#coalitiegesprekken | Explore Tumblr posts and blogs

jansiemons · 1 month ago

Text

Coalitiegesprekken Sint-Martens-Latem

Laat mij, als trouwe toeschouwer van het lokale politieke schouwspel in ons schilderachtige gemeente, mij nog een laatste keer buigen over de curieuze capriolen tijdens de coalitiegesprekken van onze geëerde burgemeester, Pieter. Ik zag hem daar staan tijdens die coalitiegesprekken, armen gespreid, ogen groot van ontzetting, leek als een kleuter die zijn moeder kwijt is in de supermarkt. En wie kwam daar aangesneld met een koekje en een aai over de bol? Juist, Agnes, voormalige ex-Burgemeesteres, terug van nooit weggeweest, opnieuw als een boemerang in de lokale politieke soap.

Pieter, onze vriendelijke doch ‘onverschrokken’ leider, met meer ambtstermijnen op zijn cv dan er jaren in een decennium zitten, leek plotseling misschien wel zijn politieke kompas kwijt te zijn en begon volgens mij toen op een weekdier te lijken. Hij, die al een decennia de gemeentelijke paden bewandelt, had nu plots de hulp nodig van zijn politieke moederkloek? Krijgen we hier te maken met het Oedipuscomplex in de gemeenteraad? Oh tragedie, waar is mijn discretie?

Maar wacht, was het Agnes onze politieke 'Florence Nightingale' die kwam om Pieter's wonden te verbinden tijdens de coalitiegesprekken, of zwaaide ze eerder met de scepter als een dirigente die haar orkest niet kon loslaten? De situatie schreeuwt om een satirische noot, als een opera waarin de tenor zijn tekst is vergeten en de sopraan nog een toontje hoger probeert te zingen.

Als getrouwe toeschouwers van deze dolkomische lokale politieke soap kan ik het niet helpen om het mij af te vragen: waar zijn toch die glorieuze dagen gebleven waarin daadkracht en zelfstandigheid het politieke toneel sierden? Zijn die vervangen door een bonte kabuki-voorstelling, waarin iedereen zijn masker opzet en het vooraf uitgeschreven script volgt? En kijk daar! Was Agnes de dirigente zonder orkest, die Pieter manoeuvreerde als een doorgewinterde poppenspeler die haar marionet subtiel door de nieuwste act dirigeerde? Wie zal het zeggen?

Wat moet ik nu denken over 'onze Pieter'? Een vriendelijke en sympathieke man maar waar is zijn ruggengraat gebleven? Is hij nu verworden tot de schaduwburgemeester, een politieke marionet die nog altijd danst op de melodie die Agnes speelt met haar gracieuze vingers? Dit politieke mimespel biedt mij, een eenvoudige ziel van het electoraat, een rijk palet aan twijfels omlijst met dikke lagen hilariteit. Ben ik hier soms getuige van een grootste politieke lokale klucht sinds de uitvinding van het stemhokje?

Het lijkt er voor mij alvast op dat onze lokale politieke arena is veranderd in een theater waar de schijnwerpers fel schijnen, de kostuums extravagant zijn en iedereen een rol heeft gekregen in dit onvergetelijke drama van twijfel en lachstuipen. Applaus, alstublieft, want de volgende scène is aanstaande!

Ik mag mij niet vergissen. Dit is geen tragische ondergang van een eens zo machtige politicus, maar eerder een kluchtige verhandeling over de eeuwige terugkeer van hetzelfde, lijk me. Terwijl Pieter blijkbaar stuntelde en struikelde over de 'complexe' choreografie van de coalitiegesprekken, bood Agnes blijkbaar de dramatische flair van een soapster op haar retour. Zal hij ooit uit haar schaduw treden? Of blijven we toeschouwers in een eindeloze herhaling van dezelfde oude aflevering? Applaus alstublieft want het volgende bedrijf belooft komisch te worden!

En voor de eeuwige klagers en criticasters onder ons: maak je geen zorgen, dit persoonlijk opiniestuk is doordrenkt met ironie en humor—geen bittere spot. We bevinden ons hier niet in het tragische epos van een gevallen held, maar eerder in een komedie van eindeloze déjà-vu’s, toch? Terwijl Pieter zich door de politieke arena bewoog alsof hij net een dansles had gemist—struikelend over elke stap van de coalitiepolonaise—bracht Agnes een dramatische flair alsof ze rechtstreeks uit een vergeten soap werd geplukt. De grote vraag is nu: zal hij ooit uit haar schaduw tevoorschijn komen, of zijn we gedoemd tot een eeuwige herhaling van deze oude aflevering met Agnes in de achtergrond? Wie zal het zeggen? Tromgeroffel …

#coalitiegesprekken #sintmartenslatem #latem #Sint-Martens-Latem #Burgemeester Latem

0 notes

jansiemons · 1 month ago

Text

Gemeente Verkiezingen in Sint-Martens-Latem en Deurle

Ach, kijk mij hier toch eens zitten, ik de naïeve ziel van Latem en Deurle, met mijn kleine burgerlijke hoop en democratische dromen! Hoe wanhopig knikte ik bij elk verkiezingsbord, met de vaste overtuiging dat het toch ooit anders zou worden. “Deze keer écht,” mompelden sommigen plechtig voor de voorbije gemeenteraadsverkiezingen, alsof ze tijdens een of ander ritueel henzelf een beetje moed inpraatten.

Laat me even schetsen wat N-VA Latem-Deurle nu weer heeft bekokstoofd. De lijsttrekster van die lokale partij probeerde iedereen te overtuigen om op haar te stemmen voor de verkiezingen, want ze ging het allemaal véél beter doen! En wat doet deze partij net ná de verkiezingen? Ze richten al hun "grote politieke ambities" op het jonge talent op hun lijst, Louis, 21 jaar oud — ja, echt, twintig plus één! — een jongen wiens grootste bestuurlijke prestatie tot nu toe waarschijnlijk het succesvol invullen van zijn Tinder-profiel is. Dan zegt de lijsttrekker gedurende de coalitiegesprekken tussen Welzijn en N-VA Latem Deurle met een serieus gezicht en een hand op het hart: "Jongen, je wordt schepen van onze gemeente." Ze voegt eraan toe: "Ik heb er géén zin meer in." Ja, "schepen". Géén krantenjongen, géén assistent, géén stagiair met een vage taakomschrijving. Nee, direct Schepen van onze gemeente! Schepen! Dus, eerst verandert N-VA Latem-Deurle midden in de vorige legislatuur van harde oppositie naar de meerderheid met Welzijn, en nu dit? Over politieke betrouwbaarheid gesproken! Het zou zomaar het begin kunnen zijn van een nieuwe realityshow: "Schepen zoekt Wijsheid."

Goed, laat mij dit even helder stellen in dit persoonlijk opiniestuk. Als oude rot die ik ben — jazeker, met eelt op de ellebogen van het politieke gesteggel — durf ik met een zekere bravoure een beetje commentaar te leveren op het schijnbaar onbesmette enthousiasme van zo’n jong, ambitieus broekje zoals Louis. Ik hoor de boze blikken al knisperen, voel het morele vingertje al tikken: “Hoe durft jij!” Maar écht, laten we eerlijk blijven. Natuurlijk JUICH ik het frisse, jeugdige engagement toe; zonder jong bloed, vers geplukt en bruisend, zou het politieke landschap even levendig zijn als een hooiveld in januari en dat moeten we zeker ondersteunen, maar NIET tegen elke prijs!

Maar komaan, hoe in vredesnaam denk je iemand die nog zo groen achter de oren is dat hij spontaan de druppels van zijn politieke ontwaking uitschudt, in de naam van alle mislukte fietsstraten van Latem en Deurle, direct te benoemen als Schepen van onze gemeente? Bevoegd Schepen!!! Dat is toch gewoonweg ongeloofwaardig en dat beseft toch iedereen met een greintje verstand toch en zeker zij die onze gemeente nauw aan het hart liggen. En wij inwoners moeten dit maar gewoon slikken? En dit gaat om iemand die maar amper 213 voorkeurstemmen wist te vergaren en daarmee quasi maar de 28e plaats bemachtigde… van de 57 kandidaten. Jawel, dat is net iets boven het gemiddelde van een maïsveld, maar heus niet de kroon op het werk.

Had het dan niet wat verstandiger geweest om deze jonge spruit eerst rustig wat politieke moedermelk te laten drinken als gemeenteraadslid? Zodat hij kon leren, wat papieren kon doorspitten, en misschien een spoedcursus “Politieke Smaak en Subtiliteit” kon volgen? Maar nee, ze duwen hem meteen het Schepenambt in, alsof hij zomaar even de Latemse en Deurse schatkamer moet gaan bewaken, met de schijnheilige zegen van iedereen die denkt dat politieke ervaring gewoon een kwestie is van je LinkedIn-profiel updaten.

Ik zie het al voor me: deze jongen, de ware zoon van het Facebook-tijdperk, wiens diepste gedachte waarschijnlijk ooit was, “Wat zal ik eens posten bij deze selfie?” – die jongen krijgt nu de sleutels van het politieke speelgoedkastje in onze gemeente. En waarom? Omdat hij er als enige vrijwilliger was? Omdat hij tijdens een dorpsfuif toevallig in de buurt stond van de N-VA-fractievoorzitter en ze dachten, “Ach, waarom ook niet”? Zijn moeder zal met een pot confituur de campagne hebben gesponsord, denk ik dan. En zijn oma? Die zei ongetwijfeld, “Ach, de jongen is ambitieus, gun hem toch een kans!”

En wij, arme kiezers, zitten ons nog af te vragen waar het misging. We keken hoopvol naar de verkiezingsbeloftes en slogans: transparantie, ervaring, gezond financieel bestuur, integriteit! Maar blijkbaar is er iets in het Latemse kraanwater dat het geheugen licht vertroebelt. Hoe anders valt het te verklaren dat we na al die jaren geloofden dat de N-VA Latem Deurle écht wat met onze stemmen zou doen? En wat doet de partij N-VA dan, in al haar wijsheid en grandeur? Ze levert ons een kersvers lid van de Gen Z-generatie op, die waarschijnlijk denkt dat ‘raadzaal’ een nieuwe app is om vergaderingen in groepschat te houden.

Stel je voor hoe deze jonge Schepen, strak in het pak maar met een lichte geur van studentenhaver, zijn eerste vergadering binnenwandelt. Hij neemt plaats, met een blik van “Hey guys, what’s up?” En terwijl hij ongegeneerd selfies maakt met de burgemeester — en misschien zelfs een TikTok live streamt van de begrotingsbespreking — vragen wij ons af: waar ging het fout? Is dit wat we kiezersbedrog in gouden hoofdletters mogen noemen? Niet zomaar bedrog, maar bedrog met een strikje eromheen en een fluitend orkest op de achtergrond.

Maar ach, wie zijn wij om ons hier druk over te maken? In plaats van die oersaaie politieke stabiliteit en wijselijk beleid, krijgen we tenminste een heuse cabaretvoorstelling voorgeschoteld — eentje die de N-VA van Latem en Deurle in elkaar heeft geflanst met de finesse van een kermiskoers en het realiteitsgehalte van een soapprogramma, gebaseerd op persoonlijke ambities van enkelingen en waarvoor de hele gemeente de volgende 6 jaar de gevolgen zal van dragen. Het lijkt wel alsof de democratie hier op een podium staat, schalks glimlachend met een rode neus, terwijl wij, brave dorpelingen, ongevraagd tot het publiek zijn gedegradeerd. En wat speelt zich daar in de coulissen af? Ach, de ware macht-hongerigen, de échte poppenspelers, zitten daar vergenoegd op hun stoeltjes, lachend om hun eigen slimme spel.

En ondertussen staat Latem en Deurle erbij alsof het uitverkoop is bij de dorpsslager — arm en geknakt. Wij, de nobele inwoners, mogen van dit circus “genieten” en hebben weinig meer te zeggen dan een bescheiden zucht of een nerveus lachje. En o, ja, misschien toch dat besef, die plotse realisatie die ongetwijfeld in de donkere uurtjes zal komen. Ik stel me voor hoe enkele inwoners 's nachts wakker schrikken, het koude zweet op hun voorhoofd, terwijl een stemmetje in hun hoofd fluistert: “Dit is allemaal door jouw stem geweest, je hebt hieraan meegewerkt!”

#verkiezingen #N-VA Latem #Welzijn Latem-Deurle #N-VA Latem-Deurle #deurle #latem #sint-martens-latem

0 notes