#edebiyatköşesi

[sessizdortlukler]

[kalbimicokkiriyorlar]

Bu ne biliyor musun? Hayatına neredeyse eksiksiz devam eden bir kadının yüzleşmesi. Bir anda bir adamın gelip tüm boşlukları doldurması ve sonra çekip gitmesi. Kadının daha önce farkına bile varmadığı boşluklarla kala kalması. Eksik bir şey bu. Öyle kuru kuru aşk değil. ‘Ölüyorum, bitiyorum’ edebiyatı yaptıran gelip geçici duygulardan hiç değil… Bu ne biliyor musun? Rüyasında sevdiği adamla mutlu olduğunu gören bir kadının, daha uyanmadan bunun bir rüya olduğunu anlaması; uyanıp, yorganın altında sessizce ağlaması. Öyle, onu kendime nasıl aşık ederim sohbetlerinde geçen aşk değil. Taktiklerle ve oyunlarla gidilecek bir yol hiç değil. Bazen sıkı sıkı tutunman gerekmez, orada olduğunu bilirsin ve sadece dokunarak, hissederek bile dengede kalabilirsin. Bir vardın bir yok oldun, bütün dengemi bozdun. Yine dengemi bulurum elbet, bu sana ihtiyacım var demek değil. Ama şimdi, bugün, burada, seni seviyorum. Buna mecbur olduğum için değil, beni sevmediğini söylediğin için değil, gidecek başka bir yer, sevecek başka biri olmadığı için değil; sen olduğun için seviyorum… Bu ne biliyor musun? Bu hayatı boyunca zamanın boşa geçmesiyle savaşmış bir kadının, aylardır tek bir günü özlemesi. Her gün, o günün tekrar yaşanacağına inanması, beklemesi. Bak ne hızlı geçiyor zaman. Bak neler yaşayamadık onca ayrı geçen zamanda. Hayatının merkezine beni koymanı istemiyorum senden, yalnızca burada olduğumu bil. Burada olduğumu ve her an gidebileceğimi. Onca zaman sonra yalnız seni sevdiğimi bil. Sevdiğimi ve bunu her an kaybedebileceğimi. Duygular değişir, insanlar değişir, durumlar değişir ve hatta hayaller bile değişir. Aramızdaki ilişki de değişir elbet zamanla. Ama bugün, eğer hâlâ istiyorsan benimle olmayı, içinden küçücük bir şey gelip geçiyorsa bazen, gel. Ben de böylesine istiyorken seni, gel. Gel biz içimizden geldiği gibi davranalım. Yarın kimsenin umurunda değil. Ağaçların, mevsimlerin, kuşların bile umurunda değil. Gel biz de umursamayalım… Bu ne biliyor musun? Aşkın ne olduğunu unutmuş bir kadının haline şaşkınlığı. Aşkın ne olduğunu unutmuş bir adama kızgınlığı. Bırak o sıkı sıkı ördüğün duvarların yıkılsınlar. Bırak seni sevgimle sarayım. Çoğaltayım. İstemediğini biliyorum, bırak kırayım inadını. İzin ver seveyim. Belki sen de yine seversin beni. Diğerleri ne derse desinler, eskilerin dediği gibi “sevdik” deyip geçeriz belki… Bu ne biliyor musun? Bu çok seven, çok masum seven, doğrudan seven bir kadının sevgisinden vazgeçme korkusu. Biliyorum birkaç zaman sonra yitip gidecek bu duygu. Yerine bambaşka duygular gelecek. Oysa bugün, öyle güzel ki seni sevmek. Düşmanın değilim senin, akraban değilim. Köşe bucak kaçma benden. İndir kalkanlarını, kılıç yok elimde. Dost olmayalım. Arkadaş olmayalım. Ruh ikizi hiç olmayalım. Bırakalım adını meraklıları koysun. Bu sevginin içinde hepsine yer var. Kızmayalım, kıskanmayalım. Yormayıp yorulmayalım artık. Ben çok yoruldum. Şimdi sen de; yorgun, uykusuz onca yolu gelip bana kavuşan ayaklarını kesip atıyorsun, sımsıkı saran kollarını nereye koyacağını, merakla ve şefkatle bakan gözlerini nereye kaçıracağını bilemiyorsun ya. Bırak, onlar da gelsinler. Tamlarını bırak. Yaraların, eksiklerin de gelsinler. Cesaretini bırak orada. Dile getirmekten korktuğun özlemlerin, korkuların gelsinler. Güvenilirliğini bırak, güvenemeyişini umursuyorum ben. Umarsızlıklarını, umutsuzluklarını da al, gel. Birlikte iyileşelim. Yeter ki sen gel.

#uzunyazılar #edebiyat #edebiyatköşesi #güzel yazı

[sessizdortlukler]

Duvardaki saatin çarkları zamanı ezerken en çokta maviyi özlüyorum.

[sessizdortlukler]

[sessizdortlukler]

www.facebook.com/sessizdortlukler

[sessizdortlukler]

www.facebook.com/sessizdortlukler

[sessizdortlukler]

www.facebook.com/sessizdortlukler

[sessizdortlukler]

www.facebook.com/sessizdortlukler

[sessizdortlukler]

www.facebook.com/sessizdortlukler

[sessizdortlukler]

www.facebook.com/sessizdortlukler