Tumgik
#iniambon
justrandommigs · 2 years
Text
Mga huling pahina ng librong hindi mo na mababasa
Umiiyak ako. Umiiyak ako ng malakas, malalim at mahapdi. Hinayaan ko ng sumabog ang damdamin na matagal ng naipon sa kailaliman ng aking mga pangamba.
Nakakapagod.
Nakakapanghina.
Ngunit hindi ang pagiyak ang tinutukoy ko. Kundi ang pakiramdam na paulit-ulit kong nabibigo ang sarili ko. Sa napakaraming bagay. Sa napakaraming paraan. Sa napakaraming dahilan.
Muli.
Nakakapagod.
Nakakapanghina.
Pero gaya ng maraming kwento ng buhay ay hindi naman ako nagsimula ng ganito. Hindi mapait o matabang ang lasa ng tubig ng buhay ko. Minsang naging matamis ang iniambon na inumin sakin ng buhay. Masaya sa bahay, magaling sa klase at kayang-kaya ang napakaraming bagay. Masasabi kong minsan, nalaman ko ang pakiramdam ng masaya at kunteto sa buhay.
Na sana pala, doon palang; huminto na ako.
Dahil ngayon, heto na ako. Nakatayo sa pagitan ng pagpapatuloy at pagsuko. Naiipit sa mga katagang “kaya pa yan!” at “kaya na yan”. Nagtatago sa likod ng namumutlang mga labi at nababasag na tinig ang mahinang “ayoko na.”
Pero hindi ko ginusto ito. Walang sino man ang ginustong matalo sa kahit anong laban. Walang kahit sino anak ang gustong makita na masaktan ang kanyang mga magulang. Walang sino mang ama ang gustong maiwan ang kayang mga anak.
Walang sino man ang gustong matalo sa isang laban na hindi lang sya ang mawawalan.
Pero walang ring sino man ang pwedeng magsabi na hindi ko to nilaban.
Lumaban. Nadapa. Nabigo. Bumangon. Ginapang.
Napagod.
Sa pagkakataong ito, pagod na ako.
Tapos na ako sa araw araw na pagtatanong kung saan ako nagkamali. Tapos na rin ako sa araw araw na pagsisi sa sarili sa kung bakit ako nasa sitwasyon na ito. Alam na alam kong walang ibang may gawa ng lahat ng ito kundi ang sarili ko mismo. Oo, alam ko.
Hindi ko na kailangan ng pangaral. Hindi ko na kailangan ng kadamay.
Hindi sa ayaw ko, kundi wala na ring saysay.
Hindi lang gasolina ang naubos sa aking makina, dahil ako mismo, sira na. Ang makina na mismo ang bumigay at hindi na masikmura ang lahat ng binubuhos nyong pag-asa.
Sabi ni Bob Ong sa libro nyang ABNKKBSNPLAKo? !:
“Sinabi ko, inamin ko, na minsan sumagi sa isip ko ang isa sa mga gamit ng baril. Masyado na kasing maraming bura ang papel, hindi na pwedeng gamitin, dapat nang itapon sa basurahan. Hindi naman iiyak ang mundo para lang sa isang tao.”
At tama naman sya.
May mga sira na hindi na maayos pa. Mga maling hindi na mabubura at mga punit na hindi na muling maididikit pa.
Hindi ko na nakikita ang sarili kong makakabangon pa. Wala na akong naaaninag na liwanag sa dulo ng napakahabang madilim na pasilyo na ito. Hindi ko na nakikitang magiging masaya pa ang sarili kong binago at inubos na ng lahat ng sakit at lungkot na naramdaman ko. Muli, hindi ko na nakikita ang sarili kong makakabangon pa. At ayoko ng makita ang sarili kong mas lumulubog. Sa problema, sa takot at sa mga sarili kong pagkabigo.
Nakakatawang ang tao sa likod ng salamin na minsan kong hingaan at ipinagyabang ay ang parehong tao na ngayo’y abot langit kong kinakaawaan. Nakakatawa. Walang napundar. Walang narating. Walang kahit anong maipagmamalaki. Nakakatawa.
Nakakatawa na habang ang lahat ay nagdarasal para sa mga bagay na gusto nilang matupad at makamtam. Ako ay humihiling tuwing gabi na hindi na magising at habang buhay na matulog na lang. Walang sakit. Walang pipigil. Walang magpapangaral. Nakakatawa
Nakakatawang sa pagkakataong ito. Sa mismong parte ng akdang ito. Ay tumutulo ang luha ko. Umiiyak ang matang nanlalabo sa luha, nanginginig ang mga daliri ngunit patuloy sa pagtipa at naninikip and dibdib na kumakabog sa kaba. Nakakatawa.
Nakakatawang patuloy kong tinatapos ang akdang ito kahit alam kong natatakot ako.
Natatakot ako. Takot na takot ako.
Hindi dahil sa takot akong mamatay, kundi dahil alam kong hindi na.
Hindi na ako takot mawala.
At kung sakali mang magtagumpay na ang pangalawang boses sa utak ko, nais kong sabihin na walang ibang may kasalanan nito.
Hindi nagkulang ang mundo na iparamdam sakin na may pwede akong lapitan. Na may mga taong handang dumamay ano man ang aking kalagayan. Hindi kayo nagkulang. Hanggang sa huli, alam kong naging maswerte ako sa mga taong nakilala ko sa buhay ko. Lalo sa mga taong pumili at nanitili sa tulad ko.
Pero ito ang laban na hindi nyo maipapanalo. Dahil ako dapat ang unang unang mas magiging matatag dito.
Kaya pasensya na kung susuko na ako.
Pasensya na. Pagod na pagod na ako.
Kahit hindi na maging masaya, gusto ko na lang magpahinga.
Tumblr media
0 notes
potolawas · 5 years
Photo
Tumblr media
Penjual [anyaman]? keliling di Ambon, sekitar tahun 1900. • 📸: Universiteit Leiden • #potolawas #potolawasambon #ambonhits #ambonmanise #ambon #ambonmaluku #amboncity #exploreambon #wisataambon #visitambon #ambonkota #kotaambon #ambonesse #ambonpunya #ambonlensaphotography #ambonhitz #iniambon #aboutambon #pkl #pedagangkeliling #anyaman #maluku #exploremaluku #visitmaluku (di Ambon, Maluku) https://www.instagram.com/p/B6IUc01H2s7/?igshid=10lpavxmiihk8
0 notes
potolawas · 5 years
Photo
Tumblr media
Sekolah Kristen di Ambon, sekitar tahun 1925. • 📸: Universiteit Leiden • #potolawas #potolawasambon #ambonhits #ambonmanise #ambon #ambonmaluku #amboncity #exploreambon #wisataambon #visitambon #ambonkota #kotaambon #ambonesse #ambonpunya #sekolahkristen #ambonlensaphotography #ambonhitz #iniambon #bentengnieuwvictoria #bentengvictoria #aboutambon (di Ambon, Maluku) https://www.instagram.com/p/B6H7oldnb9H/?igshid=11cwza108szxl
0 notes
potolawas · 5 years
Photo
Tumblr media
Benteng New Victoria di Ambon sekitar tahun 1925. - Benteng Victoria adalah salah satu benteng peninggalan Portugis terletak di Kecamatan Sirimau, pusat kota Ambon. Benteng Victoria merupakan benteng tertua di kota Ambon. Benteng Victoria dibangun oleh Portugis pada tahun 1575, tetapi kemudian diambil alih oleh Belanda. Benteng ini merupakan salah satu objek wisata yang ada di Pulau Ambon. - Pada masa pemerintahan kolonial, benteng Kota Laha diambil alih oleh Belanda dari Portugis dan mengubah namanya menjadi Benteng Victoria. Benteng Victoria didirikan oleh Portugis, dan diambil alih oleh Belanda. Sebelumnya, oleh Portugis benteng ini diberi nama Nossa Senhora Annucida, baru kemudian direbut oleh Belanda pada 1605 dan dinamai Victoria yang berarti kemenangan. - Benteng ini mengalami kerusakan cukup parah akibat gempa besar yang mengguncang Ambon pada sekitar tahun 1754. Setelah direnovasi benteng itu berganti nama dengan Nieuw Victoria yang artinya kemenangan baru. Belanda menggunakan tempat tesebut sebagai pusat pemerintahan, pertahanan, dan pembentukan kekuatan barisan tentara. Di [sekitaran benteng]? ini, pahlawan Pattimura digantung oleh Belanda pada 6 Desember 1817. Sumber: Wikipedia • 📸: Universiteit Leiden • #potolawas #potolawasambon #ambonhits #ambonmanise #ambon #ambonmaluku #amboncity #exploreambon #wisataambon #visitambon #ambonkota #kotaambon #ambonesse #ambonpunya #ambonlensaphotography #ambonhitz #iniambon #bentengnieuwvictoria #bentengvictoria #aboutambon (di Ambon, Maluku) https://www.instagram.com/p/B6C-TaGn6WC/?igshid=1fgwyuxiw1lbd
0 notes