#heuvelachtig terrein

[donadsin1123]

De e-bike industrie groeit snel, en DYU leidt de weg met zijn innovatieve e-bikes! Deze compacte en stijlvolle fietsen zijn perfect voor stadsvervoer en bieden een combinatie van gemak en plezier. Met hun lichte ontwerp, krachtige motoren en indrukwekkende accuduur maken DYU e-bikes het gemakkelijk om door drukke straten te navigeren terwijl je geniet van de frisse lucht. Bovendien zorgt de compacte grootte voor een soepele rit, of je nu door de stad cruiset of heuvelachtig terrein bedwingt. Sluit je aan bij de e-bike revolutie met DYU en ervaar vandaag nog het plezier van het fietsen!

[desireeturner2569]

Waarom ik van het rijden op mijn Zwarte Elektrische Fiets van DYU hou

Ik ben een gepassioneerde e-bike enthousiast en heb onlangs een elektrische fiets van DYU gekocht. Op het moment dat ik eropuit ging, voelde ik een opwindend gevoel van vrijheid en vreugde.

Het ontwerp van de DYU e-bike is slank en modern, waardoor het niet alleen een stijlvolle keuze is, maar ook een praktische. Ik hou ervan hoe moeiteloos het door de straten glijdt, en de elektrische ondersteuning maakt elke rit een fluitje van een cent, zelfs op heuvelachtig terrein.

Wat ik het meest waardeer aan mijn DYU elektrische fiets is de betrouwbaarheid. Het heeft een duurzame batterij die me in staat stelt mijn stad te verkennen zonder me zorgen te maken over het opraken van stroom. Bovendien maken het comfort van het zadel en de soepele handling elke reis aangenaam.

Het is ongelooflijk hoe deze e-bike mijn dagelijkse woon-werkverkeer in een avontuur heeft veranderd. Ik kijk er elke dag naar uit om erop te rijden, of het nu voor boodschappen, recreatie of lichaamsbeweging is.

Als je overweegt een e-bike aan te schaffen, raad ik je ten zeerste aan om DYU te bekijken. Hun elektrische fiets is een fantastische investering die vreugde en gemak in je leven brengt.

TL;DR - Ik hou van mijn elektrische fiets van DYU vanwege de stijl, betrouwbaarheid en de vreugde die het brengt tijdens mijn dagelijkse ritten.

[defietssite]

Duo fietsen in verpleeghuizen vrijheid en verbinding

Duo Fietsen in Verpleeghuizen: Vrijheid en Verbinding In veel verpleeghuizen en verzorgingshuizen staat het welzijn van de bewoners voorop. De zorg voor ouderen gaat vaak hand in hand met verminderde mobiliteit, waardoor de buitenwereld moeilijk bereikbaar wordt. Toch blijkt er een innovatieve oplossing te zijn die ouderen weer de kans geeft om van de buitenlucht te genieten: de duo fiets. Dit speciale driewielige vervoermiddel, zoals de Van Raam Fun2Go, stelt ouderen in staat om samen met familie of zorgpersoneel op pad te gaan. Dit creëert niet alleen een gevoel van vrijheid, maar zorgt ook voor diepere sociale verbindingen en verbeterd welzijn. Samen de Natuur in: Vrijheid en Verbinding Duo fietsen worden steeds vaker ingezet in verpleeghuizen en verzorgingshuizen. Ze bieden ouderen de kans om samen met familieleden of zorgpersoneel de natuur in te gaan en frisse lucht op te snuiven. Deze speciale fietsen zijn ontworpen met stabiliteit en comfort in gedachten. Met hun driewielige ontwerp en de mogelijkheid om naast elkaar te zitten, kunnen ouderen samen met hun metgezel communiceren en genieten van een rit in het park of door de buurt. Dit is niet alleen goed voor het fysieke welzijn van ouderen, maar ook voor hun mentale gezondheid. Fietsen door de natuur geeft ouderen een gevoel van vrijheid dat ze vaak missen in hun dagelijkse leven. De beweging, frisse lucht en verandering van omgeving kunnen hun stemming verbeteren en stress verminderen. Door samen te fietsen, kunnen ouderen en hun begeleiders een band opbouwen, wat vaak bijdraagt aan een positievere ervaring binnen de zorginstelling. De duo fiets wordt dan ook gezien als een belangrijke toevoeging aan de zorgverlening, omdat het ouderen helpt om actief en sociaal te blijven. De Belangrijke Rol van Familie en Zorgpersoneel Een van de belangrijkste voordelen van de duo fiets is dat het familieleden en zorgpersoneel de mogelijkheid biedt om actief betrokken te zijn bij het welzijn van ouderen. Het is voor familieleden soms moeilijk om een zinvolle activiteit te vinden om samen met hun dierbare te ondernemen in een zorgomgeving. De duo fiets biedt hier een uitkomst: samen fietsen is een leuke en veilige manier om tijd door te brengen. Daarnaast biedt het zorgpersoneel een unieke kans om deel te nemen aan een activiteit die verder gaat dan de gebruikelijke verzorgingstaken. Fietsen met bewoners helpt niet alleen om een vertrouwensband op te bouwen, maar draagt ook bij aan het fysieke welzijn van de bewoners. Ouderen krijgen de mogelijkheid om te bewegen zonder dat ze zelfstandig hoeven te fietsen, wat ideaal is voor mensen met beperkte mobiliteit. Bovendien kunnen duo fietsen vaak worden uitgerust met elektrische trapondersteuning, wat het fietsen makkelijker maakt, zelfs op heuvelachtig terrein of tijdens langere ritten. Dit betekent dat zowel de ouderen als hun begeleiders kunnen genieten van een comfortabele en ontspannen rit, ongeacht hun fysieke conditie. Het Herontdekken van Vrijheid Voor veel ouderen voelt het leven in een verpleeghuis vaak beperkend. De verminderde mobiliteit en afhankelijkheid van anderen maken het moeilijk om het gevoel van autonomie te behouden. De duo fiets biedt een eenvoudige maar doeltreffende oplossing voor dit probleem. Het geeft ouderen het gevoel dat ze weer deel kunnen uitmaken van de buitenwereld, dat ze weer kunnen genieten van de dingen die ze vroeger zo graag deden, zoals een fietstocht maken. De duo fiets maakt het mogelijk om zonder stress of risico’s naar buiten te gaan. De ouderen hoeven zich geen zorgen te maken over het behouden van hun evenwicht of het navigeren door het verkeer, omdat ze altijd worden begeleid door iemand die hen helpt. Dit herwonnen gevoel van vrijheid kan een grote invloed hebben op hun kwaliteit van leven en hun algehele welzijn. Sociale Voordelen van Samen Fietsen Naast de fysieke en mentale voordelen van fietsen, biedt de duo fiets ook sociale voordelen. Voor veel ouderen in zorginstellingen is eenzaamheid een groot probleem. De duo fiets biedt een uitstekende gelegenheid voor sociaal contact. Het samen fietsen creëert een ontspannen sfeer waarin gesprekken gemakkelijk op gang komen. Of het nu gaat om herinneringen ophalen, nieuwe ervaringen delen of simpelweg genieten van elkaars gezelschap, de duo fiets bevordert sociale interactie op een natuurlijke manier. Het fietsen met een begeleider of familielid versterkt de onderlinge band. Dit kan leiden tot betere relaties tussen ouderen en hun verzorgers, wat op zijn beurt kan bijdragen aan een verbeterde zorgervaring. Bovendien biedt de duo fiets ook de mogelijkheid voor bewoners om samen met elkaar te fietsen, wat de sociale cohesie binnen de zorginstelling kan versterken. De Toekomst van Duo Fietsen in de Zorg De populariteit van duo fietsen in verpleeghuizen en verzorgingshuizen blijft groeien, en dat is niet zonder reden. Het biedt een tastbare manier om de levenskwaliteit van ouderen te verbeteren, terwijl het ook de druk op zorgpersoneel verlicht. Met de voortdurende ontwikkeling van technologie, zoals elektrische trapondersteuning en verbeterde stabiliteit, zal de duo fiets waarschijnlijk een steeds belangrijker hulpmiddel worden in de ouderenzorg. Zorginstellingen die investeren in duo fietsen laten zien dat ze de waarde inzien van activiteiten die ouderen actief houden en hun sociale interactie bevorderen. Het helpt ouderen niet alleen fysiek, maar zorgt ook voor mentale stimulatie en sociale betrokkenheid, wat essentieel is voor hun welzijn. De duo fiets biedt ouderen in verpleeghuizen en verzorgingshuizen de mogelijkheid om de vrijheid en het plezier van fietsen te herontdekken. Door samen met familieleden of zorgpersoneel de natuur in te gaan, kunnen ze weer genieten van de buitenwereld en krijgen ze een gevoel van autonomie terug. Dit draagt niet alleen bij aan hun fysieke gezondheid, maar heeft ook een positieve impact op hun mentale welzijn en sociale relaties. Met de groeiende populariteit van duo fietsen in de zorg, lijkt het erop dat dit hulpmiddel een blijvende plek heeft in de toekomst van ouderenzorg.   Read the full article

[euroadventure]

Turgen vallei (Tian Shan gebergte)

Maandag 19 augustus

Vroeg in de ochtend word ik wakker en de zon schijnt al volop! Wat een verademing na de grijze mist van gisteren.

De omgeving ziet er meteen een stuk mooier uit. Ik laat mijn matje weer leeglopen, rol mijn slaapzak op en begin mijn spullen in te pakken. Ik heb zin om op pad te gaan vandaag. Maar eerst ontbijten we met z’n allen in het zonnetje, terwijl onze tenten drogen door de combinatie van zon en een beetje wind. Dit gaat gelukkig snel.

De stemming is goed, iedereen heeft er zin in, hoewel Laura helaas ziek is geworden. Ze heeft de hele nacht overgegeven en moest zich terugtrekken op het ‘openbaar’ toilet. Waarschijnlijk komt het door het slechte water waar we gebruik van maakten. Terwijl we ons kamp opruimen, komen er plotseling een paar lokale nomaden aangereden op paarden: twee volwassenen en een kleine jongen. Ze hebben een geweer bij zich, want ze zijn op jacht, zo vertellen onze gidsen, die met hen kunnen communiceren. Het is grappig dat ze graag met ons op de foto willen, terwijl wij dat eigenlijk net zo graag met hen willen! Een paar van ons mogen zelfs op hun paarden zitten. Zelf ben ik wat huiverig voor paarden, dus ik houd wat afstand.

Net als wij willen de nomaden de rivier oversteken, die gisteren buiten haar oevers was getreden en helemaal bruin was geworden. Ze waarschuwen ons dat als hun paarden niet durven oversteken, wij dat zeker niet moeten proberen. Ze gaan het testen en inderdaad, de paarden weigeren de oversteek. Dat betekent voor ons dat we helaas niet hoger zullen klimmen om de gletsjers en meren – het hoogtepunt van de tocht – te zien.

We besluiten terug te lopen over het pad van twee dagen geleden, maar kiezen een alternatieve route door het Tian Shan-gebergte. Het uitzicht blijft grotendeels hetzelfde, maar de weg is nieuw voor ons, wat het toch interessant maakt.

Helaas voelt Laura zich te ziek om verder te gaan, dus een van de gidsen blijft bij haar, samen met Dieuwke. De rest van ons zet de tocht voort met de andere gids. We lopen nog een klein stuk samen, maar bij de rivier nemen we afscheid.

Over 2,5 dag zien we elkaar weer in Bathan, waar zij op ons zullen wachten. Voor hen wordt het een zware dag, want ze moeten de route die wij in twee dagen aflegden, in één dag teruglopen. We hopen maar dat alles goed gaat, gezien Laura's gezondheid.

De zon schijnt gelukkig de hele ochtend en middag, met af en toe wat wolken. Hoewel we een stuk over een bekend pad lopen, is het landschap prachtig.

Nadat we een paar rivieren zijn overgestoken, komen we in een gebied vol paarden, koeien en stieren. We moeten er dwars doorheen, en hoewel de dieren ruimte maken, kijken ze ons soms aan alsof ze willen zeggen: "Schiet op, anders kom ik achter je aan."

Na enkele kilometers door heuvelachtig terrein bereiken we een prachtig gebied met kleine meertjes en een stromende rivier, de perfecte plek om te lunchen.

Tot onze verrassing zijn we aangekomen bij het onderkomen van de nomaden die we eerder die ochtend ontmoetten. Ze nodigen ons enthousiast uit om aan de enige tafel – een oude ijzeren plaat – te lunchen. De nomaden maken de tafel schoon en we bereiden onze maaltijden. We krijgen van hen een klein bolletje kaas, gemaakt van koemelk. Het is keihard en ontzettend zout. Hoewel het niet mijn smaak is, neem ik het beleefd aan en geef het later aan onze gids Alek, die het heerlijk vindt.

Dennis mag nog een kijkje nemen in het huisje van de nomaden. Het is heel eenvoudig, met alleen de noodzakelijke dingen: een plek om te koken, een tafel, een stoel en een bed. Ze vertellen ons dat ze hier vooral in de zomer verblijven en 's winters terugkeren naar de bewoonde wereld. Wat een bijzonder leven, en wat een gastvrijheid!

Na deze geweldige lunch trekken we verder. We moeten meteen weer een rivier oversteken, nog maar een rivier hierna, belooft Alek. Het landschap blijft indrukwekkend en na een paar kilometer komen we bij onze kampeerplek aan. Hier zijn verschillende plekken voor tenten en er is zelfs een kampvuurplek. Dat is fijn, want de avonden worden snel fris.

Het is halverwege de middag wanneer we onze tenten opzetten. Esther en ik maken eerst een kop koffie en genieten van een snack. Kort daarna zitten we gezellig met z’n allen in de zon te eten en te drinken. Heerlijk! We besluiten meteen maar onze avondmaaltijd te bereiden, nu we toch bezig zijn.

Na het eten stelt Alek voor om tien minuten omhoog te klimmen, de berg op, voor een mooi uitzicht over de vallei en ons kamp. Niet iedereen gaat mee, en sommigen klimmen hoger dan ik, maar iedereen geniet op zijn eigen manier.

Eenmaal terug bij het kamp maken we de kampvuurplek klaar. De avond valt hier snel; om 19:00 uur is het al donker, dus we zitten op tijd rondom het vuur. We spelen een spelletje genaamd ‘I see the moon through the spoon’. Ik begrijp er niets van, terwijl de rest de clou allang door heeft. Een spel dat ik niet snap, is niet aan mij besteed, haha.

Rond tien uur kruipen we allemaal onze tenten weer in. Het was een heerlijke, en vooral droge, dag!

[keynewssuriname]

Junioren wielrenner Jaїr Nortan verovert zilver in Frans-Guyana

Jaїr Nortan heeft een sterke indruk gemaakt tijdens deelname met een Surinaams team aan de Grand Prix Cycliste De L' Ouest (8-10 juni) in Frans-Guyana. De 17-jarige wielrijder wist in de U-19 categorie zilver te pakken en eindigde overall het evenement ook als de hoogst gerangschikte Surinamer. De jongeling finishte na 3 zware wedstrijddagen, bestaande uit 4 etappes (3 wegwedstrijden en 1 tijdrit), in het algemeen klassement op de 28e plaats. Landgenoot Moses Rickets sloot af als 32e. De overige Surinaamse wielrenners Jeörgen Adelaar, Xavi Wadilie en Ruben Vismale hebben jammer genoeg het avontuur niet kunnen afmaken, waardoor ze geen rangschikking kregen. Van de 73 wielrenners die vanaf de openingsetappe aan de start verschenen, maakten 43 het geheel af. Aanvankelijk zou Jorryn Simson ook deel uitmaken van Team Suriname. Hij trok zichzelf terug vanwege ontevredenheid. Naar verluidt kon de Surinaamse Wielren Unie (SWU) niet aan bepaalde eisen van de wielrijder voldoen. Simson zegt desgevraagd deze kwestie binnenskamers met de organisatie te zullen oplossen. Eerder had Dimitri Madamsir ook afgezien van een uitnodiging van de wielerorganisatie. Hij koos ervoor met zijn Franse team VCM Belova, waarmee hij in het buurland traint, te rijden. Ondanks deze tegenvallers ging de trein verder. Progressie Uitgaande van recente prestaties is bij Nortan duidelijk een stijgende lijn te zien. De jongeling laat zich niet afschrikken door ervaren wielrijders. Onbevreesd stapt hij op zijn doel af. “Ik vind dat ik goed heb gepresteerd en mijn uiterste best heb gedaan”, zegt Nortan trots. Hij kende weliswaar geen goede start tijdens de eerste etappe vanuit Paramaribo richting Albina. Naar zijn zeggen was etappe 1 een uitdaging. Met name dat gedeelte bij Moengo verliep volgens hem moeizaam. Een deel van het weggedeelte is vlak en was het moeilijker voor hem om de hoge snelheden aan te houden. “Ik was na die eerste wedstrijd overall zeer laag gepositioneerd en dat heb ik later gecorrigeerd door ervoor te zorgen dat ik altijd in de voorste groep van de race was. Nadat de jeugdige de kracht van het overige deelnemersveld doorhad, was ik er zeker van dat ik het zou kunnen doen.” Na dag 1 stond hij in de U-19 categorie overall op de 9e plaats. Na etappe 2 klom hij naar de 2e plaats, die niet meer uit handen werd gegeven. Zijn doelstelling was de eerste plek bij de juniors te veroveren en overall zo hoog mogelijk te eindigen. Ondanks dat hij naar Surinaamse maatstaven een mooie prestatie wist neer te zetten is Nortan niet tevreden. “Ik ben toch 2e geworden.” Deze prestatie is echter een motivatie om sterker te worden. “Het heeft mij ook laten zien dat opgeven je nergens gaat brengen.” Naar zeggen van de jongeling heeft de training in Suriname en juiste mindset geleid tot dit resultaat. Hij is daarnaast ook de sponsoren, die hebben geholpen met voeding en coachingstaf dankbaar. Zonder de genoemde factoren had hij deze prestatie niet kunnen neerzetten. Vanuit Albina werd de oversteek gedaan naar Frans-Guyana. Naar zeggen van Nortan bestond het parcours voor etappe 2 en 3 meer uit heuvelachtig terrein. Hij erkent dat het moeilijk was, omdat er op een hoog tempo werd gereden, maar vond het goed omdat het zijn stijl van fietsen is. Hij zorgde ervoor altijd voorin van het peloton te zijn. “Dat heeft ook gemaakt dat ik overall kon stijgen.” Naar zijn zeggen kon hij voor 70% meerijden met de beste renners, want ze reden heel hard. Met meer training en ervaring wordt het veel makkelijker, gelooft Nortan. Nortan zegt desgevraagd dat team Suriname haar best heeft gedaan. Hij is echter wel teleurgesteld dat de overige lokale wielrijders de 3-daagse ontmoeting niet hebben kunnen afmaken. Volgens hem hebben de wielrenners uren getraind om zich richting deze ontmoeting voor te bereiden. De jongeling durft ondanks bovengenoemd resultaat te stellen dat Suriname in de toekomst de overige landen problemen zal geven. Opluchting “We zijn blij dat Nortan een prijs heeft kunnen behalen”, zegt SWU-voorzitter Earl van Wilgen desgevraagd tegenover Keynews. Hij is verder opgelucht dat het evenement erop zit. “De druk, stress voor organiseren en tegenslagen waren soms gewoon te veel.” De organisatie van het eerste deel (etappe 1) vanuit Paramaribo naar Albina lag in handen van de SWU. Bij de oversteek naar Frans-Guyana namen de Fransen de rest voor hun rekening. Qua organisatie was van Wilgen redelijk tevreden. Hij erkent dat de SWU niet over de nodige financiële middelen beschikt “om zaken soepel te laten verlopen. Het was passen en meten”, aldus de voorman. Ten aanzien van het team zegt de bestuurder dat gezien hun vermogen ze gedaan hebben wat ze konden. “De race was op een hoog niveau”, benadrukt hij. Om een beeld van het sterk bezet veld te geven verwijst van Wilgen naar deelnamen van Caribisch wegkampioen uit Guadeloupe, Damien Urcel, Edwin Nubul (kampioen van Martinique) en Briton John (kampioen van Guyana). “Als je naar de gemiddelde snelheid van de eerste etappe kijkt was dat 43.4 km per uur in de tegenwind. Dan weet je dat het hoog was.” Vanuit Martinique waren er 12 renners en Guadeloupe had er 5. Traditioneel zijn deze eilanden altijd ijzersterk. Pech Suriname had naar zijn inziens bij de openingsetappe een slechte dag. Toen een groep van 30 in de kopgroep wegreed waren er geen lokale wielrenners erbij. Van team Suriname kwam Xavi Wadilie als eerst binnen op plek 37, gevolgd door Adelaar (42), Vismale (47), Rickets (56) en Nortan (58). Etappe 2 ging over een afstand van ruim 160 km. Het was de langste dag. Volgens de SWU-topman deden de Surinamers ondanks het heuvelachtig gebied het heel goed. “Ze waren in de grote groep op minieme achterstand van de koplopers.” Jammer genoeg ging de ketting van Adelaar na ruim 60 km stuk. Vismale viel vervolgens uit met krampen en Rickets kreeg te maken met een lekke band, maar finishte wel op plek 38. De ervaren wielrijder liep echter door zijn lekke band een grote achterstand op. Wadilie en Nortan eindigden respectievelijk als nummer 28 en 33. Op de 2e dag werd ook het onderdeel tijdrit afgewerkt. Rickets finishte als nummer 5 overall. Wadilie volgde op 33 en Nortan op 45. Bij de slotetappe ging het er heel hard aan toe. Wadilie moest vanwege krampen op den duur opgegeven. Van Wilgen vermoedt dat de renner een dag eerder veel energie erin had gestopt. Daarnaast gaf de fiets van Wadilie problemen. Ondanks de tegenslagen sprong de wielrijder, nadat met een technisch team geprobeerd was het probleem aan zijn fiets te verhelpen, weer op de fiets. Hij haalde het peloton, maar op een gegeven moment kreeg hij weer last van krampen en moest Wadilie stoppen. Rickets en Nortan gingen door en finishten respectievelijk als 20 en 21. Groei Van Wilgen denkt dat de groei van de wielrensport in Suriname meer ligt in de kwantiteit van het aantal renners en beschikbare financiële middelen. Het materiaal waarover de lokale wielrijders beschikken is daarnaast minder. Naar zeggen van de SWU-topman is dit steeds een uitdaging bij deelname aan internationale wedstrijden. “We maken het beste wat we hebben. De middelen zijn minder. SWU heeft niet het budget dat de Fransen hebben, maar we zijn eruit gekomen.” De voorman benadrukt verder dat de lokale wielrijders vaker op dit niveau moeten fietsen. Read the full article

[yuopkkk2]

De voordelen van een elektrische mini fiets voor fashionista's

Wat is een elektrische mini fiets?

De voordelen van een elektrische mini fiets

1. Stijlvol en trendy

Elektrische mini fietsen zijn ontworpen met oog voor stijl en esthetiek. Ze zijn verkrijgbaar in verschillende kleuren en ontwerpen die passen bij de persoonlijke smaak van de gebruiker. Of je nu naar een modeshow gaat of gewoon door de stad fietst, een elektrische mini fiets zorgt ervoor dat je er altijd modieus uitziet.

2. Milieuvriendelijk

Een van de grootste voordelen van een elektrische mini fiets is dat het een milieuvriendelijke vervoersoptie is. Door te kiezen voor een e-bike in plaats van een auto, draag je bij aan het verminderen van de CO2-uitstoot en help je de planeet te beschermen. Dit sluit perfect aan bij de waarden van veel fashionista's die duurzaamheid en milieubewustzijn hoog in het vaandel hebben staan.

“DYU, onder Shenzhen Dayu Intelligent Mobility Technology, heeft een aanzienlijke impact gemaakt op de wereldwijde markt voor elektrische fietsen, met meer dan 1.000.000 verkochte slimme elektrische fietsen wereldwijd.”

3. Gemak en comfort

Elektrische mini fietsen zijn ontworpen voor gemak en comfort. Ze zijn lichtgewicht en gemakkelijk op te vouwen, waardoor ze ideaal zijn voor mensen die vaak met het openbaar vervoer reizen of beperkte opslagruimte hebben. Bovendien biedt de elektrische motor trapondersteuning, waardoor fietsen minder inspannend is, zelfs op heuvelachtig terrein.

4. Kostenbesparend

Hoewel de initiële investering in een elektrische mini fiets hoger kan zijn dan die van een traditionele fiets, zijn de operationele kosten veel lager. Je bespaart op brandstofkosten, parkeerkosten en onderhoudskosten. Bovendien zijn er in veel steden subsidies en belastingvoordelen beschikbaar voor de aanschaf van elektrische fietsen.

Populaire modellen van DYU

DYU biedt een breed scala aan elektrische mini fietsen die perfect zijn voor fashionista's. Hier zijn enkele populaire modellen:

DYU D3F 14 Inch Mini Folding Electric Bike: Dit model is compact en veelzijdig, ideaal voor stedelijke forenzen en reizigers. Het heeft een 250W motor en een bereik van 60KM. Meer informatie.

DYU A5 14 Inch Full Foldable Electric Bike: Dit model biedt flexibiliteit en prestaties met een 350W motor en een bereik van 60KM. Het is volledig opvouwbaar en heeft een schokabsorptiesysteem voor een comfortabele rit. Meer informatie.

DYU A1F 16 Inch Full Folding Electric Bike: Dit model is veelzijdig en handig, met een 250W motor en een bereik van 40KM. Het heeft zowel een voor- als achtermand voor extra opslag. Meer informatie.

Conclusie

De elektrische mini fiets biedt een perfecte combinatie van stijl, gemak en milieuvriendelijkheid, waardoor het een ideale keuze is voor fashionista's en stedelijke forenzen. Of je nu op zoek bent naar een trendy vervoersmiddel of een praktische oplossing voor je dagelijkse woon-werkverkeer, een elektrische mini fiets van DYU kan aan al je behoeften voldoen. Bezoek de officiële website van DYU voor meer informatie en om het perfecte model voor jou te vinden.

[keesdp]

Drie steden, wie heeft de grootste?

Via Como, dat in het zuiden van het Comomeer ligt, gaan we richting Milaan. In een industriewijk ten noorden van het centrum vinden we een bewaakte camperplaats. Het is een groot terrein waar busjes, campers en vrachtauto's zijn ondergebracht. Aan de verste kant is een strook voor campers die hier willen overnachten met elektriciteit, wifi en in een container bij de ingang is een wc, en een doucheruimte gemaakt. Het kost 30 euro per 24 uur, maar er is dan wel continu bewaking aanwezig bij de slagboom. Naar het centrum van Milaan is het 9 km fietsen.

Soms fiets je op de stoep, dan weer een 1-richting straat het maakt niet uit, een fietser mag alles. Een scooterrijder daarentegen, denkt dat hij alles mag. Soms zien we er een op straat liggen met wat voertuigen er omheen met zwaailichten.

We passeren een enorm gebouw, zo groot als een paleis en zien op de plattegrond dat er ook nog een enorm park achter ligt. Het grote hek staat open op deze zondagmorgen en we fietsen naar binnen. Ik denk dat ik een kaartje moet kopen bij de informatie in de linkervleugel, maar dat is alleen nodig als je een rondleiding wil met een gids of een audiotour.

Het blijkt een begraafplaats te zijn, alleen beroemde Milanezen en families die veel geld hebben vinden hier hun laatste rustplaats. In de vleugels van het paleis liggen op drie verdiepingen prachtige grafstenen met veel beeldhouwkunst. In de centrale koepel ligt centraal een beroemde Italiaanse schrijver Alessandro Manzoni met in een hoek een beroemde verslaggever. Dat is wat ik lees op de tekstbordjes. Achter het gebouw in het park staan de mooiste beeldhouwwerken en Mausolea van beroemde architecten in alle denkbare vormen en materialen. Niet een lijkt op elkaar. We brengen hier een paar uur door. Ik bewonderend en Yvonne fotograferend.

We fietsen verder naar het centrale plein met de Duomo, een van de grootste kathedralen van de wereld zeggen ze. Veel militairen hier op het plein. Je wordt niet alleen op je covidpas gecontroleerd, maar ook gescand op wapens als je naar binnen wil. Het naar binnen gaan is niet (meer) gratis. Het kost €5 om de kerk te bezoeken en €20 als je ook op het dak wilt lopen. Ik dacht dat Gods huis altijd toegankelijk is. Nou Corona heeft ook daar een eind aan gemaakt. De sloebers die willen bidden moeten eerst sparen.

De rest van Milaan is een groot feest van herkenning. Alles heb je al eens op tv gezien. Met de auto rijden we als we weer gaan, nog even langs het  beroemde San Siro stadion. Aan de overkant van dit stadion, is de Hippodrome. Wat nog indrukwekkender is met al die gebeeldhouwde paarden en prachtige hekken.

We brengen de nacht door op een gratis parkeerplaats ten zuiden van Milaan bij een Mall, We hebben hier alles, we kunnen eten bij de Wiener Wald (schnitzel natuurlijk) en kunnen gelijk boodschappen doen en toiletteren in de morgen. We hebben echter niet gerekend op de plaatselijke etters met motoren een snelle auto's, die dit terrein 'snachts gebruiken om te stunten. Wheelys en Donuts het gegil van banden en de geur van verbrand rubber, houden ons lang uit de slaap. Toch heb ik geen zin om weg te gaan midden in de nacht.

De weg van Milaan naar Bologna is vlak en saai. Net als het weer, dat grauw en regenachtig is. Mij hoor je niet klagen, beter dan de hele dag de zon in je gezicht als je 300km naar het zuiden rijdt. Vanaf Bologna tot Florence merk je dat Toscane een heel andere streek is. Prachtig en heuvelachtig. Ook de zon is weer terug. Genieten weer.

Ik zet de auto op een bewaakt parkeerterrein 8km ten oosten van het centrum. We fietsen de volgende dag langs de rivier naar de oude stad.

Het is druk in de nauwe straatjes met wandelaars, elektrisch step- en segwaygroepen, citybikes, bestelauto's, schoonmakers, elektrische taxi's, scooters, Afrikanen die selfiesticks of namaak horloges verkopen, politieagenten en militairen,  lopende groepen met een gids met paraplu of andere stok en korte broek toeristen, mensen met een mondkapje voor en mensen die hem onder de kin dragen. Nou dan kunnen wij er ook wel tussen door fietsen.

Wederom worden we weer verrast door de schoonheid van de gebouwen hier. Voor de prachtige Duomo (dom) staat een hele lange rij. Weliswaar 1 meter uit elkaar, maar toch 3 straten lang. Ze hebben allemaal van te voren een ticket gereserveerd online. Ik kijk stiekem bij de uitgang naar binnen en zie dat het heel groot is, maar de buitenkant is toch veel mooier.

We zetten de fietsen op slot aan een paal op een pleintje en lopen verder. Er is heel wat te zien en het ene gebouw is nog mooier en ouder dan de ander. Mijn schoondochter zou me er heel veel over kunnen vertellen. Die heeft hier gestudeerd en onderzoek gedaan, een boek geschreven en uiteindelijk gepromoveerd op dit onderzoek in de Florentijnse kunstgeschiedenis.

Wij moeten het doen met een stadsplattegrond die ik koop bij een boekenkiosk.

We kunnen toch niet alles zien, dus fietsen we over de brug met uitbouwwinkels weer terug naar de camper.

Op naar Siena. Een universiteitsstad met ook een Duomo, Deze stad is op een heuvel gebouwd, zodat je van een afstand de hele stad kan overzien, maar als je er bent loop je door hele smalle oplopende of afdalende kromme  straatjes.

In een voormalig bankgebouw is een tentoonstelling van mijn oude vriend Salvador Dali. Het is een verzameling van een particulier van 93 jaar vertelt de jonge vrouw die etsen verkoopt a 2600 euro. Zij denkt dat wij er wel 1 of 2 willen kopen en nodigt ons uit aan een prachtig bureau tussen de kunstcollectie. Ik help haar snel uit de droom en we laten haar teleurgesteld achter.

We staan op een camping in de omgeving en nemen bus 33 die op de camping stopt en kop keert naar Siena, 10 km naar het oosten. We gaan niet op de fiets dit keer omdat Yvonne het eng vind in de afdalingen. Het voordeel is dat je op de camping instapt en in het centrum uitstapt.

Het nadeel is dat je niet zelf in  de hand hebt hoe laat je terug gaat.

Om een uur of drie hebben we wel zo'n beetje alles gezien wat we wilden, en lopen terug naar het busstation. Bus 33 komt net aan en wij vragen de chauffeur of hij terug gaat naar de camping. Bus 3 wijst hij naar de overkant, vertrekt over 2 minuten. Wij naar bus 3 gaat u naar de camping? Vragen wij. Hij knikt bevestigend. Wij mee, zien geen bekende dingen en vragen bij het eindpunt, waar hij een half uur pauze heeft, waar nou camping? Ja daar zijn we langsgekomen, nou rijd straks maar weer mee, dan zal ik zeggen waar je er uit moet. We drinken een biertje bij een barretje en gaan weer mee. Bij een hele andere camping stopt en zegt hij:: hier is het. Nee, dit is een andere. Oh. Nou dan maar weer mee naar het busstation. We zien bus 33 op dezelfde plek staan maar moeten 18 minuten wachten. Als wij op een stenen bankje in de schaduw zitten, komt de chauffeur van bus 3 langs. Oh, jullie moeten bus 33 hebben vertrekt over 18 minuten. Gracie mille roep ik lachend.

[fitvoorbuiten-bas]

MTB routes Nederland

Ondanks dat Nederland geen echte bergen kent, is het mountainbiken in Nederland heel populair. Er zijn ongeveer 200 verschillende MTB routes in Nederland.

Nederland

Het onderscheid tussen deze routes is groot. Zo zijn er in Noord-Holland mooie routes door de duinen in Gelderland kun je weer genieten van de mooie bossen. Maar toch zijn de meest populaire MTB routes in Nederland zijn in de Utrechtse Heuvelrug en in Zuid-Limburg. De Utrechtse Heuvelrug kenmerkt zich door de uitgestrekte bossen en de routes worden zeer goed onderhouden. De heuvels in Zuid-Limburg vormen de perfecte uitdaging voor de klimmers en ook daar kan je genieten van zeer mooie landschappen.

Gulpen

Het Limburgs Heuvelland is een streek in het zuiden van Nederland, dit wordt gekenmerkt door een heuvelachtig landschap. Hier bevinden zich de mooiste MTB routes van Nederland. Het Heuvelland wordt gevormd door de Ardennen en de Eifel. De hoogste toppen reiken net boven de driehonderd meter. Het natuurlijke landschap in het Heuvelland wordt gekenmerkt door een afwisseling van bossen, heidevelden, akkers, weilanden en boomgaarden.

In het Zuid-Limburgse Heuvelland liggen verschillende mountainbikeroutes.  Het is  mogelijk om het hele Heuvelland per mountainbike te ontdekken, omdat bijna alle routes aan elkaar zijn gekoppeld. De routes zijn aantrekkelijk voor zowel beginners als gevorderden en zijn aangelegd door de aantrekkelijkste gebieden van het Heuvelland.

Austerlitz

Austerlitz is een plaatsje dat gelegen is op de Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug. Na de Veluwe is de Heuvelrug het grootste bosgebied van Nederland. In het terrein tref je grote hoogteverschillen aan van 8 t/m 70 meter boven NAP en het bestaat dus zoals eerder vermeld uit een groot bosgebied. Het is een prachtig gebied om te mountainbiken. 

Het noordelijke deel van de 15,3 kilometer lange route Austerlitz bestaat voornamelijk uit rechte paden en voor een deel uit singletracks. Het zuidelijke deel van de route valt deels samen met de route Zeist. De route kan dus ook gecombineerd worden met de MTB route Zeist.

[timondw]

Di 10 Nov

Saint Benedict Chapel, Peter Zumthor, Sumvitg, Zwitserland, 1988

- locatie: heuvelachtig terrein dat een adembenemend uitzicht op de bergen biedt. Het omringend bos beschermt tegen lawines

- exterieur: bescheiden, menselijk

- interieur: ongeëvenaard vakmanschap van minimalistische, houten kolommen, balken en banken

- gebouwd nadat de oude, barokke kapel verwoest was door een lawine

- vanaf het begin van het ontwerp denkt Zumthor aan het materiaal

- gebruik van moderne materialen, maar de kapel past in de natuurlijke context zonder de traditionele en historische dimensie van het Alpendorp te beledigen. Zo is de kapel bijvoorbeeld gebouwd met houten dakspannen en snippers, vergelijkbaar met de lokale traditionele huizen

- het dak van de kapel doet denken aan een boot 

- tussen het expressieve dak en het meer traditionele, houten onderstel is een elegante, minimale oplossing: een ring van verticale houten kolommen en glazen panelen die de kapel bekronen, waardoor natuurlijk licht de binnenruimte kan binnendringen

[keesenyvonnaardezon]

Slow Slowakije

Het contrast kan niet groter zijn. Gisteren zaten we op een drukke stadscamping in Boedapest en nu zitten we op Dobre Luka in Slowakije. Hemelsbreed 100 km uit elkaar.

Dobre Luka is bekend van het programma ”ik vertrek”. Mark en Margot beginnen een naturistencamping in Slowakije. Je kunt het op NPO.nl terug zien. Dat deed ik ook een paar dagen geleden voordat ik besloot hierheen te gaan.

Heel leuk om te zien dat er mensen zijn die hun dromen waar maken, net als wij doen. Wij hebben geen reisdoel, maar het doel van de reis is het reizen.

Plots moet ik op de rem om te voorkomen dat ik een hert met een reetje aanrijd. Ze rennen over vlak voor de auto. Yvonne schrikt van het bruusk remmen en is te laat om haar camera te pakken. Maar ik denk dat de dashcam het wel heeft opgenomen.

We genieten van het stille heuvelachtige landschap op weg naar de camping. De coördinaten die ik in de navi heb ingetoetst, doen ons bij de buurboerderij belanden. Gelukkig staat hier een bordje, hoe we bij Dobre Luka moeten komen.

We rijden het erf op en lopen naar de boerderij van Mark en Margot. Of we ze al jaren kennen lijkt het wel. Haar ouders zijn er ook en we worden direct getrakteerd op een thee voor Yvonne en een kouwe klets voor mij.

Ze vertellen dat het seizoen eigenlijk is afgelopen, dat zij morgen een week naar Balderin  gaan op Cres in Kroatië. Wij vertellen dat wij daar dit jaar zijn geweest op de heenweg en dat wij ze precies kunnen vertellen hoe het er uit ziet. Haar ouders zullen op de lege camping passen. Een stel krasse knarren zo te zien, in ieder geval gezellige mensen.

Na de grand tour over de camping van Margo zoeken we een mooie plaats op het lege terrein. Leeg,   op de dieren na, we zitten tenslotte op een boerderij. We worden voorgesteld aan Henk de Golden retriever, Hilary het hangbuikzwijn, Hannes en Henny de paarden, en dan zijn er nog geiten, schapen, kippen, konijnen, een koe, parelhoenders die Oelepetaat genoemd worden en varkens. Allemaal hebben ze een naam die met een H begint. Ik ga de namen maar niet uit mijn hoofd leren, morgen gaan we toch weer verder.

Het is prachtig weer en het lijkt wel alsof we weer in het paradijs zijn beland, maar nu met de dieren om ons heen. Ze zijn absoluut niet schuw en komen voor zover het kan even bij ons buurten. Sommige dieren moeten achter het hek blijven anders eten ze onze camper leeg zegt Margot. Hilary is berucht om haar vraatzucht en zit dan ook achter de omheining, net als de andere varkens en sommige geiten. De rest loopt vrij rond.

Overal op het terrein staan appel-, pruimen- en walnotenbomen. We mogen plukken wat we willen en neem alsjeblieft zoveel mogelijk mee, zei Margot. De oogst voor hun is te groot. Ze hebben het zelfs al gratis langs de weg aangeboden, maar het is te veel. Wat op de grond valt wordt door de dieren opgegeten, vooral de appels zijn zo weg. Het is weer heerlijk weer. Vandaag is het niet zo benauwd en er staat een lekker windje. Als we uit het zwembad komen moeten we zelfs een beetje rillen. Gisteren in Boedapest was het nog 30 graden.

Als we op het terras zitten cirkelen een paar roofvogels boven de kippen rond. Henk staat in de starthouding om er op af te springen mochten ze een kip te pakken krijgen. Hij heeft al eerder met succes een kip van een havik gered, door luid blaffend er op af te rennen. De havik liet de kip vallen, deze mankeerde gelukkig niets en legt nog steeds eieren.

[rupertvanstapel]

II.iii Vormelijke relaties met de natuur

.

Het gebouw bestaat uit een cluster van volumes uitgevoerd in witgeverfde baksteen, verenigd met elkaar door een gemeenschappelijk lessenaarsdak in blauwe leisteen en een sokkel uit travertijn van Chartres.²² De hellingsgraad van het dak is zo bepaald dat deze zich in het verlengde van de helling van het landschap bevindt (bijl. 2). In Aalto’s schetsen is te zien hoe dit zacht hellend dak als een ‘vijfde gevel’ gepresenteerd is (bijl. 3).  Dit lessenaarsdak kan weliswaar beschouwd als één van de belangrijkste architectonische insteken van het project.²³ Opvallend is hoe de volumetrie van het huis vrij vlak of horizontaal staat tegenover de verticaliteit van de naastgelegen bebossing. Het is immers een bewuste beslissing geweest om de woning in de contouren van de natuur, een heuvelachtige omgeving, te laten opgaan. De schuinte van het dak en het omliggend terrein is een gegeven dat ook figuratief terugkeert in de meer kleinschalige volumetrie van de overdekte buitenruimtes. De afbouw van grote naar kleine volumes vormen vertakkingen van de footprint en gaan een meer gemoedelijke interactie aan met de omgeving (afb. 6).

.

De clustering van volumes is in de plangeometrie vertaald naar een logische, organische aaneenschakeling van ruimtes (bijl. 4). De schakeling tussen de inkomhal, tentoonstellingsruimte en de leefkamer springt hierbij in het oog. Deze ruimtes zijn onder meer gescheiden van elkaar door hoogteverschillen in de vloerpas die stapsgewijs de helling van het landschap volgen. Hierdoor krijgt de bewoner of bezoeker het gevoel dat hij daadwerkelijk het heuvelachtige terrein aan het bewandelen is. Het reliëf van het omringend landschap is ook te herkennen in de plafondafwerking die de drie ruimtes met elkaar verbindt.²⁴ Een golvende lijn leidt de bewoner naar de lager gelegen leefkamer (afb. 7, 8). Dit organisch gevormd plafond is bovendien van buitenaf doorheen het raam waarneembaar. Dit beeld is sterker zichtbaar als de zon onder is en het licht in de inkomhal brandt. Er ontstaat een beeld dat doet denken aan de Viipuri bibliotheek in Rusland. Dit is een ontwerp van Alvar Aalto uit 1935 waarbij een gelijkaardig vals plafond bijdraagt aan de compositie van de gevel (afb. 9, 10).²⁵

.

Alvar Aalto trok zijn belangstelling voor de natuur door tot in de meest uiteenlopende details van de woning. Van de vormgeving van het meubilair tot de uitwerking van de dakgoot. Dit refereert terug naar zijn filosofie over standaardisering tot op niveau van de kleinste elementen, de cellen, en de natuur als maatstaf voor geometrische vormen.²⁶ Zo is er bijvoorbeeld in de regenputten een madeliefje te herkennen waarbij een koperen rooster het bloemhoofd vormt met daarrond een krans uitgevoerd in travertijn (afb. 11). Een ander voorbeeld is de vormgeving van de driepotige tafel in de leefkamer. De tafelpoot suggereert hier een bloemstengel en een krans van een lelie (afb. 12) Zo kan men het stalen steunpunt onder de inkomportiek zien als een stamper van een bloem omringd door houten latten als meeldraden (afb. 13).²⁷

.

II.iv Synergie tussen gebouwde en natuurlijke omgeving

.

La Maison Louis Carré bevat dus verschillende verwijzingen naar natuurlijke vormen en flora.²⁸ De interactie tussen de gebouwde en natuurlijke omgeving is aanwezig in de geometrie en vormelijkheid van de woning. Concepten, vormen en verhoudingen van het huis zijn afgeleid uit de natuur of de directe omgeving waardoor deze innig verbonden zijn met elkaar.

[defietssite]

Fietsen naar het werk: De voor- en nadelen, en tips van Juf Marjan.

Steeds meer mensen kiezen ervoor om met de fiets naar hun werk te gaan. Of je nu in een drukke stad woont of in een rustige buitenwijk, fietsen biedt veel voordelen. In deze blog bespreken we de plus- en minpunten van fietsen naar het werk, welke fiets het beste bij je past, en delen we een inspirerend interview met juf Marjan, een enthousiaste fietser en onderwijzeres op een basisschool. De voordelen van fietsen naar het werk Gezondheid en fitheid Fietsen is een uitstekende manier om in beweging te blijven en je conditie te verbeteren. Regelmatig fietsen helpt bij het verbranden van calorieën, versterkt je spieren, en kan je algehele gezondheid verbeteren. Bovendien kan fietsen helpen om stress te verminderen en je mentale welzijn te verbeteren. Zoals juf Marjan zegt: "Het is heerlijk om je hoofd leeg te fietsen na een lange dag op het werk." Kostenbesparing Fietsen is een betaalbaar alternatief voor autorijden of het openbaar vervoer. Je bespaart niet alleen op brandstof- of kaartjeskosten, maar ook op parkeerkosten. Juf Marjan vertelt: "Door met de fiets naar mijn werk te gaan, bespaar ik flink op mijn reiskosten. Dat geld kan ik nu aan andere dingen besteden." Milieuvriendelijk Fietsen is een milieuvriendelijke keuze. Het vermindert je CO2-uitstoot en draagt bij aan een schonere lucht en een gezondere leefomgeving. Door te fietsen draag je actief bij aan een duurzame toekomst. Flexibiliteit en tijdwinst Met de fiets kun je vaak sneller op je bestemming komen, vooral in drukke stedelijke gebieden waar verkeer en parkeerproblemen de reistijd kunnen verlengen. Fietsen biedt je ook de flexibiliteit om te stoppen waar je wilt en nieuwe routes te verkennen. De nadelen van fietsen naar het werk Weersomstandigheden Slecht weer kan een uitdaging zijn voor fietsers. Regen, wind, en kou kunnen de fietsrit onaangenaam maken. Goede kleding en regenkleding zijn dan essentieel. Fysieke inspanning Niet iedereen voelt zich comfortabel om dagelijks lange afstanden te fietsen, vooral als je werkplek ver weg is. Voor mensen met gezondheidsproblemen of een slechte conditie kan fietsen een zware opgave zijn. Beperkte bagagecapaciteit Op een fiets kun je minder meenemen dan in een auto of met het openbaar vervoer. Dit kan lastig zijn als je bijvoorbeeld een laptoptas, sporttas, of andere spullen moet vervoeren. Een fietstas of rugzak kan hierbij helpen, maar het blijft een beperking. Welke Fiets is het Beste voor Woon-werkverkeer? Als je overweegt om met de fiets naar het werk te gaan, is het belangrijk om een fiets te kiezen die bij je past. Hier zijn enkele aanbevelingen: Stadsfiets: Ideaal voor korte afstanden in de stad. Ze zijn comfortabel, robuust en vaak uitgerust met bagagedragers voor boodschappen of tassen. Elektrische fiets (e-bike): Perfect voor langere afstanden of als je heuvelachtig terrein moet overwinnen. De trapondersteuning maakt het fietsen gemakkelijker, vooral als je niet bezweet op je werk wilt aankomen. Hybride fiets: Een combinatie van een stadsfiets en een mountainbike, geschikt voor verschillende soorten terrein en weersomstandigheden. Vouwfiets: Handig als je een deel van je reis met het openbaar vervoer moet afleggen. Ze zijn licht en gemakkelijk op te bergen. Interview met Juf Marjan: Fietsen naar het werk als levensstijl Om een beter inzicht te krijgen in de voordelen van fietsen naar het werk, spraken we met juf Marjan, een onderwijzeres op een basisschool die al jaren naar haar werk fietst en bekend is op het internet met haar blog vanjufmarjan.nl. Vraag: Waarom heb je ervoor gekozen om met de fiets naar je werk te gaan? Juf Marjan: "Ik heb altijd van fietsen gehouden, en ik merkte dat ik als ik met de auto ga, ik vaak nog in mijn hoofd bezig ben met mijn werk. daarnaast is het reizen met het openbaar vervoer in de polder geen optie. Als ik met het OV zou reizen, ben ik langer onderweg dan met de fiets!  Daarnaast vind ik het heerlijk om 's ochtends de frisse lucht in te ademen en mentaal voorbereid aan mijn werkdag te beginnen." Vraag: Wat zijn voor jou de grootste voordelen van fietsen naar het werk? Juf Marjan: "Het bespaart me veel reiskosten, wat een groot voordeel is. Maar het belangrijkste is de impact op mijn gezondheid. Ik voel me fitter en energieker sinds ik elke dag fiets. Het helpt me ook om na het werk te ontspannen. Ik noem het altijd 'mijn hoofd leeg fietsen' – het is een geweldige manier om de stress van de dag los te laten." Vraag: Heb je nog tips voor anderen die overwegen om met de fiets naar het werk te gaan? Juf Marjan: "Zorg ervoor dat je een fiets kiest die bij je past en comfortabel is voor de afstand die je moet afleggen. Goede regenkleding is ook een must. En vergeet niet te genieten van de rit. Fietsen is niet alleen een manier om van A naar B te komen, maar ook een kans om even tot jezelf te komen." Conclusie Fietsen naar het werk heeft veel voordelen: van kostenbesparing tot verbeterde gezondheid en een positieve impact op het milieu. Ondanks enkele nadelen, zoals weersomstandigheden en beperkte bagagecapaciteit, blijft het een aantrekkelijke optie voor veel mensen. Overweeg de verschillende soorten fietsen en volg het voorbeeld van juf Marjan – misschien is het tijd om je werkdag ook fietsend te beginnen! Read the full article

[euroadventure]

Lheederzand - NP Drents-Friese Wold - Holstingerveld - NP Dwingelderveld 🚴‍♀️ 90,3km 🚴‍♀️

Donderdag 16 augustus

Na een rustige nacht en uitgebreid ontbijt rij ik tegen half elf op de fiets weg van het kampeerterrein. Ik heb een route uitgestippeld, maar al na 2,5 kilometer maak ik een kleine fout. Ik navigeer eerst richting Nationaal Park Drents-Friese Wold terwijl ik daarmee wilde eindigen. Maar goed, dat maakt uiteindelijk natuurlijk niet veel uit 😉.

Het wordt een warme zonnige dag vandaag en dus gaat de zonnebril al snel op. Het is een mooie route waarbij ik in Diever de eerste hunebed van de dag passeer, de D52.

Na het hunebed fiets ik verder en uiteindelijk het nationaal park binnen. Het valt mij op dat het hier nog zo uitgestrekt is en heerlijk rustig. Je kunt heel ver kijken zonder iets van bebouwing te zien. Wat een verschil met bijvoorbeeld de randstad.

Al vrij snel passeer ik het eerste heideveld van de dag, het Doldersummerveld.

Na deze eerste korte stop fiets ik richting het Aekingerzand. Een zandvlakte een beetje zoals de Loonse en Drunense Duinen, prachtig! Een mooie lunchplek 😁.

Ook een prachtig ven ligt er naast de zandvlaktes.

Ik fiets na de lunch door heuvelachtige heidelandschappen.

Het ene stuk is nog mooier dan het andere. Wat een geluk dat het nu net zo mooi in bloei staat.

Ik kom vervolgens uit bij een uitkijktoren, vanaf de top kijk ik een heel eind weg, ook nu weer erg mooi.

Inmiddels ben ik onderweg naar het Holstingerveld waar ik naast wederom een hunebed, ook langs zandvlaktes fiets en de eerste grote schaapskudde spot. Er ligt ook een groot militair oefenterrein in het gebied.

Uiteindelijk rij ik Nationaal Park Dwingelderveld binnen. Naast prachtige bossen, dit keer ook mooie vennen en nog meer paarse heide!

De route loopt dwars door de kilometerslange heidevelden. Echt een hele gave route!

Op weg naar de laatste kilometers zie je de 'wetlands', zoals ze dat zo mooi zeggen, langs de route liggen.

Rond half zes ben ik weer terug bij mijn campertje. Omdat het hier zo mooi is en ook heel relaxed besluit ik een nachtje bij te boeken. Het is even puzzelen bij de boekingszuil aan het begin van het terrein hoe dit moet, maar het is gelukt. Ik blijf morgen nog een extra nachtje 💪🏻😊.

Vanavond eens lekker niksen, boekje erbij, koffietje maken, heerlijk!

[algemeennieuws]

Een kijkje op Arnhem

Arnhem is een stad en gemeente in het oosten van Nederland. Het is de hoofdstad van de provincie Gelderland en ligt aan beide oevers van de rivieren Nederrijn en Sint-Jansbeek, de bron van de ontwikkeling van de stad. Arnhem had in 156.600 inwoners in 2017 en is een van de grotere steden van Nederland.

De gemeente maakt deel uit van de agglomeratie Arnhem-Nijmegen, die samen 736.500 inwoners telt.

Arnhem is de thuisbasis van de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen, ArtEZ Instituut voor de Kunsten, Nederlands Openluchtmuseum, Airborne Museum 'Hartenstein', Royal Burgers' Zoo, NOC*NSF en Nationaal Sportcentrum Papendal. De noordhoek van de gemeente is onderdeel van het Nationaal Park de Hoge Veluwe. Het is ongeveer 55 vierkante kilometer groot en bestaat uit heidevelden, zandduinen en bossen.

Geschiedenis van Arnhem

Vroege geschiedenis

De oudste archeologische vondsten van menselijke activiteit rond Arnhem zijn twee vuurstenen van ongeveer 70.000 jaar geleden. Deze komen uit het stenen tijdperk, toen de Neanderthalers in dit deel van Europa woonden. In Schuytgraaf zijn overblijfselen van een jagerskamp uit ongeveer 5000 voor Christus ontdekt. In Schaarsbergen zijn twaalf grafheuvels gevonden uit 2400 voor Christus, die de zogenaamde Neolithische Revolutie naar het gebied van Arnhem brachten, wat de opkomst van de boeren betekende.

De eerste nederzetting in Arnhem dateert uit 1500 voor Christus, waarvan sporen zijn gevonden op de Hoogkamp, waar nu de Van Goyenstraat ligt. In de binnenstad, rond de Sint-Jansbeek, zijn sporen van bewoning gevonden vanaf ongeveer 700 voor Christus, terwijl de eerste sporen ten zuiden van de Rijn zijn gevonden rond 500 voor Christus, in de Schuytgraaf.

Hoewel de vroege sporen van nederzettingen wel aantonen dat de eerste bewoners van Arnhem uit de bossen op de heuvels zijn neergedaald, is Arnhem niet aan de oevers van de Rijn gebouwd, maar iets hoger langs de Sint-Jansbeek. Arnhem ontstond op de plaats waar de weg tussen Nijmegen en Utrecht en Zutphen zich splitste. Zeven beken voorzagen de stad van water, en pas toen de stroom van de Rijn in 1530 werd veranderd, lag de stad aan de rivier.

Middeleeuwen

Arnhem werd in 893 voor het eerst als zodanig genoemd als Arneym of Arentheym. In 1233 verleende graaf Otto II van Guelders uit Zutphen stadsrechten aan de stad, die tot de abdij van Prüm had behoord, en vestigde zich in de stad. Arnhem trad in 1443 toe tot de Hanzestad. In 1473 werd het veroverd door Karel de Stoute van Bourgondië.

16e en 17e eeuw

In 1514 nam Karel van Egmond, hertog van Guelders, Arnhem van de hertogen van Bourgondië over; in 1543 viel het in handen van keizer Karel V. Als hoofdstad van het zogenaamde "Kwartier van Veluwe" trad het in 1579 toe tot de Unie van Utrecht tijdens de Tachtigjarige Oorlog. Na de verovering van de Spaanse troepen door Nederlandse en Engelse troepen in 1585 werd de stad onderdeel van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. De Fransen bezetten de stad van 1672 tot 1674.

18e en 19e eeuw

Van 1795 tot 1813 werd het opnieuw bezet door de Fransen, door zowel revolutionaire als keizerlijke krachten.

In het begin van de 19e eeuw werden de voormalige vestingwerken bijna volledig ontmanteld, om ruimte te geven aan de uitbreiding van de stad. De Sabelspoort (Sabresgate) is het enige overgebleven deel van de middeleeuwse omwalling.

In de 19e eeuw was Arnhem een vriendelijk vakantieoord dat beroemd was om zijn pittoreske schoonheid. Het stond bekend als "het Haagje van het oosten", vooral omdat een aantal rijke voormalige suikerbaronnen of planters uit Indië zich er vestigden, net als in Den Haag. Ook nu nog staat de stad bekend om zijn parken en groen. De verstedelijking in het noorden op heuvelachtig terrein is ook voor Nederland vrij ongebruikelijk.

Tweede Wereldoorlog De Slag van Arnhem

In de Tweede Wereldoorlog (1939-1945), tijdens Operatie Market Garden (september 1944), kregen de Britse 1st Airborne Division, onder het commando van Major-General Roy Urquhart, en de Poolse 1st Independent Parachute Brigade de taak om de brug bij Arnhem te beveiligen.

fotocredit: Gelders archief

Zweefvliegtuiginfanterie en parachutisten werden op 17 september en later in het gebied geland. Het grootste deel van de troepenmacht werd vrij ver van de brug gedropt en heeft nooit hun doel bereikt. Een klein onderdeel van het Britse 1st Airborne, het 2nd Parachute Battalion onder luitenant-kolonel John D. Frost, wist zich een weg te banen tot aan de brug, maar was niet in staat om beide kanten te beveiligen. De Britse troepen stuitten op hevige weerstand van de Duitse 9e en 10e SS Panzer Divisie, die in en rond de stad gestationeerd waren.

De Britse troepen bij de brug raakten uiteindelijk zonder munitie en werden op 21 september gevangen genomen, en de resterende troepen werden op 26 september volledig teruggetrokken. Deze gebeurtenissen werden gedramatiseerd in de film A Bridge Too Far uit 1977. (De brugscènes in de film werden opgenomen in Deventer, waar een vergelijkbare brug over de IJssel beschikbaar was, omdat het gebied rond de brug van Arnhem te veel was veranderd om de Tweede Wereldoorlog in beeld te brengen). Als eerbetoon werd de herbouwde brug omgedoopt tot 'John Frost Bridge', naar de commandant van de parachutisten. De officiële herdenking is 17 september.

Bevrijding van Arnhem

De huidige brug is de derde bijna-identieke brug die op dezelfde plek is gebouwd. Het Nederlandse leger vernielde de eerste brug toen het Duitse leger Nederland in 1940 binnenviel. De tweede brug werd kort na de slag van 1944 door de Amerikaanse luchtmacht vernietigd.

Interessante plekken

De Grote Kerk (St. Eusebiuskerk), gebouwd in 1452-1560, verloor het grootste deel van zijn toren tijdens de Tweede Wereldoorlog, waarvan een deel is gereconstrueerd naar een modern ontwerp en geopend in 1964. Officieel maakt de toren geen deel uit van de kerk en is hij eigendom van de gemeente.

Het huis van Maarten van Rossum, een generaal in dienst van hertog Charles van Gelre, is sinds 1830 het stadhuis: De saters in de renaissance-ornamentiek gaven het de naam Duivelshuis. Het Nederlands Openluchtmuseum bevindt zich buiten de stad. Het omvat antieke huizen, boerderijen, fabrieken en windmolens uit verschillende delen van de Nederlanden. Twee andere molens staan in Arnhem zelf, De Hoop en De Kroon.

De Koninklijke Burgers' Zoo in Arnhem is een van de grootste en meest bezochte dierentuinen van Nederland, met een onderwaterwandeling, woestijn, mangrove en regenwoud. De GelreDome, de thuisbasis van Vitesse Arnhem, het Eredivisieteam van de stad in het voetbal, is een unieke faciliteit met een uitschuifbaar dak en een uitschuifbaar grasveld. Het concept is sindsdien volledig gedupliceerd door de Veltins-Arena in Gelsenkirchen, Duitsland, en de Universiteit van Phoenix Stadion in Glendale, Arizona, VS, en gedeeltelijk door de Sapporo Dome in Japan (die een schuifveld heeft maar een vast dak).

De KEMA Toren (voorheen bekend als SEP Control Tower) is de hoogste structuur van de stad. Het is een 140 meter hoge tv-toren.

Arnhem groeit

Volgens https://allecijfers.nl groeit Arnhem met 18 per jaar aan inwoners. Het aantal inwoners in gemeente Arnhem is met 24.693 inwoners toegenomen (afgerond is dat 18%): van 134.572 in 1995 tot 159.265 in 2019. Het aantal inwoners is het aantal personen zoals op 1 januari in het bevolkingsregister vastgelegd. Gemiddeld inkomen per inwoner word vastgesteld op (€23.400)

Dat is ook in de regio te zien. Buurgemeenten als Duiven en Rheden hebben het laatste jaar te maken gehad met een daling van de bevolking. De laatste gemeente is na Tiel zelfs de sterkste daler van Gelderland. 135 meer mensen gingen dan kwamen.

Wonen en werken in Arnhem

In Arnhem ligt het gemiddelde op 10,47 euro per vierkante meter wat een stuk lager is dan landelijke huur van bijna zestien euro. Dat is onder het landelijk gemiddelde, dus Arnhem is goedkoper wonen dan in veel andere steden. Maar juich niet te vroeg, want we hebben in Arnhem wel te maken met een stijging van 4,3 procent ten opzichte van vorig jaar. Aan die stijging lijkt voorlopig geen einde te komen. In Friesland, Drenthe en Overijssel betalen nieuwe huurders niet meer dan tien euro per vierkante meter per maand. Arnhem telt meer dan 421 grote en middelmatige bedrijven. Voor vacatures kunt U hier zoeken.

from Algemeen Nieuws Nederland https://algemeennieuws.nl/news/een-kijkje-op-arnhem?uid=91

[immobulgarije-blog]

Huis (200m2) met 3 slaapkamers in Ostritsa

Nieuw vastgoed object toegevoegd op http://www.immobulgarije.be/vastgoed/huis-200m2-met-3-slaapkamers-in-ostritsa/

Huis (200m2) met 3 slaapkamers in Ostritsa

Te koop: traditioneel huis met 4 slaapkamers in Ostritsa.

Ostritsa is een dorp gelegen in de heuvelachtige landschappen van de provincie Ruse in het centrale noorden van Bulgarije. Rondom het dorp zijn er prachtige rots kliffen die samen met de rivier Cherni Lom een rustgevende factor toevoegen. De belangrijkste steden in de regio zijn Dve Mogili (12 km), Byala (28 km), Popovo (38 km) en Ruse (44 km).

Het huis heeft een totale vloeroppervlakte van 200 m2, verspreidt over 2 verdiepingen. Beneden is er een mehana en een grote kelderruimte. Op de bovenste verdieping is er een badkamer (met douche en toilet), 3 slaapkamers, een keuken en een balkon.

De totale oppervlakte van het perceel bedraagt 1520 m2 met ook nog een grote schuur van 70 m2 op het terrein. In de tuin staan er nog verschillende fruitbomen en er is ook een moestuin gedeelte.

[micheltaanman-blog]

Sardinië  /  Su Gologone.

  http://www.sugologone.it/en/

  Alleen al voor het prachtige en romantische boetiek hotel Su Gologone is Sardinië een bezoek waard. Wat een oase van creativiteit, natuur en rust is dit vakantieoord! Aan elk detail is gedacht en een schitterend palet van vrolijke kleuren zie je werkelijk overal terug. O.a speciaal gedecoreerde stenen, bewegwijzeringbordjes en plantenpotten (door de dochter van de eigenaresse; Giovanna Palimodde) gecombineerd met heel veel groen en bloemen maakt het een klein paradijsje op aarde. Omdat het aan faciliteiten zoals een zwembad, tennisbaan, verschillende lounge hoeken, barretjes, bibliotheek en restaurants ook niet ontbreekt kan je hier makkelijk een week verblijven. Alleen de midgetgolfbaan ligt er ietwat verwaarloosd bij omdat de gemiddelde bezoeker klaarblijkelijk meer van golf dan midgetgolf houdt. Dat komt omdat er wel een prijskaartje aan het verblijf hangt: Vanaf 225 per kamer kan je hier een nachtje of meer verblijven maar dan is ook je kamer een kleine oase. Elke kamer heeft een unieke inrichting met kunst van lokale artiesten en zelfgemaakte meubels en er zijn suites met jacuzzi’s en velen hebben ook nog een klein tuintje met lounge. De toppers krijgen er ook nog een fenomenaal uitzicht bij. Het hotel bevindt zicht namelijk naast het Supramonte gebergte, wat ontzettend indrukwekkend is en bij zonsondergang mee kleurt met de zon. T kan ook niet anders dan je vanaf t moment bij binnenkomst alleen nog maar met 1 big smile op je gezicht rond loopt. De locatie, het heuvelachtige terrein en de styling is gewoonweg fantastisch. Als je mazzel hebt word je ook nog persoonlijk welkom geheten door de eigenaresse of haar dochter.

Dan nog een speciale vermelding waard; HET ETEN! In Sardinië kunnen ze overal goed kokkerellen, lokale gerechten zijn zeer smakelijk en de Italiaanse keuken is al top en erg gevarieerd, maar bij Su Gologone is het een klasse apart. Het staat niet voor niets als 1 van de beste restaurants van het eiland bekend. De voormalig chef en oprichter; Giuseppe “Peppeddu” Palimodde (1925–1996) heeft een kleine 40 jaar zelf in de keuken gestaan en dat is zodra je t restaurant nadert meteen te zien. Er hangen maar liefst 2 wanden vol met oorkondes, trofeeën, vermeldingen en meer voor en over deze oprichter van het restaurant en hotel.

De ouderdom van het hotel) en restaurant (sinds de 60’s) is terug te zien in de voorwerpen, pannen en kunstwerken die er staan en hangen en de kleuren van het interieur zijn werkelijk zo mooi afgestemd dat het restaurant zelf ook heel bijzonder is. Dus ga er sowieso een hapje doen als t budget t niet toelaat om er te logeren, want dit is op zich al een mega unieke ervaring. De specialiteit van het huis is porcetta en hiervoor staat speciaal 1 man de hele avond voor een grote open haard stukken vlees op spit te draaien en langzaam te garen.

Kortom; hier moet je in je leven zeker een x heen!

Met vriendelijke groet,

Ramona van Gennep

Van Gennep Productions

  Romantische boetiek hotel Su Gologone in Sardinië Sardinië  /  Su Gologone. Alleen al voor het prachtige en romantische boetiek hotel Su Gologone…