#hamısı

[miss-ays]

İmam süfrəsi verir qohumum. Getdim işlərə kömək etməyə.. Xalaların demək olar ki hamısı yaşımı, adımı, kimlərdən olduğumu soruşurlar.. 😅

Hazır olun bajınız hər an görücü üsulu nişanlana bilər 😂😂🤝

[anonimdushunce]

Biz Kimik?

Bəzən həyatın dərinliyinə baxanda bu sual ortaya çıxır: Kimik? Haradan gəldik, hara gedirik?

Varlığımızın Səbəbi Nədir?

Bəlkə də yalnız təsadüflərin məhsuluyuq, bəlkə də böyük bir planın hissəsiyik. Hər nəfəsdə, hər anın içində daha dərin bir məna varmı?

Dünya bir illüziyadır?

Bəlkə də gördüyümüz hər şey, sadəcə bir pərdənin o biri tərəfində olan daha böyük bir həqiqətin kölgəsidir. Həyat, bizim üçün yazılmış bir hekayənin yalnız başlanğıcıdır — bəlkə də tam sonu heç vaxt bilinməyəcək.

Hər bir fenomenin məqsədi varmı?

Təbiətdə olan hər bir hərəkət, ulduzların doğuşu, dalğaların sahilə vurması — hamısı bir məqsədin, böyük bir səbəbin izləri ola bilərmi?

Naməlum Həqiqət

Bəlkə də biz, varlığımızın və kainatın arxasında yatan gerçəyi heç vaxt bilə bilməyəcəyik. Lakin bu suallar bizə sonsuz bir yol göstərir. Hər birimiz, həyatımızda bu cavabları axtaran səyyahlarıq.

Bəlkə də insanın həqiqi varlığı, cavabda deyil, daimi axtarışındadır…

[esger1i]

Ümid edirəm, şizofrenəm. Və dünyada baş verənlərin hamısı sadəcə xəyal ürünüdür.

[dadaszdkh]

Dostoyevski deyir ki: Artığ insanlar marağlı gəlmir. Onlarla söhbət etmək, nəyisə bölüşmək istəmirəm. Çünki, söhbətlərin hamısı "Necəsən?" "Yaxşıyam sən necəsən?" "Məndə yaxşıyam" deyə başlayıb bitir. Bu artığ heçdə maraqlı gəlmir. Yeni insanlarda tanımağ istəmirəm. Çünki hamının sonu eyni cür bitir. Sonuna qədər davam etmir sevgilər, dostluqlar. İndi həyatımda olanların çoxunu 5-10 il sonra görə bilmirəm. Və buna üzülmürəm. Gedənləri saxlamaq kimi bir fikrim də

[korressamm]

Neçə nəfər takipə alıbdı hamısı da takipçi yığmaq üçün olan bloglardı. Niyədə niyə..

[narminny]

yadıma şey düşdü 8-10 il əvvəl yayda rayonda nənəmgildə idik, bir axşam parka gəzməyə çıxmışdıq qayıdanda marketə girmək istədim. qayıdanda maşınla qayıtdıq maşında anam və nənəm var idi dayım isə marketə girmişdi ona istədiyim şeyi deməyi utandığım üçün özüm girmək istədim marketə. maşın yolun sağında idi marketə girmək üçün sola keçməli idim. baxdım qırmızı işıq yanırdı, maşın da yox idi yolu keçirdim birdə gördüm ki, tam ayağıma dəyən bir maşın saxladı çox yüksək sürətlə gəlirdi və faraları yanmırdı (benim günahım yok birdən ortaya çıxdı sanki kimsə maşını ora əli ilə qoydu. yəni mən yol keçəndə çox diqqət edən biriyəm maşın yox idi orda), tam ayağıma dəyəndə necə oldu bilmirəm saxladı maşını(ayağım cızılmadı belə) məndə heçnə olmamış kimi maşının qabağından qaçıb marketə girdim. yolda görənlər, maşının tormoz səsini eşidənlər, marketin işçiləri hamısı, dayım falan tormozun səsini eşitdi və bəziləri də mənim elə ordan qaçıb gəlib marketə girdiyimi gördü. məndə marketə girib çipsiləri axtarıram. maşının sahibi, yoldan keçənlər, dayım, nənəm gəlib içərdə məni axtarır ki, görsünlər nəsə olub ya yox. məndə umursamadan çipsi reyonunu axtarıram. nəysə marketdə məni tapdılar hal-əhvalımı soruşub, üzr falan istədi ehtiyatsız olduğu üçün. o olaydan sonra 1 həftə əlavə rayonda qaldım oğlan hər gün evə gedəndə(nənəmgilin qonşusu imiş) gəlib qapını döyüb nənəmdən məni soruşurdu. bu yaxınlarda eşitmişəm ki hələ də ara sıra nənəmi görəndə məni soruşur necə travma yaşatmışamsa kxjdjfjfkfkkf (bu da böyle bi anım jfahshdmnhdhd)

[mysticaldream]

"İnsanlar tanıdım, Ulduzlar kimiydi. Hamısı göydə idi, hamısı işıq saçırdı. Amma mən Günəşi seçdim... Bir günəş üçün min ulduzdan vazkeçdim."

Şəms Təbrizi

[nyctophiliasblog]

Bayaqdan instagramdan cütlük videoları çıxır qarşıma. Hamısı da çox qəşəng və şirin videolardır. Xoş duyğular ilə rəylərə baxmaq istədim və gördüm ki, harda geri düşüncəli, paxıl insan varsa toplaşıb rəyə. Xaricilər paylaşanda ağızlarının suyu axır, öz milləti xoş günündən bir an paylaşanda mənfi rəylərdən geri qalmırlar. Söz tapmaq olmur daha. Nə qədər qəlbi qara olar bu insanlar ilahi.

[petr1chorr]

Yaxın saatlarda qardaşımın, əmim oğlunun və xalam qızının qəbul nəticələri açıqlandı. Hər üçü universitetə qəbul olub. Çoxdandır bu şad xəbəri gözləyirdik. Amma bu xəbərin bu vəziyyətdə gələcəyini heç ağlımın ucundan keçirməmişdim. Şənlik keçirəcəyimizi düşünərkən yasın ortasında qarşıladıq bu xəbəri. Sevinc və kədər qarışıq hislər keçirdim həmin an. O qədər xoşbəxt oldum ki. Canımdan dəyərlilərim bir pillə də yuxarı qalxdılar həyat nərdivanında, həm də gözəl nəticələrlə. Bir tərəfdən də kədər boğdu məni. Kaş babam da görərdi bu günü. Artıq 4 gündür bizimlə deyil. Hər dəfə soruşurdu, maraqlanırdı bu barədə. Çox heyif ki, görə bilmədi, şərik ola bilmədi bu xoş xəbərə. Çox ağladı qardaşımla əmimoğlu, hər kəsi də kövrəltdilər. Yaxınlarının üzündəki təbəssümə baxıb sevinəsən, ya qapıdan asılan yas lentinə baxıb kədərlənəsən? Atamı 20 ildir ilk dəfə babam öləndə ağlayan görmüşdüm. Atamın nəticələr açıqlandıqda otağa çəkilib gizli şəkildə ağlamasını gördüm bu gün, nənəmin babamın şəklini qucaqlayıb ağlamasını gördüm, qardaşımın, əmioğlunun hönkürtü ilə ağlamasını, əmimin sərt simasındakı kövrəkliyi, dolmuş gözlərini gördüm, bir çox kədərli sima gördüm bu gün. Mənim üçün heç unudulmayacaq bir gün idi. Yarı sevinc, yarı kədər. Yox, ən çox kədər...

Əziz babam, bizi görürsənsə kədərlənmə. Bunların hamısı sənin çox istədiyimizdəndir. Məkanın cənnət olsun, ən qiymətlim. Biz hamımız səni çox sevirik. Özün yanımızda olmasan da, xatirələrin həmişə bizimlə olacaq. Səninlə birgə mənim uşaqlığım getdi. Sən gedən gün böyüdüm mən. Sən gedən gün bildim ölüm nədir. Çarəsizliyin ən betər halını o zaman gördüm. Canından qiymətlin gözlərinin önündə əzab çəkir, amma sən onun üçün heç nə edə bilmirsən. Gözlərinin önündə ağrı çəkərək ölür, amma sən heç nə edə bilmirsən. Çox ağırdır çox. Çarəsizlik heç bu qədər ağır gəlməmişdi mənə. Həyat heç bu qədər dəhşətli gəlməmişdi. Ölüm, necə də dəhşətli imişsən... Yaxınların yanında olduğu müddətcə ölümdən qorxmursan, amma ölüm ən əzizini apardıqda anlayırsan ölüm qədər ağırı yoxdur. Ölüm qədər amansızı, qəddarı yoxdur... 27 avqustdan bəridir gözlərim hər yerdə babamı axtarır. Elə bilirəm harasa gedib, getdiyi yerdən nə vaxtsa qayıdıb gələcək. O qədər çətindir ki, gəlməyəcəyini bilə-bilə gözləmək... Ölümündən 2 gün öncə soruşmuşdum babadan ki, ürəyi nə istəyir. "Ölmək istəyirəm" demişdi mənə. Artıq çəkdiyi ağrıya dayana bilmirdi, ölümü arzulayırdı. Ən azından artıq əzab çəkmir deyərək özümü təsəlli edirəm. Əlimdən başqa nə gəlir ki... Onsuz yediyim yemək zəhər olub boğazımdan keçmir. Onsuz gülməyi haram bilirəm özümə. Qəbullana bilmirəm gedişini. Zamanla keçməyəcək bu hiss bilirəm, amma öyrəşəcəm onu da bilirəm. Onun yoxluğuna da, ölümün acımasızlığına da, həyatın faniliyinə də...

[exactoes]

fikir verirəm ki, indiyə kimi qurduğum ən dayanıqlı əlaqələr bir ibtidai sinifdən bir də 10cu sinifdən tanış olduqlarım insanlarla olan əlaqələrimdi. nə qədər çabalasam da ondan sonrakılar hamısı müvəqqəti olur

[evezysf]

Səbəbini bilmirəm amma son aylarda whatsapp-dakı statuslara baxmağa dəhşət ərinirəm,heç marağımı cəlb etmir və hamısı yığılıb qalır

[dadaszdkh]

Getmərəm deyənlərin hamısı gedəcək. Yanındakı dostların, ətrafdakı tanışların bir-bir azalacaq. Nə vaxt bu qədər tənha birinə çevrildiyinin fərqinə belə varmayacaqsan. Min əzab çəkib yaşadıqlarını çətin də olsa unudacaqsan. Eyni səhvləri bir daha təkrarlamayacağına söz verəcəksən, amma təkrarlayacaqsan. Hər dəfə güclə sağaltdığın həmin yerdən qırılacaqsan. Zamanla təkliyə öyrəşib sevəcəksən amma gözün hər yerdə, hər an kimisə axtaracaq. Gözlərin yol çəkəcək, fikrin tez-tez dağılacaq. Birinə baxarkən hiss etdiyin "sanki illərdir tanışıq" duyğusu sevindirməyəcək daha, çünki tanış gələnin ağrıların olduğunu biləcəksən.

[sanctasu]

Gülən üzlər

Taksidəykən maşınların arxası narıncı gözlü geniş üzlərə çevrilir. Mən yağışın sıçramış pəncərəsindən onlara baxarkən hamısı mənə gülümsəyir. Geniş, boş təbəssümlər, parlaq gözlər. Maşınlar artıq əyləşdiyim maşını deyil, onlara gülümsəmədiyimə görə məni mühakimə edirlər. Öz aralarında məni ön oturacaqda əyləşmiş başqa sərnişinlərlə müqayisə edirlər. Başqa sərnişinlərə bənzəmədiyimə görə məni söyürlər. İndiki zamanda söyməkdən asan nə var ki?! Hünər söyməməkdir. Ancaq bunları o şüşədən ibarət parçacıqlara söyləmək düzgün bulunmaz. Yan tərəfimdə uniformalı sürücüyə baxar-baxmaz vücuduma bir soyuqluq gəlir. Sürücü tərpənməyən üz cizgilər ilə mənə cansıxıcı eyham bəxş edir. Dodaqaltında sayını bilmədiyim təkrarlanan şivə sözcüklərini eşidirəm. Eşitdiklərimi hörmət əlaməti olaraqda cavablamağa heç bir macalım yoxdur. İşıqforun qırmızı işıqlarının gözümə günəş şəfəqləritək yansıtdığı görüntüdə üzümü sağ əlimlə tutmağa çalışıram. Bu zaman əlimin baş barmağı ilə şəhadət barmağı arasında göy qələm ilə “x” hərfi yazıldığını görürəm. Dümdüz, səliqə ilə yazmış olduğum bu hərfi nədən əlimə yazdığımı düşünürəm. Uniformalı sürücü onun yolunu gecikdirən maşın sürücüsünü asta səslə söyür. Yağış damcıları qulağımda cingildəyən bu söyüşə zidd olaraq hava axını ilə şüşədə buxar əmələ gətirir. Uniformalı sürücü mənə baxmadan gedəcəyim ünvanın hansı yolunda düşəcəyimi soruşur. Ona laqeydcəsinə, soyuq səslə cavab verirəm. Səsim amerikan filmlərində səslənən mənfi obraz aktyorlarının dublyaj səslərinə bənzəyir. Əlimə qeyd etdiyim yazı, mənə bu gün mühazirə boyunca qələm istifadə etmədiyimi xatırladır. Qələm mürəkkəbinin mənə aid olmadığını duyub, mühazirə zamanı kiminlə ünsiyyətdə olduğumu yadıma salıram: auditoriyanın yan tərəfində bardaş qurub mənə aid olmayan təxəllüslə salam verən V. arxa partalara keçərkən gözü ilə başını önə doğru əyərək etimadını göstərən N. yanımda əyləşib, belini əyərək gözümdə qoca bir fəhləyə bənzətdiyim A. başqa dərs müddətində münasibət göstərdiyim birilərini yadıma sala bilmirəm. Sürücü möhkəmcə əyləci basaraq “çatdıq!” dedi. Ödənişi edib yerə düşər-düşməz səkidə yağmur damcılarının üstələdiyi bir balaca ayı oyuncağı görürəm. Yuxarıdan aşağı imkanlı təbəqənin zavallı birinə baxdığı təqdirdə oyuncağa baxıram. Oyuncağı sağ əlimlə götürürəm. Balaca, ayı oyuncağı əlimi isladır. Oyuncağa diqqətlə nəzər etdikdə onun büst hissəsində mürəkkəbə bənzər ləkə görürəm. Həmən mürəkkəbə toxunuram, və mürəkkəb şəhadət barmağıma azacıq nöqtə kimi yaxılır. Bu yağmurda hansısa oyuncağın mənə fərahlıq gətirəcəyini düşünməzkən düşünməyimə səbəb olan, bir əlimə çəkilən naməlum qələm mürəkkəbi, birdə bu balaca ayı olur.

[shikhaliyevv]

İnsanın boğazında bir yumru vardır hər zaman. Yutquna bilmədiyi bir yumru. Kiminin yaşaya bilmədiyi bir uşaqlıq, kiminin yaşada bilmədiyi bir həyatdır boğazında böyük bir yumru. Kiminin yaşaya bilmədiyi bir sevdadır. Gec qalınmış, yox olmuş, uzun illərdir yığılan bir yumru. Kiminin qorxularıdır, narahatlıqlarıdır, gözləntiləridir boğazında böyük bir yumru. Kiminin yalnızlığıdır, kimsəsizliyidir boğazında böyük bir yumru. Kiminin ailədir, kiminin sevgi, kiminin həyat. Kiminin şəxsən özüdür böyük bir yumru insana. İnsan ən çox yaşaya bilmədiklərinin dərdinə düşür bu həyatda. Mən bunu anladım. Etdiyinə peşman az insan gördüm, amma edə bilmədiklərinə şikayət edən o qədər çox insan tanıdım ki, hamısı boğazımızda böyük bir yumru.

[esmiramst]

İçimdəki duyğulara qıya bilsəm çoxdan silərdim səni..

Sakit qalıb düşünəndə daha yaxşı başa düşürəm, bu münasibət çoxdan bitməli idi. Sadəcə çox dirəndim, dirəndim ki, bu gerçəyi qəbul etməyim. Aylardır qəbul edə bilmədiyim bir şeyi bir gündə, bir gecədə, bəlkə də bir anın içində qəbul elədim. elə bil içimdə bir səs dedi ki, "vəssalam, bura qədər idi".elə belə də oldu. Mənim dərdim ən başından bəlli idi. və bunun üçün səninlə çox mübarizə apardım,çox başa salmağa çalışdım. Amma o şeyi qəti şəkildə səndə görmədim - QARŞILIQLI münasibət. Sən ki, məni tanıyırdın? mən qurban olacaq biri deyiləm. Dəli kimi aşiq ola bilərəm hə, ancaq heç bir halda özümü ikinci görə bilmərəm, özümə bunu edə bilmərəm. etmərəm! yəqin düşünürdün ki, "məni bu qədər sevirsə heç vaxt gedə bilməz". Amma yox. Bir yerdə mütləq ki, qırılır. .Fikirləşəndə hələ də məəttəl qalıram ki, bir gecənin içində səni necə o qədər sevə-sevə, içim qanaya-qanaya söküb atdım içimdən. Hissə-hissə.. hər şeyi. .Qırılma nöqtəmi yaşadım. Sevməyinə hələ də sevirəm səni, əlbəttə, iki günə unudulmur heçnə. Amma bitəndə həqiqətən bitir. İnsan hiss edir bunu içində. Bir münasibət üçün bəlkə də ən son lazım olan şey sevgidi, bunu anladım. Səndən geriyə içimdə sadəcə boşluq var. qəribədir, daha az incidir indi. Bəlkə də nəhayət bu yuxudan ayıldığım üçün əslində sənə ayırdığım içimdəki yerin boşluğudur hiss etdiyim. Səni içinə sığdırdığım, hamıdan, hər şeydən qoruduğum o ayrı dünyanın boşluğu. .Hansı ki, həddən artıq məna yükləmişdim. Amma indi başa düşürəm ki, əslində heçnə yox imiş səndən geriyə qalan. Hamısı öz xəyallarım, öz düşüncələrim, öz inandıqlarım imiş.

[zuqan]

Bir çoxu rituel, manifest, reqemler, yazıb pozma tipli şeyleri özlerine adet kimi bilib edirler. Bu tip şeyler bir çox din adamları terefinden normal qarşılanır. Deyirler ki, Allaha şerik qoşmurlar falan. Ama bu ele deyil. Çünki insanların bir çoxu arzuladığı şeyleri elde etdikleri zaman Allaha şükür etmeyi unudub, onların manifest ve rituellerle heyata keçdiyini zenn edirler. Sonra da verdiş olaraq eyni şeylere davam edirler. Bu da insanları get-gede şirke getirib çıxarır. Bunların hamısı şeytanın işleridi. Şeytan sizi çağırır ve siz de ona teref gedirsiz. Bilmelisizki size her şeyi verende, sizden alanda Allahdır. Ondan bir şey isteyende de dua ile isteyin, boş boş şeylerle yox. Neceki Quranda Allah 'Mene dua edin, qebul edim' deye buyurub.