#ik moest zo hard lachen toen ik dit zag in de game

[justasmallbloginabigklainefandom]

OKAY LOOK I LAUGHED

[offtoljubljana]

127. *in Animalese* Nintendo

3/07/2020

Gisteren kregen we bericht dat Kroatië naar de gele lijst is verplaatst, dus zondag gaan we niet naar Kroatië. Kroatië, Frankrijk en Tsjechië zijn niet meer veilig volgens Sloveense standaarden. Het goede nieuws is dat Nederland en België naar de groene lijst zijn verplaatst.

Maar ja. Corona.

Ik volg het nieuws niet elke dag, maar in het bericht dat Cristina stuurde, bleek dat er eergisteren 21 nieuwe besmetting waren. Dat is het één na hoogste tot nu toe. Het hoogste was 36 ergens midden april. De meeste nieuwe besmettingen zijn blijkbaar jongeren tussen de 15 - 30. Dit verbaasd me niets, aangezien iedereen meteen gaat clubben. De dag dat Shooters weer open ging, was het hele centrum bomvol. 

Alhoewel, volwassenen zijn de mensen die het minst de maskers goed dragen. Ze doen het of alleen over hun mond, of ze doen hun maskers gewoon af als ze langs bewaking enz. zijn gelopen. Wow. 

Een plek 30 km vanaf Ljubljana genaamd Moravče gaat ook weer in lockdown. Er is dus geen landelijke lockdown. Er wordt al vaker gesproken over regionale/lokale lockdowns en hier doen ze dat ook. In die plek zijn 3 besmettingen, maar er wonen weinig mensen, dus het wordt gezien als veel.

Volgens een landelijke enquête zijn de mensen met zorgen over Corona van 11% naar 55% gegaan in 2 weken en dat is ook begrijpelijk. We zijn bijna 2 maanden uit de lockdown en de eerste maand is dus heel goed gegaan, maar nu niet meer. Maar dat is de situatie hier.

Genoeg Corona.

Kroatië gaat niet door en we gaan nu naar Vintgar Gorge op zondag. Ook goed. Ik zei al tegen Cristina dat het me niet uit maakt. Ik wil gewoon dingen zien. Ik vind het wel jammer dat Kroatië niet door gaat, maar “better safe than sorry”.

Ik ben dus een beetje mijn slaapschema aan het terug zetten, aangezien we morgen rond 9:00 - 9:30 vertrekken. Nou, ik werd dus rond 7:22 wakker wegens de harde regen. Ik was op tijd naar bed gegaan, maar ik viel niet in slaap. Ik denk dat ik misschien tot 2:00 wakker was.

Gelukkig viel ik weer in slaap en ik werd om 10:00 wakker om Animal Crossing te spelen. Er is namelijk een mega grote update. Nou, het bleek dat het niet automatisch was gegaan, dus ik heb alles even geüpdatet en nu kan ik duiken.

Nu heb ik dus deep sea creatures en mijn museum wordt er levendiger door. Thank you, Animal Crossing. 

Vandaag kwam ook Hamilton uit, maar ik ben van plan om dat vanavond te kijken. Ik wilde namelijk eerst naar BTC. Ik had besloten om toch die Joy-Cons te kopen. Ik speel zoveel op mijn Switch, het is het wel waard. Mijn huidige paar is namelijk kapot met de “drifting”. Ik wilde eerst wachten of ik het kon laten fixen via GameMania, want Nintendo doet gratis drift reparaties, maar ik hoorde ook weer dat sommige Joy-Cons van anderen weer gingen driften na reparatie. Mijn linker Joy-Con drift al voor een jaar (yea), maar mijn rechter is in de laatste paar weken ook gaan driften. 

Mijn redenering:

Ik kan mijn huidige paar niet fixen, maar dan heb ik tenminste nog mijn nieuwe paar

Ik kan mijn huidige paar wel fixen, maar dan heb ik een extra paar

Voor het kopen was het eigenlijk:

Ik heb geen goed paar.

Dus op naar BTC. Wat een lelijke plek en man, het was moeilijk om naar BTC te gaan. Eerst dacht ik eraan om te fietsen, maar het regende. Dan maar met de bus. Ten eerste was het mega druk op de weg. Hierdoor kwam lijn 14 ongeveer 7 minuten te laat, waardoor ik mijn overstap miste. Ironisch. De vorige keer was 27 te laat, waardoor ik 14 miste. Nu was 14 te laat, waardoor ik 27 miste.

Toen nam ik 2, want ik wist dat 2 ook naar het juiste busstation ga. Blijkbaar zijn er twee lijnen 2? Ik realiseerde me dat ik in de foute bus zat. Bij Viadukt stapte ik uit. De volgende 27 zou over 15 minuten komen, maar er waren city bikes. Ik besloot om eens gezond te doen. Het was inmiddels droog. 

Nou, die fiets ging klote, want de city bike herkende mijn Urbana card niet. Toen moest ik oversteken en het was één grote chaos wegens de drukte. En toen kwam ik erachter dat die grote straat richting BTC geen fietspad had en dat ik dus via de woonwijk moest. Dat was een stuk om.

Eenmaal bij BTC begon het weer te regenen en ik reed richting BTC, maar de weg had een dood einde wegens wegwerkzaamheden. Ze hadden ook wel een bordje kunnen neerzetten!

Ondanks de aanwezigheid van de city bikes is BTC mega fietsonvriendelijk en het duurde veel te lang voordat ik een plek vond om die city bike neer te zetten. Toen ik het vond, kwam bus 27 aanrijden. Ik was dus sneller geweest om die 15 minuten te wachten.

Ik heb uiteindelijk er een uur over gedaan en ik had dorst, dus ik besloot die ijsthee te kopen, want die is gewoon goed. Ik heb het al vaker gekocht. Eenmaal buiten nam ik een slok en ik had de foute smaak gekocht 🤦🏻‍♀️. 

Het is dus niet de zwarte thee met citroen en gember, maar kruidenthee met peer en limoen. Het is niet vies, maar ik zou het niet nog een keer nemen.

***

Hoi. Het is nu 20:02. Om 19:14 besloot ik om even abrupt te stoppen met schrijven om naar de Roza Slon te gaan voor afhaal Boni. Dit is het Thaise restaurant waar ik met Caroline heb gegeten. Ze staan ook altijd op Open Kitchen, maar daar is het duurder. Met Boni krijg ik hetzelfde voor de helft van de prijs. Ik eet nu Pad Thai Pork.

Ik drink die herbal tea erbij, want dat had ik nog niet opgedronken. 

Op weg naar de Roza Slon zag ik ook een kat. Toen ik dichterbij kwam, rende de kat weg, maar hij bleef eventjes zitten op een afstand.

Wat een mooie!

Terug naar BTC. Ik heb even gezeten en gedronken en nagedacht over het leven (waarom moest ik nu ook eens actief bezig zijn?). Toen ging ik naar de Mueller om een klein magneetje voor Lulu te kopen. Ze leest deze blog posts toch niet, dus het blijft een verassing. Het is toch zo’n ding van “beste zus”, maar in het Sloveens is het “sestra” en soms noem ik haar zo (wegens mijn obsessie met de tv-serie Orphan Black), dus ik vond het toch wel leuk.

De video game winkel Konzolko is in hetzelfde gebouw, maar via een zij-ingang. Je hebt dus al die loodsen en de grootse winkels staan voorop met eigen ingang. De kleinere winkeltjes delen de rest van het gebouw.

Ik liep meteen naar de Switch spullen en de man achter de kassa keek me aan en zei: “Prosim?”. Ik zei dat ik geen Sloveens sprak (ook al weet ik was prosim is) en hij zei: “What are you doing?”

“... I want to buy these.”

Ik was zo *kuch* enthousiast dat ik niet door had dat ik achter de kassa was gelopen. Hij moest er wel om lachen. Maar ja, Joy-Cons.

En dat was het. Een uur reizen voor 15 - 20 minuutjes BTC. Ik ben maar weer op die betonnen blokken gaan zitten voor een tijd en toen zag ik hondjes.

De witte liep los en ik was zo bang dat het hondje onder een auto zou komen. BTC is niet echt geweldig qua verkeer. 

Toen ben ik wat kleine boodschappen gaan doen bij de Interspar in City Park (zo’n mega grote Spar waar je zelfs Tv's kan kopen). Toen heb ik even gezeten op comfortabele stoelen bij de mannen die verveeld aan het wachten waren op hun dochters/vrouwen/vriendinnen die aan het winkelen waren. Ah, good times. Daar zat ik vroeger ook altijd tussen. Gelukkig leven we nu in de tijd van smartphones. Vroeger was het wachten behoorlijk saai.

Ik besloot om te gaan en toen kwam net bus 27 aanrijden, dus ik rende naar het busstation en ik nam de bus. Wegens de drukte miste ik weer mijn overstap, maar de vertraging was zo lang dat ik meteen bus 8 kon nemen, net zoals de vorige keer. Toen moest ik 10 minuten wachten.

Ik weet niet waarom het zo mega druk was. 

Eenmaal thuis ging ik mijn nieuwe controllers proberen en het was zo fijn! Mijn personage blijft nu stil staan. Ze driften niet!

Ik had de meneer van de video game winkel wel gevraagd of ik deze controllers ook naar Nintendo kon versturen vanuit Nederland. We hadden het heel even over het drift probleem (toevallig heeft Nintendo eergisteren voor de eerste keer erkend dat er een probleem is, maar ja, de rechtszaak loopt nog) en hij zei dat ik de bon goed moest bewaren voor Nintendo garantie.

Dus even checken op Animal Crossing en toen opende ik voor de eerste keer in 8 maanden of zoiets Splatoon 2. Dat spel was namelijk niet te spelen met Joy-Con drift. 

Dit was mijn favoriete spel voor bijna 3 jaar en toen gooide Animal Crossing het van de troon af EN OH BOY ik heb 40 minuten gespeeld en ik vind het zo leuk. Ik miste Splatoon 2 😭😭😭.

Ik won meteen in de eerste ronde.

Ik heb niet alle rondes gescreenshot en dat is maar goed, want ik heb er meer verloren dan gewonnen. 

Ja en toen ging ik dit schrijven en toen ging ik Pad Thai halen. Ik ga nu kijken of ik Hamilton kan kijken. Ik zie al zoveel reacties online en ooooh yeah. Helaas is er maar 7 dagen gratis proberen van Disney+ (ik wil er echt niet voor betalen lol bye), dus daar moet ik het maar mee doen. Ik weet dat Disney er $75.000.000 voor neer heeft gelegd, dus wat moet dat moet.

***

There ya go.

***

23:25

Ik was vergeten dat deze show 2,5 uur lang was maar holy shit. HOLY SHIT. Dit was zeer goed en ik heb 5 keer gehuild of zo. Musical-wise is dit gewoon *chef’s kiss*. De tekst? De woordspelingen? De herhalingsmotieven? De dans? Kostuums? Set? Licht? 

Bruh. I’m back on my Hamilton bullshit.

[bogoessouth]

Vliegtuigjes geknutseld en voor Spa Park supporteren tijdens de koorwedstrijd (zondag 19/5)

Maandag

Het is de laatste werkweek in de klassen, zowel voor remedial als in de klassen van grade 5. Bij remedial wilde ik op een leuke manier afsluiten door iets te knutselen. Ik kwam op het idee om vliegtuigjes met de leerlingen te maken. Dat kan dan symbool staan voor meerdere dingen. Zij die vooruit zijn gevlogen in hun werk deze weken en het feit dat ik over drie weken naar huis vertrek. Het materiaal dat we nodig hebben om deze vliegtuigjes te maken, zijn wc-rolletjes, papier, verf, stiften, lijm, penselen en touw. Als alle vliegtuigjes klaar zijn, wil ik deze ophangen aan het plafond, zodat het lijkt dat de vliegtuigen echt vliegen. Ebrahim vroeg me vorige week of hij samen met Matsobane en Amogelang op maandag mocht komen. Daarom liet ik hen drie samen hun vliegtuigen knutselen. Ik legde elke stap uit telkens aan ze aan een stap kwamen. Ik knutselende nog een tweede vliegtuigje van mezelf samen met de jongens. Zo konden ze ook zien hoe ze elke stap moesten doen in plaats van het van mijn voorbeeld dat ik vrijdag maakte overnamen. Als de jongens klaar waren, heb ik hen een kleur voor het touw laten kiezen. Later zou ik de touwen aan de vliegtuigen hangen. Na het knutselen maakte ik nog een foto van de leerlingen met hun vliegtuig. Als volgende waren Kulani, Jonas en Thabang aan de beurt. Hier deed ik exact hetzelfde als bij de andere jongens. Ook verbeterde ik iedereen zijn werkboek van remedial om er dan foto’s van te nemen. Daarna hielp ik de leerlingen waar nodig. We hadden nog een beetje tijd voor school voorbij was. Daarom speelden we nog wat gezelschapspelletjes.

Dinsdag

Ik wilde vandaag al wat groepsfoto’s nemen met de leerkrachten en leerlingen. Daarom vroeg ik ‘s morgens in de meeting of het oké was om snel even met z’n allen samen te komen en een foto te nemen. Ook met de klassen van grade 5 deed ik dit. Hieronder kan je de foto’s zien.

Vandaag heb ik niet veel les kunnen geven, omdat miss Tema zelf ook dingen met de kinderen wilde doen. Ze maakten notities en we gingen naar het sportveld. Daar deden de leerlingen wat bewegings- , coördinatie- en uithoudingsoefeningen. Daarna vroeg ik of ik het lied van vorige week nog een keer kon zingen. Dat mocht ik doen, dus heb ik met 5B en 5C het lied nog geoefend.

Woensdag

We maakten met de studenten een lied om aan de kinderen aan te leren om er voor te zorgen dat ze ons niet zouden vergeten. Dit deden we op de melodie van ‘Oya Lele’. Dat is de tekst:

Bela-Bela

We are together in Bela-Bela

We will never forget you, na na na

Together we’re strong

Oye, Oya

Bela-Bela!

Ik heb het lied zowel aan grade 5 als aan grade 6 aangeleerd. Als eerste zong ik het lied voor. Dan liet ik de leerlingen met me meezingen. Na het een aantal keer te hebben gezongen, liet ik ze het ook alleen zingen. Als het niet zo enthousiast klonk, wees ik hen daarop. Dan zongen ze heel wat enthousiaster. Bij het lied horen ook enkele bewegingen. Dit was de volgende stap. Ik zong het lied voor hen met de bewegingen erbij. Daarna liet ik de leerlingen meedoen, terwijl ik hen nog ondersteunde. Daarna was het weer aan hen om het zonder mij te doen. Toen de leerlingen het lied volledig kende, heb ik hen nog wat laten spelen met het lied. Jongens en meisjes tegen elkaar, elke rij zingt een ander deel van het lied en al rechtstaand zodat ze zich volledig kunnen geven! Het is duidelijk het lied blijft hangen, want op de speelplaats hoor je het al weerklinken.

Tussendoor heb ik wat groepsfoto’s gemaakt met mijn remedialleerlingen. Ik ben ze allemaal voor even uit de klas gaan halen en we namen de foto’s voor het remediallokaal.

Tijdens after care hebben we de leerlingen tekeningen laten maken. Veel van deze kwamen onze richting uit, zodat we heel wat herinneringen en aandenkens hebben van de kinderen. Enkele jongens van grade 2 leerden me om een taxi uit papier te maken, maar uiteindelijk heb ik er eentje gekregen van de jongens zelf.

Vandaag kwam mister Adams nog eens eten. Hij zei dat hij om 19u zou komen. We probeerden om het eten zo goed mogelijk te timen, maar we hadden zelf heel veel honger. Hij was een beetje te laat, maar daarmee waren wij ook bijna klaar met eten. Daarnaast hadden we een gezellige babbel. Hij vertelde ons over vrijdag, dan zou de koorwedstrijd plaatsvinden. Hij zei dat we meer dan welkom zijn om mee te komen naar het evenement. Dat leek ons allemaal heel fijn om mee te maken.

Donderdag

Nu is het echt de allerlaatste remedialdag. Graag had ik de jongens van grade 7 ook nog een laatste keer gezien. Ik begon met Jacquin. Ik vroeg hem hoe het ondertussen met hem gaat, of er nog iets is gebeurd en dat er al dan niet iets is waar hij nog over wil praten. Alles leek goed te gaan. Ik gaf hem nog de papieren die ik hem nog niet had gegeven. Het was een kort gesprek, maar meer was er niet nodig. Ik maakte hem attent op wat we allemaal hebben gedaan tijdens de sessies en dat hij deze dingen niet mag vergeten. Met Makinta deed ik hetzelfde. Daarna vroeg ik om Tshepang te halen, maar hij is nooit komen opdagen. Net als Gift. Deze twee jongens heb ik dan niet meer gezien. Daarna ben ik Annah, Tshiamo, Ofentse en Sarah gaan halen om hen een vliegtuig te laten maken. Na het maken van de vliegtuigen hebben nog nog galgje gespeeld. Tijdens de pauzes kwamen er enkele meisjes van grade 5 naar het remediallokaal. We speelden dan gezelschapspelletjes en ze maakten ook enkele tekeningen met de verf die nog op tafel stond.

Vrijdag

We vertrokken op tijd naar Spa Park, omdat we zeker moesten zijn dat we in de bus zouden passen en dat de bus niet zonder ons zou vertrokken. Na een tijdje was iedereen klaar om te vertrekken. Toen we net waren vertrokken, belde mister Adams me op. Hij vroeg me of we aan de ingang van Pendleberry klaarstonden, want blijkbaar reed de bus daar voorbij. Ik vertelde hem dat we al in de bus zaten. Hij moest een keertje lachen en zei dat het dan oké was. Annelies had geen antwoord gekregen van Erika of ze vandaag mee mocht naar de wedstrijd. ‘s Morgens kreeg ze te horen dat dat wel mocht. Gelukkig reed de bus langs Pendleberry en konden we haar daar oppikken. De wedstrijd ging door in een school in Modimolle, een dorp naast Bela-Bela. Daar zagen we nog allerlei scholen die deelnamen. We mochten dan plaatsnemen in de zaal. Vooraan zat de jury. Als deze klaar was, werd er een koor op het podium geroepen. Er waren verschillende categorieën. Spa Park had drie verschillende koren die elk een lied hadden voorbereid; koor van de kleintjes, het jongenskoor en het grote koor. Ze hadden allemaal heel goed gezongen! Het was ook fijn om andere scholen te zien optreden. Tijdens de middag gingen de kinderen terug naar de bus. Daar kwam iets later een heel leuke verrassing aan. Mister Adams had pizza’s voor alle kinderen met een drankje erbij. Daar waren ze natuurlijk enorm blij mee! En toen alle pizza’s waren uitgedeeld, waren er nog net genoeg voor ons over. Hadden wij even geluk! Daarna zijn we nog de oudere koren gaan kijken. Dit waren er niet zoveel. Na deze optredens was het tijd voor de lunch. Dit was pap met rode biet, spinazie en een stukje kip. Toen we aan het eten waren, kwamen ze ons vertellen dat de bus de kinderen al naar huis zou brengen en dat we niet moesten wachten op de uitslag, want dat kon nog wel even duren. We aten onze lunch en dan vertrokken we naar de bus. Deze busrit was geen stille, want de kinderen waren erg uitgelaten en de leerkrachten zaten op de andere bus. De kinderen werden op verschillende punten afgezet. Eens in Spa Park namen we onze fiets, maar ik merkte meteen dat mijn band plat was. Er zat een scheur in de buitenband. Te voet naar huis dan maar... Vanavond gaan we uiteten met Tanya en Anthony in Ocean’s Basket, dezelfde plek waar we met Dirk en Cora een tijdje geleden zijn gaan eten. Daar hebben we weer heel lekker gegeten. Daarna zijn we nog naar Langplaas geweest, maar we waren ook weer vroeg thuis. Niet veel te beleven in die tent.

Zaterdag

Vannacht ben ik in het andere huisje blijven slapen. We zijn dan rustig opgestaan en samen ontbeten. Daarna heb ik even voor school gewerkt en in de namiddag zijn we gaan winkelen voor onze stageplaatsen. Begin december hielden we een spaghettidag om geld in te zamelen voor onze stageplaatsen. Ieder jaar zorgen de studenten ervoor dat de school van nieuw materialen wordt voorzien zoals sportmateriaal, klinkers voor op de speelplaats, grote waterkannen, ... We zijn gestart in de winkel ‘Game’. Daar heb je allerlei materiaal. Hier kochten we ballen, speelgoed voor de baby’s van Tekna, een box om muziek af te spelen, basketbalringen en nog veel meer. We zijn ook in de winkel geweest waar ze allerlei materiaal vooral uit plastiek verkopen. Hier kochten we de grote waterkannen. We hebben nog centen over, dus we zullen zeker nog een keer gaan winkelen.

Zondag

Onze zondag zag er grotendeels hetzelfde uit als zaterdag, zonder het winkelen dan.

Nog twee weekjes en dan zit ons avontuur erop. Het is nog niet de tijd om te treuren, maar om nog heel hard te genieten!

Tot volgende week!

- Bo

[schotsenscheef]

De laatste

NU OOK MET FOTO’S

Vrijdagochtend.

Mijn laatste uren in Noord-Ierland zijn ingegaan. Mijn laatste nacht al voorbij. Ik kan al opgelucht meedelen dat al mijn spullen in mijn valies zijn geraakt, weliswaar omdat mijn zussen alvast wat kleinigheden mee naar huis hebben genomen. Nu nog hopen dat em niet te zwaar is. Ik ben zelfs al uitgecheckt uit mijn kamer, en hang nu rond in de veel te paarse zithoek van het ho(s)tel. Streepje Aretha Franklin en nog wat koude koffie doabij. Ja, ik drink tegenwoordig veel koffie eigenlijk #levenvaneengeneeskundestudent #zelfdeeffectopmijalsalcoholhihi.

Ik heb nog veuuul te vertellen, want het was een druk verjaardagsweekend! Maar eeeeeerrrst nog wat Iersigheden en UK-dingen! Misschien zijn sommige dingen ook Amerikaans, maar ik ben nog niet in Amerika geweest dus daar kan ik me niet over uitspreken. Sorry als ik in herhaling val, maar ik kan mijn blog niet meer F3-en om te zien of ik er al over geschreven heb. Tumblr doet stom.

*Vergeet zucchini en eggplant, hier noemen ze dat gewoon courgette en aubergine hoooorr. Oeps.

*Hét woord voor decadent = posh.

*De uitspraak van ‘so poor’lijkt een beetje op superb, wat natuurlijk nogal het tegenovergestelde is. #deverwarring

*Heb ik het al gehad over craic? Het is typisch Iers om te vragen ‘What’s the craic’. Dit betekent zoveel als ‘hoe gaat het ermee de laatste tijd’. Ge kunt ook zeggen ‘it is/was great craic’ om aan te geven dat iets plezant is/was.

*Now (nu) spreken ze uit als noi. Schattig.

*Veel gebruikte nicknames voor kinderen: monkey, pet, chicken, pumpkin.

*A rough-and-tumble = een speels gevecht onder kinderen

*Once in a blue moon = zelden

*Enkele veel voorkomende Ierse namen:

Niamh (meisje). Uitspraak: Niieev. #logica

Michael (jongen gelukkig). Uitspraak: Meehawl (op zijn Engels uitspreken) oftewel Mie-h(oa)l (als ge snapt wat ik bedoel).

Aoife (meisje). Uitspraak: iefa. #hoegebruikikzoveelmogelijkklinkersineennaamdieikdantotaalandersuitspreek

*Leggings zijn mega in de mode

*Woorden die ik dagelijks hoor: cross (boos), cheeky (deugnieterig), rubbish (waardeloos), a cuppa (een tas thee), lassie (niet de hond, maar als in ‘meisje’), yous (meervoud van you; bijvoorbeeld ‘Have yous had a nice weekend?’)

Om nog even terug te komen op mijn vorige blogtekst: ik had verteld dat ik Cave Hill had beklommen om de zonsondergang te zien. Ik had ook verteld dat er de laatste tijd nogal veel nieuwsberichten gingen over vermiste personen, moord… Er was al een 10-dal dagen een jongeman vermist, waar honderden mensen naar meehielpen zoeken. Hij werd een paar dagen geleden gevonden door een wandelaar in het Cave Hill gebied. Dood. Geen idee of het een natuurlijke dood was, maaaaaar kans zit er dus goed in dat zijn lijk er al lag toen ik daar aan het wandelen was. Toch een beetje brrr.

Aight, dan kan ik weer verder met de weekbeschrijving. Stagegewijs ben ik nog naar een autismeraadpleging en een ontwikkelingsraadpleging in een ander centrum geweest, en verder de gewoonlijke dingen in het ziekenhuis gedaan. Niks bijzonder. De neurochirurgie raadpleging was wel heel interessant, want door de illegaliteit van abortus worden hier meer kinderen met grote geboortedefecten geboren. Alobaire holoprosencefalie (waarbij de hersenhelften niet gesplitst zijn)? Geen probleem, een plantenleven is ook een leven. Uw hersenen puilen deels uit uw schedel? Geen probleem, gewoon efkes fixen na de geboorte. Ik moet zeggen: dat kind is nu 1 jaar en doet het wonderbaarlijk zeer goed en is ontzéttend schattig. Dus er zijn ook wel successen. In België zou dat kind waarschijnlijk geaborteerd zijn geweest. Ik heb ook mijn feedback en punten gekregen van mijn supervisor. Ik heb niet veel tijd met hem doorgebracht, maar hij heeft me toch goede punten gegeven. Tof van hem natuurlijk. DANKUUU SUPERVISOR.

--- Ik ga even een schrijfpauze moeten inlassen zodat ik mijn voedsel nog kan opeten. Volproppen tot de duizendste. En ook busuren opzoeken, want ik moet 3 bussen pakken om tot Dublin luchthaven te geraken. Ik zal in de bus wel verder schrijven. ---

Allee vooruit, ik zit op bus nummer 2, de 2u durende bus. De bus is nog niet vertrokken maar ik ben me al mateloos aan het irriteren aan een smakkende kerel. Snel muziek in mijn oren steken, zo luid mogelijk. Op bus 1 zag ik deze prachtige affiche: 

#typisch Ierland.

Wat me doet denken aan deze foto. Ik deed gisteren pas voor het eerst de moeite om te lezen wat hier op de plastieken zakjes staat van de supermarkt (normaal pak ik zelf zakken mee hoor!). We weten nu dus wie hier voor al da plastiek in de zee zorgt. Omgekeerde wereld.

Weekendgewijs dan. De zussen zijn me komen bezoeken. Alle 1000. Ze waren woensdag (denk ik?) al geland in Dublin, maar zijn dan vrijdag met de huurauto naar Belfast gereden. In de namiddag kwamen ze aan aan mijn hostel, waar ook zij gingen blijven slapen. Toevallig kwam ik nét naar buiten toen ze arriveerden, en het was natuurlijk een fijn weerzien. Toen iedereen geïnstalleerd was (Lieze bij mij op de kamer, de ander 2 een verdiep lager), zijn we Belfast gaan verkennen. Allee, ik moest niet veel meer verkennen natuurlijk, maar kon dan wel wat gidsen ;D. Weer naar de Victoria koepel, de schuine klok, het Titanic Quarter…

De zussen moesten natuurlijk ook per se naar de lush. Hier en daar ook een pintje klinken pintje drinken, hihi. Vrij laat op de avond moesten we nog eten, dus het duurde even eer we een geschikt restaurant of iets dergelijks vonden. We vonden een bar waar de keuken nog open was. Lieze en ik aten goddelijke burgers. De mijne had raketsla, brie en champignonnen ertussen zitten (als ik mij dat goed herinner), met natuurlijk ook een vlezeke. Scrumptious. Tine en Eline hadden niet echt keuze en moesten het stellen met een slaatje. En frietjes. Nomnom frietjes. Afsluiten deden we elk met een decadente duur genoege cocktail. Tine en ik waren wat teleurgesteld door de grootte (lees: kleinte) van onze cocktail, maar het was wel lekker. Ik deed een wedstrijdje om ter meeste ijsblokjes in de mond proppen met mezelf, en won met een ruime voorsprong.

Toen we de rekening vroegen, bedroeg die maar 34? pond. Ze waren de cocktails vergeten aan te rekenen. Snel betalen en vertrekken, dooeeeggg. Weer mooi wat centjes uitgespaard, hehe.

Zaterdag stond de noordkust op het programma. We reden langs de kust en via heuveltjes (tot groot jolijt)

naar de Carrick-a-Rede touwbrug. De parking aan de brug is een filmlocatie geweest van Game of Thrones.

Voor een schandalige 7 pond ofzoiets per persoon kunt ge de touwbrug oversteken. Hij was veel korter dan ik had verwacht, maar ge kwam dan op een eilandje waar ge efkes kon blijven. We hebben daar dan geluncht – zelfgemaakte brooikes – en van het uitzicht genoten. We vervolgden onze route naar de Giant’s Causeway. Dat zijn die 6-hoekige stenen aan de kust, die ge misschien al eens hebt gezien op foto. Indrukwekkeeeend. Er is een bezoekerscentrum met parking, maar daarvoor moet ge 9 pond betalen, hou u vast – PER PERSOON. Ge kunt dit vermijden door de auto gewoon in de straat vlakbij te parkeren en via een tunneltje naar de stenen te gaan. Wat we obviously hebben gedaan. Er bestaat een mythe rond dat een reus de Causeway weg had aangelegd tussen N-Ierland en Schotland, en nadien weer afgebroken zodat zijn reus-rivaal niet tot bij hem zou geraken. Ofzoiets. Vaaaag. Het is in werkelijkheid een volledig natuurlijk fenomeen, iets met lava en barsten in de stenen, maar zonder vulkaan. Nog vager. Veel kansen voor een fotoshoot waren hier niet omdat het nogal hard regende. Na een wandelingetje tot de top van een naastliggend heuveltje, reden we weer vuts. Onze laatste stop: the dark hedges. Hier is een scene van Game of Thrones opgenomen. Het is een laan met mooie krulbomen. Ik wil zo’n boom later in mijn tuin. We zagen ook een meisje uitschuiven in de modder, traantjes in de ogen tot gevolg. Traantjes bij ons eh, van het lachen. We gingen dan nog iets drinken (geen alcohol, om solidair te zijn met bob Tine) en wat frietjes eten in de taverne van het plaatselijke golfterrein. In de taverne is een van de 10 (denk ik) ‘Game of Thrones’ deuren, die terug te vinden zijn in café’s verspreid over N-Ierland. De deuren zijn gemaakt van hout van de mooie krulbomen, nadat een storm een deel van de bomen had verwoest. Er waren ook dronken vieze oude mannen (golfers natuurlijk) die ons kwamen “vergezellen”. Beetje pedoïstisch aant doen wel. We zijn dan maar zo snel mogelijk weg gegaan. Terug in het hostel lieten we eten leveren en speelden we Head’s up. Hilariteit alom, en er lag meermaals iemand op de grond van het lachen.

Zondag was mama jarig, maar al haar kinderen zaten int buitenland ocharm. Lieze en ik hebben het toch gevierd door taart te ontbijten. 1 pond taart. We reden dan met de auto naar de Mourne mountains (ook wel ‘the Mournes’), meer naar het zuiden van N-Ierland. Absoluut prachtig daar. Het weer zat ook nog eens mee! De wandeling naar boven werd wel eventjes overschaduwd door een astma-aanval van zus selfiequeen (die lickety split een puffer moet fixen) en nadien nog een hyperventilatie/hypoglycemie-aanval van zus gepastehaarkleurvoorIerland. Maar ik noem geen namen. Verder ga ik gewoon de foto’s voor zich laten spreken. #livinglifeontheedgeenzo

We reden verder naar Dublin, waar we sliepen in het hostel waar de zussen eerder die week ook al hadden geslapen. Gigantisch doolhof, maar de muren zijn wel prachtig bekunstineerd. Tegenwoordig is het denk ik verplicht als hostel om een star wars tekening/schildering/graffiti op een muur of deur te hebben. Aaallleszins, we aten in een pizzeria die een uuuuiitgebreide kaart met vegan pizza’s had, maar evenzeer ook veel-vlees pizza’s. Iedereen content dus! En dan op naar een pub, waaaaant ik was bijna jareuuug. We vonden een bar met goeie live-muziek en veel ambiance. Er was een vrouw die heel hard leek op ‘iemand van Beringen’, maar we wisten niet goed wie exact. We namen een afwachtende houding aan terwijl de avond verder vorderde. Om middernacht kondigden de 2-personen band aan dat er ‘iemand’ jarig was, iemand van België. Ik dacht: nooouuu, wie heeft dit geregeld, mijn zussen zijn toch de hele tijd bij mij geweest? OFNIE? Bleek het om een andere Belg te gaan. :p Iemand die bij het groepje van de vrouw stond die we van ziens leken te kennen. Interessant. De zussen waren wel zo schattig om de aandacht van de gitaristen te trekken en te roepen dat ik ook jarig was, en dus zong heel de zaal happy birthday voor ons en zus ikbensterkerdanikeruitzie stak me in de lucht. Mijn verjaardag kon geen betere start hebben. Ik ging de andere Belg (den Dirk) 3 kussen geven, en werd door zijn groep getrakteerd een pint. Ze waren naar het U2-concert geweest. Dit was natuurlijk wel het goede moment om eens te horen van waar de groep Belgen afkomstig was. De meerderheid was van Paal. Kleine wereld. De vrouw die we van ziens kenden, bleek een zwemjuf geweest te zijn in ’t Cupke, dus de kans is groot dat we daar wel eens zwemles van hebben gekregen. We konden niet anders dan dit moment op camera vastleggen. Viesh shpijt toen de band stopte met spelen, maar een slaapje was ook wel welkom. In principe sliepen we op een gemengde kamer in het hostel, maar er waren alleen maar meisjes joepiehoera! Bleek dat er op de kamer NOG een meisje gelijk jarig was met mij. ’s Ochtends bood ze me ‘champagne’ (pak dat het cava was) aan, waar ik met veel plezier op in ging. Ze bood ook cake aan, maar ik wist dat die al een hele dag in een warme kamer had gestaan, dus dat hoefde niet. We deden dan de ‘gratis’ gegidste walking tour door Dublin, maar ze hopen natuurlijk wel op een centje achteraf. Wat we mooi betaalden want het was wel een leuke toer. En het was zowat de warmste dag die ik hier heb gehad, heeeerlijk. Tijdens de toer was er ook een halfuur pauze in een pub. Een Irish coffee later (en weer wat frietjes), ging de toer nog wat verder. In een kathedraal kunt ge naar een gemummificeerde kat en rat gaan kijken, maar dat hebben we niet gedaan omdat het te veel centjes kostte. We zijn na de toer wel nog naar een gratis museum geweest, maar dat was eigenlijk niet héééél boeiend. Iets wat ge in de zomermaanden in Dublin tegenkomt, zijn straatspelletjes om geld mee te winnen als ge ergens in slaagt. Amusant om naar te kijken, maar ge snapt niet dat mensen 10 euro geven om iets te proberen waar iedereen keer op keer grandioos in faalt. Zo was er bijvoorbeeld een fiets waarbij ge naar rechts gaat als ge naar links stuurt en omgekeerd. Ge wint dan 40 euro als ge een afstandje daarmee kunt rijden zonder de grond te raken met uw voeten of op uw bek te gaan. Amusant dus. Omdat Lieze nog geen goedkope B&J’s had genoten hier, gingen we naar de Tesco voor een grote pot. We hadden weer geluk want potten stonden ook in Ierland afgeprijsd. Ik denk dat ze nog 3 euro kostten, maar toen we betaalden bij de self scan kwam er 1,58 euro op het schermke. EEN EURO ACHTENVIJFTIG VOOR EEN GROTE POT EH MAN! FEEST! Ik had me dan genoeg moed gegeten om een tattoo te laten zetten voor mijn verjaardag, om de mooie tijd die ik hier heb gehad voor eeuwig vast te leggen. Ik heb dit nog niet aan mama en papa verteld, dus verrassiiiinngg. Ik denk dat ik em in België nog ga laten inkleuren. Hij lijkt groot op de foto, maar das gewoon het perspectief van de foto, geen zorgen. Nog wat rondgewandel en het standbeeld van Molly Malone zien en eten en cocktails (slechte cocktails helaas, en deze keer moesten we ze wel betalen), en dan was het al tijd voor mij om de bus terug te nemen richting Belfast. 2 uur saaaaai. Maar er was wifi en ik heb gewoon een aflevering van Orphan Black op mijn gsm kunnen kijken joepie. Maar toen viel het internet uit. Thank god was het uitzicht mooi. Thuisgekomen heb ik nog een verjaardagsbad genomen (ja, dat is exact hetzelfde als een niet-verjaardagsbad) en de kaartjes opengedaan die jullie lieve mensjes allemaal hadden meegegeven. Dankuwel!!!

De laatste dagen hier waren er nog 2 dingen om op te focussen:

1) Mijn eten zo goed mogelijk opkrijgen.

2) Mijn fiets verkopen.

1 was niet zo gemakkelijk, want ik had wat inkopen gedaan met het gedacht dat we met de zussen ook wel een keer zouden koken en veel fruitjes zouden eten. De fruitjes vielen uiteindelijk nog wel mee, maar ik moest toch nog een hele watermeloen opboefen op 2 dagen tijd. Goed dat watermeloen zo lekker is. Weetje: als ge watermeloensap invriest, lijkt dit op appelsiensap. OF iemand heeft gewoon appelsiensap op mijn watermeloen gekapt. Maar het oranjige smaakte toch echt wel naar watermeloen.

2 leek heel gemakkelijk, want ik had enkele weken geleden een zoekertje op gumtree geplaatst en meteen veel respons gekregen. Ik had dan ook een koper gevonden die me 40 quid wou geven voor de fiets (wat dus 15 pond meer is dan wat ik ervoor heb gegeven, hehe). Donderdagavond zou hij normaal de fiets oppikken om 19u, maar hij belde om 18u dat hij er pas tegen 20u zou zijn. Allemaal geen probleem, maar dan stuurt hij me – blijkbaar – daarna nog een mail dat hij toch niet komt. JA TOF JONG. Hele avond mailtjes sturen naar de andere geïnteresseerden, terug een zoekertje geplaatst… Uiteindelijk nog iemand gevonden die em voor 30 pond wel wou komen halen die avond. Achja, nog steeds een kleine winst gemaakt dan.

--- Oh boy, ik ben gans misselijk aant worden op de bus. En ik moet weer even focussen op 1, anders ga ik veel curry moeten weggooien en das daar te lekker voor. Ik denk dat ik ondertussen toch wel alles heb verteld. Ik zal sebiet op bus 3, die ook een uur kan duren, nog wel wat aanvullen. ---

Joepie, al op bus 3! Het verkeer gaat heeeeel traag, dus ik hoop dat ik niet te veel ga moeten stressen om op tijd op de luchthaven te zijn. Het zal wel wat sneller gaan eens we het centrum uit zijn. Hopelijk heb ik op de luchthaven wifi om de blog ook effectief te posten. Als ge daar over nadenkt heb ik bijna nog niks anders gedaan vandaag dan blog typen en eten en bussen pakken. Shit, nu zijn er natuurlijk wel 3x zo veel foto’s om uit te selecteren. Ik ben ook nog steeds in de ontkenningsfase dat mijn avontuur er op zit. Straks ben ik in de Ardennen met het gezin (min Cé want die is nog op bivak tussen alpaca’s) en maandag begin ik met mijn volgende stage in Heusden-Zolder. Zie dus maar dat ge de komende 3 maanden niet op spoed belandt als ge van d’omstreken zijt, of ik moet u misschien komen verzorgen. De eerste week ga ik al meteen 2 wachten heb, snif. Het harde leven gaat weer beginnen. Maar ik ben wel blij dat ik jullie allemaal ga wederzien hoor!

--- 1 vlucht en 1 nacht later ---

Het is al ochtend, ook hier in het verre Ardennen. Beetje gek om thuis te komen maar niet echt thuis te komen. Ik had een nieuw vriendinnetje gemaakt aan de gate, en ze fixte dat iemand van plaats wou wisselen zodat we toch een groot deel van de vlucht samen konden zitten. Dan hadden we ook nog vriendjes gemaakt met het ander meiske op onze rij, dus het was wel een jolige vlucht. Helaas wel een beetje vertraging en de paspoortcontrole ging traaaaag en natuurlijk stond ik helemaal vanachter in de rij. Dus het was half 1 toen Tine, Bartemans en ik in het Ardennenhuisje arriveerden. Lichten aan en… SURPRISE, iedereen zat achter de zetels verstopt! Behalve Marne, die vond slapen belangrijker, tssss. Lieze had een mooie Ierse welkom terug poster gemaakt. Ik kreeg zelfs nog taart, en gin. Inclusief kaarsjes en een beroerd gezongen happy birthday (sorry jongens, dit is een eerlijke blog). Cuties <3.

Voila, de langste tekst én de meeste foto’s ooit. Hopelijk hebben jullie wat plezier beleefd aan de blog! xoxoxoxooxoxoxoxoxoxox 

[allerleidesign-blog]

[:nl]De Keyboard meetup,  om eerlijk te zijn wist ik niet geheel wat ik kon verwachten van een dag als deze, maar dat weerhield me er niet van om het eens mee te gaan maken. Al vroeg op de dag kwam ik er achter dat dit niet een dag is die goed aan mij persoonlijk besteed is geweest. De dag op zich was geweldig, de keyboards zagen er allen amazing uit, maar toch voelde ik mij niet helemaal op mijn plaats en dat kwam simpelweg doordat deze stijl van modden mij niet echt laat warm lopen. Dit gezegd hebbende schrijf ik toch dit artikel, want de dag op zich was een dag om niet meer te vergeten. Dit artikel gaat over de Coolermaster Keyboard Meetup.

Content:

De dag begon in de vroege uurtjes waarin de bussen en treinen nog leeg zijn en er enkele verdwaalde zielen met hun hond over straat lopen. Dit was dus het moment dat ik vol goede hoop richting het station vertrok. Na een beetje standaard begin van de reis naar Tilburg (hier zou ik mijn collega van de dag ontmoeten) alwaar we een bakje koffie dronken, reisden we samen met de trein verder naar Eindhoven. In Eindhoven aangekomen hield mijn voorbereiding van de reis een beetje op en hebben we ons door google maps laten leiden naar het gebouw van Coolermaster Benelux. Ik weet niet waarom maar het lijkt erop dat al dit soort bedrijven er gewoon op uit zijn om mij zoveel mogelijk te laten lopen. Ongeveer een half uur hebben we gelopen vanaf het station voor we bij Coolermaster aankwamen alwaar de dag zijn beloop zou hebben.

Toen we bij Coolermaster het terrein opliepen zagen we al snel een witte tent staan, maar we wisten niet waar we naar binnen mochten, de receptie was leeg dus liepen we maar de tent in. Hier werden we al snel begroet door een persoon met een Coolermaster shirt aan die ons verwelkomde. Ze waren nog druk bezig met voorbereidingen maar toch werden we al op de hoogte gesteld over waar het drinken stond en een beetje over het hoe en wat van wat er die dag op de agenda stond. Dit was dan ook mijn moment waar ik mijn diepe verlangen naar een warme bak koffie uitte en er direct heel hard gewerkt werd om mij van koffie te voorzien. Er was kennelijk geen rekening gehouden met mensen zoals ik die leven op koffie en dus moest die koffie ergens vandaan komen waar ik verder niets meer van gezien heb (dit was dan ook het laatste bakje koffie dat ik deze dag op heb)

Gezien wij ongeveer een half uur te vroeg waren besloten wij uit de weg te gaan en buiten te gaan staan roken, alwaar we diverse mensen hebben zien aankomen. Toen we eenmaal weer naar binnen kwamen begon de dag pas echt goed.

#gallery-0-29 { margin: auto; } #gallery-0-29 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 25%; } #gallery-0-29 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-29 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

We kregen even een kleine prive rondleiding langs het “museum” waar een heel rek volgestapeld stond met diverse modellen en uitvoeringen van de Coolermaster cases, en hier stonden heel wat cases tussen waar het kwijl van uit mijn mondhoeken begon te lopen. Enkele van deze cases zou ik maar wat graag in mijn bezit hebben al zou het alleen maar zijn om naar te kijken. Aan de andere zijde van dit gangpad stond ook een rek vol met Coolermaster gear, echter stonden aan deze kant de muizen, toetsenborden, koelingen en meer van dat leuks. Tijdens deze “rondleiding” stopten we op de overloop van een trap, vanaf waar we een mooi uitzicht hadden over de gehele warehouse waarvan een deel afgezet was speciaal voor de dag zelve. Deze afzetting was overigens een hele muur van 1,20 meter dik, 2 meter hoog geheel gemaakt van pallets vol met MasterCase 6 dozen! Aan het gewicht van de pallets te voelen zaten deze dozen nog allemaal vol ook, dus naast de zeer mooie manier van reclame maken, hebben de heren van Coolermaster ook nog eens zeer creatief gebruik gemaakt van wat ze voorhanden hadden om er voor te zorgen dat iedereen gewoon veilig kon genieten van de dag. (Een warehouse is tenslotte onderhevig aan diverse regels met betrekking op de veiligheid en los rondwandelend computervolk is een NoNo)

#gallery-0-30 { margin: auto; } #gallery-0-30 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 33%; } #gallery-0-30 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-30 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

Het eerste wat opviel toen we eenmaal de zaal zelf inliepen waren de mooie tafels en bankjes die hier en daar verspreid stonden, houten banken en tafels met daarop het Coolermaster logo die perfect zouden staan in het tuinfeest van eender wie. Het tweede waren de heerlijke DXRacer stoelen die in de gaming area stonden achter de pc’s waar al Overwatch en CS:GO op draaiden klaar om mee gespeeld te worden.

Om eerlijk te zijn begint hier het punt waar Coolermaster een mooie kans geheel links heeft laten liggen. Op dit punt van de dag dat iedereen er zo’n beetje al was en de meesten al hallo gezegd hadden was het een perfect moment geweest om even (in het kort) een praatje of presentatie te houden overt de organisator en Coolermaster en over wat de dag eigenlijk zou inhouden. In plaats hiervan zijn we zo’n beetje de gehele dag los gelaten om uiteindelijk (in mijn geval) een beetje verdwaald voelend een praatje aan te knopen met de aanwezigen. Nou kennen jullie mij onderhand wel een beetje en weten jullie dat casual talk totaal niet mijn ding is, dus ik was blij dat ik een collega mee had genomen. We bleven het grootste deel van de dag ook in de buurt van de gaming area want kennelijk was die collega instant verslaafd aan overwatch :)

We waren op gegeven moment weer aan het roken buiten toen er een catering bedrijf kwam aanrijden met een bestelbusje waaruit de ene na de andere schaal vol met heerlijk uitziende broodjes tevoorschijn werd getoverd. Ik kan je wel zeggen ze zagen er niet alleen heerlijk uit, ze waren ook gewoon echt heerlijk. Belegd met van alles en nog wat was de keus zo enorm dat er voor ieder wel wat wils tussen zat toen het eenmaal tijd was om te lunchen. De schalen broodjes en salades waren geplaatst op een stel tafels in de stijl van lopend buffet en ik kan me niet voorstellen dat er ook maar 1 iemand van alle aanwezigen was die na die ruime lunch nog honger zou kunnen hebben. Catering Silly’s heeft mijn maag in elk geval voor zich gewonnen.

#gallery-0-31 { margin: auto; } #gallery-0-31 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 33%; } #gallery-0-31 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-31 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

Enige tijd na de lunch ging MsshNL op een bank staan (hij is niet zo groot en zelfs nu viel hij nog niet helemaal op) en kondigde de eerste giveaway aan. Hierbij had iedereen een lootje met een nummer gekregen en werden er nummers uitgeloot om een goodie in ontvangst te komen nemen. Uiteraard zoals altijd ging het hier een ietwat mis toen bleek dat er sommige nummers dubbel waren en er geen onderscheid was gemaakt tussen de 9 en de 6 :). Deze kleine mislopertjes zorgden voor een gezellige informele grappenmakerij en was het perfecte excuus voor iedereen om met z’n allen te lachen.

Na de giveaway ging ieder weer zijn eigen gang en was het weer een drukke bedoening rond de vele tafels vol custom keyboards. Mijn kennis van deze keyboard wereld is zo laag dat ik mij er niet aan zal wagen om in dit artikel de diepte in te gaan met wat ik allemaal gezien heb, het enige dat ik kan zeggen is dat er zoveel geweldig uitziende creaties waren dat ik er niet een echte favoriet uit zou kunnen benoemen, en als ik er al een zou benoemen denk ik dat ik de maker enkel te kort zou doen door te proberen dat keyboard te beschrijven :(

Dus gingen we maar weer aan de Overwatch. De VR was continu in gebruik dus daar hebben we niet mee kunnen spelen, maar Overwatch in team met de spelers om je heen is toch een best leuke bezigheid. Op gegeven moment werden hier 2 computers vrij gemaakt en klaar gemaakt voor een potje 1vs1 mystery hero in overwatch waarbij de winnaar zou blijven zitten en de uiteindelijke winnaar er vandoor mocht gaan met een leuke prijs. Vanaf het begin tot het eind is dit een en dezelfde speler gebleven en hoewel iedereen een poging waagde bleek hij al snel onverslaanbaar vandaag en zelfs MsshNL moest het onderspit delven tegen deze speler. Uiteraard was dit enkel en alleen de schuld van de computer, het beeldscherm, het toetsenbord, de muis en niet te vergeten de omstaanders, en was het enkel een vriendschappelijk potje, maar iedereen verloor :)

#gallery-0-32 { margin: auto; } #gallery-0-32 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 16%; } #gallery-0-32 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-32 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

Toen de woorden “de BBQ draait we kunnen eten” in het engels geroepen werden zag je ineens een complete exodus gebeuren waarbij iedereen richting de uitgang liep waar in de tent nu de BBQ’s vol vlees stonden alwaar de kundigheid van de diverse Coolermaster medewerkers achter de grills werd tentoongesteld. Zoals met elke typische BBQ stonden zij met een biertje in de ene hand en de tang in de andere hand het vlees zeer vakkundig te draaien en uit te delen aan een ieder die met zijn bordje langs kwam. Tijdens deze BBQ waren de tafels weer vol gezet met diverse schalen vol salades en kon iedereen echt letterlijk enorme hoeveelheden eten en kwam niemand iets te kort. Zelfs aan de vegetariers was gedacht!

#gallery-0-33 { margin: auto; } #gallery-0-33 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 33%; } #gallery-0-33 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-33 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

Toen iedereen een beetje aan het uitbuiken was na de BBQ begon de laatste giveaway, hierbij was het wat meer geregeld in de stijl van de dag “Keyboards” en werden in plaats van lootjes Keycaps uitgedeeld. Een keycap is dus wat de meesten van ons de individuele toets op een keyboard noemen, blijkbaar is de toets een combinatie van diverse dingen waarvan de keycap hetgeen is waar het teken op staat die je uiteindelijk indrukt. Van elk van de keycaps waren er 2, 1 uitgedeeld en 1 in een grote bak gehusselt waaruit de winnaars getrokken werden. Gezien het aanwezige publiek bestond uit mensen uit geheel europa was de voertaal engels. Nu was het weer MsshNL die de verloting deed en ook hier werd het uiteraard een tafereel waar hard om gelachen kon worden. Denk zelf maar eens in hoeveel van de toetsen op jouw toestenbord kan jij daadwerkelijk in het engels benoemen? MsshNL (Tim) deed hier echter wel enorm zijn best op en uiteindelijk had hij ze allemaal ook goed, ook al moest hij af en toe conformatie vragen :)

Na deze laatste giveaway was het afsluit tijd, dus werd er door diverse mensen al afscheid genomen. Op dit moment echter kon je wel degelijk de kracht van dit soort dagen zien. Er moest namelijk nog opgeruimd worden. Bijna iedereen bleef achter om hierbij te helpen, zodat ook het Coolermaster personeel bijtijds naar huis kon. De saamhorigheid die hier vanaf straalde was duidelijk voelbaar en alles was in no time opgeruimd en leek het na ongeveer een uurtje alsof de hele dag niet had plaats gevonden. Ik en mijn collega hielden ons gedurende deze opruim periode vooral bezig met het opruimen en opnieuw inpakken van de muizen en headsets, terwijl anderen bezig waren de vloer en meubelen op te ruimen. Een korte periode voordat wij ons in het opruim gedrang mengden hadden we nog even een gesprek met “dat rare vrouwke dat er niet echt bij hoorde” (haar woorden) Dit gesprek was een van de weinige gesprekken waarbij ik mij een beetje op mijn plaats kon voelen, want hierbij merkte ik dat ik niet de enige was die zich een beetje een buitenbeentje voelde. Het gesprek ging dan ook niet over toetsenborden, maar over van alles en nog wat zoals bijvoorbeeld Coolermaster zelf, ComicCon, Anime’s en ook een beetje over de aanwezigen natuurlijk. Dankjewel Raar Vrouwke, door dit gesprek ben ik niet geheel met een gemixt gevoel naar huis gegaan  :)

#gallery-0-34 { margin: auto; } #gallery-0-34 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 33%; } #gallery-0-34 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-34 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

Nadat alles opgeruimd was maakten we onze weg naar de uitgang alwaar wij een goodie bag in ontvangst namen en begonnen te lopen in de richting van het station. Op dit moment kwam ik er weer eens achter dat mijn conditie te wensen overlaat en dat mijn voeten pijn begonnen te doen van het lopen en staan de hele dag. De trip naar het station heb ik ternauwernood overleefd en in de trein konden we gelukkig rustig zitten. Nadat ik Myk gedag heb gezegd op Station Tilburg vervolgde ik de weg terug naar huis, rond 23:00 kwam ik thuis aan en ben ik letterlijk omgevallen mijn bed in, vandaar dat dit artikel een paar daagjes op zich heeft laten wachten…

Al met al was de dag zeer geslaagd, hoewel dit niet geheel mijn scene was en ik hierdoor helaas moet concluderen dat dit waarschijnlijk de eerste en laatste keyboard meetup was waar ik persoonlijk heen ben gegaan. Dit soort dagen zijn echt gereserveerd voor de mensen die zelf bezig zijn met teotsenborden of hier in willen beginnen, mijn persoonlijke aandacht ligt toch meer op andere delen van de Modding wereld. Onderschat het echter niet, want deze mensen zijn wel degelijk een onderdeel van de Modding wereld, en derhalve maken ook zij geweldige kunst stukken die de computer wereld vooruit helpen!

Foto’s:

#gallery-0-35 { margin: auto; } #gallery-0-35 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 16%; } #gallery-0-35 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-35 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

[:] [:nl]Dagrapport: Keyboard meetup 19-3-2017 at Coolermaster[:] #BBQ #Coolermaster #Keyboard #Keycap #MsshNL [:nl]De Keyboard meetup,  om eerlijk te zijn wist ik niet geheel wat ik kon verwachten van een dag als deze, maar dat weerhield me er niet van om het eens mee te gaan maken.