#karayume

[sentient-meatpile]

the one left behind

[okawarihappylife]

god the way karasubas written makes me want to explode. doomed from the start to lose because of her own philosophy. doomed to suffer due to her loneliness and the only person that reached out to to her having a extremely self depricating and suicidal philosophy sacrifices herself. the only person that was free from the grasps of the nature of ashikabi/sekirei relationships she so desperatly loathes. doomed to lose yume due to yumes already described nature and the nature of what love between sekirei is (born to fight eachother) and her own violent nature that cant express love without violence. and she gets to be evil and kill people w no reprocussions for like 120 chapters thats also cool

[killmygoldenn]

U r from keeeeerrala!!??? Aaaaaaaaaaaaaaaa!!! Atlast found a fellow malayalee + directioner !!

OH MY GOD HI WHERE HAVE YOU BEEN ALL MY LIFE dhdhdjs lol istg like I've searched for someone for so long 😭😭

don't even ask me what this is I spent way too much time on this not to post it dhdjdj

[tinyhedwig]

May part 2 pa bes 😂 sana last nato! Kotang kota nako sa karayum! #hospital

[poetreenikolmo-blog]

Nagdala sana ng payong

Pagbugsu ng panahon

Bakas ang lahat ng kahapon

Bakit ako mismo ang nagtatanong

Kailangan ko bang magdala ng payong?

Dama ang ambon na kasing lamig at kasing pangit ng kahapon

Magkita naman tayo sa masayang pwesto nating dalawa

Dahil sabik na kong makita ka

Uy! Mahal asan kana?

Umaambon na wala kapa

Inaasahan ko pa naman na magdadala ka ng payong para sa ating dalawa

Para sa tayong dalawa

Kanina pako nandito

Nandito parin ako

Inaantay ang pagdating mo

Pumapatak na ang ulan sa buhok

Sa katawan

Basang basa nako ng ulan

Ulan na parang karayum na tumutusok sa katawan

Di alintana ang sakit na makukuha

Makita ka lang

Dahil hawak ko ang pangako mo na proprotektahan mo ako

Proprotektahan mo ako gamit ang payong na dala mo

Ok lang kahit maghati tayo

Maranasan ko lang na protektahan mo ako

Pero sa mga oras na naghihintay

Na kailangan ka

Umaasang darating ka

Nag mukha lang pala akong tanga basang basa umuwi akong mag isa ng nakita ko nalng ikaw may iba kana palang pinuprotektahan

Ibang binigyan ng payong na kailangan na kailangan

Ngayon damang dama ang pagkaiwan sa ulan

hindi inda ang basa at lamig na dulot nito

Sa lamig ng pusong nararamdaman

Tinapos mo na walang sinabi ang mundo ko

Ang pangit naman ng ulang naranasan ko sanay nagdala nalng ako ng payong para sa sarili ko

Ng naprotektahan ko ang sarili ko sa ulan at sa sakit na ewan ko kong anong magiging reaksyon ko

Dahil ang pangit ng aking naranasan

Ang pangit ng pagpapaalam

Ng akala mong taong mamahalin ka ng buo

Yung akala mong dadamayan ka sa lahat

Yung minahal mo ng wagas

Ay kaya ka palang limutin ang pinagsamahan

Kaya palang lisanin ang taong mahal ng walang paalam.

Sss

[doninterrupted]

Butas ng karayum. (at Arevalo, Iloilo City)

[clarkzapzap]

Ate Glads kuya Bern sobrang salamat po ng MARAMI 💕💕 Kuya Mark ,Gabay 2nd, Kat, Lized, Roch, Ate Shi2 Ate Maze and the rest PPS fam na bumisita Salmat po 🍇 Overwhelmed po ng sobra, kahit bully niyo ako sa mga karayum 😂😇 💉💉💉💉💉💉💉💉 Insert king and Jacq ty po 🍇 Punong bantay salamat po sa mga resources/documents ^_^ (jobert and Jr salamat din 😅) #cocolife #PPSfamily First Sunday ng Lent season. Lord Salmat po sa lahat na andito at mga andoon 😅 💕 #fighting

[wenotatfaultblr-blog]

Chupa Chups Lollipop

Preperasyon dito, preperasyon dun. Exam dito, exam dun. Interview dito, interview dun. Sa wakas, aalis na siya! Dumaan ang araw, linggo, buwan ng pag-aantay at sa wakas lumabas na ang kanyang visa. Laking tuwa ng buong pamilya dahil malapit niya ng maabot ang kanyang mga panggarap para sa sarili. Masaya silang lahat dahil unti-unti na niyang naabot ang langit na puno ng kanyang mga inaasam-asam. Pero ako, tuwang tuwa lang sa simpleng rason na sa wakas, aalis na siya.

Pumatak sa panahon na isang araw nalang lilipad na siya paalis, nagsama sama ang buong pamilya upang magkaron ng masaganang celebrasyon. Meal after meal hanggang umabot sa dessert. Lumapit sakin ang pinsan kong si Karl at binibigyan ako ng Lollipop, sabi ko “Ay! Ayoko. Diet ako eh”, kahit sandamakmak na ang nakakain kong ice cream.

Sa totoo lang, ayoko ng lollipop. Ayoko na nga lollipop.

Tandang tanda ko noon, pabirito ko talaga ang lollipop. Lalo na yung mga nakakapagiwan ng kanilang kulay sa labi at dila. Bawat sisip nalalasap ko ang sugar at diabetes, ang ngiti kong abot langit kapag kulay itim o kulay-ube na ang mga labi ko, ang pagpapawis ng kamay ko kapag nahihirapan akong buksan ang wrapper nito, ang pagtatalon pag nakakakuha ng tatlong piso dahil sa wakas may lollipop na ulit ako.

Bawal kaming lumabas ng bahay, lalo na ako, hindi ko alam kung bakit. Bawal ako sa araw at dapat laging may payong kung lalabas para magtungo lamang sa garahe. Kailangan may kasama kapag bibili sa labas. Bawal masyadong maglaro at dahil baka masugatan. Dapat parating nag lo-lotion at dapat parating makinis ang mukha. Hindi ko alam kung bakit ganun ako tratuhin ng mga magulang ko. Dapat parati akong malinis, manatiling maputi, at hindi gaanong maharot.

Tanda ko noon ng makipaglaro ako ng basketball noong eight years old ako, galit na galit sila dahil nagkasugat ako. Iyak ako ng iyak nung mga panahong iyon at galit na galit si mama at papa. Inutusan kami ng aking ahia na umakyat sa kwarto ko upang gamutin ang mga sugat ko at pagpalitin ako ng damit. Sinimulan niyang lagyan ng parang kulay kalawang na tubig at ramdam ko na parang madaming karayum ang tumutusok sa gilid at loob ng aking sugat. “Aray!” sabay iyak. “Para kang hindi lalaki!” pabirong sinabi ng aking ahia. “Eh, masakit nga! Ikaw kaya!” hiyaw ko. Pinahubad niya ang t-shirt ko at pinalitan. “Gusto mo ng lollipop?” ika niya. Laking tuwa ko dahil pabirito ko ang inaalok niya. Nalasahan ko ang alat ng aking luha at sipon ng ibuka ko ang bibig ko upang ngumit at tumawa. “Yehey! Sige sige!” habang nagtatalon. At sabay kinuha ang kamay ko at pinatong sa kanyang short. Naramdaman ko na parang mayroong nakaumbok dito. Sabi ko “Ano to?”, at sinabi niya saakin na Lollipop iyon. Inilabas niya ang nasa short niya at sabi inutusan akong isubo yun. Wala akong magawa dahil ngayon lang ako makakita ng ganito. “Masarap yan. Parang Lollipop lang. Baka nga mas masarap pa eh. Dali na.” ika niya. Sabi ko “Paano?”, at itos niya parang lollipop lang daw. Hinawakan niya ang ulo ko at itinaas-baba ang Lollipop daw. At bigla nalang na may lumabas na para bang gatas mula sa lollipop ko na parang amoy damit kong puti pag bagong laba. Secret lang daw sabi niya at nag pinky promise kami. Madaming beses umulit ang mga pangyayaring iyon, umabot sa punto na hinawakan niya ang pwet ko at sinubukan ipasok ang daliri niya sa labasan ng dumi ko. Laking gulat ko sa mga sumusunod na pangyayari, sinubukan niyang ipasok ang lollipop sa pwet ko. Gusto kong sumigaw ngunit paano? Pag may pumasok sa aking silid, nakakahiya dahil ganito ang posisyon ko.

First year high school ako ng malaman ko na mali pala ang ginagawa ko. Dahil babae lang daw pala ang gumagawa nun sa lalaki. Bisexual ako ngayon. Pero mas hilig ko ang mga lalaki. Masaya ako kung ano ako ngayon. Ngunit hindi ko maiwasang isipin kung siguro hindi nangyari ang mga bangungot ko, hindi ako magkakaganito. Siguro kung maaga palang na malaman ko na hindi ordinaryo ang aking mga ginawa, siguro ordinaryong nilalang parin ako. Hanggang ngayon unting-unti parin akong kinakain ng nakaraan ko. Gusto kong lumabas sa pamilya ko na naiiba ako ngunit ano ang magiging rason ko? Na nung eight years old ako, pinasubo sakin ng kuya ko ang pagkalalaki niya at pinasok ito sa pwet ko? Na nung eight years old ako, nasanay ako na lalaki ang nagiging ka itimasyon ko kaya yun na ang gusto ko? Siguro nga hindi ko pwedeng gamitin ang rason na iyon dahil wala namang maniniwala sakin. Its my word against his. Ngunit para sakin, si “ahia” talaga ang naging dahilan kung bakit ako naging ganito. Hindi normal pero masaya.

Kaya nga tuwang tuwa ako ng aalis na siya. Sa wakas, konti nalang ang magbibigay alala sa mga bangungot na nagyari. Oo, natutuwa ako na wala na akong “ahia” na makakasama. Malaki na ko, hindi ko na kailangan ng kuyang gagabay sakin.

[moneysaving4u]

Kadalum Karayum Pol Thellum Akalam Illathe Manasum Mansummai Thammil Kaikal Korkkunne Kadalil Kulirolam Chellam Thaalam Thullumpol Karathan Maarathum Kaana Thirakal Thullunne Iruttinte Verum Vetti Vaaname Vilakkaye Neetti Neeyum Sooryane Kinaavinte Vellithaaram Veendum Minnunne Kannakke Kannakke Aanandam Nenjaake Kadalum Karayum Pol Thellum Akalam Illathe Manasum Mansummai Thammil Kaikal Korkkunne Kadalum Karayum Pol Marukara Ninnum Porum Eeran …

Continue reading "Karayum Kadalum Ost Velipadinte Pusthakam Lyrics – Shaan Rahman"

Karayum Kadalum Ost Velipadinte Pusthakam Lyrics – Shaan Rahman

[sentient-meatpile]

"That person is cruel. Because she dissapeared for her selfish reasons"

[okawarihappylife]

im ok

[sentient-meatpile]

i cant in good conscience tell anyone to read my slop harem battle royale manga unless you want to eat slop and get your brain destroyed by the main antagonist

just the icons under the cut

[sentient-meatpile]

i dont think anyone will understand how absolutely crazy about these girls. theyre from a battle royale harem manga from 2005 and it altered my brain. its not even good. im in hell. im in doomed yuri hell.

also yes these are iyowa redraws. last journey and angel care is literally them

[okawarihappylife]

now that theres more than 2 people in this tag i can finally state: yume is girl doomed by the narrative

[okawarihappylife]

you ever think abt how yume is technically the only sekirei that could date another sekirei no problem because of the perfect crest but refuses to do so and tries to help others get winged? and she lands on this lonely woman who just does not care abt getting winged and only has eyes for her? to the point where in her final decision she chooses to kill herself over being submissive to someone else and shouts yumes name at the top of her lungs as her final attack? and her only way to show love is thru battle because sekirei are born to fight? and how deeply lonely she is? and how yume was the first person to actually show her kindness? im going insane over a harem manga dont mind me

[okawarihappylife]

you in her dms im shouting her name at the top of my lungs as my final attack we are NOT the same