#davidlebreton

[golge-gezgin]

.

Yürümek, rastlantının ta kendisidir. Bazen kişi neye rastlayacağını önceden kestirebilir, kendisini üzeceğini bile bile o rastlantının o rastlantı olmasını sağlar.

( David Le Breton, Yürümeye Övgü )

.

.

.

.

.

[ Çanakkale, Gelibolu, 17.10.2020 ]

[goodbearblind]

"...L'atto di camminare si pone agli antipodi rispetto agli imperativi contemporanei secondo i quali ogni attività deve essere utile, redditizia. Un camminatore non deve fare profitto, intende solo condividere un momento di pienezza con gli altri o da solo con il paesaggio, in uno sforzo per cui non si aspetta niente in cambio. ..." (David Le Breton da Camminare. Elogio dei sentieri e della lentezza) . . #davidlebreton Photo by #angrybeargram Follow @only_angrybeargram https://www.instagram.com/p/CUEnt_UtDYQ/?utm_medium=tumblr

[julienlegat]

"L'espèce humaine commence par les pieds ".

[lotusscarificationdiary]

The pain, the wound and the blood are such powerful resources for the transformation of the self that they are forbidden but he who breaches these taboos can experience metamorphosis. One can foresee the possibility to heal by soliciting worse. Through regular experiences such as suspensions or reconfigurations of the body, the task is to give birth to one's self. Lukas Zpira describes the pain encountered as "life calls" and the actual test is an "antisuicide", a lever to build one's self. The socially repressed topic of death is reinroduced here as an exchange, giving sense to life and tying a symbolic knot. By playing with existence, the pain or the wound, one is putting death in the heart of the exchange and setting it up again alongside as a partner. The taboo of death calls for the transgression of those who have nothing to loose and everything to gain, feeding it power to those willing to infringe upon it. Since the body acts as a social symbol, by breaking the boundaries of their bodies they simultaneously disturb the boundaries of society. Our western society reprobates body modifications to traditional cultures in particular rites of passage hence reducing them to barbaric practices. If Lukas Zpira's approach tends to perturb it is because it is much advanced, he lights up the path ahead for this new humanity on a quest to rebuild itself lucidly taking into considerations the risks encountered. He does not ask to be followed nor does he act at other's expenses. He experiments boldly these new forms of comtemporary spirituality where the individual is the source of sacredness and takes on this movement with constant self challenges. :::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: La douleur, la blessure, le sang, sont des ressources d'autant plus puissantes pour la transformation de soi qu'elles sont des interdits. Mais celui qui les enfreints connaît la métamorphose. Il joue la possibilité de se guérir en sollicitant le pire. à travers des épreuves régulières telles que les suspensions, ou la reconfiguration du corps, la tâche est de naître à soi-même. Les douleurs éprouvées sont décrites par Lukas Zpira comme des "appels de vie", et l'épreuve est un "antisuicide", un levier pour se construire. La mort socialement refoulée revient ici sous la forme de l'échange, elle réintroduit du sens, elle noue un contrat symbolique. Ceux qui jouent avec leur existence, la douleur ou la blessure remettent la mort au coeur de l'échange même s'ils le font à titre personnel; ils l'érigent à nouveau en partenaire. L'interdit de la mort appelle la transgression de ceux qui n'ont rien à perdre et tout à gagner, il alimente la puissance de ceux qui prennent le risque de l'enfreindre. En brisant les limites du corps l'individu bouleverse ses propres limites et s'attaque simultanément aux limites de la société puisque le corps est un symbole pour penser le social. Nos sociétés occidentales ont toujours réprouvées les modifications corporelles propres aux sociétés traditionnelles, lors notamment des rites de passage, en les versant dans le registre de la barbarie. Si la démarche de Lukas Zpira trouble c'est qu'elle est en avance, c'est un éclaireur de cette quête d'une humanité nouvelle qui cherche à se reconstruire, non sans lucidité sur les risques encourus. Il ne demande à personne de le suivre. Il ne fait rien en dépens des autres. Il expérimente sans avoir froid aux yeux ces formes nouvelles de spiritualité contemporaine où l'individu lui-même est la source du sacré qu'il met en mouvement à travers une constante mise à l'épreuve de soi.

David Le Breton (Onanisme Manu Militari II)

[ernny2013]

View this post on Instagram

A post shared by Ernie (@vampiresynth)

Grey Skies , Turquoise Days, Alternative Strategies 2009. #turquoisedays #greyskies #alternativestrategies #synthpop #lucianobrambilla #davidlebreton https://www.instagram.com/p/B-mcUoHHs_LnnuOsHbHAKuKpAXNGur9rtsUyhc0/?igshid=c5tha70wt3ye

[inspirationspositives]

📚Un futur achat à dévorer 😁 Bonheur des chemins ❗👍😀 Quelqu'un a lu⁉️ #livre #livres #instabook #inspirationspositives #frenchblogger #bloggerpositif #blogueurpositif #positivevibes #marcher #marche #davidlebreton #chemins #lenteur #niceblogger #instagood #followme (à Narbonne)

[a-bauduc]

#davidlebreton #lecturasdeinvierno

[gulaytunc]

#davidlebreton #bedeneveda #bookdesign #book #bookcover #bookcoverdesigner #gulaytunc #designer #graphicdesigner

[triyastanhallice]

Yeni Kitap

Bir de, bu ara yeni kitap var elimde, 

‘Yurumeye Ovgu’ David Le Breton

Yillardir haftanin tek bos gunu olan tatil gunumde neden evde oturmayip, sokak sokak gezdigimi en iyi anlatan, tam da bu dedirten sahane bir kitap. Okuyun, okutun .

“İnanıyorum ki günde en az dört saat hatta kimi zaman dört saatten de fazla, her türlü maddi kaygılardan uzaklaşarak ormanlarda, dağlarda, tepelerde dolaşmazsam bedensel ve zihinsel sağlığımı koruyamam...

Odamda bir gün kapalı kalırsam, paslanırım ve eğer ancak öğleden sonra saat dörtte günü kurtarabilmek için çok geç bir saat-gecenin gölgelerinin günün ışıklarına karıştığı saatte kaçabilmişsem, ceza gerektiren bir günah işlemiş gibi olurum. Öte yandan bütün gün, haftalar, aylar hatta yıllar boyunca dükkanlarında ya da bürolarında kapalı kalan komşularımın dirençlerinin beni şaşırttığını itiraf ediyorum ve manevi duyarsızlıklarından da hiç söz etmek istemiyorum. ” Henry D.Thoreau, Yürümek

[golge-gezgin]

https://golgegezgin.blogspot.com/2021/11/hiking-ankara-135-polatl-karapnar.html

Yürüyüş dünyanın açıklığına yeniden kavuşmayı sağlayan anlamı yavaş yavaş üretir. İnsan çoğu zaman kendi dışına atıldıktan sonra yeni bir çekim merkezi bulabilmek için yürür. Kat edilen yol cesaretsizlik ve yorgunluk doğuran bir labirenttir ama bu labirentin tamamiyle içsel bir çıkışı vardır ki orada insan bu deneyimi kendi lehine çeviren anlamlar ve mutluluklar bulur.

( David le Breton, Yürümeye Övgü )

. 

.

.

.

.

[ Ankara, Polatlı, Kuşçu, 22.11.2021 ]

[goodbearblind]

"...L'atto di camminare si pone agli antipodi rispetto agli imperativi contemporanei secondo i quali ogni attività deve essere utile, redditizia. Un camminatore non deve fare profitto, intende solo condividere un momento di pienezza con gli altri o da solo con il paesaggio, in uno sforzo per cui non si aspetta niente in cambio. ..." (David Le Breton da Camminare. Elogio dei sentieri e della lentezza) . . #davidlebreton Photo by #angrybeargram https://www.instagram.com/p/CFZXx1pqcsT/?igshid=19ew1cfrck57e

[yoldakiizler]

#Yürümek keyiflidir, çünkü yürümek aslında yaşamın o kendine özgü zamanını yeniden bulmaktır. (#DavidLeBreton) #yolsözleri #yoldakiizler #yürümeyeövgü

[mzby]

Koşmak, Demir Perde ülkelerinde yaşanan komünizm deneyiminin hikayesi, Yürümeye Övgü ise, yürümenin mücadelenin bütün yönlerine açılıyor.. "Kafası rahat olan kimse bütün zenginliklere sahiptir. Ayağında bir ayakkabı olan ve sanki tüm yeryüzü deriyle kaplıymış gibi yürüyen kimse için de aynı şey söz konusu değil midir? " Henry-David Thoreau #koşmak #echenoz #yürümeyeövgü #DavidLeBreton

[golge-gezgin]

https://golgegezgin.blogspot.com/2015/03/golge-gezgin.html

Yıpratıcı yürüyüş sürecinde kimi zaman yeteri kadar güç ve güzellik bulunur ve başlangıçtaki acıyı eritir bunlar. Yollarla temas sonucu yıkanan, ilerleme zorunluluğuyla kemirilen yürüyüş gittikçe daha az acı verir. Yürüyüş zamanla ilerlemeyi motive eden acının korkunç çekirdeği olmaktan çıkar, insanın kendini değiştirmesi, yalınlaştırması, yolun ve yola karışan bir bedenin kimyasını talep eden bir dünyaya yeniden doğması için bir çağrı olur: insanın ve yolun, mutlu ve titiz şenlikleri.

( David le Breton, Yürümeye Övgü )

.

.

.

.

.

[ Ankara, Çankaya, Eymir Gölü, 26.01.2020 ]

[golge-gezgin]

https://golgegezgin.blogspot.com/2021/11/hiking-ankara-131-sincan-cokoren.html

Yürüyüş dünyanın hiç duraksamadan açıldığı ve kendisini ihtişam içinde gösterdiği anlara götürür: kimi zaman kişisel bir değişimin eşiğidir bu. Bir insan olarak durumu keşfeden yürüyüşçü bir yürüyüşün de tıpkı yaşam gibi kestirilebilir şeylerden çok kestirilemeyen şeyler barındırdığından tüm ayrıntılarını bilemeyeceği olayların yoğunluğu içinde kendini keşfetme konumuna geçer.

( David le Breton, Yürümeye Övgü )

.

.

.

.

.

[ Ankara, Polatlı, Babayakup, 02.11.2021 ]

[golge-gezgin]

https://golgegezgin.blogspot.com/2021/10/hiking-ankara-129-sincan-temelli-poyraz.html

Yürüyüşçünün gürültülü bir ortamda sakin olması kişisel bir tavırdır, kendisine hakim olabilme konusunda belli bir düzeye varmış birinin iç disiplinidir. Rahatsızlık ve sıkıntı bir duyular perdesiyle dışlanır; artık işitmeme, duymama kararıyla ya da rahatsızlığı ve sıkıntıyı ortadan kaldıran bir hayal oyununun devreye girmesiyle zararın kararlı biçimde uzaklaştırılmasıdır.

( David le Breton, Yürümeye Övgü )

.

.

.

.

.

[ Ankara, Sincan, Poyraz, 19.10.2021 ]