#iç sesimin yankısı

[emirkocturk]

Tumblr..

Ruhlar alemi. sanırım yavaş yavaş burası da bitiyor gibi. artık eskisi gibi pek bir tadı kalmamış da son günlerini yaşıyor sanki. kimi yalnızlığını yüklenip gidiyor kimi de kırgın kalbini. ve öyle ki artık hiçbir şey yaşanmıyor eskisi gibi burası bitmiş artık tıpkı ölü bir şehir misali..

[layela]

Sevgili Günlük;

Yalnızlığın evin içinde kol gezdiği şu saatlerde mutfaktaki masama oturmuş gönlümde ki hüznün dinmesini bekliyorum. Küçücüktüm daha o zamanlarda kurmuştum yalnızlığın hayalini. Yalnız olmayı huzurlu olmak diye nitelerdi çocuk aklım. Ah çocukluk işte. Yalnızlığın huzur demek olmadığını anlayacak yaşa geldiğim şu zamanda yavrusunu kaybetmiş bir annenin telaşı gibi beni anlayabilecek birini arıyordu gözlerim. İç sesimin boşuna arama beklenen gelmez cümlesi soyutlandığım gerçekliğe döndürdü beni. Beklenen neden gelmiyor günlük? Eskiden kahkahalarımın yankısı çarpardı duvarlara şimdiler de düşüncelerim. Zaman geçiyor ve ben onu bir daha göremeyeceğim düşüncesi hiç çıkmıyor aklımdan. Daha fazla yazamayacağım. Sende beni anlamıyorsun.

[emirkocturk]

Vedasız bir türküyle geçtim kendimden..

yorgun bir bedenle tükenip geçti gençliğim. nerdeyim kimin yorgun yüreğinde kimin iç sesindeyim hiç emin değilim. bir avuç toprağın suya hasret olduğu en kurak yere uygun görmüşler beni. olsun ziyanı yok nasılsa kalmadı artık gözlerin nemi. bir kısık şiire ve bir ağlak gazele sarmışlar kırılmış benliğimi saçlarımda gülen toprak ve toprakta hüznün çiçekleri. bir gecenin ayazında kaç yıldız söner bilemem ama' artık her yer çok karanlık şimdi..

Anlık bir Esinti..

[emirkocturk]

Hiç kimseye dargın değilim ben..

Şu yaşamda nelere şahit ve nelere reva oldu bu gözler anlatması na'mümkün. yaşamın şu umarsız devrinde insanlara hoş görüyle saygın olmaktan başka hiçbir gayem olmadı asla. hiçbir zaman hiç kimsenin kişiliğine bürünmedim ve hiç kimseye başkalaşmadım bu hayatta. insanım elbet hatalarım da olur yanlışlarım da varsa bir kusurum özür diler af diler susarım kendi karanlığım da ama bile isteye hiç kimseye kalp ağrısı olmadım asla. kimi kendi düşüncelerine yenilip uzun duvarlar ördü karşımda kimisi de sırtını dönüp öfkesiyle vurup geçti suratıma. olsun ziyanı yok deyip sustum daima hiç kimseye kin beslemedim ve hiç kimseye öfke duymadım asla varsa kırdığım bir kalp köle olur affına sığınır ve susar çekilirim o' anda. hiç kimseye dargın değilim ama' herkese kırgın öleceğim bu yaşamda..

Anlık Bir Esinti..

[emirkocturk]

Gamlanma ey gönül. bir gün bu kavgalar da biter elbet. rengi solunca şu Harâb dünyanın..

İç sesimin yankısı..

[emirkocturk]

Her şey sıradan eflatun bir rüyadan ibaretti. ve bizler o' rüyanın hengamesine kapılmış birer aciz ruhlardık..

İç sesimin yankısı..

[emirkocturk]

Artık konuşmak istemiyorum..

Bu bir isyan değil. bu avaza yetişmeyen bir çığlıktır içimde. artık konuşmak istemiyorum.. yıllarca dilimin kemiği kırılırcasına saklandım satırların ardına ama' bir kez olsun yüreğime dokunup haykırmadım asla çünkü hiç kimsenin duymayacağını yere düşünce anladım. Artık konuşmak istemiyorum. bakmayın siz bana. yazıyorum çiziyorum bazen de türlü hüzünler biriktiriyorum fikrimin ferdasında ama' dile gelemiyorum Aslında. çünkü olan biten her şeye bastırılan sessim kısıldı boğazımda Artık konuşmak istemiyorum.. Çünkü yaşanmamış bütün her şeyi içimde astım dar ağacına..

Suskunluğum Allah'a emanet..

[emirkocturk]

Artık veda etmeli..

Nerden nasıl başlanır bilemem belki. ama' artık bitmeli.. nasılsa her başlangıcın bir sonu ve her sonun bir yenilgisi olmalıymış demek ki.. artık veda etmeli.. suskunca sessizce ve bütün her şeyi yutkunurcasına.. Artık her şeyden gitmeli.. hiçbir şiire karışmadan hiçbir türküde buluşmadan ve hiçbir çiçeği soldurmadan.. Artık gitmeli.. yaşamdan..

[emirkocturk]

Her şey çok garipleşti..

Eskiden her şeyin bir değeri ve derin bir anlamı vardı dostluklar paha biçilmez sohbetler vazgeçilmez ve buluşmalar mutluluktan başka hiçbir şey hissettiremezdi insanın değeri samimiyetin gerçekliği ve güven duygusunun en saf sıcaklığı vardı paylaşmanın mutluluğu insanların birbirine olan sadakati düşene yardım etmeyi derdi olanı teselli etmeyi ağlayanı güldürmeyi yası olanın yasını tutmayı birlik ve beraberliğin dürüstlüğü düşüncelerin iyimserliği ve insanın insana olan en safi merhameti vardı oysa şimdi. her şey bir gösteriş eseri ve herkes birbirinin katili..