#hindi gaane

[saanjhghafa]

Khadak singh ke khadakne se khadakti hai khidkiyaan, khidkiyon ke khadakne se khadakta hai khadak singh

[wojosubahjaldinahiuthti]

arre 'you made my life better' ye kya hota hai bhai

"tum mile toh jaadu chaa gaya, tum mile toh jeena aa gaya, tum mile toh maine paya hai khuda"

haan ab sahi hai, ye hota hai

[maintohthakgayibhaishaab]

watched karthik calling karthik yesterday.

[om-is-ok]

Desi version of "The view was beautiful but he was looking at her."

"Tere chehre se nazar nhi hat'ti nazaare hum kya dekhe."

"Tujhe mil ke bhi, pyas nhi ghat'ti nazare hum kya dekhe."

[icebearfromnorthpole]

Manoj Muntashir again writing the most beautiful lyrics i heard in recent times, but then what happened to him while writing Adipurush’s dialouge!🫤

“माना हसीन है लेकिन तुम्हारी तरह कहाँ है

उस चाँद को दिखाते हम उसकी जगह कहाँ है

उसकी जगह कहाँ है

छुप जाए बादलों में यूँ शर्मसार करते”

[whatgangadharupto]

Kishore Kumar Father N Kids Special Songs | Kishore Kumar All Time Hit H...

[saanjhghafa]

Chaap tilak sab chheen li re mose naina milayi ke

[wojosubahjaldinahiuthti]

nah i'm poori ki poori mentally deranged for you

what is "zara si bawli hai wo"

[sandeepyd12-blog]

Roop Tera Mastana Story in Hindi: इस गाने के बनने की ये मजेदार कहानियां आपको जरूर जाननी चाहिए

Roop Tera Mastana Story in Hindi: इस गाने के बनने की ये मजेदार कहानियां आपको जरूर जाननी चाहिए

साल 1969 में आई फिल्म आराधना कई मायनों में यादगार फिल्म थी। इसने राजेश खन्ना के रूप में न सिर्फ बॉलीवुड के नए सुपरस्टार को इंट्रोड्यूस किया था, बल्कि इसके गानों ने भी तहलका मचाया था। इसके कई यादगार गाने आज भी पूरे मन से सुने जाते हैं। मेरे सपनों की रानी कब आएगी तू, गुनगुना रहे हैं भंवरे खिल रही है कली-कली, कोरा कागज था ये मन मेरा जैसे हिट गानों के बीच एक गाना था Roop Tera Mastana… आज हम इसी गाने…

[siya-sayani]

Jitna chahe Taylor swift, kanye, Ariana sunlo par....

🌷🌷🌷🌷🌻🌻🌻🌻🌻🌷🌷🌷🌷

Babu pyaar to tumko Hindi cinema k gaano se hi hoga, tum roge bhi to isike gaano pe zyada. Urdu Hindi mei gaane nhi sune to mehsoos kya kiya? Agar wo shabd aasun na laade to dard jiya kya?

[reynanghugot]

[10:41PM 07222024] kamusta na nga ba ko? recently di rin ako okay, alam yan ng ilan sa mutuals/friends ko dito na nakaka chikahan ko sa personal message like puro shit post sa fb, puro wins and happy memories sa ig/fb stories. idk pero yun ata talaga yung isa sa personality ko na if nakilala ako ng tao na strong ako, ayoko na mabago yun. ayoko na maiba yon kahit valid naman na maging mahina minsan o umiyak minsan.

graduating student ako, ended my last semester in PUP-OUS with flat 1 na GWA. happy ako sobra kasi i feel like lahat ng hirap and pagod ko ng apat na taon unti-unti ng nagpe-paid off like for real, after 12 freaking years finally totoo na 'to na masasabi ko na graduating na ko. aside from that, some saw my story rin na nakapag pa picture na kami for graduation with my friends. apparently, ayoko pa rin i-post not until makuha ko na yung list of names ng graduates. so far, masaya ako no jokes when it comes to academic kasi masasabi ko na finally talaga this is it, pwedeng pwede na mag retire mommy ko.

gumaan din yung dalahin ko recently sa mga relationship ko with friends. natuto ako na makipag communicate about sa nararamdaman ko sa friendship na meron ako sa mga tao na yon. i feel like masakit din sa part ko na magsabi ng mga words knowing na we experienced different traumas in life and i really appreciate them on how they accept my side, pano nila ko pinakinggan and pano nila pina feel sa akin valid din yung nararamdaman ko. this is the friendship na masasabi ko na di ko kailangan pumili. na di ko kailangan na umiwas. di ko kailangan may i-give-up nalang bigla. kasi for sure, sobrang deserve nila yung friendship na meron kami sa isa't isa. maybe some di maiintindihan but if you will listen lang sa lahat ng sides, sobrang gaan sa pakiramdam na para kang binunutan ng tinik sa dibdib.

on the other hand, i know health is wealth and just like before i humbly ask for you prayers na sana monitoring nalang ako annually and di na every six months kasi ang hirap, the anxiety and pressure di mo maiiwasan. aside from that, medyo mabigat siya financially like 20k and above yung kailangan kong i-raise every monitoring not included the follow up check-up fee and medicines kahit na sobrang mura ng maintenance ko for unemployed like me mabigat na rin siya.

finally, natapos ko na rin yung dapat kong gawin sa business ko kanina sa BIR babalikan ko nalang din yung receipt after 2 weeks. all i need to do is focus sa rebranding para mas organize yung shops and hopefully before the pasukan [kasi malapit lang kami sa school] maayos ko na rin yung area ko para sa small business ko.

above all, i am grateful to my strong support system, na hindi ako iniwan from my family to nikko to my friends. despite all the highs and lows since april 2023, they stayed and supported me throughout my ptc journey. sabi ng iba, arte nalang 'to. but for me it's a no. kasi hindi niyo alam pinagdaanan ko from my check-up, pre-op, post-op, till now. that's why i don't mind if my circle is small, as long as masaya ako with them, they respect, love, and understand me okay na ko na sila sila nalang.

kudos to myself for sharing a short life update that no one asked for. Good night!

[icebearfromnorthpole]

Everyone deserves a

“rab se chupaaya bhi, tujko bataau.n main

mehermaa.n, tu mehermaa.n mera, tu hee raaz-daan”

type of person in there life!

[hoihoiikrista]

Ang daming nag akala na baby girl ka at isa na ako doon kasi ang gaan lang daw ng pag bubuntis ko. Hindi daw ako haggard, at hindi mo ako masyado pinahirapan anak.

Yun pala, Hello baby boy! 💕

[tangian]

Christmas as an adult:

Hindi to rant post na sasabihin nanaman na ayaw nanaman maging adult ah

unti-unti na talagang nagiging adult, lalo na sa responsibilities mga chong. Noong mga nakaraang pasko tanda ko nakababad lang ako ng Tumblr buong gabi tapos igregreet lahat ng kakilalang nasa dashboard. Ang nangyari kagabi kung sino nalang din nagcomment at like sa post ko 😆 tapos napalitan na yung tambay sa dashboard sa pagluto mismo ng handa sa christmas tapos sariling pera ko ang pag-grocery pero ang gaan sa pakiramdam.

wala lang, adulting na talaga tayo mga chong. Nakakaproud na sabay-sabay tayo tumanda rito sa Tumblr. Pero ayun, kanya-kanyang diskarte parin tayo sa buhay~

[scramboileditlog]

Isa talaga sa mga nagbibigay ng saya sa buhay ko yung hilig ko sa kotse. Magkalikot, midnight drive, tamang sound trip.

Tuwing nagmamaneho na, nawawala yung mga isipin sa buhay. Imbes na tingnan mo yung mga bagay na wala ka, ang tinitingnan mo lang eh yung gauge kung sumusobra kana ba sa tapang. Yung bigat ng damdamin mo kabaliktaran naman ng gaan ng tapak mo sa silinyador. Wala kang paki sa kahapon, ngayon, at bukas. Ang mahalaga lang makarating ka sa pupuntahan.

Kapag hawak mo na yung manibela lahat ng direksyon na gusto mo ikaw ang nasusunod.

Kapag tumapak ka sa silinyador yung bilis na gusto mo ikaw ang nasusunod.

Kapag madilim bubuksan mo lang yung headlight at kapag naman maliwanag papatayin mo lang pero tuloy pa din ang andar.

Kapag may hadlang bubusinahan mo lang.

Sa pagtaas ng bilang ng bawat kambyo kasabay naman tumatahimik yung paligid. Naririnig mo lang yung ingay ng makina na akala mo galit pero masaya.

Isa sa mga bagay na dinadala ka pero ikaw ang nagdidikta. Hindi katulad ng buhay na sumusunod ka lang sa agos. Dito, ikaw yung bahala sa agos at pagdating mo sa pupuntahan masaya ka kasi ikaw mismo yung pumili ng hihintuan.

[saanjhghafa]

When Rahat Fateh Ali Khan said:-

Jaahil zamana, dushman mera hai

I felt it.