#het staat de hele dag aan op mn stage

[handlewithcare-delicate]

Sky Radio vind nieuwe muziek Challenge

[26daysofjapan]

Kyoto

En zo laten we Kyoto ook al weer achter ons! Alweer 1,5 week na ons vertrek, de tijd gaat veel te snel! Zaterdag kwamen we na een reis van 2 uur, want door die shinkansen treinen gaat dat echt super super snel, aan op onze volgende bestemming. Het hostel was zo gevonden & heeft meer weg van een hotel met gedeelde badkamers als van een Aziatisch hostel. We beginnen met een bezoekje aan het manga museum. En hoewel ik verwacht meer over de teken kunst te leren, bleek dat het eigenlijk gewoon 1 grote bibliotheek was waar iedereen manga aan het lezen is op iedere mogelijke plek waar je maar kan zitten of liggen. Nu is ons Japans nog steeds niet heel veel meer dan arigato & konishiwa, dus stripboeken lezen is dan best ingewikkeld. Maar Japan zou Japan niet zijn, als ze ook niet aan ons gedacht hebben. Dus er waren maarliefst 4 manga boeken in het Nederlands & een heleboel in het Engels. En zo lagen we lekker tot sluitingstijd onze boeken te lezen. Daarna nog lekker een biertje gedronken, 2 potjes gekaart ( 2 x verloren...) Van iemand die een aantal weken geleden in Japan is geweest hadden we de tip gekregen om als we dingen wilden zien, we écht vroeg op pad moeten gaan, aangezien het anders over de koppen lopen is, zeker in het weekend. Dus wij op zondagmorgen om 6 uur opgestaan, fietsen gehuurd en zo waren we om 07:30 al bij de eerste tempel. Nadat we wel eerst een half uur bij de verkeerde tempel gestaan te hebben en we ons al afvroegen waar zijn al die oranje bogen toch? Fietsen geparkeerd en toen we de tempel betraden was het gezellig druk, af en toe een foto maken zonder mensen behoorde nog tot de mogelijkheden. De tocht naar boven is een 1,5 uur lopen, en na mount fuji is dit natuurlijk peanuts voor ons. Een vrouw uit Texas die ook graag de mount fuji wilde beklimmen lag op 1/4 al uitgeput op een bankje en vroeg aan ons naar onze ervaringen. We hebben eerlijk gezegd dat het een zware hike is, die ze echt niet moet onderschatten, en dat dit echt niks is vergeleken met wat je daar ervaart. Met als antwoord dat ze krachten ging sparen voor morgen hebben we weer afscheid genomen. Ondertussen is hangt er een Japanse dame aan Mn benen om het braille schrift op Mn benen aan te stippen en de jeuk wat te verlichten. Na 15 bulten zegt ze, hier hou maar, met een lachend gezicht. Man wat jeuken die muggenbulten hier. Nog geen 2 minuten later voel je de jeuk al weg trekken. Inmiddels hebben ze ook flink huis gehouden op Daans benen, en echt zonder dit spul zouden we gek worden. De jeuk is echt ondragelijk, geen idee wat we nu precies erop smeren maar het werkt echt voortreffelijk! De top is iets wat teleurstellend, maar ach we hebben het gehaald en banjeren weer rustig naar beneden. In de avond is er een licht festival in een tempel waar we naar toe fietsen, maar niet voordat we onderweg nog even gestopt zijn in de geisha wijk, en nog lekker een biertje gedronken hebben aan de waterkant. Het licht festival is in een tempel, en daar horen de gebruikelijke rituelen bij. Allemaal op blote voeten in een rij, kaarsje kopen, en dan door een hele grote bak met water lopen, het kaarsje aansteken en deze een eindje verder op samen met een wens in een rekje zetten. Dan ze ziel nog even spoelen met water, en we zijn weer helemaal gereinigd. Smorgens weer vroeg opgestaan, want het zou 31 graden worden, maar dat voelt hier als 42 graden, dus niet echt een pretje. Hebben ons er ook maar gewoon aan overgegeven dat we de hele dag lopen te zweten. & mochten we in de buurt van het hostel zijn nemen we een extra douche. & dat noemen ze dan vakantie.... het bamboo bos wat in ongeveer elk boekje staat afgebeeld blijkt meer een bamboo pad te zijn. Maar des al niet te min is het net wat koeler in de schaduw. Puffend van de hitte besluiten we terug te gaan naar het hostel met airconditioning, omdat het gewoon echt niet te houden is buiten. Paar potjes kaarten, klein dutje, helemaal geen verkeerde middag. Tot net op het moment dat we naar een foodmarket willen gaan het ineens met bakken uit de hemel komt vallen. Dan nog maar een potje kaarten! Als echte sushi kenners gaan we voor de tweede keer deze vakantie ons wagen aan de Japanse specialiteit, maar deze is echt beduidend minder als de vorige keer in Tokio. Om ons verdriet wat dragelijker te maken gaan we een gokje wagen in een van de speel hallen. Eerst nemen we een kijkje in een speelhal voor volwassenen, wat een lawaai van vallende balletjes, mensen in rijen gefocused achter de machines. Niet echt wat we zoeken. Dus zoeken we verder, en vinden we een speelhal voor kinderen. Air hockey, trommelen, dancing stage, levens groot pacmannen. Alles wordt een rondje op gespeeld. Zie ook het filmpje:) & nu gaan we op naar Osakaa! Liefs, Simone & Daan