#fijne Sinterklaas voor de mensen die het vieren

[avondurenvanroos]

VOOR DE VERANDERING

Een maand later sliep hij iedere nacht in mijn bed. Eindelijk had ik gevonden wat ik zocht. Iemand die me nam zoals ik was, me zelfs leek te aanbidden, met al mijn chaos, al mijn stomme ideeën, al mijn gebreken.

Ik mag van hem huilen, onredelijk doen, schreeuwen, ruzie zoeken, zo dronken worden dat ik niet meer kan lopen (ook omdat ik van mijn fiets ben gevallen), roken wanneer ik het eigenlijk niet zou moeten doen, blowen als ik gezegd heb dat ik zou stoppen, afspraken vergeten of hem niet appen. Hij houdt toch wel van me. Hij loopt langs me en houdt mijn hand stevig vast.

De verjaardag van mijn vader: samen. Hem voorstellen aan mijn familie. Hem zien strugglen met zich mengen in de gesprekken omdat er weinig mensen goed engels spraken. Genieten.

Personeelsfeest: alleen. Ladderzat worden. Zwart gat. Wakker worden in zijn bed met een verstuikte voet en een heftige kater. Stopt me toe met al zijn dekens en kussens, koestert me. Vertelt me alle stomme dingen die ik heb gedaan en dat hij naast me op de grond is gaan liggen omdat ik niet meer wilde lopen. Zien in zijn ogen dat het alles behalve makkelijk was om voor de te zorgen maar dat hij toch nog steeds verliefd is.

Sinterklaas: samen. Hem naar me zien kijken, hij die me vastpakt in de keuken. Me geborgen voelen ondanks dat ik me ver verwijderd voel van die kant van de familie.

Kerst: samen. Een kleine kerstboom op de vensterbank. We namen allebei de naalden op de grond voor lief. Me volwassen voelen terwijl we aan de eettafel zitten bij mijn ouders. Ze hebben voor hem een cadeau onder de boom gelegd omdat hij het niet thuis kan vieren. Smelten.

Carnaval: samen. Zondag naar een bandje met mijn ouders en mijn vrienden van thuis. Na vijf minuten binnen hem naar buiten escorteren om te voorkomen dat hij op andere feestgangers projectiel-overgeeft. Vier biertjes en een halve gram MDMA de avond daarvoor te veel. Ruzie.

Pasen: samen. Met zijn international vrienden grof veel eten. Zijn hand op mijn knie. Bij hem horen en daar trots op zijn.

Toelating voor HKU: alleen. Hij moedigt me iedere dag weer aan, sust mijn twijfels aan mezelf. Zegt dat ze me echt wel zullen willen. Klaagt niet over dat de hele kamer vol ligt met alle tekeningen die ik ooit gemaakt heb, ook al zeur ik vaak genoeg over zijn rommel. Geeft me ruimte, alle ruimte die ik wil. Gaat pas slapen als ik dat doe.

Zijn Roemeense vrienden vliegen over: samen. Amsterdam, veel chaos. Ik speel gids, soms. Houdt mijn hand was. Laat niet los. Ook niet als ik een toeristische attractie niet in wil die hij wel wil zien. Loopt met me doelloos rond voor een jas, neemt me in zijn armen als ik gefrustreerd huil omdat ik het koud heb, ongesteld ben en het idee heb dat ik zijn dag verpest. Geduldig.

Bij mijn lesbische vrienden wonen die ons oplichten: samen. In een kleinere kamer dan waar we waren, de andere vol met spullen. Op de dag dat we verhuisden en mijn ouders zich voor wilden stellen zaten ze aan de ket in de woonkamer. Geen plek voor ons, letterlijk en figuurlijk. 

Borstverkleining: samen. Ook al durft hij de eerste nacht niet naast me te slapen.  Knallende ruzie als hij zijn werk weer eens skipt, waarna hij het park in gaat en ik met bus en lopend naar vriendinnen ga om mijn eerste pakje sigaretten in twee maanden weer te kopen. Ik kan mijn armen niet omhoog doen maar hij pakt dingen van de hoogste plank. Een halve week samen voor hij naar huis gaat in Boekarest voor de rest van de zomer. 

Begin school: alleen en samen. Hij werkt. Ik studeer weer. Een vreemde gewaarwording terwijl we nog bij de lesbische oplichters wonen. We maken op iedere verhuursites twee accounts aan en verversen Facebook om de vijf minuten. 

Zolderstudio: samen. In één dag verhuizen. Vanaf het moment dat we de sleutels hebben voelt het van ons. Eindelijk een thuis waar we beiden thuis kunnen zijn. 

Corona: samen. Samen er iets van maken. Hij moet dealen met mijn neurotische stemmingswisselingen. De Uitvlucht dicht, online les, opdrachten afronden terwijl niets echt voelt maar wel het jaar halen. Hij werkt. 

Mijn moeders verjaardag: alleen. Hij zou meegaan, zei toch geen zin te hebben. We voelden beiden het einde. We voelden het einde al maanden. Toen ik thuis kwam bleek dat hij met vrienden een weekend naar België was gegaan. 

Drie dagen later: samen op de bank. Samen huilen. Beiden alleen, ik in mijn gevoel, hij in zijn gevoel. ‘Ik houd nog steeds zoveel van je,’ zei hij. ‘Ik ook van jou, maar ik ben niet meer verliefd,’ zei ik. ‘Ik zie geen toekomst meer.’ 

Geschreven in augustus 2020. Twee jaar later. 

Hey. Ben ik weer.

Altijd weer terug op keerpunten in mijn leven. Altijd wanneer ik wel kan schrijven: als ik iets van me af wil schrijven. Als ik niet gelukkig ben, als mijn hoofd zo vol zit dat ik me wil verdrinken in iets, wat ik vroeger deed met wiet, wat ik nu doe met alcohol. Ik heb een vorm van vergif nodig soms om mijn hoofd voor de gek te houden.

Wat doe je als je van iemand houdt maar weet dat het niet genoeg is? Wat doe je als je ziet dat de dingen die je zegt iemand langzaam breken? Iedere keer als we ruzie hadden probeerde hij ineens alles op te lossen, blinde paniek in zijn bruine puppy-ogen. Op een gegeven moment haalde die blik alleen nog maar irritatie in me naar boven, tot ik me realiseerde waarom: ik veroorzaakte die blik. Het ergste was dat ik het me te laat besefte, dat ik er niets meer aan kon doen. Dat patroon zat zo diep geworteld in onze relatie dat wat ik ook probeerde, wat ik ook zei, ik kon het niet meer lospeuteren uit de barsten in de betonnen fundering. Er kon geen paars schilmesje van de IKEA meer tegenop.

Wat doe je als je in je eentje in de tuin zit op de verjaardag van je moeder, omdat hij niet mee wilde? Wat doe je als je zusje tegenover je zit met haar vriend, ziet hoe ze naar elkaar kijken, ziet hoe je ouders naar elkaar kijken, altijd met die zachte blik. Ik voelde me zo eenzaam, ook al wist ik waarom hij niet mee gegaan was, ook al snapte ik dat. Terwijl ik de leegte vulde met droge witte wijn, realiseerde ik me dat het ook kwam doordat we niet hetzelfde hadden als mijn ouders, als mijn zusje. Dat ook al was het fijn en veilig en sliep ik het beste in zijn armen, het was niet meer genoeg. Dat ook al hadden we in twee jaar tijd een leven opgebouwd, van elkaar gehouden, zag ik mezelf geen kinderen met hem krijgen, zag ik geen toekomst.

En dat breekt mijn hart, weet je dat? Want hij wil mij wel voor altijd bij zich houden. Het was een pijnlijke gedachte, dat ik hem voor de gek zou houden als ik het langer door zou laten gaan, dat ik moest luisteren naar mijn hart in plaats van naar mijn hoofd, naar de kopzorgen die bij eindes komen kijken. Ik hou van hem, maar ik ben niet wat hij nodig heeft en hij is dat helaas ook niet voor mij. Ook al zou ik het wel willen, dat het zou werken, dat we het leven wat we samen hebben door kunnen leven. Maar dat is eigenlijk geen liefde, dat is afhankelijkheid. Dat is veiligheid en het is verdomme eng om los te laten.

Maar ik heb het wel gedaan.  

[toffekids]

Thuisonderwijs

Ik krijg regelmatig vragen over to (thuisonderwijs) en of ik daar niet een keer over kan bloggen. Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen want er valt veel over te zeggen, maar ik ga hieronder een beetje vertellen wat we doen.

Voordat ik vertel wat we doen, wil ik even vertellen waarom we hiervoor gekozen hebben. Ik hoorde heel lang geleden (wel 10/11 jaar) over to. Toen dacht ik meteen, dat wil ik! Ik had toen nog geen kinderen, maar was wel heel erg vóór! Het feit dat je alles op je eigen manier en tempo kunt doen sprak mij meteen aan. Helemaal volgens onze levenswijze! Mijn man was het daar helemaal mee eens, dus het was nooit een discussie. Dat we op een lijn zitten daarin is erg fijn en een steun voor als het even wat zwaarder is.

Er is geen school bij ons in de buurt die bij ons past. Wij zijn, zoals je waarschijnlijk weet, moslims. Binnen de islam heb je veel verschillende stromingen. De islamitische scholen bij ons in de buurt passen niet in ons straatje, dus hebben wij gekozen voor to. Ook ondervinden we veel andere voordelen van to.

Er zijn veel misvattingen over to. Veel mensen kennen het niet en hebben soms al hun oordeel erover klaar. Dat vind ik wel jammer. Leef en laat leven! Ik ben een voorstander van thuisonderwijs, maar dat betekend niet dat ik vind dat iedereen dat moet doen. Iedereen heeft zijn eigen leven met zijn eigen keuzes en eigen mening. Ik respecteer dat.

Mensen denken vaak dat kinderen die to krijgen nooit buiten komen, geen vriendjes hebben, overdreven beschermd worden, te weinig leren en zo is er nog meer. Laatst zei een buurvrouw nog: thuisonderwijs....? Oh, maar dan hebben ze toch geen vriendinnetjes.....? "Uhhh jawel".

Mijn kinderen spelen genoeg met andere kinderen, dus ik vind niet dat ze daarin te kort komen. Ze hebben nichtjes/neefjes, gaan naar sportclubs, knutselclub, moskee lessen en we spreken regelmatig af met andere to gezinnen.

Maar goed we dwalen een beetje af.. ik zie al dat dit een lang verhaal gaat worden.

Vaak vragen mensen via instagram of ik zelf de pabo heb gedaan. Nee, dat heb ik niet. Ik heb wel met kinderen gewerkt (kdv/bso) maar heb geen pabo gedaan. Ook heb ik stage gelopen op een basisschool. Voordat ik echt begon met to heb ik wel een workshop gedaan erover. Ook tussendoor heb ik workshops gedaan voor bijvoorbeeld het schrijven van een jaarplan. Ik ben mezelf eigenlijk ook constant aan het bijscholen waar het nodig is. Ik heb bijvoorbeeld veel aan dit boek. Hierin staat precies wat een kind in welke groep moet leren. Heel handig en echt overzichtelijk.

To kun je zo uitgebreid doen als je zelf wilt. Je kunt methodes aanschaffen, je kunt het uitbesteden, je kunt materiaal lenen en ga zo maar door. Ik wil in dit artikel niet te lang bij het materiaal stil staan, want dan wordt dit artikel een boek.

Wij hebben geen heel strak les schema, maar we zijn wat flexibel. Dit is bewust, want als we een keer een afspraak hebben of change of plans raakt er niemand in paniek haha. Ik zie het zo, de wereld is ons klaslokaal. Er valt altijd overal iets te leren. Als je kind vraagt waarom dit of waarom dat is dat ook een leermoment.

Meestal worden we rustig wakker. Wassen, tanden poetsen, aankleden en gaan we samen ontbijten. Daarna beginnen we met "school". We hebben een aparte kamer wat de klas is. Vanaf dat de schoolbel gaat (ja die hebben we echt) ben ik de juf. De kinderen noemen mij dan ook echt juf haha dat vinden ze leuk en vind ik prima. De kinderen hebben alle 3 een eigen tafel en alle 3 eigen opdrachten. Junayda is groep 4, Asia groep 3 en Kin'an doet mee voor de lol. Meestal gaat ie wat tekenen, stempelen of knippen en als ie het zat is gaat ie spelen.

Op maandagochtend heb ik zelf arabische- en qoraanles, dus dan laat ik ze achter met opdrachten die ze zelfstandig kunnen doen of beginnen we als ik thuis ben. Op dinsdag hebben we 's ochtends gymles met andere to-ers. Daarna beginnen we thuis met to en 's middags turnen. Op woensdag hebben alleen "school" 's middags hebben we soms een playdate of niet, dan gaan we wat langer door met to. Op donderdag hebben we alleen to. Op vrijdag ontbijten we altijd wat uitgebreider want vrijdag is een speciale dag! We hebben dan geen "school". Op vrijdagmiddag gaan we soms naar de moskee. Aan het eind van de middag naar de knutselclub. Op zaterdag en zondag gaan de meiden naar de moskee voor arabische- en qoraanles.

Er zijn een aantal dingen die de kinderen elke dag moeten doen, school of niet. Dat zijn: qoraan, lezen/schrijven en rekenen. Ze mogen dat zelf indelen. Als ze het maar gedaan hebben voordat ze naar bed gaan. Het moet wel leuk blijven en ik wil dat ze die verantwoordelijkheid leren.

Ik plan geen vakanties van te voren. Soms gaan we door in de "schoolvakanties" en nemen we vrij op wat drukke momenten. Zoals met de verhuizing vorig jaar.

Verder werken we met thema's. Zoals bijv de seizoenen, ramadan, dhul hijjah (ook een islamitische maand), maar ook bijvoorbeeld de week van het geld, wat het thema vorige week was. Hoelang een thema duurt is afhankelijk van het thema zelf. We doen niks aan sinterklaas, kerst, Valentijnsdag, pasen etc etc. We vieren dat als moslims niet, maar de kinderen hebben wel vragen rond die periodes en leg ik uit dat er mensen zijn die het wel vieren en waarom. Tenslotte leven we samen met allerlei verschillende mensen! Ik vind respect belangrijk en dat leer ik ook de kinderen. Al doen wij iets niet of juist wel, zoals wij willen dat wij gerespecteerd worden, moeten we anderen ook respecteren.

De volgende keer zal ik wat meer ingaan op het materiaal wat we gebruiken voor to. Daar is ook steeds vraag naar. Als er vragen zijn kun je me altijd een berichtje sturen. Een vraag beantwoorden kost me wat minder tijd dan een heel verhaal typen :) Voor is dit even genoeg. Groetjes!!

[wolferienblog]

De Week van de Wolf. Een wekelijkse korte samenvatting van mijn bruisende leven. Al mijn avonturen heel kort op een rijtje. Speciaal voor jullie! Alsjeblieft.

Warning: dit is wel een van de meest suffe weken uit de geschiedenis van “de Week van de Wolf”. 

Maandag

De moeder van een vriendje van Boaz is zo super lief om Boaz die ochtend op te halen! Zo kan ik een beetje in mijn eigen superslome slakkengangetje opstarten en me klaar maken voor een bezoekje aan het ziekenhuis. Ik moet voor een leuke samenwerking nog een blog schrijven én foto’s maken. Foto’s waarop Norris zijn kerstmaal mag testen. Norris vind dit alles behalve erg en ik vind het een feest om deze foto’s te maken! Daarna doe ik nog even snel een dutje, spring onder de douche en maak Midas en mezelf klaar om op pad te gaan. Er staat weer een controle op de planning dus geen spoed of ellende deze keer! Nadat we alle drie weer goed zijn gekeurd, gaan we richting mijn schoonouders waar Boaz ondertussen ook is. Daar kunnen we gelijk aanschuiven voor een heerlijk maaltje. Een super relaxte dag mede mogelijk gemaakt door heel veel lieve mensen!

Benieuwd hoe de controle is gegaan en hoe week 28 van mijn zwangerschap is verlopen!? klik dan snel >hier< 

Dinsdag 

Hieperdepiep Hoera! Sinterklaas is jarig! En dus is het feest! Boaz mag verkleed als hulppiet of hulpsint naar school komen maar wij doen lekker badass en ik laat hem als Amerigo naar school gaan! Daar moeten we binnen even wachten tot we weer naar buiten kunnen om de Sint een warm onthaal te geven. Midas en ik blijven ook even zodat we Sint dit jaar nog één keer kunnen zien! Boaz heeft een super leuke dag gehad op school en ik kan hem tussen de middag al ophalen. Hierdoor kunnen we de rest van de dag zijn nieuwe speelgoed testen, warme chocomelk drinken en de laatste pepernoten op vreten!

Woensdag

Ik word met een beetje energie wakker en breng Boaz helemaal zelf naar school! Daarna gaan Midas en ik op pad. Er moet nodig getankt worden en als ik precies voor 20 euro heb getankt, weet ik dat dit een goede dag gaat worden! We gaan meteen door langs Action voor uitnodigingen voor het feestje van Boaz. En als we er dan toch zijn… nemen we meteen snoepzakjes en inhoud mee, en twee nieuwe truien voor Boaz en Midas, (vijf euro mensen, vijf euro!) en kerstlampjes (want die kun je nooit genoeg hebben). Daarna ben ik er wel weer klaar mee voor vandaag. Ik kan niet meer! Belachelijk dat zo’n kort winkelochtendje al alle energie uit mij zuigt. Ik haal Boaz van school waar hij meteen de uitnodigingen mag uitdelen en neem het besluit om deze week de zwemles over te slaan. We doen verder helemaal niets meer die dag!

Donderdag

En wederom een poepdag! Ik heb amper geslapen en kom de hele dag bijna niet  van de bank af! Ik kan gewoon niet op mijn benen staan! David moest iets later beginnen waardoor hij Boaz naar school heeft kunnen brengen en een moeder van een vriendje haalt hem aan het einde van de dag weer van school en zet hem thuis af. Anders had Boaz niet eens naar school gekund denk ik! Ik ben heel trots op mezelf dat ik me aan het einde van de dag naar de cafetaria (op de hoek) kan slepen om mijn kinderen toch nog enigszins een maaltijd voor te zetten. Boaz zou vrijdagavond uit logeren gaan maar ik vraag mijn ouders of ze hem een avondje eerder kunnen ophalen. Omdat hij volgende week zes wordt, mag hij deze week nog één “fuck it dagje”opnemen en daarom hoeft hij morgen niet naar school en kan hij dus best een nachtje extra uit logeren. Hij vindt het geweldig leuk en ik heb dan net iets meer rust. Win Win!

Vrijdag

Ik voel me een beetje schuldig. Ik had voor vandaag heel veel in de planning. Allemaal leuke dingen doen met Boaz, nu hij nog één keertje lekker in huis mag blijven, gewoon, omdat het kan. Maar als ik van mijn moeder een berichtje krijg dat hij zich heel goed vermaakt, weet ik dat het ok is. Midas en ik hebben een super relaxt dagje. We slapen een beetje uit, spelen met de lego, drinken liters lammetjesthee en doen een lekker lang dutje. David is vandaag in Enschede aan het werk en als ik hem app wat hij graag wil eten (want ik heb weer eens niets in huis en ook niets gemaakt) stelt hij voor om in Enschede een hapje te gaan eten. Prima plan! Ik smeer een dikke laag make up op waardoor ik er een beetje minder “drie dagen dood” uit zie. Het plan is om bij Happy Italy te gaan eten, maar dan bedenkt David zich dat hij eigenlijk wel eens heel graag bij Bluff wil eten! Ik ben een tijdje geleden samen met Maud bij Bluff geweest en wij hebben hier zo lekker gegeten en ik ben met zo veel enthousiasme hiervan thuis gekomen dat David het wel het proberen waard vindt! Er is gelukkig nog een tafeltje vrij en niet veel later zitten we met z’n drietjes te smullen van een mega burger. David is net zo enthousiast als ik! Hier gaan we vaker naar toe! Daarna gaan we nog even een drankje drinken bij CP en als we terug lopen naar de auto komen we in een heuse sneeuwstorm terecht! Ik ben blij dat ik niet terug hoef te rijden. Ik ben niet zo’n held achter het stuur en al helemaal niet met slecht weer!

Zaterdag

Ik word wakker met het fijne bericht dat ik een prijs van ByBird heb gewonnen! Heel veel fijner kun je niet wakker worden natuurlijk. We hebben om elf uur in Enschede met mijn ouders af gesproken en tot die tijd doen we lekker rustig aan. Omdat Boaz en Midas allebei in december jarig zijn en al zo veel speelgoed krijgen (van Sinterklaas, van andere familieleden en van de kerstman) krijgen ze van mijn ouders allebei nieuwe kleren. De jongens groeien de laatste tijd als kool dus nieuwe kleren komt hartstikke goed uit! Als we voor beide jongens een super leuk setje hebben gevonden, gaan we even opwarmen bij SamSam. Die chocolademelk daar… zucht, kwijl! Terwijl mijn ouders weer naar huis rijden, rijden wij even langs mijn schoonouders, dumpen Boaz en Midas daar en gaan op Zuid een rondje boodschappen doen. Als we, na de boodschappen gedaan te hebben, een cadeautje voor Boaz hebben gekocht en oliebollen hebben gegeten, eindelijk thuis komen, begint David met koken en zetten Boaz, Midas en ik de kerstboom op. We wilden dit jaar eigenlijk een echte, een grote boom. Maar dat is toch wel weer een beetje gedoe en dan moeten er natuurlijk nieuwe ballen worden gekocht want ik heb net genoeg ballen voor ons kleine boompje. Dus haal ik onze neppert (waar de lampjes van vorig jaar nog in zitten) uit de kelder en versieren deze. Hij mag dan niet groot zijn, ik vind hem groot genoeg! Dé boom staat. Olé!

Zondag

Ik rol om half tien mijn bed pas uit. Heerlijk! Ik ben van plan om even een zondags ontbijtje op tafel te toveren maar als ik beneden kom zie ik dat de hele tafel vol ligt met Lego en dat de jongens allebei al een broodje in de handen hebben. Dit is natuurlijk ook wel heel erg gezellig. Samen maken we een trein en een megatruck. Heel rustgevend die Lego! Maar als we uit gespeeld zijn, gaat het toch echt gebeuren. De commode wordt uit de schuur gehaald en schoongemaakt en vervolgens boven in elkaar gezet! Whoop! Ik heb hier zo lang naar uit gekeken want nu kan ik hem eindelijk gaan inpakken met alle babyspulletjes die we tot nu al hebben gekocht en gekregen. Kan ik meteen de balans op maken! Ook worden de gordijntjes opgehangen. Alleen nog een paar plankjes aan de muur en een beetje gezellig maken en dan mogen de jongens komen! Bij wijze van spreke dan. Ik zal snel weer een update over de babykamer plaatsten!

En dan moet er toch echt buiten gespeeld worden. Door het raampje naar het dikke pak sneeuw kijken is niet meer voldoende! Boaz en Midas doen hun sneeuwlaarzen en dikke jassen aan en trotseren de vallende sneeuwvlokken terwijl ik achter glas toe kijk. Ik vind het prachtig om te zien maar om nou naar buiten te gaan, helemaal nu geen enkele jas mij eigenlijk meer past, zie ik niet zo zitten.

Midas is er ook al snel klaar mee en kruipt even later tegen mij aan op de bank. Dekentje over, chips erbij, filmpje er op. Boaz kan er nog geen genoeg van krijgen en gaat even later nog een stuk met David en Norris wandelen.

Als ze weer thuis komen, zijn ze doorweekt en springt Boaz snel onder de douche om op te warmen. Ik maak ondertussen een mega pan spaghetti en niet veel later zitten we allemaal met een bord op schoot op de bank. Goede afsluiter van deze zondag!

Ik had je gewaarschuwd, deze week is super suf! Zelfs de vaatwasser uitpakken ging niet meer! Maar wees niet getreurd. Volgende week is Boaz jarig, houden we zijn kinderfeestje, moet ik twee taarten bakken, gaan we nog een gezellig dagje uit én vieren we de verjaardag van Boaz en Midas. Veel drukker dan dat gaat het de komende tijd niet worden! Ik ben benieuwd hoe het gaat. Fingers crossed!

de Week van de Wolf #70 De Week van de Wolf. Een wekelijkse korte samenvatting van mijn bruisende leven. Al mijn avonturen heel kort op een rijtje.

[maryamsreisblog]

Blog 6: Pool party en strand dagjes

Oh help, ik zit op de helft van mijn tijd in Sydney. Aan de ene kant voelt het onwerkelijk dat ik hier al 3 maanden ben en aan de andere kant weet ik niet meer zo goed hoe het voelt om ‘s ochtends wakker te worden in mijn bed in Harderwijk - ik ben zo gewend aan het leven hier. Afgelopen zaterdag gaf Esmee haar verjaardagsfeest. Samen met de andere Nederlandse meiden hebben we de hele middag genoten van het weer in haar zwembad en zijn we ‘s avonds Cronulla in gegaan. Ook hebben we wat interessante pogingen gewaagd tot het maken van een grappige kerstfoto in het zwembad, waarop ik tot 3 keer toe bijna verdronk. Gelukkig heb ik ook een foto waarop ik wél lijk te leven. Op zondag kwam mijn andere vriendengroep vanuit allerlei plekken in Sydney naar Cronulla, ook al was dit voor sommigen zelfs 2 uur reizen. We hebben een heerlijke dag gehad op het strand, heerlijk gezwommen en ‘s avonds pizza gegeten in Nulla Nulla. Cronulla vind ik 1 van de leukste plekken in Sydney. Dat is deels ook omdat het dichtbij is. Ik vind het heerlijk om ‘s avonds de trein te pakken en mijn boek te lezen op het strand (met take away koffie uiteraard). Het is lokaal, er zijn weinig toeristen, in tegendeel tot Bondi of Manly wat ook surfer towns zijn. Zeker een bezoekje waard als je ooit in Sydney te vinden bent.👍🏼 Op maandag bracht ik de dag door met andere au pairs uit de Shire in Miranda. Super leuk om weer wat nieuwe vrienden te maken en aan het einde van de middag heb ik extra op Tommy en Katy gepast. Dinsdag was een super relaxte dag. Ik begon mijn ochtend op Cirqular Quay met koffie en heb een uurtje rondgelopen in het Contemporary Art Museum. Toen besloot ik de ferry te nemen naar Manly om de rest van de dag door te brengen met Lotta en haar hostkid, wat super gezellig was! Steeds als ik op de boot wacht ontmoet ik andere mensen die ook Nederlands spreken, heel toevallig.

De dag was super fijn, we hebben als lunch de beste acai bowls ooit gegeten, rondgekeken in winkeltjes, gekletst en gelezen op het strand. ‘S avonds zijn we heel spontaan wezen bowlen met de rest van onze vriendengroep in Darling Harbour. Bowlen is mijn nieuwe talent, ik was absoluut de beste als je de score van onder naar boven bekeek! Ik heb wel een strike gegooid trouwens. Daarna was ik laat thuis. Vermoeiende maar rustige dagen met Katy en Tommy volgden. 😴 Op zaterdag heb ik een extra dag gewerkt en zondag was weer een heel fijne dag. Buiten was het zo’n 30 graden en ik zat ‘s ochtends vroeg in de trein en bus naar Palm Beach, een suburb in het noorden. Het heeft me meer dan 2 uur gekost om daar te komen, maar het was het helemaal waard. Er is een prachtig strand en een wandel tocht die je naar een uitkijkplaats leid waardoor je zicht hebt over Palm Beach, zie de foto! We hebben eerst de hele dag op het strand gelegen en acai bowls voor lunch gegeten voor we aan de tocht begonnen. Er waren twee verschillende paden, een vlakke wandeltocht en eentje met een 500 meter lange trap. En waar kozen we (gedachteloos) voor? Juist, de trap. Met 30 graden. In de zon. Ik leer het ook nooit. Toen we boven kwamen waren we bekleed in zweet - heerlijk, en kwam ik daar mijn Nederlandse vriendinnen tegen, die toevallig op dezelfde dag in Palm Beach waren. “Hey, ik voel me ranzig,” was denk ik de eerste zin die ik tegen ze uitsprak. De meiden waren met de auto en omdat we dichtbij elkaar wonen ben ik met hun meegereden naar huis. Dat zorgde voor een heel gezellig avondje sushi eten in Cronulla, met als toetje uiteraard frozen yoghurt. Maandag heb ik niet veel meer gedaan dan even shoppen in Miranda en dinsdag heb ik geluncht met Kira en een andere Duitse au pair in Cronulla. Super gezellig wel. Het schijnt trouwens dat ze in Duitsland ook een soort versie van Sinterklaas vieren op 6 december - nooit geweten. Katy en Tommy zijn (weer) ziek en daarom ook extra emotioneel. Als ik aan Tommy vraagt waarom hij huilt bedenkt hij random dingen die helemaal niet kunnen - omdat hij het zelf eigenlijk ook niet weet. Ik heb trouwens ook eindelijk de pepernoten zakken geopend die ik vanuit Nederland had meegenomen - groot succes voor de familie (helaas, want ze zijn op). Ik probeer in de kerststemming te komen door kerstfilms op te zetten voor de kids, maar het lijkt allemaal heel nep. Buiten zie je kerstbomen staan terwijl het hartje zomer is en iedereen er in badkleding omheen loopt - het lijkt alsof ik in een hele slechte film ben beland. Maar grappig is het wel. Ik hoorde laatst van een andere au pair dat haar hostkid een opblaasbare sneeuwpop kreeg voor in het zwembad - dat is toch humor? Ook heb ik mijn ticket naar huis geboekt samen met Loïs die op moment bezig is met haar DTS in Perth! Wij zijn weer terug in Nederland op 30 maart. Voor we terug naar Nederland vliegen brengen we eerst nog een paar daagjes door in Sydney, onwijs veel zin in! Dusseehh tot dan.... X

[jongenvrij]

SINT

Het is weer zover - terwijl velen afgelopen weekend al ‘gevierd’ hebben, is dit écht de dag - althans, volgens Nederlandse traditie. Eigenlijk is 6 december de naamdag van de heilige Nicolaas, maar de avond voor de zesde, dus de vijfde, gaat Nederland los met pakjes, jute zakken, verklede mensen op het dak en wat al niet. 

Ik voel me altijd wat opgelaten in zoveel sintgeweld. Heb er niet zoveel mee. Dit geheel in tegenstelling tot mijn lief, die de uitgebreide familie bijeen heeft gebracht om vanavond te vieren met pakjes en lekkers. Ik heb me ooit bij één van de Jong & Vrij locaties wel in een Sint-pak laten hijsen om de kleine en grote kinderen met een zondags bezoek te vereren. Nu is daarvoor waarschijnlijk ook geen veroordeling, maar ik voelde me wel wat een verrader, als nep-goedheiligman. 

Het was een vreemde vertoning: een genade-versie van Sinterklaas. Zie je al die koters luid zingen: Ben je wel zoet geweest? Wees dan maar niet bevreesd - vraag me af, of de kinderleiders die dag nog iets van het evangelie zijn gaan uitleggen… 

Wanneer je je verdiept in de teksten van de sint-versjes, krijg je een aardig beeld van Sint en Piet als exponenten van het oude verbond… wat dacht je van

Ze vragen meteen door de schoorsteen dan heen: “Zijn hier ook nog stoute kinderen?” (uit ‘Rommel de Bommel’) En deze dan? Kijk, hier zendt Sint Nicolaas fijn speculaas. Voor het lieve, voor het zoete, voor het lieve zoete kind. Zeg was jij, zeg was jij, dit jaar gehoorzaam vrind? (uit de uitgebreide versie van ‘De Zak van Sinterklaas’). 

Mooi volksfeest is dat. Wees nou eerlijk, wat valt er te lachen bij de constatering Wie zoet is, krijgt lekkers wie stout is, de roe?

Dan hebben we als kerk een mooi kapstokje om iets uit te leggen. Bij ons geen ‘knechten’ meer - en wie ‘staat te lachen’ heeft ook écht iets te lachen. Wie zoet is? Ja, die krijgt lekkers: zegen en goedheid noemen we dat. Wie stout is? Die krijgt ook lekkers. Genade heet dat.

Mooie dag!

[vetopreis]

Times flies when not writing blogs ;)

In week 3, vorige week, had ik allerlei symptomen van ziek zijn, maar gelukkig niet erg genoeg om lessen te missen. Thuis spelen er wat dingen waardoor ik met mijn gedachte af en toe daar ben. Op afstand iemand steunen voelt niet fijn, ik heb een Puja-ritueel gedaan en verzamel positieve energie, meer zit er op dit moment niet in. Ook ben ik volop bezig geweest met het voorbereiden van mijn allereerste Asanales. Ik heb heel wat boeken gekocht en ga wat spullen in een pakket versturen zodat ik ze niet mee hoef te slepen in mijn backpack. Ik heb hier een paar medestudenten met wie ik echt de tijd van mijn leven heb. Heerlijk om in andere culturen te duiken! Ook vloog een van mijn medestudenten me in de haren. Hij zoekt regelmatig de confrontatie op met mensen en deze keer was ik aan de beurt; hij wilde mij een lesje leren. Hoewel ik niet heb geleerd wat hij wilde, is het een ervaring die me heeft geholpen dingen nog makkelijker los te laten en bepaalde prikkels niet eens te verwerken, heel waardevol. De intocht van Sinterklaas vier ik samen met een paar Amerikanen en mijn Nederlandse reisgenootje. We leggen ze uit hoeveel plezier we vroeger, en nog steeds, beleven aan deze tijd van het jaar. Ook leren we ze Sinterklaas Kapoentje zingen. Ik heb een kilozak Pepernoten uit Nederland meegenomen en dat vinden ze fantastisch. 

Ook kennen ze nu het schoen zetten, er zat zelfs wat in. Smorgens word ik nu vrolijk begroet met ‘Happy Sinterklaas!’ Later in de middag word ik helaas ineens echt ziek, waardoor ik de laatste yogales van de week mis en mijn plannen voor de zondag in het water vallen. Grappig, ik zou naar een waterval gaan ;) jaja de goede grappen ben ik nog niet verleerd haha. Dan ineens merk ik hoe het hier werkt, mijn teachers zien ons als familie en zoals mijn ouders, vooral mijn moeder zich over mij bekommerd als ik ziek ben, doen zij dat hier nu ook. Ze ‘bemoeien’ zich met wat ik allemaal niet mag eten, uiteraard alleen maar goed bedoeld! Als ik me op zondagmiddag beter voel ga ik er op uit voor een wandeling, het is heerlijk weer. 

Gek om te bedenken dat het november is, overdag tikken we een 28 a 30 graden aan. Daar merken we in de ashram relatief weinig van. ‘s Nachts is het tussen de 8 en 10 graden, dus als onze les om 6:45u start is het koud in de zaal, verwarming is voor losers, a.k.a. westerlingen haha. Ja, ik heb hier een mooie eyeopener voor je: wij denken dat we het in het westen zo verdomd goed voor elkaar hebben, hier in het oosten kijken ze echt niet op tegen ons. Als ik de boeken mag geloven, mijn teachers zeggen dat namelijk niet zo direct en hardop, dan kijken ze naar ons en denken: ‘Jeetje, ze kennen hun eigen lichaam niet eens… weten niet hoe ze moeten lopen, zitten etc. Als je fit bent heb je helemaal geen stoel nodig of een bed. Laat staan welk eten goed voor hun lijf is.’ Mooi is dat, hoe je hoofd zo toch je eigen situatie altijd goed praat. En eerlijk gezegd begrijp ik het wel, wij in het westen mogen wel wat meer van het oosten leren. De Yogalifestyle die hier al eeuwenlang wordt gevolgd begint bij ons eindelijk langzaam bij beetje wetenschappelijk bewijs te krijgen. Toen een van mijn medestudenten hier wat over presenteerde zei mijn teacher: ’Dit is voor ons geen nieuwe informatie, wij hebben dat bewijs lang geleden al verzameld, het is goed om mijn geheugen op te frissen.’ Dat alles zonder enige vorm van arrogantie hoor, ze zijn juist heel ingetogen over hun kennis. Zondagavond vieren we de verjaardag van Mehda, de 7jarige dochter van mijn teachers, wat bijzonder om daar bij te zijn. Er is een vegantaart die het meisje zelf aansnijdt. Vervolgens gaat ze rond met één stuk wat ze letterlijk deelt. Ze kiest steeds iemand die een hapje mag en diegene geeft haar dan een hapje terug. Dit gaat zo een tijdje door en het lijkt een soort blessing als je gekozen wordt, ook wordt de taart in haar gezicht gesmeerd, wat een feest :)

Daarna krijgen we allemaal een eigen stuk en worden we volgestopt met allerlei heerlijke Indische lekkernijen en Chai tea. Medha doet een openingsdans waarna de dansvloer geopend is. Langzaam komt iedereen los en leren we hoe we dansen op hun muziek, mannen dansen hier lekker mee en dat gaat een stuk soepeler dan de gemiddelde man in een Nederlandse kroeg. Echt tof om mee te mogen maken. We hebben haar uiteraard een cadeau gegeven met een kaart. Later hoor ik dat dit haar eerste verjaardagskaart ooit is, ze vond het prachtig. Op maandag start vol energie de alweer laatste week, de tijd vliegt voorbij… ik geef mij allereerste yogales en dat is ontzettend leuk. Ik heb heel wat ervaring met praten voor en met een groep, maar dit is zo anders en kwetsbaar. Ik werk met andermans lijf, wat veel fragieler lijkt dan met iemands hoofd. Wellicht komt dat gevoel door gebrek aan ervaring. De reacties van medestudenten variëren van ‘I like your calm voice and guidance of the class' en ‘I trust you as a teacher’ tot meer praktische tips. Ik had feedbackkaartjes gemaakt, omdat sommige mensen hier anders alleen maar roepen hoe amazing het was haha. Er zitten een paar hippies tussen ;) 

Genoeg voor nu! Trouwens mijn plannen beginnen te vorderen! Na de ceremonie zaterdag, hang ik nog even rond in Rishikesh waarna ik zondag met de nachtbus naar Jaipur, de hoofdstad van Rajasthan, the pink city, vertrek. Dan begint een heel nieuw avontuur, tot die tijd geniet ik volop hier! Namaste, liefs

[wolferienblog]

De Week van de Wolf. Een wekelijkse korte samenvatting van mijn bruisende leven. Al mijn avonturen heel kort op een rijtje. Speciaal voor jullie! Alsjeblieft.

Maandag

Eindelijk is het zo ver dat er een begint wordt gemaakt aan de babykamer. In den beginne van mijn zwangerschap vond ik dat hele geklus en verander een beetje te vroeg, daarna volgden weken waarin ik er niet aan moest dénken om überhaupt iets te ondernemen laat staan papier van de muren te trekken maar nu, in week 24 van de zwangerschap, vind ik dat het kan én dat het moet! Mijn schoonmoeder komt meehelpen en samen met Midas is het papier in een paar uurtjes van de muur! Terwijl papier van de muur wordt getrokken, haal ik het ledikantje, die op die kamer stond, uit elkaar om naar boven te slepen en daar weer in elkaar te zetten. Ik denk: dat doe ik even. Niet dus! Behoorlijk nog wat werk, maar uiteindelijk staat het ledikantje! Progressie!

Dinsdag

Ik heb ‘s morgens een afspraak in het ziekenhuis. Gewoon, controle, niet aan het handje en alles gaat verder goed dus ik mag al snel weer naar huis. Ik had naar huis kunnen gaan maar een veel beter plan is, nu ik toch in Enschede ben, om even in Enschede te blijven! Ik ga naar Stoet waar even later ook Marleen komt en we drinken samen een kopje thee en lunchen met een heerlijk broodje! Voor ik het weet, is het al weer tijd om naar huis te gaan want ik moet Boaz natuurlijk wel op tijd ophalen. Nét voordat ik weg wil gaan, valt Midas van een opstapje, verstuikt zijn enkel en wil niet meer lopen. Marleen to the rescue! Midas mag een stukje bij haar achter op de fiets zodat we niet naar de parkeergarage hoeven te lopen! Top! Vanaf de hoofdingang tot aan de auto kan Midas gelukkig een heel stuk met z’n billen op de lopende band zitten en zo redden we het om toch, zonder dat hij een stap hoeft te zetten en dat ik het verga van de pijn, bij de auto te komen!

Woensdag

Woensdag = Zwemlesdag! Mijn ouders gaan deze keer met ons mee zodat ze Boaz kunnen zien zwemmen. Hij doet het enorm goed en we zijn allemaal super trots op hem! Als we thuis komen, drinken we nog een kopje thee en kleuren een kleurplaat. Daarna zijn we allemaal moe en duiken we op de bank. Ik snap wel dat mensen een “nooit-meer-zwemles-feestje” vieren. Hoewel ik het enorm belangrijk vind én Boaz het super leuk vindt, vind ik het een behoorlijk gesleep!

Donderdag

De wc boven lekt al een tijdje en vandaag komt mijn schoonvader even langs om David te helpen het lek te dichten. David is behoorlijk handig maar zelfs een behoorlijk handige man kan niet alles alleen. Terwijl zij boven aan het lassen en dichten en draaien en doen zijn, ga ik met Midas kleien. Ik moet een olifant en een slang en een muis maken, en Midas maakt ze vervolgens allemaal, na uitgebreid gekeurd te hebben, weer kapot. Als we uitgekleid zijn, en het lek is dicht, gaat mijn schoonvader weer naar huis, David naar z’n werk en Midas en ik naar bed. Prima productieve ochtend!

Wil je weten hoe mijn ochtenden tot in de detail uit zien? Lees dan even >deze<  blog!

Vrijdag

Midas plast weer eens op het potje en behaalt daarmee zijn laatste “plas kaart sticker”!  We brengen Boaz naar school en gaan door naar Action. Ik ben dol op Action, echt. Maar welke oetlul het bedacht heeft om die winkel pas om negen uur open te doen!? Ik snap dat niet! En met mij, heel veel andere moeders die meteen na het droppen van hun kind op school even een rustig rondje goedkope meuk willen aanschaffen. En dus wachten we in de kou tot de deur ein-de-lijk open gaat! Midas loopt direct naar het speelgoed en denkt even na voordat hij een popje uit het schap pakt. Een plaspopje. Ik reken het helemaal goed. Lekker genderneutraal en hip en alles! Ik neem stiekem ook nog een paar cadeautjes voor sinterklaas mee. Super handig, zo’n peuter die helemaal nog niet door heeft dat z’n moeder de cadeautjes voor in zijn schoen koopt! En dan gaan we terug naar huis, ruimen een beetje op, maken een beetje schoon, en eten noedels. Dan is het alweer tijd om Boaz op te halen! Midas valt in de auto al in slaap. Hij is helemaal op na een ochtendje shoppen en op zijn nieuwe baby passen. Ja, jongen, een baby is hard werken! Als we thuis komen, laat Midas (die ondertussen weer wakker is) trots zijn kind zien aan zijn grote broer en vanaf dan heeft het popje een tweede vader. Boaz laat het popje niet meer los!

Voor de avond, want vrijdagavond = gezelligheidsavond, popcorn gekocht en onder het genot van zoute gepofte mais kijken we het Sinterklaasjournaal en daarna De Proefkeuken (super leuk kinderprogramma! Dikke aanrader!). David vindt popcorn alleen niet genoeg, racet naar de winkel en komt thuis met Tony en een zak M&M’s. Love him! Held!

Zaterdag

Om zes uur kruipt Boaz bij ons in bed met de mededeling dat Sinterklaas “vandaag echt vandaag, nog nul nachtjes slapen mama” komt! Ik krijg hem zo ver dat hij nog een uurtje gaat dutten maar dan moet hij er uit, zijn Amerigo pak aan en voor de tv gaan zitten. Balen voor hem dat hij dan nog 5 uur moet wachten voor de intocht begint! Om hem af te leiden haal ik hem over om een brief voor Sint te schrijven en dus gaan we weer aan de knutseltafel Formerly Known As eettafel zitten en schrijven brief na brief. Eindelijk is het dan 12 uur en eindelijk zien we hoe de stoomboot Dokkum binnen vaart. Eindelijk is hij er! Als de kalmte terug is gekeerd, gaan we met z’n alleen, Boaz verkleed als Amerigo en Midas als Piet, op behangjacht voor de babykamer. We struinen kluswinkel na kluswinkel af maar kunnen hét behang niet vinden. Ik vind het behang dat in de winkels ligt ook behoorlijk oubollig en saai! Ik heb de hoop al bijna opgegeven als we horen dat bij de Karwei in Enschede nog wel leuk behang is! En dus gaan we naar Enschede en vinden daar niet één maar twee leuke behangetjes! Een blauw/groenig jungle behang én een wit behang met grote gouden stippen.  Ik kan niet kiezen en dus vraag ik vrienden, familie, vreemden in de winkel en volgers op instagram welke het moet worden. De tussenstand blijft heel lang gelijk en dat helpt natuurlijk helemaal niets! Uiteindelijk kiezen we toch voor…. nou ja, dat lees je binnenkort in mijn Babykamer blog!

Natuurlijk zetten we die avond de schoen. We vergeten het paard niet en stoppen er ook twee wortels bij. De brief van Boaz gaat er in, een blikje bier voor Piet en daarna kan het zingen beginnen! Zodra de jongens op bed liggen, gaat Inpakpiet snel in de weer om alle cadeautjes in te pakken en ook Rebuspiet wordt aan het werk gezet. De Verstoppiet verstopt de cadeautjes nog even en daarna gaat Mamapiet naar bed! Ik verwacht dat er iemand morgen al heel vroeg wakker is!

Zondag

Vier minuten voor zes. Mooie tijd om vooral nog niet naar beneden te gaan om te kijken of er al iets in de schoen zit. Ik weet Boaz wederom over te halen om nog heel even te blijven liggen, in ons bed wel te verstaan, en om kwart voor acht (whoop!) houdt hij het echt niet meer en dus gaan we naar beneden! De teleurstelling is enorm als blijkt dat er, op een paar pepernoten na, helemaal niets in de schoen zit. Zou hij dan echt stout zijn geweest?! Dan ziet hij pas de Rebus, gaat aan het puzzelen en even later wordt de buit in de badkamer gevonden! Eén groot succes! Als de pepernoten en de chocoladesinten op zijn gevreten, dek ik de tafel en beginnen we aan onze tweede ontbijtje. Boaz en Midas willen, heel begrijpelijk, eigenlijk niet meer eten. Maar een warme chocomelk met slagroom gaat er wel in! Lekker helemaal hieperdepieper van de suiker om negen uur ‘s morgens! Af en toe mag dat wel! David heeft al een tijdje geleden met Boaz af gesproken om zelf pizza’s te gaan maken en vandaag is dan dé dag aangebroken dat het gaat gebeuren. Als de ontbijttafel is leeg geruimd, gaan de pizzabakkers aan het werk.

Terwijl het deeg ligt te rijzen, gaan Midas en ik een poging tot een dutje doen. Midas heeft geen zin en kruipt al snel weer naar beneden en niet veel later word ik gewekt door luide muziek: de intocht van Sinterklaas! Ik “ren” naar beneden en ben net op tijd om, samen met de jongens, in de deuropening de intocht langs ons huis te zien gaan. Pieten komen langs en geven pepernoten en Sinterklaas zwaait een keertje! We blijven droog, hoeven ons niet helemaal aan te kledenén krijgen lekkers! Onze dag kan niet meer stuk!

En dan is het tijd om met de pizza’s te beginnen! Het deeg is goed gerezen en de ingrediënten liggen klaar. De pizzabakkers zijn good to go! Boaz snijdt de paprika’s, doet tomatensaus en andere ingredienten op de pizzabodems en David bakt ze buiten lekker bruin! Het is even oefenen, maar bij poging drie is de pizza heerlijk!

De pizza’s smaken heerlijk! En dit pizzafeestje is zeker voor herhaling vatbaar, al wil Boaz er dan wel een echt feestje met echte klanten die echte pizza’s komen halen van maken. Ik vind het goed!

De hele dag hebben de jongens in hun ondergoed gelopen. Ze zijn lekker in bad geweest, hebben filmpjes gekeken, lekker gesmikkeld, gespeeld, geknutseld. Kortom, een hele fijne dag. Een perfecte afsluiting van een hele fijne week! Hoe was jullie week!? xx

de Week van de Wolf #65 De Week van de Wolf. Een wekelijkse korte samenvatting van mijn bruisende leven. Al mijn avonturen heel kort op een rijtje.