
58 notes · View notes
futbollcunuz-18 · 5 months ago
Text
Bende 2 şeyi almışlar
1-Kaybetme korkusu
2-Gidene dur deme olayı benim için bitmiş
19 notes · View notes
wolfblackwhiskey · 1 year ago
Text
Bugün yaşadığım stresin sıkıntısının hadi hesabı yoktu hastane o bu derken babamın kaybetme korkusu ile yaşadım bir gündü hayatımda mücadele etmediğim bir şey kalmamıştır ihanet olsun sırtımdan vurulmak olsun saygısızlık olsun her şeyi geçtim bunlar beni hiç bir zaman aşağı çekmemiştir tam aksine daha yukarı daha da liderlik ruhu yaşatmıştır ama bugün 5 yaşındaki çocuktan farkım yoktu korkuyu iliklerime kadar hissettim meğerse benim sevdiğim insanların kaybetme korkusu tahmin ettiğim den de fazlası varmış neyse ki Allah'a şükürler olsun babam iyi şuan. Benim ise artık daha da kendimden ödün vererek ailemi sevdiğim insanları daha da başımın üstünde tutmak ben düşerim veya ben daha da kötü olurum ama sevdiğim insanların düşmesine dayanamam Allah'tan tek dileğim bu iyi geceler
62 notes · View notes
morsarapsblog · 7 months ago
Text
İnsanlara karşı kaybetme korkusu yaşamayın. Bırakın onlar sizi kaybetmekten korksun. O kadar sağlam durun ki kendinizin arkasında bırakın o duvara onlar çarpsınlar.
27 notes · View notes
acininizleri · 3 months ago
Text
"Her ayrıntı birer cevaptı. Ben ellerimle gözümü sımsıkı kapattım. Görmek istemiyordum. Bilmek istemiyordum. Kabullenmek istemiyordum. Kaybetme korkusu yüzünden gördüğüm, duyduğum, hissettiğim her şeyi inkar ediyordum. Fakat her şey açıktı. Her şey uyanmamız için bize verilen mesajlardı. Ama her seferinde inkar ettik. Kabullenemedik. Böylece gittikçe eridik, yok olduk. Kendimizi ait olmadığımız yerlerde harcadık. Oraya ait olduğumuz yalanını kendimize defalarca söyledik. Gerçeklerle yüzleştiğimizde ise her şey bizim için sona ermişti zaten."
10 notes · View notes
lgeceninincisi · 10 months ago
Text
Küçüklüğümden beri geceyi oldum olası hep sevdim, en güzel uyku gece alınırdı çünkü, en güzel zamanlar gece olurdu çünkü. Güldüğüm ve sessizliğin olduğu tek zamanlar gece olurdu. Fakat sonra bir şeyler oldu. Değişti bir şeyler. Gecenin iki yüzü varmış. Bi iyi tarafı bi de kötü tarafı. Kötü tarafına geçince anladım bazı şeyleri ve o gece çok kötüydü; uykusuz kalmaya başladım mesela, beklemeye başladım, korkumla en yüzleştiğim zamanlar, kaybetme korkusu, bilinmezlik, çaresizlik, şaşkınlık. Korkunun her zerresini geceyle tattım. Gece kötüleri örtermiş ve bunu bizzat kendi gözlerimle görerek anladım. Bilmiyorum benim masum sandığım gecem, gökyüzüne bakınca yüzümde tebessüm oluşturan sahiplendiğim o karanlık... Yoksa insanların karanlık taraflarını örtmek için miydi?
26.01.2024
23:02
19 notes · View notes