#de tijd zal het leren

[devosopmaandag]

De getuigenverklaringen van C.W.M.K.

Op een dag, dacht ik vaak, ga ik die dozen met brieven tevoorschijn halen. Als ik tachtig ben of zo. Dan lees ik ze nog één keer door. En dan gooi ik ze weg. Misschien is doormidden scheuren voldoende, verbranden is pathetisch. Mijn eerste schoon-grootmoeder overleefde haar man, een dominee, ruim zestig jaar. Toen ze al ver in de tachtig was haalde ze soms zijn verlovingsbrieven tevoorschijn. Die boden haar troost. Ik vergeet nooit dat ze zei tederheid in haar leven te missen.

Omdat ik vage plannen had iets met brieven te doen, haalde ik allerlei dozen uit de opslag. Die propvolle schoenendozen met vergane elastiekjes boezemden me schrik en zelfs een beetje weerzin in. Hoeveel directe confrontatie met verdwenen leven kun je aan? Als het om oude liefdes gaat, blijft je hart niet altijd wat wankel? Ik waag me maar aan de doos met mijn dagboeken uit de jaren '80 en '90. Wat was mijn handschrift tot ver in mijn volwassenheid nog meisjesachtig en hoe kan het dat dat veranderd is? Het zal het leven zelf zijn dat mijn handschrift volwassener en in ieder geval eigenzinniger maakte.

Ziedaar: twintig jaren van mijn leven in een bestofte plastic ikea-doos, keihard bewijs dat ik geleefd heb. De aanblik ervan is vol gemengde gevoelens. Ik keek laatst naar een true crime-documentaire over een Britse zaak van veertig jaar geleden en wat nu klaar lag waren mijn eigen getuigenverklaringen uit die tijd. Wat deed U op 1 juni 1990? Was u thuis op 26 februari 1992? En op 7 mei 1980? Waar was u precies op 26 januari 1989?

Voor ik het wist bladerde ik – o god ja – door die ene periode, met al dat huilen, toen ik alleen leefde en maar verlangde en verlangde. Ik was schaamteloos in het vermelden hoeveel ik huilde. Maar ook las ik hoe belangrijk vrienden toen waren, dat ik moeite had met mijn moeder, hoeveel ik alleen op pad was, hoe ik dwars door mijn ellende heen in staat was naar mijzelf te kijken. In de dagboeken van de periode daarvoor klonk ik op momenten gekunsteld en onoprecht. Ik vergeef het mezelf maar. Ieder mens moet nu eenmaal leren om een autonoom denkend wezen te worden door experimenteel zelfonderzoek.

Op 12 maart 1993 citeer ik dichter Leonard Nolens die op zijn beurt Osip Mandelstam aanhaalt: 'Houd niet van de dingen maar van hun bestaan, houd niet van jezelf maar van je leven.'

[fransopdefiets]

2-6 Nieuw Schoonebeek

Gisterenavond trakteerde ik mezelf op een concert in de Vermaning van Zaandam, ze speelden pianotrio’s van drie B’s, Beethoven, Bloch en Brahms. Mayke zat in het vliegtuig naar Sjanghai, dus ik moest mezelf vermaken deze tweede laatste avond.

Het stuk van Brahms sprak de zaal (nou ja, er waren hooguit 25 mensen) het meest aan, daar ontstond een bijzondere dynamiek tussen de musici. Mag ik hier even reclame maken voor de Nieuwe Huys concerten, die in de Vermaning gegeven worden? Ze weten altijd bijzondere ensembles te strikken voor een optreden waar vaak maar 15 of 20 mensen op afkomen. Dat is echt ten onrechte.

Het was een mooi slot van een emotionele week.

Het is een stuk kouder geworden dan twee weken geleden, het is grijs en er staat een stevige noordenwind. Ik denk dat die landinwaarts wel iets minder hard zal waaien, we gaan het zie . Maar ‘s morgens om tien uur op het stationnetje van Zaandijk is het behoorlijk fris. Ik ga weer naar Coevorden waar Bob en Hetty me weer ophalen van het station.

De route door Denemarken blijft een gokje, er staat de hele volgende week een harde westenwind aan de Deense kust zo tussen 4-7 bft. Het is maar net hoe dat uitpakt, als ie net iets zuidelijker wordt, is het feest, maar kiest die een beetje noordelijker hoek, dan ben je de sjaak. Gelukkig hoef ik pas woensdag of donderdag te beslissen, wie weet hoe het dan er voor staat. De komende twee-drie dagen lijkt de wind hoofdzakelijk westzuidwest te staan, wat natuurlijk reuze gunstig is.

Vandaag ben ik dan echt 67 geworden, zevenenzestig! en treed ik toe tot het legioen der veteranen, die hun beste jaren voor het vaderland gegeven hebben en naar wie in dankbaarheid wordt opgekeken door het Nederlandse volk. Onze beloning bestaat uit een staatspensioentje, dat de vaste lasten van ons bestaan dekt.

Ik heb nu 4 maanden de tijd om te bedenken hoe ik de komende jaren verder wil invullen. Vooralsnog heb ik me alleen aan wat bestuurswerk gecommitteerd en is er voldoende ruimte om weer iets te gaan leren of nog wat betaalde klussen te doen. Het leukste is natuurlijk om iets heel nieuws te gaan doen en daar dan ook nog wat geld mee te generen. Maar dan moet ik geen boeken gaan schrijven, want het schijnt dat uitgevers overspoeld worden met manuscripten van gepensioneerden. Dan kan ik beter proberen influencer te worden en mijn geld verdienen met het aanprijzen van steunkousen, zalf tegen de jicht en erectiepillen op basis van inheemse kruiden uit de Kalverpolder. Ik zie daar wel mogelijkheden en een mooie samenwerking met de Zaanse Schans. Want daar hebben ze nog geen authentieke Zaanse heelmeesterspraktijk. De stichting Kalverpolder levert de kruiden aan, de molenaars vermaken die tot zalf en de weverij fabriceert de steunkousen. Win-win-win.

[marthethailand]

Wow ik ben hier nu al een maand...de tijd vliegt! Momenteel begint het 'vakantiegevoel' te verdwijnen en begin ik te beseffen dat dit mijn thuis zal worden voor de volgende 9 maanden. Ik kan je alvast zeggen dat door onder de Thaise mensen te zijn, je positiever wordt. Want zelfs wanneer ze een slechte dag hebben zullen ze glimlachen. Ze zitten vol positivisme. Het zijn heel warme, behulpzame mensen. Je kunt er alleen maar van leren om eerlijk te zijn. Het eten is hier echt massa's lekker, je eet hier meestal 3x per dag warm. Wat wel eventjes wennen was. Maar ondertussen voelt het al normaal. lets waar ik het heel moeilijk mee heb is de taal, je voelt je soms alleen ook al heb je mensen om je heen. Wanneer je eenmaal de taal nog niet kan, is het moeilijk om een gesprek te volgen. Dit zal naar verloop van tijd waarschijnlijk wel verbeteren maar het zal nog eventjes duren naar mijn gevoel... ;) Ik heb momenteel nog geen heimwee, ook al mis ik vrienden en familie... Dit laat me alleen maar meer beseffen hoe graag ik ze allemaal zie 💕

[krullenbos]

Ik had vanavond voor het eerst in tijden weer eens seks met een meisje. Of zeg na al die jaren eigenlijk gerust maar “voor het eerst”. Van tevoren hadden we het goed gehad over mijn spanning, gebrek aan ervaring en ook niet onbelangrijk; onze kinks. Ik vind het echt heel geil om onderdanig te zijn aan iemand en diegene te plezieren, of dat diegene zich kan uitleven op mij. Voor haar was dat ook nieuw, dus een mooie gezamenlijke eerste ervaring.

We hebben ook hele fijne gesprekken gehad. Ik had moeite met hard worden. En ik heb haar uiteindelijk niet kunnen penetreren, wat ik natuurlijk wel jammer vind. Maar het lichaam dacht er anders over. Ook daar hebben we fijn over kunnen praten, en het hielp echt enorm om de druk van de ketel te halen en de spanning te verlichten.

Uiteindelijk heb ik me op het laatst gefocust op haar klaar laten komen. En natuurlijk vind ik het wel jammer dat ik niet goed hard kon worden en stijf kon blijven, maar uiteindelijk is dat niet zo waar ik mee zit.

Ze was juist enorm lief en begripvol. En ze vond mijn lichaam fijn, en mijn pik ook wel mooi. Best dik, niet al te lang. En ik had echt enorm zulke complimenten nodig van een vrouw. Het maakt me wel weer een stuk zelfverzekerder van mijzelf waar ik echt blij mee ben.

Wat betreft de toekomst weet ik niet wat ons gaat brengen. Misschien blijft het wel hier bij, en dan hebben we een leuke vriendschap omdat we ook enorm fijn kunnen praten. Maar misschien zit er wel meer seks in. De tijd zal het leren!

[ralph-mulder]

Waarschuwing!!! dit is een heftig gedicht, komt uit de tijd dat het heel slecht met mij ging en dit gevoel komt nu weer bij mij boven na het horen dat er twee verschillende mensen in korte tijd suïcide hebben gepleegd

Een aanstormende trein

Je bent op het verkeerde terrein

Een gebroken raam

Een dieptepunt waarvoor ik me schaam

Een overdosis pillen

De pijn je zou wel willen gillen

Vallen en opstaan

Maar hoe kun je in hemelsnaam doorgaan

Smijt jezelf tegen de muur

Luister er is geen genezende kuur

Je zult er mee moeten leren leven

Maar hoe kun je dan nog naar het hoogste streven

Ik voel de wind langs mij heen gieren

De duivel zit mij telkens te klieren

Hoe moet je de moed erin houden

Is dat wat de stemmen wouden

Gedachtes zijn brengen mijn hoofd op hol

Ik wordt van die stemmen dol

Beelden vol bloed

Heb ik niet genoeg geboet

Ik sta met mijn blote voeten in de glasscherven

De pijn en het bloed die mijn trots bederven

Rust is het gene wat je zoekt

Maar dat heb je niet zo geboekt

Is dood een antwoord

Je hangt al aan zo’n dun koord

Ik weet het niet

Ik zie het niet

Een aanstormende trein

Het maakt me machteloos en klein

Een gebroken raam

Een bloederig lichaam

Een overdosis pillen

Kunnen zij de pijn stillen?

Snij in je armen om wakker te worden

Hoe zal je, je gedachtes goed kunnen ordenen

Ik verlies de macht over mezelf

En val in de verkeerde helft

Dood lijkt de enige weg

Dat is wat mijn gedachtes zegt

Iets binnen mij wil niet

Maar als die geen andere uitweg ziet

Ik moeten een opening zien te vinden

Voordat ze me hier verslinden

De stemmen mogen niet winnen

Ze moeten op gaan in de zinnen

Maar ik ben uit gestreden

Ik heb te veel geleden

Een aanstormende trein

Hoe had het anders kunnen zijn

Een gebroken raam

Een gebroken lichaam

Een overdosis pillen

Niemand kan deze pijn stillen

© Ralph Mulder 22-02-2006

[charleshaddonspurgeon]

Een voorbeeld voor evangelisatie ...en hoe Hij het land doorgegaan is, terwijl Hij goeddeed. Handelingen 10:38 De roeping van onze Deere op aarde was een roeping voor Zijn eigen huis. Hijzelf zei tegen Zijn discipelen: ‘Ik ben alleen maar gezonden naar de verloren schapen van het huis van Israël’ (Matth. 15:24). Hij ging helemaal tot aan de grenzen van het Heilige Land, maar daar stopte Hij. En of Hij nu noord-, zuid-, oost- of westwaarts reisde, in steden en in dorpen, overal waar Hij kwam, preekte Hij tot Zijn eigen landgenoten. Later kwam uit dit werk in eigen land de buitenlandse zending, zoals dat kan worden genoemd, voort, toen degenen die verstrooid werden in het buitenland overal heen gingen om het Evangelie te prediken. Zo werd de zegen voor Israël een zegen voor alle volken. Het was altijd al de bedoeling van de Heere dat het Evangelie aan elk schepsel onder de hemel werd gepreekt, maar voor zover het Zijn eigen werk betrof, begon Hij dichtbij huis. En daarin zien we Zijn wijsheid, want het heeft weinig nut om in het buitenland van alles te proberen als er thuis geen stevige basis is in een echt geheiligde gemeente. Zo hebben we een steunpunt voor onze hefboom. We willen Engeland tot Christus bekeerd zien. Dan zal het de grote heldin worden van het Evangelie van Christus in andere landen. Zoals het er nu voorstaat, zijn onze soldaten en matrozen te vaak getuigen tegen het Evangelie, en onze reizigers, in welke vorm dan ook, geven in andere landen te vaak een heel ongunstige indruk van het kruis van Christus. We willen dat dit land door en door verzadigd is met de Geest van Jezus Christus. Alle duisternis moet verdreven worden en het echte licht moet schijnen. Dan zullen zendingsoperaties een wonderlijke impuls krijgen. God zal Zijn waarheid bekendmaken in alle landen als Hij Zijn aangezicht eerst heeft doen lichten voor Zijn uitverkorenen. We zullen nu in twee punten spreken over evangelisatie. In de eerste plaats hebben we hier een voorbeeld voor evangelisatie en in de tweede plaats een voorbeeld voor de evangelist. Als we over deze twee dingen hebben gesproken, zullen we een derde punt benadrukken, namelijk de plicht om het werk van de grote Meester na te volgen. 1. Voor ons hebben we dus een voorbeeld voor evangelisatie. We zien in de tekst de grote evangelisatie geschetst die de Heere Jezus Christus bedreef, Die het land doorging, terwijl Hij goeddeed. Ik weet zeker dat we er veel van leren als we de manier overdenken waarop Hij die onderneming ter hand nam. Aan het begin van Zijn werk koos Hij als Zijn belangrijkste instrument de prediking van het Evangelie. De Heere had Hem gezalfd om het Evangelie te prediken. Hij deed duizenden genadige daden, Hij diende op vele manieren ten gunste van Zijn medemensen en voor de eer van God. Maar op aarde was Zijn troon, als ik het zo mag zeggen, de preekstoel. Toen Hij het Evangelie van het Koninkrijk begon te verkondigen, werd Zijn echte heerlijkheid gezien: ‘Nooit heeft een mens zo gesproken als deze Mens’ (Joh. 7:46). Broeders, Hij wil dat Zijn volgelingen op dezelfde bezigheid steunen. De verspreiding van godsdienstige boeken en de instelling van scholen en andere godvruchtige ondernemingen mogen niet worden nagelaten, maar eerst en vooral behaagt het God door de dwaasheid van de prediking zalig te maken wie gelooft. De hoofdplicht van de christelijke kerk wordt zo neergezet: ‘Ga heen in heel de wereld, predik het Evangelie aan alle schepselen’ (Mark. 16:15). Ongeacht wat kan worden gezegd over de vooruitgang en dat de preekstoel niet past bij deze tijd, zouden we heel dwaas zijn als we ons inbeelden dat we een beter middel hebben gevonden dan het middel dat Jezus uitkoos en dat Zijn Vader zo bijzonder zegende. Laten we achter onze prediking staan als soldaten achter hun geweer. De preekstoel is het Thermopylae [1]van het christendom waar onze vijanden een geduchte slag te verduren zullen krijgen. Het is het slagveld van Waterloo [2], waar zij zullen worden verslagen.

Laten we preken, altijd weer preken. Laten we een geluid blijven voortbrengen, al was het maar van een ramshoorn, want beetje bij beetje zullen de muren van Jericho ter aarde storten. Preek, preek, preek! Het leven van de Meester vertelt ons duidelijk dat we het Evangelie van het Koninkrijk voortdurend moeten uitroepen als we zielen willen redden en God willen verheerlijken. [1] Een veldslag in 480 v. Chr. waarbij een verbond van Griekse stadsstaten streed tegen de Perzen. [2] Hier werd Napoleon in 1815 definitief verslagen Samen opgaand met Zijn eigen prediking zien we dat de Meester een seminarie vormt om predikers op te leiden. Wie ooit gedacht heeft dat gedegen instituten voor scholing onschriftuurlijk zijn, zal niet kunnen begrijpen waarom onze Heere een aantal leerlingen nam die Hij onder Zijn hoede hield en die later onderwijzers werden. Nadat Hij Petrus en Johannes riep en een paar anderen, liet Hij hen eerst als het ware toe op Zijn avondschool. Toen hadden ze hun gewone beroep nog en kwamen ze bij Hem voor instructie op de tijd die hun schikte. Maar na een tijdje lieten ze hun werk varen en bleven ze voortdurend bij hun grote Leraar. Ze leerden hoe ze moesten preken door te letten op Zijn preken. Hij leerde hun zelfs bidden, evenals Johannes zijn discipelen had geleerd. Ons wordt verteld dat Hij veel moeilijke onderwerpen die Hij verborgen hield voor de mensen aan de discipelen openbaarde. Hij nam hen apart. Zij mochten de verborgenheden van het Koninkrijk weten, terwijl Hij de andere mensen de waarheid slechts vertelde in de vorm van gelijkenissen. Dit is te vaak vergeten in de kerk en moet in herinnering worden gebracht. Onder de Waadlanders en de waldenzen was elke predikant altijd ijverig op zoek naar anderen die predikant konden worden. Daarom had ieder van hen de zorg voor een jongere broeder. In de verslagen van de herders van de kerk in Waadland lezen we dat de eerwaarde mannen op hun reizen, terwijl ze klif na klif passeerden, gewoonlijk vergezeld werden door een sterke, jonge bergbewoner, die in ruil voor de hulp die hij de eerwaarde vader bood, onderwijs kreeg in de leer van het Evangelie, in kerkrecht en in andere dingen die bij het ambt horen. Op deze manier was het Israël van de Alpen in staat om te volharden in zijn getuigenis en raakte het ambt van prediker van het Evangelie nooit in onbruik. Toen in de dagen van de gezegende Reformatie Calvijn en Luther invloed in Europa kregen, was dat niet alleen door hun eigen prediking, hoe machtig ook. Het was ook niet door hun geschriften, hoewel die overal verspreid werden als bladeren in de herfst. Het kwam door de ontelbare jongemannen die rond Wittenberg zwermden en die in Genève samenkwamen om te luisteren naar het onderwijs van de grote hervormers en die vervolgens naar andere landen gingen om daar te vertellen wat zij hadden geleerd. Onze Meester confronteert ons met het feit dat er geen geschikter instrument is voor de verspreiding van het Evangelie dan een man die door God wordt opgewekt om het Evangelie te prediken en die anderen aantrekt die zijn geest inademen, die gebaat zijn bij zijn voorbeeld, die zijn leer overnemen en uitgaan om diezelfde boodschap te prediken. Het zou terecht zijn om hierbij op te merken dat de Meester bij Zijn prediking en Zijn seminarie het onwaardeerbare middel van Bijbel klassen voegde. Ik geloof echt dat de hele opzet van een ijverige christelijke kerk in embryoformaat kan worden gevonden in de daden van Christus. En als Zijn gezegende leven van heilige werkzaamheid grondiger zou worden bestudeerd, zou er spoedig aan nieuwe organisaties om de wereld te verlichten en de kerk op te bouwen worden gedacht. En bijzondere vrucht zou volgen. Van tijd tot tijd sprak onze Heere een-op-een met Zijn discipelen, soms in tweetallen, en op andere momenten sprak Hij de apostelen allen tegelijk aan ‘en legde hun uit wat in al de Schriften over Hem geschreven was’ (Luk. 24:27). Het is duidelijk

dat de apostelen vertrouwd waren met de Schriften en ik ga er niet van uit dat de hele bevolking van Palestina zo goed onderwezen was. Ze moeten dus van Jezus hebben geleerd. Petrus’ eerste preek laat zijn bekendheid met het Oude Testament zien. En de rede van Stefanus bewijst een opmerkelijke vertrouwdheid met de Bijbelse geschiedenis. Ik denk dat dat geen algemene kennis was, maar het gevolg van een voortdurende omgang met een Meester Die voortdurend verwees naar het geïnspireerde Boek. De wijze waarop Hij het heilige Boek las, interpreteerde, citeerde, illustreerde, alles werkte eraan mee dat Zijn discipelen mannen werden die goed onderwezen waren in de wet en de profeten. En ondertussen werd de meest diepe betekenis van het Woord hun duidelijk in de persoon van hun Heere Zelf. Als evangelisatie wil gedijen, moeten de dienaars zorgvuldig opletten dat ze ijverig zijn in het onderwijzen van de bekeerlingen in de kennis van het geschreven Woord. De Bijbel moet met aandacht gelezen en de betekenis duidelijk uiteengezet worden. Het geheugen moet vertrouwd raken met de woorden en het hart met de geest ervan. We moeten uitzien naar mannen en vrouwen vol genade die in deze zo nodige bediening willen werken. Predikanten kunnen het zich niet permitteren om het voortdurende Bijbelse onderwijs aan het volk te negeren. Als zij dit veronachtzamen, moeten zij niet vreemd opkijken als wolven de kerk binnenkomen en de kudde opvreten. Opdat onze jongemannen en vrouwen niet door elke wind van leer worden meegesleurd, maar standvastig en onbeweeglijk zouden zijn, is het onze opgebonden plicht om hun te onderwijzen in het goddelijke Woord met werkzame en voortdurende zorg. Let er ook op dat het evangelisatiewerk van onze Heere niet aan de kinderen voorbijging. Ons edele systeem van zondagsschoolwerk wordt niet alleen gerechtvaardigd, maar zelfs bekrachtigd door het voorbeeld en het voorschrift van onze Heere toen Hij zei: ‘Laat de kinderen begaan en verhinder hen niet bij Mij te komen, want voor zodanigen is het Koninkrijk der hemelen' (Matth. 19:14). En ook tot Petrus zei Hij: ‘Weid Mijn lammeren’ (Joh. 21:15). De opdrachten die ons gebieden te zorgen voor onze volwassen bekeerlingen die onder de naam ‘schapen’ vallen, zijn niet geldiger dan het gebod om te zien naar de jonge en kwetsbare kinderen, die worden aangeduid met de term ‘lammeren’. Als u begint aan evangelisatiewerk moet u daarom zorgvuldig letten op de kinderen. Mozes wilde zelfs de kleintjes niet in Egypte achterlaten. Ook de jeugdige Israëlieten aten van het paaslam. Ons werk faalt verschrikkelijk als we ons niet bezighouden met de jongens en meisjes. Ik ben bang dat veel van onze openbare prediking in dit opzicht bestraffenswaardig is. Ik voel zelf dat ik niet zo veel in mijn gewone preken tot de kinderen van mijn gemeente zeg als ik zou moeten doen. Hier en daar voeg ik verhalen en gelijkenissen in, maar als ik ooit mijn eigen ideaal van preken bereik, zou ik veel vaker doelgericht handenvol over de jongeren uitstrooien. Preken moeten zijn als een mozaïek. Er moeten overvloedig schitterende stukken in zitten die de kinderlijke blik zullen vangen. Onze uiteenzettingen moeten ‘wijn en melk’ zijn, zoals Jesaja zegt (Jes. 55:1), wijn voor de mannen en melk voor de kleintjes. Vanaf onze preekstoelen moeten we een kindervriend zijn, want dan zullen ze als vrienden van ons en van onze Meester opgroeien. Ons model voor evangelisatie ontleent zijn kracht aan de ontwikkeling van jeugdige godsvrucht en maakt dit onderdeel van haar inspanning aan niets ondergeschikt. Nu gaan we een stap verder. De laatste jaren wordt door ijverige evangelisten in de meer armoedige delen van Londen het plan van gratis theedrinken, gratis ontbijten of gratis dineren vaak gebruikt, waarbij de armste mensen samengebracht worden en worden gevoed. Daarna worden ze liefderijk aangespoord om redding te zoeken. Het is opmerkelijk dat deze methode zo lang niet is gebruikt, want met een kleine wijziging is het een plan dat we aan onze Heere ontlenen.

Bij ten minste twee gelegenheden verzorgde Hij een gratis maaltijd voor duizenden hongerigen. Hij liet niet na om te zorgen voor voedsel voor het lichaam van degenen wiens zielen Hij gezegend had met woorden van leven. Bij deze twee gelegenheden gaf de ruimhartige Meester van het feest Zijn menigte bezoekers een voedzame maaltijd van brood en vis. Vaak heb ik me afgevraagd waarom deze twee levensmiddelen voor beide gelegenheden werden gekozen. Misschien was het omdat zowel land als zee daarmee werd uitgeroepen tot de provisiekast van de Voorzienigheid. Hij gaf niet slechts brood. Hij was niet krenterig. Hij stilde niet slechts hun honger, maar Hij voorzag hen van iets lekkers bij het brood en daarom gaf Hij hun brood en vis. De Heere verstrekte bij Zijn tafel in de wildernis een lekkere, voldoende, gezonde en verzadigende verfrissing. Ook al volgden velen Hem ongetwijfeld omdat zij hadden gegeten van die broden en vissen, toch twijfel ik er niet aan dat sommigen eerst aangetrokken werden door het aardse voedsel en daarna bleven om van het hemelse brood te eten en de kostbare waarheden te omhelzen die hun eerst dwaasheid leken. Ja mijn vrienden, als we ons hongerende volk willen bereiken, als we de meest vervallen mensen en de armste van de armen willen bereiken, moeten we dit soort middelen gebruiken, want dat deed Jezus. Evangelisatie zal ook heel krachtig worden als we Jezus navolgen in het combineren van medische zorg met godsdienstig onderwijs. Onze Heere was een medische Zendeling. Hij preekte niet slechts het Evangelie, maar Hij opende de ogen van de blinden, Hij genas degenen die aan koortsen leden. Hij deed de lammen springen als een hert en liet de tong van de stommen zingen. U kunt zeggen dat dat allemaal wonderen waren. Dat geef ik toe, maar het gaat nu niet om de manier waarop de kwaal genezen werd. Ik spreek over de genezing zelf. Het is zeker waar dat wij geen wonderen kunnen doen, maar we kunnen op het gebied van genezing doen wat binnen ons menselijk bereik ligt. Zo kunnen we onze Heere volgen. Niet met gelijke tred, maar op dezelfde route. Ik verheug me erin dat er in Edinburgh en Glasgow en ook in Londen een instelling is voor medische zending. Ik geloof dat op bepaalde plekken van Londen wellicht niets zo heilzaam is voor het volk als dat de consistorie omgevormd wordt tot apotheek en de godvruchtige chirurg een diaken, zo niet een evangelist van de kerk wordt. Op een dag zal het mogelijk geacht worden dat we diaconessen hebben die door zelf verloochenende zorg voor zieke armen het Evangelie in het meest schamele hutje brengen. In ieder geval moet er worden samengewerkt met de stadszending en de Bijbelvrouwen en met evangelisatie waar dan ook, zo veel als mogelijk. De ijverige hulp van geliefde artsen en mannen uit de gezondheidszorg die zoeken goed te doen aan ogen, oren, benen en voeten van mensen moet samengaan met die van anderen van ons die kijken naar hun geestelijke gebreken. Vaak kan een jongeman die uitgaat als dienaar van Christus veel meer goed doen als hij iets weet van anatomie en medicijnen. Hij zou een dubbele zegen kunnen zijn voor een achtergebleven buurtschap of voor een armoedige wijk. Ik bid om een krachtigere verbinding tussen de chirurg en de Zaligmaker. Ik wil de hulp inroepen van echt gelovige leden van de universiteit. Mochten er velen zijn als Lukas, die zowel arts als evangelist was. Misschien lopen er christelijke jongemannen in de ziekenhuizen die God vrezen en in deze aanwijzingen een vingerwijzing zien voor hun carrière. Hier wil ik aan toevoegen dat onze Heere Jezus Christus Zijn evangelisatiewerk samen liet gaan met het uitdelen van aalmoezen. Hij was heel arm. Vossen hadden holen en vogels nesten, maar Hij, de Zoon des mensen, had niets om Zijn hoofd op te leggen. Hij kon weinig sparen van de giften van de gelovigen die in Zijn behoeften voorzagen. Deze gaven werden in een zak gedaan die aan Judas werd toevertrouwd en tussen de regels door vernemen

we dat de Meester gewoon was om uit deze dunne portemonnee te delen aan de armen om Hem heen. Broeders, het valt te vrezen dat sommige kerken achterblijven in de zaak van het geven van aalmoezen, een zaak die in de dag van het oordeel een belangrijke plek in zal nemen. ‘Ik had honger en u hebt Mij te eten gegeven’ (Matth. 25:35). De Roomse Kerk blonk uit in de praktijk van het geven van aalmoezen en als haar wijze van uitdelen even wijs als genereus zou zijn, zou ze in dit opzicht zeer te prijzen zijn. Broeders, wij geloven dat we door geloof worden gerechtvaardigd en niet door werken, maar stoppen we daarom met goede werken en laten we het geven van aalmoezen naar de achtergrond verdwijnen? Alles moet gecentraliseerd en sommigen zijn zo ijverig in het terugdringen van persoonlijke liefdadigheid dat het op een dag een strafbaar feit kan worden om een stuiver te geven aan een verhongerende vrouw zonder de politie te hebben geconsulteerd of de armendienst of een andere instelling die papieren uitdeelt in plaats van tarwebrood. De publieke opinie vereist de openbaarmaking van al onze giften en negeert het ouderwetse gebod dat onze linkerhand niet moet weten wat onze rechterhand doet (Matth. 6:3). We moeten allemaal tandwielen worden in de machinerie van de maatschappij. We moeten op vaste tijden onze aalmoezen geven en de armen volgens het systeem helpen. In ieder geval zal ik christelijke mensen altijd aanraden om wat persoonlijk te zijn in hun liefdadigheid. Ik zal godzalige mannen aansporen om voor zichzelf te beoordelen hoe het zit met de armoede van ieder geval, en om zelf te geven, los van al die instellingen die de liefdadigheid bijsnijden en verdrogen tot ze niet meer is dan een skelet. Ongeacht vermaningen van de maatschappij. Ik geloof stellig in het Evangelie van de gerstebroden en de vissen. Ik geloof in het Evangelie dat de hongerigen voedt en de naakten kleedt. Ik hou van het verhaal dat ik gisteren hoorde over een arme man die op zondagmorgen op straat gevonden werd. Hij stond op het punt zichzelf te doden. Twee van onze broeders ontmoetten hem en brachten hem bij deze Tabernakel, maar ze deden beter dan hem de preek te laten horen terwijl hij hongerig was. Op straat namen ze hem mee naar een koffiebar. Ze gaven hem een kop hete koffie en wat brood met boter. Daarna brachten ze hem nee om de uiteenzetting te horen. Ik kreeg een veel begeriger luisteraar nu de honger was gestild dan ik zou hebben gehad in de arme, hongerige zondaar. Toen de preek klaar was, zorgden ze ervoor dat hij een goede maaltijd kreeg en zo verzorgden ze hem tot ze hem hier ‘s avonds weer brachten. En het behaagde God om het Woord voor hem te zegenen. Wees ervan verzekerd dat de feiten dat de Meester blinde ogen opent, dat Hij de menigte voedt en dat Hij de armen helpt evenzoveel tekenen zijn voor de christelijke kerk als kledinginzamelingen, gaarkeukens en liefdadigheidsinstellingen legitieme hulpmiddelen zijn om het Evangelie te delen. Het evangelisatiewerk van onze Meester had een element in zich dat we nooit moeten vergeten, namelijk dat het bijzondere voortgang boekte door prediking in de openlucht. Ik herinner me de tijd goed dat het een uitgesproken nieuwigheid leek om op straat te gaan prediken. Ik herinner me dat ik twintig jaar geleden aan mijn goede diakenen voorstelde om op zondagavond bij de rivier te gaan preken en dat een van hen opmerkte: ‘Ach, dat lijkt me niks. Dat doen de methodisten.’ Als gezonde calvinist vond hij het vreselijk om iets te doen waaraan de methodisten zich schuldig maakten. Voor mij was dat geen aanbeveling, maar ik wilde het gevaar wel lopen om methodistisch te zijn. Overal in Engeland, in onze steden, dorpen en gehuchten, zullen er tienduizenden zijn die het Evangelie nooit zullen horen als de prediking in de openlucht wordt verwaarloosd. Ik geloof dat God ons toestaat om in kerken en kapellen te prediken, maar ik geloof niet dat we daar een apostolisch precedent voor hebben. Dat hebben we in ieder geval niet als we onze dienst beperken tot zulke plekken.

Ik geloof dat het ons is toegestaan als het de orde en het gemak dient om gebouwen voor onze diensten apart te zetten, maar we hebben geen recht om deze plaatsen heiligdommen te noemen of huizen van God, want alle plaatsen zijn even heilig als heilige mensen er vergaderen. Het is echt een misvatting dat we onze prediking beperken tussen de muren. Het is waar, onze Heere preekte in synagogen. Maar vaak sprak Hij op een berghelling, of vanaf een boot, of in de tuin van een huis, of op doorgaande wegen. Het enige wat Hij nodig had was een gehoor. Hij was een Visser van zielen van de goede soort, niet van de moderne orde die in hun huizen zitten en verwachten dat de vissen naar hen toe komen om gevangen te worden. Zou onze Heere bedoelen dat een prediker doorgaat met preken vanaf zijn preekstoel tot lege kerkbanken, terwijl hij als hij op een stoel of tafel buiten het bedehuis zou gaan staan door honderden gehoord zou worden? Natuurlijk, als de menigte het huis vult en het huis is zo groot als een menselijke stem vullen kan, is er geen noodzaak om de straat op te gaan. Maar helaas, er zijn talloze kerken in Londen die nog niet voor een vierde of zelfs een tiende gevuld zijn! En toch gaat de prediker tevreden verder. Als een prediker voortdurend preekt tot een handjevol mensen binnen de muren, terwijl de tuinen, lanen en straten buiten vol zijn met mensen die vergaan vanwege gebrek aan kennis, is dat zonde. De prediker die zijn plicht doet, gaat uit in de heggen en stegen. Hij gaat de wereld in. Hij preekt, of de mensen nu horen of hem negeren. Met vreugde laat hij heuvels en wouden weerklinken van het Evangelie van vrede. Onze Heere was ook een goed voorbeeld voor evangelisten op het punt dat Hij medelijden had met de dorpen. Vaak worden kleine dorpen te onbetekenend gevonden om er kerken te stichten. Maar de dorpen helpen mee om steden belangrijk te maken, en het karakter van de stedelingen van dit grote Londen is in grote mate afhankelijk van het karakter van de dorpshuizen waaruit zo veel medestedelingen voortkomen. We moeten het kleinste gehucht nooit verachten. We moeten zover gaan als we kunnen om zelfs de kleinste vlekjes van twee of drie huizen bij eenzame moerassen en op verlaten heidevelden te bereiken. Tegelijkertijd gaf de Meester veel aandacht aan de steden. Kapernaüm en Bethsaïda werden niet vergeten. De echo van Jeruzalem weerklonk nogal eens. Op de plek waar de menigte samenkwam voor het grote feest, zoals bij ons mensen samendrommen op de markt en de kermis, verhief Christus Zijn stem en riep: ‘Als iemand dorst heeft, laat hij tot Mij komen en drinken’ (Joh. 7:37). Wie evangeliseert, moet zich bedienen van elke plek waar zijn medemensen samenkomen, ongeacht wat het doel is waarvoor zij samengekomen zijn. Op elke plaats moet hij het Evangelie verkondigen. Elk middel moet hij aangrijpen om een aantal mensen te redden. II. Ik zal nu verdergaan en in de tweede plaats aandacht geven aan het voorbeeld voor de evangelist. Uiteindelijk hangt de uitwerking van onze inspanningen nauwelijks af van de methode die we gebruiken, broeders. Na God is haast alles afhankelijk van de persoon. Er zijn mensen die bijzondere resultaten boekten met een ondoordachte en onvolmaakte methode, en er zijn mensen met een bewonderenswaardige organisatie die niets tot stand gebracht hebben, omdat ze zelf niet goed waren. Welke man is het meest geschikt om evangelist te zijn voor Christus? Welke vrouw kan haar God het best dienen? Kijk naar het voorbeeld voor een evangelist: de persoon van de Heere Jezus. De man die God moet dienen als leidend evangelist moet een man zijn die onderwijst met macht en die persoonlijke invloed heeft. Het is onzin om iemand uit te zenden als evangelist die niet kan spreken. Toch zouden er heel wat plaatsen zonder dominee zitten als spreken met macht een voor waarde was voor dat ambt. Het komt nogal eens voor dat de prediker zo vreselijk mummelt datje zijn woorden nauwelijks kunt volgen.

Of de prediker leest alleen maar voor. Of hij staat te stuntelen als een slechte lezer die probeert om een moeilijk gedicht voor te dragen. Als de Kerk van Engeland een jonge man roept om toe te treden tot de heilige orde is het laatste waarop ze let of hij de gave heeft om zich uit te drukken, of met andere woorden: of hij door natuur en genade begiftigd is om een prediker te zijn. Ik geef graag toe dat er een aantal heel bewonderenswaardige en uitnemende mensen die kerk binnenkomen, maar we geloven dat zo’n systeem in wezen slecht is. Als je wilt dat iemand het Evangelie verkondigt onder zijn medemensen, moet dat iemand zijn die kan preken. Hij moet in staat zijn om te onderwijzen. Hij moet duidelijk kunnen maken wat hij bedoelt. Hij moet de aandacht kunnen vangen, zodat mensen graag naar hem luisteren. Onze Heere had deze vaardigheid in de hoogste mate. Hij kon de schitterendste waarheden tot het begripsniveau van Zijn hoorders terugbrengen. Hij wist met een goddelijke eenvoud hoe Hij een verhaal moest vertellen dat zelfs de aandacht van een kind ving. En hoewel de waarheid waarover Hij sprak zodanig was dat de aartsengelen die niet doorgrondden, kon Hij die in zo’n vorm gieten dat de kleine kinderen zich om Hem heen verzamelden en de gewone mensen Hem graag hoorden. In staat zijn om te onderwijzen is wat we willen. Bid de Heere van de oogst, mijn broeders, om ons velen te sturen die deze zeldzame gave hebben. De preekstoel, de zondagsschool en elke vorm van christelijke dienst heeft ijverige werkers nodig die de gave hebben om hun gedachten om te zetten in de taal van degenen met wie ze in contact zijn, zodat zij worden geboeid en onder de indruk komen. Maar er zijn belangrijkere kwalificaties dan deze. Onze Heere was een Evangelist Die Zich verbroederde met de mensen. Ik denk niet dat Hij onderweg ooit iemand passeerde waarbij Hij tegen Zichzelf zei: ‘Ik sta zover boven die man, met hem spreek Ik niet.’ Ik durf me dat nauwelijks voor te stellen. Het zou de Zaligmaker zo naar beneden halen. En toch, en toch, en toch, sommige van Zijn dienaren hebben zulke gedachten! Hoe velen van ons zouden doelgericht een gesprek aangaan met een arme hoer als zij haar naar de put zouden zien komen? Als we wisten wie zij was, zouden we er wellicht snel vandoor gaan. Ons geweten zouden we geruststellen met de opmerking dat anderen meer geschikt zijn voor zo’n geval, een zaak die we over moeten laten aan de hulpdiensten. Onze Heere boog Zich niet gekunsteld naar haar over. Hij gedroeg Zich ook niet als een rijke weldoener tegenover deze arme Samaritaanse zondaar. Maar Hij begon zo natuurlijk mogelijk met haai te praten, in elk opzicht op Zijn gemak. Als zij de edelste vrouw van het land zou zijn geweest, zou Hij Zich niet méér met haar hebben kunnen verbroederen. En toch hield Hij afstand van haar zonde. Onze Heere ontving zondaars en at met hen. Ze moeten hebben ervaren hoe anders Hl, was dan zij, maar Hij veroorzaakte geen afstand. Hij deed met of Hij van een hogere rang was. Hij maakte geen onderscheid en markeerde geen sociale standen. Hij was geen farizeeër die zich afzonderde in vrome uitnemendheid. Trots en veronderstelde waardigheid trokken Hem niet aan. Hij was heilig, onschuldig, onbesmet, afgescheiden van de zondaars (Hebr. 7:26) in de hoogste en beste zin, maar in andere opzichten was Hij de vriend van tollenaars en zondaars. Als Londen wordt gezegend, zal dat nooit gebeuren dooi predikanten die te verheven zijn om tot de armste mensen te spreken en uw liefdadigheidsinstituten zullen weinig goeds uitrichten als uw adellijkheid zich niet kan vermengen met de eenvoudigere klassen Wc moeten één worden met degenen die we willen zegenen. We moeten ons niet schamen om hen broeders te noemen. Zonder aarzeling moeten we de broederhand reiken aan de gevallenen en aan de lagere rangen om hen te vertellen omwille van Christus. O, hadden we mannen en vrouwen met de echte broederlijke en zusterlijke geest, been van hel been van het volk en vlees van hun vlees!

Verder was onze Heere een Man Die zwoegen kon. Hij was zeker geen heer in het kwadraat die zich in zijn vrije tijd bezighoudt met het geven van wat colleges. Nooit preekte Hij zonder Zijn ziel daarin te leggen. Hij was zeker niet het soort evangelist dat zijn taak gemakkelijk vindt. Hij kon niet, zoals sommigen, het jaarrooster preken zonder de rustige regelmaat daarvan te verstoren door Zijn eigen emoties van dat moment. Nee mijn broeders, nooit preekte iemand meer intens dan Jezus. Overdag preekte Hij, ‘s nachts bad Hij. Vaak was Hij zwak van moeheid, maar vond Hij toch geen tijd genoeg om te eten. Als er iemand is geweest die hard werkte, was het Christus. Hij is de Meesterwerker van de mensenkinderen. We moeten allemaal ons brood eten in het zweet van ons aangezicht, maar Zijn last was veel groter toen Hij het brood des levens kocht met het bloedige zweet van Gethsémané en dagelijks met Zijn levenszweet tijdens Zijn driejarige bediening. Zijn leven was een toneel van ononderbroken werkzaamheid. We kunnen nauwelijks bevatten hoe volledig onze Zaligmaker Zichzelf voor ons gaf. Als de kerk zielen gered wil zien, kan dat dus nooit gebeuren door mensen die half slapen. Christus’ rijk zal nooit uitgebreid worden door mensen die bang zijn om te werken. God zal Zijn kerk zegenen door de kracht van de Heilige Geest, want daar komt alle kracht vandaan, maar Hij wil dat Zijn kerk werkt. En anders komt de zegen niet. Als evangelist willen we iemand die kan bidden zoals de Meester bad. Wat was Jezus de kunst van het bidden machtig! Hij was met God in het gebed even groots als met de mensen in het preken. Ik hoorde gisteren een broeder spreken over hoe de Heere de heuvel afkwam met wilde bloemen die aan Zijn mantel hingen en met de geur van hei in Zijn kleding, omdat Hij net terugkwam van de eenzame plaats waar Hij de nacht in gebed had doorgebracht. Precies, mijn broeders, dat is de bron van kracht. Gebed breekt harten. Deze granieten rotsen zullen nooit breken onder onze hamers tot we op onze knieën gaan om ze te beuken. Als we het van God winnen voor mensen, zullen we het van mensen winnen voor God. Het hoofdwerk van een predikant moet alleen gedaan worden. Laat hij doen wat hij wil als de menigte luistert, hij zal hen niet tot Christus brengen tenzij hij voor hen heeft gepleit toen niemand hem hoorde behalve zijn God. Ons evangelisatiewerk heeft mensen nodig die kunnen bidden. En broeders, als we bruikbare mannen en vrouwen willen krijgen, moeten we hen kiezen die kunnen huilen. Dat is een fijnzinnige gave, die emotionele kracht van het hart die de gevoelens doet koken en doet opborrelen als dampende geuren, tot ze ten slotte gecondenseerd als water uit druipbronnen uit onze ogen stromen! Ik verlang niet naar vochtige ogen die het gevolg zijn van zwakke ogen of een verwijfd karakter, maar mannelijk huilen is een machtig ding. Onze Deere Jezus was heel mannelijk, veel te mannelijk om in sentimentaliteit en aanstellerij te vervallen, maar toen Hij de stad voor Zich zag en dacht aan het lijden er bij zijn val over Jeruzalem zou komen als straf voor zijn zonde, kon Hij de tranenvloed niet bedwingen. Zijn grote hart deed Zijn ogen overstromen. Als Hij Zelf geen Man was geweest die wenen kon, zou Hij, menselijk gesproken, anderen ook niet aan het wenen hebben kunnen maken. U moet zelf voelen, wilt u het gevoel van anderen raken. U kunt mijn hart niet bereiken als uw hart het mijne niet eerst ontmoet. Heere, zend mannen in Uw oogst met een sterk emotionele natuur, die ogen hebben die een fontein van tranen kunnen worden. Bovenal was onze gezegende Heere Iemand Die wist hoe Hij moest sterven. O, wanneer zullen er mannen en vrouwen onder ons gezonden worden die bereid zijn om te sterven om hun levenswerk te volbrengen? Ik huiver, en dat temeer omdat ik zelf niet beter ben, als ik de excuses hoor waarmee risico’s vermeden worden en de redenen zie om het harde leven in een ander land te vermijden. In sommige kringen

wordt zelfs ter discussie gesteld of het wel geoorloofd is om de dood te riskeren vanwege de prediking van het Evangelie. Ik zou veel kunnen zeggen, maar zal me inhouden. Alleen dit wil ik kwijt, tenzij genade ons de oude apostolische zelfopoffering opnieuw leert, kunnen we niet verwachten dat het Evangelie met kracht zal overwinnen. IJver voor Gods huis moet ons verteren. Liefde voor het leven moet zich onderwerpen aan liefde voor zielen. Beproevingen moeten niet geacht worden omwille van Christus. De dood moet worden getrotseerd, anders zullen we de wereld nooit voor Jezus winnen. Wie zich met kostbare kleding kleedt (Matth. 11:8), zal Ierland nooit voor Christus winnen, of Afrika, of India. Wie zichzelf belangrijk vindt en het vlees verzorgt om begeerten op te wekken (Rom. 13:14), zal niet of nauwelijks iets doen. Christus openbaarde het grote geheim toen over Hem werd gezegd: ‘Anderen heeft Hij verlost, Zichzelf kan Hij niet verlossen’ (Matth. 27:42). Naar de mate waarin iemand zichzelf wil behouden, kan hij anderen niet redden. Slechts naar de mate waarin hij bezig is zichzelf op te offeren en gewillig is om zich luxe, comfort, noodzakelijkheden en zelfs het leven te ontzeggen, slechts naar die mate zal hij voorspoedig zijn. Ik geloof niet dat het leven van een zendeling verloren kan gaan. Ik geloof dat als de kerk de wereld slechts tot Christus kan brengen door de dood van haar predikers, al onze levens mogen worden geofferd. Wat zijn we tenslotte, mijn broeders, wat stellen we voor in vergelijking tot wat onze Verlosser tot stand heeft gebracht? Onze vaderen gingen met een lied op hun lippen de brandstapel op. Ons voorgeslacht bestond uit mannen die de wreedheden van de noordelijke barbaren riskeerden evenals de verfijnde vervolging van het zuidelijke bijgeloof, mannen die konden sterven, maar die zichzelf niet konden weerhouden om van de Heere te getuigen. We moeten ons als mannen gedragen voor Christus. En ook al worden we niet allemaal geroepen om het uiteindelijke offer te brengen, we moeten bereid zijn het te brengen. En als we terugschrikken om dat te doen, zijn we niet het soort mannen dat onze tijd nodig heeft. We zoeken dus mannen die hard kunnen werken, die kunnen bidden, die kunnen huilen en die kunnen sterven. In feite hebben we voor het werk van Christus mannen nodig die vol zijn van een toegewijde ijver, mannen die onder goddelijke invloed staan, als pijlen die uit de boog van de Almachtige recht op het doel af vliegen, mannen als bliksems, door de Eeuwige afgevuurd om elke moeilijkheid omver te werpen met onweerstaanbare, doelgerichte kracht. We zoeken een goddelijke geestdrift om ons aan te vuren, een almachtige drijfveer om ons aan te dringen. Slechts mannen die zo vervuld zijn met de Heilige Geest zullen het grote werk van God kunnen volbrengen. III. Mijn laatste punt zou zijn dat als Christus zo leefde en werkte, wij Zijn roeping moeten verstaan en Hem moeten navolgen. Ik zal er maar een paar zinnen over zeggen, maar zorg dat u die onthoudt. Gelovige in de Heere Jezus Christus, het is uw voorrecht om een medewerker van God te zijn. Volg de grote Meesterwerker daarom op de voet. Bedenk dat Hijzelf persoonlijk het Evangelie gehoorzaamde voordat Hij aan het werk ging. Hij gebood niet anderen te geloven en zich te laten dopen, terwijl Hij dat Zelf verwaarloosde. ‘Op deze wijze past het ons alle gerechtigheid te vervullen’, zei Hij en Johannes dompelde Hem onder in de golven van de Jordaan (Matth. 3:15). Wat zult u weinig geschikt zijn voor de dienst als u een van de geboden van Christus niet gehoorzaamt! Hoe kunt u anderen aansporen om de wil van de Heere te doen als u er zelf ongehoorzaam aan bent? Het eerste is dus dat u, voor u de vorm van dienst gaat vervullen waartoe u nu aangespoord wordt, erop toeziet dat uzelf de wil van de Meester gehoorzaamt, want ‘gehoorzamen is beter dan slachtoffer, opmerkzaam zijn beter dan het vet van rammen’ (1 Sam. 15:22). Als u dit doet,

wil ik het volgende tegen u zeggen: Is er geen onderdeel van evangelisatiewerk dat u zou kunnen doen? Waarschijnlijk kunt u niet alles doen van wat ik vertelde over het werk van Christus, maar u weet dat jonge kunstenaars vaak door hun meesters wordt opgedragen om te beginnen met een schets van een enkele ledemaat, een arm, een hand of een voet, en niet van het hele grote beeldhouwwerk van Phidias. Heeft u in het atelier van een kunstenaar niet vaak gezien dat de voet van een groot meesterstuk gebruikt werd als model? Precies zo zal het genoeg zijn om u te leren dienen als u, niet in staat om het hele grote model dat ik u voorgehouden heb uit te proberen, ijverig aan de slag gaat om te werken aan een deel ervan. Maar wat u ook doet, doe het grondig, doe het van harte. Als het het waard is om te doen, is het het waard om het goed te doen. Zo’n Meester verdient geen tweederangs-werk en met zo’n genadige beloning in het vooruitzicht moet u geen dingen uitdelen die niks hebben gekost. U moet uzelf volledig storten op de dingen die u voor Jezus onderneemt. Als motto voor uzelf moet u een woord nemen dat Markus vaak gebruikt: eutheos, meteen. Hij zegt altijd dat Christus ‘meteen’ dit doet en dat Hij ‘meteen’ dat doet. Als u nu het werk van Christus voor u ziet, haast u dan om het meteen te doen. Veel christenen lopen een eervolle dienst mis, omdat zij wachten op een geschiktere tijd. Doe vanavond nog iets, voordat u naar bed gaat, al was het maar het weggeven van een traktaat. Doe iets, het moment is zo vluchtig. Als u tot nu toe nog geen medewerker was, begin dan nu. En als u al een medewerker bent, pauzeer dan niet, maar eindig de avond met nogmaals een goed woord voor een zuster, of een kind, of een vriend. Adem altijd meer toewijding aan Christus uit. En laat me u smeken, lieve vrienden, als u mijn Heere en Meester liefhebt, dat u zichzelf geruststelt als u Hem probeert te dienen. Er is een algenoegzame kracht die u voor deze dienst kunt krijgen. Over onze Heere wordt in ditzelfde vers gezegd dat Hij gezalfd is met de Heilige Geest en met kracht. Diezelfde Heilige Geest is aan de kerk gegeven en diezelfde kracht sluimert in de vergadering van de gelovigen. Vraag om deze zalving en bid dat God met u zal zijn, zoals ons in dit vers gezegd wordt dat God met Jezus was. Denk aan de tekst van afgelopen zondagavond: ‘Wees niet bevreesd, want Ik ben met u, wees niet verschrikt, want Ik ben uw God. Ik sterk u, ook help Ik u, ook ondersteun Ik u met Mijn rechterhand, die gerechtigheid werkt’ (Jes. 41:10). U bent een vergeven zondaar, vraag om een gezalfde heilige te mogen zijn. Als u met God verzoend bent, vraag dan om door God bekrachtigd te worden, zodat u vanaf nu uw Meester krachtig dienen mag. Ik weet niet of ik me ooit in mijn leven gelukkiger heb gevoeld dan afgelopen dinsdagavond toen ik luisterde naar mijn lieve vriend, de heer Orsman. Hij is predikant van de arme kerk in Golden Lane hier in Londen, een kerk vol genade. Hij is een goede broeder die een aantal jaren geleden onder onze bediening tot God bekeerd werd, volledig bekeerd. Sommigen van u schijnen slechts een bekering van besprenkeling te hebben, maar ik hou van de mannen en vrouwen die ondergedompeld werden in hun bekering, die de diepten van de liefde van Christus hebben leren kennen en die zichzelf volledig aan hun Heere overgaven. Maar ook al werkt die lieve man hele dagen op het postkantoor, in de avonduren vindt hij mogelijkheden om Christus te prediken. En als u naar Golden Lane gaat, zult u alle vormen van organisatie vinden die ik in deze preek beschreef, in actieve uitvoering. Genade heeft kostbare juwelen gevonden onder de armste, geringste en meest verlaagde mensen. Zeven of acht mannen die nu in de Evangeliebediening staan, begonnen met preken voor die arme mensen daar. Deze man heeft geestelijke kinderen die de hele wereld overgegaan zijn. De goede man heeft zichzelf volledig aan Zijn werk gewijd en is daar heel gelukkig in.

Ik geloof vanuit het diepste van mijn hart dat deze beperkte mannen, die zichzelf geven aan een wijk en daar hard werken, de grootste zegeningen zijn die Londen ooit krijgen kan. Wat kan ik een jongeman met gaven die Christus liefheeft, maar misschien weinig heeft aan geld of tijd, beter voorstellen dan zoiets te beginnen voor zijn Meester? Hetzelfde geldt christelijke vrouwen. Wat kunnen christelijke vrouwen veel goed doen! Er zijn er hier. Als ik hun namen zou noemen, zou iedereen hen waarderen om wat zij tot stand gebracht hebben. Ze werken voortdurend voor Christus in hun persoonlijke levenssfeer. Ze nemen veel mensen mee naar Gods kerk. O, christelijke mannen en vrouwen, de tijd vliegt, mensen sterven, de hel raakt vol en Christus wacht tot Hij ziet wat de moeitevolle inspanning van Zijn ziel Hem brengt. Ik spoor u aan, bij de bekers van Gods genade, bij het hart van Christus, bij Zijn liefde voor zielen, kom in beweging en verkondig verlossing. Moge de zegen van de Heere met u zijn. Amen

[2ducks-agoose]

English:

PLEASE I NEED HELP FINDING THIS PERSON IN SPLATOON. WE DISCONNECTED AND I WAS HAVING SUCH A GOOD TIME. I DONT EVEN SPEAK THEIR LANGUAGE BUT I WILL LEARN IT AND USE GOOGLE TRANSLATE TO PLAY/TALK TO THEM AGAIN. PLEASE IF THIS IS YOU CONTACT ME!!!!

Japanese:

スプラトゥーンでこの人を見つけるのを手伝ってください。別れましたが、とても楽しい時間を過ごしていました。私は彼らの言語を話すことさえできませんが、それを学び、Google翻訳を使用して再び彼らと遊んだり話したりします。もしあなたがそうでしたら、私に連絡してください!!!!

Chinese (simplified):

スプラトゥーンでこの人を見つけるのを手伝ってください。別れましたが、とても楽しい時間を過ごしていました。私は彼らの言語を話すことさえできませんが、それを学び、Google翻訳を使用して再び彼らと遊んだり話したりします。もしあなたがそうでしたら、私に連絡してください!!!!

Chinese (traditional):

請幫助我在 SPLATOON 中找到這個人。我們斷開了聯繫，我玩得很開心。我什至不會說他們的語言，但我會學習它並使用谷歌翻譯再次與他們玩耍/交談。如果這是你，請聯繫我！！！！

Korean:

스플래툰에서 이 사람을 찾는 데 도움이 필요합니다. 우리는 연결이 끊겼고 나는 정말 좋은 시간을 보내고 있었다. 나는 그들의 언어를 말하지 않지만 그것을 배우고 Google 번역을 사용하여 그들과 다시 놀거나 대화할 것입니다. 이것이 당신이라면 저에게 연락하십시오!!!!

Russian:

ПОЖАЛУЙСТА, МНЕ НУЖНА ПОМОЩЬ НАЙТИ ЭТОГО ЧЕЛОВЕКА В SPLATOON. МЫ ОТСОЕДИНИЛИСЬ, И Я ТАК ХОРОШО ПРОВЕЛ ВРЕМЯ. Я ДАЖЕ НЕ ГОВОРЮ НА ИХ ЯЗЫКЕ, НО Я УЗНАЮ ЕГО И ИСПОЛЬЗУЮ GOOGLE TRANSLATE, ЧТОБЫ ИГРАТЬ/ГОВОРИТЬ С НИМИ СНОВА. ПОЖАЛУЙСТА, ЕСЛИ ЭТО ТЫ СВЯЖИТЕСЬ СО МНОЙ!!!!

Spanish:

POR FAVOR NECESITO AYUDA PARA ENCONTRAR A ESTA PERSONA EN SPLATOON. DESCONECTAMOS Y ME LO ESTABA PASANDO MUY BIEN. NI SIQUIERA HABLO SU IDIOMA, PERO LO APRENDERÉ Y UTILIZARÉ EL TRADUCTOR DE GOOGLE PARA JUGAR/HABLAR CON ELLOS DE NUEVO. POR FAVOR SI ESTO ES USTED CONTACTAME!!!!

French:

S'IL VOUS PLAÎT, J'AI BESOIN D'AIDE POUR TROUVER CETTE PERSONNE À SPLATOON. NOUS AVONS DÉCONNECTÉ ET JE PASSE UN TEL BON TEMPS. JE NE PARLE MÊME PAS LEUR LANGUE MAIS JE VAIS L'APPRENDRE ET UTILISER GOOGLE TRANSLATE POUR JOUER/LEUR PARLER ENCORE. S'IL VOUS PLAÎT, SI C'EST VOUS, CONTACTEZ-MOI !!!!

German:

BITTE BENÖTIGE ICH HILFE, DIESE PERSON IN SPLATOON ZU FINDEN. Wir haben die Verbindung getrennt und ich hatte so eine tolle Zeit. Ich spreche nicht einmal ihre Sprache, aber ich werde sie lernen und Google Translate verwenden, um sie erneut anzuhören/zu sprechen. WENN DIES IST, KONTAKTIEREN SIE MICH BITTE!!!!

Dutch:

ALSJEBLIEFT IK HEB HULP NODIG DEZE PERSOON TE VINDEN IN SPLATOON. WE HADDEN DE VERBINDING EN IK HAD ZO EEN GOEDE TIJD. IK SPREEK HUN TAAL NIET EENS, MAAR IK ZAL HET LEREN EN GOOGLE TRANSLATE GEBRUIKEN OM WEER MET HEN TE SPELEN / PRATEN. NEEM ALS JIJ DIT BENT CONTACT OP MET MIJ!!!!

Italian:

PER FAVORE, HO BISOGNO DI AIUTO PER TROVARE QUESTA PERSONA IN SPLATOON. CI SIAMO DISCONNESSI E MI STAVO DIVERTENDO COSÌ BENE. NON PARLO NEANCHE LA LORO LINGUA MA LA IMPARERÒ E UTILIZZERÒ GOOGLE TRANSLATE PER GIOCARE/PARLARE ANCORA CON LORO. PER FAVORE SE SEI TU CONTATTAMI!!!!

[veselinasboekenkast]

Appreciatie over het boek!

Mijn beste lezers,

Zoals jullie misschien hebben gelezen in mijn vorige post heb ik mijn boek eindelijk uitgelezen. Ik had het einde niet verwacht, maar dat is niet zo erg. Als je wilt weten wat er gebeurd is raad ik je aan om mijn voorlaatste post te lezen. In deze post zal ik jullie mijn persoonlijke appreciatie geven over het boek.

Ik vond het boek persoonlijk zeer leuk. Ten eerste vind ik de titel echt goed gekozen. Het geeft je niet te veel weer maar ook niet te weinig informatie, je weet zo niet waarover het gaat, maar wel dat het niet een vrolijk boek zal zijn. Ik denk ook dat ik daarom het boek gekozen heb omdat ik zo een titel nog nooit heb gezien. Ten tweede vond ik de hoofdpersonage Jas zeer interessant. Door heel het boek heen kon je haar mindset/gedachtens lezen en zien hoe ze verder evolueerde tot een tiener, niet perse altijd in de goede richting. Ik vond ook dat haar familie goed gekozen was in verband met hun karaktereigenschappen. Ze pasten allemaal in het verhaal. Je had een strenge vader met een vriendelijke/kalme moeder die niet echt liefde voor elkaar hadden. Je kon duidelijk zien dat ze niet voor de liefde getrouwd waren, maar omdat dat de norm was in die tijd. Haar zus Hanna en broer Obbe pasten ook goed in het verhaal. Ik vond het prettig dat ik meer over hen kon leren tijdens het lezen van het boek. Wat ik wel jammer vond is dat ik niet veel heb kunnen lezen over Matthies. Alleen dat hij gemist werd, maar ik las nooit echt concrete situaties waar je zijn karakter kon lezen en zien wie hij als persoon was. Daarnaast mochten er volgens mij meer bijfiguren toegevoegd worden. Gewoon om het verhaal interessanter te maken, want hier kwamen we vaak de veearts en Belle tegen maar die waren ook de enige. Het mochten volgens mij er veel meer zijn. Ik vond de plaats die gekozen werd voor het boek ook zeer passend omdat als ik aan Nederland denk, denk ik vooral aan het landbouw met dieren en de zee ernaast. Deze familie leefde ook van de koeien en hadden een zeer grote tuin vol met groenten en platen. Ik kon het verhaal helemaal verbeelden en dat hielp enorm bij het lezen en begrijpen van het boek. Daarnaast vond ik het leuk dat het boek niet zo een lange hoofdstukken had. Dat zorgde ervoor dat ik verder wou lezen en dat ik ook sneller kon stoppen met het lezen omdat je dan niet een hoofdstuk van 20 pagina's in een keer moest lezen. Aan de andere kant vond ik het niet zo fijn dat er zo veel details geschreven werden. De schrijver had soms volgens mij te veel informatie gegeven die ik niet perse nodig had. Wat ik ook niet leuk vond is dat er bijna de hele tijd flashbacks waren. Ik vergat soms waar we waren in het verhaal. Dat bracht me ook in verwarring toen ik de samenvattingen van de hoofdstukken zat op te schrijven. Daarom kon ik vaak die extra informaties niet opschrijven omdat die niet in verband kwamen met wat ik ervoor schreef. En ik vind in het algemeen flashbacks niet zo fijn om te lezen. Uiteindelijk krijgt het boek van mij een 8,5/10. Het krijgt geen 10 van mij omdat ik ook vond dat er niet genoeg actie werd genomen. Het werd soms heel repetitief, ik kon in bepaalde situaties al zeggen wat er zal gebeuren zonder dat ik het gelezen heb. Dat vertraagde ook mijn leesproces.

Samenvattend was het volgens mij een goed boek, maar er kon veel meer actie gebeuren.

Zo dit was mijn persoonlijke appreciatie, hopelijk kunnen jullie hiermee akkoord gaan en jullie mogen natuurlijk ook altijd jullie eigen mening achterlaten in de reacties.

Tot de volgende keer!

Veselina☺︎

[ladykillernet]

Lesbische seks tips

Lesbische seks

De eerste keer dat je lesbische seks gaat hebben zal je nooit meer vergeten, het is nogal wat. Of het nou überhaupt de eerste keer is dat je seks hebt of dat het alleen de eerste keer met een vrouw is maakt niet uit. Een bijzondere ervaring is het sowieso. Om het iets gemakkelijker te maken hier een aantal handige tips:

Ken je eigen lichaam

Voordat je ook maar denkt aan iemand anders opwinden is het verstandig eerst je eigen lichaam te leren kennen. Kom erachter waar jij zelf opgewonden van raakt. Ja…we hebben het over masturbatie. Spendeer wat quality time met jezelf, raak je intieme plekjes en ga op ontdekkingsreis. Zodra je weet waar jij opgewonden van wordt is het een stuk makkelijker om haar ook in de stemming te krijgen.

Ben nuchter

Zorg dat je nuchter bent als je je eerste ervaringen opdoet met lesbische seks. Alcohol en drugs kunnen je grenzen weg nemen en het maakt de drempel een stukje kleiner, maar de kans dat je iets doet waar je spijt van krijgt wordt groter. Bovendien is het een mooie ervaring waar je ten volle van wil kunnen genieten…en die je jezelf nog wil kunnen herinneren de volgende dag.

Doe het veilig

Ja ook lesbiennes moeten zich zorgen maken over Soa’s zoals HIV en aids. Bereid je goed voor en wees niet naïef. Voor lesbische seks zijn niet voor niets genoeg voorbehoedsmiddelen op de markt.

Fantaseer

Elke opwindende ervaring begint in je hoofd, met een droom, een fantasie. Als je klaar bent om met een andere vrouw naar bed te gaan dan moet je erover gefantaseerd hebben. Waar denk je aan? Gooit ze je op bed en gaat ze los tussen je benen? Gaan jullie naakt zwemmen in haar zwembad? Probeer erover te fantaseren voordat je eraan begint, dan wordt het dubbel zo leuk.

Laat speeltjes thuis

Seksspeeltjes zijn leuk maar niet voor de eerste keer. Er is later genoeg tijd om te leren spelen met seks speeltjes, hou het simpel de eerste keer.

Ontspan

Ontspan en neem je tijd voor deze lesbische seks ervaring. Raak haar overal aan, relax en ga niet meteen voor de hoofdprijs. Trek haar kleding langzaam uit en aanbid ieder deel van haar lichaam. Zoen haar, lik haar, blaas zachtjes in haar oor. Kleed jezelf uit en leg jouw naakte lichaam op dat van haar. Er is zoveel om van te genieten dat je jezelf helemaal niet druk hoeft te maken…geniet!

Communiceer

Vraag haar wat ze wil, vraag haar wat ze lekker vindt. Vertel haar waar jij het liefste aangeraakt wordt. Dat is het voordeel van Lesbisch zijn: vrouwen praten veel gemakkelijker. Communicatie is de sleutel tot een sterke seksuele relatie. Als ze bijvoorbeeld een succesvolle move maakt die je lekker vindt: laat het dan merken.

Heb realistische verwachtingen

De eerste keer dat je lesbische seks hebt zou het vooral moeten gaan om het leren kennen van elkaars lichaam. Kom er samen achter wat chemie en aantrekkingskracht betekenen. De eerste keer gaat nooit zoals op TV. Als je jezelf deze verwachtingen niet oplegt dan kan het ook niet tegenvallen.

[regioonlineofficial]

De vraag naar schuldhulpverlening in West Betuwe neemt toe en wordt steeds complexer. Daarom start de gemeente met de pilot Plinkr Nazorg. Dit is een digitale coachingsmethode die inwoners met schulden helpt op weg naar een financieel gezonde toekomst. “Met Plinkr willen we zorgen dat inwoners na een schuldhulpverleningstraject niet terugvallen, en dat we geldproblemen op tijd signaleren zodat inwoners niet in de schuldhulpverlening terechtkomen,” zegt Jan de Geus, wethouder Maatschappelijke Ontwikkeling. Plinkr Nazorg Met Plinkr Nazorg ondersteunt de gemeente West Betuwe inwoners bij het vergroten van hun financiële zelfredzaamheid. In een begeleid traject van zes maanden krijgen zij via een app 75 opdrachten om te leren hoe ze financieel gezond kunnen worden en blijven. Dit kost de inwoner gemiddeld een uur per week. Ook na deze periode blijft de app beschikbaar. Een belangrijk onderdeel van Plinkr Nazorg is de begeleiding van een budgetcoach of schuldhulpverlener. Het traject helpt inwoners om niet opnieuw in de schulden te raken. Tegelijkertijd maakt het traject zichtbaar welke hulp iemand nodig heeft. Als bijvoorbeeld de belastingaangifte te moeilijk is, kan de gemeente doorverwijzen naar de juiste ondersteuning. Gericht op financiële en digitale vaardigheden Plinkr is een app die inwoners helpt om inzicht te krijgen in hun geldzaken en is eenvoudig in gebruik. De eerste weken gaan vooral over het in kaart brengen van inkomsten, uitgaven, schulden en het budget. Omdat financiële vaardigheden tegenwoordig vaak samengaan met digitale vaardigheden, worden inwoners ook vertrouwd gemaakt met verschillende apps die ze kunnen gebruiken zoals DigiD, Toeslagen en het downloaden van bankafschriften. Wethouder De Geus is blij met de start van de Plinkr Nazorg-pilot: “Bestaanszekerheid en financiële redzaamheid zijn belangrijke thema’s. Ook de gemeenteraad vraagt al langer expliciet aandacht hiervoor. Het doet mij goed dat we nu met deze bewezen methode inwoners kunnen helpen om weer grip te krijgen op hun financiën, en zo erger kunnen voorkomen. Financiële problemen staan vaak niet op zichzelf. Bij 8 van de 10 mensen speelt er vaak meer, zoals gezondheidsproblemen.” Pilotproject van start De twee budgetcoaches en drie schuldhulpverleners van de gemeente hebben een training gevolgd en staan klaar om met Plinkr aan de slag te gaan. “Het mooie is dat Plinkr flexibel ingezet kan worden, op elk moment. We hebben al enkele inwoners in gedachten die baat kunnen hebben bij deze methode. De structuur die de app biedt, zal hen helpen om ook andere zaken op orde te krijgen,” aldus de budgetcoaches. De Plinkr Nazorg-methode wordt na een jaar geëvalueerd.

[devosopmaandag]

Hoe mijn overleden stille broer even twee keer tot leven kwam

Vier broers heb ik, en halfbroers zijn broers. Twee zijn dood, een heeft met mij gebroken. Er is lang betreurde grote broer, die niet deed wat het leven een klein meisje belooft: dat hij er altijd zal zijn. Er is middelbroer in wie zich een man schuil houdt die niemand meer herkent, er is stille broer, die steeds stiller en kleiner werd en op een dag er niet meer was. Jongste broer en ik delen als laatsten de herinneringen aan het dagelijkse leven tussen de muren van ons huis. Hij is heel belangrijk voor mij.

In dat zich voltrekkende leven van elk van ons, gelijk op met het dagelijkse opkomen en ondergaan van de zon, zijn herinneringen de specie van ons innerlijk leven. Ook al zouden we met dat verleden niets te maken willen hebben, zonder verleden vallen we uit elkaar. Na onze dood worden we een beetje specie voor anderen. Stille broer kwam op zondag 3 september even tot leven en op zaterdag 23 september voor de tweede keer.

Ik weet niet meer waarom ik de blauwe schoenendoos met de oudste foto's weer tevoorschijn haalde. Bovenop ligt een cellofaanzakje met de foto's uit Indië, die van de reis en die van het eerste jaar in Nederland. Wij mensen zijn in zo ongeveer twee eeuwen tijd voorgoed veranderd van verhalen-wezens in beeld-wezens. Wat beeld is, dwingt boven alles. Ik liet al die foto's, die ik zo ongeveer uit mijn hoofd ken, weer door mijn vingers gaan. Een foto lag verkeerd om en bleek volgeschreven te zijn door stille broer op zijn zeventiende, met vulpen en in een kinderlijk handschrift. Nooit eerder zag ik zijn handschrift. “In de mark. Ech op z'n Hollands gekleed met een sjaal en een mantel bekleed met wol. Ziet u die boom die kaal is het is herfst die 2 vrienden zitten samen met mij in 't hotel er zijn nog veel Mijn handen in mijn zak dat betekent ik heb koud. Er zijn kouwe dagen. Groeten van Willy”. Vol ongeloof en ontroerd las ik het voor aan G. Is dit stille broer, die slechts in korte zinnen sprak en vooral een beetje lachte? Zeventien is hij, en het leven wacht op hem.

Eergisteren dacht ik aan de vos van vandaag. Weer haalde ik de blauwe doos tevoorschijn. Nu keerde ik elke foto zorgvuldig om. Ik vond een tweede beschreven foto van stille broer, die altijd alleen bleef. “Voor de Hotel. Papie en loeloe staan hier niet op Papie is aan het werken en loeloe naar school. Dat meisje naast tante an met die schort en de middenste die geomarm wordt door die twee meisjes zijn dienstmeisjes van de hotel En dat meisje dat met haar duim naar mij wijs met die zwarte blous heeft mij leren schrijven Een aardig meisje groeten van Willy”.

[deinendezee]

Ik moet je laten gaan, onze connectie is niet gezond en doet me alleen maar meer pijn. Om jou blijven geven is als mijn eigen graf graven. Ik ga nog een tijd om je blijven geven, maar de tijd zal het wel doen slijten. Je bent een mooi persoon en ik ben er zeker van dat je goed bent (van inborst), maar je bent jammer genoeg niet goed voor mij. Ik moet luisteren naar de mensen rondom mij en naar mijn eigen verstand. mezelf beschermen. Misschien zijn we zelfs te gelijkaardig en beïnvloeden we elkaar negatief door elkaars gedachten te versterken. Ik hoop dat je inziet wat je waard bent. En ik moet voor mezelf hopen dat ik dat ook inzie. Kan enkel als ik je loslaat. Ik verdien meer dan me totaal geen prioriteit voelen. Ik verdien meer dan smeken om jouw aandacht. Ik verdien meer dan altijd het eerste bericht te moeten sturen. Ik moet gaan voor mensen die ook voor mij kiezen. En zolang ik die ongezonde hechting niet doorknip ga ik blijven lijden en afzien en ga ik eronderdoor gaan. Het is alsof ik me ergens ben gaan vereenzelvigen met jou en telkens als je jezelf pijn doet voel ik dat ook. Ik moet leren genoeg afstand te houden van anderen zodat ik mezelf niet compleet verlies. Ik verlies mijn eigen interesses en passies uit het oog. Hoe stop ik met mensen te idealiseren en dingen in mijn hoofd op te bouwen die niet echt zijn? Ik schaam me dat ik me zo laat meeslepen. Waarom kan ik zelf nooit met mensen breken, ik wil blijven kansen geven. Ik wil enkel denken aan de mooie dingen die je me gebracht hebt, ik wil enkel in die momenten blijven bestaan. Maar alles wat erna kwam is ook echt. En dat mag ik niet vergeten. ik voelde me niet gerespecteerd en ik weet dat dat niet de bedoeling was maar dat gevoel was er toch. en het was echt. En ik had het volste recht om me zo te voelen. En ik begrijp dat je niet de ruimte hebt om altijd rekening te houden met mij, maar ik moet nu leren mijn eigen pijn niet te ontkennen of minimaliseren. Het doet fucking veel pijn. Het gaat nog pijn doen. Ik moet mezelf er even aan herinneren dat ik nog besta en dat het leven niet stopt na verlies. Ik heb mijn emoties nooit goed kunnen reguleren, maar ik wil het wel leren. Ik wil mezelf graag leren zien. en niet boos op mezelf zijn als ik fouten maak. ik wil gewoon terug leven. Ik moet verder kunnen gaan, want nu zit ik vast in een cyclus.

[leondesignnederland]

Stijlvolle portemonnee met ketting: de ultieme mix stoer en functionaliteit

In een wereld waar mode en functionaliteit steeds vaker hand in hand gaan, biedt LeonDesign de perfecte oplossing voor de moderne man met oog voor detail en stijl: de stijlvolle leren portemonnee met ketting. Dit is niet zomaar een portemonnee; het is een accessoire dat karakter en vakmanschap uitstraalt, met een ontwerp dat zowel stoer als praktisch is.

Een Statement in Leder

Deze portemonnee van LeonDesign is gemaakt van hoogwaardig, stevig vintage leer, dat niet alleen een luxe uitstraling heeft, maar ook uitzonderlijk duurzaam is. Leer heeft van nature een robuuste kwaliteit en ontwikkelt met de tijd een uniek patina, wat elke portemonnee een eigen verhaal geeft. De keuze voor vintage leer is bewust gemaakt, omdat het niet alleen stijlvol is, maar ook bestand tegen de slijtage van dagelijks gebruik. Wat deze portemonnee echt bijzonder maakt, is het opvallende motor of tractor logo dat over de gehele voor- en achterkant van de portemonnee is aangebracht. Dit ontwerp spreekt niet alleen de motor- en tractorliefhebbers aan, maar ook iedereen die een passie heeft voor vrijheid en avontuur. Het logo is subtiel en toch krachtig, en voegt een element van stoerheid toe aan een verder elegant ontwerp.

Functionaliteit op zijn Best

Bij LeonDesign begrijpen we dat een portemonnee meer moet zijn dan alleen mooi. Het moet ook praktisch zijn en voldoen aan de eisen van het dagelijks leven. Deze portemonnee biedt precies dat. Met afmetingen van 12,5 cm breed, 10 cm hoog en een dikte van 1,5 cm, is de portemonnee compact genoeg om in elke broekzak te passen, maar biedt het toch voldoende ruimte voor alles wat je nodig hebt. De binnenkant van de portemonnee is net zo indrukwekkend als de buitenkant. De portemonnee heeft meerdere vakken, die allemaal zorgvuldig zijn gestikt voor extra duurzaamheid. Er is een speciaal vak voor munten, compleet met een leren binnenkant, evenals vakken voor pasjes die allemaal netjes zijn afgewerkt met dubbele stiksels. Deze afwerking zorgt ervoor dat de portemonnee niet alleen langer meegaat, maar ook zijn vorm behoudt, zelfs na intensief gebruik. Een ander kenmerk dat deze portemonnee onderscheidt, is de ketting met karabijnhaak. Dit is niet alleen een stoere toevoeging, maar ook een functionele. De ketting zorgt ervoor dat je portemonnee altijd veilig is, zelfs als je onderweg bent. Of je nu op de motor zit, of gewoon door de stad loopt, je kunt erop vertrouwen dat je portemonnee veilig aan je zijde blijft. De ketting kan eenvoudig worden bevestigd aan je riem of tas, en biedt zo extra veiligheid en gemoedsrust.

Handgemaakt Vakmanschap

Bij LeonDesign staat kwaliteit voorop. Elke portemonnee wordt met de hand gemaakt door vakmensen die jarenlange ervaring hebben in het werken met leer. Dit handwerk zorgt ervoor dat elke portemonnee uniek is, met aandacht voor detail in elk aspect van het ontwerp. Het gebruik van dubbele stiksels, zowel aan de buitenkant als aan de binnenkant van de portemonnee, getuigt van een toewijding aan kwaliteit die niet te evenaren is. Het leer dat voor deze portemonnee wordt gebruikt, is zorgvuldig geselecteerd op basis van sterkte en uitstraling. Het wordt vervolgens behandeld om ervoor te zorgen dat het soepel blijft, maar toch bestand is tegen dagelijkse slijtage. Dit betekent dat je portemonnee er niet alleen goed uitziet op de dag dat je hem koopt, maar ook na jaren van gebruik nog steeds in topconditie is.

Duurzaamheid en Stijl Hand in Hand

Duurzaamheid is een kernwaarde bij LeonDesign. We geloven dat mode niet alleen mooi moet zijn, maar ook lang mee moet gaan. Deze portemonnee is ontworpen met dat doel voor ogen. Het gebruik van hoogwaardig leer en robuuste stiksels zorgt ervoor dat deze portemonnee de tand des tijds zal doorstaan. Maar duurzaamheid betekent niet dat je hoeft in te leveren op stijl. Integendeel, deze portemonnee combineert het beste van beide werelden: een stoer ontwerp dat net zo functioneel als modieus is.

Perfect voor Elke Gelegenheid

Of je nu een fervent motorliefhebber bent of gewoon op zoek bent naar een stijlvolle en functionele portemonnee, deze leren portemonnee met ketting van LeonDesign is de perfecte keuze. Het stoere motorfietslogo voegt een unieke flair toe, terwijl de praktische indeling ervoor zorgt dat je alles wat je nodig hebt altijd bij de hand hebt. De ketting zorgt niet alleen voor extra veiligheid, maar maakt ook een statement dat je stijlvol én praktisch bent. Deze portemonnee is meer dan alleen een accessoire; het is een verlengstuk van je persoonlijkheid. Het vertelt de wereld dat je oog hebt voor kwaliteit, stijl, en functionaliteit. Het is een item dat net zo goed werkt in een casual omgeving als in een meer formele setting. Of je nu op pad gaat voor een avontuurlijke rit of een avondje uit, deze portemonnee zal je niet teleurstellen.

Conclusie

De leren portemonnee met ketting van LeonDesign is de ultieme mix van stijl en functionaliteit. Het is een accessoire dat niet alleen je spullen veilig bewaart, maar ook je stijl naar een hoger niveau tilt. Met zijn stoere motorfietslogo, duurzame constructie en praktische ontwerp is deze portemonnee een must-have voor elke man die waarde hecht aan kwaliteit en design. Kies voor LeonDesign en ervaar zelf hoe vakmanschap en stijl samenkomen in een product dat gemaakt is om lang mee te gaan. Read the full article

[gpfansnl]

👀 👀

[rionnagh]

De geschiedschrijver - mei 3rd, 2024

Poem: The Historian » Mythphile

trefwoorden: ontmoeten, kaken, gletsjer, verzinken, kluwen, labyrinth, weven, herinneren, klemmen, smelten, wild, meisje, man, verval

Geschiedenis herhaalt zichzelf, geschiedenis ontmaakt zich. Kolkende massas worstelen en verzengen en streven uit. De jongen ontvlucht stromingen, een stipje uit miljarden anderen. Maar gaandeweg, jaar om jaar, groeien mild de wilde winden. Zeeën rusten. Platgebrande bruine landen groeien groen terug. Er is voedsel, en wind, en ademruimte. De nachten voelen fris.

Overleefd maar verdriet. Hij voelt het ware lot te proeven. Hij herbevindt jachtig van boven uit.

De jongeman leunt op een omlijsting, mammoetbeenderen overziend. ”Ik zal je ooit zien,” zegt hij aan de omwonden slagtanden. ”Ik zal je ontmoeten, Grootmoeder.” Hij zal niet op- of omkijken naar kikkers die vallen in de storm.

Vergezichten en begrenzingen open. Steden schuiven onder. Er worde een dag van huilen bij de voet van de rivier van ijs, met sneeuwdropjes op het gezicht. Hij knielt en kust.

Hij haast zich nu, sneller en sneller voorwaarts. Hij veegt verlichtend het stof van het woordenweb

Geschiedenis herhaalt zichzelf, geschiedenis ontmaakt zich. Kolkende massa’s worstelen en verzengen en sterven uit.

De jongen ontvlucht stromingen, een stipje uit miljarden anderen.

Maar gaandeweg, jaar om jaar,groeien mild de wilde winden. Zeeën rusten.Platgebrande bruine landen groeien groen terug. Er is voedsel, en wind, en ademruimte. De nachten voelen fris.

Overleefd maar verdrietig. Begint hij het ware noodlot te proeven. Hij herzoekt jachtig vanuit de Kunst.

De jongeman leunt op een omlijsting, wijl mammoetbeenderen overziend. ”Ik zal je ooit zien,” zegt hij aan de omwonden slagtanden. ”Ik zal je ontmoeten, Grootmoeder.” Hij zal niet op- of omkijken naar kikkers die vallen in de storm.

Vergezichten en begrenzingen open.

Steden schuiven onder elkaar uit zicht.

Een dag komt van huilen aan de voet van de ijzige stroom sneeuwen, vallen op zijn kaken.

Hij knielt en kust het ijs.

Hij haast zich nu, sneller en sneller voorwaarts. Hij glanst het stof van het woordenweb op. Leren, studeren, voorbereiden. Het geheugen beloofd aan het land.

Waar de wereld zal geweest zijn, Verwoordt hij alles.

Zijn draderige kluwen Is de legenda van het labyrinth Is een gletsjer van kennis Die hij niet kan meenemen. Wanneer het wegsmelt.

In een verzonken cinema kijkt hij op Strijkend over de stoppels op zijn kaak Verafschuwd en getrokken naar de speelrol van de held Een zwaard, een steen, een sage Een miljard keer geweven en herweven In de dromen van de mensheid. ”Ik zal je op een dag zien,” zegt hij aan de strijder, “Ik zal u ontmoeten, O Koning.” Hoe ver onder de legende zal de waarde van die man verzinken, vraagt hij zich af.

Oorlogen woeden rond hem. Eerst ontvlucht hij die zoals hij aan het tij ontkwam, Maar ook dit is kennis, Dus leert hij wildheid aan als een kunst Ingaand tegen de van de tijd vluchtenden In de andere richting rennend. Een lichaam in een wieg op een doorzonken strijdveld Ziet hij stiekem zijn reflectie in een poel van bloed, Merkt in een flits wat eerste grijze stroken op.

De Moderne Wereld valt van elkaar Hoewel hij de dagen samenklemt.

De glooiende straatlantaarns Schepen voor Lucht en Land en Water, Het weefsel van kennis krimpend en wegsmeltend. Uitgekomen, ongepast Auto’s, drugs en machinegeweld, Verdwijnen alle in pittoreske feeënheuvels Tot dat de vooruitgang zich ontrafelt Aan een groeiend, duizelingwekkend, afschuwelijk tempo.

Hij blijft nachtenlang wakker, met de lantaarns aan de praat Tot die als gaslampen één voor één uitwieken.

Hij reist te voet in desolate laagvlakten Ooit geplaveid met steden met muren overal. Hij rijdt op met mensen Die nog niet hebben leren vliegen. Zij zijn sneller en sneller vergetend, Alles wat ze wisten, alles wat ze bouwden.

Hij begint de grote monumenten van de wereld te bezoeken Om ze te zien alvorens ze verworden tot gesmolten steen. ”Ik zal je me herinneren,” zegt hij aan de torens, “Ik zal je me herinneren,” zweert hij aan de sferen.

De verhalen veranderen. De verhalen blijven hetzelfde.

Slagvelden worden persoonlijke aangelegenheden. Ziekte doodt miljoenen, daarna duizenden, Wijl mensen slinken in aantal en de wereld groter wordt. Het landschap gespeend van steden is contingent: Wouden en velden, planten en dieren, Vier seizoenen geven de klok aan In een land waar klokken stenen zijn.

Zijn lange witte baard, zijn gezicht strak en omlijnd Met wijsheid en beven. Hij sterkt de schouders Voor een gevreesde ontmoeting Voor drieduizend jaar. Geen heer die op kan tegen legenden Die voorwaarts stromen, zijn voeten ontmoetend.

Edoch hij is niet klaar voor liefde en de zachte aanpak In de ogen van een stervende vreemdeling Een Koninklijk figuur, gesneuveld in de strijd, Die hem groet met een zoen En hem zijn late terugkeer vergeeft.

Merlijn ziet de verdoemenis en ontvlucht die, Verschuilt zich schamend in een grot.

Uiteindelijk komt er een meisje die hem vindt, Hem verrast, en hem speels bedankt voor Nog ongegeven geschenken. Geamuseerd door deze tijdsparadox, Belooft hij haar te onderwijzen,

Neemt haar hand, beiden buiten in de zon. Zij past zich wonderlijk gezind aan. Eerst, is er niets dat hij haar kan leren. En dan stukje bij beetje, is er meer en meer.

Zijn gangen worden na jaren tot legenden. In een fort waarvan de poorten wijd open wachten Ongehinderd passeerde hij de zwaarden. Hij neemt zijn plaats aan de zijde van de koning, Alsof hij nooit elders was geweest. (Hij is daar dan ook steeds geweest).

De strijder is slechts een man, Een soldaat van het gebied, geen grote held, Zich wanhopig vastklampend aan vergane dagen. Ooit was dit land verbonden met steden en wegen. Ooit bloeide een maatschappij hier, Leren, land, boeken, machines, Rome is een star, verleden keizerrijk Dat nu in puin valt, Nu krimpend zoals smeltende gletsjers.

“Ik zal morgen niet zien,” vertelt Arthur hem, ”Maar ik zou gisteren preserveren.” Merlijn houdt daar en dan van hem. Hij in elk moment ervan, Zijn Kamelot, De schoonheid van zijn leeftijd. Hij aanschouwt de jongen die een man wordt. Huilt wanneer ook hij, wegsmelt.

Merlijn is oud, met kille beenderen. Hij staat op hoge witte kliffen Kijkend naar een kwade watermassa. Hij denkt dat hij zichzelf zal storten Maar hij heeft een belofte te houden.

Dus leunt hij op zijn staf en kijkt Hoe de zwellende zeeën terugrollen, Groene velden ontrollen voor zijn voeten Waar vloten ooit welig tierden.

Traag op de voet, als een kind, Kiest hij zijn weg naar beneden door de hoge groene grassen, Naar verre, kreupele vormen aan de horizon Tranen trekken kanalen door zijn gezicht terwijl hij opkijkt In wijze oude ogen en een winding van mammoettanden. Hij strekt zijn arm en strijkt over haar lange rode haar. ”Ik ben teruggekomen,” zegt hij. De grootmoeder leunt tegen hem aan, en hij legt zich te slapen.

Hij hoeft niet langer te vrezen voor de kikkers De wolken reizen over zijn oude leeftijd. Gletsjers malen zijn beenderen tot stof.

[peterpijls1965]

Verzet is de enige waarheid (2014)

Ik heb altijd m’n geld verdiend. Eerst in een vaste baan, daarna als freelancer. Soms waren er magere jaren. Maar er waren ook tijden dat ik veel meer verdiende dan ik in dienstverband had kunnen vangen. Daarom konden m’n ex en ik een leuk huis kopen in Amsterdam, en stond er een Volvo S70 voor de deur. En toen sloeg in 2011 de crisis toe. Ik werd wegbezuinigd bij m’n vaste opdrachtgever.

Tegen die tijd was ik verslaafd en chronisch depressief. Maar dat kon m’n opdrachtgever niet veel schelen: ze wist het al een jaar, want ik had het eerlijk verteld. Ze heeft me nog twaalf maanden kunnen handhaven, en toen moest ik er uit. Dat ze me zo lang binnenboord hield, vond ik een daad van groot humanisme.

Niet lang na m’n ontslag kon ik thuis vertrekken. De twee jaar daarna hing ik vooral rond in klinieken en ziekenhuizen, wat ook z’n charme had. Maar werken kon ik niet, en dus kwam er geen cash binnen. Ook als noodlijdende freelancer krijg je niet zomaar een uitkering. Zeker niet als je een ex hebt met een managers-inkomen. Maar dat wou en wil ik principieel niet aftappen in de vorm van alimentatie. Ik weet namelijk hoe hard ze werkt voor die centen, en ik gun ze haar van harte.

Ik probeer weer aan de slag te komen, maar in mijn tak van sport is er weinig werk. Het resultaat is armoede en schulden. Laatst stond er een deurwaarder op de stoep. Een correcte functionaris trouwens, die een dagvaarding kwam brengen. Omdat ik een rekening van een verzekering al een jaar systematisch niet betaald had, moest ik voorkomen. M’n begeleidster van mijn beschermde woonvorm stak daar een stokje voor, door uitstel van betaling te regelen. Dat moet ze wel vaker voor me doen de laatste tijd.

Ik laat het allemaal gebeuren, zonder schuldgevoel. Vroeger dacht ik dat armoede vernederend was. In de praktijk valt dat erg mee. Als je geen geld meer hebt, en alleen schulden, hoef je je bijvoorbeeld niet af te vragen waar je je geld aan moet uitgeven. Dat scheelt kopzorg.

Je wordt ook creatief van armoede. Ik rook, en dat is duur. Nu wil het geval dat mijn vader – ironisch genoeg zelf longkankerpatiënt door kettingroken – altijd een paar pakjes shag meebrengt als hij langskomt. Maar dat is niet genoeg, want ik ben net zo’n liefhebber als hij. Gelukkig word ik omringd door andere psychiatrische gevallen, en dat zijn bijna altijd verstokte rokers.

Dat betekent volle asbakken op het dakterras. Als ik niks meer te roken hebt, en als niemand kijkt, ga ik peuken scoren. Dat is best spannend. In de oorlog doen mensen dat trouwens ook, dat is bekend. En omdat ik geloof dat de Derde Wereldoorlog al lang is uitgebroken, acht ik m’n vuilnisbakkengedrag perfect gelegitimeerd. Ik vind het op een bepaalde manier ook erg romantisch om te doen.

Mijn buurvrouw betrapte me laatst, en kwam met een paar pakjes gruis aanzetten. De solidariteit onder armen is hartverwarmend. Daar kunnen rijken nog wat van leren, met hun greed is good-mentaliteit. Mijn buurvrouw is trouwens ook erg arm. Ze zit in de schuldhulpsanering. Als ze geen beltegoed meer heeft, leen ik haar altijd mijn telefoon. Voor wat hoort wat. Mijn buurvrouw en ik begrijpen elkaar uitstekend.

De zorginstelling waar ik woon voorziet in een dagelijkse warme maaltijd. Ook krijg ik 15 euro boodschappengeld per week, maar dat is zo op. In de bijbel staat geloof ik dat je mag stelen van de rijken als je honger hebt. Dat laat ik me geen twee keer zeggen. Dus jat ik af en toe een paar sneden brood, en een handje koffie. Ik zal maar niet zeggen van wie, om gesodemieter te voorkomen.

In de supermarkt stelen durf ik niet, door al die camera’s. Wel overweeg ik te gaan bedelen bij de ingang. Dat moet lukken, als ik in m’n rolstoel zit en een tragisch gezicht produceer. Maar ik moet eerst uitzoeken of de plaatselijke politieverordening bedelen verbiedt. Is dat zo, dan kan ik een bekeuring krijgen. Die ik uiteraard niet kan betalen.

Dan moet ik iets anders verzinnen. Internetoplichter worden. Of oude vrouwen bij de pinautomaat met babbeltrucs hun AOW afhandig maken. Hoewel, tegen dat laatste zou ik morele bezwaren hebben. Toch schijnt het veel voor te komen. En ik denk dat ik wel weet waarom.

Laatst zei een staatssecretaris dat pensioengerechtigden hun inkomen maar moeten aanvullen met een moestuin. Later trok ze haar keutel weer in, maar de uitspraak is veelzeggend. Ondertussen staat het kabinet toe dat managers van de staatsbank ABN/AMRO zichzelf nog steeds ongegeneerd verrijken door hun toch al fijne inkomen met twintig procent te verhogen. En bijstandsgerechtigden die weigeren goed Nederlands te leren, kunnen hun uitkering kwijtraken.

Ik voorspel dat het nog veel erger wordt. De indirecte boodschap aan armen luidt dat het allemaal hun eigen schuld is. Nu heb ik altijd hard gewerkt, en ik weet dat ik er niks aan kan doen dat ik geen geld heb. Daarom heb ik besloten trots te zijn op mijn armoede. Ik wil niet meer horen bij een bezittende klasse die drop-outs ongegeneerd stigmatiseert en nog verder in de ellende stort. Dus onderga ik mijn materiële neergang met alle zelfrespect. “Verval is de enige waarheid”, schreef Arnon Grunberg laatst. “De rest is verkoop.”