#guus koenraads

[jurjenkvanderhoek]

GEDACHT EN GELEEFD, BEDACHT EN BELEEFD

Scharrelen door veld en sprokkelen in bos, langs bergen en door dalen van het bestaan. Kalm en bedaard, bijna contemplatief, beschouwend want de omgeving moet geobserveerd, bekeken en nagespeurd. Met scherp oog voor kleine geringe dingen tuurt kunstenaar Fred Geven door kreupelhout en over struikgewas. Bij omzwervingen in het woud en langs de zee, over landen en tussen sloten vindt hij schamele objecten die door mens en natuur als afval afvallen, gevallen van het zijn. Restmateriaal van leven en werken, gebruikt in onbruik geraakt. Deze materie is nog waardevol voor ogen en in handen van deze beeldmaker. Het heeft geleefd, Fred geeft het nieuw leven. De creatie reïncarneert tot recreatie. Van wat het was wordt het opnieuw is.

In aanleg doet Guus Koenraads hetzelfde, echter in een andere dimensie. Hij ziet kleuren – vlakken en lijnen, velden en grenzen, gebruikt voor gangbare uitzichten, die nieuwe indrukken maken door zijn schilderijen. Deze, die composities, benoemen de omgeving in een hogere wereld. Uitgemeten werken die op doek op paneel geschilderde lagen dragen. Elke laag met een eigen geest en betekenis. De opmaak lijkt geschetst aan de tekentafel van de architect. Deze rechtlijnigheid staat lijnrecht op het veelvormige en meervoudige werk van Fred Geven. En daardoor past het zo goed samen in deze ruimte van Kunstlokaal No.8. Het stoot elkaar af, terwijl de één het andere aanvult.

In het iets wat tot niets werd blaast Fred Geven nieuw leven. Als de schepper maakt hij levend wat dood leek. Het nieuwe dat door doelmatigheid oud werd en het toepasbare karakter verloor, brengt hij terug in de wereld van het algemeen nut. Daarvoor kan het met een kleine aanpassing ingezet worden. Transformeert de blik van de kijker ernaar van overbodig in dienstbaar. Is de verrotting, het bederf en verval, noodzaak om tot nieuw inzicht en beleving te komen. Dood doet leven. Krijgt het ding kleur aangemeten of wordt het samen geplaatst in een collage om object te worden. Van voorwerp tot individu omgevormd. Geven incarneert en belichaamt door slechts een geringe, soms wel een verwaarloosbare, ingreep toe te passen. Maar toch komt door deze onbeduidende toevoeging het hout - de stok, de bast, het plankje – tot leven op een nieuw podium. Het speelt zich een andere laag van ervaren in. Het is geleefd en wordt beleefd.

In essentie schrijft Guus Koenraads ook een nieuw script voor zijn creaties. Zijn gemaakte vlak, met acrylverf op doek, wordt gevouwen om een paneel zodat de dimensie zich schijnt door te zetten van oppervlak tot ruimte. In de schaduwen lijken de kleuren zich te mengen met de wand als drager. De objecten spelen zich een rol binnen de kosmos waar deze zich voor de uitstalling in hebben begeven. Het universum van dit lokaal is uitgemeten, afgemeten wanneer ik de deur achter me dicht doe, maar toch is het onmetelijk groot in beleving. De abstracte werken spreken door de kleuren die symbool staan voor de realiteit. De werkelijkheid krijgt in het belijnen en het betinten een andere misschien wel betere betekenis. Wat ik zie geeft stof tot nadenken. Het is gedacht om te bedenken.

De titels van de werken sturen mijn gedachten zowel bij Geven als bij Koenraads een bewuste richting in. Onbevangen kijken is er niet bij wanneer een witte punt op een plankje “de maan, het wad” genoemd is. “Grey days ending pink” wordt duidelijk een landschap bij avondlicht. De “akker” lijkt dan wel ruimte voor objectief kijken te geven, de nerven van het hout laten het plankje voor zichzelf spreken. Geven zag het zo en heeft er een overbodige toevoeging aan gegeven om het een kunstobject te laten worden, zijn handtekening eraan te geven. De naamgeving van Koenraads is dan wel meer van een diepere laag. De vierkanten en rechthoeken krijgen een vloeiende titel. Mysterieus als de werken in eenvoud raadselachtig zijn. Maar toch de bedoeling van de kunstenaar met het werk beschrijven. Daaraan kan ik wel een eigen inhoud geven, maar de zin blijft toch die woorden bevatten: “light of the past”, “heaven can wait”, “the architect”.

Het werk van Fred Geven is in beginsel afvallig, maar vindt door zijn handen een nieuwe weg naar de zichtbaarheid. Een kleine aanpassing kan de bestaansreden van het ding omvormen tot een object met waarde. Een kunstvoorwerp waaraan een prijskaartje hangt. Zo deelt Guus Koenraads de werkelijkheid in vlakken in. De lijnen lopen liniaalrecht en scheiden soorten en ruimtes. Het zijn heeft een bouwkunstig wezen. En zo is het vierkant hier rond. Is de omgeving verkaveld en krijgt uitschot gewicht. Gedacht en geleefd, bedacht en beleefd.

“Gedacht en geleefd”, werken van Guus Koenraads en Fred Geven bij Kunstlokaal No.8, Schoterlandseweg 55 in Jubbega-Schurega. Tot en met 27 november 2022.

https://www.kunstlokaalno8.nl/guus-koenraads-fred-geven/