#gatunki zagrożone

[martawioleta]

Wszystko co musisz wiedzieć o pandzie wielkiej

Panda wielka, znana również jako panda olbrzymia, jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych symboli walki o ochronę gatunków zagrożonych na świecie. Charakteryzująca się  czarno-białym ubarwieniem i spokojnym temperamentem, panda wielka stała się ulubieńcem publiczności na całym globie. Jednak mimo swej popularności, pandas są jednym z najbardziej zagrożonych gatunków, zmagającym się z szeregiem…

[jeanne-davenport]

two snow leopards in the zoo, Warsaw

zoo, Warszawa

[witekspicsbanknotes]

USA notes - animals - endangered species.

[cypr24]

W morzu jest coraz mniej ryb

Cypryjscy rybacy alarmują: w wodach jest coraz mniej ryb a niektóre gatunki są bliskie wyginięciu W rozmowie z agencją CNA szef związku rybaków Leonidas Leonidou stwierdził, że niektóre gatunki ryb są bliskie wyginięcia, co stwarza ryzyko całkowitego wyginięcia zawodu rybaka. Nie sprecyzował, które gatunki są zagrożone wyginięciem, ale stwierdził, że technologia, zanieczyszczenie morza,…

[odkrycia-nauce-i-foldery-online]

(2016) Fabularnie z dziedziny agroleśnictwa oraz zoologii Kaukazu, plus z Azji Centralnej by Thomas Quatl

UWAGA PRZEPISOWO TO JEST NAPISANE!!! jest to fikcja literacka oraz artykuł popularnonaukowy jako jedna całość. Istnieje pewien fake news lub coś, co za niego się uważa. Odnosi się to do historii niejakiego badania naukowego, które zdarzyło się w Erywaniu, gdzie rzekomo nieistniejący naukowiec Ennis Vertigo miał oszacowywać dzikie ziemie i ich mieszkańców. Podążał on tropem tajemniczego artefaktu zwanego vintage globusem, odnalazł ślady farmy widmo należącej do bednarzy oraz był w posiadaniu tzw. Katalogu X o faunie i praktykach silwikultury. Odnosi się ten tekst do projektu odkrywania planety ziemia i jego mieszkańców, który został zablokowany w trakcie jego trwania. Nie udało się więc uzyskać dalszych informacji o agroleśnictwie i woluminach zoologów z krajów takich jak właściwy Azerbejdżan czy Kazachstan.

Jakie to były wspaniałe, te wyprawy do miast z dziedzictwem kulturowym Zakaukazia czy Azji Środkowej oraz na prowincję, gdzie kluczem była spuścizna relacji ludzi z dziką przyrodą. Niestety wymiar człowieczeństwa był niedoceniony. Rolnictwo rozwijało się z rozmachem, a człowiek mógł być w centrum zrównoważonego rozwoju. Na Kaukazie wspomniany naukowiec i jego ekipa opisywali spotkania ze zwierzętami, słyszano wielokrotnie głos jakiegoś dzikiego zwierzęcia górskiego, którego przynależności taksonomicznej nie znano. Odgłosy, ów gatunku brzmiały jak mieszanka dźwięków wydawanych przez małpy i świnie. Widywano też rodzaj jakiegoś małego ssaka drapieżnego, węże i traszki z gatunków, które na tych ziemiach były zagrożone wyginięciem. Agency for Zoology and Journeys była nieufna wobec niesfornego Ennisa Vertigo, a więc wiele wody upłynęło w rzekach, nim stał się dlań godny zaufania. Naukowiec, ów niezmordowanie przenosił góry, by stać się członkiem Akademii Zoologów Europejskich, zacnego stowarzyszenia przypominającego klan czarodziejów, bohemy niczym z powieści weird fiction. Tajemnicza była expedition to caucasus z 1992 roku, w trakcie której odkryto wypchany okaz jakiegoś rzadkiego ssaka oraz pióra, a także i łuski nieznanych kręgowców. Firma biotechnologiczna pracowała na rzecz ograniczenia działań środków chemicznych i GMO w krajach tego regionu świata. Innym dorobkiem projektu było osiągnięcie kompromisu w sprawie ekologii i zrównoważonego rozwoju. Jeżeli chodzi o kulturę agrarną, to regiony takie jak enklawa nachiczewańska pozostają w dalszym ciągu nieznane. Braki nigdy nie były dobre, nawet w odniesieniu do krajobrazu nad Morzem Kaspijskim, w Osetii Północnej czy w regionach Leriku. Projekt zaczynał się na marginesach społecznych, a stał się swoistym eposem dla młodych adeptów nauki.

Dziennik z wyprawy Voyage R49 okazał się być przełomem. Pewnego dnia gazety europejskie informowały o sukcesie ekspedycji naukowej, tej do Azji Środkowej. Jeden z członków wyprawy, który rzekomo był podróżnikiem -Irdeggusy Nwirris przeniósł się na wieś, by pędzić życie zgodne z naturą. Znalazł szczęście u boku kobiety w pracach gospodarstwa Nurgalieva na Kazachskim Pogórzu. Pewnego dnia jednak zapragnął powrócić do badań naukowych. W sali zoologicznej oczekiwał na niego niejaki odkrywca przyrodniczy. Omawiali obydwaj plany co do wyprawy w celu odszukania rzadkiego ptaka oraz drapieżcy z dzikich ziem Hisarskich Gór. Na rozmowach o faunie spędzili czas w dawnych barakach popgrowskich. Jeden z albańskich profesorów, pochodzący z Tirany dysponował rzekomo informacjami o tych formach zwierzęcych, toteż przyłączył się do wyprawy cudzoziemców. Tymczasem w krainie rolniczej na Wielkim Kaukazie tj. w dagestańskim terre sauvage wprowadzono innowacyjne metody uprawy roli, nowe gatunki odmian drzew owocowych, rośliny pastewne. Hodowano owce, kozy i bydło z nieznanych nam dzisiaj rodzajów. Była wśród rodzajów zwierząt jakaś rasa psa pasterskiego, gołąb kaukaski, króliki o dziwnym wyglądzie oraz zwierzęta futerkowe.

W wyprawie do Wyżyny Armeńskiej brali udział naukowiec słowacki z Koszyc, podróżnik i fotoreporter rodem z Zagrzebia oraz tragarze-pomagierzy z ludu dawnych Irańczyków. Jednym z przystanków, gdzie stacjonowali badacze, była tawerna dziwnego explorera, pochodząca z okresu wczesnochrześcijańskiego i wpływów greckich, znajdująca się w mieście Wengrotsy. Na tym terenie znaleziono też dawne muzeum agroturystyki oraz innowacyjne centrum nauk przyrodniczych z okazami bardzo rzadkiej fauny oraz gatunkami rzekomo nieznanym nauce. Wg. badań ówczesnych oraz wiedzy powszechnej stworzenia okazały się być wybrykami natury znanych nam dzisiaj gatunków. Znaleziono jednak pewien rodzaj ssaka owadożernego, określony rzeczywiście za nieznany nauce. Parafrazując słowa słynnego filozofa: nie w odkrywaniu leży szczęście, lecz w dążeniu do niego. Podczas warsztatów naukowych Irdeggusy Nwirris unikał konfrontacji jak ognia. Wdały się też mu trudy podróży. Jest autorem Opowieści z dzikiego Kaukazu oraz Tam w kraju kazachów, gdzie znaleziono trofeum myśliwskie z nieznanego gatunku przeżuwacza. Inny reportaż odnosi się do poszukiwań rzadkiego gatunku ssaka drapieżnego w uzbeckim Zarawszanie. Obieżyświat oraz Faune of Chinese Turkestan były cennymi reportażami opisującymi faunę, florę i minerały Azji Środkowej. Być może kiedyś wydawnictwo polskie Wiedza Powszechna wyda reportage lub esej popularnonaukowy o dzikiej przyrodzie i kryptozoologii Azji Środkowej.A więc nawiązujemy w tym utworze do fikcji literackiej w formie fabularnego opowiadania. Jest jednak ważne, aby wiedzieć, że agroleśnictwo i zoologia mają duże znaczenie w tej części świata jako opowieść real-life.

W Dystrykcie Ghunibskim, w krainie Dagestanu znaczenie mają prawdopodobnie pszczelarstwo, hodowla zwierząt, zwłaszcza owiec oraz kręgi myśliwych i leśników. Tymczasem na południu kraju Azerów mamy do czynienia z uprawą roli np. bawełny, zbóż, tytoniu oraz warzyw i owoców (zwłaszcza winorośli). Użytki rolne zajmują ok. 1/2 powierzchni tego kraju. Również zwierzęta hodowlane i ich hodowla mają tam znaczenie, a są to mianowicie konie, wielbłądy oraz drób. Również i tam rozwinęło się pszczelarstwo, ale także hodowla jedwabników. A co możemy powiedzieć o Azji Środkowej? Na przełomie XIX oraz XX-wieku była to terra incognita, odkrywana przez rosyjskich, niemieckich czy francuskich naturalistów oraz poszukiwaczy przygód takich jak Gabriel Bonvalot, Nikolai Przewalski czy Sven Hedin. Czy kiedykolwiek mógłby powstać wehikuł czasu, by można się było przenieść w tamte czasy? Ale nie jest on potrzebny, ponieważ wiele obszarów zachowało wiele cennych gatunków dzikiej fauny i flory, rolnictwo zachowywało zaś swój pierwotny charakter. Fauna enigmatica mogłaby być projektem poszukiwania ostatnich przedstawicieli salamandry turkiestańskiej, zwierzęcia znanego jedynie z czterech okazów, ptactwie z Samarkandy wspomnianym w raportach polskiego podróżnika oraz rzadkich ssaków Pamiru takich jak szary chomik pamirski, chyba nieznany rodzaj osła lub jakaś zdziczała forma oraz łasice z gatunku Putorius alpinus. Tadżyccy rolnicy uprawiają większość gatunków drzew, zaś Turkmeni handlują rzadkimi zwierzętami hodowlanymi. A co z Pogórzem Kazachskim? Czy warto jest tam prowadzić prace naukowe? Ważne jest by nie porzucić dobrych praktyk.

autor: Tomasz Q. Pietrzak (thomas-quatl studio) oraz gnhi.pl, w ramach gabinetu przyrodniczego. artykuł spisany w kwietniu 2014 roku oraz reaktywowany z archiwalnej strony gnhi.pl w grudniu 2016 roku.

[koval-ptaki-birds]

166) Crypturellus erythropus; kusacz czerwononogi, red-legged tinamou, red-footed tinamou - ptak naziemny występujący w strefie tropikalnej i niższej strefie subtropikalnej północnej Ameryki Południowej. Podobnie jak inne tinamou, jest rzadko rejestrowany, poza jego gwiżdżącym głosem. Został odnotowany, że żywi się nasionami, jagodami, ślimakami i owadami. Niewiele wiadomo o jego zachowaniu rozrodczym, ale błyszczące jaja są blado szarawo-lawendowe ze zmienną ilością różowego nalotu.

Podgatunki tinamou czerwononogiego to:

C. e. erythropus - występuje we wschodniej Wenezueli, Gujanie, Surinamie i północno-wschodniej Brazylii

C. e. cursitans - występuje na wschód od Andów w północnej Kolumbii i północno-zachodniej Wenezueli

C. e. spencei - występuje w północnej Wenezueli

C. e. margaritae - występuje na wyspie Margarita

C. e. saltuarius; Magdalena tinamou - występuje w północno-wschodniej Kolumbii w Sierra de Ocaña

C. e. columbianus; kolumbijski tinamou - występuje w tropikalnej północno-środkowej Kolumbii

C. e. idoneus; Santa Marta tinamou - występuje w północno-wschodniej Kolumbii i północno-zachodniej Wenezueli.

Taksonomia, poza tym, pozostaje niejasna, a niektóre autorytety uważają taksony saltuarius, idoneus i columbianus za gatunki monotypowe, a nie podgatunki tinamou czerwononogiego. SACC odrzucił propozycję podniesienia ich do statusu gatunku, argumentując, że obecnie dostępne dane nie potwierdzają podziału. Ponadto, kilka podgatunków zwykle kojarzonych z tinamou czerwononogim było w przeszłości kojarzonych z innymi gatunkami, zwłaszcza tinamou zaroślowym, tinamou Choco i tinamou żółtonogim.

Czerwononogi tinamou żyje w Gujanie, Surinamie, Kolumbii, Wenezueli i północno-wschodniej Brazylii oraz na wyspie Margarita. Można go również znaleźć w Gujanie Francuskiej. Jego ulubionym siedliskiem jest suchy las, chociaż można go znaleźć w wilgotnych lasach oraz na niższych wysokościach w zaroślach i na trawiastych równinach. Preferuje wysokości poniżej 1300 m (4300 stóp).

Kusacze czerwononogie są rzadkie lub lokalnie powszechne w większości swojego zasięgu, ale kusacze Magdalena są bardzo rzadkie (być może wymarłe), podczas gdy kusacze kolumbijskie są zagrożone. W obu przypadkach głównym problemem jest niszczenie siedlisk, ale polowania to inna kwestia. IUCN zalicza tego ptaka do ptaków najmniejszej troski, z zasięgiem występowania 1 800 000 km2 (690 000 mil kwadratowych).

[mariabucardi]

Moje sprawozdanie osobiste z 7 Rytuału dla Matki Ziemi - Maria Bucardi 25.04.2013 Ochrona gatunków zagrożonych

[dzis-po-raz-pierwszy]

Dziś po raz pierwszy o jedynym cmentarzu, który widziałam na plaży, w piasku, na dzikim półwyspie najbardziej pierwotnej z Wysp Kanaryjskich. 

To Naturalny Park Jandia. Występują tu gatunki endemiczne (również zagrożone i chronione). Ludzi jest tak niewiele, że też się wydaje jakby byli zagrożonym gatunkiem endemicznym...

Cmentarz w Cofete leży kilkanaście metrów od wody (więc pewnie niedługo znajdzie się pod nią). Plaża ciągnie się na ponad 12 km, nie ma w jej okolicy żadnych asfaltowych dróg, ten odcinek słynie z najsilniejszych prądów oceanicznych na wyspie. To jedno z bardziej niedostępnych miejsc na Fuerteventurze. 

Gdy tam dotarliśmy szutrową drogą, wiało tak bardzo, że nawet nie rozważaliśmy wchodzenia do wody. Fale były przerażające, a wiatr tak silny, że to miejsce witało nas (albo wyganiało?) bolesnym, piaskowym peelingiem skóry rąk i twarzy. 

Dzikość i przestronność tego pleneru mnie onieśmielała. Jasny piasek mieszał się z czarnym we wzory tak zjawiskowe, że mogłabym wiele godzin poświęcić na ich analizowanie. Gdzieniegdzie ten piasek przypominał glinę, by za chwilę wyglądać jak pokruszony puder w wielkiej pudernicy Cofete.

Piękna, melancholijna przestrzeń. Klasyka gatunku: mgły w oddali, jęzory gór za plecami, otwarty ocean przed nami. 

I pośrodku niczego ten dziwny dom, zbudowany przez niemieckiego inżyniera, który kiedyś czuł się tu władcą całego półwyspu. Willa Wintera, wokół której narosło już tyle legend, że nie wiadomo w którą wierzyć. Podobno bywał w niej Hitler, podobno w jej podziemiach było krematorium, a po wojnie robiono operacje plastyczne na nazistach… podobno w okolicznych skałach były kryjówki dla U-bootów… A teraz stary wrak jeepa pilnuje kamieni, w tle ryczą kozy, biegają kury, a berberyjki marokańskie żebrzą o orzeszki. Jandia na końcu świata. 

[depresj-e]

Jeżeli kiedyś będę bogata kupię w chuj terenów zielonych blisko siebie, zasadzę w chuj duży las i będę tam mieć gatunki zagrożone itp żeby żyło im się zajebiście i były szczęśliwe xD

[mcnblog]

Potrzebujemy zbiorowego, globalnego działania

13 listopada br. ogłoszono utworzenie wokół archipelagu Tristan da Cunha największego, w pełni chronionego rezerwatu morskiego na Oceanie Atlantyckim, czwartego pod względem wielkości rezerwatu wodny na świecie. Nowa morska strefa ochronna ma powierzchnię 687 tysięcy kilometrów kwadratowych - to obszar ponad dwukrotnie większy od terytorium Polski.

To obszar unikalny pod względem przyrodniczym - siedlisko rekinów sevengill, albatrosów zółtodziobych, burzyków, pingwinów skalnych, wielorybów czy rekinów. „Nasz łańcuch czterech małych wysp zamieszkuje wiele unikalnych gatunków” - można przeczytać na stronie internetowej prowadzonej przez mieszkańców  Tristan da Cunha - „Niektóre z nich nie rozmnażając się nigdzie indziej na Ziemi. 80% światowej populacji subantarktycznych fok futerkowych rozmnaża się na naszym archipelagu, podobnie jak ponad 90% światowej populacji pingwinów skalnych. Można zauważyć południowe wieloryby i ich cielęta, a także rzadko widywanego wieloryba pasterskiego. Nasze wody to certyfikowane łowisko homara (Jasus tristani), od którego zależy lokalna gospodarka. Dzięki temu zrównoważonemu rybołówstwu społeczność jest w dużej mierze samowystarczalna: homar zapewnia ponad 80% dochodu wyspy i od tego zależy nasz styl życia”.

Na 90 procentach  wód otaczających Tristan da Cunha zabronione zostało prowadzenie połowów, wydobywanie piasku i górnictwo głębinowe. Prowadzenie zrównoważonych połowów będzie dozwolone jedynie dla lokalnych mieszkańców, na obszarze stanowiącym 10% lokalnych wód wyspy.

Po ogłoszeniu nowej strefy ochronnej obszar oceanów objętych ochroną przez Wielką Brytanię wynosi 4,3 miliona kilometrów kwadratowych. To jeden procent powierzchni światowych oceanów, obszar 17 razy większy od Wielkiej Brytanii. Archipelag dołącza do innych brytyjskich terytoriów zamorskich, które chronią swoje wody w ramach programu Blue Belt: Wysp Wniebowstąpienia, Brytyjskiego Terytorium Antarktycznego, Brytyjskiego Terytorium Oceanu Indyjskiego, South Georgia i South Sandwich Islands, Wysp Pitcairn i Święta Helen.

- Grozi nam śmierć naszych mórz. Podgrzewamy je, zwiększamy kwasowość i każdego dnia wypełniamy je plastikiem dławiącym żółwie, trującym delfiny, zamieniającym nasz ocean w ogromne pływające wysypisko śmieci. Dlatego cieszę się, że Wielka Brytania obejmuje obecnie ochroną ponad 4,3 miliona kilometrów kwadratowych światowego oceanu - powiedział premier Boris Johnson, cytowany przez rządowy portal gov.uk -  Wzywam inne narody, aby przyłączyły się do naszej projektu ochrony 30 procent światowych oceanów do 2030 roku. Potrzebujemy zbiorowego, globalnego działania, jeśli mamy pozostawić w spadku świat równie wspaniały i wspaniały jak ten, który odziedziczyliśmy.

Ważną rolę w doprowadzeniu do ochrony tak wielkiego obszaru morskiego odegrało Królewskie Towarzystwo Ochrony Ptaków (RSPB - The Royal Society for the Protection of Birds). Przez ostatnie dwie dekady RSPB ściśle współpracowała z lokalną społecznością w Tristan da Cunha i prowadziła istotne badania w celu doprowadzenia do długoterminowej ochrony obszarów morskich otaczających wyspy.

- Ta mała społeczność jest odpowiedzialna za jedno z największych osiągnięć w dziedzinie ochrony przyrody w 2020 roku. Jesteśmy ogromnie dumni, że mogliśmy współpracować z naszymi przyjaciółmi z Tristan da Cunha, programem rządu brytyjskiego Blue Belt i innymi partnerami, aby uzyskać to wiodące na świecie oznaczenie. To ochroni jedno z najbardziej dziewiczych środowisk morskich na naszej planecie, zamieszkałe przez dziesiątki milionów ptaków morskich, zagrożone rekiny, mało znane gatunki wielorybów i szybko rozwijające się populacje fok - stwierdziła Beccy Speight, prezes RSPB. Zapewniła, że nowa strefa ochronna będzie „klejnotem w koronie brytyjskiej ochrony mórz”.

W przyszłym roku Wielka Brytania będzie gospodarzem Konferencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (COP26). Odbędzie się ona w Glasgow w listopadzie 2021 r. Zaproszeni przez rząd Wielkiej Brytanii światowi przywódcy będą rozmawiać o możliwości zintensyfikowania współpracy w walce ze zmianami klimatycznymi, tworzeniu nowych form ochrony morskiej różnorodności biologicznej i zwalczania zanieczyszczenia oceanów plastikiem.

Tristan da Cunha - grupa wysp wulkanicznych na południowym Atlantyku, położona w połowie drogi między Afryką Południową a Ameryką Południową - około 2,5 tys. km od wybrzeża Kapsztadu w RPA , 2,2 tys. km od Wyspy Świętej Heleny i 3,5 tys. km od wybrzeży Falklandów.  Największa z nich - Tristan da Cunha - ma średnicę 11 km i powierzchnię 98 km kw. Wszystkie mają powierzchnię 207 km. kw. To terytorium zamorskie Wielkiej Brytanii, w którym znajduje się najbardziej oddalona osada ludzka na świecie.. Liczy około 250 stałych mieszkańców. Na wyspie Gough znajduje się stacja mateorologiczna (25 lat temu wpisano wyspę Gough na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO). Jest to brytyjskie terytorium zamorskie z własną konstytucją. Na głównej wyspie nie ma lotniska - jedynym sposobem podróżowania na wyspę jest sześciodniowa wycieczka łodzią z Republiki Południowej Afryki.

Blue Belt - program prowadzony przez rząd brytyjski, wspierający brytyjskie terytoria zamorskie w zakresie ochrony i zrównoważonego zarządzania ich środowiskami morskimi. Program ma umożliwić realizację międzynarodowego zobowiązania przyjętego przez Global Ocean Alliance, zgodnie z którym do 2030 roku status morskich obszarów chronionych ma uzyskać 30 proc. światowych oceanów. Do sojuszu przystąpiły jak dotąd 32 kraje świata.

Opracował (raj)

Żródła: Brittanica.com, NASA, gov.uk, National Geographic”

[barbarabendyk-blog]

Zagrożone gatunki wydruk na piance 50x100

[krakowcity]

Handel zagrożonymi gatunkami zwierząt

Handel zagrożonymi gatunkami zwierząt

We współczesnym świecie sporo mówi się o tym, że zagrożone gatunki zwierząt często padają ofiarą przemytu. Nie zmienia to jednak faktu, że problem ten stale jest aktualny, a jego skala naprawdę ogromna. Czołowe miejsce w handlu zwierzętami zajmują Chiny. To właśnie tutaj na rzecz tradycyjnej medycyny ludowej trafia mnóstwo zwierząt z całego świata. W Azji powszechnie istnieje przekonanie, że żółć…

[alicjawzaczarowanejkuchni]

CIEKAWOSTKI Przyrodnicze Park Narodowy Kanady Wood Buffalo.

Ciekawostki przyrodnicze

W Kanadzie w prowincji Alberta w największym Parku Narodowym Kanady Wood Buffalo znajdują się największe na świecie tama Bobrów na świecie. Ma one 850m i jako jedyna konstrukcja zbudowana przez zwierzęta jest widziana z kosmosu. Została odkryta dzięki z satelitom jest położona Fort Chipewyan. Park Narodowy Wood Buffalo zamieszkuje wiele gatunków dzikich zwierząt żubr, łoś, puma, niedźwiedź czarny, jastrząb, ryś, sowa śnieżna, orzeł, kuna, rosomak, dziki koń, wół piżmowy, cietrzew, sokół wędrowny, w tym najbardziej zagrożone gatunki ptaków i gadów.

Park Narodowy Kanady Wood Buffalo.

[odkrycia-nauce-i-foldery-online]

Fauna regionu opolskiego – charakterystyka i  podstawy do badań ekologicznych  

Fauna regionu opolskiego – charakterystyka i  podstawy do badań ekologicznych  

Fauna regionu opolskiego była do tej pory słabo  opracowywana. Celem poprawy tej sytuacji  przeprowadziłem terenowe inwentaryzacje ssaków,  ptaków oraz bezkręgowców (zwłaszcza owadów). Podczas ekspertyz zapoznawczych określono  warunki terenowe i ustanowiono poszczególne cele  badawcze. Ustalono obecność różnych gatunków  zwierząt. Udokumentowano kopytne regionu.  Potwierdzono obecność w dużej ilości jelenia  europejskiego Carvus elaphus, z drapieżnych ssaków natrafiono na tropy borsuków Meles meles. Celem nadrzędnym wyjazdu była charakterystyka fauny badanego  regionu. Obszar jest zdegradowany i przekształcony w mozaikę lasów i pól uprawnych. Pomimo że wydaje się  pobieżnie ubogi w gruncie rzeczy jest zróżnicowany biologicznie, bogaty w mało znane gatunki kryptyczne, zwłaszcza owadzie.  Występuje tutaj główna fauna ssaków regionu. Reprezentowane są najpowszechniej występujące w Polsce ptaki (e.g. pliszka żółta  Motacilla flava, czajka Vanellus vanellus, makolągwa Linaria cannabina), ale także te zagrożone żyjące na stawach (bąk Botaurus  stellaris, bączek Ixobrychus minutus). Fauna bezkręgowców jest trudna do oceny z racji rotacji w liczebności wielu gatunków żyjących w  monokulturowych lub przekształconych przez człowieka krajobrazach. Występują tutaj owadzie szkodniki drzewostanów, pospolite  ślimaki, motyle dzienne znanych gatunków. Trafiają się również rzadkie gatunki z tej grupy.

author: Tomek Pietrzak, BSc in life science.

[kej-ti]

Aligatory i krokodyle w Park Narodowym Everglades na Florydzie

Aligatory i krokodyle w Park Narodowym Everglades na Florydzie

Park Narodowy Everglades na Florydzie to miejsce, w który natura nie poskąpiła przepięknych widoków i bagien porośniętych trawami aż po horyzont. W Everglades w jednym miejscu można spotkać aligatory i krokodyle w ich naturalnym środowisku. Park urozmaicają lasy cyprysowe, mangrowce, bagna, i gatunki zagrożone wymarciem. Everglades to ostatni niezniszczony i niezmodyfikowany przez człowieka…

[marianeczka]

22.11.2021 Service

Rysie - Animal Rights meeting and discussion

Zagrożone gatunki można znaleźć na stronie WWF ​​https://www.wwf.pl/zagrozone-gatunki

https://www.wwf.pl/zagrozone-gatunki/rys

Ryś: Duch leśnych ostępów, czyli największy europejski kot zamieszkuje jedynie najdziksze zakątki naszego kraju. Jeden z największych drapieżników w Europie otarł się o granicę wyginięcia i wciąż pozostaje krytycznie zagrożony w niektórych obszarach.

Przeprowadzone w 2015 r. tropienia wykazały, że może ich być niewiele więcej niż 40 osobników.

WWF Polska od 2018 roku wspiera także projekt „Powrotu rysia do Polski północno-zachodniej”.

W ramach aktywnych programów ochrony rysia WWF Polska finansuje szereg działań. Są to m.in.

prowadzenie reintrodukcji różnymi metodami, w tym odłowy zwierząt i ich transport w odpowiednie miejsca, stała opieka weterynaryjna, budowa wolier i zagród dla rysi

prowadzenie monitoringu i ocena stanu zachowania populacji poprzez zastosowanie foto-pułapek, tropienia zimowe, obroży telemetrycznych, prowadzenie analiz genetycznych rysi

zapewnienie odpowiedniej bazy pokarmowej dla rysi

ograniczenie śmiertelności poprzez ustawianie tablic ostrzegawczych przy drogach w rejonie bytowania rysi

zaangażowanie ekspertów, którzy poza pracą w terenie i merytorycznym wsparciem tworzą opracowania naukowe

działania edukacyjne poprzez akcje społeczne

CO TY MOŻESZ ZROBIĆ?

W Polsce żyje dziś zaledwie 40 rysi nizinnych. To za mało, żeby przetrwać. Tylko razem możemy to zmienić, wspólnie chroniąc ich siedliska.