#inkluzivita

[tofiam]

Není to u hvězdárny? Vždyť tam maj kontaktní centrum, kde jinde by měli parkovat?!

Když hledáte parkování v Brně...

[nurknabo]

Foje mi emas forigi ĉiujn miajn sociajn retojn. Malaperi. Ĉi tiu ne estus inkluzivita, ĉar ne estas kvazaŭ mi estus ĉi tie, ĉar ne estas fotoj miaj. Mi kreis konton ĉe Tumblr kiel maniero elmeti pensojn. Homoj min sekvantaj estus simple konsekvenco. Forigi miajn sociajn retojn estus kiel forigi ankaŭ homojn el mia vivo. Ne ke mi konas multajn homojn, mi efektive estas vera malmultamikulo. Sed malgraŭ tio, la nura fakto ekzisti homoj, eĉ se malpli ol 200, malkomfortigas min. Homoj kun kiuj mi eĉ ne parolas, kun kiuj mi ne havas amikecon, homoj kies personeco, sia maneiro, ne kongruas kun la mia, kvazaŭ ni estus en malsamaj mondoj... Ĉi tio agonas al mi. Malaperi estus ellasilo. Tia penso etendiĝas ankaŭ al fizika vidpunkto: mi iam pensis translokiĝi al alia urbo, ĉar mi ne havus konatojn tie, mi ne havus la ŝancon renkonti konatan vizaĝon surstrate, ene de butiko, ktp.

Tia penso iras kaj reiras, sed estis neniam farita. Ĝi kutime alvenadis en lernejoepoko. Mi ofte estis seniluziigita de homoj kaj havis senton k ili ne vere zorgis pri mi, ke mi estis simple iu kun kiu paroli, ne amikeco mem. "Ha, se mi povus foriri de ĉi tie", mi pensadis, "iri alian urbon, lokon kie mi ne trovos ĉi tiujn homojn". Lernejo finiĝis kaj tia penso ne plu venis (koincide ĝuste kiam mi ne plu havis tiujn etajn seniluziiĝojn). Ĉu adoleskanta afero?, mi scivolis. Mi vidis ĝin kiel sensenca pensado poste. Tiam, du jarojn poste, okazas evento malbona en mia vivo kaj mi retrovas min en sama situacio.

Mi afiŝas novajn fotojn preskaŭ neniam, nek memojn aŭ reafiŝi afiŝon de aliulo. Mi ne vidas neceson. Miaj sociaj retoj (kiuj estas Facebook kaj Instagram) estas nenio krom nura cifereca reprezento de mia ekzisto. Mi ankaŭ havas malfacilecon malligiĝi aferojn miajn. Se mi ankoraŭ havas ludilon de mia infaneco, mi ne volos forigi ĝin. Same kiel sociaj retoj. Emocia ligiĝo, mi nomas ĝin.

Alia kialo estas tiu preskaŭ neregebla deziro homa scii pri la vivo de aliaj. Kvankam tiaj aferoj laŭvorte ne gravas en mia vivo, faras nenian diferencon, ne scii kio okazas igus min scivoli. Kio estas amuza, ĉar mi vere ne vidas aliulajn vivojn. En Facebook mi preskaŭ neniam eniras... Mia Instagram havas pli memeojn ol afiŝojn de homoj.

Alia kialo, ĉi tiu pli forta, estas la neklarigebla espero ke iam iu aperos. Jes, iu kiu, retumante, trovus min, volus renkonti min kaj fariĝus speciala persono en mia vivo (kvankam ĉiam esti ŝanco. Ĉi io eĉ okazis unufoje... Eble... povas okazi denove... Kiu scias la estontecon? Sed jen mi havanta esperojn unu plian fojon). La homa menso faras sensencaĵojn iafoje. Mi komprenas ke ĉiuj ĉi kialoj estas senutileco, sed estas ĉiam tiu flanko de la cerbo kiu insistas voli ĝin. La espero estas la lasta mortonta. Ĉi tio neniam eraros.

Izoli sin povas ŝajni solvo, rimedo, io bona, sed homo bezonas kompanion, ĝi estas io necesa. Pro tio, la timo de finfine esti sola fariĝi ne facile solvebla problemo, mi fine resti meze: mi havos homojn en mia vivo, la amikojn, sed mi ne ligiĝos, do ili ne tiom gravos al mi kaj kiel konsekvenco mi havos ian solecon.

Fuĝo de interreto kaj eble de la urbo aspektas kiel fuĝo de la tuta problemo mem, de la negativaj aferoj. Ĉu ĉi tio estas nur impulso, tia de kiu ne venos vera solvo, sed mallongdaŭra solvo (kiu multfoje ŝajnas esti la plej bona), mi ne scias. Eble psikologirezisto estas la respondo... Tempo diros.

[prazskytankista]

,,Jsem teplej, ale tohle ne." Ostře o Prague Pride. Toto se nepsalo

Jaké jsou názory na Prague Pride, která proběhla během minulého týdne? „Jsem taky teplej, ale Pride mi přijde naprosto k ničemu. Je to jen přehlídka úchyláků, dementů a prasat, co na sebe potřebují upozornit,“ napsal v diskuzi Karel Moc. Dvacet tři pražských velvyslanců z celého světa se spojilo a představilo společné prohlášení. „Inkluzivita a rozmanitost činí naše společenství pokojnějšími a přispívají k jejich prosperitě,“ hlásali v něm. Objevil se i trabantista Daniel Přibáň. Prý je v pořádku, když aktivista supluje práci policie. source http://www.parlamentnilisty.cz/arena/monitor/-Jsem-teplej-ale-tohle-ne-Ostre-o-Prague-Pride-Toto-se-nepsalo-633219