#feitje

[majestic-salad]

*Typische vader stem* wat zeg je? Of ik iets nieuws aan je zie? Uhhh, nieuw shirt? Ben je naar de kapper geweest? Uhh ja jezus geen idee, nee sssst niet voorzeggen, je bent net je moeder zeg... nieuwe schoenen...of nee wacht, aha, zie je wel! Je hebt een nieuwe profielfoto! Ik zag het gelijk hoor je hoeft niet zo chagrijnig te k

Mega error in mijn hoofd door nederlands te zien mijn hersenen zijn pudding 💚 excuses voor het ongemak door deze verandering ✌🏻

[vibinginthevast]

Fons zn puddingbroodjes is echt het minst verassende feitje deze hele aflevering

[happilyhadesbound]

"gemiddelde persoon eet 3 spinnen per jaar" feitje eigelijk gewoon statische fout. gemiddelde persoon eet 0 spinnen per jaar. Spinnen Sjors, die in een grot woont & meer dan 10.000 per jaar eet, is een uitschieter ne had niet moeten worden geteld

[roderidderhottakes]

De Rode Ridder - Het wapen van Rihei

Goh, is dit een cliché?

We gaan er gemakshalve van uit dat het herfst is, de tijd van de oogst. Is het dan een cliché om mensen in rijstvelden te zien staan? Nah, eigenlijk niet. Het is misschien iets té typisch, maar goed.

Een leuk feitje is dat rijst eigenlijk niet in zulke verzopen velden moet worden geteeld. Dat wordt gedaan omdat de plant zulke omstandigheden aan kan én dat onkruid gewoon verzuipt. Goed, je staat met je voeten in het water, maar de plant kan groeien zonder dat het zijn voedingsstoffen, die het uit de grond haalt, moet delen met andere planten.

[grandemalakajeremi]

Zo obsessed met hoe je echt geen hol kan verstaan van die feitjes

[spyld]

Sorry, SORRY jullie vlamingen zeggen ECHT 'zo zot als een achterdeur'?? Je hebt zojuist deze nederlander erg gelukkig gemaakt met dat feitje ga zo door jij funky Belg

Ik durf nooit spreken over alle Vlamingen, maar ik gebruik het toch xD

[stikinprei]

zijn jullie klaar voor dieren feitjes volgende week?

[jogjadays]

Daar waren ze dan: Justin en Julia. En terwijl ik dit schrijf zijn ze ondertussen aangekomen in Bali. Maar eerst even terug naar vorig weekend. Nadat Sam haar presentatie had gegeven, was ze zondag al weer op pad met een nieuwe missie. Voor haar eindshow in Yogyakarta had ze namelijk een grote schaal nodig waar water in kan.

Een traditionele Javaanse gong bleek uiteindelijk de perfecte kandidaat hiervoor.

Deze gongs zijn onder andere onderdeel van Gamelan-orkesten. Maar goed, waar vind je zo'n gong en ook nog het liefst een wat oudere en voor een goede prijs. Uiteindelijk was Sam samen met haar assistent Nuril op het spoor gekomen van een oude gong, maar daar moesten ze wel een tijdje voor reizen. Dus zondag ging ze samen met Nuril op pad om ergens in een dorpje buiten Jogja de gong te bekijken.

En jawel, later die avond liep ik naar buiten omdat Sam met een taxi terug was gekomen en uit de kofferbak kwam een prachtige oude gong. Eén missie voltooid.

Ondertussen was Sam ook nog druk bezig met Yoga (de tour guide/historicus) die samen met Sam de presentatie had gedaan om de dag in te plannen die we samen met Julia en Justin zouden beleven. Want dinsdag stonden ze ineens voor m'n neus.

Ongeveer tien minuten lopen van ons huis hadden ze een mooi hotel gevonden en na een lange reis en dolle taxirit waren ze daar dus ineens. Het was grappig omdat het aan de ene kant heel normaal voelde om ze te zien, maar eigenlijk ook best gek was dat we nu ineens met z'n allen in Yogyakarta waren.

Nadat ze waren ingesettled gingen we nog wat eten bij een restaurant in de buurt. Daarna was het voor ons allemaal op tijd naar bed, omdat woensdag dus onze trip op de planning stond.

Sam had dus met Yoga afgesproken om enkele tempels te bezoeken die onderdeel waren van de geschiedenis die ze zo uitgebreid besproken hadden. Dus je hebt net buiten Yogyakarta de Borobodur (het grootste Boeddhistische complex ter wereld) en Prambanan (het grootste Hindoeistische 'compound' van Indonesië). Dit zijn de standaardbestemmingen voor veel toeristen, maar tegelijkertijd ook erg druk. Maar los van die twee trekpleisters zijn er allerlei kleinere

Boeddhistische en Hindoeïstische tempels die rond dezelfde periode gebouwd zijn en allerlei andere belangrijke verhalen vertellen. Yoga nam ons mee naar vier van die onbekendere tempels. We begonnen bij een klein Hindoeïstisch compound dat zich net buiten een dorpje bevond in het boerenland. Deze tempel was ontdekt door een boer die een stuk land wilde uitgraven. Los van de tempel zelf was dit een belangrijke plek omdat bij het uitgraven de verschillende 'lavalagen' goed zichtbaar werden. Hierdoor konden onderzoekers concluderen dat er zo'n veertien vulkaanerupties moeten zijn geweest, en was hierdoor ook belangrijk bewijs waarom het zo machtige koninkrijk dat complexen als de Borobudur en Prambanan had gebouwd ineens heel het gebied verlaten had. Waarschijnlijk niet door oorlog, maar door de vulkaan.

Het bijzondere was dat er niemand was bij de tempel en wij de plek voor onszelf hadden. Yoga entertainde ons ondertussen met allerlei feitjes, verhalen en grappen. De volgende tempel was weer Hindoeïstisch, maar iets groter. Ook deze moet in dezelfde tijd gebouwd zijn (8ste eeuw). We sloten af met twee Boeddhistische tempels, waarvan Plaosan mijn favoriet was.

De Plaosan tempel ligt dichtbij Prambanan en bestaat uit twee vrijwel identieke tempels met drie kamers. Elke kamer heeft Boeddhabeelden (mits ze niet ontvreemd zijn) en beelden van andere belangrijke personen. Het is niet altijd duidelijk wie die personen geweest moeten zijn. Zo zijn er twee beelden die niet goed passen binnen de lokale setting. Beiden hebben een kledingstijl die veel weg heeft van de Angkor-stijl, wat zou kunnen bevestigen dat er destijds wellicht sterke banden waren met het oude Cambodja.

Daarnaast bevatte het Plaosan-complex ook een soort platform waarin allerlei beelden zittend omheen zaten. Voor mij leek dit net een soort Mortal Kombat-stage. Het hele complex was gewoon zo bijzonder. Het is alleen tragisch dat zoveel van de gebouwen zijn ingestort door aardbevingen of op andere manieren zijn beschadigd en niet onderhouden. Als alles nog in zijn originele conditie was zou het ongetwijfeld prachtig zijn geweest.

Na deze tempelbezoeken hadden we een korte pauze voordat we naar een uitkijkpunt gingen in de heuvels. Vanaf dit punt hadden we een mooi uitzicht over Jogja. Bovendien was er een restaurant waar we heerlijke mie ayam aten met gefrituurde tofu, tempé en banaan. Eén van de lekkerste maaltijden van ons hele verblijf hier.

Toen we bijgetankt waren was het tijd voor wat actie. Rondom Jogja zijn namelijk ook grotten. Eén van deze grotten, Goa Pindul, kun je met een opblaasband doorheen en bovendien kan je er van wat rotsen afspringen in het water. Hoe veilig dat is weet ik niet, maar het mag wel. In het droge seizoen heeft het water een prachtige kleur. Wij zaten net in de overgang, waardoor het water ook al best mooi was. Goa Pindul was vooral lekker verfrissend. We konden er heerlijk zwemmen en waren er weer zo goed als in ons eentje. Waarschijnlijk dat we daarom iets te veel aan het relaxen waren en vervolgens moesten opschieten voor onze volgende stop. Het was namelijk de bedoeling om de zonsondergang te bekijken bij één van de stranden aan de zuidkust.

Onze 'driver' Aris moest vol gas door de heuvels richting de kust om het te halen. Hoe we het uiteindelijk nog net gehaald hebben weet ik niet, maar iedereen was blij dat we aangekomen waren aan de kust. We renden daar vervolgens naar het strand en pakten nog net de laatste zonnestralen mee.

De kust is echt prachtig en een heerlijke manier om de dag af te sluiten. Wanneer de zon vervolgens ondergaat is het gelijk ook echt superdonker. Dus na iets meer dan een uur gerelaxed te hebben op het strand gingen we weer richting de auto. Yoga had ondertussen nog een nieuw plan.

Hij wilde ons voordat hij ons naar huis bracht nog naar Bukit Bintang brengen. Bukit Bintang (star hill) is een uitkijkpunt over de stad en heet zo omdat je alle stadslichten kunt zien. Hoewel we allemaal moe waren bleek het de perfecte afsluiter. We aten heerlijke geroosterde mais met een prachtig uitzicht. En toen was het inmiddels tegen negenen en gingen we eindelijk naar huis.

De volgende dag was iedereen kapot. Maar al te veel tijd om te rusten hadden we niet. Sam had een afspraak in de middag met een lokale kunstenaar. Hij zou haar kunnen helpen met het maken van een inscriptie in ijzer. Het zal net als de gong onderdeel worden van de eindshow. Ik ging ondertussen met Julia en Justin richting Jalan Malioboro, de hoofdstraat van Yogyakarta.

Malioboro is nog even druk en chaotisch als altijd, maar het hoort er wel een beetje bij als je naar Jogja komt. We hadden er wat gegeten en probeerde er nog iets van batik te scoren. Maar de chaos was te groot om echt iets goeds te vinden. Al met al was het wel gezellig en een goede manier om weer tot leven te komen.

De volgende dag stond Prambanan namelijk op de planning. Dit keer geen Yoga, maar Thomas. Ik had het op mijzelf genomen om Julia en Justin naar het tempelcomplex mee te nemen en ze van informatie te voorzien.

Prambanan zelf is redelijk makkelijk te bereiken met een taxi. Het ligt ongeveer tussen de 45 minuten en een uur van onze verblijfplaats af, afhankelijk van het verkeer. Zoals gewaarschuwd bleek Prambanan erg druk. Bussen vol schoolkinderen zorgen voor een jolige chaotische sfeer. Maar gelukkig had Yoga ons al gezegd om wat verder te kijken dan Prambanan zelf.

Zo bestaat het Prambanan terrein namelijk uit vier tempelcomplexen. Je moet daar alleen wel een stukje voor lopen. En wat blijkt, de meeste mensen hebben daar geen zin in. Wat logisch is, want het was superwarm. Gelukkig waren wij wel zo gek om een kleine kilometer te lopen naar de andere tempels, waarvan vooral de laatste Candi Sewa heel bijzonder is.

Het is een enorm Boeddhistisch tempelcomplex dat net als Plaosan voor een groot deel kapot is. Maar dat maakt het niet minder indrukwekkend. We waren daar bijna in ons eentje en het was gewoon zo groots en bijzonder. Op een gegeven moment waren we elkaar zelfs kwijt.

Omdat we ondertussen drie flesjes water hadden uitgezweet zochten we een terrasje op om wat te drinken. Toen zagen we naast ons een boogschutter-activiteit. De pijl en boog spelen een belangrijke rol in de Ramayana (die afgebeeld staat in reliëfs op Prambanan). Dus besloten we alle drie een poging te wagen. Uiteindelijk bleek na een slechte start Justin de ultieme boogschutter. Als Barney in z'n hoogtijdagen wist hij de roos makkelijk te vinden.

En na deze dag was het al weer tijd voor de laatste dag van Justin en Julia in Jogja. Wat nog ontbrak (naast de Borobodur, maar daar was Julia al geweest), was Alun-Alun Kidul en Taman Sari. Uiteraard is er ook nog het Kraton en wat andere dingen, maar dit hoort wel bij een Jogja-verblijf.

Bij Alun-Alun Kidul heb je twee hele oude Banyan-bomen. Er is een mythe rond deze bomen waarbij iemand blind van de ene kant van het plein naar de andere kant kan lopen tussen de bomen door overspoeld wordt met geluk. Het lijkt een makkelijke opdracht gezien je alleen recht vooruit hoeft te lopen, maar vrijwel iedereen die het probeert loopt ineens de verkeerde kant op.

Uiteindelijk wist Julia het bij een tweede poging toch te doen. Nadat ze richting het einde ineens verkeerd leek te lopen, bleek ze toen toch een ingeving te krijgen die haar in de juiste richting duwde. Gaston van de postcodeloterij kan dus alvast naar de Rietvink rijden. Vervolgens dronken we nog even wat voordat we naar Taman Sari gingen. Hoewel het wat vervallen en niet al te groot is, is het oude badhuis van de sultan wel een leuke en interessante spot voor wat foto's. Het is een belangrijk onderdeel van het sultanaat wat Jogja nog is.

Daarna waren we wel echt moe en uitgeblust (vooral ikzelf) en gingen we naar een belangrijke plek van Sam en mijn residency: Mediterranea by Kamil. Dit restaurant is één van de hotspots van Jogja. Het is een beetje upscale Westers, maar wel een grappige sfeer. Het eten is er lekker, en vaak eten Sam en ik er ontbijt.

Met onze maag gevuld gingen we nog even zwemmen in het hotel om 's avonds bij onze andere vaste stek te eten: Nanamia Pizzeria. Ondertussen kon Sam ook weer aanschuiven, gezien zij de hele dag met de eerdergenoemde artiest bezig was om haar eigen inscriptie te maken in ijzer. Sinds 's ochtends vroeg bestond haar dag dus voornamelijk uit aluminium buigen en hameren. Het eerste resultaat is prachtig. En hopelijk kunnen we binnenkort daar wat meer van delen.

Tot zover… moeie vingers.

[ynseincanada]

donderdag 21/09/2023

Ik ben bijna een maand in Canada! Hoe ongelooflijk is dat? De grootste verandering tot nu is de kostprijs van bepaalde dingen . Een broodje van normale grootte van Subway kost gemiddeld 15 CAD (= 10.46 euro). Mijn schoolboeken - in totaal 10 boeken - waren origineel 400 CAD (=278.94 euro). Ik heb gelukkig veel tweedehands kunnen kopen.

Al mijn vakken (Human Rights in International Perspective, Canadian Texts: Literary Ecologies & Social Inclusion and Digital Technologies) zijn super interessant. Er hangt een hele toffe leersfeer, iedereen is oprecht geïnteresseerd in de lessen.

Voor mijn vak Canadian Texts zijn we de laatste twee lessen naar buiten gegaan om te praten over de teksten die we moesten lezen. Hoe leuk is het om te praten over Canada's natuur in de Canadese natuur?!

Vandaag ben ik naar de Rutherfold bibliotheek gegaan om een boek uit te lenen. Rondlopen op campus is kalmerend en leuk, want je komt overal dieren tegen (spot de eekhoorn).

Ik heb ook geweldige leuke kamergenoten. Anna en ik zijn vorig vorig weekend naar een boekenmarkt geweest, waar een bibliotheek oude gebruikte boeken verkocht. Ik heb vijf boeken gekocht voor zeven dollar (= 4,88 euro). Anna en ik zijn onze volgende boekentrip al aan het plannen.

Mijn andere kamergenoot Jin is ook geweldig. Ze heeft schattige stickers op mijn deur geplakt (ze vindt dat de meeste linkse lijkt op Beau). Een avond kwam ik terug naar mijn kamer en was een super lieve post-it (en snoepje) op mijn deur geplakt. <3

Ook nog een leuk feitje: al mijn professoren kunnen mijn naam niet goed uitspreken. In plaats van 'Ynse' noemen ze me 'Ynsie'. Een bijnaam dat mijn papa altijd gebruikt. Zo voel ik me toch een beetje thuis.

tot de volgende keer

x ynse

thursday 21/09/2023

I've been in Canada for almost a month! How incredible is that? The biggest change so far is the cost of certain things . A normal-sized sandwich from Subway costs an average of 15 CAD (=11.14 USD). My textbooks - a total of 10 books - were originally 400 CAD (=297.11 USD). I was fortunately able to buy a lot second-hand.

All my courses (Human Rights in International Perspective, Canadian Texts: Literary Ecologies & Social Inclusion and Digital Technologies) are super interesting. There is a very cool learning atmosphere, everyone is genuinely interested in the classes.

For my course Canadian Texts, we went outside to talk about the texts we had to read. How fun is it to talk about Canada's nature in Canadian nature?!

Today I went to the Rutherfold library. Walking around campus is so calming and fun because you run into animals everywhere (spot the squirrel).

I also have great fun roommates. Anna and I went to a book fair last weekend, when a library was selling old used books. I bought five books for seven dollars (= 5.20 USD). Anna and I are already planning our next book trip.

My other roommate Jin is also great. She put cute stickers on my door (she thinks the most left one looks like my cat Beau - who I miss terribly). One night I came back to my room and there was a super sweet post-it (and candy) stuck on my door. <3

Another fun fact: all my professors can't pronounce my name correctly. Instead of "Ynse," they call me "Ynsie" (which is a nickname my dad always calls me). That way I feel a little bit at home after all.

see you next time

x ynse

PS: I would LOVE to receive some postcards. Let me know if you want my address!!!

[jarchivussy]

heb geweldig lol met google translate gebruiken om je posts te vertalen. hoop wel dat het accuraat is lol. overigens ook geweldig te zien hoe normaal je bent over die jon. (leuk feitje de nederlandse vertaling van “john” is “jan”!) succes met een oekraïnse vertaling vinden van het woord “impregnate” 🫡 (…”bezwangeren” in het nederlands oh god dat is vreselijk)

ХАХАХАХА ОМГ я не думав що хтось перекладе мої пости.. принаймі добре що ти розважаєшся з ними тому що <//3 я в джон-пеклі </////3 він відкриває над-емоції в мені. і так я точно надзвичайно дуже нормально ставлюсь до нього :-))))) і дякую. є слово ʼзавагітнітиʼ але я не впевнений як його вкрутити в речення.. мій пошук продовжується

[gpfansnl]

Wist jij deze feitjes over Baku? 🇦🇿 Laat het ons weten! 👇

[regioonlineofficial]

Zaterdag 22 juni vindt het Festival voor de Stad plaats op het plein bij het Huis voor de Stad in Helmond. De deuren van het Huis voor de Stad zijn die dag voor iedereen geopend. Iedereen die het nieuwe gebouw van binnen wil bekijken is welkom op deze open dag. De toegang is gratis en aanmelden is niet nodig. Op het plein is van alles te zien en te beleven, voor jong en oud. Om 11:00 uur start het Festival voor de Stad Het Festival voor de Stad wordt om 11:00 uur onder begeleiding van een aantal acteurs van de jubilerende Helmondse toneelvereniging Genesius en enkele festivalacts geopend. Vanaf dat moment is hier de gehele dag van alles te zien en beleven. Verschillende theateracts, zoals Turbo Touw Tornado en Bram de Visserman, zorgen voor een gezellige sfeer met veel interactie voor zowel jong als oud. De deuren van het Huis voor de Stad staan open voor alle geïnteresseerden. Bezoekers volgen zelfstandig een route door het gebouw, die hen langs alle bijzondere plekken brengt (waaronder de werk- en vergaderomgeving). Tijdens dit bezoek komen bezoekers meer te weten over de bouw en duurzaamheid van het gebouw. Voor kinderen is er een leuke speurtocht uitgezet waarmee zij op zoek kunnen gaan naar bijzondere feitjes over de duurzaamheid. Op de vierde verdieping, in de prachtige Torenkamer met uitzicht over Helmond, geeft stadskunstenaar Daisy Roefs workshops over hoe met fotografie maatschappelijke thema’s en persoonlijke verhalen kan in beeld gebracht kunnen worden. In de raadzaal vinden daarnaast twee kinderspreek(half)uren plaats met het college van B&W, komen bezoekers meer te weten over het bijzondere kunstwerk van Maurice van Venrooij en geeft Rob Mientjes een voordracht van zijn haiku’s (gedichten) over het Huis voor de Stad. Om 14:30 uur vindt de openingsshow plaats Om de opening van het Huis voor de Stad te vieren start om 14:30 uur op het plein van het Huis voor de Stad een bijzondere openingsshow waarin burgemeester Blanksma officieel het Huis voor de Stad met de stad zal openen. Met optredens van de Helmondse Harmonieën, het Lambardikoor, Dave Vermeulen, Januss en zangeres Vonne van den Broek belooft dit een echt Helmonds feest te worden. Programma Festival voor de Stad 11:00 uur: Opening en start Festival voor de Stad  14:30 uur: Officiële openingsshow   17:00 uur: Einde festival en open dag  Duurzaam en toekomstbestendig Huis voor de Stad Met de bouw van het Huis voor de Stad is een bewuste keuze gemaakt om de huisvesting van de gemeente te laten voldoen aan de hoge eisen omtrent duurzaamheid. Tijdens de open dag is in het gebouw meer informatie te vinden over de duurzame verhalen die over het Huis voor de Stad te vertellen zijn.    Meer informatie en het laatste nieuws over het Festival van de Stad is te vinden op www.helmond.nl/huisvoordestad. 

[bartsbeestjes]

Gouden tor Cetonia aurata

De gouden tor is een van de bladsprietkevers. Zijn dieet bestaat veelal uit stuifmeel en wondsap uit bloemen. Leuk feitje is dat de meeste kevers vliegen met uitgeklapte dekshilden maar deze gouden tor houdt ze tijdens de vlucht dicht.

[jurjenkvanderhoek]

HET NEUSJE VAN DE ZALM STINKT ALS EEN BUNZING

Van beren wordt gedacht dat zij één van de beste ruikers op aarde zijn. En de wolf is een kampioen onder de ruikers. Zijn reukvermogen is wel duizend keer sterker dan dat van de mens. Wist je dat spreeuwen geschikt nestmateriaal kunnen herkennen aan de geur? En dat de duif zijn neus gebruikt als navigatiesysteem? Slangen hebben twee neusgaten, deze gebruiken ze enkel om door te ademen. Ruiken doen ze met behulp van hun tong. Het zijn  weetjes die Anneke Groen uit de natuur heeft gespeurd. Zij heeft het in leesbare tekst geschreven zonder er Jip-en-Janneketaal van te maken, dus ouderen zullen zich er ook in kunnen vinden. Met de tekeningen van Stef den Ridder is het Grote Neuzenboek afgemaakt tot prentenboek voor kinderen van 4 tot 12 jaar. Het stond in 2018 op de leeslijst van de Nederlandse Kinderjury. Het boek verscheen een jaar eerder bij KNNV Uitgeverij, maar is nog altijd actueel en uitstekend materiaal voor de biologieles.

Wist je dat elke hondenneus net zo uniek is als onze vingerafdrukken? En dat de hond met een vochtige neus beter kan ruiken. Wist je dat de poes kopjes geeft om mij als zijn bezit te verklaren? Dat zelfs ratten en bijen als speurdieren worden ingezet. Geuren zijn belangrijk voor dieren. Ze kunnen er vooral mee communiceren. Om de geur te ruiken, te onderscheiden of er gevaar is, of er voedsel ligt, of dat het dier op verboden terrein loopt, is het zaak het verspreide aroma in de neus te krijgen. Meer dan de mens heeft het dier een goed ontwikkeld reukorgaan. Dat is in de meeste gevallen van levensbelang. De noodzaak om als mens door geuren te overleven is door de eeuwen uit ons systeem geëvolueerd. We ruiken nog wel of wat gekookt is lekker zal smaken en de geur van wijn doet de smaak eer aan. Maar wij maskeren onze lichaamsgeur met parfum en deodorant, terwijl de stank van zweet voor de meeste dieren juist aantrekkelijk is. Om een partner te vinden bijvoorbeeld of de plek in de rangorde te kennen.

Bij diverse diersoorten heeft de neus een verschillende functie. Is het reukorgaan ontwikkeld naar gelang het voor dat specifieke dier doelmatig en werkzaam is. Het Neuzenboek beschrijft dit alles haarfijn. Er staan weetjes en feitjes in die het kind en de volwassene anders laat kijken naar de dierenwereld om hen heen en verder weg. Het is een uiterst leerzaam boek, vooral ook door de tekeningen van Stef den Ridder. Er wordt wel geschreven dat een omhaal van woorden minder zegt dan een duidelijke tekening dat doet. In het geval van het Neuzenboek is dat zeker waar. In dit geval vult de tekst de illustraties aan, is door de tekeningen het geur- en ruikgedrag van de afgebeelde dieren zichtbaar. De dieren zijn gedetailleerd realistisch afgebeeld om meer dan uitleg aan de tekst alleen te geven. Den Ridder heeft zijn ogen goed de kost gegeven waar Groen haar oor te luisteren heeft gelegd zonder haar neus op te halen.

Het Neuzenboek is een boek over dieren waar de mensen veel van kunnen leren. Sowieso kunnen mensen van dieren leren. Dieren handelen naar wat hun instinct hen ingeeft, zij volgen de natuurdrift. Mensen kunnen daar een voorbeeld aan nemen. Dieren zijn geen beesten en doen alleen wat noodzakelijk is om te overleven. Mensen daarentegen… Het gedrag dat door de neus wordt bepaald is voor de mens herkenbaar. Hoewel de evolutie anders heeft bepaald en de geur voor de mens minder een noodzaak is, kunnen wij dagelijkse handelingen wel terug leiden naar wat het dier met en door de neus doet. Het is een hulpmiddel in het dagelijks dierenleven en kan door de mens aangewend worden waar zijn of haar reukorgaan tekort schiet.

Het Grote Neuzenboek is een leerboek om de natuur en de bewoners daarvan beter te begrijpen. Het opent de dierenwereld. Voor mij. Ik wist niet dat de mol in stereo kan ruiken. Dat het konikpaard en de huiskat water kunnen ruiken. Aan het ruiken is het verspreiden van geuren gerelateerd. Door geuren kunnen dieren speuren. Kunnen ze met soortgenoten communiceren. Aangeven dat ze willen paren. Hun territorium afbakenen. Maar ook kunnen ze in gevaar een geur afgeven die afschrikt. Op diverse manieren is dus de neus als een soortement van antenne in te zetten. Door geuren uit de omgeving op te vangen kunnen dieren overleven. Zowel gewervelde dieren als vogels en insecten, en vissen. Zelfs de zeenaaktslak onderzoekt met zijn tentakels geurdeeltjes in het water om te weten of er voedsel in de buurt is, of er een partner rondzwemt of juist een vijand.

Dat overleven is vooral gericht op het vinden van voedsel en op voortplanten. In die overlevingsdrang is het van belang dat vijanden uit de buurt worden gehouden. Deze kunnen alleen maar roet in het eten gooien bij de voedselvoorziening en in het zoeken naar een juiste partner om de soort in stand te houden. Ook kan een vijand jouw als voedsel zien wanneer je als dwergspitsmuis tegenover een adder komt te staan. Dus is het van belang als lager dier in de voedselketen de hogere vijand van meters afstand te kunnen ruiken. Een goede neus is dus belangrijk.

Om het Grote Neuzenboek te maken hebben Stef den Ridder en Anneke Groen hun neuzen gestoken in de dierenwereld. Ze hebben geroken en gespeurd naar geuren. Het was voor deze natuurvorsers een waar geurfestijn dat zeker niet aan hun neuzen voorbij is gegaan. Aan alle dieren zit een luchtje ontdekten ze, en onderzochten waar al die luchtjes voor worden gebruikt. En dat iedere geur een doel dient, hoe smaakvol of hoe smerig ook. Je moet er dan wel een neus voor hebben, anders krijg je het deksel op de neus en wordt je makkelijk bij de neus genomen. De mens heeft een minder goed ontwikkelt reukorgaan, maar kan nog wel geuren verspreiden of opvangen. Voor de mens is de neus niet meer zo belangrijk, maar geuren kunnen ook de mens nog wel steeds verleiden.

Omdat Stef en Anneke verder hebben gekeken dan hun neus lang is laten ze de lezer van hun boek met de neus in de boter vallen. Door al deze weetjes, ditjes en datjes op te schrijven en uit te tekenen drukken ze mij met de neus op de feiten. En zelfs in het boek lees en kijk ik niet alleen, gebruik ik niet alleen mijn ogen maar ook mijn neus. Er is een geurvoorbeeld van castoreum in het boek gedrukt. Met deze geur bakent de bever zijn territorium af. Het ruikt niet echt lekker kan ik je vertellen. Het lijkt op een combinatie van de geur van schoensmeerolie en een ziekenhuisgeur. Om over je nek te gaan, vooral wanneer je weet waar de bever dit geil aanmaakt: een klier bij de anus. Toch wordt dit vettige spul ingezet als verleidingsmiddel, het is grondstof voor dure parfums. Ook versterkt het de smaak van vanille-ijs. Ik wist het niet. Nu wel.

Stefs Grote Neuzenboek. Neuzen, ruiken en geuren in de dierenwereld. Tekeningen Stef den Ridder. Teksten Anneke Groen. KNNV Uitgeverij, 2017.

[nihondave]

Het eerste gedeelte van de reis zit er al weer bijna op. Het gaat hard als je het naar je zin hebt. Vietnam is me goed bevallen. Het is een mooi land met vriendelijke mensen met een gruwelijke geschiedenis en een rauw randje. De gruwelijke geschiedenis laat zich raden, de Franse overheersing, de vrijheidsstrijd en natuurlijk de Vietnamoorlog (of de Amerikaanse oorlog zoals ze hem hier noemen). De 1ste 2 foto's zijn uit Hoa La Prison aka Hanoi Hotel, waar eerst de Vietnamese revolutionairen werden vastgehouden en gemarteld en daarna Amerikaanse piloten. Senator John McCain was daarvan de bekendste. De wreedheid van de Fransen is niet te onderschatten, maar je merkt ook dat je in een (communistische) eenpartij staat bent, want de communisten worden overdreven heroïsch weergegeven en het Zuiden, dat een eigen staat had, wordt strak genegeerd. Ook is de absoluut humane behandeling van de Amerikaanse piloten behoorlijk overdreven. Daarnaast is Ho Chi Min alom vertegenwoordigd (foto 5). Ome Ho zoals hij liefkozend genoemd wordt, heeft een mytische status. Al worden ook andere leiders vereerd. Grappig detail is dat ome Ho vrijwel altijd rokend is vastgelegd. Steevast heeft hij een peuk in zijn hand. Maar tegelijkertijd schijnt hij gezegd te hebben dat de Vietnamese bevolking niet zoveel moet roken als hij, een prachtig staaltje aanpassing van de feiten aan de huidge tijd.

Het mooie kwam naar voren in het vrouwenmuseum. Hoewel Vietnam een hoge mate een patriarchische staat is, spelen vrouwen een cruciale rol, bijvoorbeeld door voor extra inkomsten te zorgen door producten in de grote stad te verkopen. Daarnaast blijven ze wel vastzitten aan alle standaard taken zoals zorg voor de kinderen, helpen op het veld, koken, wassen, weven, etc. Ga er maar aan staan. Ik zou dan niet meer lachen (foto 3). Het museum besteedde ook veel aandacht aan het huwelijk en het krijgen van kinderen. Daarbij werden de diverse culturen in Vietnam uitgelicht. De dominante bevolkingsgroep zijn de Viet, vandaar de naam, maar Vietnam kent daarnaast 53 etnische minderheden, de Yao, Muong, Dai, Khmer, Thai, Cham, enz. Iedere groep kent uiteraard zijn eigen rituelen. Grote overeenkomsten zijn echter het gebruik van alcohol en papieren objecten om te verbranden. Dat laaste zou de boze geesten op afstand moeten houden. Vandaar dat die er ook zijn bij een geboorte (foto 4), maar bij andere gelegenheden worden hele papieren draken of andere beesten in de fik gestoken. Het is echt serious business met vaklui die alleen brandbare objecten maken. Opvallend is ook dat Vietnamezen hoofdzakelijk in volsreligies geloven waarbij de natuur, geesten en zielen een belangrijke rol spelen maar dit gecombineerd hebben met boeddhisme (foto 6), taoïsme, Confucianisme (foto 7, 8 & 9) en katholisme (zie de kerk uit de vorige post). De belangrijkste religieuze figuur voor veel Vietnamezen is echter de moeder godin, die aan de basis van alles staat. Het gaat te ver daar dieper op in te gaan - ik heb ook maar een oppervlakkig begrip - maar een cool feitje is dat overledenen allemaal een soort van goden worden maar dan van het omgekeerde geslacht dan bij leven. Ik moet grinniken bij de gedacht aan de schok die dat bij westerse conservatieven teweeg zou brengen.

Foto 10 tenslotte is een beeld dat grote indruk op mij maakte. Ik weet natuurlijk de betekenis van de kunstenaar niet maar aangezien het 'herdenking' heet, stel ik me zo voor dat het de leegte symboliseert die een echtgenote of moeder voelt bij het verlies van haar man of zoon <p> O ja, ik keek uit naar de schildpadden gehouwen uit blauw steen, maar zoals je pp foto 7 ziet, viel dat enorm tegen. Op het rauwe randje kom ik overigens later nog terug.

[actuelekamers]

Prijs: 475 per maand Kamer omschrijving In het groene landschap van de Betuwe, ligt een dorp genaamd Heteren.Aan de rand van dit dorp en in het midden van een straat staat een ruim huis met een mooie tuin.Een plek waar je welkom bent,Waar elke dag gerelaxt mag worden,Waar je in alle rust lekker thuis kan werken.Om iets concreter te zijn hierbij wat feitjes op een rij:Twee gemeubileerde kamers (7,2 m2 en 9,2 m2) zijn op zeer korte termijn beschikbaarLocatie- 1,0 km naar de bushalte- 1,1 km naar de supermarkt- 1,1 km naar het strandjePraktisch- Woonkamer 25 m2- Keuken 10 m2- Complete badkamer en een extra toilet- Waskamer- Berging- Achtertuin- Schuur voor de fiets- Ruim voldoende parkeerplaatsenEen bezichtiging is digitaal mogelijk alswel op locatieGeïnteresseerd?Ik hoor graag van je, wat jouw wensen zijn en hoe ik je kan helpen!Interesse in deze woning? Ga naar Kamernet.nl en stuur een bericht naar de verhuurder of huisgenoten. Kamer details Woonkamer gedeeld: shared Kamers: 1 Internet: yes Keuken gedeeld: true Douches: shared Kamergenoten in woning: 3 Toilet: shared Huisdieren: false Makelaar: nee Bekijk de volledige kamer / woning ---> Bekijk en plan bezichtiging