#goede bedoeling | Explore Tumblr posts and blogs

mamavanmorris · 1 year ago

Text

Ik schreef met negen maanden een blog over ons kind dat 'slecht' slaapt. Als iemand mij had verteld dat dit vier maanden later nog steeds het geval zou zijn, had ik toch lichtelijk de moed verloren denk ik.

Ik vind het met vlagen MEGA zwaar. Vooral omdat Morris alleen mama wil. Het liefst in slaap vallen aan de borst, of op mij liggen. Dat alleen is al zwaar. Maar omdat hij met kriebel/knijp vingers in mn oksel of in mn borst knijpt tijdens het drinken, is drinken een soort worsteling aan het worden wat mijn gemoed en Morris zn inslapen niet echt ten goede komt. Dit resulteert regelmatig in volledig touched out zijn halverwege de nacht en een boze baby omdat hij niet mag friemelen.

Ik kreeg gister een mail van Oudersvannu waarin je een artikel aan kon klikken over babyslaap. Verschillende soorten slapers werden omschreven. Onze niet doorslapende, meerdere keren per nacht wakker wordende en niet zelf inslapende baby viel niet geheel verrassend onder de 'onrustige slapers'. Geen woord van gelogen.

Maar volgens Oudersvannu was het nu toch echt wel nu de bedoeling dat hij zelfstandig in slaap gaat vallen. En als dat nog niet gaat, kan ik misschien een muziekdoosje proberen en het licht aanlaten zodat het minder eng is als hij wakker wordt.

Dit soort mails en artikelen maken mij boos. Je voelt je als ouders mislukt omdat je baby niet goed slaapt. En een f*cking muziekdoosje en het licht aanlaten gaat dat echt niet veranderen. Je heet verdorie Oudersvannu, maar kan net zo goed Oudersvanvroegermetachterhaaldeideeen heten. Get your facts right!

Mijn baby is niet stuk, slaap is niet lineair en we zijn als ouders niet mislukt omdat onze baby niet goed door/inslaapt. Toch snap ik heel goed dat ouders dit zo voelen. Onze maatschappij is zo gericht op zelfstandigheid bij babys dat biologische normale babyslaap al snel in het hokje 'problematisch' valt.

Samen slapen is raar, in slaap voeden een slechte gewoonte en je baby veel te afhankelijk als hij of zij niet zelfstandig in slaap kan vallen. In het westen denkt het gros van de mensen zo. Ik denk dat dit is waarom veel oudere zich eenzaam voelen als zij toegeven aan hun ouderinstinct en al deze dingen WEL doen. Omdat het goed voelt voor zowel ouders als baby. Maar als raar wordt gezien in deze maatschappij.

Je gevoel volgen is niet raar. Je bent biologisch ingesteld om het beste te willen voor je baby. Je baby wil dicht bij jou zijn omdat dat simpelweg zn kansen evolutionair vergroot om op te groeien. Dus daaraan toegeven is (bio)logisch.

Daarmee wil ik niet zeggen dat het niet zwaar is. Want dat is het wel. Als je je daarbovenop ook nog heel eenzaam voelt en je anders dan anders voelt, is het dubbel zwaar. Wat mij helpt is om gelijkgestemden te zoeken. In real life en online. Vertileer, praat en uit je gevoel. Schrijf het van je af (begin een blog 😉). Het helpt.

2 notes · View notes

contra-expert · 15 days ago

Text

Expertise Schadeclaims: Wat moet u Weten?

Een nauwkeurige en eerlijke beoordeling van schade door verzekeringsclaims is een middel om een verzekeringnemer op de juiste manier te compenseren. Met betrekking tot deskundige kennis, vaardigheden of ervaring is de beoordeling van alle schade, ongeacht of deze voortvloeit uit ongevallen, brand, diefstal of natuurrampen, belangrijk in het beroep van schadeclaims. Een deskundige schade is in deze kwestie het belangrijkst, met de bedoeling om een oordeel te vellen dat eerlijk en gedetailleerd genoeg is voor partijen om een schadevergoeding te bepalen die verband houdt met het verlies. Bent u iemand die meer wil weten over de Expertise schadeclaims, Deskundige schade? Zo ja. Dit is de beste plek waar mensen of lezers meer feiten en informatie kunnen verzamelen over Expertise schadeclaims, Deskundige schade.

Expertise schadeclaims

Getraind om verder te kijken dan de façade, bepalen Expertise schadeclaims zowel zichtbare als verborgen schade. Dit zorgt ervoor dat de beoordeling alle aspecten omvat - van structurele gebreken tot de staat van persoonlijke eigendommen - met de verstrekte referenties. Een dergelijke diepgaande beoordeling vermijdt schattingen van de omvang van de schade die gebruikelijk zijn bij primaire evaluaties.

Expertise Schadeclaims

Naast het indienen van een gedetailleerd schaderapport, kunnen de professionele experts ook het proces van claims versnellen. Want door een goede evaluatie te geven, verkleinen ze de kans op geschillen en worden claims vaak veel sneller afgehandeld. In geval van geschillen dienen de bevindingen van dergelijke experts als belangrijk bewijs en stellen ze de eisers in staat om hun zaken vaak moeiteloos te winnen met een eerlijke schikking.

Over het algemeen zorgen kennis van schadeclaims en het gebruik van deskundige schade experts voor een eerlijke procedure die nauwkeuriger is met betrekking tot claims. Voor huiseigenaren, bedrijven of autobezitters zorgen deze experts er echter voor dat schade inderdaad tot in detail kan worden geëvalueerd om een rechtvaardige compensatie te kunnen eisen. Daarom biedt hun expertise verzekerden veel comfort: wetende dat hun claims met de grootste zorg en nauwkeurigheid worden behandeld.

#Expertise Schadeclaims #expert verzekering schade #contra expertise diefstalschade #expertise brandschade

0 notes

missfine · 2 months ago

Text

Bedoel ik ging ervan uit dat mensen begrijpen dat "hij moest dit doen" geen goede caption is voor social media maar blijkbaar overschat ik mensen steeds.

#je kan overal wel boos om worden maar wat heeft dat voor nut

1 note · View note

blinde-mama · 3 months ago

Text

Hoi, daar zijn we weer. 11 weken zwanger.

Vorige week had ik het over de blije doos en de kruidvat doos. De kruidvat box is fantastisch, echt een aanrader voor alle ouders to be.

Hormonen.

De hormonen deden flink hun best deze week. Alles was een tranentrekker, zelfs mijn eigen lichaam toen mijn vriend, die grappig wilde zijn, tegen me zei, “ja, geniet er nog maar van, want je krijgt je lichaam nooit meer terug.” Thanks schat, dat wilde ik nou echt horen. Maar ook een lichte vorm van nesteldrang begon deze week toch wel te kriebelen. Gelukkig was mijn vriend mee naar de baby winkel, anders was ik denk ik met een complete babykamer thuis gekomen, terwijl we nog niet weten wat we krijgen.

De nipt. Wel of niet?

Een onderwerp bij ons thuis wat vaak voorbij komt is of we de nipt wel of niet gaan doen. Wij hebben besloten dit wel te doen, dus die staat voor volgendeweek op de planning. Fingers crossed dat we een goede uitslag krijgen.

Kleertjes, klieren en cravings.

Toch kon ik het niet laten om al wel een paar outfitjes voor baby te scoren. Iets anders deze week, waar vooral partner lief last van heeft gehad, was klieren, en dan bedoel ik mezelf, die het bloed onder z’n nagels vandaan haalde. Sorry schat, maar ook dat hoord bij hormonen, althans, dat denk ik dan maar. Cravings, ja, ik heb ze. Achteraf kan ik me niet voorstellen dat ik letterlijk een pot augurken heb weggetikt. Maar toch is het gebeurd.

Volgende week zit het eerste trimester er alweer op. En hopelijk ga ik de klijne steeds meer voelen, iets waar ik me echt op kan verheugen.

Nog meer vragen over dragen.

Ook heb ik het vorigeweek gehad over het dragen van de mini en daar hebben we inmiddels een oplosing op gevonden. Er waren nog wel wat vragen maar gelukkig heb ik de antwoorden daarop makkelijk kunnen vinden.

Deze afgelopen week is er niet eel veel gebeurd, maar volgende week hebben we de termijn echo bij de verloskundigen. Ik ben zo benieuwd hoe de mini het daar binnen doet.

Volgendeweek zijn we er dus weer.

Dus zoals altijd, tot de volgende.

#blind #zwangerschap #beperking

0 notes

jansiemons · 4 months ago

Text

Mijn moeder - mijn moederkloek

Laatst kwam ik, met het gracieuze tempo van een door de tijd gegeselde, licht voorovergebogen grijsaard — zeg maar gerust ‘oude wijze ziel’ als je de eufemismen verkiest — nog eens op het lokaal kerkhof. Daar waar mijn moeder, mijn rots in de branding, tussen andere groten van onze kunst-gemeente rust. “Wat een gezelschap,” denk ik soms. “En toch moest mijn moeder daar ook bij liggen, wat een ironie.” Alsof zij, de koningin van de pot-au-feu, met hen het intellectuele tafelgesprek zou voeren. Ach, mijn moeder zou het nog kunnen ook, tussen de soep en de patatten door.

Nog steeds denk ik vaak aan het verlies. Niet dat ik het verlies niet een beetje gewend ben, hoor. Ik bedoel, ik ben tegenwoordig ook al mijn eigen autosleutels kwijt binnen het uur. Maar dat gemis, dat gevoel dat diep in de nacht opkomt als ik in mijn dromen rondloop door de kamers van vroeger — dát rouwt. Regelmatig. Het is alsof mijn gedachten dansen op het kerkhof van mijn herinneringen, en daar de grafzerken omarmen als vrienden die ze te lang niet hebben gezien. Wat mis ik toch die tijd toen mijn moederkloek er nog was voor mij, me onder haar vleugels nam en ik even veilig was voor de wind van de wereld. Een soort nostalgie, zo kleverig dat je er haast je schoenen in verliest.

En o, wat mis ik nog steeds mijn mama. Je weet wel, die vrouw die niet alleen mijn brood smeerde maar ook mijn ego, en dat zonder veel commentaar — behalve dan wanneer ze vond dat ik mijn haar moest kammen. "Je bent toch geen zwerver," zei ze dan, alsof ik op weg was naar een sollicitatie als stadsbedelaar. Als ik erover nadenk wat een gat haar afwezigheid heeft geslagen, verdwijnen alle andere zorgen als sneeuw voor de zon. Ze lijken plotseling zo futiel, alsof ik me druk maak over de kleur van het servet terwijl het huis in brand staat.

Haar leven was mooi. Ze heeft goed geleefd, ze heeft zeer lang geleefd, en voor iemand die zich ooit afvroeg of "die Dom Pérignon eigenlijk wel zo speciaal is" had ze behoorlijk chique momenten.

Maar haar einde… nee, haar 'einde' was niet zo fraai, ze heeft afgezien, véél afgezien! Dank je wel, Corona, voor dat hoofdstuk van afstand en koude regels. Niet eens meer een hand op haar hand, geen laatste kus op haar voorhoofd. Nee, we waren instant gescheiden, mijn moeder en ik. Niet door continenten, maar door een wetgevingsmuur dikker dan menig Berlijnse constructie ooit was. Verboden. Weigeringen. Hoe absurd ook. En dan te bedenken dat ze ooit zei: "De enige wet die ik volg, is mijn instinct." Tja, dat instinkt had ook niet tegen een pandemie opgekund door de beslissingen van bepaalde politici uit Brussel.

Toch probeer ik het goede te herinneren, het mooie aan haar. Want hoe kan ik anders? Want een moeder, ja, een moeder blijft een moeder. Al groeit ze uit tot een herinnering, ze blijft de spil waar alles om draait, ook al zijn de wielen al lang doorgerold naar een ander leven. En een mama, ach, een mama is voor altijd een mama. Haar afwezigheid is als een ontbrekende noot in de symfonie van mijn dagen, maar wat een melodie heeft ze nagelaten!

#moederkloek #mama #mijn mama #moeder #mijn moeder

0 notes

lifecoachsabina · 5 months ago

Text

Wat is ascentie? Wanneer heb je ascentiesymptomen?

De mensheid heeft al talloze malen het komen en gaan van tijdperken meegemaakt en de invloed die dat op hen heeft. Mensen die hebben ervaren hoe hun bewustzijn ontwaakte maken melding van wat je zou kunnen noemen. Niet alleen empaten, maar mensen in het algemeen hebben een versnelde groei ervaren, een periode waarin ze een snelle, niet eerder ervaren transformatie ondergingen. Je kunt ascentiesymptomen ook voelen tijdens astrologische gebeurtenissen, zonnestormen, belangrijke persoonlijke ontwikkelingen.

De lijst met mogelijke ascentiesymptomen is ellenlang en omvat allerlei fysieke problemen en aanpassingen, perceptuele veranderingen, intuïtie-ontwikkelingen en spontane gelukzalige ervaringen van eenwording met alle dingen.

Welke ascentiesymptomen zijn er?

Hieronder volgt een lijst die ik heb onderverdeeld in fysieke en emotionele/energetische/intuïtieve symptomen. Deze symptomen kunnen komen en gaan, en dikwijls is er geen verklaring voor te vinden.

Fysieke acentiesymptomen

• Maag- en darmproblemen

• Veranderingen in eetlust en voeding

• Nieuwe voedselintoleranties

• Wisselingen in lichaamstemperatuur

• Minder goed tegen warmte of kou kunnen

• Koude of warme rillingen

• Incidentele griepachtige verschijnselen

• Koortsigheid

• Hoofdpijn

• Druk op de schedel

• Gewaarwordingen in het derde oog en het kruinchakra

• Toegenomen gevoeligheid voor licht, geluiden en geuren

• Tonen en vreemde geluiden horen

• Algemene lichaamspijn

• Gewrichtspijn

• Onhandigheid

• Duizeligheid

• Toegenomen gevoeligheid voor en afkeer van geuren en chemische stoffen

• Slapeloosheid of behoefte aan meer slaap

• Verstoord slaapritme

• Onrustig slapen

• Hartritmeveranderingen (hartchakra)

• Tintelingen en soortgelijke gewaarwordingen

• Veranderingen van de huid

• Huiduitslag

Emotionele/energetische/intuïtieve ascentiesymptomen

• Algemeen gevoel en weten dat er veranderingen plaatsvinden

• Voorkeur voor natuurlijke omgevingen en minder bevolkte gebieden

• Toename van synchroniciteit

• Betekenisvolle patronen om je heen zien

• Enorm verlangen naar alleen zijn

• Verdriet hebben over je oude zelf en je ware zelf willen ontdekken

• Emotionele gevoeligheid

• Van het ene emotionele uiterste naar het andere gaan

• Tijdsdruk voelen en gehaast zijn

• Verandering van tijdsbeleving (versnelling en/of vertraging)

• Gemis aan mentale helderheid

• Verwarring en wazig denken

• Vergeetachtigheid

• Toename van paranormale en buitenzintuiglijke vermogens

• Intensivering van communicatie met andere wezens, telepathie

• Aangrijpende of lucide dromen

• Toename van intuïtie en inzicht

Doordat onze lichamen zich voorbereidden op hogere trillingsfrequenties, zijn we in letterlijke zin gestorven terwijl we leefden, en hebben we op wereldschaal herhaaldelijk een figuurlijke dood en wedergeboorte meegemaakt.

In sjamanistische termen spreken we dikwijls van dismemberment (uiteenrafeling), waarbij we metaforisch (zij het met werkelijke, herkenbare verschijnselen) uiteen worden getrokken en weer in elkaar worden gezet. Als empaten hebben we eigenlijk een dubbele klap te verwerken gekregen, want we hebben niet alleen met ascentiesymptomen te maken, maar moeten ook onze empathische eigenaardigheden in goede banen leiden. Om deze reden is je aanpassen aan en goed reageren op wat er op subtiel niveau en in je energieveld gebeurt even belangrijk als wat je doet om goed om te gaan met wat er in je fysieke lichaam gebeurt.

Je bent gevoelig genoeg om dingen op te pikken lang voordat ze op fysiek niveau aantoonbaar zijn. De weg van de empaat houdt onder meer in dat je goed naar jezelf luistert en jezelf vertrouwt. Dit valt samen met de ontwikkeling van het hartsbewustzijn: luisteren naar en vertrouwen op je lichaam, je intuïtie en je gevoelens.

Wij empaten kiezen ervoor ankerpunten te zijn voor deze nieuwe trillingsfrequenties, met de bedoeling degenen die nu een lichaam hebben en degenen die na ons komen van dienst te zijn. Beweren dat het geen makkelijke tijd is om een menselijke vorm aan te nemen is beslist een understatement.

~Fragement uit Boek ‘Ben ik een empaat?’…Geschreven door Stephanie Red Feather.

0 notes

medewerkers · 2 years ago

Text

We hebben jullie gehoord!

Onlangs hebben we in de iOS-app een experiment uitgevoerd door de locaties van de profiel- en TumblrMart-iconen om te wisselen. We hebben jullie feedback gehoord die jullie via berichten, vragen op @wip, opmerkingen en reblogs op @changes en @emporium-berichten etc. hebben gedeeld. De wijziging viel bij velen van jullie niet in goede aarde, dus hebben we de zaak teruggedraaid.

We hebben goed naar jullie geluisterd. Het profiel-icoon heeft zijn oude plaats rechtsonder in de iOS-app weer ingenomen.

De bedoeling van de wijziging in de locaties van iconen was om jullie te informeren over nieuwe functies die Tumblr zouden helpen winstgevend te worden. Maar het is duidelijk dat deze wijziging voor veel iOS-gebruikers een stap te ver was. Jullie zijn Tumblr. Jullie stemmen leggen veel gewicht in de schaal en daarom luisteren we naar jullie.

We weten hoe frustrerend deze tijdelijke wijziging voor veel gebruikers is geweest. Dus, om jullie te bedanken voor het geduld en begrip, willen we iedereen een kortingscode aanbieden die je in de Tumblr Shop kunt gebruiken. Gebruik de code OURBAD voor 10% korting op alle producten in de Tumblr Shop. Je kunt de code OURBAD ook voor alle digitale items binnen TumblrMart gebruiken, met uitzondering van Browsen zonder advertenties wanneer je aankoop via het web verloopt. Deze code kan één keer worden gebruikt en is slechts tijdelijk geldig.

Zoals altijd ontzettend bedankt voor je feedback, [tumblr]!

Bron: Tumblr staff

#functies #updates #iOS

8 notes · View notes

peterpijls1965 · 5 months ago

Text

Een tijd van sferen

De trilogie Sferen van de Duitse filosoof Peter Sloterdijk las ik niet. Destijds vond ik zijn werk onnodig lang van stof, warrig en vrijblijvend postmodern. Daarmee bedoel ik dat Sloterdijk iedere vorm van gelijk stuk relativeerde en alles maximaal inwisselbaar en betrekkelijk vond. Niet alleen de geschiedenis, maar ook opvattingen en smaak.

Sloterdijk leek begin jaren negentig alleen zichzelf en zijn lezers serieus te nemen. Over gewone mensen.met alledaagse levens - bijna iedereen - boog hij zich weinig. In de aanloop naar corona werd dat meteen het probleem met sferen en hun pleitbezorgers: ze bevonden zich soms al ijlend dermate hoog in hun eigen atmosfeer ('peergroup'), dat anderen liever de afwas gingen doen of psychofarmaca verkozen boven het visioen van het superieure ik met oordopjes in, een literfles water in de ene hand en een kartonnen beker met sojakoffie in de andere. Neuriënd: ik ben een onbegrepen borderliner.

Ik betwijfel nog steeds of volgelingen van Peter Sloterdijk cum suis hem wel om de goede reden lezen - als ze het al doen. Sloterdijk werd een cultfiguur die in raadsels en parabels spreekt. Misschien wordt hij verkeerd begrepen, heeft hij een vorm van gelijk of ongelijk die over vijftig jaar goed worden ingeschat. Zie de late waardering van Arthur Schopenhauer en Baruch Spinoza of de posthume afgang van de lang opgehemelde Nietzsche.

Één keer zag ik de sterfilosoof Peter Sloterdijk van dichtbij. Hij was hoogleraar filosofie in Duitsland en mediaster toen hij begin jaren negentig op een avond in het gezelschap van studenten mijn stamkroeg Jenze in Maastricht betrad.

Om de lezer een beeld te geven van deze morsige pijpenla: de vijftien tot twintig (drukke avond) aanwezigen amuseerden zich bijvoorbeeld met bingedrinken, openlijk drugsgebruik, langdurige discussies die onbeslist eindigden of de sympathieke geste om een stomdronken, slapende stamgast te trakteren op brandende sigaretten in zijn neus- en oorgaten.

De professor en schrijver Peter Sloterdijk had het zichtbaar naar zijn zin. Behalve ik keek niemand op toen hij binnenkwam. Ik ging er van uit dat hij op de Universiteit Maastricht een college had gegeven of deelnemer aan een symposium was geweest.

Sinds corona vraag ik me af of ik de breedsprakige, ongrijpbare filosoof destijds beter had moeten lezen. Ik ken hem nog steeds alleen van interviews, recensies en samenvattingen afgedrukt op de achterkant van zijn boeken.

Toen ik nog een televisie had, tot vier jaar geleden, viel het me op dat het woord 'sfeer' veel gebezigd werd, bijvoorbeeld in een talkshow waar na een ijzingwekkend interview met de vader van de misbruikte en vermoorde Anne Faber de bekende Nederlander Gordon mocht aanschuiven.

Ik vond het een teken aan de wand in een tijd waar alles entertainment werd, inclusief het boek dat de vader van Anne Faber over zijn dochter geschreven had.

Tijdens corona begonnen mensen in mijn beleving hardop te ijlen. Door medicatie- en drugsmisbruik in combinatie met obsessieve vormen van internetverslaving die hen in de fuik van algoritmes liet zwemmen. Op de sociale media, en vooral op Youtube. Hun opvattingen werden conspiracy gevonden, de aanhangers door weldenkende mensen 'wappies' genoemd.

Tot die zo goed opgeleide en slimme veelverdieners de opvattingen van de wappies gingen omhelzen en propageren, ik vrees tot op de dag van vandaag.

Nu het virus latent suddert en zich wat restschade betreft laat samenvatten als poli's voor longcovidpatiënten en hun schadevergoedingen, lijkt Nederland economisch en moreel in twee kampen verdeeld; winnaars en verliezers.

De laatsten niet zelden door economische ondergang, de eersten omdat ze financiële voorspoed wisten te combineren met het mogelijk moreel superieure besef dat in deze sferische, ijle tijd ook de ogenschijnlijke verliezers bij het kamp van de succesvolle overlevers kunnen horen. Alleen hebben ze er moeite mee dat toe te geven. Ik heb de indruk dat sommigen de dood verkiezen boven hun ongelijk toegeven.

Bijvoorbeeld omdat de losers de goeddeels onnodige sterftegolf door corona al meer dan een de decennium zagen aankomen, of misschien wel een leven lang voorvoelden dat een catastrofe ophanden was, eerstens in de persoonlijke levenssfeer. De loser in kwestie, ik bijvoorbeeld, wordt vaak voor ongrijpbaar, koppig en asociaal gehouden. Vooral door mensen die hij nooit meer ziet maar die soms al meer dan een decennium zijn sociale media obsessief volgen en pas sinds corona krampachtig proberen uit te vinden wie of wat hij is, liefst door hem fysiek panisch te ontwijken.

0 notes

thedreamlifeofbalsosnell · 8 months ago

Text

‘Een man met goede schoenen’ van Rob van Essen: tuinkabouters als stootkussen

Op de voorflap van Een man met goede schoenen, Rob van Essens (1963) derde verhalenbundel, prijkt de op het eerste gezicht onschuldige afbeelding van een olijke kabouter die een kruiwagen voortduwt. Het colofon vermeldt dat het beeld is geplukt van Shutterstock, een gigantische online databank met rechtenvrije stockafbeeldingen. De garden gnome van Tomacco is door de grafische vormgever echter licht bewerkt: de glanssporen op de muts van de kabouter zijn verdwenen, alsook de vergulde gespen op zijn laarzen en riem én de madeliefjes in het gras en de kruiwagen. Stockafbeeldingen geven een soort standaard weer: het zijn weergaves van een zekere maatstaf, inwisselbare beelden als toetsstenen van gangbaarheid. Soms zijn de ijkpunten waartussen het normale zich afspeelt rekbaar, zoals de behoorlijk hilarische Instagram-account Stutter.shock van kunstenaar Jasper Rigole aantoont. Dat principe van wat ik ‘flexibele normaliteit’ zou durven noemen, ligt aan de basis van de twintig verhalen in Een man met goede schoenen en bij uitbreiding van Van Essens gehele oeuvre.

Normaliteit en vervreemding

Uit het verhaal ‘De therapeut’ weet de lezer dat het kruiwagentje tijdens een wraakoefening zal worden gevuld met een welbepaald lichaamssap, een vuige daad die onze perceptie van de noeste alverman op de cover op zijn kop zet. Want als toonbeeld van normaliteit genereert een tuinkabouter een automatische reactie. Wanneer Van Essen met subtiele ingrepen en kleine deviaties ons waarnemingskompas op hol laat slaan, doorbreekt hij moedwillig onze automatismen en vervormt de werkelijkheid die we gewend zijn. Het is een prachtig voorbeeld van Viktor Sjklovski’s vervreemding: nooit meer zal de lezer nog op een normale manier naar een tuinkabouter kunnen kijken. Dat Van Essen onze leeservaring binnen het korte bestek van een verhaal op een natuurlijke manier kan doen kantelen, pleit niet alleen voor zijn vertelkunst, maar is meteen ook een handelsmerk van de auteur. Zijn romans en verhalen — vaak gestoeld op een al dan niet directe autobiografische basis — vertrekken doorgaans van alledaagse gebeurtenissen, om gaandeweg naadloos over te vloeien in verbeeldingrijke, exuberante en absurdistische situaties. Alles lijkt wel degelijk wat het is bij Van Essen, tot op het moment dat hij alles omkeert en niets meer is wat het lijkt.

De vervreemding bij Van Essen leunt ook aan bij het freudiaanse ‘Unheimliche’, de angst en fascinatie die ontstaan wanneer datgene wat van oudsher vertrouwd was, plots vreemd lijkt. Onverklaarbare zaken passeren plots als dagdagelijks, als faits divers die er nu eenmaal bijhoren: ‘De wereld bestond uit twee helften die even langs elkaar waren geschuurd, zonder dat dat de bedoeling was geweest; dimensies waren doorbroken en tijd en ruimte hadden zich door een kleine onoplettendheid in de kaart laten kijken.’ De verteller van ‘In de Rijnstraat (bij de Albert Heijn)’ hoopt dat de bevreemdende gebeurtenis hem betekenis zal brengen, ja zelfs enige vorm van inzicht in het onvatbare: ‘Overal voelde ik betekenis rondzingen’.

Fantastiek

De verhalen in Een man met goede schoenen zijn geschreven in de afgelopen zes jaar. Het gros verscheen eerder in tijdschriften en kranten of op Van Essens bijzonder lezenswaardige blog ‘Reddend zwemmen’, het creatieve lab van de auteur, zeg maar, genoemd naar zijn debuutroman uit 1996. Van Essens vorige verhalenbundels, Elektriciteit (2010) en Hier wonen ook mensen (2014), zijn inmiddels respectievelijk tien en zes jaar oud. Is het openingsverhaal van Een man met goede schoenen mogelijks een vingeroefening voor De goede zoon, dan zijn enkele andere verhalen met hun fijnzinnig uitgewerkte plots eerder uitlopers van vroegere romans als Visser (2008) en Alles komt goed (2012). Hoewel in de lijn van de verwachtingen sinds de exuberante verbeelding van De goede zoon, valt het aantal verhalen met onversneden fantastische elementen op, met het openingsverhaal als onheilspellende voorbode van al dat onverklaarbaars.

Zo waren in Een man met goede schoenen heel wat dubbelgangers rond. In het bizarre ‘In het restaurant (drie gangen)’ wijst een serveerster een restaurantbezoeker op het feit dat hij ook wat verder in een hoekje zit (‘Kijk dan u bent het zelf.’) en in het aangrijpende ‘J.O.S. Days’ herkent een oudere vrouw een toevallige passant als haar jaren geleden overleden broertje. Hoewel de verteller niet in reïncarnatie gelooft, herinnert hij zich van alles, bijvoorbeeld wanneer de vrouw hem meeneemt naar hun vermeende vroegere woning. Opnieuw genereert de vervreemding een zekere angst (‘Al deze dingen kan ik niet verklaren’), die pas eindigt bij een bezoek aan het graf van het overleden jongetje: ‘Nu we bij mijn dood waren beland, was het voorbij.’

De wandelaar in ‘J.O.S. Days’ — een ik-verteller die zoals wel vaker verdacht veel weg heeft van Van Essen — struint langs de Weespertrekvaart en mijmert over de ‘wederopbouwwijken’: ‘Mijn hele volwassen leven heb ik terugverlangd naar een tijd die ik niet zelf heb meegemaakt.’ Hij verlangt ernaar te weten hoe het was om als Amsterdams kind op te groeien in zo’n wijk in het tijdperk waarvoor die wijken waren bedoeld (zie ook in dat verband Van Essens schitterende autobiografische kroniek Kind van de verzorgingsstaat (2016). Tót zijn gemijmer wordt doorgeprikt, letterlijk van gene zijde. Van Essen slaagt er alweer moeiteloos in om een doodnormale situatie te laten verglijden tot een die we met rede niet kunnen vatten, maar tegelijkertijd gewillig voor waar aannemen.

Ook ‘De glazen kamer’ toont hoe een onschuldig gegeven (een auteur wordt voor een ereceremonie ten paleize uitgenodigd samen met andere figuren uit de culturele sector die zich verdienstelijk hebben gemaakt) al snel uitwaaiert tot een bijna uitzinnige explosie van verbeelding en fantasie. De basis is weer licht autobiografisch getint: een Van Essen-achtige verteller herkent enkele andere gasten, ‘die net als ik het afgelopen jaar een literaire prijs hadden gewonnen’. Tijdens een onwennig gesprek verwijst de koning naar ‘dat verhaal met die katten’ (uit Hier wonen ook mensen) en wanneer de verteller verdwaalt in het paleis, verzucht hij ‘ik liep niet rond in een hotel of een restaurant, hier woonden ook mensen’. Tot zover de realistische zijde van dit verhaal. Wanneer de verteller het toilet zoekt, komt hij plotsklaps terecht in een kamer die geheel van glas is, met een luik in de vloer dat leidt tot een eindeloze en duizelingwekkende Alice in Wonderland-konijnenpijp. Het is telkens weer een waar lezersgenoegen om te beleven hoe Van Essen je onverhoeds meeneemt op een trip en de wonderlijkste werelden binnenloodst (zie ook de Roald Dahl meets Tim Burton-onderwereld in ‘Ideeën van ontsnapping’).

Tijdreizen en absurdisme

De verbeelding viert evenzeer hoogtij in ‘In de kelder van de kruidenier’ waar een groepje scholieren een wormgat ontdekt in de kelder van de dorpskruidenier. Voor een stevige portie tijdreizen draait een meesterverteller als Van Essen uiteraard zijn hand niet om (in een recent interview liet hij zich overigens ontvallen dat tijdreizen mogelijks een belangrijk thema zal worden in zijn volgende roman). In ‘De lastigste logé sinds tijden’, oorspronkelijk verschenen in een Engelstalige versie op 2.3.74, krijgen Axel en Miranda hun (goede) zoon Erik op bezoek uit de toekomst. Hij wil zijn ouders verhinderen om hem te verwekken. De ouders vragen zich af of ze Eriks wens om niet te bestaan al dan niet moeten eerbiedigen. In het vervolgverhaal ‘De vissen eten geven’ is Eriks opzet blijkbaar mislukt want Axel en Miranda betrappen hun zoon terwijl hij in het zwembad ‘iets heel lichamelijks’ aan het doen is met het buurmeisje.

Het gruwelijk absurdisme van de scheerbeurt steekt een tweede keer de kop op in ‘Iedereen werd verpleegd’. Daar is een man er getuige van hoe iemand op een terras met zijn vuist zijn jeneverglas aan stukken slaat en de scherven tot bloedens toe over zijn gezicht wrijft. Tegen wil en dank gaat de man met de gewonde mee naar het ziekenhuis, waar hij verzucht dat ‘de basso continuo’ van zijn leven eenzaamheid is. Vrolijker ongerijmds schuilt dan weer in ‘De man die weer naar buiten wilde’, waarin buiten — alsof het niets is — letterlijk binnen wordt en omgekeerd, én in het titelverhaal ‘Een man met goede schoenen’, waar degelijk schoeisel niet meer of minder dan een statussymbool is en een onooglijk zakje verwelkte groenten geldt als valuta.

Oude bekenden

Een ander behoorlijk gesjeesd verhaal is ‘Nu is het diep genoeg’, oorspronkelijk verschenen onder de titel ‘Een uiterst belangrijke boodschap’ in De Groene Amsterdammer. Wanneer een man zijn ex-vriendin bij de ingang van een dierenkerkhof ziet, wordt hij terug geslingerd naar de tijd toen ze samenwoonden. De man vertelt over zijn uit de hand gelopen obsessie met de onderbuurman die op zijn schedel een enorm getatoeëerd oog heeft staan en een hondje heeft dat Kazan heet: ‘Soms zie je iets wat onmogelijk is’. De man, een (nieuw) hondje en de buurman eindigen uiteindelijk als een ongewoon menage à trois, zonder de vriendin dus. Het korte ‘Nog warm van de clown’ ademt de sfeer uit van de beste Robert Altman-films en het slotverhaal ‘Waar het werkelijk om ging’ verscheen als kerstverhaal in NRC Handelsblad. In die afsluiter wordt een slachtoffer van een huisbrand ei zo na pyromaan en beraamt een plan om grote delen van de stad in de fik te steken. Uiteindelijk voert zijn psychologe zijn plan uit: samen ontvluchten ze de brandende stad, terwijl het zacht begint te sneeuwen, wat niet alleen de kerstsfeer oproept, maar ook ‘The dead’, het laatste verhaal van James Joyce’s Dubliners (1914), een verhaal dat de hoofdpersonages in Van Essens tweede roman Troje (2000) meermaals bediscussiëren.

Bijzonder aardig voor de fans is dat er enkele oude bekenden uit de vorige verhalenbundels opduiken in Een man met goede schoenen, met name de mythische jeugdvriend Scipio en de slome, zachtaardige oom Evert. In ‘Eindhoven’ lift de verteller (waarin we wederom moeiteloos de jonge Van Essen herkennen) samen met zijn zelfverzekerde en baldadige makker met hoog punkgehalte Scipio naar Eindhoven. Ze worden opgepikt door een politiewagen. Wanneer Scipio drie maal ‘hoelah’ roept, ontstaat er een hilarische discussie tussen de twee literatuurminnende agenten, want een van hen herkent de uitroep uit Cees Nootebooms verhaal ‘Hoela’.

Van Essen krijgt geregeld de vraag of er geen roman over Scipio komt. Alle verhalen hebben weliswaar een zekere droefenis over zich, want ze zijn allemaal geschreven in het besef dat Scipio al lang dood is, zogezegd doodgeslagen aan het Sarphatipark. In het schitterende ‘Scipio’s zuster’ gaat Van Essen dieper in op dat gewelddadig overlijden en trekt het — hoe kan het anders — in twijfel. Het personage Van Essen wordt ontboden door de zuster van zijn jeugdvriend; ze wil weten waarom de auteur haar broer in zijn boeken heeft laten doodgaan. De schrijver probeert duidelijk te maken dat Scipio voor hem een personage is, ‘een amalgaam van jongens die ik vroeger heb gekend’ en dat hij Scipio heeft laten sterven voor ‘het dramatisch effect’, hoewel hij de aanval in het park dan toch zou overleefd hebben. Uiteindelijk sluit de zuster de schrijver op in de vroegere kamer van Scipio: hij mag er pas uit als hij nog verhalen over haar broer vertelt. De schrijver begint dan maar ‘Eindhoven’ te vertellen, maar dat kent ze al, dat stond immers in Tirade! In een bizar einde is de schrijver er meer en meer van overtuigd dat de zuster eigenlijk Scipio zelf is.

Van Essen wordt vaak geprezen voor zijn laconieke, heldere stijl, vol onderkoelde humor en rake beschrijvingen. Meer dan terecht, maar voor mij is hij ook de ultieme clever writer, een gewiekste fabulator die als geen ander een plot kan uitwerken en een steengoed verhaal vertellen. Voor elke narratieve patstelling heeft hij een gepaste oplossing, verhaaltechnisch lijkt er geen limiet op zijn kunnen te staan. Een hoogtepunt op dat vlak is ongetwijfeld het eerder aangehaalde ‘De therapeut’, met een lengte van veertig pagina’s meteen ook het langste verhaal uit Een man met goede schoenen. David is ’s morgens voor het eerst bij een therapeut geweest. Diezelfde avond komt de therapeut onaangekondigd aanbellen en neemt zijn nieuwe patiënt onder lichte dwang mee op een hallucinante tocht naar zijn verleden. Met sardonisch genoegen laat Van Essen in deze gebalde comedy of manners vol verrassende plotwendingen de lezer alle hoeken van de narratologische kamer zien, met tuinkabouters als stootkussen.

Verschenen op: De Reactor, 7 januari 2021

Een man met goede schoenen van Rob van Essen, Atlas Contact 2020, ISBN 9789025464127, 245 pp.

#Rob van Essen #Een man met goede schoenen

0 notes

versechtenpuursblog · 8 months ago

Text

Een is in de pocket

Helaas is het niet gelukt om de tweede ook met goed succes af te ronden, certificaat met een goede cijferlijst behaald, helaas het examen gezakt. Al was deze dan ook moeilijk en ik de dingen gewoon niet meer wist, dichtsloeg zeg maar, terwijl ik die notities onderweg er naartoe nog door heb genomen….. Dus nu weten we wel hoe het spul allemaal doet en ruikt is het de bedoeling om het allemaal…

View On WordPress

#examen

0 notes

keynewssuriname · 8 months ago

Text

SPHA belicht kritieke toestand gezondheidszorg tijdens paneldiscussie

De Suriname Public Health Associatie (SPHA) heeft een paneldiscussie georganiseerd met het thema ‘Public Health in kritieke staat’. Op 13 juni 2024 kwamen de aanwezigen, waaronder minister Amar Ramadhin van Volksgezondheid, samen in de kapel van het Diakonessenhuis om het vraagstuk van de volksgezondheid te bespreken. Volksgezondheid, een belangrijk onderdeel van het gezondheidssysteem naast de individuele medische zorg, stond centraal tijdens deze avond. Rachel Eersel, voorzitter van de SPHA, legde uit dat de bedoeling van de discussieavond was om het belang van volksgezondheid duidelijk te maken. “Daarom zijn belanghebbenden binnen en buiten de gezondheidssector uitgenodigd om hieraan deel te nemen.” De discussie richtte zich op het verbeteren van intersectorale samenwerking en toegang tot zorg. “We willen het belang van volksgezondheid belichten, de huidige kritieke stand van zaken bespreken en ook punten voor gezamenlijke acties identificeren”, aldus Eersel. Er werd gesproken over essentiële acties voor een goede volksgezondheid, zoals de financiering van de zorg, toewijzing van middelen (zowel geld als personeel), en toegang tot zorg. Ook het bevorderen van een gezonde levensstijl en het ontwikkelen van beleid voor gezondheidsprogramma’s kwamen aan bod. Aan het einde van de avond riep de SPHA de regering en beleidsmakers op om verdere achteruitgang van kritieke volksgezondheidsprogramma’s te voorkomen. Hierbij benadrukten ze het belang van informatievoorziening voor monitoring en het herstarten van het verzamelen, verwerken, analyseren en publiceren van kerngezondheidsdata. Er werd ook gepleit voor de herintroductie van succesvolle gezondheidsprogramma’s uit het verleden, zoals het moeder- en kindzorgprogramma en het vaccinatieprogramma. Volgens de SPHA moet de gezondheidszorg prioriteit krijgen in het sociale programma. Om de uitstroom van gezondheidswerkers naar het buitenland tegen te gaan, stelde de organisatie voor om beloningen en incentives in te voeren. Read the full article

0 notes

rotterdamvanalles · 8 months ago

Text

Sint Franciscus Gasthuis aan de oostzijde van de Schiekade. 1900-1918

Schiekade 64 (1893), inrichting operatiekamer

Men omschreef het in die tijd als een in alle opzichten solied huis, 23 meter breed, hoog van verdieping, doelmatig verdeeld wat licht en luchtverversching betreft en waarop met betrekkelijk weinig kosten een tweede verdieping kon worden opgetrokken, die geheel en al naar behoeften kon worden ingericht, terwijl aan het sousterrein en de zalen op den beganen grond geen noemenswaardige veranderingen behoefden (te) worden aangebracht. * De verbouwing, waardoor 70 bedden konden worden geplaatst en 20 slaapplaatsen voor het verplegend personeel werden verkregen, werd uitgevoerd onder leiding van de architect H.J. Dupont. Op 12 juni 1893 werd het nieuwe Sint Franciscus Gasthuis geopend. Een belangrijke verandering die in het nieuwe gebouw kon worden doorgevoerd was de inrichting van een operatiekamer. Dankzij de goede reputatie die chirurg P.A.J.M. Spaapen (1866—1941) wist op te bouwen, groeide de afdeling chirurgie van het nieuwe ziekenhuis zeer snel.

Nieuwbouw Schiekade (vanaf 1900), paviljoens en hoofdgebouw

In 1896 volgde daarom opnieuw uitbreiding door aankoop van het belendende pand, Schiekade 66. De bedoeling was dit weinig geschikte huis af te breken en er een nieuw gebouw voor in de plaats te zetten, maar de plannen werden verstoord toen begin 1899 ook het pand op nummer 62 te koop werd aangeboden. Door ook dit gebouw aan te kopen kreeg het Gasthuis de beschikking over een zeer groot terrein, en kon tot de bouw van een paviljoensziekenhuis worden overgegaan. In 1900 werd het eerste paviljoen aanbesteed; in 1915 werd een nieuw hoofdgebouw gebouwd naar een ontwerp van de architecten Jos Margry en Piet Buskens. In korte tijd was het Gasthuis uitgegroeid tot het grootste particuliere, algemene ziekenhuis van Rotterdam. In 1969 kwam een grondruil met het naastgelegen Kuyl’s Fundatie tot stand, waardoor het ziekenhuis weer enige mogelijkheden tot uitbreiding kreeg.

Prent briefkaarten komen uit de collectie van het @stadsarchief010 en Informatie komt van Wikipedia

0 notes

boekreviewsvannenad · 9 months ago

Text

Boekreview 1 De Leeuw Van Vlaanderen

https://literairecanon.be/nl/werken/de-leeuw-van-vlaenderen

De recensie over het boek dat ik heb gelezen, De leeuw van Vlaanderen geschreven door Hendrik Conscience, vind ik opzich wel goed. Het geeft ons een duidelijke kijk op het boek en de invloed op de Vlaamse culturele identiteit. Over het algemeen ben ik het eens met de meeste punten dat er in de recensie word geschreven, maar er zijn ook een paar punten waar ik het juist niet mee eens ben. De recensent prijst Hendrik om zijn goede documentatie en zijn vermogen om verbeelding te mixen met de historische feiten, waardoor de roman door iedereen in elk tijdperk kan worden gelezen, hiermee bedoel ik dat dit boek tijdloos is. Consience weet een feodaal conflict te veranderen in een epische nationale vrijheidsstrijd. Deze verandering, om het in een epische vrijheidsstrijd te maken, is belangrijk voor de impact van het boek op het Vlaamse nationale bewustzijn. Door een historische feit te verheffen tot een mythische strijd voor de vrijheid van Vlaanderen, heeft dit verhaal wel iets. Iets waar veel Vlamingen trots op zijn. De recensent merkt ook op dat De leeuw van Vlaanderen meer is dan een historische roman, dit boek heeft iets bijgedragen aan de vorming van een speciale identiteit, een Vlaams identiteit. Dit punt is heel belangrijk en mogen we niet over het hoofd zien. Het werk van Conscience verscheen toen België net onafhankelijk was geworden, in 1830 dus. En dit gaf de Vlaming een trots verleden, wat heel belangrijk was voor hun zelfbeeld. De invloed van de roman op heel Vlaanderen, zoals de invoering van symbolen als de Vlaamse leeuw en de viering van 11 juli, is enorm. Een kritiekpunt dat de recent aanhaalt, is dat Hendrik’s werk door de tijd heel anders werk bekeken. Met de komst van de kunst-om-de-kunstopvattign verloor het werk aan populariteit en werd hij gezien als een ouderwetse schrijver. Dit is een goede en terechte observatie. Literatuur en kunst veranderen van smaken doorheen de tijd, wat ooit werk gezien als revulotionaire kan later ouderwets lijken. Dit laat zien dat historische werken hun eigen tijd moeten worden beoordeeld en niet alleen met de normen van vandaag. In de recensie zegt het ook dat, ondanks dat Hendrik’s werk minder populaire werd, het een mythische status kreeg in de Vlaamse cultuur. Dit vind ik opzich wel een interessant verschijnsel. De symbolen en personages uit het boek hebben een belangrijke bijdrage aan het politieke Vlaams-nationalisme. Dit bewijst dat literatuur een blijvend invloed kan hebben op, niet alleen onze, maar op elke cultuur, zelf al is de literaire genre niet echt meer populaire. In conclusie ben ik het grotendeels eens met de recensie, vooral over Hendrik’s rol in de vorming van de Vlaamse culturele identiteit. Hendrik’s werk blijft een belangrijk cultureel artefact, zowel literaire als politiek gezien, en verdient een plaats in de Vlaamse geschiedenis. Ik vond dit een leuk en boeiend boek en zou het aanraden aan mensen die geïnteresseerd zijn in de Vlaamse geschiedenis.

0 notes