#drobna empiria

[drobna-empiria]

Dzień dobry Maktub,

minęło dość sporo czasu od naszej rozmowy, nie uważasz? Chciałabym Ci opowiedzieć kilka anegdot z mojego życia. Moi rodzice ciągle rozpowiadali, że moje mieszkanie będzie w ciągłym nieładzie. Powtarzali, że potrafię przypalić nawet wodę na kawę a co dopiero coś ugotować, pamiętasz? Otóż wiele zmieniło się od tamtego momentu. Potrafię przygotować wiele dań, nawet ostatnio zrobiłam leniwe kluski! A przecież dobrze wiesz, że nie lubię zbyt długiego siedzenia w kuchni. Dom jest w nienagannym stanie, nie jest perfekcyjnie, ale „skarpetki zawsze trafiają do kosza na pranie”. Zazwyczaj myje okna Twój kawaler, ale nadmienię, że też to robiłam (albo starałam się to robić?). Tęsknie jednak za Twoją zupą jarzynową. Do tej pory jej nie przygotowałam, bo w głębi serca wiem, że Twojej nikt nie jest w stanie zastąpić. Tak, wyprzedzę Twoje pytanie, nie jadłam jej od 4 lat. Ostatnio nieświadomie pomyliłam garnki i wsypałam łyżkę stołową soli do zupy grzybowej! Jednak kawalerowi to nie przeszkadzało, bo wiedział, że za mną był ciężki dzień. Wciąż się uczę Maktub, jak żyć po Twoim odejściu. Czasami wiatr otula moją twarz a ja myślę o Tobie. Mijają dni, kiedy nie myślę o tym co się stało, nie pamiętam tych chwil otulonych rozpaczą. Lata mijają i zastanawiam się czy polubiłabyś nową wersję mnie, tę bardziej dojrzalszą. Podchodzę do życia trochę inaczej niż poprzednio. Nie staram się przystosowywać. Potrafię się postawić, walczyć do ostatniego tchu i nie bać się ponoszenia konsekwencji. Nie paraliżuje mnie już życie Maktub, bo odchodząc nauczyłaś mnie tego czego nie były w stanie nauczyć mnie żadne książki. Dałaś mi „lekcję życia”, ponieważ kiedy odchodziłaś, przestałam chcieć umierać.

Pamiętasz co powiedziałam Ci w przeddzień kiedy odchodziłaś? Moje płuca są dość wystarczające, aby mogły oddychać za nas obie. I tak też się stało.

Kocham Cię,

a moje serce nieustannie woła Twoje imię.

Do zobaczenia Maktub,

Twoja SJ♥️🥀

[im-bad-decision]

Nowy blog🥀❤

@drobna-empiria

[drobna-empiria]

XXV.IX

Życie z tak ogromną blizną na sercu jest cięższe niż mogłabym to przyznać. Wydawało mi się, że te 800 dni jest w stanie zagoić tą ranę na tyle, aby nie czuć tak wielkiego bólu. Myliłam się jak na mnie przystało. Źle wyliczyłam moje uczucia. Na moim ramieniu znajduje się Maktub z wieloma niedoskonałościami, ponieważ tak wyglądała nasza miłość i wspólne życie. Maktub o astrowej twarzy na znak jej narodzin. Wrzesień zbliżał się ku końcowi, a w tym dniu poczułam jak świat po prostu przestał istnieć. Nie miałam ochoty by się uśmiechnąć, łzy mimochodem pojawiały się w moich oczach w trakcie pracy, a ja nie potrafiłam tego zatrzymać. Dopiero po zobaczeniu dzisiejszej daty zrozumiałam to, co moje ciało chciało mi przekazać. Ten dzień należał do niej, do nas. Jednak świat miał dla nas inne plany. Po wielu zawirowaniach Maktub spędza je (mam taką nadzieję) wśród astrowych pól i w takim miejscu, do którego nie mam już dostępu. Późnym popołudniem odgłosy sąsiadów obudziły mnie i wtedy zrozumiałam co oni tak naprawdę mówią: „Sto lat, niech żyję żyję nam”. Momentalnie wspomnienia wróciły ze zdwojoną siłą. Łzy ponownie pokrywały moją skórę a ja patrzyłam na zdjęcie stojące obok łóżka. I przysięgam, że ta blizna na nowo się otworzyła, a ja poczułam na nowo to czego myślałam, że nie będę w stanie poczuć. Pustka, złość, tęsknota, odrętwienie i przerywane oddechy podczas ataku. W tym momencie zrozumiałam, że z tą blizną będę musiała żyć do końca życia, ponieważ moje serce nie jest w stanie zapomnieć o tym co razem przeszłyśmy. Odeszła a ja po tylu latach nadal nie potrafię się pozbierać. I teraz wiem, że tak wyglada prawdziwa miłość. Miłość po sam grób i dzień dłużej. Wszystkiego najlepszego, Maktub. Nie zapomnij tylko proszę o tych, którzy będą z Tobą do końca świata. I myślę, że nigdy nie zdawałaś sobie sprawy z tego ile wniosłaś dobrego do naszego życia. Dlatego mam nadzieję, że spoglądasz na nas z góry i widzisz ile udało Ci się zmienić na lepsze. Kocham Cię, Maktub. I wiedz, że ja tak bardzo tęsknię…

Wszystkiego najlepszego,

SJ🥀♥️

[drobna-empiria]

Czasami przychodzą takie dni, w których każda cząstka mojego ciała woła do Ciebie. Wypadają takie dni w kalendarzu jak ten, gdzie przypominam sobie Twoją dłoń, która z czułością otulała moją twarz, mówiąc: nie oddawaj mnie nikomu. Lecz kiedy byłam zdecydowana oddać wszystko Bogu; zabrał mi Ciebie w okamgnieniu. Wciąż powiewa ten sam porywisty wiatr jak w dniu, w którym odeszłaś. Na świecie tak jakby się nic nie zmieniło, tylko wewnątrz mnie powstała kolejna wojna. Kolejna zmiana, na którą nie byłam przygotowana. Nie zdążyłam Ci powiedzieć tyle rzeczy, które chciały wyjść przez moje usta. Byłaś moim ulubionym dorosłym, który poprzez rozmowę potrafił we mnie ujarzmić wszystkie te wojny. Nie uciekałaś od tematów, które były ciężkie. Och, Maktub, czy wciąż możesz słyszeć te rozmowy, które toczę tuż przy Twoim grobie? Czy możesz zobaczyć moją skruchę? W moim ostatnim śnie wracałaś z moim psem do swojego domu. I widząc Twoją opiekę nad nią, czułam się szczęśliwa, że od teraz macie siebie. Przypomniało mi to nasze dawne wyjścia do lasu, gdzie byłam zbyt mała by wszystko zrozumieć. Jednak pomimo Twojej niechęci do czworonożnych przyjaciół, znalazłaś ją, znalazłaś ją dla mnie i zaopiekowałaś się nią. Gdybym tylko mogła Maktub, zmieniłabym bieg wszystkich wydarzeń. Jednak Twój ślad istnienia pozostanie na moim ciele, na wiele sposobów, ponieważ tak miałam wyznać Ci moją miłość przed Twoim odejściem. I jeżeli kiedyś będzie mi dane usiąść z dzieckiem wśród drzew tak jak my spędzałyśmy wolne chwile; opowiem jej o Tobie i o Twojej wielkiej sile. Przeczytam jej książkę, w której Ty grasz główną rolę, ponieważ takich jak Ty; świat nie powinien zapomnieć. Gdziekolwiek jesteś Maktub, znaczenie tego słowa niech nie wypowiadają moje usta na próżno. Jeżeli jesteśmy sobie przeznaczone, znajdziemy sposób na nasze ponowne spotkanie.

Na zawsze do mojej Maktub,

gdziekolwiek jesteś,

SJ 🥀❤️

[drobna-empiria]

Widzę w Twoich oczach przemijające życie;

Niegdyś pełna życia kobieta zmieniała

mój dziecięcy świat w bardziej kolorowy,

te wszystkie wędrówki, spotkania z naturą,

wspinaczki i muzea pełnych wspomnień

dotąd ukazywane przez jej pełne wigoru ciało;

Niegdyś pełna życia kobieta,

dotknęła śmierci przez przypadek

i odtąd jej ciało przypomina tonący statek,

gdyż stado bezlitosnych stworów,

zajęło całe jej ciało,

a mi pozostawili cząstki tego

co nazywałam niegdyś swoim domem;

Niegdyś pełna życia kobieta

dotknęła śmierci i jej ciało umiera

a ja za każdym razem kiedy trzymam ją w objęciach

czuję jak ulatnia się z każdym napływem powietrza;

Niegdyś pełna życia kobieta dała dotknąć mi nieba

i teraz ono na nią czeka.

SJ🥀♥️

[drobna-empiria]

Nie doceniałam tego ile dla mnie zrobiłeś. Może inaczej: nie chciałam docenić tego ile dla mnie zrobiłeś, ponieważ od zawsze chciałam się zająć wszystkim i wszystkimi. Przyznanie się do porażki było czymś czego się najbardziej obawiałam. Lecz Ty wiedziałeś, że nie daje rady i wyciągnąłeś pomocną dłoń kiedy tonęłam. I nigdy Ci za to nie podziękowałam, ponieważ nie chciałam się przyznać przed samą sobą, że potrzebowałam pomocy. Chcę żebyś wiedział, że pod tą skorupą skrywa się wrażliwe serce, które jest Ci wdzięczne za każdą sekundę, a przede wszystkim jest Ci wdzięczne od momentu, w którym wszedłeś tam niespostrzeżenie. Nigdy nie dorównam Ci kroku, ponieważ w głębi wiem, że jesteś zbyt dobry dla mnie. I uświadomiłam sobie jedno; nieważne jak nasze drogi się potoczą, jesteś i będziesz osobą, która zmieniła doszczętnie moje życie. I żadne słowa nie wyrażą tego jak bardzo jesteś dla mnie ważny. Ponieważ rozumiesz mnie jak nikt inny, kochasz mnie za całokształt, pomimo mojej nadmiernej kontroli nad Twoim życiem. Chcę dla Ciebie jak najlepiej i czasem zastanawiam się czy jestem dla Ciebie odpowiednią partią. Czasami paraliżuje mnie doszczętnie życie i choć Ci nie pokazuje, ale czasem ciężko mi jest żyć z samą sobą. Czasami, ale tylko czasami, zastanawiam się czym zasługuje na Twoja miłość. Ale mam nadzieje, że to jest jeden rok z wielu przed nami, a na końcu drogi wciąż będziemy trzymać się za ręce. Bo gdyby nie Ty, wciąż szukałabym sensu mojego istnienia.

Kocham całym sercem,

SJ 🥀❤️

[drobna-empiria]

< O uczuciu >

A gdybyś tu wrócił

powiedziałabym Ci, że

nie ma tam dla Ciebie miejsca

i gdybyś błagał mnie o litość głupcze

powiedziałabym Ci, że nie chcę

czuć Ciebie jak wrażenia.

Wolę Cię poznawać,

w wzroku małego dziecka,

które z miłością spogląda na matkę;

Wolę Cię słyszeć w głosie dziadka,

kiedy musi kogoś pożegnać;

Wolę Cię skupiać mój drogi w poznaniach,

lecz nie w doznaniach,

gdyż w miejscu gdzie kiedyś powstałeś,

roi się tam teraz zbyt wiele niebezpieczeństw,

więc tak po prostu będzie łatwiej,

nie pozwolić Ci

już dłużej o nic dbać.

Chcę Cię widzieć,

lecz nie każ mi doznawać,

nie wracaj tu mój drogi;

tak będzie łatwiej;

kiedy dla mnie

pozostaniesz

tylko

poznaniem.

S.J 🥀❤️

[drobna-empiria]

"Kochać raz to znaczy umierać tysiąc razy, lecz rzecz w tym, że nie jesteś w stanie naprawdę umrzeć."

- znalezione

[drobna-empiria]

< O życiu >

Życia nie da się zaplanować

nie da się go przeżyć w taki sposób

abyśmy nie czuli zderzenia

z odległym światem

Gdzieś tam na końcu

zawsze ukrywa się

pożegnanie

tęsknota

zakochanie

W gęstym lesie wspomnień

przypominamy sobie o upadkach

złych decyzjach

takie jest życie -

powiedziałaby mi mama mojej mamy

Lecz czy istnieje gdzieś inny wszechświat

w którym życie byłoby po prostu życiem

słońcem na tafli jeziora

opalającym bezinteresownie skórę

Czy istnieje gdzieś takie życie

w którym problemy

są tylko nierównością na drodze

a nie przeszkodą na wyznaczonym torze

Czy gdzieś znajdę te szczęście

tak po prostu

leżące na drodze

jak objawienie

Czy wybieganie w przyszłość ma jakiś sens

kiedy istnieje prawdopodobieństwo

że tuż za rogiem

przeniesiesz nas do krainy wspomnień?

Och najdroższy

niech jeszcze nie przychodzi na nas pora

nie zdążyłam jeszcze w tym życiu

pokochać Ciebie

podjąć tych najważniejszych decyzji

przeżyć z nim tych najpiękniejszych chwil

Mój drogi

czy Ty też to czujesz?

żyjesz we mnie

od dnia moich narodzin

lecz wciąż nie zasmakowałam

tych chwil ulotnych

twych pocałunków

ciepłych objęć w porywisty wieczór

Tak więc nie bądź dla mnie

nieczuły

gdybyś tylko zajrzał mi w oczy

trochę głębiej

zrozumiałbyś jak wciąż

we mnie niewiele

Twojego życia.

S.J 🥀❤️

[drobna-empiria]

//V

Dopiero Cię odzyskałam

mogłam policzyć nasze tygodnie

na palcach jednej dłoni

Dopiero gdy mogłam poczuć

Twoją słabą rękę na moim ramieniu

Dopiero gdy przyzwyczaiłam się

że nie odejdziesz

że ten rak nie pochłoni Cię kolejny raz

myliłam się

Nasze tygodnie były wyliczone

na palcach Twojej ręki

i znowu będę musiała Cię pożegnać

choć mam nadzieję, że to kolejny raz

z wielu

lecz tym razem rak wybrał dla nas

inną drogę

pokochał Ciebie całą

a ja oddałabym wszystko

by zamiast Ciebie

pokochał moje ciało.

SJ 🥀❤️

[drobna-empiria]

Zabija mnie myśl, czy Ty też myślisz o mnie tyle samo co ja o Tobie.

SJ🥀❤️

[drobna-empiria]

- Spójrzmy sobie w oczy, tak przez dłuższą chwilę i powiedzmy sobie to co czego boimy się wypowiedzieć na głos.

SJ🥀❤️

[drobna-empiria]

Myślisz, że to się kiedyś skończy? Wiesz te całe mówienie do Ciebie przy grobie i modląc się żebyś mnie usłyszała. Nadzieja umiera ostatnia, jakoś tak to szło co nie Maktub?

SJ🥀❤️

[drobna-empiria]

//XXXI

To był.. trudny rok. Tyle powstało we mnie miłości, by pod koniec mogło się wszystko wypalić. Tyle rzeczy wyślizgnęło mi się z rąk, a przecież miałam mieć wszystko pod kontrolą. Pożegnałam tyle samo ludzi ile ich poznałam. Pożegnałam najważniejszą osobę w moim życiu i wiem, że nie spotkam jej w przyszłym roku. Wylądowałam w szpitalu i odwiedzałam tam bliskich tak często, że przez pewien czas szpital stał się moim domem. Płakałam, śmiałam się i umierałam. Prosiłam o śmierć, o życie i przebaczenie. Byłam w dwóch miejscach jednocześnie i przez pewien okres czułam się bardziej żywa niż kiedykolwiek. Przywitałam rok z Tobą, lecz żegnać będę teraz z kimś innym. I to nie był pierwszy raz kiedy tak się stało. Kochałam i nienawidziłam, żyłam i umierałam, śmiałam się i płakałam, czułam się częścią czegoś wielkiego a potem byłam mniejsza niż ziarno piasku, byłam wszystkim i niczym a najważniejsze w tym wszystkim jest to, że nigdy się nie poddałam. Walczyłam o swoje tak jak nigdy wcześniej. Chciałam żebyś była ze mnie dumna i dzięki temu przekroczyłam swoją granicę komfortu. Dlatego uważam, że pomimo tyle bólu odniosłam coś więcej w swoim życiu. Te małe sukcesy, te wschody i zachody słońca nauczyły mnie, aby cieszyć się chwilą - by być z bliskimi, ponieważ czas na nikogo nie czeka, by walczyć ze swoimi demonami, ponieważ życie ma się jedno. Tego nauczył mnie ten rok - miłości do bliskich i przede wszystkim do siebie samej. Dlatego też tego Wam życzę w tym roku moi drodzy. Więcej wiary w siebie i w swoje możliwości. By ten rok był lepszy dla Was- tego Wam życzę z całego serca.

SJ🥀❤️