#füruğ
Explore tagged Tumblr posts
gunebakancocuk · 1 month ago
Text
Bir gece
Rüzgârın alıp götürdüğü
Bir sokak var benim yüreğimin
Çocukluk mahallesinden çaldığı..
Füruğ Ferruhzad
Tumblr media
4 notes · View notes
laahzaa · 2 months ago
Text
"Benim yüreğim zamanın öte yakasında akmakta."
74 notes · View notes
deniz-mehtap · 1 year ago
Text
"ne kadar acı ve kara bir çağ..."
144 notes · View notes
uzaaklar · 1 year ago
Text
Şayet bir gün, ey gökyüzü
Kanatlanırsam bu sessiz evden
Ağlayan çocuğa nasıl söylerim
Tutsak bir kuşum vazgeç benden
Bir mumum, camımın alazıyla
Haberleri aydınlatırım
Sönüklüğü seçersem eğer
Bir yuvayı yıkıp dağıtırım..
Füruğ Ferruhzad.
147 notes · View notes
elisaa-suu · 5 months ago
Text
Tumblr media Tumblr media
“İnsanı sessiz kalmaya zorlayan acı,onu bağırmaya zorlayan acıdan çok daha ağırdır…”
51 notes · View notes
mesutbahtiyarolacak · 6 months ago
Text
Tumblr media
“İnsanı sessiz kalmaya zorlayan acı,onu bağırmaya zorlayan acıdan çok daha ağırdır…”
20 notes · View notes
veradansatirlar · 8 months ago
Text
Tumblr media Tumblr media
Yalnızlığa ve sessizliğe dönüyorum yüzümü öylece.
45 notes · View notes
andreytarkosvky · 3 days ago
Text
"Ellerimi bahçeye dikiyorum.
Yeşereceğim, biliyorum
Biliyorum, biliyorum"
8 notes · View notes
hejirmewij · 21 days ago
Text
Tumblr media
8 notes · View notes
yorgunherakles · 23 days ago
Text
çocukların koşuştuğu bir avludur kalbin... oysa ben dönmemek üzere ayrılıyordum yazların, kışların, yılların avlusundan.
ülkü tamer - yanardağın üstündeki kuş
10 notes · View notes
huzursuzlugun-blogu · 2 months ago
Text
Tumblr media
Tüm varlığım benim, karanlık bir ayettir.
Seni, kendinde tekrarlayarak
Sonsuz çiçeklenmenin ve yeşermenin
Seherine götürecek..
Ben bu ayette senin için ah çektim, ah..
Ben bu ayette seni,
Ağaca, suya ve ateşe aşıladım
Yaşam belki
Her gün filesiyle bir kadının geçtiği
Uzun bir caddedir,
Yaşam belki okuldan dönen bir çocuktur
Yaşam belki
Bir adamın daldan kendini astığı
Bir urgandır,
Yaşam belki
İki sevişme arası rehavetinde
Yakılan bir sigaradır
Ya da birinin şaşkınca yoldan geçişidir,
Şapkasını kaldırarak,
Başka bir yoldan geçene, anlamsız gülümsemeyle
“Günaydın” diyen birinin…
Yaşam belki de o tıkalı andır
Benim bakışımın,
Senin buğulu gözlerinde
Kendini paramparça yıktığı an…
Benim,
Ay ve karanlığın algısıyla birleştireceğim
Bir duyumsama var bunda.
Yalnızlık boyutlarındaki bir odada,
Aşk boyutlarındaki yüreğim
Kendi mutluluğunun
Sade bahanelerini seyreder,
Saksılardaki çiçeklerin güzelim yok oluşunu,
Ve senin bahçemize diktiğin fidanı,
Ve bir pencere boyutlarında cıvıldayan,
Kanarya ötüşlerini…
Ah…
Budur benim payıma düşen…
Budur benim payıma düşen…
Benim payıma düşen,
Bir perde asılmasının benden aldığı
Gökyüzüdür…
Benim payıma düşen,
Terk edilmiş bir merdiven inmektir ve
Ulaşmaktır bir şeylere
Çürüyüşte ve gurbette olan bir şeylere…
Benim payıma düşen,
Anılar bahçesinde hüzünlü bir gezintidir
Ve “ellerini seviyorum” diyen
Sesin hüznünde can vermektir…
Ellerimi bahçeye dikiyorum
Yeşereceğim, biliyorum
Biliyorum, biliyorum…
Ve kırlangıçlar
Mürekkepli parmaklarımın ucunda,
Yumurtlayacaklar.
Küpeler takıyorum kulaklarıma,
İkiz, iki kirazdan
Ve tırnaklarımı süslüyorum
Yıldız çiçeğinin taç yaprağıyla.
Bir sokak var orada,
Bana âşık oğlanlar, hâlâ
Aynı kırışık saçları, ince boyunları
Ve sıska bacaklarıyla
Küçük bir k��zın masum gülüşlerini düşünüyorlar;
Bir gece,
Rüzgarın alıp götürdüğü…
Bir sokak var,
Yüreğim,
Benim çocukluğumun mahallesinden çalmıştır.
Zaman çizgisinde, bir oylumun yolculuğu
Ve bir oylumla,
Gebe bırakmak zamanın kuru çizgisini
Bilinçli bir imgenin oylumu,
Aynanın konukluğundan dönen.
Ve bu şekildedir…
Birisi ölür,
Ve birisi kalır.
Hiçbir avcı,
Çukura dökülen hor bir arkta,
İnci avlamayacaktır.
Ben okyanusta yaşayan
Hüzünlü, küçük bir peri biliyorum
Ve yüreği tahta bir kavalda,
Usul usul çalıyor…
Küçük, hüzünlü bir peri
Geceleri bir öpücükle ölen
Ve sabahları bir öpücükle,
Yeniden doğacak olan…
همه هستی من آیه تاریکیست
که ترا در خود تکرار کنان
به سحرگاه شکفتن ها و رستن های ابدی خواهد برد
من در این آیه ترا آه کشیدم آه
من در این آیه ترا
به درخت و آب و آتش پیوند زدم
زندگی شاید
یک خیابان درازست که هر روز زنی با زنبیلی از آن می گذرد
زندگی شاید
ریسمانیست که مردی با آن خود را از شاخه می آویزد
زندگی شاید طفلی است که از مدرسه بر میگردد
زندگی شاید افروختن سیگاری باشد در فاصله رخوتناک دو همآغوشی
یا عبور گیج رهگذری باشد
که کلاه از سر بر میدارد
و به یک رهگذر دیگر با لبخندی بی معنی می گوید صبح بخیر
زندگی شاید آن لحظه مسدودیست
که نگاه من در نی نی چشمان تو خود را ویران می سازد
و در این حسی است
که من آن را با ادراک ماه و با دریافت ظلمت خواهم آمیخت
در اتاقی که به اندازه یک تنهاییست
دل من
که به اندازه یک عشقست
به بهانه های ساده خوشبختی خود می نگرد
به زوال زیبای گلها در گلدان
به نهالی که تو در باغچه خانه مان کاشته‌ای
و به آواز قناری‌ها
که به اندازه یک پنجره می خوانند
آه …
سهم من اینست
سهم من اینست
سهم من
سمانیست که آویختن پرده ای آن را از من می گیرد
سهم من پایین رفتن از یک پله متروکست
و به چیزی در پوسیدگی و غربت واصل گشتن
سهم من گردش حزن آلودی در باغ خاطره هاست
و در اندوه صدایی جان دادن که به من می گوید
دستهایت را دوست میدارم
دستهایم را در باغچه می کارم
سبز خواهم شد می دانم می دانم می دانم
و پرستو ها در گودی انگشتان جوهریم
تخم خواهند گذاشت
گوشواری به دو گوشم می آویزم
از دو گیلاس سرخ همزاد
و به ناخن هایم برگ گل کوکب می چسبانم
کوچه ای هست که در آنجا
پسرانی که به من عاشق بودند هنوز
با همان موهای درهم و گردن های باریک و پاهای لاغر
به تبسم معصوم دخترکی می اندیشند که یک شب او را باد با خود برد
کوچه ای هست که قلب من آن را
از محله های کودکیم دزدیده ست
سفر حجمی در خط زمان
و به حجمی خط خشک زمان را آبستن کردن
حجمی از تصویری آگاه
که ز مهمانی یک آینه بر میگردد
و بدینسانست
که کسی می میرد
و کسی می ماند
هیچ صیادی در جوی حقیری که به گودالی می ریزد مرواریدی صید نخواهد کرد
من
پری کوچک غمگینی را
می شناسم که در اقیانوسی مسکن دارد
و دلش را در یک نی لبک چوبین
می نوازد آرام آرام
پری کوچک غمگینی که شب از یک بوسه می میرد
و سحرگاه از یک بوسه به دنیا خواهد آمد
7 notes · View notes
laahzaa · 2 months ago
Text
Ellerimi bahçeye dikiyorum yeşereceğim biliyorum biliyorum biliyorum. Ve kırlangıçlar mürekkepli parmaklarımın çukurunda yumurtlayacaklar.
48 notes · View notes
heyvbsr · 2 months ago
Text
haklısınız
ben ölümümden sonra
aynaya bakmaya yeltenmedim hiçbir zaman
ve o kadar ölüyüm ki
ölümden başka hiçbir şey
kanıtlayamaz varlığımı
ah
acaba siz
gecenin himayesinde, bahçenin bitiminden aya doğru koşan
bir ağustosböceği sesi
duydunuz mu hiç?
16 notes · View notes
uzaaklar · 1 year ago
Text
Ama ne olursa olsun yine de güzel şeydir sevmek..
73 notes · View notes
vaaveyylla · 2 years ago
Text
Tumblr media Tumblr media
Keşke bir güvercin olsaydım bu dünya sevmek için çok küçük.
103 notes · View notes
heikeyim · 9 months ago
Text
Tumblr media
İçimizde hiç kimse bilmiyor, ne kadar vakti kaldığını. Hasat zamanı geçti, mevsim bitmek üzere.
Ve bir kurtuluş bulamadık.
Güvercinler gibi bağrışıyoruz adalet için.
Ama kimse duymuyor bizi ve karanlıkta ışığı bekliyoruz.
Füruğ Ferruhzad.
15 notes · View notes