Tumgik
#curuxa
chiisanakurisu · 10 months
Text
Presenting my babies!
Sophie
Tumblr media Tumblr media
She's a sumiciu (asturian folklore creature similar to borrowers). She used to live with her mother in an hórreo (a type of raised granary), surviving on the food humans would store in there. Sophie's mom left one day on a borrowing trip to the human house nearby, but unfortunately never made it back.
Sophie would have to learn to survive on her own, until shortly after she was spotted by a human during a borrowing trip to her house. Surprisingly the human not only didn't trap her, but seemed willing to accept her presence. Sophie of course fled, terrified.
A few days later there was a really bad storm and the hórreo roof collapsed, leaving the poor Sophie exposed to the rain and cold. The human would find her the following morning while inspecting the damage and rescue her. After a typical bumpy introduction, she reluctantly agreed to stay with the human until the hórreo got repaired, and that's how she met Curuxa.
She's a sweet and polite child, and loves learning everything she can.
Irene "Curuxa" Muñoz
Tumblr media
She's a young human woman who was relocated to a village after losing her home. She got to meet smallfolk in the past, at his grandparents summer house when she was nine. Having waved off those memories as just being her childhood imaginations, she ended up developing a special interest on fairies and other kinds of tiny people.
What was her surprise when she rediscovered the smallfolk by spotting Sophie in her new home, and from that moment of she felt protective and responsible for the young sumiciu's wellbeing. Her nickname Curuxa comes from that first encounter, since sumicios usually call "curuxes" (owls) to those humans that stay awake at night and make their borrowing trips harder, which was the human's case because of her bad sleeping schedule.
Curuxa is a kind and soft spoken person with a tendency to have anxiety and panic attacks because of her recent trauma after losing her home.
9 notes · View notes
secretmeaningofthings · 7 months
Text
Tumblr media
YouTube: https://youtu.be/ADA4sPcJGpU Soundcloud: https://soundcloud.com/voxsinistra/strict-tempo-valentines-2024 Mixcloud: https://www.mixcloud.com/VoxSinistra/strict-tempo-valentines-2024/ Chris Keya - Love Theme [video only] REZZ - Let Me In Vore Aurora - Envenom Trauma - Love in Vain (ft. Martin Hill) The Cassandra Complex - Satisfy Me Some More Crime - Love Jorja Chambers - Justify My Love (Madonna) Skin Temple - Lust VOGUE.NOIR - Love Like Vampire ΣΕΘ (SET) - Say U Love Me Violet Silhouette - Hierda Demoniaca The Mystic Underground - The Lonely Ones (Beborn Beton Remix) Haruomi Hosono - Stranger Love (Edit) Kimshies - My Fuck Gudrun Gut - Lover Zaratustra - Paris, Texas (Booth Scene Edit) Joy Division - Love Will Tear Us Apart (M-B Anti-Edit) Kill Shelter & Death Loves Veronica - Sex Tape (COPY) NNHMN - LovelornDie Sexual - On This Night CONFRONTATIONAL - Summertime Love (ft. Tobias Bernstrup) David J. Bull - Fantasy Double Mixte - Romance Noire Fragrance - The Cure Cu Da Curuxa, Franky - I Bring Them Love Prolepsis - Love Is... Diesein - Find Your Love Intelligence Dept. - Too Late To Love Skelesys - Kill Me With Love L-Sedition - What You Get Velvet Velour - Blood Moon APNOIE - Card Lovers VEIL OF LIGHT - Apricot Kiss Cirque D'ess - Sexxxy Leah ULTRA SUNN - Sorrows and Tears Carlo Onda - Friscolino Deine Lakaien - Love Will Not Die
2 notes · View notes
asks-n-trolls · 1 year
Text
Design and art by Lil-nort
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
[Interest Tag] [Art Tag] [Asks] [Playlist] [Toyhouse]
Name: Strixe Sattus
Nickname(s): Strixe.
Gender: Male
Sexuality: Demiromantic
Pronouns: He/Him
Lusus: Great Horned Owl
Caste: Bronze
Height: 6'2"
Age: 34 Sweeps
Voice Claim:
Abilities: Can use echo locate when whistling or humming. Can see fatherer
Typing Quirk:
Occupation: Mortician. :) Nothing else
Likes: Red Wine, Cold Weather, Medium Rare Meat, Rodents (As Pets), Listening to true-crime podcasts while working.
Dislikes: Being touched (Especially by strangers), Dirty surroundings, Subjugs, Fleet Trolls, Cats, Warm Weather
Bio: Strixe is a Mortician and Hit man. He is primarily in his shifter form when executing a hit, but remnants of this form are still visible when he is in his troll form as well primarily on his arms where his feather tattoos show.
Where to Find Them | Plot Food:
Strixe has a little apprentice, Curuxa, can astral project into owl form to send messages but that requires for them to be Ina sensory deprivation chamber or something similar in order to do so.
Is down to kill just about anyone, you just gotta know how to get in contact with him
Has probably spoken to or at least met your mortician or doctor trolls at least once.
5 notes · View notes
ultanthropo · 1 year
Text
i will never NEVER forgive the english language for not having a specific word for barn owls
Tumblr media Tumblr media
just LOOK AT THEM. I LOVE THEM.
also they're quite important in asturian culture and we call them curuxes (that's the plural, the singular is curuxa)
3 notes · View notes
xenomurf · 4 years
Audio
(Curuxa)
5 notes · View notes
aformigaatomica · 5 years
Photo
Tumblr media
A casca de pino estala cando arde. Ese crepitar tranquiliza. Non así o ulular da curuxa, que escolleu esta noite clara para ceibar a súa risa triste, moi cerca da ventá. Debe ser tataraneta da que vivía nalgún oco dos carballos vellos que rodeaban a nosa eira cando eu era unha nena. Ás curuxas non lles gusta ir lonxe e os carballos aínda están: Moito máis ocos, moito máis vellos. E xa ninguén me dirá que a curuxa atrae a morte, porque todos os que mo dicían están mortos.
_________________
5 notes · View notes
pabloglezart · 4 years
Photo
Tumblr media
No time today. Quick doodle . . . #curuxa #spanishmythober #inkdrawing #inktober2020 #inktober #myth #doodle #garabato #sketchbook #tinta #mito #practice #instaartist #pabloglezart https://www.instagram.com/p/CGF18W0DG9M/?igshid=nseti93dnizc
0 notes
polcavabeer · 4 years
Photo
Tumblr media
Curuxa IPA, cobriza con un dedo de espuma con buena retencion, aromas a malta tostada con toques citricos y florales, entrada dulce con un final ligeramente amargo, cuerpo medio con una carbonatacion moderada. ♨️ IPA ⛽ 7,50% 🍺 40 IBU 🇬🇧 Curuxa IPA, copper with a foam finger with good retention, aromas of toasted malt with citric and floral touches, sweet entry with a slightly bitter finish, medium body with moderate carbonation. #galicianbrew #curuxa #ipa #covid_19 #quedateencasa #brew #brewery #cervesa #cerveza #cervezaartesana #cervezaartesanal #birra #beer #beerporn #ratebeer #biere #hops #craftbeerporn #fanaticbeer #craftbeerphoto #beerlover #beerstagram #instabeer #craftbeers #beergeek #bier #biere #piwo #untappd #Polcava_beer #spain🇪🇸 https://www.instagram.com/p/B-pwc1_lqSI/?igshid=n1fjfehiw2c5
0 notes
hellforo · 5 years
Photo
Tumblr media
#lalavandera #curuxa #elcaminencantau #mitologia #asturiana #asturias #asturies #mitology #mountain #forest #walk #nature #winter #shot #shotonmimix2s #nofilter https://www.instagram.com/p/B9Kci2YnSOg/?igshid=owds01edxkx
0 notes
coquillagean · 3 years
Photo
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
FLAG 1: Curuxagender 🎃🎃-🌕🌕-🎃🎃-🌕🌕-🎃🎃
a gender that is simply connected to baby owls. It is connected to general baby owl things, baby owl aesthetics, and anything connected to baby owls.
Etymology: Asturian, “curuxa” meaning “owl”
🎃🎃-🌕🌕-🎃🎃-🌕🌕-🎃🎃
Tumblr media
FLAG 2: Curuxaautumna 🎃🎃-🌕🌕-🎃🎃-🌕🌕-🎃🎃
a gender that is simply connected to baby owls and autumn. It is connected to general baby owl things, baby owl aesthetics, autumn aesthetics, and anything connected to baby owls and autumn. Related to Curuxagender
Etymology: Asturian, “curuxa” meaning “owl”
🎃🎃-🌕🌕-🎃🎃-🌕🌕-🎃🎃
Tumblr media
FLAG 3: Curuxanic 🎃🎃-🌕🌕-🎃🎃-🌕🌕-🎃🎃
a gender that is aligned with baby owls; a baby owl-aligned gender.
Etymology: Asturian, “curuxa” meaning “owl”
🎃🎃-🌕🌕-🎃🎃-🌕🌕-🎃🎃
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
11 notes · View notes
chiisanakurisu · 8 months
Text
Hi all, these last Christmas I gave you my heart were chaotic as hell to me, but though the holiday is over I still wanted to share the amazing Secret Santa drawing @occasionallytea did for me 🥹🥹
Tumblr media
19 notes · View notes
kinocube · 3 years
Text
No profundo do bosque
vimeo
Hai un par de noites tiven un dos soños máis enigmáticos que podo recordar. Atopábame percorrendo un camiño de pedra cara ó profundo dun bosque de enormes árbores de copas mestas e escuras e, a cada certo tempo, abríase unha corredoira cara un escenario novo: un mar de herba líquida de cuxas ondas emerxían as ruínas de altos edificios comidos pola hedra pezoñenta, un labirinto circular de pedra fría e gris cuberta de neve e de petróglifos, un deserto de area vermella no que intricadas construcións de cristal refractaban a luz da lúa en cores inimaxinables... Estaba completamente soa percorrendo as corredoiras daquela fraga surrealista, fuxindo lentamente de quen sabe que en dirección á única escapatoria: o espertar.
É curioso como os arquetipos poden chegar a gravarse na nosa mente até o mesmo subconsciente, influíndo nos pensamentos intrusivos, nos medos irracionais e nos soños. Ocorre, por suposto, con aqueles máis antigos e máis reiterados dende que o ser humano decidiu comezar a contar historias.
O bosque é un deles. E quen di bosque di fraga, selva, xungla ou taiga: calquera masa forestal mesta e escura onde orientarse se torne unha tarefa complicada e onde a presenza humana é escasa ou nula. O bosque escapa do noso afán civilizador, do noso control, e por iso situamos nel os peores medos e os tesouros meirandes. Disto sabemos os galegos, que poboamos as nosas fragas de mouros, encantos e compañas, así como no conto tradicional europeo recompilado polos irmáns Grimm ou Charles Perrault albérganse as cabanas das bruxas e os tobos dos lobos feroces. Unha advertencia ós infantes de outras épocas para afastalos do perigo real que supón perderse na espesura e non atopar o camiño á casa, como Polgariño, ou ter un encontro non desexado cun animal perigoso, como a Carapuchiña Vermella. 
É precisamente esta faceta máis misteriosa, a da natureza salvaxe chea de perigos e aventuras, a que primeiro da o salto ó cinema. Os contos tradicionais pasan ó celuloide en sucesivas adaptacións dende os primeiros filmes animados de Lotte Reiniger e Walt Disney até as últimas revisións do xénero como El Laberinto del Fauno de Guillermo del Toro (2006) ou The VVitch, de Robert Eggers (2015). Non é casualidade que as revisións dos contos tradicionais estean tan ligados ó xénero do terror, que tamén entendeu as potencialidades do bosque como escenario dos crimes máis horrendos e da loita pola supervivencia. 
Estas mesmas características que fan do bosque un lugar difícil de acceder e explorar son as que o converten nun refuxio perfecto, ademais, para foraxidos da talla de Robert de Locksley –máis coñecido como Robin Hood–, maquis da guerra civil española ou asociacións e sociedades máis ou menos secretas. Atopámonos que, como ocorría co arquetipo do mar, o bosque comeza a ensinarnos a súa dualidade: ameázanos co medo ó descoñecido ou acóllenos cando a sociedade nos da as costas. O arquetipo tamén está ligado á soidade dos que erran, fuxindo ou perseguindo un obxectivo, dos que sobreviven, dos que están perdidos e confusos ou dos que procuran activamente o illamento.
Tumblr media
O bosque exerce sobre nós unha atracción inexplicable. Cando aínda non tiñamos a ciencia para explicar a nosa existencia, fixemos do bosque o noso santuario, unha catedral arbórea na que os sentidos se anegaban de estímulos e sensacións; e hoxe en día seguimos a consideralos como tal, xa sen ligalos a un animismo antigo e sagrado, senón á pureza da natureza virxe, do ecosistema que sobrevive ó embate do ser humano e a súa civilización. Dende Dersu Uzala (Akira Kurosawa, 1975) até O que arde (Oliver Laxe, 2019), pasando pola meirande parte de filmes de animación do estudio Ghibli, o cinema fíxose eco da reivindicación da natureza polo seu dereito a permanecer salvaxe, e do deber do ser humano de respectar e coidar a súa entorna nunha simbiose xusta e recíproca. Podemos mencionar aquí o papel do lume como principal inimigo do bosque, tendo en conta a súa dimensión alegórica como representación da ameaza da modernidade, da industria ou do egoísmo humano, segundo a mensaxe que queira transmitirnos a historia. 
A dualidade do arquetipo do bosque reflíctese no cinema tamén a través das expresividades do medio audiovisual. Por unha banda, o bosque claro e luminoso que nos acolle como un ser vivo máis, como unha pequena parte do espazo natural, no que os raios do sol esvaran entre a follaxe aloumiñando e quencendo as nosas fazulas mentres os paxaros asubían melodías efémeras, inéditas e irrepetibles. Pola outra, o bosque da noite e da néboa entre os troncos húmidos, fríos e ásperos, no que a luz alaranxada dun candil pode ser un inimigo ou unha vítima e no que a madeira renxe ameazando con tronzarse sobre as nosas cabezas namentres grallan os corvos e pían as curuxas nun ton monótono e grave. Até no máis profundo do bosque hai claros que nos devolven á realidade, mostrándonos que a pesar da noite sen fin debaixo da mesta follaxe existe un ceo por riba, como a luz ó final dun túnel, que nos revela o camiño a través das estrelas para volver á casa.
É curioso porque aínda que a nosa realidade cotiá se vaia afastando dos bosques, o arquetipo siga presente até os nosos días, imperturbable. O cinema pode ser o último vínculo destas realidades antigas coa nosa sociedade tecnolóxica e urbana, o derradeiro reduto para que o arquetipo se desenvolva, medre e mude cos tempos, e que continúe gravado a lume na nosa memoria colectiva. E seguirá a mantelo vivo a un tempo que crea e desenvolve arquetipos e símbolos novos para continuar a alimentar os nosos soños con mares embravecidos, sombras, espectros e bosques perdidos.
Até o episodio vindeiro!
5 notes · View notes
mitucami · 4 years
Photo
Tumblr media
Curuxa
2 notes · View notes
xenomurf · 4 years
Audio
(Curuxa)
2 notes · View notes
unmexicanoenespanya · 6 years
Text
Por tierras de España y Portugal (Vigo)
En el post anterior comenté ya un poco sobre Vigo y sobre Galicia, cosas como que la gente es más amable en Galicia, que los autobuses son más baratos, que los gallegos son un pueblo con deseos independentistas, al igual que los vascos y los catalanes y por lo tanto no les viene muy bien hablar de nada español, como el Real Madrid, hehe. Como ya he dicho, por una falla en un avión de la compañía Ryanair llegamos mucho más tarde a Vigo de lo que teníamos previsto y ese primer día no tuvimos oportunidad de ver mucho. Al otro día nos fuimos a conocer Santiago de Compostela, pero volvimos a final de tarde y entonces nuestra amiga nos llevó a un bar de tapas, cerca de su piso. El bar se llamaba Imperial y cuando llegamos estaba abarrotado, pero nuestra amiga nos dijo que siempre era así. Por suerte conseguimos lugar en un rinconcito cerca de la barra y cuando se nos acercó un empleado del bar, le pedimos tres cañas (cervezas), las cuales trajo en breve y poco después un poco de arroz que estaba delicioso, similar al arroz de la paella; luego nos llevó tapas, todas buenísimas. Estuvimos un buen rato en el Imperial, pasándola muy bien y comiendo tapas, que no paraban de traernos, el personal del bar todos muy agradables. Salimos llenos y regresamos al piso a dormir. Al otro día, que era viernes, hicimos un recorrido por todo o toda Vigo; comenzamos visitando O castro de Vigo, que es un parque muy bonito con vistas excepcionales de la ciudad, del puerto y de la Ría de Vigo.
Tumblr media
Además de las espectaculares vistas a la Ría y al puerto de Vigo (uno de los más importantes de toda Europa) se pueden visitar los famosos castros, que en algún tiempo solían ser viviendas, pero ahora solo quedan algunos círculos de piedra. Como sea, es muy interesante, además que en el lugar se construyeron algunas casitas para que la gente pueda darse una idea de cómo eran las viviendas y el modus vivendi de la gente. La entrada es gratuita y las personas que atienden el lugar realmente amables; eso es Galicia. Salimos de los castros y nos dirigimos hacia la Ría, en el camino nos encontramos con una escultura de Julio Verne, la razón por la que se encuentra en ese lugar es en agradecimiento, ya que en su libro ‘20,000 leguas de viaje submarino’, dedicó un capítulo a Vigo.
Tumblr media
Nos fuimos acercando al casco histórico y como ya empezaba a darnos hambre, decidimos comer en un restaurante que uno de los compañeros de piso de nuestra amiga, nos recomendó. Se llamaba La Curuxa (lechuza, en gallego). Ordenamos un suquet de mariscos y de beber un vino albariño; realmente fue una de las mejores comidas de mar, mejor dicho, de Ría, que he tenido en mi vida. Al final nuestro amigo nos dijo que pidiéramos unos chupitos a su nombre y ordenamos el clásico licor de café que se bebe en Galicia, aunque seguimos sin entender por qué esa tradición en una región no cafetalera. Salimos del restaurante muy satisfechos y seguimos nuestro recorrido por Vigo.
Tumblr media
A pocos pasos nos topamos con Dinoseto que es un seto al que le dieron forma de dinosaurio y al acercarnos un poco más descubrimos a Dinosetín, un dinosaurito o mejor dicho un pequeño seto también con forma de dinosauro; nos pareció gracioso, una forma de salir de lo serio y lo solemne, pero vale decir que estos setos se han vuelto personajes importantes de la ciudad. Cerca de ahí nos topamos con una escalera eléctrica ascendente y la tomamos, ya en la parte alta seguimos caminando y paramos hasta llegar a otro parque, este no tenía castros, pero sí lagos, hermosos árboles y jardines muy bellos y de varios tipos, además de un escenario donde, por lo que nos contó nuestra amiga, suelen tocar bandas y han llegado a pisarlo grupos como Metallica o Maná.
Tumblr media
Salimos del parque y nos dirigimos al piso para descansar un poco. Cuando estuvimos repuestos salimos de nuevo a la calle y como yo había preguntado antes si existía alguna sidrería en Vigo (porque me encanta la sidra), nuestra amiga investigó y nos dirigimos a la que parecía ser la única de la ciudad. En un inicio pensamos que estaba cerrada, pero al acercarnos simplemente vimos que la noche apenas comenzaba y había pocos comensales. Entramos y por supuesto, pedimos sidra. El encargado nos llevó la botella en un aparato donde se coloca la botella boca abajo y delante se coloca el vaso, al lado tiene un botoncito para servir al gusto de cada quien, ya que la sidra que te sirven ahí se toma de “hidalgo”, como decimos en México, osea de “shot”.
La manera de tomar la sidra resulta ser muy divertida, pero también ayuda a que se acabe muy pronto. Al terminar la botella decidimos visitar otro bar, que la noche anterior había estado cerrado, dicho bar llevaba por nombre Brasil, simplemente porque estaba en la Rúa Brasil. En dicho bar pedimos cañas y como tapa nos dieron croquetas, que nos encantan. Al desocuparse una mesa fuera decidimos tomarla y ordenar unos calamares a la plancha, que estaban realmente exquisitos. Como el frío comenzaba a calar, decidimos volver al piso, ya terminados los calamares. Antes pasamos por otra litrona. Mientras la consumíamos en el piso, uno de los roomies de nuestra amiga comenzó a poner vídeos musicales de grupos gallegos; sin duda los gallegos tienen una cultura propia y además en algunos de esos vídeos encontré referencias a lo mexicano. Ya que al otro día partiríamos hacia Porto nos retiramos a dormir. Al otro día (sábado), después de desayunar un poco de tarta de Santiago y café, y jugo y huevo revuelto, etc, haha (a lo mexicano), nos dirigimos a la estación de autobuses. El autobús demoró en llegar, pero al final lo abordamos, despedimos a nuestra amiga y le agradecimos todas sus atenciones y nos embarcamos hacia tierras de Portugal.
6 notes · View notes
utagori · 3 years
Text
Tumblr media
浮世絵(前帯、地図、フクロウ)
Ukiyoe (map, owl, door)
ilustración (mapa, curuxa, porta)
ola
0 notes