#digitale oorlogsvoering

[se-coaching]

NAVO in een Nieuwe Realiteit: Opties, Kansen en Risico's zonder Amerikaanse Steun

Een Dreigende Machtsverschuiving De internationale veiligheidssituatie staat op een keerpunt. Sinds de Russische invasie van Oekraïne in 2022 heeft de NAVO zich als schild opgesteld tegen verdere escalatie. Maar recente politieke ontwikkelingen in de Verenigde Staten zetten deze solidariteit onder druk. De aankondiging over de mogelijke intrekking van Amerikaanse steun aan Oekraïne dwingt Europa…

[emmaringelding]

Een poosje terug mocht ik werken aan een journalistieke strip over CYBEROORLOG voor Drawing the Times. Nu weet ik dat digitale oorlogsvoering superinteressant en bij vlagen bijzonder griezelig is. Wat je hier leest is een fragment van de hele strip. De rest is te lezen via https://drawingthetimes.com/story/de-onzichtbare-oorlog/. De strip heeft BEWEGENDE PLAATJES (!) dus het is absoluut een aanrader, al zeg ik het zelf. Mooier op telefoon dan op laptop. . Mijn strip is onderdeel van een uitzonderlijk goed getimede special over virussen, die al in de steigers stond voordat er een pandemie was. Collega's Eva Hilhorst, Merel Barends, Joris Bas Backer, Mei-Li Nieuwland en Albert Hennipman tekenden ook bijdragen, bijvoorbeeld over HIV en viral tweets. . Deze publicatie is tot stand gekomen met steun van het Fonds Bijzondere Journalistieke Projecten, fondsbjp.nl

[earaernl]

SOUS LES PAVÉS, LA PLAGE – WAT DE CORONACRISIS ONS LEERT OVER DE REGIONAL APPROACH

Sous les pavés, la plage !

De zin hierboven is een slogan uit mei ‘68. De slogan vervat de ambitie van de mei 68-beweging om een verlangen naar vrijheid werkelijkheid te doen worden.[1]  42 jaar later overviel de coronacrisis de westerse wereld op een moment dat de democratische staatsvorm door velen in vraag werd gesteld, dat de sociale media talrijke negatieve invloeden beginnen te hebben en dat in talrijke landen burgers tegen elkaar worden opgezet.  Daar bovenop komt nog een nieuwe vorm van oorlogsvoering waarbij de publieke opinie van landen negatief wordt beïnvloed door campagnes van fake news die door staten zoals Rusland [2] worden gefinancierd om democratieën in Europa te destabiliseren, [3]en en door rechtse bewegingen in de Verenigde Staten die de betogingen aanvuren tegen gouverneurs die de quarantaine willen handhaven.[4]

In vorige artikels hebben we reeds gepleit voor een hertekening van het democratisch landschap in Europa door enerzijds meer bevoegdheden naar een supranationaal niveau te leggen en anderzijds de zeggingskracht en daadkracht van politici en burgers op regionaal niveau beter te onderkennen en te financieel te ondersteunen.  In een recent artikel pleit de internationale journaliste Caroline de Gruyter er zelfs voor [5]: “Wat de staat moet doen, na deze crisis: beter delegeren, zowel naar het Europese als naar het lokale niveau. Als een schakelbord. Dat betekent dat hij zichzelf soms klein moet maken.”

Koele minnaars van de EU verweten in het begin van de coronacrisis dat deze pandemie nu een uitgelezen kans was voor de EU om het voortouw te nemen en dat zoiets niet gebeurde.[6] Ze vergaten erbij te vertellen dat volksgezondheid expliciet door het verdrag van Maastricht was aangeduid als nationale materie waarin de EU zelfs geen adviserende rol diende te vervullen. Anderzijds waren er ook hartstochtelijke aanhangers van decentralisatie en een regionale approach die plots eisten dat het federale niveau de touwtjes in handen zou nemen. Deze koudwatervrees leidde er dan weer andere commentatoren toe om te pleiten voor een deregionalisering en voor het herinvoeren van een sterke centraal-geleide staat. De Nederlandse hoogleraar en publicist Paul Scheffer suggereert als een van de conclusies uit de aanpak van de pandemie dat de legitimiteit van de nationale staat te vroeg als achterhaald werd beschouwd.[7]

Toch merken we in de realiteit dat de regionale aanpak waarbij lokale en regionale overheden, universiteiten en non-profitorganisaties samenwerken, snellere resultaten hebben gehad en dus vertrouwen hebben gewekt op momenten waarbij de nationale overheden nog worstelden met alle spelers in het land.

De strijd tussen supranationaal – nationaal en regionaal

Sinds de Amerikaanse president Trump de internationale instellingen op de korrel begon te nemen, hun legitimiteit begon in vraag te stellen en de bijdrage van de US, traditioneel de grootste fondsenbijdrager- begon te verminderen, hebben deze laatste ingeboet in slagkracht. Antonio Gutierrez, de huidige secretaris-generaal van de Verenigde Naties, vond het noodzakelijke om een oproep tot gemeenschappelijk inzet te lanceren: “We must see countries not only united to beat the virus but also to tackle its profound consequences. (…)What the world needs now is solidarity.”[8] Hij pleit ook voor veranderingen in gedrag en samenleving in een post-Corona tijdperk: “With solidarity we can defeat the virus and build a better world.” [9] Zowel UNDP als de WHO werden immers door de Amerikaanse president onder druk gezet door ze te bedreigen de Amerikaanse bijdragen te verminderen of zelfs af te schaffen.

Dit terugplooien op zichzelf leidt ertoe dat traditionele bondgenootschappen in vraag worden gesteld en zal het voor de VS als dusdanig in de toekomst moeilijk maken om terug een leidende rol in de wereld te gaan innemen. Zelfs de traditionele bondgenoten uit Canada beginnen zich af te vragen of ze niet toenadering moeten zoeken tot andere partijen omdat hun zuiderbuur het noorden kwijt is en een imperium in verval is geworden: “It’s therefore not an exaggeration, to ask if the U.S. empire is in jeopardy. It is entirely possible, if we look to history.”[10]

Ook de EU staat onder druk. Er zijn veel EU-haters bijgekomen de jongste jaren. De wijfelachtige manier waarop de UK de Brexit in realiteit tracht om te zetten, brengt mee dat het bij verbale destructie blijft. Maar de manier waarop sommige landen zich blijven verzetten tegen Europese solidariteitsinitiatieven om de Europese economie als een geheel na de coronacrisis er terug bovenop te krijgen, getuigt niet van een globale Europese goodwill.  De opinie dat de Noord-Europese “mieren” (Nederland, Duitsland, Finland, ...)- deugdzaam omdat weinig schulden in termen van staatsschuld, arbeiders en welvarend- niet moeten opdraaien voor de Zuid-Europese “krekels”, die voor verkwisters doorgaan, werkschuw en wiens budget wordt gevoed door met tekorten , is een stereotiep dat al geruime tijd de ronde doet. [11] En hoewel kan bewezen worden dat vele mieren hun welvaart op de kap van de krekels hebben verworven, blijft dit stereotiep overeind en wordt het zelfs uitgediept door de coronacrisis. Daardoor geraken zeer mooie initiatieven over de grenzen heen ondergesneeuwd.

De Amerikaanse aanpak kan dan weer geen voorbeeld worden genoemd. De veiligheid is daar een bevoegdheid van de staten. Gezien de diepe verdeeldheid in de Amerikaanse samenleving enerzijds en anderzijds het bijna totaal ontbreken van sociale zekerheid voor de modale Amerikaan, is er een erg uiteenlopende approach te zien tussen staten met grootsteden zoals Los Angeles, New York, Chicago etc en rurale staten met een verpauperde blanke bevolking en geringe bevolkingsdichtheid. Aan het inpakt van de coronacrisis is uiteraard minder groot in deze laatste staten dan in de dichtbevolkte staten. Ook de strijd tussen de legitieme rechten van de staten wat veiligheidsbeleid betreft en de poging van president Trump om hiervan een federale materie te maken, is nog lang niet gestreden, en zal ten koste van levens gaan.[12]

De roep naar decentralisering enerzijds en supranationale solidariteit en meer staatsinitiatief anderzijds klinkt echter steeds luider. De Italiaans-Amerikaanse econome Mariana Mazzucato is al lang geïntrigeerd door de bijdrage van de overheid aan het innovatieve vermogen van topbedrijven zoals Facebook, Tesla en Google. Ze bewees uitgebreid dat deze bedrijven enkel succesvol konden zijn omdat ze konden gebruikmaken van research betaald door de overheid. [13] De mythe van het vrije onderzoek van Silicon Valley is er een die door de bedrijfsleiders kunstmatig in stand wordt gehouden, aldus Mazzucato.  Een opvallende bevinding dat de thans de Britse Tory-regering adviserende professor naar voren schuift is het succesvolle opereren van mission-oriented institutions in de VS, in de UK en in Israël. [14] Volgens de auteur zetten die verscheidene instituten markten op. [15] Het mooiste voorbeeld voor ,haar was het Apollo-programma in de sixties. Meer dan 300 verschillende projecten kwamen eruit voort, niet alleen in de luchtvaart, maar ook in gebieden als voeding, textiel, elektronica en medicijnen, resulterend in 1.800 spin-off producten, van gevriesdroogd voedsel tot koelpakken, veerbanden en digitale fly-by-wire vluchtcontrole systemen die worden gebruikt in commerciële vliegtuigen. Mazzcucato stelde dan ook voor ditzelfde principe op Europees niveau toe te passen, bv. door het Horizon 2020 op die manier te reorganiseren.

De EU onterecht gezet is aan de kant waar de klappen vallen; we meldden het reeds eerder: volksgezondheid is een puur nationale materie waarvoor de EU zelfs geen adviserende bevoegdheid heeft. Toch heeft de Unie ook dit keer zijn verantwoordelijkheid genomen. Waar in een eerste tijd, bij het begin van de coronacrisis, alle landen hun grenzen hermetisch zijn gaan sluiten, ondanks het Schengen-verdrag, en bestellingen van essentiële onderdelen bestemd voor andere landen zijn gaan tegenhouden, heeft de Europese Commissie zeer snel eenieder op zijn verantwoordelijkheid gewezen en heeft het vrij verkeer van goederen en diensten op die manier terug kunnen herstellen. De Europese Commissie is ook snel een gezamenlijke Europese respons op de coronavirusuitbraak gaan coördineren. Ze heeft drastische maatregelen om de zorgsector te versterken en de sociaal-economische gevolgen in de Europese Unie op te vangen en lidstaten te helpen hun nationale respons te coördineren.[16] Zeer mooie voorbeelden zijn er geweest van grensoverschrijdende samenwerkingen tussen regio’s aan beide kanten van de grens om de druk op overbelaste ziekenhuizen te verlichten door patiënten die aan de coronavirusziekte lijden, over te brengen naar lidstaten waar ziekenhuisbedden beschikbaar zijn. Duitsland, Zwitserland en Luxemburg hebben bedden beschikbaar gesteld om het zwaar getroffen oosten van Frankrijk en uit het noorden van Italië te helpen.[17] Dokters en verplegers zijn ook vanuit Roemenië en Noorwegen naar het fel getroffen gezonden omdat beide landen minder problemen kenden. [18]

Uitgaan vanuit eigen sterkte

De succesvolle aanpak van het coronavirus zegt niet enkel iets over charismatische politici die hun land doorheen een crisis kunnen loodsen. Er wordt uiteraard met bewondering gekeken naar de jonge, praktisch volledig vrouwelijke cohorte eerste ministers van IJsland, Nieuw-Zeeland, Denemarken, Duitsland en Oostenrijk, die hun land snel volledig hebben dichtgegooid en nu ook efficiënt hun economieën terug aan het opstarten zijn.  Er dient ook gekeken naar achterliggende structuren die in landen reeds bestaan en die efficiënt zijn gebleken.

Een voor het oog van de buitenwereld erg centraal bestuurd land zoals Nederland, heeft toch een erg decentrale structuur waarop het kan terugvallen in crisistijden. Nederland is immers verdeeld in 25 veiligheidsregio’s, gebieden waarin wordt samengewerkt door verscheidene besturen en diensten bij de uitvoering van taken op het terrein van brandweerzorg, rampen- en crisisbeheersing, geneeskundige hulpverlening, openbare orde en veiligheid. Deze hebben een verregaande autonomie, waardoor nationale beslissingen kunnen worden geanticipeerd of aangepast aan de behoeften van de regio. [19]

Zwitserland daarentegen, waarvan de structuur uitermate decentraal is, heeft dan weer een Bundesamt für Gesundheit BAG (Federal Office for Public Health) binnen haar Eidgenössiges Department des Innern (Federal Office of Public Health) dat alle aspecten van Volksgezondheid coördineert voor de 26 kantons. [20]

België, een federaal land waarvan de deelstaten de meeste bevoegdheden hebben die niet overruled kunnen worden door de federale staat, had gelukkig, als gevolg van de Tchernobyl crisis in 1986, zichzelf voorzien van een Nationale Veiligheidsraad. Deze stelt de federale regering in staat maatregelen rond terreurdreigingen maar ook voor volksgezondheid. Deze stelt de federale regering in staat structureel overleg te organiseren met de deelstaten om alle aspecten van volksgezondheid te coördineren.

Duitsland wordt geprezen om zijn snelle en consequente aanpak: uitgebreid testen van bij het begin, de contacten van besmette personen in kaart brengen en isoleren.[21] Duitsland profiteerde echter ook van zijn federale systeem. Gezondheid behoort er tot de ¬bevoegdheid van de (zestien) deelstaten. Daardoor bestaat er een uitgebreid netwerk van publieke en private laboratoria. En die toonden zich de laatste weken zeer actief.

Italië is anderzijds het slachtoffer geworden van zijn regionale politiek. Het zwaartepunt van de uitbraak van de epidemie lag in de regio Lombardije. Die regio werd echter juist geleid door de populistische Lega die de vorige jaren het traditionele openbare gezondheidssysteem had vervangen die privéklinieken en waarvan de Lega-gouverneur had nagelaten zijn regionale autoriteit te gebruiken om zijn provincie snel in quarantaine te zetten en gewacht had op een nationale beslissing. [22] Maar anderzijds heeft het snelle ingrijpen van bepaalde burgemeester die een heel gebied van dorpen op eigen gezag in quarantaine had gezet, vanaf de dood van een eerste patiënt, erger voorkomen. “In Vò, een dorp van drieduizend zielen vlak bij Padua, viel de eerste coronadode van Italië. Wat er gebeurde in Vò tussen 21 februari en 23 maart? Lokaal initiatief. Er werd meteen een sanitair cordon om het dorp gelegd. Iedereen werd getest. Hevig zieken werden naar ziekenhuizen verderop gebracht. Mensen met milde symptomen werden thuis geïsoleerd en telefonisch en digitaal gecheckt. Alle anderen in Vò moesten zich ook geregeld melden, en binnenblijven tot het virus was uitgeraasd”[23]

Het Coronavirus heeft niet overal even zwaar toegeslagen. Het is duidelijk dat dichtbevolkte stedelijke gebieden in Europa en Noord-Amerika meer kans maken op een massale besmetting dan dunbevolkte gebieden. Lombardije en Venezia in Italië zijn veel zwaarder getroffen dan het Zuiden van Italië. New York, New Orleans and Los Angeles zijn de broeihaarden in Noord-Amerika. Parijs, Madrid, Londen, Milaan, Moskou de voor de hand liggende slachtoffers in Europa. Toch zijn er broeihaarden door toevalligheden: de samenkomst van religieuze gemeenschappen in de Elzas en Seoel, de skivakantie in Ischl in Oostenrijk en de Dolomieten in Noord-Italië, de voetbalmatch Atalanta Bergamo – FC  Valencia…  Men dient zich dan ook de vraag te stellen of een erg centraal gestuurd beleid dat een volledig land in lockdown stelt, wel de meest aangewezen piste is. Zweden heeft stringente maatregelen getroffen maar is ervan uitgegaan dat de regio Stockholm veel kwetsbaarder is dan het dunbevolkte Noorden. Een hoewel Zweden een centraal bestuurd land is, zoals Nederland, heeft het veel bevoegdheden aan zijn provincies doorgespeeld.

Ook voeding wordt gedecentraliseerd

Een van de meest opvallende feiten is de herwaardering van de lokale voedselketen. Landen zoals Nederland en België, die  in een van de meest vruchtbare ­gebieden van Europa liggen, hadden het moeilijk de afgelopen jaren in hun eigen voedselvoorziening te voorzien. De voedingsindustrie met haar monocultuur hakte daar in op de bestaanszekerheid van kleinere boeren. Zij kregen door het internationale marktgebeuren steeds maar minder voor hun producten en schakelden dan maar over op frietaardappelen, die ze nu aan de straatstenen niet kwijt kunnen. Boeren die nog steeds dagverse’ groenten en fruit produceerden en die hoevewinkels hebben opgezet, plukken nu de vruchten van hun initiatieven. De korte voedselketen is terug. “Boeren die tot voor kort leverden aan de horeca of de industrie zetten hun eigen verkooppunten op en merken tot hun verbazing dat ze de verse ­asperges, kazen of koteletten niet snel genoeg aangesleept krijgen. We herwaarderen het voedsel uit eigen streek. Er is aandacht voor gezonder leven en eten en voor het fietstochtje naar de boer.”[24]  Initiatieven die op stapel stonden om groetenproductie zo dicht mogelijk bij de steden op te zetten, krijgen nu wind in de zeilen. En dit in een periode waarop de voedingsmultinationals pleiten om de nieuwe Europese Green deal uit te stellen, omdat deze hen niet toelaat zich tijdig te herstellen van de COVID19 uppercut.

Centraliseren – decentraliseren?

Centraal geleide landen zoals de UK die een door Britten erg gewaardeerde National Health Service heeft, zijn erg kwetsbaar wanneer er in dat unieke systeem gesnoeid wordt. Een ketting is immers maar zo sterk dan haar zwakste schakel. De Britse regering heeft enorme inspanningen gedaan om plaatsgebrek en gebrek aan middelen op te vangen door tijdelijk ziekenzalen in te richten. Maar zal er ook de financiële tol voor betalen in een later stadium. In de VS, met zijn talrijke privé-ziekenhuizen en een verkommerd openbaar aanbod, ligt het hele zorgsysteem met de billen bloot. Alle zwakheden in de ziekenzorg drijven boven als wrakhout: de torenhoge kosten, het gebrek aan bedden, het gebrek aan medisch materiaal, het gebrek aan beademingsmachines voor als de crisis zijn piek bereikt.[25]

Moet er nu gedecentraliseerd worden of winnen hier de aanhangers van een sterk centraal systeem?

Er zijn verscheidene redenen waarom een decentrale besluitvorming voordelen heeft.

1) Het door de Franse revolutie gesprezen gelijkheidsbeginsel belet vaak dat regio’s op een andere manier kunnen behandeld worden binnen een centraal geleide staat.

Nederland, Oostenrijk, Italië en  Duitsland hebben gekozen voor een regionale aanpak in gezamenlijk overleg tussen centrale overheid en regio’s. Voor Nederland betekende dit wel dat bepaalde wetten moeten aangepast worden. België een klein land met zijn zeer hoge bevolkingsdichtheid maar erg gedecentraliseerd heeft voor een nationale aanpak gekozen, een milde quarantaine maar met harde financiële sancties. Frankrijk en Spanje hebben een erg strenge lockdown gehandhaafd over zijn volledig grondgebied hoewel er echt duidelijke haarden zijn.  Het feit dat sommige regio’s minder getroffen zijn dan andere heeft Frankrijk wel in staat gesteld om bepaalde ziekenhuizen te ontlasten door patiënten naar andere delen van het land over te brengen. Maar de algemene lockdown doet de Franse economie ook pijn.  Spanje gaat dan weer de ontsluiting regionaal oppakken, waarbij minder getroffen regio’s  zoals de Canarias, de Balearen, Murcia of Rioja sneller kunnen opstarten dan grootsteden zoals Madrid en Barcelona.[26]

2) Een gedecentraliseerde aanpak laat ook een meer kleinschalige en gerichte aanpak toe. Dit heeft zijn voordelen.

Een typisch voorbeeld zijn de mondmaskers. In België waren er voor de covid19-crisis praktisch geen mondmaskers meer voorradig. Hoewel de Mexicaanse griep-epidemie van 2009 de regering had doen besluiten om een strategische voorraad mondmaskers aan te leggen had de dooropvolgende populistische regering besloten deze niet te vernieuwen uit besparingsoverwegingen. De bestaande voorraad was dus niet meer valabel en werd vernietigd. De aankoop van nieuwe maskers is conflictstof geworden binnen de verschillende partijen vermits verscheidene bestellingen in China telkens kwalitatief slechte resultaten opleverden en miljoenen maskers dienden te worden afgewezen. In de exit-periode werd dan besloten elke Belg van een stoffen en herbruikbaar mondmasker te voorzien. Samen aankopen en de prijs daardoor drukken werd niet meer overwogen: de deelstaten dienden er zich dan maar mee te belasten. En wat deed de deelstaat Wallonië: hij schoof de zure appel door naar de gemeentelijke overheden. Zij dienden voldoende mondmaskers voor hun bevolking aan te kopen en de deelstaat zou de factuur betalen. Want kleinere hoeveelheden konden door kleinere ateliers in Europa worden verwerkt. [27]

3) Regionale en lokale autoriteiten kennen ook vaker hun omgeving: lokale bedrijven, non-profit organisaties en burgers met het hart op de juiste plaats.

Een Belgische vrouw uit Brussel heeft zo haar schouders gezet onder een inzamelactie voor het bejaardentehuis in het Spaanse dorpje waar ze woont. Muriel zette haar vriendinnen aan om thuis mondmaskers te maken. Zelf knipte ze 40 beschermingspakken uit plastieken verpakkingen van autozetels die ze van een garage kreeg.

De burgemeester van haar dorp brengt de mondmaskertjes rond en signaleert nieuwe behoeften die prompt aangepakt worden. Ze nam dus ook contact op te nemen met particulieren en bedrijven zoals warenhuizen om hen te vragen dringend materiaal te doneren. Ze kreeg zeer snel reactie in de vorm van de levering van 40 3D-geprinte beschermende vizieren, 700 paar handschoenen, 160 chirurgische maskers en een hele reeks materiaal dat mensen her en der thuis vervaardigden.[28]

Volgens ons is het is niet zomaar of…of. Het is eerder en…en. Maar vooral: het is doorgaan op de eigen sterkte. Een resiliënte maatschappij is een dynamisch geheel, waarbij burgers zich solidair opstellen, waarin bedrijven het belang van de maatschappij en de omgeving waarin ze functioneren voorop stellen, waarin kenniscentra en non-profit organisaties al hun competenties bundelen en waarin de overheid overlegt met al deze partijen en hun steun en akkoord zoekt, zodat de beslissingen die ze nemen gedragen worden en aanvaard.  Kan dat enkel door charismatische nationale leiders naar voren te schuiven.  De burgemeester van New York Bill de Blasio heeft veel meer impact gehad dat president Trump. Het vergt collectief leiderschap van politici die in dienst van de bevolking staan, en niet in dienst van hun partij of erger nog: van zichzelf.

 [1] https://en.wikipedia.org/wiki/Sous_les_pav%C3%A9s,_la_plage! The phrase became a symbol of the events and popular movement during the spring of 1968, when the revolutionary students began to build barricades in the streets of major cities by tearing up street pavement stone. As the first barricades were raised, the students recognized that the stone setts were placed on top of sand. The statement encapsulated the movement's views on urbanization and modern society in both a literal and metaphorical form.

[2] https://euvsdisinfo.eu/throwing-coronavirus-disinfo-at-the-wall-to-see-what-sticks/?fbclid=IwAR0LjdMHg-3jsVxigXRKgB_UA_jTO7OX34BhYqgiimHuermoBjnhZw9DYB0 retrieved on 2-04-2020

EUvsDisinfo: Throwing coronavirus disinfo at the wall to see what sticks, April 02, 2020

[3] Tom Van de Weghe, Zaait Rusland verwarring over het coronavirus in het Westen? (Is Russia sowing confusion about the coronavirus in the West?), Belgian Television (VRT NWS), 20/03/2020 https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2020/03/19/zaait-rusland-verwarring-over-het-coronavirus-in-het-westen/ retrieved 20-3-2020

[4] Jos De Greef, Wapenfanaten, extreemrechts én leden van entourage van Trump: deze mensen vuren lockdownprotest in VS aan (Fire arms fanatics, far-right and members of Trump entourage: these people are firing lockdown protests in the US), VRT News, 20 apr 2020 https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2020/04/20/wie-zit-er-achter-het-lockdown-protest-in-de-vs-extreemrechts/ retrieved 21-4-2020

[5] Caroline de Gruyter: Na globalisering ‘glokalisering’? in De Standaard, 27-03-2020

[6] ORF – Redaktion, Leitl zollt EU bei Krisenbewältigung Lob,( Leitl praises the EU when it comes to managing the crisis) in ORF, 21-03-2020 https://ooe.orf.at/stories/3040283/ retrieved on 22-03-2020

[7] Paul Scheffer: We hebben een dienstbaar Europa nodig, (What we need is a serviceable Europe) in: De Standaard Weekblad, 18 april 2020

[8] António Guterres: The recovery from the COVID-19 crisis must lead to a different economy, UN Covid 19-response - 31 March 2020, https://www.un.org/en/un-coronavirus-communications-team/launch-report-socio-economic-impacts-covid-19

[9] ibidem

[10] Sergio Marchi, Is the U.S. empire in jeopardy?, in McLeans, April 15, 2020, https://www.macleans.ca/opinion/is-the-u-s-empire-in-jeopardy/, retrieved 27-04-2020

[11] Dany Lang et Isabelle Salle : Coronavirus: pourquoi les Pays-Bas n’ont pas de leçons à nous donner,                     (Coronavirus: why the Netherlands has no lessons to teach us) in Le Figaro - 23 avril 2020

[12] Denny Baert, Ivan Ollevier, Gouverneurs opnieuw aan zet in exitstrategie van Trump. In VRT News, 17-4-2020, https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2020/04/17/verenigde-staten-gaan-open-in-drie-fases/ retrieved on 27/4/2020

[13] “The development of Google’s search algorithm, for instance, had been supported by a grant from the National Science Foundation, a US public grant-awarding body. Electric car company Tesla initially struggled to secure investment until it received a $465 million (£380 million) loan from the US Department of Energy. In fact, three companies founded by Elon Musk — Tesla, SolarCity and SpaceX — had jointly benefited from nearly $4.9 billion (£3.9bn) in public support of various kinds. Many other well-known US startups had been funded by the Small Business Innovation Research programme, a public venture capital fund. “It wasn’t just early research, it was also applied research, early stage finance, strategic procurement,” she says. “The more I looked, the more I realised: state investment is everywhere.”  João Medeiros, This economist has a plan to fix capitalism. It's time we all listened, in Wired, Tuesday 8 October 2019

[14]  João Medeiros, This economist has a plan to fix capitalism. It's time we all listened, in Wired, Tuesday 8 October 2019

[15] “The prime example was DARPA, the research agency founded by President Eisenhower in 1958 following the Soviet Union’s launch of Sputnik. The agency pumped billions of dollars into the development of prototypes that preceded commercial technology such as Microsoft Windows, videoconferencing, Google Maps, Linux and the cloud. In Israel, Yozma, a government-backed venture capital fund that ran between 1993 and 1998, supported more than 40 companies. In the UK, the Government Digital Service, launched in 2010, was behind the award-winning .gov.uk domain, saving the government £1.7bn in IT procurement. “When I use the word ‘state’ I am talking about a decentralised network of different state agencies," she says. When such agencies are mission-oriented to solve problems and structured to take risks, they can be an engine of innovation.” João Medeiros, This economist has a plan to fix capitalism. It's time we all listened, in Wired, Tuesday 8 October 2019

[16] https://ec.europa.eu/info/live-work-travel-eu/health/coronavirus-response_en retrieved 29-04-2020

[17] Jolien De Bouw, Duitsland en Zwitserland vangen Franse coronapatiënten op, De Standaard Avond, 23 maart 2020

[18] ANP, Noorwegen en Roemenië sturen medische teams naar Italië, 7 april 2020, https://www.nd.nl/nieuws/varia/964840/noorwegen-en-roemenie-sturen-medische-teams-naar-italie, retrieved 29/04/2020

[19] Dominique Minten, Nederland timmert zijn coronabeleid juridisch dicht, De Standaard - dinsdag 28 april 2020

[20] Alexandra Wey, Coronavirus: the situation in Switzerland, in swissinfo.ch Apr 27, 2020 - https://www.swissinfo.ch/eng/covid-19_coronavirus--the-situation-in-switzerland/45592192, retrieved 29-04-2020.

[21] Ruud Goossens, Alert en doelgericht houdt Duitsland virus in bedwang, in De Standaard, 18-04-2020

[22] Ine Roox, Het verdriet van Italië, eenzaam in Europa, in De Standaard, 18-04-2020

[23] Caroline de Gruyter, Na globalisering ‘glokalisering’?, in de Standaard, 27-03-2020

[24] Ine Renson, Plots komt de lokale boer weer in beeld, in De Standaard, 2 mei 2020

[25] Björn Soenens: Corona in de wereld: Noord-Amerika: "Alle zwakheden in de ziekenzorg drijven boven als wrakhout" in VRT News, 25-03-2020, https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2020/03/23/bjoern-soenens-over-corona-in-amerika-ik-ben-nu-oorlogscorresp/ retrieved on 30-4-2020

[26] Jos De Greef, Spanje stapt uit strikte lockdown, met kleine stapjes en niet overal op hetzelfde ogenblik, in VRT News, 28 apr 2020, https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2020/04/28/spanje-stapt-uit-strikte-lockdown-met-kleine-stapjes-en-niet-ov/ retrieved on 30-04-2020

[27] Pascale SERRET, Au moins un masque par habitant: on s’organise comment?, in L'Avenir, 27-04-2020, https://www.lavenir.net/cnt/dmf20200427_01470325/au-moins-un-masque-pour-tous-on-s-organise-comment retrieved 29-04-2020

[28] Sven Tuytens: Brusselse is drijvende kracht achter burgerinitiatief in Spaans dorpje: "Geweldig om te zien hoe groot solidariteit is" (Brussels lady is driving force behind citizens' initiative in Spanish village: "Great to see how great solidarity is" – in VRTNews, 18 apr 2020 https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2020/04/17/sven-tuytens-brusselse-in-madrid/ retrieved 30-4-2020

[fokkesukke]

F&S oden aan digitale oorlogsvoering (NRC, za, 13-07-19)

http://foksuk.nl/content/formfield_files/formcartoon_13445_fd102d2cff7ae6eb9c6a66be94597bb6fb3f12f4.jpg more: Fokke & Sukke

[janfranke]

Israël zet zich schrap voor aanval Hezbollah

Gepubliceerd in het Algemeen Dagblad en de regionale dagbladen, 23 september 2017.

GOLANHOOGTEN - Israël slaat alarm: door Iran gesteunde milities staan aan de grenzen. Het land bereidt zich voor op een oorlog tegen Syrië én de Libanese Hezbollah.

Boven het noorden van Israël klinkt het geraas van gevechtsvliegtuigen, helikopters en drones. Op de grond langs de grens met Libanon bewegen duizenden Israëlische soldaten en reservisten in olijfgroene uniformen. Ook tanks en artillerie, de marine en de afdeling digitale oorlogsvoering zijn in stelling gebracht.

Het wapenvertoon is onderdeel van Israëls grootste militaire oefening in bijna twintig jaar, die vorige week werd afgerond. Tijdens de tien dagen durende oefening werd een verwoestende oorlog tegen Hezbollah in Libanon nagespeeld, compleet met evacuaties van dorpen aan de grens en een rakettenregen op het noorden van het land. Volgens de Israëlische legerleiding staat de oefening los van de recente spanningen in het gebied, maar dat gelooft eigenlijk niemand. Al weken stapelen de incidenten langs de noordgrens zich op. Maandag haalde Israël met een Patriot-raket een drone neer boven de gedemilitariseerde zone op de Golanhoogvlakte tussen Israël en buurland Syrië. Het onbemande vliegtuigje zou een spionagetoestel van Hezbollah zijn geweest. Eerder werd melding gemaakt van ondergrondse wapenfabrieken waar Hezbollah duizenden geavanceerde raketten zou produceren. 

Lees de hele reportage hier via Blendle.

[reneleijen]

Duitsland: Hoe extreemrechts de verkiezingen kaapt op internet

Duitsland: Hoe extreemrechts de verkiezingen kaapt op internet

Nog een week of drie tot de parlementsverkiezingen in Duitsland: extreemrechtse groeperingen zijn druk bezig https://www.demorgen.be/buitenland/hoe-duits-extreemrechts-de-verkiezingen-kaapt-op-internet-ba9c3733/ met digitale oorlogsvoering op online forums en Russische hackers proberen Angela Merkels CDU te hacken. Volgens de peilingen zal het extreemrechtse Alternative für Deutschland (AfD) niet…