#intro - individueel

[creatievegert]

Making men (Dunia Dance Theatre) Kijkbezoek: dans

Ik neem plaats in de Centrale (Gent), om de dansvoorstelling te bekijken. Een professor Afrikaanse cultuur introduceert het geheel. Ze legt vooraf uit wat de betekenis van de dans is, en welke plaats dit in de Afrikaanse en Europese cultuur heeft. Dit deel duurt zo'n 15 minuten, en is naar mijn aanvoelen veel te lang. Bij de start van een voorstelling heb ik graag dat mijn aandacht getrokken wordt. Een theoretische uiteenzetting over de plaats in beide culturen doet dat niet meteen.

De eigenlijke opvoering wordt verder voorafgegaan door een kortfilm waarin dezelfde dansers, dezelfde dans opvoeren in de Zimbabwaanse savanne. We krijgen daarna exact dezelfde dans te zien in het echt, wat veel meer impact heeft dan de film. Voor mij was de film dan ook geen meerwaarde om nog te tonen voor de eigenlijke opvoering.

Na deze intro gaat de opvoering van start. Die wel helemaal de verwachtingen weet in te lossen. Het licht gaat uit. Op een donker podium, komen 4 zwarte mannen het toneel op. De Afrikaanse beats zwepen het publiek op. Ze dansen dicht bij elkaar, en bewegen zich haast als één geheel voort. Als een school vissen, dansen ze als één geheel over he podium.

Een scene die bijbleef is die waarbij ze elkaars kleren uittrekken, en dan met poeder beklad worden. Het witte poeder gaf een mooi contrast in de donkere zaal, en op hun donkere lichamen.

De Afrikaanse beats worden afgewisseld met Westerse klassieke muziek. Zelf wisselen ze Afrikaanse en moderne dans af. Beiden op een zeer hoog niveau. De manier waarop die twee werelden verweven worden vind ik fascinerend. Ze doorbreken daarmee toch een aantal barrières voor mij, en dit op een indrukwekkende manier.

Door middel van hun dans onderzoeken ze de betekenis van mannelijkheid. De choreografie is erg atletisch en ritmisch, maar bevat ook een zekere zachtheid en gevoeligheid. De stereotype mannelijkheid wordt hierbij in vraag gesteld. Is er ruimte voor die zachte kant in onze maatschappij?

De manier waarop ze werkelijk alles uit hun lichamen halen was daarbij impressionant. Individueel, maar ook bij het samenspel gingen ze tot op de limiet. Dit paste voor mij bij de zoektocht die ze doorliepen. Als je zoekt naar wie je bent, kom je je grens wel eens tegen.

Als ik naar mezelf kijk, kan ik best relateren met het thema. Het is niet dat het verboden was om emoties te tonen bij mij thuis, maar het bespreken heb ik pas echt in het gezin van mijn eerste vriendin leren kennen. Ik herinner me nog dat ik dat heel spannend vond als ze daar openlijk over vertelden, en daarover aan mij vragen stelden. Voor mij was dat een openbaring.

Ik lees op hun website dat ze hun ware zelf willen ontdekken in de dans. Naar mijn aanvoelen mochten ze daarbij nog meer één voor één loskomen van de gezamenlijke choreografie. Ieder heeft zijn eigen stijl, maar de bewegingen zijn toch steeds op elkaar afgestemd. Ze dansten als het ware steeds als één geheel. Waardoor het leek alsof ze allemaal dezelfde zoektocht doormaakten. De echte zoektocht naar hun eigenheid miste ik daardoor wel wat.

[wieisdemol2022]

Opdracht 3, Aanwijzingen

De derde opdracht behoeft geen intro, en dat krijgen we dan ook niet! In de tuinen van Hospitaal (voormalig kuuroord) Kuks is het namelijk tijd voor de silent disco waar 3 kandidaten individueel van elkaar een nummer moeten uitbeelden (zonder te playbacken) en de overige 2 kandidaten moeten raden welk nummer het is.

Om het een beetje overzichtelijk te houden heb ik onderstaande tabel gemaakt waarin we kunnen zien welke twee kandidaten op het raad-bankje zitten, welke nummers ze moesten raden, of de nummers geraden zijn en zo ja, door wie.

Wat valt hier dan op? Nou vooral dat Marije, Splinter en Charlotte toch aardig goed hun best doen. Met name Marije met 6x een goed geraden nummer, die is de mol niet… Splinter heeft er 5 op zijn naa staan en Charlotte 3. Opvallend is het dan dat Rocky helemaal geen nummers geraden heeft (dat we zien) en bij Renée viel op dat ze vooral napraatte wat er al gezegd werd, hoewel ik moet toegeven dat Renée zo nu en dan een voorzetje gaf maar gewoon niet op de juiste titel leek te komen (zoals bij I Say a Little Prayer).

Ook als we kijken naar het uitbeelden valt me op dat vooral Marije, Splinter en Charlotte hun best lijken te doen en dat het vaak door hun aanwijzingen lijkt te komen dat het nummer geraden wordt. Denk bijvoorbeeld aan Single Ladies, Gangnam Style en Kleine Jongen van Charlotte. Rocky daarentegen heeft zeker moves, maar het leek toch 9 van de 10 keer niet op uitbeelden van het nummer, meer alsof ze in de club aan het dansen was…

Dan de eindstand van deze opdracht, de kandidaten verdienen namelijk €800 voor de pot, en ons is niet expliciet gezegd hoeveel per goed nummer het zou opleveren, maar uit de opmerking van Marije (40 nummers voor €50 per stuk) kunnen we misschien uitgaan van €100 per goed nummer, en dit komt ook overeen met een max van €2000 voor deze opdracht. Met 13 goed geraden nummers is het natuurlijk apart dat hier toch nog 500 euro minder verdiend wordt dan wat we zien. Dit komt volgens Rik door kandidaten die zich verloren in het playbacken, wat niet mocht. En op zich kunnen we wel vijf nummers noemen waarbij geplaybacked wordt: -        Say a Little Prayer (Rocky?) -        Who Let The Dogs Out (Marije?) -        Working 9 to 5 (Rocky) -        Why Tell Me Why (Renée horen we zelfs een beetje meezingen) -        Ze Kwam Binnen Zonder Kloppen (Renée) Ook hier lijken dus Renée en Rocky de boosdoeners te zijn, hoewel ik het ook heel lastig vind om niet in spontane karaoke uit te barsten als een lekker nummer opkomt. 

En dan zijn er nog 3 nummers die we niet gehoord hebben, ik ben enorm benieuwd welke nummers dit zouden zijn en opvallend genoeg zijn twee van die nummers als Splinter en Rocky raden, zouden ze deze niet geraden hebben? Dat het niet leuk was om te zien? Of is hier heel opzichtig gemold en mogen we het daarom niet zien? Wat denken jullie?

Wat valt nog meer op? -        Veel nummers verwijzen naar Queen, Rocky is de Queen van het straatvoetbal -        Maar als we gaan kijken naar nummers weten we ook dat veel van deze nummers in de afspeellijst van de kandidaten staan en daardoor naar iedereen kunnen wijzen. Kijk maar eens naar onderstaande foto van Renée

-        Dan deze klassieke M op het hoofd van Splinter, is dit een kroon of de kroon op je werk van de afgelopen tijd?

Is jullie nog wat opgevallen deze of vorige afleveringen? Laat het ons weten!

[egeltjes-blog]

Mixweek DAG 1

We begonnen de dag met een rondleiding en een uitleg van de week. Na de rondleiding gingen we omgekeerd verstoppertje doen in onze deelgroepen. Na de intro van de dag moesten we individueel aan de slag met een experiment op locatie vanuit je eigen discipline. Wanneer dit klaar was gingen we deze experimenten presenteren aan elkaar in onze subgroepjes. 

Jasper had een pad gemaakt naar een nutteloze deur:

Nils veegde het pad van Jasper weg met een bezem:

Sabien had een blinde-rondleiding bedacht aan de hand van het volgen van geluid:

Nienke, onze plus-one van de dag, had een trap gebouwd: 

Na het presenteren hadden we pauze waarin we tosti’s en dergelijke consumeerde. Daarna kregen we de opdracht interdisciplinair bezig te gaan met onze individuele experimenten. Zodoende hebben we onze werken samengevoegd en een interactive performance bedacht. Dit moesten we met een ander subgroepje aan elkaar presenteren. 

We hebben hierbij het andere groepje blind naar de container buiten geleid door middel van geluid (hetzelfde als de individuele opdracht van Sabien). Binnen in de container was het even stil, Nils zou van 3 tot 0 tellen met zijn vingers zodat wij als groep dat zouden kunnen zien. Bij 0 stampten we allemaal 2x hard op de grond, hierna lieten we geluiden uit het bos horen via onze telefoon. Iedereen stond nog steeds geblinddoekt in de container. Na een tijdje stopte we de geluiden en was ons experiment voorbij. 

Wij hebben hier deze feedback op gekregen van de groep: We hadden allemaal geen idee waar we waren, erg gedesoriënteerd, dit maakt het erg spannend. Het had het misschien nog spannender gemaakt als je niemand hebt om aan vast te houden (ze gingen nu in tweetallen gearmd achter het geluid aan). Behoefte aan rust, consistentie tussen de verschillende begeleiders. Het rondlopen had beter voorbereid kunnen worden, geeft weinig rust. Erg eng. Geen idee waar je naartoe gaat. Goede opbouw om niet gelijk de container in te gaan. Was misschien beter geweest als er wat meer tijd tussen de groepjes zat die de container binnen gingen. Geluid komt door blinddoek beter binnen. Is misschien leuk om op nog meer zintuigen te focussen, bijv. voelen. Door het harde geluid, het stampen met voeten, kwam het geluid met de vogels veel beter en intenser binnen. 

Gezamenlijk hebben we de dag afgesloten. 

[beatfmheiloo]

Interview over workshop feesttassen maken in Info Magazine

De workshop feesttassen maken met Marieke de Vree is dé favoriet voor zussen-, vriendinnen- en bedrijfsuitjes, maar individueel deelnemen kan ook. De intro-workshop is geschikt voor iedereen voor met afvalleer een tas wil maken.

[meaningfuldatadesignluc]

The sence and nonsens of Rotterdam - Individueel

Door de bewoners van Rotterdam te fotograferen heb ik een algemeen beeld van de mensen per wijken. Omdat iedereen samen Rotterdam vormt ga ik de Rotterdam opnieuw op de kaart zetten met de gezichten van de bewoners.

Ruwe schets van het idee:

Om te kijken hoe dit eruit ziet en om feedback te ontvangen heb ik een aantal voorbeelden gemaakt.

De feedback was heel duidelijk, welke informatie wil ik hier communiceren? Terug naar het schetsbord om te kijken welke data heb ik nog meer en wat kan ik hiermee?

Concept - Eye colors of Rotterdam

De data:

Oogkleur

Groen - 25%

Bruin - 43,3%

Blauw - 31,7%

Bril dragend - 28%

Man - 42%

Vrouw - 58%

Deze data wil ik vertalen in een simpele vorm dat iedereen over heel de wereld begrijpt waar het over gaat.

De verdeling van de verschillende vlakken.

De eerste schets van het concept. Vind het persoonlijk het oog goed eruit komen op de witte achtergrond, je oog wordt er meteen naar getrokken.

De data van de brildragende, mannen en vrouwen is subtiel, wel aanwezig maar niet te sterk dat de aandacht er naar getrokken wordt. Het doel is om als eerste binnen te komen op het oog.

Er mist voor mij nog iets, het is te rustig.

De extra laag in de achtergrond maakt het voor mij interessant, dit komt omdat het een toegevoegd waarde heeft met betrekking tot het communiceren van de oogkleuren.

Dit is een saaie vorm, mijn aandacht wordt direct naar de titel getrokken vanuit daar kijk ik meteen naar het onderste van de pagina. Wel vind ik de grootte van de onderste data zo meer tot zijn recht komen.

Het eindproduct

Voor mij communiceert dit duidelijk wat ik wil vertellen.

Tijdens de expo heb ik nieuwe feedback ontvangen.

Misschien dat ik op een later tijdstip terug kom op de feedback om deze te verwerken.

[meaningfuldatadesign]

Opdracht Sense and nonsense

Tijdens de intro de week hiervoor hadden wij als groep gekeken hoe wit Witte de Withstraat is qua gebouwen en aankleding. Met de groep hadden we uiteindelijk een visualisatie gemaakt van het witste gebouw en het meest gekleurde gebouw en de overeenkomsten/verschillen in hoe schoon het daarbinnen is. Ik was hier geen grote fan van omdat je hierbij subjectieve data gebruikt die ook nog eens bepaald is door maar 6 mensen. Dit was het resultaat:

Toen we hier individueel mee verder moesten gaan wilde ik heel graag iets doen met hoe wit alle gebouwen zijn over heel de straat ten opzichte van wat voor een soort gebouwen het zijn (restaurants, kappers, winkels, etc.). Ik wilde witte transparante cirkels gebruiken die aangeven hoe wit het ergens is. Op plaatsen waar veel witte gebouwen naast elkaar zitten, krijg je overlap waardoor het nog witter lijkt. En dat klopt ook want als je in de straat loopt met veel witte gebouwen, oogt het ook witter dan wanneer je maar één heel wit gebouw hebt. Hieronder zie je een eerste schets:

Op deze schets ging ik gekleurde bolletjes zetten bij de gebouwen en bovenin even neerzetten welke gebouwen welke kleur zijn, hierdoor kon ik zelf snel zien of ik leuke verbanden zag in combinatie met de hoeveelheid wit van de gebouwen. Ik haalde er niet zo veel interessante verbanden uit, daarom ben ik hetzelfde gaan doen met alleen de restaurants. Ik heb gekeken wat voor een soort restaurants het waren. Hier kwamen wel leuke verbanden uit, zo zaten bijvoorbeeld Surinaamse/Aziatische restaurants op plekken waar het heel wit is. Deze ondervindingen heb ik verwerkt in mijn werk en hieronder zie je wat ik uiteindelijk had geprint voor de deadline:

Na het werk uitgeprint te hebben gezien zag ik nog een aantal punten die ik kon verbeteren. Die punten samen met de feedback die ik heb gekregen, heb ik toegepast in mijn werk voordat ik het geüpload had op Blackboard. Hieronder zie je die toepassingen:

Op deze link kan je de eindversie in het groot bekijken.

[projectmonster2018-blog]

Blog Giel Notkamp – Eindreflectie

Eindreflectie:

Het monsterproject is afgelopen, de deadline tenminste want de expositie moet nog gaan beginnen, dat is stap 2. Ik had nooit hele goede ervaringen met een groepsproject, dit kwam door het ouderenproject wat ik had in leerjaar 1, toen had ik geen leuke groep. Maar bij dit project was dat een contrast. We waren een gezellige groep en lieten elkaar in de waarde, al was het gezelligheidsgehalte soms wel erg hoog. Ik kijk met veel leuke herinneringen en leermomenten terug op dit project. Daar staat ook tegenover dat we gewoon een zilveren bunny hebben gewonnen op de LAPIN D’OR award, er zaten goede concurrenten tussen maar er waren ook groepen waarvan ik dacht dit kan je toch niet laten zien. De intro was overigens goed bevallen bij iedereen. Een heel groot leerdoel van mezelf was werk uit handen geven, hier had ik heel veel moeite mee omdat ik zelf de grip over mijn werk wil hebben, dit was niet altijd makkelijk maar ik heb geleerd dat het d.m.v. goede communicatie beter gaat dan voorheen. De groep zelf was wennen, ik kende 2 mensen uit de groep, de rest nog niet. Ik vond het leuk om een project neer te zetten gezamenlijk met mensen die ik niet kende of nog niet mee had samengewerkt. Ik wekelijks bijgehouden wat ik zoal heb gedaan maar hieronder nog een korte samenvatting:

- Special Effects - Motion tracking 3D - Filmen - Regie - Montage - Eindmontage animatie intro - Eindmontage User journey - Storyboard - Concepttekening (beginweek) - Animaties 2D (transitions) - Audio (voice over/nabewerkingen) Etc . . . .      (staat beschreven in mijn blogs)

In de eerste weken was er soms een meningsverschil in de groep, geen ruzie maar ook niet een lijn. Ik en oa ook Mart zijn allebei mensen die graag de leiding gelijk nemen. In mijn geval komt dat omdat ik graag grip wil hebben op wat er gebeurd en anders komt het puur uit op vertrouwen, het was wennen maar het is me gelukt mezelf aan te passen ten behoeve van de groep. De afspraken gingen overigens gewoon goed, iedereen was erg enthousiast. Ik hield veel contact met docenten zoals Remco Mikkers en Bob-Jan omdat ik veel video en animatie taken op me had genomen. Sinds het moment dat de taken definitief waren en iedereen wist wat hij moest gaan doen ging het lekker. Iedereen ging individueel bezig en dit vond ik fijn omdat ik graag zelfstandig werk, niet zelfstandig in een groep maar zelfstandig aan een taak binnen de groep. De samenwerking verliep prima, het heeft een beetje een jojo effect gehad maar we hebben iets super vets neergezet. Ook kwam ik veel problemen tegen in dit project, ik heb sommige al beschreven in de blogs, denk hierbij aan software die crashte, frame-rates die niet klopten, taken overnemen van anderen etc. Hiervoor heb ik altijd met de rest overlegd en hulp gezocht bij een vakdocent. Planning had ik opzich wel, ik heb wekelijk gewoon mijn taken gedaan. Al kwam ik in de laatste 3 weken in een stroomversnelling omdat ik nog niet alles aangeleverd had gekregen of het eindproduct moest filmen. Ik heb dit uitvoerig beschreven in de blog van week 9. Er waren meerde mensen die nogal leiding wouden nemen en paar mensen in de groep die meer op de achtergrond waren, iedereen is mooi zichzelf en daar was ik wel blij mee. We hebben uiteindelijk gekozen om geen scrumaster te nemen en aan het eind ook geen groene kaart uit te rijken, dit omdat we dit project gelijkwaardig doen en geen hiërarchie of jaloezie willen die de groepssfeer beïnvloed. Het is een mooi portfolio item geworden waar ik en wij allemaal erg trots op zijn, in mijn geval had ik nog nooit z’n grote animatieklus gehad. Ik ben heel trots op mezelf dat het me gelukt is binnen de tijd en wat ik heb neergezet. Dit is later in het werkveld ook handig als je bijvoorbeeld binnen enkele tijd iets moet afhebben voor bijvoorbeeld een klant. Ik heb me dit project heel erg gericht op mijn talenten, een volgend project wil ik graag iets gaan doen wat niet dicht bij me ligt omdat ik graag wil ontdekken, dat neemt niet weg dat ik ondanks dat ik de techniek iets beheerste ook nog heel veel geleerd heb. Ik wil door dit soort opdrachten een mooi portfolio opbouwen om bij mijn toekomstige stage te kunnen shinen.

Ik ben zeer tevreden over dit project en heel blij dat ik voor het monsterproject heb gekozen (de reden heb ik in de blog van week 1 uitgebreid beschreven). Ik heb heel veel geleerd, in de put gezeten en eruit geklommen haha. Ik heb zoveel meegemaakt en ik ben trots op wat wij als groep hebben gepresteerd. De sfeer was in alle weken erg vrolijk in de groep en daar ben ik blij mee. Ook ben ik blij dat ik mijn leerdoelen behaald heb of versterkt.

[allerleidesign-blog]

[:nl]Wat veel mensen wellicht niet weten is waarom en wanneer Allerleidesign.nl eigenlijk is begonnen. Om mijn gevoel bij deze MSI Fandag geheel te begrijpen moet je ook weten hoe het idee van AllerleiDesign.nl is ontstaan. Dus ga ik je dat nu in deze paar korte regeltjes aan intro uitleggen 🙂 In maart 2016 was er ook een MSI Fandag waar ik met mijn neefjes naar toe ben geweest omdat het mij wel leuk leek om eens mee te maken. Die gehele dag heb ik het geweldig goed naar mijn zin gehad maar er was een ding dat mijn aandacht nog lange tijd erna bezig hield. De Yazi Venator class Star Destroyer gemaakt door Asphiax van www.ModWithMe.com. Dit was mijn eerste echte real life ervaring met Mods en doordat ik gewoon echt meer wilde weten ben ik erover gaan schrijven. Dat was het ontstaan van AllerleiDesign zoals jullie het nu kennen. Hierdoor ben ik MSI en Asphiax dan ook eeuwig dankbaar want het afgelopen jaar is een geweldige rit geweest, en het einde van de rit is wat mij betreft nog lang niet in beeld. Het gevoel dat ik nu nog steeds krijg elke keer dat ik terug denk aan die begin periode, kwam op deze MSI Fandag dus dubbel hard aan. Het zou EN een leuke dag worden, EN het gevoel van nostalgie raakte me op sommige momenten best wel hard, maar hoe dat ging kun je hieronder lezen.

Content:

Een poosje terug kwamen de eerste vragen op de Facebook pagina van MSI al voorbij: “wanneer is de fandag dit jaar?” deze vragen sloot ik mij gewillig bij aan in de hoop een glimps op te vangen van de datum en locatie zodat ik al ruim van te voren kon zorgen dat ik erbij zou zijn. Toen eenmaal bekend gemaakt was wanneer was het dus enkel een kwestie van kaartjes kopen en gaan. Dit ging niet zo makkelijk, de kaartjes verkoop was aanvankelijk nog een beetje glitchy maar dat was al snel verholpen. En dus was ik na korte tijd trotse eigenaar van 3 kaartjes. 🙂 De weken voor de daadwerkelijke Fandag vlogen voorbij en ik had al geheel in gedachten hoe ik er zou gaan komen, wie ik zou meenemen en wie ik er allemaal zou tegen kunnen komen. Helaas  werd het meeste van mijn plannen last minute alsnog omgegooid maar het is allemaal misschien zelfs wel beter afgelopen dan ik bedacht had. Vlak voor de Fandag zelf bleek dat beide personen die mee zouden gaan helaas door omstandigheden niet mee konden (komt een volgende keer wel goed, maar jaloers dat ze waren toen ik ze delen vertelde HA!) Op Facebook waren al diverse berichten voorbij aan het komen van mensen die geen kaartjes hadden kunnen bemachtigen en tot mijn verbazing was een van die mensen onze eigen Ricardo! Dus stuurde ik hem een berichtje dat ik kaartjes over had en dat was snel geregeld, Ricardo zou ook komen 🙂

Ruim tevoren had ik al mijn reis geplanned en dus wist ik al dat het openbaar vervoer niet geheel zou gaan meewerken deze dag, hierom had ik geregeld dat ik afgezet zou gaan worden met de auto. De reis heen was deze keer dus gewoon relax zitten in de auto zonder me druk te maken over overstappen en dat soort idioterie.

De eerste persoon die ik tegenkwam bij de Fabrique was Ricardo, hem overhandigde ik zijn kaartje en vervolgens hebben we staan wachten tot we naar binnen konden om de dag echt te laten beginnen. Tijdens dit wachten heb ik staan genieten van het pand van de Fabrique, een oude fabriekshallen complex met vergane en verroestte pijpen her en der, een complex dat door de jaren geteisterd leek te zijn. Fans van het Steampunk genre zouden hier genoeg inspiratie kunnen opdoen. Uiteraard waren de bekende gezichten ook aanwezig in de vorm van Alex Klein (AsnGaming.net) en Marco Hazendonk (TechTime.nl) ook al aanwezig en druk bezig met filmen en foto’s maken. Deze mensen had ik nu al redelijk wat keren voorbij zien komen op de diverse dagen sinds AllerleiDesign begonnen is dat ik mij al redelijk op mijn gemak voel rond hen een praatje was dus ook snel gemaakt. De nervositeit die ik voelde verdween geheel toen ik een Panda zag die in een boom probeerde te klimmen (of hij stond een plasje te doen tegen die boom, ik weet het niet) en vanaf dat moment begon ik enkel te genieten van wat de dag me zou brengen.

Zoals altijd bleef ik bij de opening van de deuren achter, wachtend op de parkeerplaats tot de meesten binnen waren, maar toen we uiteindelijk niemand meer zagen staan zijn we maar richting de deuren gelopen. Hier kregen we een polsbandje en konden we naar binnen doorlopen. De polsbandjes waren kleur gecodeerd en gaven hiermee direct aan in welke groep we behoorden met betrekking op het lasergamen en later ook de kennisquiz. Zodra we uitgevonden hadden waneer we mochten lasergamen, dit was de enige activiteit waarbij een schema aangehouden werd, liepen we de centrale hal in. Daar zagen we iets dat we heel hard nodig hadden: Koffie! nadat we een bakje koffie in handen hadden zijn we een beetje door de centrale hal gaan zwerven en hebben we een klein beetje de andere hallen ingekeken. Echter zou de opening in de centrale hal zijn dus bleven we hier rondhangen. De opening was zoals te verwachten is, een opsomming van de diverse partijen die hebben geholpen deze dag te realiseren, met als grotere namen Alternate.nl en Linksys, maar ook tal van andere namen werden genoemd wat aantoont hoeveel moeite het team van MSI gedaan had om de dag voor ons te verzorgen. Een van de slides die het meeste impact had was echter de Slide waarop met grote rode letters geschreven stond: SOLD OUT. Alle kaartjes waren dus uitverkocht, later hoorde ik dat dit mede kwam door een oproep die een streamer genaamd Yarasky had gedaan naar zijn viewers publiek. Om eerlijk te zijn heb ik zelfs nu nog geen idee wie het is en wat hij precies doet, maar goed.. Tijdens deze openings ceremonie verliep alles zeer geordend en was iedereen nog redelijk rustig aan het wakker worden, tot het onvermijdelijke gegooi van goodies, toen brak letterlijk het geraas en gefeest los, zodra de eerste goodies over de hoofden gesmeten werden zag je de handen de lucht in gaan en het geschreeuw golfde over je heen. Hierna begon het pandemonium waarbij iedereen op zoek ging naar wat hij of zij als eerste zou gaan doen, een wirwar van mensen rende door de centrale hal en wij hadden het geluk dat Ricardo en Ikzelf nog best groot van gestalte zijn anders hadden we wellicht onder de voet gelopen geweest (wij bleven namelijk gewoon stil staan)

De layout van de Fabrique bleek geweldig, opgedeeld in diverse hallen en ruimtes waarbij in elke hal wel iets anders te doen was, leende deze venue zich perfect voor een dag als deze. Ten opzichte van vorig jaar in de Voltage waarbij een enkele ruimte gebruikt werd voor het grootste deel van de activiteiten viel het me op hoe veel meer organisatie en schijnbare rust er gecreëerd werd enkel door muren die de activiteiten van elkaar scheidden.

#gallery-0-13 { margin: auto; } #gallery-0-13 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 25%; } #gallery-0-13 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-13 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

Na een korte rondwandeling langs diverse hallen om te zien wat er precies allemaal te vinden was kwamen we uit in een van de grotere hallen waar onder andere de VR en de VRisb VRee waren. Hoewel ik me met beiden niet geheel bezig gehouden heb, is het toch altijd weer leuk om mensen dingen te zien doen met zo’n helm op, eerlijk, als je nog nooit iemand hebt zien schieten op virtuele zombies, het is een aanrader je lacht je helemaal de rondte in 🙂 In deze hal vond ik wel het eerste dat mijn aandacht vasthield: StringPad.

Stringpad is op eerste zicht een simpel uitziende headset, echter zijn de oorschelpen voorzien van een tweede stel oorschelpen die blijkbaar achter je oren komen. Klinkt vreemd en simpel toch? Het is vele malen meer, waar de jongere generaties niet echt zullen weten hoe het voelt om voor een podium te staan waarop een band live muziek speelt, hoe het voelt om muziek echt tot in je botten te voelen en je bijna verplicht word om mee te deinzen op de muziek, zullen de “ouderen” dit gevoel maar al te goed kennen. Sommigen zullen dit gevoel zelfs beschrijven als het grootste gemis in digitale muziek. Met StringPad haal je dit gevoel terug. De demo opstelling die ze hadden staan bestond uit 3 delen, een niet werkend prototype waarbij je kan zien hoe het eruit komt te zien, een werkend prototype waarop je Battlefield 1 kon spelen, en een prototype waarop je kon luisteren naar een muziek stuk. Ik ging luisteren naar het muziekstuk, en hoewel ik het zal proberen ik zal nooit 100% kunnen beschrijven wat er door me heen ging. Het muziek stuk bouwde langzaam op met een snare drum die doorgalmde, dit geluid hoorde je zeer goed maar wat me vooral verraste was dat je het geluid ook voelde.. toen de zwaardere muziekinstrumenten erbij kwamen begon de Stringpad zijn ware kracht te laten voelen door elk instrument individueel te laten vibreren wat voor het gevoel zorgde dat ik echt voor dat podium stond en de geluidsgolven door mijn hoofd heen denderden. Naarmate de muziek doorliep deed ik mijn ogen dicht en waande me daadwerkelijk voor dat podium en het enige dat nog ontbrak waren de geuren van bier en het gedram van de menigte om me heen, maar ik was daar echt.. StringPad is zoveel meer dan ik hier kan omschrijven en ik raad je dan ook aan om eens een kijkje op hun website te nemen, of direct door te gaan naar hun kickstarter campagne. Gezien zij nu nog in de ontwikkelings- fase zitten hebben zij hulp nodig met de vervolg stappen, hulp die het zeer zeker waard is om dit geweldige product op de markt te krijgen.

Na nog een poosje rondgewandeld en ja ook gerookt te hebben (wel buiten uiteraard) was het tijd voor de eerste goodiehunt, hierbij werden wederom diverse dingen door de lucht gesmeten voor eenieder die lang genoeg of snel genoeg was. Helaas zie je bij dit soort dingen altijd de lelijke kant van dit soort dagen, de hebzucht. Door deze hebzucht werd er op gegeven moment bijna een ongeluk veroorzaakt wat de festiviteiten zeer zeker een donkere domper op had kunnen leveren. In de centrale hal is een trap waarop ook mensen stonden, hier werden ook goodies heen gegooid die gretig in ontvangst genomen werden, maar wat het nodige duwen en springen veroorzaakte. Je kan je voorstellen dat duwen, trekken en springen op een trap nou niet echt een heel goed idee is. Ik sprak hier met Ricardo af dat als ik de gaming chair zou winnen dat hij hem dan zou krijgen, gezien ik al een gaming chair heb en hij er dus meer aan zou hebben dan ik, was dit een easy deal.

#gallery-0-14 { margin: auto; } #gallery-0-14 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 33%; } #gallery-0-14 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-14 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

Na deze goodiehunt liepen we een andere hal in, een hal waarin volop games gespeeld werden en ook heren bezig waren met overclocken. Ikzelf was meer op zoek naar CaseMods want daar ligt mijn eigen interesse nou eenmaal. Hier hebben we een poosje staan praten met diverse aanwezigen over wat zij nou vonden van alles en om eerlijk te zijn kan ik me nou niet direct herinneren of ik er moeite mee had om een praatje te maken zoals ik normaal had. In deze hal zag ik Koen rondlopen en doordat ik eigenlijk hem al had moeten mailen voor een nog te komen vervolgstap voor AllerleiDesign.nl (Teaser; het gaat over een nieuwe vorm van reviewen en daarvoor had ik een GPU nodig, MSI stond boven aan mijn zeer korte lijstje) besloot ik gewoon rechtstreeks op hem af te stappen voor een praatje. Het blijft voor mij een vreemd gevoel dat ik eigenlijk al direct herkend word zonder dat ik mij voorstel en dat gevoel is enkel vreemder als het gaat om een persoon als Koen. Tot nu toe heb ik nooit echt een gesprek gehad met Koen en hoewel we elkaar wel al vaker gezien hebben was ik toch plezierig verrast dat hij mij herkende. We hebben een aardig poosje gepraat over wat ik van plan was en over de Fandag zelf, ik hoorde in dit gesprek ook dat Koen helaas bij MSI gaat vertrekken. Tijdens dit gesprek leek Koen af en toe net op een lagere school leraar die de leerlingen op het schoolplein in de gaten hield, af en toe gaf hij ook aan diverse mensen aan dat eten en drinken alleen in de centrale hal mocht, en zijn ogen bleven continu over de zittende en rondwandelende bezoekers heen gaan. Op gegeven moment kwam het gesprek op de verschillende Goodies die MSI heeft en kwamen we bij een Case waarin 2 mooi uitziende draken stonden, een van die draken bleek dus een tot nu toe in europa nog niet verkrijgbare goodie te zijn die ze vandaag dus het publiek in zouden gooien. Ik maakte direct kenbaar dat ik die dus best wel zou willen vangen maar uiteraard zou het oneerlijk zijn als ik hem op andere wijze zou krijgen dan hem te vangen tijdens de GoodieHunt. Koen mocht ik je na deze dag niet meer zien, mijn dank voor je inzet aan de zijde van MSI, en mijn persoonlijke dank voor het feit dat je, zelfs zonder het zo rechtuit te zeggen, elke keer je best deed om mij me op mijn gemak te laten voelen op de diverse blogger gatherings en fandagen waarbij ik aanwezig mocht zijn, Succes in je volgende stappen, moge die stappen je leidden naar waar je wilt komen. Na een poosje met Koen gepraat te hebben kwamen er plots bekenden deze hal binnen, je zou kunnen zeggen dat ze de vijand waren vandaag die kwam spioneren hoe MSI het deed, maar dit soort vijandelijkheid is enkel in gedachten. Zodra de deur achter je dicht gaat op het werk, horen dat soort gedachten dan ook weg te zijn. Deze twee bekenden waren niemand minder dan Jerry Driessen van CoolerMaster en dat rare vrouwke dat ik tijdens de CoolerMaster Keyboard meetup ben tegen gekomen. Een leuk gesprek volgde uiteraard weer, maar ze waarschuwden elkaar wel direct dat ze moesten uitkijken met wat ze zeiden gezien ik kennelijk alles zou onthouden 😀

Ik ging weer even roken en Ricardo was rond gaan lopen, voor het tijd was om te gaan lasergamen. Toen ik na het roken weer door de hallen wandelde zag ik ineens dat het al tijd was voor onze groep om te gaan lasergamen en dus liep ik langzaam aan naar de trap die we op moesten om daar uit te komen. Terwijl ik over de balustrade liep zag ik beneden mij Koen weer en na wat succes gewenst te hebben liep ik rustig door tot ik Ricardo ineens in een semi-spurt richting de trap zag lopen. Dus besloot ik even te wachten bij de deur tot Ricardo me ingehaald had terwijl de rest doorliep. Toen kwamen we uit in een donkerder gedeelte van de Fabrique waar we even moesten zoeken waar we moesten zijn. Uiteindelijk kwamen we uit in een klein kamertje waar de rest van de groep al aan het kijken was naar een video uitleg met veiligheids regels voor gedurende het lasergamen. Op zich was het lasergamen geweldig, 3 verdiepingen met diverse schuil en verstop plaatsen en her en der ook plaatsen voor een hinderlaag zorgden voor een zeer vermakelijk kat en muis spel. Vooral het gezicht en de schreeuw van de persoon die ik vanuit een verstop plaats neer schoot was iets dat me het beste bij staat. Stel je voor: op een afstand van 20 centimeter stond ik van hem af toen ik hem neerschoot en hij zag me pas toen ik probeerde zo onheilspellend te lachen als ik kon 😀

Na het lasergamen was het tijd voor de tweede en laatste officiële Goodiehunt van de dag, iedereen verzamelde zich weer in de centrale hal en het eerste wat er door de microfoon galmde was een waarschuwing voor diegenen die op de beruchte Trap stonden: Niet duwen, springen en trekken als er iets die richting op gegooid word! Bij deze GoodieHunt stak Ricardo ineens zijn hand omhoog, en hoewel wij helemaal achteraan stonden, plukte hij zowaar een geweldige goodie uit de lucht. Kun je je voorstellen hoe hard Koen gegooid moet hebben om Ricardo zijn arm geheel te laten strekken om die goodie te pakken te krijgen terwijl we al achteraan stonden? Ricardo is niet een van de kleinsten qua lengte en dan nog een gestrekte arm erbij kom je toch aardig hoog, dan nog de afstand erbij.. Well Done Koen, Well Done!

Even na de Goodiehunt stonden we buiten en zagen we al diverse mensen vertrekken met hun handen en een MSI Tas vol met Goodies, ook dit is iets dat ik wellicht nooit zal begrijpen, maar ieder heeft zijn eigen redenen om naar een Fandag als deze te komen blijkbaar.

Tussendoor waren Femke en Tenzin ook aangekomen en hadden we ook Pim van der Linde al gesproken, je kan je niet voorstellen hoe klein deze wereld van computer enthousiastelingen eigenlijk blijkt te zijn naarmate je je er meer en meer in verdiept. En naarmate ik meer van dit soort dagen bezoek begin ik mij dusdanig op mijn plaats te voelen dat ik bijna niet meer nerveus word om zulke mensen aan te spreken.

Het einde van de dag naderde en deze keer was het iets anders vorig jaar, er waren vandaag namelijk diverse competities gaande geweest voor high-scores en snelste tijden etc waarbij je diverse prijzen kon winnen. De winnaars van deze Competities werden nu ontvangen op het podium waarbij zij hun prijzen in ontvangst namen. Tevens werden we nu allemaal opgedeeld naar groepskleur en naam en werden er stemkastjes uitgedeeld aan de aanwezigen. Deze zouden gebruikt worden voor de kennis quiz waarbij wat zeer mooie prijzen te winnen vielen. Hier kwam een stukje marketing tevoorschijn verpakt in een vermakelijke manier, de proefvragen voor de kennisquiz. Door middel van vragen zoals geslacht, leeftijd en woonlocatie te vermommen als proef vragen kon MSI namelijk heel makkelijk de demografie van de dag in kaart brengen en gegevens vergaren voor een algemene bereiks conversie berekening van de dag, handig gedaan MSI 🙂 De Kennisquiz zelf bestond uit 20 multiple choice vragen over de diverse MSI producten, en hoewel de antwoorden tot deze vragen de gehele dag overal te vinden waren, bleken ze toch best pittig te zijn. Diverse vragen werden door de meerderheid fout beantwoord, maar het proces op zich was zeer mooi georganiseerd, de achterliggende gedachte van het verspreiden van de kennis over de MSI producten door middel van een spelletje (en de twee heren in de zeer strak uitziende pakken met rode vlinderdasjes die uitleg leverden bij elke vraag) bleek zeer succesvol. Nadat alle 20 vragen beantwoord waren bleek het team waar Ricardo en Ik deel van waren als 4e geeindigt te zijn. Helaas liepen we hierdoor dus de kans op die mooie lego lucky mis. En toen kwam het moment waarop mijn hart een sprong maakte en ik een schreeuw uitte. Er waren meerdere mogelijkheden tot winnen in de Kennisquiz, als groep, maar ook als individu, degene die het snelste de meeste juiste antwoorden gaf kreeg de hoofdprijs van de dag, tot mijn eerlijke grote verbazing bleek ikzelf deze winnaar te zijn. Met als enige 19 vragen goed beantwoord (sorry Ricardo, ik weet het, ik weet het…) maakt mijn tijd niet heel veel meer uit en mocht ik dus de prijs in ontvangst nemen. Terwijl ik mijn weg naar het Podium vond hoorde ik Ricardo nog roepen “DE STOEL” (kijk maar naar MSI’s live video op Facebook dan hoor je hem overal boven uit) Toen werd de directeur Mr. Chen er ook nog bij geroepen en deze heer overhandigde mij mijn prijs, een MSI GS60 6QD Notebook! (meer hierover lees je later op deze site, ik beloof het) Het schudden van de hand van Mr. Chen was op zich staand ook al een mooie prijs want hoevaak ontmoet je nou de directeur van MSI? Ik kreeg van iedereen op het podium de hand te schudden en felicitaties erbij en kreeg hier ook te horen eind van de dag even te blijven hangen om de verpakking van de Notebook te krijgen. Nadat ik de Notebook in handen had ben ik helemaal achteraan gaan staan, me nog steeds afvragend hoe en wat er nou eigenlijk gebeurd was, maar vastbesloten die doos niet meer los te laten.

Het einde van de dag verliep zoals ik gewend was, de hele meute die langzaam schuifelend naar de uitgang vertrok om zo snel mogelijk hun goodiebags in ontvangst te nemen en voldaan naar huis te gaan. Ricardo en Ik bleven nog even achter om de verpakking voor mijn Notebook in ontvangst te nemen, dus de gehele centrale hal liep langzaam aan leeg. Toen we hoorden dat de GoodieBags op waren, waren we een beetje teleurgesteld maar goed de dag op zich was de beste goodie die we maar konden krijgen en de Notebook in mijn handen was een zeer mooie bonus!

Ricardo heeft mij met de auto af gezet op station Maarssen waar mijn reis naar huis begon, normaal zou deze reis maar een uurtje duren, maar de NS besloot mij tegen te werken met diverse werkzaamheden. Op station Maarsen begon het, er waren bussen in plaats van treinen naar Utrecht centraal, wel geweldig om te zien was het feit dat er zoveel mensen stonden met een grote MSI tas en de gehele bus dan ook vol zat met MSI fans! Op Utrecht centraal zag je de diverse fans alle kanten opstuiven om hun weg nar huis te vervolgen en ikzelf stapte door naar mijn trein die enkele minuten later zou vertrekken. Deze enkele minuten werden uiteindelijk 2 uur en alsnog zou die trein voorlopig nergens naartoe gaan ten gevolge van een defecte goederentrein in de richting die ik op moest. De andere kant op bleek ook iets gebeurd te zijn want daar reden ook geen treinen. Behulpzame medereizigers meldden dat we dan maar via Schiphol moesten reizen, dus stapte ik met een hele groep door naar dat platform waar die trein zou vertrekken, uiteraard weer net te laat. Uiteindelijk toch met de trein op Schiphol aangekomen liep ik door de hal heen en hoorde ik ineens achter me “hey! jij was diegene die de laptop net gewonnen heeft!” ik draaide me om en zag daar een klein mannetje met een grote MSI tas staan, met wat over en weer geknik en felicitaties ging ik met de roltrap naar beneden naar de trein naar Rotterdam. Toch geweldig om te zien hoe klein de wereld eigenlijk is, in kaart gebracht door die zeer herkenbare tassen op een dag als deze. Op station Rotterdam moest ik overstappen in een trein naar Rotterdam Zuid alwaar ik weer met een bus in plaats van een trein verder naar Dordrecht kon reizen. In Dordrecht aangekomen ben ik op weg naar huis weer even langs de Smulhoek gelopen voor hun heerlijke Pistache Milkshake als einde van de dag. Al met al heeft de reis naar huis me totaal bijna 6 uur gekost.

Hoewel het einde van de dag niet helemaal vlekkeloos voor mijzelf is verlopen, is het wel een dag die me nog lang bij zal blijven, ik heb het geweldig goed naar mijn zin gehad en de gevoelens die ik aan het begin had, anticipatie en nostalgie, neem ik met me mee naar de volgende MSI Fandag. Wat ik me wel afvraag nu, is hoeveel van het publiek MSI deze maal geïnspireerd heeft zoals het mij vorig jaar inspireerde.. MSI dank je, voor een dag om niet te vergeten.

Foto’s:

#gallery-0-15 { margin: auto; } #gallery-0-15 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 20%; } #gallery-0-15 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-15 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

Links:

MSI Website MSI Facebook ModWithMe Website ModWithMe Facebook De Fabrique Website De Fabrique Facebook StringPad Website StringPad Facebook StringPad Kickstarter ASNGaming Website ASNGaming Facebook Techtime Website Techtime Facebook[:]

[:nl]Dagrapport: MSI Fandag 2017[:] #Alternate #Fabrique #Linksys #MSI #MSIFanDag #Stringpad [:nl]Wat veel mensen wellicht niet weten is waarom en wanneer Allerleidesign.nl eigenlijk is begonnen. Om mijn gevoel bij deze MSI Fandag geheel te begrijpen moet je ook weten hoe het idee van AllerleiDesign.nl is ontstaan.

[afstudereniscool]

Intro

waar gaat mijn project over? Waar studeer ik mee af?

-----> en wat voor soort ontwerper ben ik dan? Waar kun je dat aan zien? Welk soort thematieken vind ik belangrijk? Wat vind ik leuk? Wat voor soort ontwerper ben ik in de toekomst?

Ik maak een onderzoek en analyse naar hoe we ons verhouden tot groepsgedrag in tegenstelling tot onze drang naar individualiteit. Dit uiteindelijk in een boek gebonden, met grafische combinaties tussen beeld en woord.

Er is niet 1 soort mode. Mode is onderhevig aan je eigen belevingswereld en de groep waartoe je zou willen behoren. Dat verschilt per persoon. Ik ga op zoek naar die verschillende mode insteken. Naar mijn mening zijn deze mensen de beginwaardes van wat mode eigenlijk is.

Ik zoek op straat naar mensen die in eerste instantie opvallend zijn door hun unieke verschijning op dat moment. Deze mensen spelen vaak (bewust of onbewust) met maatschappelijk geaccepteerde kleding codes. Wat doen zij om ‘zichzelf’ te zijn? Na deze mensen gefotografeerd te hebben zoek ik een plekje voor ze tussen de andere gefotografeerde mensen, om ze zo toch te kunnen indelen in groepsverband. Deze mensen zijn niet in hun eentje ‘anders’.

Aan deze observaties, probeer ik de theorie van o.a. Malcolm Barnard uit het boek Fashion as Communication te koppelen, in mijn eigen woorden. Hierdoor hoop ik op een duidelijke, begrijpelijke manier te kunnen communiceren dat ‘mode’ breder getrokken kan worden dan (en niet alleen eigendom is van) de elite.

Ik heb besloten zelf geen kleding meer te maken, omdat ik niet nog meer wil bijdragen aan de kleding hoop dan ik al doe. Mijn interesses zijn nu meer gericht op: high-fashion vs. low-culture, kleedgedrag en gedragingen, groepsgedrag, ontkrachten van stereotyperingen, relatie tussen een individueel en de context waar diegene zich in bevind, het veranderlijke van de identiteit, wat is mooi vs. wat is lelijk, schoonheid in wat al bestaat, man-vrouw verhoudingen. Fashion is een studie dóór mensen, óver mensen, vóór mensen.

Het is dus een heel breed spectrum. In praktijk denk ik het liefste mee aan concepten en het uitwerken ervan. Deelnemen aan discussies over ontwerp processen of ideeën. In de toekomst werk ik graag samen met andere disciplines samen in de culturele sector om mee te kunnen denken aan concepten.  

Uitleggen dat je snapt dat ontwerpen onderzoek is en hoe je dat doet. Wat heb ik ontdekt tijdens dit project hoe ik onderzoek doe? Welke methodes gebruik ik? Hoelang zat je te broeden op je concept? Wat ging allemaal aan dit project vooraf?

Ik zat heeeeel lang te broeden op dit concept. Ik begon met iets totaal anders. Ik begon met een voorzetting van mijn low culture vs. high fashion fascinatie uit jaar drie. Maar daarna begon ik te twijfelen aan mijn visie van wat mode was en ben toen Fashion as Communication van Malcolm Barnard gaan lezen, omdat in dat boek werd gesproken over hiërarchische dynamiek. Door dat boek kreeg ik andere inzichten. Ook interactie met leraren, leerlingen en gastdocenten waren voor mij belangrijk.

De theorie was er, maar ik wist niet zo goed waar ik beeld van moest maken. Op een gegeven moment raakte ik in de ban van Hans Eijkelboom en Ed van der Elsken. Mede door deze kunstenaars besloot ik om verder te gaan waar ik al langere tijd mee bezig was; het fotograferen van mensen op straat. Dat was iets wat ik leuk vond om te doen. Ik vroeg me af waarom ik dat eigenlijk zo leuk vond om te doen. Waarom wilde ik die mensen eigenlijk vastleggen? Waarom vielen ze mij zo op?

Uiteindelijk is mijn project dus een combinatie geworden tussen het antwoord vinden op de vraag wat mode (theorie) zou kunnen zijn en mijn persoonlijke fascinatie met het fotograferen van mensen op straat (beeld). Het wordt dus nu een theoretisch beeldend boek. Field en desk research zijn de voornaamste onderzoeksmanieren die ik heb toegepast.

onderzoeks fases. maak prototype experimenteer onderzoek. positionering. Wie is mijn artistieke familie? Wat zijn mijn media

dissiminatie -> verspreiden van je boodschap via welke media? welke media in de toekomst? Hoe kan ik dat als research methodes uitleggen. hoe begin je?

Mijn onderzoek heeft vooral in mijn hoofd plaatsgevonden. Ik heb veel nagedacht over wat ik wel en of niet wilde. Dat toen overlegd met leraren en of leerlingen. Een klein onderzoekje gedaan. Toen besloten of het iets voor mij was. Uiteindelijk zelf een keuze gemaakt en met totaal iets anders verder gegaan.

Mijn media is vooral Social Media. Vooral anonieme social media gericht op beeld en minder op woord, zoals: Instagram en Snapchat. Ik heb veel gekeken naar kunstenaars zoals; Hans Eijkelboom, Ari Versluis en Ed van der Elsken die de tijdsgeest en (Nederlandse) (sub-) culturen hebben weten vast te leggen. Daar ben ik op dit moment in ieder geval veel mee bezig. In de toekomst zie ik het voor me dat ik me focus op het uitbrengen van half jaarlijkse boekjes. Semi-magazine achtige boekjes over straat mode updates en de mensen in een stad. Ik zie mezelf via jonge stadse kunst en cultuur platforms aandacht krijgen. Platforms zoals: Subbaculcha, ID magazine, VICE.