#insanlar en çok vefasızlığa vefalı

[yakazakalb]

Öyle bir geçersin ki bu dünyadan, öylesine bir gidişle geçersin ki hiç yaşamamış gibi olursun. Hiç sevdiğinin elinden tutmamış gibi, hiç kendisine bir bardak çay doldurmamış gibi, hiç dostlarınla her sabah selamlaşmamışsın gibi, her telefon çalışında "efendim" diye cevap vermemiş, sorusu ve sorunu olanların müşkillerine koşmamışsın gibi...

Seni belki gökyüzüne bakarken yüzüne düşen bir yağmur tanesi hatırlar sadece, belki o hep yanına gidip herşeyini anlattığın, zaman zaman sırtını sıvazlayıp sevdiğin, yapraklarına güzellemeler dizdiğin zeytin ağacı, pencerenin önüne her gün gelip karnını doyuran serçe kuşu ve artık gittiğin için kimsenin kendisine su vermeyi akıl edemediğinden o rengarenk çiçekleri solan ve kuruyan şellaki hatırlar...

Kimse yoksun diye karaları bağlayıp, her gece anmaz seni, kimse "o burada olsaydı" diyip iç geçirmez. İnsanlar en çok vefasızlığa vefalıdır. bu denli vefasızlıklarla örülü hayatımızda bize vefa gösterecek, hiç bir zaman bizi ihmal edip unutmayacak her nereye gidesek gidelim daima bizimle olacak olan o yâr için yapalım her ne yaparsak.

Gerisi hep zarar, gerisi hep ziyan...