#kalitatea | Explore Tumblr Posts and Blogs

praktikak · 7 years

Text

Ikasketa prozesua

Lehenago aurreratu bezala, ikasleak mota askotariko lanak burutu zituen praktikaldian egon bitartean, eta arrazoi horregatik, konpetentzia ugari ere ikasteko, barneratzeko nahiz garatzeko aukera izan zuen.

Arlo profesionalari dagokionez, eskuratutako konpetentzia nagusienetariko bat diseinuari dagokio. Ikasleak bazeuzkan aldez aurreko ezagutza batzuk alor horretan, baina ez zuen inoiz banner bat egin esate baterako, enpresan askotan eskatu izan ziotena. Bertan espazioa eta beraz kalitatea nahiko txikiak izan ohi dira, eta beraz ongi aprobetxatu behar da baina era berean begirada batekin guztia irakurri eta ulertzeko gai izan behar da hartzailea. Detaile txiki baina garrantzitsu hauetan arreta berezia jartzea beharrezkoa dela ikasi du ikasleak besteak beste. Gainera sortutako guztia ahalik eta kalitate onenarekin egiten saiatu da beti, gero askotan sarera igo behar zelako eta beraz publiko zabalak ikusiko zuelako eta horrek erantzukizun bat eskatzen du. Bestalde normalean ikasleari ez zizkioten epeak ipintzen lanak amaituta entregatzeko, baina hala ere argi zegoen haietariko batzuek nolabaiteko prisa zeukatela, eta horrelakoetan ikasleak ahalegin bereziak egiten zituen lanok ahalik eta hoberen baina azkarren amaitzeko.

Euskarazko eta gaztelerazko idatzizko erabilera zuzenaren ezagutza ere garatu ahal izan zuen ikasleak askotan (euskarazkoa gehien bat), testu dezente idatzi behar izan zituelako edota beste hizkuntza batzuetatik itzuli. Zenbaitetan ingelesa ere bai praktikan jarri behar izan zuen, pelikula baten bikoizketa edo honen gidoia ongi zegoela errepasatuz edota filmaren zuzendariaren curriculuma itzuliz. Aipatu beharra dago lan hauen ondorioz ikasleak azken aurreko astean nabaritu zuela askoz azkarragoa bihurtu zela gazteleratik euskararako itzulpenean.

Espiritu kritikoa garatzen nahiz kritikak jasotzen ikasi zuen. Izan ere ikasleak burututako lanak kasu gehienetan errebisatu egiten ziren eta lan artistikoagoak (banner-ak esaterako) oso era zorrotzean gainera. Arrazoi horregatik askotan atzera botatzen ziren edo etengabe hobekuntzak eta aldaketak proposatu. Hasieran ikasleari iruditzen zitzaion ez zuela ezer ongi egiten eta pixka bat tristatu egin zen egoera horrekin. Baina denborarekin ikasi zuen ohituta zegoena baino buelta gehiago eman behar zitzaizkiela gauzei eta ez dela ateratzen den lehenarekin konformatu behar. Eta are gehiago ekoiztutako produktu hori publikoari eskaini behar bazaio, banner-en kasua zen bezala, sarera igotzekoak baitziren non guztien begitan egongo ziren. Ondorioz hausnarketa gaitasuna ere garatu ahal izan zuen: lan bat bukatutakoan baina erakutsi baino lehen bere buruari galdetuz ea benetan ongi zegoen edo hobetzekorik zeukan, bai eta aldaketak egitea proposatzen zitzaionean pentsatuz zergatik aldaketa horiek eta zergatik geratuko zen hobeto horrela.

Horrekin lotuta beraz, egoera berrietara egokitzen saiatu da ikaslea, bai eta jarrera sortzailea garatzen errealitatearen aurrean. Egokitzen saiatze horretan lehenik aurretiaz zeuzkan ezagutzak aplikatzen saiatzen zen edota errekurtsoak bilatzen emandako zeregina burutzeko. Lortzen ez zuenean baina, behar zen aldietan laguntza eskatzen ikasi zuen eta beti gauza berriak ikasteko prest azaldu zen.

Egokitzea gehien kostatu zitzaion egoera, normala den bezala, enpresako giroa bera izan zen, ikasleak ez baitu oso izaera irekia eta bat-batean beste errealitate batean murgilduta sentitu zen. Hori erronka bat bezala izan zen beretzat, baina egia da lankideen gertutasun eta naturaltasunak izugarri erraztu zutela guztia. Gainera kostatzen bazitzaion ere bere iritzia botatzen ikasi zuen, ikusi baitzuelako ez zela ezer gertatzen eta gaztea izan arren eta praktikaldietan hasi berri, lankideek bere iritzia baliozko bezala hartzen zutela.

Behar bada hau izan da ikasleak kostata garatzen jarraitu duen konpetentzia garrantzitsuena: jende aurrean hitz egitea, eta hori bere inguruan gehienez hiru pertsona egoten zirela. Baina hasiera batean beti molestatzeko beldurra izaten zuen eta lankideentzat traba edo karga bat izateko. Baina asteak pasa ahala sentimendu hori desagertzen joan zen eta geroz eta gutxiago kostatzen zitzaion besteekin komunikatzea eta elkarrizketetan parte hartzea.

Bestalde antolatzeko eta ekintzak modu koordinatuan planifikatzeko gaitasuna erakutsi behar izan zuen, izan ere zenbait egunetan ordu gutxi batzuetan lan mordoa pilatzen zitzaion; haietariko zenbait lasai egitekoak, baina beste zenbait prisa zeukatenak. Beraz zein lani preferentzia eman ikasi behar izan zuen eta denbora aurrezten nahiz aprobetxatzen. Esate baterako, A lana egiteko beharrezko programa ireki bitartean, B lanarentzat itzulpen bat egitea. Hau da, zeregin desberdinak aldi berean egitea banaka-banaka joan baino.

Talde lanari dagokionez, hau ez da ikaslearen eguneroko praktikaldietan bereziki presente egon den arlo bat, gehienetan bakarka egiteko lanak burutzen zituelako. Talde lan definitu daitekeen bakarra da, film batentzat promozioa lortzeko komunikabideak topatu eta kontaktatu behar zenean, Jone, Noelia eta ikaslea elkarrekin lanean aritzen zirenean. Hau da, lehenik eta behin lana edo helburu komuna zein zen azaltzen zen, egitekoak hiruen artean banatzen ziren eta noizbehinka informazio truke bat egoten zen besteen lana errazteko. Ez da inoiz gatazka edo desadostasunik egon horrelakoetan, eta bilaketan arazoren bat suertatzen bazen, besteekin komentatzea besterik ez zen behar.

Horrez gain askotan Jonerekin batera lan batzuk egin behar izan zituen, eta aurreko kasuko berdina gertatzen zen. Zereginak elkarren artean banatzen ziren, bakoitzak bere bilaketak egin eta amaieran edo prozesuan zehar informazioa trukatzen zen. Ikaslearentzat lan atseginak ziren Jonerekin oso gustura egoten baitzen.

Ikaslea beti saiatu da arduratsua izaten bai bidaltzen zizkioten lanekiko bai beste edozein egoerarekiko. Enpresaren sekretu profesionala beti hartu izan du oso kontuan eta esate baterako Dibulitoonek esku artean zeukan filma estreinatu baino lehen ez zuen ordura arte egindako inongo lanik publikatu egunerokoan. Bidaltzen zizkioten zeregin guztiak gustatzen ez bazitzaizkion ere, normala den bezala, beti motibatuta mantentzen saiatu zen eta bere onena ematen azken hori burutzeko. Horrekin lotuta, ekimena, iniziatiba eta espiritu ekintzailea erakusten saiatu zen ahal zen neurrian, bere burua bidaltzen ez zizkioten zenbait lanetarako aurkeztuz edo eskatzen ez zitzaizkion hobekuntzak edo aldaketak proposatuz.

Orokorrean, ikaslea Dibulitoon Studiora ideia batekin sartu zen, eta bertan pasa zituen asteetan zehar ideia hori asko aldatzen joan zen. Hasiera batean imajinatu ezin izango lituzkeen lanak egin behar direla ikusi zuen, normalean kasurik egiten ez zaizkienak ere, baina funtsezkoak direnak. Gainera ikaslea konturatu zen edozein detailek axola duela, izugarri txikia bada ere. Oso gertu zegoen entrega data bat egonda ere, lanak hobetzekorik bazuen denbora gehiago dedikatzen zitzaion, ondoren horrek estresa ekarriko bazuen ere. Baina ikaslea enpresan egon bitartean egin behar izan zituen lan gehienak ondoren sarera igotzekoak zirenez edo gero beste enpresa batzuek material horrekin lan egin behar zutenez, kalitate ona edukitzea eta dena ezin hobeto egotea oso garrantzitsua zen.

Bestalde, enpresa ez oso handia bada ere etengabe ari dira lanean gauza berriak ekoizten, eta ikasleari arreta deitu ziona da, zenbaitetan beste enpresek lanen bat egin behar dietenean, Dibulitoonek guztia eginda eman behar izaten diela. Esate baterako, behin ingelesezko trailer bat Madrildik egin behar zieten, baina horretarako ez zen nahikoa bertan erabiltzen zen bideoa eta tipografia bidaltzea. Jada hitz guztien itzulpena eginda egon behar zen eta izenburutxo guztiak ekoiztuta fondo gardenarekin, haiek txertatu besterik egin ez zitzaten. Horrelako gauzak dira adibidez arreta erakartzen ez dutenak. Ez zaie atentziorik jartzen baina beharrezkoak dira eta ez badira egiten horrek arazoak ekar ditzake aurrerago.

Aipatutako guzti horrez gainera ikasleak zortea izan zuen zeren eta praktiketan hasi zenean enpresa film berri baten estreinalditik oso gertu zegoen eta Goya Sarien galarako ere gutxi falta zen (zeinetan pelikula bera izendatuta zegoen). Ondorioz nahiko maiz telebistatik edo prentsatik kazetariak etortzen zen Dibulitoonera filmean parte hartu zuten pertsona desberdinak elkarrizketatzera, eta hauetariko batzuk ikusi ahal izatea oso interesgarria izan zen. Izan ere unibertsitatean ikasleari jada tokatu izan zitzaion zenbait elkarrizketa egitea, baina profesionalek benetan nola funtzionatzen duten ikustea oso aberasgarria izan zen eta hurrengo batean ikasleak non hobetu dezakeen ikusteko balio izan zion.

Era berean behin aukera eman zitzaion Dibulitooneko bi lankiderekin batera aurkezpen batera joateko. Enpresa garatzen ari den proiektu bat epaimahai baten aurrean aurkeztu behar zuen bikoteak eta ikaslea haiekin batera egon ahal izan zen guztiak nola funtzionatzen zuen ikusteko. Noski esperientzia horrekin ere asko ikasi zuen, unibertsitatean noizbait eskatu baitzieten aurkezpen batekin entzuleak konbentzitzeko, baina lan munduko profesionalak horretan ikustea eta horretarako 10 minutu bakarrik izanda guztiz desberdina izan zen.

Orokorrean ikasleak uste du praktikak bere auto-estimuarentzat onuragarriak izan direla. Beldur askorekin hasi zen, Dibulitoon animaziozko luzemetraietan espezializatzen den enpresa bat izanda eta bera ikus-entzunezko komunikaziotik zetorren ikasle bat, ez zegoelako oso ziur beragandik zer esperoko zuten edo karga bat besterik ez ote zen izango. Izan ere ez zuen ongi irudikatzen animatzeaz gain zein beste lan egitea tokatuko zitzaien bertan. Baina behin hasi zenean, gehiagotan aipatu bezala, espero ez zituen lan pila bat egin behar zirela konturatu zen eta behar bada lagungarria izan zitekeela gainerakoentzat. Mota desberdinetako lanak egin behar izan zituen, eta haietariko gehienak egiteko gai izan zen aurretik eskuratuta zeuzkan konpetentziei esker. Horrek auto-estimua pixka bat igo zion, konturatu baitzen ez zuela lan zehatz baterako bakarrik balio, baizik eta esparru gehiagotan lagundu zezakeela animazioari buruz ezer gutxi bazekien ere.

Ikaslearen indar-guneen artean horixe egongo litzateke besteak beste; mota askotariko lanak egiteko gai izan zen zekarzkien konpetentziei esker eta horrek esparru desberdin askotan trebatzeko aukera eman zion. Bai eta bere buruarekin hobeto sentitzeko ere, ia inoiz ez baitio lan bati ezetz esan behar izan nola egin ez zekielako eta beraz uste zuena baino lagungarriago sentitu zen. Eta azpimarratzekoa da hizkuntzek izan duten garrantzia, hasieran horrela ez pentsatu arren. Izan ere behin ikasleak itzulpen bat egiteko bere burua eskaini ostean, hortik aurrera horrelako geroz eta lan gehiago ematen joan zitzaizkion, ez bakarrik euskaraz eta gazteleraz, baita ingelesez ere, eta askotan ikaslea bera arduratu izan zen testu askoren azken errebisioaz.

Behar bada arrazoi beragatik ia beti motibatuta agertu zen lan gehienen aurrean, nola egin behar ziren jakiteak horretan lagundu baitu. Horrek era berean eragin duena izan zen lan guztiak pazientziaz hartzea eta detaile guztietan arreta berezia ipintzea, motibatuta egon ezean askoz ere zailago suertatuko litzatekeena. Azken finean ikasleak lana egiteko gogoa zuen eta sentimendu horrek bere hoberena ematera bultzatu zuen, beste indar-gune garrantzitsu bat izan dena.

Ahulguneei dagokienez aldiz, haietariko bat dudarik gabe jende aurrean hitz egitea da. Hasieran bereziki ikasleari asko kostatzen zitzaion gauza bat zen bere izaera itxiaren ondorioz, eta asteetan zehar asko hobetu zuen arren, oraindik zenbait egoeratan ez zegoen erabat eroso. Egia da nahiko azkar egokitu zela giro berrira eta naturaltasun handiz joan zela guztia, baina hala eta guztiz ere oraindik pixka bat gehiago hobetu daitekeen puntu bat da. Izan ere ikasleak bere iritzia bota nahi zuenean beti pittin bat kostatzen zitzaion.

Bestalde espiritu kritiko gehiago izatea ere bai komenigarria litzateke, izan ere hasieran batez ere diseinuarekin zerikusia zuten lanak askotan atzera botatzen ziren aldaketa batzuek egin behar zitzaizkiolako. Arduradunek ezer esan izan ez balute ikaslea ez zen akats edo hobekuntza horiek egin zitezkeela konturatuko, kritikotasun hori falta zaiolako. Baina egia da espiritu hori esperientziarekin ere lortzen dela.

0 notes